Search results

1

Motiv katabaze i naratološki koncept sveta priče

100%

Milosavljević Milić S.

Slavica Wratislaviensia

|

2019

|

vol. 168

451-459

EN

The katabasis motif and the narratological notion of the storyworld The article analyzes the motive of katabasis related to the notion of the storyworld as the dominant methodological frame in the field of postclassical and cognitive narratology. Bearing in mind the criteria of authentication (Doležel 1998), alternativity (Ryan 1991), ontological difference (Pavel 1986) and narrative extension (Herman 2002), the author analyzes the descent into the underworld. Also, this kind of journey is considered in the context of the transfictional identity of literary characters. The properties of narratives with katabasis are considered in three different literary texts, with regard to their poetics and genres qualities: in the folktale The Faithful Brother, in the short story The Wind by Laza Lazarević, and in the drama The Eternity by Branislav Nušić. The mythological and archetypal layers of katabasis demonstrate its significant narrative potential when it comes to storyworld multiplications and transgressions.

RU

Мотив катабасиса и наратологический концепт мира рассказа В статье анализируется мотив катабасиса. Мотив связан с понятием сюжетного мира, являющегося ведущей методологической рамкой посткласической нарратологии. Сошествие в загробный мир анализируется в соответствии со следующими критериями: аутентичности, „альтеритета”, онтологических различий и нарративной экстензии. Мотив сошествия в мир умерших рассматривается в контексте трансфикциональной идентичности литературного героя. Материалом для анализа послужили три произведения сербской литературы: народный рассказ Верный собрат, рассказ Ветер Лазы Лазаревича и драма Вечность Бранислава Нушича. Мифологические и архетипические уровни мотива катабасиса свидетельствуют о его высоком нарративном потенциале.

2

The Structure of Plato’s Republic and the Cave Allegory

100%

Gutiérrez R.

Peitho. Examina Antiqua

|

2019

|

vol. 10

|

issue 1

65-84

EN

As Plato’s Phaedrus 246c stipulates, every logos must be structured like a living being, i.e., the relation of all its parts to one another and to the whole must be appropriate. Thus, the present paper argues that Plato’s masterwork has been organized in accord with the ascent/descent movement as presented in the Allegory of the Cave: Book I represents eikasia, Books II–IV.434c exemplify pistis, Book IV.434d–444e illustrates dianoia and Books V–VII express noesis. Having reached the anabasis (with the Sun, the Line and the Cave images) the philosopher turns to the consideration of the deficient or unjust forms of the souls and the corresponding political regimes. Finally, the discussion comes back to eikasia through the renewed criticism of mimesis and the exposition of the Myth of Er. As is typical of Plato, this is not merely a formal matter, since the structure conveys that as the Good makes the Ideas intelligible, so the Sun, the Line and the Cave images also throw light on the whole dialogue.

3

Postcolonial Myth in Salman Rushdie’s The Ground Beneath Her Feet

84%

Doncu R. E.

American, British and Canadian Studies Journal

|

2014

|

vol. 21

|

issue 1

79-95

EN

Postcolonial writers like Salman Rushdie often write back to the “empire” by appropriating myth and allegory. In The Ground beneath Her Feet, Rushdie rewrites the mythological story of Orpheus and Eurydice, using katabasis (the trope of the descent into Hell) to comment both on the situation of the postcolonial writer from a personal perspective and to attempt a redefinition of postcolonial migrant identity-formation. Hell has a symbolic function, pointing both to the external context of globalization and migration (which results in the characters’ disorientation) and to an interior space which can be interpreted either as a source of unrepressed energies and creativity (in a Romantic vein) or as the space of the abject (in the manner of Julia Kristeva). The article sets out to investigate the complex ways in which the Orphic myth and katabasis are employed to shed light on the psychology of the creative artist and on the reconfiguration of identity that becomes the task of the postcolonial migrant subject. The journey into the underworld functions simultaneously as an allegory of artistic creation and identity reconstruction.

4

Liturgy and Morality. Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium in the Context of Moral Theology

58%

Mielec B.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2013

|

vol. 66

|

issue 3

PL

50. rocznica uchwalenia Konstytucji o liturgii świętej zachęca do teologiczno-moralnej interpretacji tego dokumentu Vaticanum II. Jej owocem jest stwierdzenie istniejącej w historii zbawienia korelacji pomiędzy liturgią i moralnością. Objawienie Starego Testamentu odsłania koniunkcję kultu i moralności, a próby jej rozerwania w historii Narodu Wybranego spotykają się z ostrym sprzeciwem proroków. Krytyka ta zawiera jednak zapowiedź nowej przyszłości, w której Bóg usunie podział między kultem a moralnością. Nowy Testament przedstawia realizację tej obietnicy w wydarzeniu Jezusa Chrystusa. Jego zbawcze dzieło ustanawia chrześcijańską liturgię, w której człowiek uczestniczy jako istota duchowo-cielesna. Zbawienie aktualizowane w liturgii uświęca przez łaskę, która może być przyjęta jako miłość Boga respektująca wolne działanie człowieka. Zbawienie uobecniane w liturgii Kościoła jest bowiem relacją, współdziałaniem Boga i człowieka, łaski i wolności. Sacrosantum Concilium wyraża tę objawioną prawdę, podkreślając obiektywny i subiektywny wymiar liturgii jako dzieła Chrystusa, w którym chrześcijanin czynnie, świadomie i owocnie uczestniczy (participatio actuosa). Jest to przede wszystkim udział duchowy, zatem również moralny. Tylko wtedy możliwy jest zewnętrzny wymiar liturgii, w którym zawierają się szczegółowe formy, postawy, gesty i różnego rodzaju działania uczestnika świętej liturgii. Oznacza to, że liturgiczna participatio actuosa wymaga moralnego działania poprzez konkretne naśladowanie Chrystusa, prowadzące do nawrócenia. Wówczas „wiara działa przez miłość” (por. Ga 5, 6). W ten sposób dochodzimy do pojęcia ofiary, która w przypadku człowieka polega na jego całościowej przemianie. Grzeszny człowiek obdarowany miłością Trójjedynego Boga może na nią odpowiedzieć własną, stopniowo dojrzewającą miłością. Proces ten konstytuuje dramat Boga i człowieka, czyli napięcie pomiędzy łaską i wolnością, któremu odpowiada właśnie korelacja liturgii i moralności. Co więcej, zależność ta pozwala na autentyczne doświadczenie liturgii i moralności, chroniąc je przed redukcją do rytualizmu i moralizmu.

EN

The fiftieth anniversary of the promulgation of the Constitution on the Sacred Liturgy of Vaticanum II encourages attempts of its interpretation in the context of moral theology. It leads to the conclusion that there is a co-relation between liturgy and morality in the history of salvation. The Revelation of the Old Testament reveals the conjunction between worship and morality. Attempts to separate the two in the history of the Chosen People raise objections of prophets. Their criticism, however, comes together with the announcement of the future in which God will reveal the divisions between worship and morality. The New Testament shows the fulfilment of this promise in Jesus Christ. His salvific work establishes the Christian liturgy, in which man participates as a physical, as well as a spiritual being. The salvation, made present in the liturgy of the Church, is a relation, the co-operation of God and man, grace and freedom. Sacrosantum Concilium presents this revealed truth, emphasising the objective and subjective dimensions of liturgy as the work of Christ, in which a Christian participates actively, freely and consciously (participatio actuosa). The participation is mostly spiritual, therefore moral at the same time. Only than can the external elements of liturgy take place, including its detailed forms, gestures, attitudes and behaviours of the sacred liturgy participants. It means that the liturgical participatio actuosa requires moral works through imitation of Christ leading to conversion. That is when “faith works through love” (cf. Gal 5 : 6). It leads us to the notion of sacrifice, which, as far as man is concerned, requires a total change. Sinful man presented with the love of the Triune God may respond to it with his own, gradually maturing love. The process constitutes the drama of God and man, which is the tension between grace and freedom, which is then represented by the co-relation between liturgy and morality. What is more, this particular co-relation makes an authentic experience of liturgy possible, protecting it from being reduced to sheer moralism and ritualism.

Refine search results

1 American, British and Canadian Studies Journal

1 Peitho. Examina Antiqua

1 Ruch Biblijny i Liturgiczny

1 Slavica Wratislaviensia

2 2019

1 2014

1 2013

1 Doncu R. E.

1 Gutiérrez R.

1 Mielec B.

1 Milosavljević Milić S.

Motiv katabaze i naratološki koncept sveta priče

The Structure of Plato’s Republic and the Cave Allegory

Postcolonial Myth in Salman Rushdie’s The Ground Beneath Her Feet

Liturgy and Morality. Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium in the Context of Moral Theology