Search results

1

Ksiądz Aleksander Syski i jego dzieło „Kazalnicy Popularnej”

100%

Swędrowski J.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2007

|

vol. 16

215-225

EN

The homiletic creation Alexander Syski is characterized with the creative engagement into the creation of the Catholic community which impromptu conscious undertakes its own duties. Returning of the attention on the necessity of associating itself laic Catholics is an exploration of their part and the responsibility for the present day. The prognostication Syski is a call to the life according to indications of the Church which gets out of the authentic and creative collection of commitments. Those commitments are not a limitation, but with the chance of the more and more fuller exploration of its own appointment. The Christian appointment appears as the usage of the learning of Gospel in every dimension of the human life and in all engagements which become his participation. Finding of proper himself places at church lets on the affirmative realization of its own appointment and responsible building of the God’s Kingdom on earth. The work of the “Popular Pulpit” became an efficient tool in the epoch of the special application on examples of Christian attitudes.

2

Kazanie jako źródło historyczne

100%

Związek J.

Folia Historica Cracoviensia

|

1998

|

vol. 4

EN

The article discusses the multiple aspects of the sermon as a fully valid historical source.

PL

Artykuł wieloaspektowo rozpatruje kwestię kazania jako pełnowartościowego źródła historycznego.

3

Funkcje przymiotnika przygodny w nazwach odmian gatunkowych tekstów religijnych

100%

Żmigrodzka B.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica

|

2014

|

issue 9

PL

The article is devoted to sub-genres of religious texts: sermons, prayers, and religious songs, which are called occasional sermon (kazanie przygodne), occasional prayer (modlitwa przygodna), and occasional religious song (pieśń przygodna), respectively. These sub-genres are intended for situations not included in the liturgical calendar, which occur in normal everyday life. By applying a proper religious text to these situations, they are supposed to gain a sacral dimension. The author analyzes the reasons for the decline in use of the adjective “przygodny” in favour of different terms, which complement the genre names “sermon” and “prayer”. She also tries to point out the reasons for the survival of the name “pieśń przygodna” up to the present day.

4

Kaznodzieja w trosce o język religijny

88%

Zwoliński A.

Sympozjum

|

2012

|

issue 2(23)

33-53

XX

Language is an important component of intentional acts and behavior of people, individual or social. In the strict sense there is no "religious language" and it cannot be sought in the set of natural or artificial languages. The religious man speaks Polish or German, or even reading the Bible in the original languages we meet with natural languages, the use of which is, in this case, only religious. The term "religious language" suggests a religious use of language, as determined by the situational context. So one can determine the religious language as the language used by man in a religious situation. A special place for the formation of a religious vernacular language is preaching and homiletics. It should be noted that it is characterized by great uncertainty of proper and understandable talk about God. In advising contemporary preachers the need to adopt an attitude of understanding the problems of the listeners and to give a testimony of faith is stressed. Along with the formulation of formation postulates, new proposals appeared to return to the art of speaking, rhetoric. It is difficult to overestimate the role of religious language in the spiritual development of individuals and communities of believers. Kerygma is a task entrusted by Christ to the Apostles, which is not only looking for new angles and interesting speech, but the proclamation of the message. It's not just information, but the stimulation of living faith, which takes its fullness in Christ.

5

Treść prawa autorskiego do kazania

75%

Broński W.

Roczniki Pastoralno-Katechetyczne (Pastoral and Catechetical Annals)

|

2010

|

vol. 2(57)

133-142

EN

A sermon, as a unit of ecclesiastical prophecy, is a specific composition – the word of God in the human words of a preacher. It is protected and its author is entitled to enjoy their moral rights and copyright. Moral rights rest with the creator permanently. Specifically, they are inalienable. They are not subject to alienation or disclaimer. They are perpetual as they never expire, even after the death of the creator. They protect the bond between the author and his or her work against lawless acts of third parties. On the other hand, economic copyrights are alienable – one can dispose of them by legal acts, and they are inheritable.

6

Posługa słowa księdza Wawrzyńca Kuśniaka COr (1788-1866)

75%

Kalbarczyk A.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2021

|

issue 40

111-129

EN

The beatification process of the Servant of God, Rev. Wawrzyniec Kuśniak, COr (1788 -1866) has become an opportunity to recall and investigate his preaching heritage in the form of 18 preserved sermons for various occasions. In this paper, the sermons were subjected to a homiletical analysis. Most of them were built according to the frame commonly used at that time, the so called proper sermon. Fr. Kuśniak eagerly seeks recourse to biblical and patristic evidence, showing extensive expertise in both the Holy Scriptures and the writings of the Church Fathers. The performed analysis demonstrates clearly that the author is aware of the significance and power of God’s words, and, contrary to many other preachers of his time, does not limit his role in the sermon only to providing illustrations or arguments. He is just as serious about the teaching of the Church. Rev. Kuśniak does not present faith as the sum of a range of dogmas and moral obligations, but tries to show in his sermons God’s economy, oriented towards the authentic transformation and salvation of an individual. The sermons contain many specific references to the lives of his listeners, which renders them practical. This dimension depicts Fr. Kuśniak as committed to his ministry. The message of his sermons seems to still be relevant today, whereas his preaching and pastoral attitude – a role model for the current preachers of God’s words. In the same vein, the preaching of Rev. Kuśniak gives a representative picture of Polish service of the Word in Greater Poland in the first half of the 19th century.

PL

Prowadzony obecnie proces beatyfikacyjny sługi Bożego ks. Wawrzyńca Kuśniaka COr (1788 -1866) stał się okazją do przypomnienia i zbadania jego spuścizny kaznodziejskiej w postaci osiemnastu zachowanych jego kazań na różne okazje. W niniejszym artykule zostały one poddane analizie homiletycznej. Większość z nich zbudowana jest według powszechnie stosowanego w tamtych czasach schematu tzw. kazania właściwego. Ksiądz Kuśniak chętnie posługuje się dowodem biblijnym i patrystycznym, wykazując się znakomitą znajomością zarówno Pisma Świętego, jak i pism Ojców Kościoła. Widać przy tym wyraźnie, że zdaje sobie sprawę z wagi i siły słowa Bożego, i w przeciwieństwie do wielu kaznodziejów jego epoki nie ogranicza jego roli w kazaniu tylko do ilustracji czy argumentu. Równie poważnie traktuje kościelne nauczanie. Nie przedstawia wiary jako sumy dogmatów i nakazów moralnych, lecz stara się ukazać ekonomię Bożą ukierunkowaną na autentyczną przemianę i zbawienie człowieka. Jego kazania zawierają wiele konkretnych odniesień do życia słuchaczy, co sprawia, że są one życiowe. Ten wymiar ukazuje go jako zaangażowanego duszpasterza. Przesłanie jego kazań wydaje się nadal aktualne, a jego postawa kaznodziejska i duszpasterska mogą stanowić wzór do naśladowania dla dzisiejszych głosicieli słowa Bożego. Przepowiadanie ks. Kuśniaka daje też pewien obraz polskiegokaznodziejstwa w Wielkopolsce w pierwszej połowie XIX wieku.

7

Perswazja w czasach reformacji. Renesansowe teksty apologetyczne trzech konfesji: katolicyzmu, protestantyzmu i islamu

71%

Kamper-Warejko J., Kulwicka-Kamińska J.

|

2020

|

vol. 68

|

issue 6

59-82

EN

The paper comprises a description of the religious language used in the Renaissance. It addresses the topic of the literature of Reformation and Counter-Reformation (Catholic Revival) periods and its significance as a uniting force for a given community of believers. Moreover, the paper describes the linguistic solutions and means of persuasion used to achieve that purpose. The study material are three sixteenth-century texts: two that originated in two Christian denominations – Catholic and Protestant ones (sermons published by Piotr Skarga and Petrus Artomius on the occasion of the Assumption Feast of Mary the Virgin in 1595) and one that derives from Islam (Surah 7 of the Quran “The Heights” translated by the Tatars of the Grand Duchy of Lithuania, 16th century). The analysis covers the structure of these historical texts, the exponents of dialogue and the linguistic means of persuasion which include, among others, evaluative and directive language as well as stylistic devices. Research has shown that the three religious polemical texts can be classified as persuasive literature of the Reformation. They comprise linguistic exponents with impressive and expressive functions. In the linguistic layer, the texts contain universal features of the religious code, such as openness and polysemy, which are expressed by analogy, comparison, metonymy, metaphor, and making non-assertive utterances. The paper discusses lexis excerpted from the texts and denoting values as well as volitive and imperative and persuasive and emotive vocabulary with noticeable dichotomic references to what is good and what is bad. These elements arrange the sacred space of the religious texts and constitute the axis of integration for a given community of believers. The result of religious discourse of the Reformation is the presence of the exponents of the rhetorical style in Polish texts, which is manifested by the use of quotations from authoritative religious works, i.e. mainly from the Bible and the Quran.

PL

Artykuł wpisuje się w nurt opisu języka religijnego doby renesansu. Zwrócono w nim uwagę na tematykę literatury reformacyjnej i kontrreformacyjnej (katolickiej), jej wymiar wspólnotowy, mający na celu scalanie wspólnoty wierzących oraz opisano służące temu celowi zabiegi językowe i środki perswazyjne. Bazą materiałową są trzy XVI-wieczne teksty, reprezentujące dwa odłamy chrześcijaństwa – katolicki i protestancki (kazania na dzień Wniebowzięcia NMP Piotra Skargi i Piotra Artomiusza z 1595 r.) i islam (sura Koranu pt. Wzniesione krawędzie w tłumaczeniu Tatarów WKL, XVI wiek). Analizie poddano strukturę zabytków, wykładniki dialogiczności oraz językowe środki perswazji, na które składa się m.in. słownictwo wartościujące, dyrektywne i środki stylistyczne. Badania dowiodły, że omówione tu polemiczne teksty religijne wpisują się w nurt piśmiennictwa reformacyjnego o charakterze perswazyjnym. Znajdujemy w nich wykładniki językowe o funkcjach impresywno-ekspresywnych. W warstwie językowej teksty te realizują uniwersalne cechy kodu religijnego, takie jak otwartość i polisemia, które wyrażają się przez analogię, porównanie, metonimię, metaforę, mówienie poza asercją. Omówiono wyekscerpowaną leksykę nazywającą wartości, słownictwo wolitywne i nakłaniające oraz perswazyjne i emotywne, z zauważalnym odniesieniem dychotomicznym do tego, co dobre i złe. Wskazane tu elementy organizują przestrzeń sakralną tekstu religijnego i są osią, wokół której integruje się grupa wyznaniowa. Pokłosiem reformacyjnego dyskursu religijnego jest obecność w polskojęzycznych tekstach wykładników stylu retorycznego, co wyraża się m.in. wprowadzaniem cytatów z dzieł autorytetów religijnych, tj. głównie Biblii i Koranu.

8

Análisis del fenómeno de persuasión en el discurso medioambiental de Juan Pablo II

71%

Plewko M.

|

2020

|

vol. 68

|

issue 8

137-152

ES

El presente texto constituye un análisis contrastivo del discurso de Juan Pablo II y precisamente de los recursos lingüísticos de persuasión que aparecen en un tipo temático de sus homilías. Como material de investigación se utilizan los textos en dos lenguas seleccionadas: polaco y español que tratan únicamente sobre el tema medioambiental. El objetivo del artículo es presentar algunos recursos lingüísticos (retóricos) del fenómeno de persuasión que aparecen en homilías de Juan Pablo II. Nuestra intención es mostrar, a base de una serie de ejemplos concretos, qué elementos formales influyen en el carácter persuasivo del discurso de Juan Pablo II y cómo varían dichos recursos a través de ambas lenguas.

EN

This article constitutes a contrastive analysis of the discourse of John Paul II and precisely of the linguistic resources of persuasion that appear in a thematic type of his homilies. As research material, texts in two selected languages are used: Polish and Spanish, which deal only with the environmental issue. The objective of the article is to present some linguistic (rhetorical) resources of the persuasion phenomenon that appear in homilies of John Paul II. Our intention is to show, based on a series of concrete examples, what formal elements influence the persuasiveness of John Paul II's speech and how these resources vary across both languages.

PL

Analiza zjawiska perswazji w dyskursie środowiskowym Jana Pawła II Niniejszy tekst stanowi analizę porównawczą przemówień Jana Pawła II, w szczególności językowych środków perswazji, które występują się w homiliach tematycznych. W tym celu został stworzony korpus tekstów w dwóch językach – polskim i hiszpańskim, których treść dotyczy m.in. środowiska naturalnego, a następnie zostały zestawione wybrane środki językowe o wartościach perswazyjnych, które w nich występują. Na podstawie konkretnych przykładów Autorka usiłuje wykazać, jakie formy gramatyczne i leksykalne wpływają na perswazyjny charakter przemówień Jana Pawła II oraz jakie różnice występują w ich użyciu w obydwu językach. Análisis del fenómeno de persuasión en el discurso medioambiental de Juan Pablo II El presente texto constituye un análisis contrastivo del discurso de Juan Pablo II y precisamente de los recursos lingüísticos de persuasión que aparecen en un tipo temático de sus homilías. Como material de investigación se utilizan los textos en dos lenguas seleccionadas: polaco y español que tratan únicamente sobre el tema medioambiental. El objetivo del artículo es presentar algunos recursos lingüísticos (retóricos) del fenómeno de persuasión que aparecen en homilías de Juan Pablo II. Nuestra intención es mostrar, a base de una serie de ejemplos concretos, qué elementos formales influyen en el carácter persuasivo del discurso de Juan Pablo II y cómo varían dichos recursos a través de ambas lenguas.

9

Humor i jego funkcje w przepowiadaniu słowa Bożego

63%

Sławiński H.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 12: Homiletyka

119-129

EN

Humor has many useful functions in the one's personal life and in the human society. Its value are known and treasured by the specialists in public relations, rhetoric and communication. Awareness of the many useful features of humor justify and support the possibility of using it in the preaching of the word of God. The use of humor in preaching requires some important conditions, which have to be respected if humor should be used in the Church's ministry of the word.

PL

Humor pełni wiele pożytecznych funkcji w życiu człowieka i społeczności ludzkich. Jego wartość znana jest wśród specjalistów od PR (public relations), retoryki i komunikacji międzyludzkiej. Świadomość wielu pożytecznych funkcji uzasadnia możliwość stosowania go w przepowiadaniu słowa Bożego. Humor taki musi spełniać odpowiednie wymagania, których zachowanie jest warunkiem sine qua non do zastosowania go w kościelnej posłudze słowa.

10

Ks. Jan Berthier MS – wzór kaznodziei francuskiego drugiej połowy XIX wieku

63%

Popowski M.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 8: Liturgika

141-156

EN

The Second Vatican Council drew attention to the importance of proclaiming the Word of God during liturgy. A search for models for sermons started, which would have all properties of a good homiletic sermon. An example of such a sermon were those delivered by Father Jean Berthier MS. A Frenchman born around the mid-19th century, he was a model of a folk missionary for the clergy of that time and a model of retreat preacher. His inspiration lay in the Holy Bible and the teaching of the Church Fathers supported by examples taken from the lives of saints. He drew upon great orators but he did not attach much importance to the principles of rhetoric and decorous language. In his sermons he raised mainly subjects connected with morality. He called upon people to mend their ways, reminding them about eternal life. His sermons were simple and easy to understand, even for uneducated listeners. He brought his sermons to perfection, both intellectually and spiritually.

PL

Sobór Watykański II zwrócił uwagę na ważność przepowiadania słowa Bożego podczas liturgii. Rozpoczęto poszukiwanie wzorców kazań, które spełniałyby wszystkie cechy dobrego przepowiadania homiletycznego. Jednym z takich przykładów są kazania ks. Jana Berthiera MS. Urodzony pod koniec pierwszej połowy XIX wieku Francuz, był dla ówczesnego kleru wzorem doskonałego misjonarza ludowego, rekolekcjonisty, kaznodziei. Źródłem jego przepowiadania było Pismo Święte i nauczanie Ojców Kościoła oraz pisarzy chrzescijańskich, podparte przykładami z życiorysów świętych. Wzorował się na wielkich mówcach, ale nie przywiązywał wielkiej wagi do zasad retoryki i piękna języka. W swoich kazaniach poruszał przede wszystkim tematy związane z moralnością życia. Stale nawoływał do nawrócenia, przypominając o życiu wiecznym. Jego kazania były proste i łatwe do zrozumienia nawet dla niewykształconych słuchaczy. Swoje kazania doprowadzał do perfekcji zarówno na płaszczyźnie intelektualnej, jak i duchowej.

11

Funkcja fatyczna języka homilii i kazań

63%

Klementowicz M.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 12: Homiletyka

61-73

EN

Research that covers particular functions of language in rhetoric should lead to acquiring knowledge of the mechanisms of a language. As it comes to the phatic function, it is about the prominent element that is making contact and maintaining recipient's attention. The article defines the issue that concerns in which formal elements (of homilies and sermons) phatic function (phatic communion) is present in preaching. The author of the assignment pointed out the reference to the adversative phrases used by preachers, using different lexical structures and the application of certain structures of the homilies and sermons. Those presented formal procedures allow to establish and keep the attention of the listener, which remains an essential condition for an appropriate transfer of content.

PL

Badania nad poszczególnymi funkcjami języka, m.in. w retoryce kaznodziejskiej, powinny zmierzać do lepszego poznania mechanizmów, jakie rządzą językiem. W przypadku funkcji fatycznej chodzi o ważny element, jakim jest nawiązanie kontaktu i podtrzymanie uwagi słuchacza. Artykuł precyzuje w przypadku jakich elementów formalnych funkcja fatyczna obecna jest w kaznodziejstwie. W pracy wskazane zostało odniesienie do używanych przez kaznodziejów zwrotów adresatywnych, posługiwania się różnymi strukturami leksykalnymi języka oraz stosowanie określonych struktur przygotowanych tekstów homilii i kazań. Przedstawione zabiegi formalne pozwalają nawiązać i utrzymać uwagę słuchacza, co pozostaje warunkiem koniecznym dla właściwego przekazu treści.

12

Słuchacz jako współtwórca homilii

63%

Kowalski R.

Polonia Sacra

|

2021

|

vol. 25

|

issue 1

EN

The text, referring to theological sciences and studies on communicology, proves the thesis that a listener of the homily should be treated not as a passive recipient of the Word of God preached during the liturgy, but as an entity that has such a great impact on the content and manner of preaching the Gospel, that he can be described as a coauthor of the sermon. The author divides work on the homily into three stages: preparation of the text, preaching the Word of God in the liturgical context, and the time after the liturgy, confirming that at each of these stages it is necessary for the preacher to cooperate with the persons to whom he directs his preaching. Sometimes the presence of listeners is virtual, some other time – real. However, this presence is always so important that disregarding it will have a negative impact on the quality of preaching the Word of God.

PL

Tekst, odwołując się do nauk teologicznych oraz badań z zakresu komunikologii, uzasadnia tezę o konieczności traktowania słuchacza homilii nie jako biernego odbiorcy głoszonego w liturgii słowa Bożego, ale jako podmiotu, który ma tak duży wpływ na treść i sposób przepowiadania Ewangelii, że można go określić mianem współtwórcy kazania. Autor pracę nad homilią dzieli na trzy etapy: przygotowania tekstu, wygłoszenia słowa Bożego w kontekście liturgicznym oraz czasu po zakończeniu liturgii, potwierdzając, że na każdym z nich niezbędna jest współpraca kaznodziei z osobami, do których kieruje on swoje przesłanie. Za jednym razem obecność słuchaczy ma charakter wirtualny, innym razem – realny. Jakkolwiek zawsze jest to obecność na tyle ważna, że jej zlekceważenie wpłynie negatywnie na jakość przepowiadania słowa Bożego.

13

Mówione Magisterium Kościoła - kaznodziejstwo Papieża Franciszka

63%

Kowalski R.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2018

|

issue 1

179-196

PL

Autor tekstu, analizując homilie papieża Franciszka, poszukuje odpowiedzi na pytanie, co sprawia, że są one tak chętnie przyjmowane przez wiernych i szeroko komentowane przez dziennikarzy, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że Ojciec Święty często dokonuje krytyki przejmowanego przez Europejczyków stylu życia. Bazą do poszukiwań jest antropologiczne spojrzenie na przepowiadanie słowa Bożego (zachowując w pamięci teologiczny aspekt tej rzeczywistości), a szczególnie tzw. kwadrat komunikacyjny Friedmana Schluza von Thuna. Na jego podstawie badane są poszczególne wypowiedzi biskupa Rzymu, a sekret skuteczności oddziaływań papieskich przemówień – zdaniem autora – leży w spójności tego, co Franciszek przekazuje, oraz sposobu, w jaki to czyni. Autor zwraca uwagę nie tylko na treść homilii i katechez, ale przede wszystkim na to, co papież w nich mówi o sobie samym, jak traktuje słuchacza oraz w jaki sposób wzywa go do konkretnych działań. Konkludując, stwierdza, że Franciszek nie wypomina wiernym, kim nie są, ale pomaga im zrozumieć, kim stali się dzięki łasce Boga i kim mogą się stawać, kiedy pozwolą Bogu działać w swoim życiu.

EN

The author of the text, by the analysis of Pope Francis’s homilies, seeks the answer for the question: what makes the homilies so willingly received by the faithful and widely discussed by journalists, especially, if you take into consideration that the Holy Father often criticizes the Europeans’ lifestyles. This search is based on the anthropological approach to the proclamation of God’s Word (keeping in mind the theological aspect of this reality), and especially, the so called communication square by Friedman Schluz von Thun. On this basis, particular statements of the Bishop of Rome are analyzed, and the secret of the effectiveness of Pope’s speeches – in the author’s opinion – is in the draws attention not only to the contents of the homilies and catechesis, but primarily to what the Pope says about himsef, how he treats his listeners, and how he calls for particular actions. The author concludes that Francis does not call the faithful out on who they are not, but he helps them understand who they became through God’s grace, and who they can become if they allow God act in their lives.

14

Figura Maryi w pastoralnym przepowiadaniu wybranych Ojców Kościoła

63%

Wysocki M.

Vox Patrum

|

2021

|

vol. 80

25-36

EN

In the existing literature on patristic Mariology, relatively little research has been done on the pastoral preaching of the Fathers of the Church due to the smaller number of such statements contained in their works. The early Christian writers, in the period of the formation of doctrine, including that of Mariology, in the face of the struggle against heresies, paid more attention to dogmatic solutions than to pastoral issues. In this paper, therefore, the image of Mary that these authors present for the imitation of the faithful is presented on the basis of selected representative works of early Christian authors related to everyday life and pastoral concerns. The texts of Origen, Jerome, Cyril of Jerusalem, John of Damascus, Zeno of Verona, Peter Chrysologus, Chromatius of Aquileia, allow us to see that in addition to the dogmatic dimension of their works there are also in them pastoral exhortations, of which the most important is one – to lead daily life of faith in imitation of Mary.

PL

W dotychczasowej literaturze dotyczącej mariologii patrystycznej, stosunkowo mało miejsca poświęcano badaniom nad przepowiadaniem pastoralnym Ojców Kościoła, co było skutkiem mniejszej liczby takich wypowiedzi Ojców Kościoła. Pisarze wczesnochrześcijańscy bowiem, w okresie formowania doktryny, także tej w zakresie mariologii, w obliczu walki z herezjami, więcej uwagi poświęcali rozstrzygnięciom dogmatycznym niż kwestiom pastoralnym. W niniejszym zatem artykule opierając się na wybranych, reprezentatywnych dziełach autorów wczesnochrześcijańskich, związanych z codziennym życiem i troską duszpasterską, został ukazany obraz Maryi, jaki autorzy ci prezentują do naśladowania swym wiernym. Teksty Orygenesa, Hieronima, Cyryla Jerozolimskiego, Jana Damasceńskiego, Zenona z Werony, Piotra Chryzologa, Chromacjusza z Akwilei pozwalają zobaczyć, że oprócz wymiaru dogmatycznego ich wypowiedzi, są w nich również obecne ekshortacje duszpasterskie, z których najważniejsza jest jedna – życie wiarą na wzór Maryi.

15

Ze zbioru kazań skrzatuskich – Kazanie na VI niedzielę po Wielkanocy

63%

Zadarko K.

Rocznik Skrzatuski

|

2019

|

vol. 7

57-75

PL

Opracowanie jest kontynuacją badania tekstów niemieckojęzycznych rękopisów kaznodziejskich z XIX w. odnalezionych w archiwum sanktuarium skrzatuskiego. Analizowane kazanie na szóstą niedzielę po Wielkanocy (VI. Sontag nach Ostern), a właściwie ze względu na zwięzłość – szkic kaznodziejski, jest napisane w formie homilii do perykopy Ewangelii św. Jana (15,26–16,4), zasadniczo do jej pierwszych dwóch wersetów o obietnicy Jezusa zesłania Pocieszyciela – Ducha Świętego. Treść homilii o bardzo prostej i przejrzystej strukturze (dwie części z trzema elementami każda) jest adresowana do katolika w parafii. Wiara w działanie Ducha Świętego w Kościele przez wieki zachęca do dawania świadectwa wierze dziś. Powinno się to dokonywać przez nauczanie chrześcijanina w środowisku domowym („apostoł w swoim środowisku”), a nawet w gospodzie wobec prowadzących spory religijne, przez zgodność wyznawanej wiary z czynem („wiara bez uczynków jest martwa, a uczynki bez wiary są jak drzewo bez korzenia”), walkę z wadami (zazdrość, pijaństwo, cudzołóstwo, skąpstwo, lichwiarstwo, mściwość, niecierpliwość) i świętość życia w miłości Boga, bliźniego i nieprzyjaciół oraz na końcu życia przez „świętą śmierć”.

EN

The article is a continuation of the study of German-language manuscript texts from the 19th century, found in the archives of the Skrzatusz sanctuary. The analyzed sermon on the sixth Sunday after Easter (VI. Sontag nach Ostern), or rather because of the brevity – the homiletic preaching, is written in the form of a homily to the words of the Gospel of Saint John (15,26–16,6,4), basically to its first two verses about the promise of Jesus to send the Comforter – the Holy Spirit. The content of a homily with a very simple and transparent structure (two parts with three elements each) is addressed to believers in the parish. Faith in the work of the Holy Spirit in the Church for centuries encourages them to give witness of faith. This should be done by teaching the brothers in the home environment (“the apostle in his environment”), and even in the pub towards religious disputes, by the compability of his faith with works (“faith without works is dead, and works without faith are like a tree without a root”), fight against moral defects (jealousy, drunkenness, adultery, miserliness, usury, vengefulness, impatience) and the sanctity of life in the love of God, neighbor and enemies and finally through “holy death”.

16

Nieznane kazanie(?) polskie z około połowy XV wieku. Ze zbiorów gnieźnieńskich

63%

Łukaszewski J., Wydra W.

Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej

|

2016

|

vol. 66

5-14

PL

W artykule przedstawiono nieznany dotychczas tekst polski z około połowy XV wieku. Znajduje się on na jednej karcie znalezionej w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie (Ms. Fragm. 312). Tekst jest fragmentem jakiegoś większego rękopisu w języku polskim, bardzo starannie sporządzonego. Niewielkie rozmiary tekstu utrudniają jego gatunkową identyfikację, prawdopodobnie jest to urywek intelektualnego kazania lub jakiegoś dzieła penitencjalnego.

EN

The article presents a hitherto unknown Polish text which was written on one sheet of paper about the middle of the fifteenth century and which was recently discovered in the Archive of the Archdiocese of Gniezno (Ms. Fragm. 312). It is all that remains of some larger manuscript which was written very carefully in Polish. Given the small size of the text, it is very difficult to identify its literary genre. Most likely it is a passage from an erudite sermon or some other penitentiary work.

17

Miejsce Biblii w życiu Ulricha Zwingliego

63%

Jaskóła P.

Studia Oecumenica

|

2019

|

vol. 19

249-260

EN

The article presents the central place of the Bible in the life of Ulrich Zwingli. The Reformation in Zurich, whose origins were mainly his work, revealed this in several fields: in preaching, theological disputes and the so-called “The school of prophecy” (Prophezei). On each of these fields, the Swiss reformer exhibited the authority of the Bible – incomparable with other authorities. At the same time, he emphasized the role of the Holy Spirit in the interpretation of biblical texts. The truth about the inspiring work of the Holy Spirit and the truth about the sovereignty of God are at the heart of the life and theological heritage of the reformer from Zurich.

PL

Artykuł prezentuje centralne miejsce Biblii w życiu U. Zwingliego. Reformacja w Zurychu, której początki były głównie jego dziełem, ujawniła to na kilku polach: w kaznodziejstwie, prowadzonych dysputach teologicznych i w tzw. „szkole proroctw” (Prophezei). Na każdym z tych pól szwajcarski reformator eksponował autorytet Biblii – nieporównywalny z innymi autorytetami. Równocześnie podkreślał rolę Ducha Świętego w interpretacji tekstów biblijnych. Prawda o inspirującym działaniu Ducha Świętego, jak i prawda o suwerenności Boga leżą u podstaw życia i teologicznego dziedzictwa reformatora z Zurychu.

18

Przymioty świętego. „Sermones VI–VIII” Ryszarda ze św. Wiktora – wstęp, przekład, komentarz

63%

Wilk P.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2022

|

vol. 31

|

issue 4

133-144

EN

This article presents the reader with the first Polish translation of the three sermons (Sermon VI–VIII) from the first part of Liber exceptionum by Richard of Saint Victor, one of the main representatives of the Victorine school operating in the 12th century in Saint Victor’s Abbey in Paris, which deals with presentation saint, and especially Apostols. The text is undoubtedly an example of medieval Christian hagiography. It is preceded by a preface, in which Richard is briefly introduced and in which the sermons are generally characterized as well as the corresponding imagine of saint itself. Translation has been provided with notes for more efficient reading.

19

Copyright in Sermons and Homilies

63%

Gorczyca-Barszczewska K.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2019

|

vol. 14

|

issue 16 (2)

167-178

EN

Preaching sermons and homilies is a key form of teaching the faithful and spreading religious worship, subject to the regulations of canon and secular law. The article focuses on Polish copyright law and regulations resulting therefrom enabling lawful creation of preaching, as well as the use of works, including preaching previously disseminated by other pastors. In this respect, the fair use institution should be included, including fair use, quotation, fair use in speeches, external presentations and lectures, and fair use during ceremonies and events.

PL

Głoszenie kazań i homilii jest kluczową formą nauczania wiernych i szerzenia kultu religijnego, podlegającą regulacjom prawa kanonicznego i świeckiego. 178 Artykuł koncentruje się na polskim prawie autorskim i wynikających z niego regulacjach umożliwiających zgodne z prawem tworzenie kazań, jak też korzystanie z utworów, w tym kazań wcześniej rozpowszechnionych przez innych duszpasterzy. W tym zakresie szczególne znaczenie posiada instytucja dozwolonego użytku obejmująca m.in. dozwolony użytek osobisty, prawo cytatu, dozwolony użytek w ramach przemówień, publicznych wystąpień i wykładów oraz dozwolony użytek podczas ceremonii i uroczystości.

20

Kazanie wygłoszone przez księdza Wincentego Łańcuckiego na pogrzebie Włodzimierza Potockiego

63%

Studnicka-Mariańczyk K., Czerniecka-Haberko A.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2021

|

vol. 115

57-71

EN

The text analyses the sermon delivered on 11 April 1812 in the Cracow Cathedral Church by Wincenty Łańcucki at the funeral of Włodzimierz Potocki. This sermon is one of many gathered in an archival collection called Archive of the Potockis and the Ostrowkis from Maluszyn, located in the State Archive in Łódź. Łańcucki’s sermon which was delivered at Włodzimierz Potocki’s funeral was published in Cracow, in 1812, in Gröblowskiey Printing House. Wincenty Łańcucki was a valued preacher. While he was preparing this sermon, he needed to implement both old Polish rhetoric rules and those pertaining to writing funeral speeches. Moreover, the author did not forget to make use of the best ancient and French speech delivery traditions.

PL

W tekście poddano analizie kazanie wygłoszone 11 kwietnia 1812 r. w Kościele Katedralnym Krakowskim przez ks. Wincentego Łańcuckiego, na pogrzebie Włodzimierza Potockiego. Jest ono jednym z wielu zgromadzonych w zespole zatytułowanym Archiwum Ostrowskich i Potockich z Maluszyna znajdującym się w Archiwum Państwowym w Łodzi. Kazanie Łańcuckiego wygłoszone na pogrzebie Potockiego zostało wydane w Krakowie w 1812 r., w „Drukarni Gröblowskiey”. Ks. Łańcucki był cenionym kaznodzieją. Przygotowując to kazanie, stanął wobec konieczności zmierzenia się zarówno z wzorcami staropolskimi, jak i szablonem mowy funeralnej. Autor nie zapomniał również, że przyswajał sobie najlepsze wzory antyczne i francuskie.

Refine search results

Ksiądz Aleksander Syski i jego dzieło „Kazalnicy Popularnej”

Kazanie jako źródło historyczne

Funkcje przymiotnika przygodny w nazwach odmian gatunkowych tekstów religijnych

Kaznodzieja w trosce o język religijny

Treść prawa autorskiego do kazania

Posługa słowa księdza Wawrzyńca Kuśniaka COr (1788-1866)

Perswazja w czasach reformacji. Renesansowe teksty apologetyczne trzech konfesji: katolicyzmu, protestantyzmu i islamu

Análisis del fenómeno de persuasión en el discurso medioambiental de Juan Pablo II

Humor i jego funkcje w przepowiadaniu słowa Bożego

Ks. Jan Berthier MS – wzór kaznodziei francuskiego drugiej połowy XIX wieku

Funkcja fatyczna języka homilii i kazań

Słuchacz jako współtwórca homilii

Mówione Magisterium Kościoła - kaznodziejstwo Papieża Franciszka

Figura Maryi w pastoralnym przepowiadaniu wybranych Ojców Kościoła

Ze zbioru kazań skrzatuskich – Kazanie na VI niedzielę po Wielkanocy

Nieznane kazanie(?) polskie z około połowy XV wieku. Ze zbiorów gnieźnieńskich

Miejsce Biblii w życiu Ulricha Zwingliego

Przymioty świętego. „Sermones VI–VIII” Ryszarda ze św. Wiktora – wstęp, przekład, komentarz

Copyright in Sermons and Homilies

Kazanie wygłoszone przez księdza Wincentego Łańcuckiego na pogrzebie Włodzimierza Potockiego