Search results

1

Sprawozdanie z konferencji „Kicz w kulturach mediów” (Katowice, 15–16 listopada 2017)

100%

Copik I.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2017

|

issue 9(4)

138-143

PL

Sprawozdanie z kolejnej konferencji z cyklu "Kultura mozaikowa" organizowanej przez Instytut Nauk o Kulturze i Studiów Interdyscyplinarnych Uniwersytetu Śląskiego.

2

Kicz i parodia w prozie Manueli Gretkowskiej : czym jest; jak jest; po co jest?

70%

Miszczak M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2001

|

vol. 02

EN

The article is an attempt to outline a long-neglected issue and relate a general category, usually placed outside the achievements of “traditional” art, to stricte literary phenomena. The first chapter, Na tropach kiczu (On the trail o f trash), concentrates on establishing the range of meaning of the term discussed. It is not aimed at constructing an unambiguous definition but at producing a brief outline of the complex character of the issue. The author does not limit herself to a negative understanding of the phenomenon, but also emphasizes its multi-aspect presence in widely termed culture. The second chapter, О kiczu literaturze (On trash in literature), deals with the general ways in which the phenomenon functions and the ways of revealing the phenomenon in literary works and discusses various manifestations of the problem in particular texts. It presents instances of plain trash as well as pieces of writing where trash appears at the level of the world presented and where it is often subjecl to all sorts of tricks and many kinds of mystification. Chapter third, entitled Kicz opisany i sparodiowany: proza Manueli Gretkowskiej (Trash described and parodied: the prose by Manuela Gretkowska), is directly connected with the issues raised in the title of the article. The subjecl of this part of the publication is the literary output of this contemporary Polish writer, particularly her first three novels: My zdies' emigranty [1992], Tarot paryski (The Paris Tarot) [1993] and Kabaret Metafizyczny (Metaphysical Cabaret) [1994]. However, the aim of this chapter is not to characterize the novels but to comprehensively present the issue of trash in actual practice; that is, to give examples of the problems briefly discussed above. In the prose trash manifests itself at various levels of meaning and is subject to parody, the aim of which is not only to discredit or mock the phenomenon, but also to reach its essence and reveal its unique mechanisms. In the texts discussed here trash seems to lead to parody and parody to trash, which means that both the categories are closely and inseparably linked with each other. This is especially visible at the level of the strategy of reception, which is part ol the novels. The issue is discussed in the fourth chapter, entitled Gdzie jest czytelnik, gdy go nie ma? Strategia odbioru według Manuell Gretkowskiej (Where is the reader when there is no reader? The strategy o f reception by Manuela Gretkowska). The last chapter, with the title Wokół postmodernizmu (On postmodernism), is an attempt to summarize the above issues and place them in a wider context. It presents the three novels against a background of the achievements of contemporary literature and art, which are usually regarded as postmodernist, makes them part of aesthetics, using a specific sort of style called camp-art by Susan Sontag, which consists in deliberate staggering on the borderland between bad and good tastes, an apotheosis of exaggeration as well as exhibiting trash perceived as a cultural element, a symptom of “new sensitivity” and an absolutely ambiguous phenomenon.

3

Culture: Two Theses and Deathworks

61%

Tester K.

Prace Kulturoznawcze

|

2016

|

vol. 20

53-62

PL

Ten krótki esej ma na celu nieco rozluźnić nadmiernie jednolitą koncepcję kultury, by otworzyć się na myślenie o kulturze jako złożonej refleksji nad niejednoznaczną sytuacją człowieka. Podążając za Pascalem, tę ambiwalencję określić można przez nasze usytuowanie pomiędzy aniołami i zwierzętami. Kultura zwraca się w kierunku aniołów i jest dążeniem do czegoś innego niż materialność naszej zwierzęcej egzystencji. Przede wszystkim kultura jest metafizyczna, gdy oferuje znaczenie. Po drugie, kultura jest nadmiarem, ponieważ jest praktyką czegoś innego. Dziś jednak te aspekty kultury są kwestionowane przez brak wyboru okoliczności społecznych, w których odbywa się produkcja kulturalna oraz jej odbiór. Gdzie zatem jesteśmy, jeśli nie możemy już dłużej zakładać istnienia tego, co metafizyczne i nadmierne?

4

Przemilczenie jako językowa podstawa koncepcji kiczu w świetle hermeneutyki filozoficznej Hansa-Georga Gadamera

61%

Bajer A.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2019

|

vol. 48

27-41

EN

The article concerns the question of how kitsch is constituted. H.-G. Gadamer approach has been taken to describe examples of kitsch in the field of art and in everyday life. The author defines kitsch as falsehood and find its source in language. The falseness of kitsch is expressed in relation to the truth. Such separation from it could be called concealment. It is an expression of human passivity.

PL

Celem artykułu jest zaprezentowanie koncepcji kiczu ujętej w ramy hermeneutyki filozoficznej H.-G. Gadamera. Rozważono przykłady wypowiedzi z obszaru sztuki i form wyrazu obecnych w codziennym życiu. Starano się pokazać jak fałszywość kiczu, wyraża się w odniesieniu do prawdy i jej przemilczania. Źródła kiczu odszukujemy bowiem w języku, w związku z językowym charakterem ludzkiego myślenia. W ujęciu hermeneutyki filozoficznej jawi się on jako sposób biernego bycia. Poprzez przemilczenie treści pomija się istotę wypowiedzi. Kicz jest, wobec tego wyrazem nie stylu, ale postawy.

5

Disco polo jako zasób kontrhegemoniczny wobec metamorficznych praktyk wizerunkowo-estetycznych na przykładzie wybranych narracji medialnych

57%

Rydlewski M.

Zeszyty Wiejskie

|

2020

|

vol. 26

281-306

EN

The article discusses dislike for the music genre called disco polo. This reluctance is evident in the views of many members of the intellectual elite of the Polish society who consider this music kitsch. The attitude towards this music, listened to mainly by the inhabitants of villages and small towns, is an indicator of cultural taste, and thus a sign of class affiliation. If you want to be better, humiliate disco polo listeners. The article shows that disco polo listeners turned out to be a strong anti-hegemonic resource that has not been adapted to the tastes of the upper class. Therefore, it should be degraded, because it presents a new kind of power i.e. esthetic.

PL

W artykule poddaję refleksji niechęć do gatunku muzyki disco polo. Ta niechęć jest widoczna w poglądach wielu członków elity intelektualnej polskiego społeczeństwa, którzy uważają tę muzykę za kicz. Stosunek do tej muzyki, słuchanej głównie przez mieszkańców wsi i małych miasteczek, jest wskaźnikiem gustu kulturowego, a zatem znakiem przynależności klasowej. Jeśli chcesz być lepszy, poniżaj słuchaczy disco polo. W artykule pokazuję, że słuchacze disco polo okazali się silnym zasobem antyhegemonicznym, który nie został dostosowany do gustów wyższej klasy. Dlatego należy nim gardzić, gdyż oparł się nowej władzy – estetyce.

6

KICZ - PRZEGLĄD KONCEPCJI TEORETYCZNYCH I PROPOZYCJA DEFINICJI DO CELÓW BADAWCZYCH / Kitsch - A Review of Theoretical Approaches and a Proposed Definition for Research Use

51%

Żuchowska G.

Kultura i Społeczeństwo

|

2013

|

vol. 57

|

issue 1

131-151

EN

Kitsch, as a phenomenon belonging to the domain of low culture, is today rather a subject for essayists and public discourse than for academic investigation. The very definition of kitsch has a pejorative sound. The author, however, tackles the theoretical questions related to the phenomenon and extensively discusses several ideas (including those of Hermann Broch and Abraham Moles) that are helpful in defining the concept of kitsch. She suggests an operational definition which could prove useful in social research, particularly research devoted to broader issues of consumerism or popular culture. With these goals in mind, she chooses those connotations of the concept of ‘kitsch’ that are signs of the special relation between the world of material things and consumption styles.

7

SKANDAL ARTYSTYCZNY / The Art Scandal

51%

Golka M.

Kultura i Społeczeństwo

|

2013

|

vol. 57

|

issue 1

103-116

EN

Scandals can occur in various spheres of life and can involve customs, religion, politics, or art. Of course, these aspects are sometimes intertwined, but the author’s considerations here concern primarily scandals related to art, both real art scandals and media scandals, their manifestations and effects. The underlying premise is that an art-related media scandal is kitsch in reverse - that is, a marketing action intended to help the functioning of the art market. Under the impact of provocations and media scandals, the system of art’s functioning is undergoing a profound transformation. Although scandals bring art (or at least some of its manifestations) into wider social circulation, it is an extremely trivial and superficial circulation; above all, it is not always adequate to the value of the art offering.

8

KICZ W TRZECH ODSŁONACH / Three Views of Kitsch

51%

Jaworski P.

Kultura i Społeczeństwo

|

2013

|

vol. 57

|

issue 1

153-174

EN

This article contains an attempt to put order in the chaos of definitions accompanying the concept of kitsch and simultaneously to free kitsch from any cognitively dubious connection with the category of art. While considering the difficulties of definition arising from the connotative nature of the concept and its contextual modality, the author criticizes the entirety of the conceptualization of kitsch and then divides the phenomenon into ‘first elements’, distinguishing three different views of kitsch: textual essentialist (idyllism, sentimentalism), formal essentialist (triviality, eclecticism), and processual (the effect of unthinking pop culture reproduction). Configurationism and its derivative category of the projective model are useful to the attempt to reject ‘art’ as the ‘good’ antithesis of ‘bad’ taste. These arguments are accompanied by the author’s thoughts on the cultural function of kitsch, its contextual entanglements, and its role in forming the social structure.

9

BRZYDOTA KICZU I BRZYDOTA BRUDU. DWA WARIANTY ANTYKALLIZMU W TWÓRCZOŚCI BRUNONA SCHULZA

51%

Sowińska I.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2018

|

vol. 16

77-92

EN

The article presented here contains a detailed analysis of two variants of ugliness aes-thetics in the work of Bruno Schulz. In the first part, aesthetics is discussed here as the “ugliness of kitsch”, i.e. the concept of valuing rubbish and bad taste. The author points out their similarities with the aesthetics of Camp. The second part of the article is devot-ed to the naturalist ugliness of the world presented in Schulz’s works. The fascination with disease, impurity and self-imposition is called “the ugliness of filth”. According to the author, all these phenomena fall within the definition of “anti-callistic” – the concept of art proposed by a Polish art historian.

10

Dla(czego) kicz (nie)uczy? Tytułem wprowadzenia

51%

Pluta A.

Podstawy Edukacji

|

2020

|

vol. 13

27-50

EN

The aim of the article is to draw attention to kitsch as a category in the field of social sciences and humanities with appropriate implications for the pedagogical discipline I place the problem of kitsch within a specifically understood and cultivated cultural studies reflection. The system of concepts necessary for this embedding is presented in the following order: culture – art – participation in culture (art) – introduction to participation in culture (art). In the adopted perspective, delineating the boundaries between “art”, “bad art”, “anti-art”, “kitsch” is not very attractive. This problem is relieved of unnecessary tensions. The key here is the way of understanding the concept of culture, which implies an appropriate way of understanding art and, consequently, participation in and introduction to culture (art) (which is the primary function of education). The aim of the publication is to familiarize the reader with various ways of thinking about kitsch and to invite him to discuss it.

PL

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na kicz jako kategorię z zakresu nauk społecznych i hu-manistycznych o odpowiednich implikacjach dla dyscypliny pedagogicznej Zagadnienie kiczu osadzam w ramach swoiście rozumianej i uprawianej refleksji kulturoznawczej. Układ pojęć niezbędnych do tego osadzenia przedstawiam w następującym porządku: kultura – sztuka – uczestnictwo w kulturze (sztuce) – wprowadzanie do uczestnictwa w kulturze (sztuce). W przyjętej perspektywie nakreślanie granic pomiędzy „sztuką”, „złą sztuką”, „antysztuką”, „kiczem” jest mało atrakcyjne. Problem ten zostaje uwolniony od niepotrzebnych napięć. Kluczem jest tutaj sposób rozumienia pojęcia kultura, który implikuje odpowiedni sposób rozumienia sztuki, a w konsekwencji uczestnictwa w kulturze (sztuce) oraz wprowadzania doń (co jest prymarną funkcją edukacji). Publikacja ma na celu zapoznanie Czytelnika z różnorodnymi sposobami myślenia na temat kiczu oraz zaproszenie go do dyskusji na jego temat.

11

Powieść mityczna o Zagładzie. Uwagi wstępne

51%

Tomczok M.

Pamiętnik Literacki

|

2022

|

vol. 113

|

issue 4

55-71

PL

Artykuł dotyczy rodzącego się w literaturze polskiej zjawiska powieści mitycznej o Zagładzie i jego związków z krytyką afektywną oraz kiczem holokaustowym. Budzący wiele wątpliwości w porównaniu z, częściowo opisanymi, powieściami popularnymi sukces takich książek jak „Król”, a szczególnie „Królestwo” Szczepana Twardocha (traktowanych jako przykładowy materiał badawczy) daje szansę przemyślenia zarówno kategorii samego kiczu, jak i jego możliwych związków z teorią afektów, inspirującą przedstawicieli studiów holokaustowych.

EN

The article refers to a recently-born phenomenon in Polish literature, namely a mythical novel about the Holocaust, as well as to its connections with affective criticism and the Holocaust kitsch. The success of the books, rising many controversies, as compared to partially examined novels such as Szczepan Twardoch’s “Król” (“King”), and especially his “Królestwo” (“Kingdom”) (viewed here as research material), offers a chance for considering both the category of kitsch itself, and its possible connections with affect theory that inspires the representatives of Holocaust studies.

12

Postpiękno współczesnej architektury: narracje twórcy, odbiorcy i formy architektonicznej

51%

Kwiatkowska A.

Architectus

|

2019

|

issue 2(58)

105-118

PL

Złożoność i zmienność kontekstów współczesnej formy architektonicznej są decydujące w rozumieniu piękna i kiczu. Współczesna kategoria piękna może opisywać szerokie spektrum zjawisk, od klasycznego piękna, przez brzydotę do antypiękna. To samo dotyczy pojęcia kiczu, które może być umieszczane w tym samym szerokim spektrum. Wieloznaczność i względność estetycznych kryteriów wartościowania ery cyfrowej powoduje, że powstają nowe kategorie piękna i kiczu,eksplorujące te same środki wyrazu, tzw. postpiękno. Interpretacja współczesnej architektury wymaga więc zdefiniowania nowych kryteriów estetycznego wartościowania form architektonicznych. W pracy sformułowano podstawowe kryteria oceny wartości estetycznej form architektonicznych w aspekcie ich piękna lub brzydoty w oparciu o metodę hermeneutycznej analizy reprezentatywnych przykładów współczesnej sztuki i architektury na trzech poziomach złożoności interpretacyjnej: od analizy znaczenia narracji twórcy (zmienne a priori), przez analizę narracji odbiorcy (zmienne a posteriori) do analizy narracji formy (zmienne metaforyczne komunikatu).

EN

The complexity and variability of contexts of contemporary architectural form are crucial in understanding the meaning of beauty and kitsch. The present category of beauty can define the wide spectrum of phenomena, from the classical beauty, through the ugliness to anti-beauty. It also relates to the notion of kitsch, which can be placed in the same wide spectrum. The ambiguity and relativity of the esthetical criteria of valuation of digital age cause, that new categories of beauty and kitsch are born, exploring the same field of formal expressions, the so-called beyond-beauty. Interpretation of the contemporary architecture requires to define new criteria of esthetical evaluation of the architectural forms. In the paper, the fundamental estimation’s criteria of the aesthetical value of contemporary architectural forms are formulated in the aspect of their beauty or uglinesses based on the hermeneutic method of analysis of the representative examples of contemporary art and architectures on three levels of the interpretative complexity: from the analysis of the meaning of the creator’s narration (variables a priori), by the analysis of the receiver’s narration (variables a posteriori), to the analysis of the narration of the form (metaphoric variables of message).

13

„Modlitwa dziewicy”. Kicz i seksizm dziewiętnastowiecznej muzyki salonowej

51%

Golianek R. D.

Muzyka

|

2022

|

vol. 67

|

issue 4

3-22

EN

First published in 1856, the piano miniature ‘La priere d’une vierge’ [The virgin’s prayer] by the Polish pianist Tekla Bądarzewska-Baranowska (1829–61) was an unprecedented commercial success (with more than a million copies sold by 1860) and made Bądarzewska an international household name. This should be interpreted purely as a peculiar social phenomenon rather than an artistic achievement, since Bądarzewska’s composition was an ideal reflection of nineteenth century notions of the woman and womanhood, adhering to the cultural canon of that period. The context of salon music should be considered as an obvious and appropriate point of reference for the views and opinions discussed here, since the work in question became an iconic example of output from the nineteenth-century salon. For the same reason, the conclusions presented here may help us to understand the status of the entire salon repertoire, the huge quantity of which is one of the more notable phenomena of the age. The two perspectives on The Virgin’s Prayer presented in this article – interpreting this work as a manifestation of kitsch and of sexism – exemplify the application of modern methodology (the tools of new musicology) to an historical work. Both perspectives represent a modern adaptive interpretation. The aesthetic status of Bądarzewska’s work as a manifestation of kitsch is defined using Abraham Moles’s theoretical concept. Moles lists five principles of kitsch that can easily be recognised in this composition and in its perception. Those principles are submitted here to an aesthetic interpretation. The reading of ‘The Virgin’s Prayer’ as a manifestation of sexism, in turn, results from the social context of the work, which was composed by a woman artist and linked (in its title and musical style) to the topos of representations of femininity in music, strongly dominated by stereotypes related to the social status of the female sex. Bądarzewska, it turns out, produced a work that fitted into the mainstream of sexist views on women and their activity. ‘The Virgin’s Prayer’ became a flagship example of a work, the stylistic and expressive qualities of which corresponded perfectly to the perception of women’s art as derivative, non-autonomous and banal.

PL

Opublikowana po raz pierwszy w 1856 r. przez Teklę Bądarzewską-Baranowską (1829–61) miniatura fortepianowa Modlitwa dziewicy odniosła niebywały sukces komercyjny (już w 1860 roku szacowano liczbę sprzedanych egzemplarzy na ponad milion) i rozsławiła nazwisko polskiej pianistki na świecie. Jednak przypadek ten należy traktować wyłącznie jako szczególny fenomen społeczny, a nie jako osiągnięcie artystyczne. Kompozycja Bądarzewskiej stanowiła bowiem idealne odwzorowanie dziewiętnastowiecznych wyobrażeń o kobiecie i kobiecości, wpisując się w kanony ówczesnej kultury. Przywołanie kontekstu muzyki salonowej tego czasu trzeba uznać za oczywisty i adekwatny punkt odniesienia dla prezentowanych ocen i poglądów, jako że omawiany utwór stał się wręcz ikonicznym przykładem twórczości z kręgu kultury dziewiętnastowiecznego salonu. Z tego też względu zaprezentowane wnioski mogą być przydatne dla rozumienia sytuacji całego repertuaru muzyki salonowej, którego ogrom ilościowy stanowi jeden z fenomenów tej epoki. Przedstawione w artykule dwa spojrzenia interpretacyjne na Modlitwę dziewicy – rozpatrywanie tego dzieła jako przejawów kiczu i seksizmu – stanowią przykład zastosowania współczesnej metodologii (z kręgu nowej muzykologii) do dzieła z przeszłości. Oba zaproponowane ujęcia są swoistą interpretacją adaptacyjną przeprowadzoną ze współczesnej perspektywy. Dla określenia pozycji estetycznej utworu Bądarzewskiej jako dzieła będącego przejawem kiczu została wykorzystana teoretyczna koncepcja Abrahama Moles’a. Autor ten wyróżnił pięć zasad kiczu, których przejawy można bez trudu odnaleźć w omawianym utworze lub jego odbiorze i które zostają w artykule poddane interpretacji estetycznej. Z kolei doszukiwanie się w Modlitwie dziewicy przejawów seksizmu wynika z sytuacji społecznej utworu: omawiana kompozycja jest dziełem twórczyni-kobiety, dodatkowo zaś określona tytułem i stylem muzycznym problematyka wiązała się z toposem przedstawień kobiecości w muzyce, silnie zdominowanym stereotypami odnoszącymi się do społecznej pozycji płci. Jak się okazuje, swoją sztuką Bądarzewska artystka wpisała się w mainstream seksistowskiego postrzegania kobiet i ich aktywności, a Modlitwa dziewicy stała się wzorcowym przykładem utworu, którego cechy stylistyczno-ekspresyjne doskonale odpowiadały wyobrażeniom o wtórnej, niesamodzielnej i banalnej sztuce kobiecej.

14

Retoryka jako narzędzie badania kiczu

51%

Łakota B.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2020

|

vol. 12

|

issue 3

111-129

EN

Contemporary expansion of kitsch calls for the answer to the question concerning conditions in which it is possible to decipher kitsch and see the role it plays nowadays. The work concentrates on the rhetoric of kitsch, at the same time emphasising, how important rhetoric is for the reception of contemporary culture. Using the perspective of new aesthetics, suggested by Adorno, who established the decorum of art after Auschwitz, the paper develops the view on kitsch as a parody of katharsis. Implementing a new combination of research findings into rhetoric of values (by Perelman) with Adorno’s insights concerning this category leads to a bold thesis: kitsch is not innocent. Adorno’s pessimistic and melancholic point of view, whose source was the awareness of standardisation of culture industry products, concerned the fight for a personal contact between an individual and a work of art. An aestehtic reception of art became impossible (in his essay, “The Schema of Mass Culture”, Adorno emphasised the logic behind the reaction to a work of art, inscribed in a work as a product, in which the instruction of reception was included). Adorno’s philosophy was firmly based in the performative perspective, a view about the intangibility of research object, disruption of the balance and exposing it. Mass culture became a culture of exhaustion, but Adorno is not an exclusively Cassandric author. Writing about destruction, he included in his works the foundations for the concept linked with the assumptions of the new rhetoric. The paper concentrates on these similarities in order to capture the purposefulness of the rhetorical expression.

PL

Współczesna ekspansja kiczu domaga się odpowiedzi na pytanie dotyczące warunków, w których można odszyfrować kicz i dostrzec rolę, jaką odgrywa on współcześnie. Praca skupia się na retoryce kiczu, podkreślając tym samym, jak ważne jest znaczenie retoryki w recepcji współczesnej kultury. Wykorzystując ujęcie nowej estetyki dokonane przez Adorna, prawodawcy decorum sztuki po Auschwitz, praca rozwija spojrzenie na kicz jako parodię katharsis. Zastosowane nowe zestawienie badań nad retoryką wartości autorstwa Perelmana z refleksjami autora Minima moralia dotyczącymi tej kategorii prowadzi do śmiałej tezy: kicz nie jest niewinny. Pesymistyczny, pełen melancholii sposób myślenia Adorna, którego źródłem była świadomość standaryzacji produktów przemysłu kulturowego, dotyczył walki o indywidualny kontakt jednostki z dziełem sztuki. Estetyczny odbiór sztuki stał się bowiem niemożliwy (w eseju Schemat kultury masowej Adorno podkreślał logikę reakcji na dzieło sztuki wpisaną w samo dzieło jako produkt, w którym zawarta została instrukcja odbioru). Filozofia frankfurtczyka znalazła trwały grunt w aranżującym w kulturze sytuację kryzysu zwrocie performatywnym, poglądzie o nieuchwytności przedmiotu badań, zakłóceniu stanu równowagi i wyeksponowaniu tego zakłócenia. Kultura masowa stała się kulturą wyczerpania, lecz piszący o niej Adorno nie jest wyłącznie kasandrycznym autorem. Pisząc o zagładzie, zawarł on w swoich pracach podwaliny koncepcji spowinowaconej z założeniami nowej retoryki. Praca skupia się na tych podobieństwach, aby uchwycić celowość zwrotu retorycznego.

15

Maria Bujnicka (8 maja 1944 – 21 marca 2022). Prekursorka badań nad romansem popularnym

41%

Tomczok T., Wężowicz-Ziółkowska D.

Pamiętnik Literacki

|

2022

|

vol. 113

|

issue 3

285-292

16

Poznámky k slovenskému a poľskému výskumu populárnej literatúry

36%

Sivčová S.

Literatura i Kultura Popularna

|

2017

|

vol. 23

7-24

EN

The aim of the article is to give the first and base characterization and comparison of research of popular literature and culture in Slovak and Polish national scientific contexts. There are many similarities but also differences in both national contexts dependent on different historical and cultural development. Main differences are in the attitude of researching. As in Slovak literary scientific context the focus is in area of literary communication and aesthetics, the Polish conception is based on cultural and context understanding of popular literature, defining its own history, theory and research apparatus. Differentness is also in the definition of main categories, such as popular literature, culture, mass literature and mass culture. In both national contexts the research has its own problems to deal with, in Slovak literary science there is a big need to open for interdisciplinary approach and to make the studies on popular literature fully appreciated part of research. In Polish context there is a need to create suitable methodology of research and to focus on the theory of popular literature as thanks to interdisciplinary approach there is a danger that popular literature will melt in popular culture studies.

Refine search results

Sprawozdanie z konferencji „Kicz w kulturach mediów” (Katowice, 15–16 listopada 2017)

Kicz i parodia w prozie Manueli Gretkowskiej : czym jest; jak jest; po co jest?

Culture: Two Theses and Deathworks

Przemilczenie jako językowa podstawa koncepcji kiczu w świetle hermeneutyki filozoficznej Hansa-Georga Gadamera

Disco polo jako zasób kontrhegemoniczny wobec metamorficznych praktyk wizerunkowo-estetycznych na przykładzie wybranych narracji medialnych

KICZ - PRZEGLĄD KONCEPCJI TEORETYCZNYCH I PROPOZYCJA DEFINICJI DO CELÓW BADAWCZYCH / Kitsch - A Review of Theoretical Approaches and a Proposed Definition for Research Use

SKANDAL ARTYSTYCZNY / The Art Scandal

KICZ W TRZECH ODSŁONACH / Three Views of Kitsch

BRZYDOTA KICZU I BRZYDOTA BRUDU. DWA WARIANTY ANTYKALLIZMU W TWÓRCZOŚCI BRUNONA SCHULZA

Dla(czego) kicz (nie)uczy? Tytułem wprowadzenia

Powieść mityczna o Zagładzie. Uwagi wstępne

Postpiękno współczesnej architektury: narracje twórcy, odbiorcy i formy architektonicznej

„Modlitwa dziewicy”. Kicz i seksizm dziewiętnastowiecznej muzyki salonowej

Retoryka jako narzędzie badania kiczu

Maria Bujnicka (8 maja 1944 – 21 marca 2022). Prekursorka badań nad romansem popularnym

Poznámky k slovenskému a poľskému výskumu populárnej literatúry