Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: komunikacja, komunikowanie polityczne, intersubiektywność, media, racjonalność, racjomorfizm, sofistyka, populizm

Sort By:

Limit search:

Racjomorfizm i racjonalność w tak zwanym komunikowaniu politycznym

100%

Pleszczyński J.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

2018

vol. 25

issue 1

One of the basic problems of the so-called political communication is what follows: How to plan communication, with its political goals and functions, so that it would produce the expected results? Admittedly, these problems are already well recognized and theoreticized by researchers representing various disciplines (mostly, but not solely, by political scientists), and their findings are successfully used in practical actions of a political character. However, there is still space for other approaches that have so far been marginalized or completely absent from social sciences and humanities.The article is divided into four main parts: onto-epistemological status of communication, ratio- and technoratiomorphism: mechanism and effects, immediate and prospective goals, ratiomorphism in the design of political communication.The problem in question boils down to the problem of choice: What do people think while choosing and why do they think that? Or maybe they do not think, but choose? In the article, I consider this issue in connection with the evolutionary theory of cognition; “ratiomorphism” – a key term that appears here – comes from the language of evolutionary epistemologists. I argue that contemporary media technologies foster ratiomorphism rather than rationality, which, in turn, creates new ways of distorting communication, also within political communicating. Contemporary man is unable to keep track of political events, so ratiomorphism becomes the criterion of political choices, while the media fill with sophistry and populism. Rationality is left only to the elites.

Jednym z podstawowych problemów tak zwanego komunikowania politycznego jest kwestia następująca: jak zaprojektować mającą cele i funkcje polityczne komunikację, aby przyniosła oczekiwane efekty?Wprawdzie tego typu problemy są już dobrze rozpoznane i uteoretyzowane przez badaczy reprezentujących różne dyscypliny (głównie, choć nie tylko, przez politologów), a rezultaty ich badań z powodzeniem są wykorzystywane w praktycznych działaniach o charakterze politycznym, to wciąż pozostaje miejsce dla innych ujęć, traktowanych dotychczas marginalnie lub w ogóle nieobecnych w naukach społecznych i humanistycznych.Artykuł podzielono na cztery główne części: onto-epistemologiczny status komunikacji, racjo- i technoracjomorfizm: mechanizm i efekty, cele doraźne i perspektywiczne, racjomorficzność w projektowaniu komunikacji politycznej.Problem, o którym mowa, sprowadza się do problemu wyboru: co ludzie myślą, wybierając i dlaczego tak myślą? A może nie myślą, a wybierają? W artykule rozpatruję tę kwestię, odwołując się do ewolucyjnej teorii poznania; „racjomorfizm” – kluczowy termin, który się w nim pojawia, pochodzi ze słownika ewolucyjnych epistemologów. Argumentuję, że współczesne technologie medialne sprzyjają racjomorficzności, a nie racjonalności, to zaś stwarza nowe możliwości preparowania komunikacji, także w obszarze komunikowania politycznego. Współczesny człowiek nie jest w stanie śledzić wydarzeń politycznych, dlatego racjomorficzność staje się kryterium wyborów politycznych, a media przestrzenią sofistyki i populizmu. Racjonalność zostaje zarezerwowana wyłącznie dla elit.

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

1 2018

1 Pleszczyński J.

Search results

Racjomorfizm i racjonalność w tak zwanym komunikowaniu politycznym