Search results

1

Kościół unicki w Rzeczypospolitej a konfederacja barska (1768-1772)

100%

Krochmal A.

Miscellanea Historico-Archivistica

|

2012

|

issue 19

157-176

EN

The Confederation of Bar, considered sometimes as the first Polish national uprising, took over large parts of the eastern Poland, inhabited (in some areas in the vast majority) by the Ruthenian population of Greek Catholic Rite (Uniates). The Uniate Church, reluctantly perceived by Russia in the 18th century was in the orbit of special interest of Catherine II, who for the implementation of her policy used the Orthodox Church. The subject explored in the article is how the community of Uniates behaved towards the events initiated by the Confederation of Bar, taking into account complicated socio-political and religious background, as well as, how this community was perceived by the Confederates, and what role Confederates foresaw for this part of the population of the Republic? This article is an attempt to show the attitude of the Uniate hierarchy, clergy and members of the Uniate Church in the eastern territories of Poland towards the movement of the Bar Confederation, its participants and proclaimed program. Conflicts between the Orthodox and the Uniate Church put up the latter as the natural ally of the Confederate movement, hence the Confederate Universals appealed to the common struggle for the Catholic, Latin and Uniate faith. Attitude of both the Uniate hierarchs and clergy were not uniform. The Uniate Metropolitan of Kiev, Filip Felicjan Wołodkowicz, and bishop of Chełm, Maksymilian Ryłło, were staunch supporters, who provided Confederates with an active assistance. Other bishops were ambiguous or showed open dislike towards the Polish nobility movement. Similar situation occurred among the parish clergy. The majority of the members of the Uniate Church were unfavorably disposed toward the movement regarded by them as religiously and socially alien.

PL

Konfederacja barska, określana niekiedy mianem pierwszego polskiego powstania narodowego, objęła znaczne obszary wschodnich terenów I Rzeczypospolitej, zamieszkane (w niektórych rejonach w zdecydowanej większości) przez ludność ruską wyznającą katolicyzm obrządku greckiego (unickiego). Kościół unicki, niechętnie postrzegany przez Rosję, w XVIII w. znalazł się w orbicie szczególnych zainteresowań carycy Katarzyny II, która do realizacji swej polityki wykorzystywała Cerkiew prawosławną. Przedmiotem rozważań w artykule jest pytanie, jak wobec wydarzeń zainicjowanych przez konfederację barską zachowywała się wspólnota unitów, funkcjonująca w skomplikowanej sytuacji społeczno–politycznej i religijnej, a także jak wymieniona społeczność była postrzegana przez konfederatów i jaką rolę widzieli oni dla tej części społeczeństwa Rzeczypospolitej? Artykuł jest próbą pokazania postaw hierarchii unickiej, duchowieństwa oraz wiernych Kościoła unickiego na wschodnich terenach Rzeczypospolitej wobec ruchu konfederacji barskiej, jej uczestników i głoszonych przez nich haseł. Konflikty między Kościołem prawosławnym a unickim stawiały ten ostatni w roli naturalnego sprzymierzeńca ruchu konfederackiego, stąd też w uniwersałach konfederackich odwoływano się do wspólnej walki za wiarę katolicką, łacińską i unicką. Postawy zarówno hierarchów i duchowieństwa unickiego nie były jednolite. Zdecydowanym stronnikiem konfederatów, udzielającym im czynnego wsparcia był unicki metropolita kijowski Filip Felicjan Wołodkowicz oraz biskup chełmski Maksymilian Ryłło. Pozostali biskupi zachowywali dystans lub okazywali otwartą niechęć ruchowi polskiej szlachty. Podobne podziały miały miejsce wśród duchowieństwa parafialnego. Z kolei wierni Kościoła unickiego w większości usposobieni byli nieprzychylnie do ruchu uważanego przez nich za obcy wyznaniowo i społecznie.

2

Kościół unicki w Rzeczypospolitej a konfederacja barska (1768-1772)

100%

Krochmal A.

Miscellanea Historico-Archivistica

|

2012

|

issue 19

157-176

PL

Konfederacja barska, określana niekiedy mianem pierwszego polskiego powstania narodowego, objęła znaczne obszary wschodnich terenów I Rzeczypospolitej, zamieszkane (w niektórych rejonach w zdecydowanej większości) przez ludność ruską wyznającą katolicyzm obrządku greckiego (unickiego). Kościół unicki, niechętnie postrzegany przez Rosję, w XVIII w. znalazł się w orbicie szczególnych zainteresowań carycy Katarzyny II, która do realizacji swej polityki wykorzystywała Cerkiew prawosławną. Przedmiotem rozważań w artykule jest pytanie, jak wobec wydarzeń zainicjowanych przez konfederację barską zachowywała się wspólnota unitów, funkcjonująca w skomplikowanej sytuacji społeczno–politycznej i religijnej, a także jak wymieniona społeczność była postrzegana przez konfederatów i jaką rolę widzieli oni dla tej części społeczeństwa Rzeczypospolitej? Artykuł jest próbą pokazania postaw hierarchii unickiej, duchowieństwa oraz wiernych Kościoła unickiego na wschodnich terenach Rzeczypospolitej wobec ruchu konfederacji barskiej, jej uczestników i głoszonych przez nich haseł. Konflikty między Kościołem prawosławnym a unickim stawiały ten ostatni w roli naturalnego sprzymierzeńca ruchu konfederackiego, stąd też w uniwersałach konfederackich odwoływano się do wspólnej walki za wiarę katolicką, łacińską i unicką. Postawy zarówno hierarchów i duchowieństwa unickiego nie były jednolite. Zdecydowanym stronnikiem konfederatów, udzielającym im czynnego wsparcia był unicki metropolita kijowski Filip Felicjan Wołodkowicz oraz biskup chełmski Maksymilian Ryłło. Pozostali biskupi zachowywali dystans lub okazywali otwartą niechęć ruchowi polskiej szlachty. Podobne podziały miały miejsce wśród duchowieństwa parafialnego. Z kolei wierni Kościoła unickiego w większości usposobieni byli nieprzychylnie do ruchu uważanego przez nich za obcy wyznaniowo i społecznie.

EN

The Confederation of Bar, considered sometimes as the first Polish national uprising, took over large parts of the eastern Poland, inhabited (in some areas in the vast majority) by the Ruthenian population of Greek Catholic Rite (Uniates). The Uniate Church, reluctantly perceived by Russia in the 18th century was in the orbit of special interest of Catherine II, who for the implementation of her policy used the Orthodox Church. The subject explored in the article is how the community of Uniates behaved towards the events initiated by the Confederation of Bar, taking into account complicated socio-political and religious background, as well as, how this community was perceived by the Confederates, and what role Confederates foresaw for this part of the population of the Republic? This article is an attempt to show the attitude of the Uniate hierarchy, clergy and members of the Uniate Church in the eastern territories of Poland towards the movement of the Bar Confederation, its participants and proclaimed program. Conflicts between the Orthodox and the Uniate Church put up the latter as the natural ally of the Confederate movement, hence the Confederate Universals appealed to the common struggle for the Catholic, Latin and Uniate faith. Attitude of both the Uniate hierarchs and clergy were not uniform. The Uniate Metropolitan of Kiev, Filip Felicjan Wołodkowicz, and bishop of Chełm, Maksymilian Ryłło, were staunch supporters, who provided Confederates with an active assistance. Other bishops were ambiguous or showed open dislike towards the Polish nobility movement. Similar situation occurred among the parish clergy. The majority of the members of the Uniate Church were unfavorably disposed toward the movement regarded by them as religiously and socially alien.

3

Działalność polityczna Anny z Sapiehów Jabłonowskiej w czasie konfederacji barskiej w świetle jej listów do Teofili z Jabłonowskich Sapieżyny z lat 1768-1772

57%

Blinda A.

Wieki Stare i Nowe

|

2017

|

vol. 12

|

issue 17

70-86

PL

The article aims at presenting the political activity of Anna Jabłonowska during the Bar Confederation. The research is based on the letters of Anna Jabłonowska, the wife of the Voivod of Bracław, to Teofila Sapieha, kept in the Stefanyk National Science Library in Lvov. The author discusses first and foremost the events which took place in the Great Duchy of Lithuania, paying particular attention to the conflict between Józef Sapieha and Michał Ogiński, regarding the leadership position over the confederate Lithuanian forces, as well as the issues regarding the political involvement of the duchess.

4

Zmagania o kształt osobowy sejmu 1773–1775

51%

Skowroński P.

Kwartalnik Historyczny

|

2020

|

vol. 127

|

issue 2

EN

The article is a contribution to knowledge of the parliamentary election campaign in 1773. An analysis of reports by diplomats of the partitioning powers and dispersed Polish sources allows for better identification of political forces active during the first partition of the Commonwealth and fuller appreciation of the political involvement of people with a passive attitude attributed to them in the scholarly literature on the subject.

PL

Artykuł stanowi uzupełnienie dotychczasowej wiedzy na temat kampanii przedsejmowej z roku 1773. Wykorzystanie relacji dyplomatów mocarstw rozbiorowych oraz rozproszonych źródeł krajowych pozwala na lepsze rozpoznanie sił politycznych w okresie I rozbioru Rzeczypospolitej oraz na większe docenienie zaangażowania politycznego osób, którym dotychczasowa historiografia przypisywała bierną postawę.

5

O problemie reakcji społeczeństwa szlacheckiego na pierwszy rozbiór raz jeszcze. Uwagi na kanwie edycji korespondencji i gazetek rękopiśmiennych Jędrzeja Kitowicza

51%

Dukwicz D.

Kwartalnik Historyczny

|

2020

|

vol. 127

|

issue 3

647-666

EN

It is a common belief that the first partition of the Commonwealth came as a shock for the noble society. Source studies, however, do not confirm this thesis. On the contrary, they show that the nobility reacted calmly, staying unexpectedly long under the delusion that this situation was only temporary. The published volume of Jędrzej Kitowicz’s Correspondence and Handwritten Pamphlets from 1771–1776 is an excellent source of information about the moods, expectations, and illusions of noblemen throughout the broadly understood era of the first partition.

PL

W powszechnej opinii panuje przekonanie, że pierwszy rozbiór Rzeczypospolitej wywołał szok w świadomości społeczeństwa szlacheckiego. Badania źródłowe nie potwierdzają tej tezy. Wręcz przeciwnie, pokazują, że szlachta zareagowała spokojnie, nadspodziewanie długo łudząc się, że jest to tylko przejściowa sytuacja. Wydane drukiem Korespondencja i gazetki rękopiśmienne Jędrzeja Kitowicza z lat 1771–1776 są znakomitym źródłem do śledzenia nastrojów, oczekiwań i złudzeń szlachty w szeroko pojętej dobie pierwszego rozbioru.

6

U źródła legendy poetyckiej biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka

51%

Maksimowicz K.

Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej

|

2019

|

vol. 25: Pamiątka, hołd, laudacja w literaturze i kulturze

64-85

EN

Literature of the Bar Confederation created a positive legend of the Kraków’s bishop, Kajetan Sołtyk. Its point of birth was the abduction of the bishop from Warsaw Sejm (Parliament) of 1767. At that Sejm, the bishop became famous for being one of the main leaders opposing equality for dissidents, for which he paid with over five years in Russian captivity. The authors of the Bar poems used in this article concentrated on the martyrdom of the prisoner, his unshaken attitude and the readiness to sacrifice his life for the Catholic faith. They would place him in the context of saints, biblical characters and heroes of antiquity, who were paragons of behaviour. The poems highlighted in the study are largely laudatory or canvassing in character – they call for not yielding on the issue of dissidents.

7

O nuncjuszu Durinim i dyplomacji Stolicy Apostolskiej w relacjach z Polską raz jeszcze

51%

Kęder W.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2020

|

vol. 27

393-403

EN

This article is a review of the methodological polemic in the theses of the article by P. Zając regarding the activities of nuncio Angelo Maria Durini in the Polish-Lithuanian Commonwealth in the years 1767-1769 (“Kwartalnik Historyczny” nr 3, 2019). Contrary to the opinion of P. Zając, who based his inquiries on a narrow source base covering only Durini’s correspondence with Rome, the nuncio did not approach “unilaterally from papal directives”, reluctant to compromise, but according to the instructions of the Holy See, vigorously pursued the interests of the Catholic Church and the faithful in the Republic.

PL

Niniejszy artykuł recenzyjny stanowi polemikę metodologiczną z tezami artykułu P. Zająca o działalności nuncjusza Angela Marii Duriniego w Rzeczypospolitej w latach 1767–1769 („Kwartalnik Historyczny” nr 3 z 2019 r.). Wbrew opinii P. Zająca, który swoje dociekania oparł na wąskiej bazie źródłowej obejmującej tylko korespondencję Duriniego z Rzymem, nuncjusz nie podchodził „jednostronnie do dyrektyw papieskich”, będąc niechętnym kompromisowi, lecz zgodnie z zaleceniami Stolicy Apostolskiej energicznie zabiegał o interesy Kościoła katolickiego i wiernych w Rzeczypospolitej.

8

O nuncjuszu Durinim i dyplomacji Stolicy Apostolskiej w relacjach z Polską raz jeszcze – odpowiedź na polemikę

51%

Zając P.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2021

|

vol. 28

337-347

EN

The article is a response to a polemic by Wojciech Kęder regarding an article about the activities of nuncio Angel Maria Durini in the Polish-Lithuanian Commonwealth during the years 1767–1769 (“Kwartalnik Historyczny” No. 3 of 2019). In this article the errors committed by Prof. Kęder are addressed, particularly the allegations regarding the source basis and the interpretation of historical facts. In a documented manner, attention is drawn to the specific errors of the criticism published in “Studia Sandomierskie” 27 (2020), pp. 393–403.

PL

Niniejszy tekst stanowi odpowiedź na polemikę Wojciecha Kędera dotyczącą artykułu o działalności nuncjusza Angela Marii Duriniego w Rzeczypospolitej w latach 1767–1769 („Kwartalnik Historyczny” nr 3 z 2019 r.). Wykazano tu błędy w zarzutach co do podstawy źródłowej oraz interpretacji faktów historycznych, które skierował pod adresem autora artykułu prof. Kęder. W udokumentowany sposób zwraca się uwagę na niesłuszność krytyki opublikowanej w „Studiach Sandomierskich”nr 27 z 2020 r. (s. 393–403).

9

(Nie)przyjemne zabawy wierszem pod okiem redaktora Naruszewicza

43%

Zając G.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2016

|

vol. 34

|

issue 4

223-234

EN

Words of Jan Albertrandi which he said in 1770, explaining the reasons for publishing the magazine ‘Zabawy Przyjemne i Pożyteczne’, expressed an enthusiasm about the possibility of achieving by Poles the state of the spiritual and intellectual maturity in a short time. The result of such attitude of the editor was his willingness to provide to potential readers of the magazine the entertainment meeting their expectations, characterizing post‑Sarmatian customs. Quite quickly however in ‘Zabawy…’ there appeared the opinions of people whose point of view was different than that one of Albertrandi, because of their critical assessment of the condition of Polish Enlightenment elites. Perhaps the most important of such voices was a text of very young poet Tomasz Kajetan Węgierski. The significance of his ode (About disrespect towards learned men) was largely the result of the fact that it was addressed to Adam Naruszewicz, not only one of the leading figures of the magazine from the very beginning of its existence but also the man being the favourite poet of King Stanisław August Poniatowski. The undertone of this work was harmonizing, paradoxically, to the meaning of numerous poems, also printed in that time in ‘Zabawy…’, directed against Bar confederates and written in the circle of people close to the king, like Antoni Korwin Kossakowski, the author of the poem entitled To the Nation and Posterity.

10

(Nie)przyjemne zabawy wierszem pod okiem redaktora Naruszewicza

41%

Zając G., Uniwersytet Jagielloński W. P., grzegorz.zajac@uj.edu.pl

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2016

|

vol. 34

|

issue 4

EN

Words of Jan Albertrandi which he said in 1770, explaining the reasons for publishing the magazine ‘Zabawy Przyjemne i Pożyteczne’, expressed an enthusiasm about the possibility of achieving by Poles the state of the spiritual and intellectual maturity in a short time. The result of such attitude of the editor was his willingness to provide to potential readers of the magazine the entertainment meeting their expectations, characterizing post‑Sarmatian customs. Quite quickly however in ‘Zabawy…’ there appeared the opinions of people whose point of view was different than that one of Albertrandi, because of their critical assessment of the condition of Polish Enlightenment elites. Perhaps the most important of such voices was a text of very young poet Tomasz Kajetan Węgierski. The significance of his ode (About disrespect towards learned men) was largely the result of the fact that it was addressed to Adam Naruszewicz, not only one of the leading figures of the magazine from the very beginning of its existence but also the man being the favourite poet of King Stanisław August Poniatowski. The undertone of this work was harmonizing, paradoxically, to the meaning of numerous poems, also printed in that time in ‘Zabawy…’, directed against Bar confederates and written in the circle of people close to the king, like Antoni Korwin Kossakowski, the author of the poem entitled To the Nation and Posterity.

11

Konfederacja barska w myśli historycznej szkoły krakowskiej: Michał Bobrzyński i Anatol Lewicki

41%

Maternicki J.

Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej

|

2020

|

issue 12

EN

In this article, the author continues to discuss the topic with which he first dealt in an essay entitled Joachim Lelewel i Józef Szujski: wizje konfederacji barskiej. The article provides a detailed analysis of the views of the Bar Confederation as advanced by M. Bobrzyński and A. Lewicki in their interpretations of Polish history. In addition to showing both differences and similarities existing between the two accounts of the political movement in question. The author also aims to establish how the analysed views related to those held by J. Szujski and how they connected to the politics of history pursued by the Kraków conservatives.

PL

Artykuł jest kontynuacją rozprawki autora pt. Joachim Lelewel i Józef Szujski: wizje konfederacji barskiej. Szczegółowej analizie poddano poglądy Michała Bobrzyńskiego i Anatola Lewickiego na konfederację barską, zaprezentowane w ich całościowych ujęciach dziejów Polski. Zwrócono uwagę na występujące pomiędzy nimi podobieństwa i różnice, a także relacje z wizjami Józefa Szujskiego oraz związki z polityką historyczną konserwatystów krakowskich.

12

Warszawska misja nuncjusza Angela Duriniego od jej inauguracji do końca pierwszego roku konfederacji barskiej (lipiec 1767 – luty 1769)

41%

Zając P.

Kwartalnik Historyczny

|

2019

|

vol. 126

|

issue 3

PL

Angelo Maria Durini był nuncjuszem w Rzeczypospolitej w latach 1767– 1772. Historycy nieraz zastanawiali się, czy tylko reprezentował stanowisko papieża, czy też wychodził poza jego instrukcje. Postawa Duriniego dyplomaty oraz stosunki z opozycją antykrólewską zdają się sugerować nie tyle przekraczanie kompetencji, co jednostronne podejście do papieskich dyrektyw, którym nieobca była koncepcja kompromisu.

EN

Angelo Maria Durini was papal nuncio in the Polish-Lithuanian Commonwealth in 1767–1772. Historians have asked more than once whether he only represented the position of the pope or whether he exceeded his instructions. The attitude of the diplomat Durini and his relations with the anti-royal opposition seem to suggest not so much overstepping his authority as a one-sided approach to papal directives that were quite familiar with the concept of compromise.

13

Konfederacja barska w myśli historycznej szkoły warszawskiej: wizje Władysława Smoleńskiego

41%

Maternicki J.

Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej

|

2023

|

issue 14

37-68

EN

The article presents a detailed analysis of the images of the Bar Confederation sketched by Władysław Smoleński in two versions of his Dzieje narodu polskiego published in 1898 in Kraków (uncensored text) and in Warsaw (censored text), and in a schoolbook Historia Polski [History of Poland] issued in 1921, after Poland regained independence. Explaining differences between them, the author pays attention to the circumstances of their creation and Smoleński’s ideological and political attitude as well as his views on the social function of history. Particular visions of the confederation are confronted with Tadeusz Korzon’s views and also Kraków historian’s opinions: Józef Szujski, Michał Bobrzyński, and Anatol Lewicki.

PL

Szczegółowej analizie poddano w artykule obrazy konfederacji barskiej nakreślone przez Władysława Smoleńskiego w dwu wersjach jego Dziejów narodu polskiego (nieocenzurowanej krakowskiej i ocenzurowanej warszawskiej, 1898) oraz w podręczniku szkolnym Historia Polski, wydanym już po odzyskaniu niepodległości, w 1921 r. Wyjaśniając występujące między nimi różnice autor zwraca uwagę na okoliczności ich powstania i postawę ideowo-polityczną Smoleńskiego, a także jego zapatrywania na społeczną funkcję historii. Poszczególne wizje konfederacji są konfrontowane z zapatrywaniami Tadeusza Korzona, a także historyków krakowskich: Józefa Szujskiego, Michała Bobrzyńskiego i Anatola Lewickiego.

14

Konstancja z Denhoffów Sanguszkowa (1716-1791). Przypomnienie życiorysu księżnej, która znalazła schronienie na Pomorzu w burzliwych czasach konfederacji barskiej

41%

Płomin-Warkusz W.

Przegląd Zachodniopomorski

|

2020

|

issue 3

5-26

PL

Odnalezienie przez autorkę dwóch polskojęzycznych panegiryków dedykowanych Konstancji z Denhoffów Sanguszkowej, które wyszły spod pióra anonimowego autora w II połowie XVIII wieku, stało się inspiracją do przypomnienia jej losów. Artykuł stanowi rekonstrukcję biografii księżnej na podstawie źródeł pamiętnikarskich. Przybliża historię dwóch nieszczęśliwych i kontrowersyjnych małżeństw, które wywołały skandal w dobie oświecenia: pierwszego z Januszem Aleksandrem Sanguszką – hulaką i homoseksualistą oraz drugiego z Józefem Rogalińskim – o wiele od niej młodszym materialistą. Kluczowy element biografii stanowi wyjazd księżnej na Pomorze, gdzie w czasach konfederacji barskiej znalazła schronienie i spokój. Zostaje wyjaśniona sporna kwestia lokalizacji jej pałacu w rodzinnym Gdańsku, którego błędny adres powielany jest przez wielu badaczy. Ponadto poruszono kwestię działalności księżnej Konstancji – filantropijnej i kulturalnej – związanej z angażowaniem się w prace oświeceniowego salonu towarzysko-literackiego Barbary Sanguszkowej, utworzonego w Gdańsku na wzór salonów warszawskich, który gromadził najznamienitszych przedstawiciel epoki.

EN

Finding by the author of two Polish-language panegyrics dedicated to Konstancja Sanguszkowa from Denhoffs, which came from the pen of an anonymous author in the second half of the 18th century, became an inspiration to reminding of her fate. The article is a reconstruction of the duchess's biography based on journalistic sources. It introduces the story of two unhappy and controversial marriages that caused a scandal in the age of enlightenment: the first with Janusz Aleksander Sanguszko - a swinger and homosexual and the second with Józef Rogaliński - a much younger materialist. The key element of the biography is the duchess's departure to Pomerania, where she found shelter and peace during the Bar Confederation. The disputed issue of the location of her palace in her hometown of Gdansk, whose incorrect address is reproduced by many researchers, is resolved. In addition, the issue of the activities of Princess Konstancja - philanthropic and cultural - related to the involvement in the work of the enlightenment social and literary salon of Barbara Sanguszkowa, created in Gdansk modeled on the Warsaw salons, which gathered the most eminent representative of the era, is raised.

Refine search results

Kościół unicki w Rzeczypospolitej a konfederacja barska (1768-1772)

Kościół unicki w Rzeczypospolitej a konfederacja barska (1768-1772)

Działalność polityczna Anny z Sapiehów Jabłonowskiej w czasie konfederacji barskiej w świetle jej listów do Teofili z Jabłonowskich Sapieżyny z lat 1768-1772

Zmagania o kształt osobowy sejmu 1773–1775

O problemie reakcji społeczeństwa szlacheckiego na pierwszy rozbiór raz jeszcze. Uwagi na kanwie edycji korespondencji i gazetek rękopiśmiennych Jędrzeja Kitowicza

U źródła legendy poetyckiej biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka

O nuncjuszu Durinim i dyplomacji Stolicy Apostolskiej w relacjach z Polską raz jeszcze

O nuncjuszu Durinim i dyplomacji Stolicy Apostolskiej w relacjach z Polską raz jeszcze – odpowiedź na polemikę

(Nie)przyjemne zabawy wierszem pod okiem redaktora Naruszewicza

(Nie)przyjemne zabawy wierszem pod okiem redaktora Naruszewicza

Konfederacja barska w myśli historycznej szkoły krakowskiej: Michał Bobrzyński i Anatol Lewicki

Warszawska misja nuncjusza Angela Duriniego od jej inauguracji do końca pierwszego roku konfederacji barskiej (lipiec 1767 – luty 1769)

Konfederacja barska w myśli historycznej szkoły warszawskiej: wizje Władysława Smoleńskiego

Konstancja z Denhoffów Sanguszkowa (1716-1791). Przypomnienie życiorysu księżnej, która znalazła schronienie na Pomorzu w burzliwych czasach konfederacji barskiej