Search results

1

Kontemplacja. Hermeneutyczny kontekst genologii

100%

Łukaszuk M.

Colloquia Litteraria

|

2016

|

vol. 21

|

issue 2

41-59

PL

The paper presents the importance of the category of contemplation applied by Marian Maciejewski in his work: mickiewiczowskie «czucia wieczności». (czas i przestrzeń w liryce lozańskiej) [Mickiewicz’s “Premonitions of Eternity”. Time and Space in the Losanne lyrics]. This category has turned out to be important from the perspective of the axiological dimension of literary genres. Moreover, as seen also in earlier works of Maciejewski, it is the category different from the aesthetic ones. Maciejewski assesses that contemplation is a pre-textual category and has hierarchical features in hermeneutics.

2

Duchowa walka między prawdziwym a fałszywym „ja” jako droga do kontemplacji Boga w świetle twórczości Thomasa Mertona

88%

Oleśków W.

Studia Paradyskie

|

2019

|

issue 29

131-148

PL

Walka duchowa między prawdziwym a fałszywym „ja” jest jedną najważniejszych koncepcji Thomasa Mertona. Walka ta rozgrywa się w sercu człowieka. Odkrycie prawdziwego „ja” jest wypracowaniem dojrzałej tożsamości w Bogu. Chrześcijanin zaczyna postrzegać świat z głębszego i bardziej duchowego punktu widzenia. Zaczyna on bardziej dostrzegać Chrystusa w swoim życiu. Staje się bardziej świadomy prawdziwego znaczenia swojej egzystencji. Oddala się on od rzeczy zewnętrznych, uwalnia od niepokoju i uczy się wychodzenia ku Bogu i drugiemu człowiekowi. Życie poświęcone kultowi fałszywego „ja” jest życiem grzesznym. Kierując się fałszywym „ja” człowiek jest przekonany, że jest bogiem i wokół niego skupia się cały wszechświat. Dąży on jedynie do zaspokojenia swoich pragnień. Poprzez odkrycie prawdziwego „ja” człowiek dochodzi do doświadczenia jedności z Bogiem, do kontemplacji. Jest to przeżycie własnej rzeczywistości zanurzonej w Bogu. Kontemplacja jest znakiem w pełni dojrzałego życia chrześcijańskiego.

EN

Spiritual fight between the true and false “self” is one of the most crucial concepts of Thomas Merton. This fight takes place in one’s own heart. Discovering the true “self” is the elaboration of mature identity in God. Christians start to perceive the world from a deeper and more spiritual perspective. They start to more often notice Christ in their lives. Becoming more aware of the true meaning of their existence is of the essence. They distance themselves from external items, freeing themselves from anxieties and learning to approach God and another person. Life devoted to the cult of fake “self” is a life in sin. A person guided by the fake “self” is convinced that he himself is a god and the world evolves around him. His only strive remains towards fulfilling his desires. Through discovering the true “self” a person experiences unity with God and contemplation. It is an experience of one’s own reality, immersed in God. Contemplation is a sign of fully mature Christian life.

3

Kontemplacja Boga u św. Augustyna w perspektywie ewolucji jego filozofii

88%

STRÓŻYŃSKI M.

Filozofia Chrześcijańska

|

2017

|

vol. 14

87-105

EN

The article is a brief survey of the view of Augustine on the contemplation of God from the point of view of the evolution of his thought, since the early period, when it was dominated by Plotinus and his Neoplatonism, until the mature phase, when the emphasis on the Scripture became much more signifi cant. Augustine’s mysticism seems to be a synthesis of a more metaphysical, Neoplatonic experience of God as the ground of being with a relational, love mysticism, based on the experience of God as “Thou”. Even though the relational dimension is present in Augustine’s mysticism from the very beginning it becomes much more important in his later works.

4

Porwanie do „trzeciego nieba”. Tomasz z Akwinu o doświadczeniu mistycznym

75%

Sochoń J.

Filozofia Chrześcijańska

|

2019

|

vol. 16

27-46

EN

The author of the present paper tackles the questions related to mystical experience in St. Thomas’ Aquinas writings. He demonstrates that according to the medieval thinker, assuming the belief of impossibility of experiencing vision of the divine essence in this life, mystical experience of Moses and St. Paul (raptus) should be considered as temporary and transient, that only happens once. Such experience transcends human natural powers since it is God who takes the initiative in rapture. It also remains passive in itself as it occupies only human intellect which is the one to see the divine essence, while the body remains in dormant state. What is more, this experience is limited because someone who experiences rupture is unable to communicate accurately what exactly had happened to him. Therefore, mystical experience in this life was not of primary importance for St. Thomas. He was more attracted by the direct visual perception of God promised in the Holy Scripture, its implication being that in the supernatural domain the eternal act of knowing God and communion with Him persists. During the visio the object of cognition is more active than its subject. By the infusion of divine light (lumen gloriae) human cognitive abilities are intensifi ed until raptus becomes able to see the divine essence. Naturally, the bestowed grace of seeing God and its intensity depends on experienced intensity of love (caritas) and desire of receiving such grace. It results from the above that saints do not have the same knowledge of God and do not reach the same level of happiness. The chosen can reach it in accordance with their merits and God’s will. However, in the state of salvation the nature of human cognition will not change, since the same human being strives for happiness on earth and reaches it in heaven, realising at the same time his non-self-suffi ciency in reaching this state. This problem lies at the core of Thomas’ inquiry into visio beatifi cans.

PL

The author of the present paper tackles the questions related to mystical experience in St. Thomas’ Aquinas writings. He demonstrates that according to the medieval thinker, assuming the belief of impossibility of experiencing vision of the divine essence in this life, mystical experience of Moses and St. Paul (raptus) should be considered as temporary and transient, that only happens once. Such experience transcendshuman natural powers since it is God who takes the initiative in rapture. It also remains passive in itself as it occupies only human intellect which is the one to see the divine essence, while the body remains in dormant state. What is more, this experience is limited because someone who experiences rupture is unable to communicate accurately what exactly had happened to him. Therefore, mystical experience in this life was not of primary importance for St. Thomas. He was more attracted by the direct visual perception of God promised in the Holy Scripture, its implication being that in the supernatural domain the eternal act of knowing God and communion with Him persists. During the visio the object of cognition is more active than its subject. By the infusion of divine light (lumen gloriae) human cognitive abilities are intensifi ed until raptus becomes able to see the divine essence. Naturally, the bestowed grace of seeing God and its intensity depends on experienced intensity of love (caritas) and desire of receiving such grace. It results from the above that saints do not have the same knowledge of God and do not reach the same level of happiness. The chosen can reach it in accordance with their merits and God’s will. However, in the state of salvation the nature of human cognition will not change, since the same human being strives for happiness on earth and reaches it in heaven, realising at the same time his non-self-suffi ciency in reaching this state. This problem lies at the core of Thomas’ inquiry into visio beatifi cans.

5

Filozoficzny spór o przedmiot poznania, a koncepcja poznania duchów czystych w wykładzie angelologii św. Tomasza z Akwinu

63%

Dutkiewicz T.

Studia Gdańskie

|

2016

|

issue 39

151-164

PL

W filozoficznym sporze o właściwy człowiekowi przedmiot poznania wskazać można dwa najważniejsze stanowiska: idealistyczne, w myśl którego - wobec zawodności danych zmysłowych - punktem wyjścia refleksji filozoficznej należy uczynić, tak czy inaczej pojmowane, idee; oraz realistyczne, uznające wartość poznania zmysłowego, które jako jedyne umożliwia człowiekowi kontakt z rzeczywistością, a także podstawę dla poznania intelektualnego. Idealistyczny punkt wyjścia filozofii pozostaje w ścisłym związku z antropologiczną redukcją, w wyniku której człowiek ujmowany jest jako swego rodzaju byt świadomości, „czysty duch” poznający. Tego typu spirytualizm odcisnął swoje piętno także na myśli chrześcijańskiej, która przez wiele wieków pozostawała pod przemożnym wpływem platonizmu. Św. Tomasz z Akwinu, który – nawiązując do filozofii arystotelesowskiej – kreśli personalistyczną wizję człowieka jako transcendującej świat materialny, duchowo-cielesnej jedności, wiele uwagi poświęca problematyce angelologicznej, chcąc wskazać na istotne różnice, zachodzące pomiędzy naturą ludzką oraz naturą czystych inteligencji, jakimi są aniołowie. Różnice te w szczególności dotyczą ludzkiego i anielskiego poznania, w wielu jego aspektach. Teoriopoznawcze ujęcia, jakie od czasu Platona i Arystotelesa wypracowano w filozoficznym sporze o przedmiot poznania, okazały się przydatnymi dla wyjaśnienia sposobu pozyskiwania wiedzy, odpowiadającemu naturom – anielskiej i ludzkiej. O ile bowiem to drugie uwikłane jest zawsze w materię i skazane na pozyskiwanie w punkcie wyjścia zmysłowych danych, o tyle dla pierwszego – pozbawionego w naturalny sposób możliwości percepcji zmysłowej – jedynym możliwym punktem wyjścia pozostaje kontemplacja wrodzonych idei.

EN

In the philosophical dispute over the subject of cognition appropriate for man it is possible to identify the two most important positions, namely the idealistic stance, according to which ideas, understood one way or another, should be a point of departure for philosophical reflection due to the fallibility of sense data; and the realistic position which acknowledges the value of sensory cognition as it is the only kind that enables man to have contact with reality, as well as being the basis for intellectual cognition. The idealistic point of departure for philosophy remains intrinsically linked with the anthropological reduction by which man is conceived as a certain form of conscious being, a cognizing “pure spirit.” This type of spiritualism left its mark on Christian thought, which for centuries has remained greatly under the influence of Platonism. St. Thomas Aquinas, referring to Aristotelian philosophy, presents a personalistic vision of man as a spiritual and corporeal unity transcending the material world. Aquinas devotes much attention to angelology, trying to indicate essential differences between human nature and the nature of pure intelligences, namely angels. These differences refer, in particular, to many aspects of human and angelic cognition. Epistemological concepts in the philosophical dispute over the subject of cognition which have been developed since the times of Plato and Aristotle appeared to be helpful in explaining the way of gaining knowledge in reference to angelic and human nature. As the latter is always entangled in matter, the former, naturally devoid of sensory perception, is left to contemplate innate ideas.

6

Apostolski i kontemplacyjny wymiar życia naśladowców św. Franciszka w świetle Konstytucji Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych

63%

Fiałkowski M.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 6: Teologia pastoralna

47-68

EN

The article is an attempt to answer the question: what are the apostolic and contemplative aspects of religious life with regards to St. Francis' imitators based on the “Constitutions of the Order of Friars Minor Conventual?” It may be treated as a kind of exemplar, which indicates how to combine these two aspects in proper balance and proportions for those in consecrated life, especially in the orders leading an active apostolic life. The first part of the article discusses the apostolic witness of the life of the Franciscans, their own apostolate and the apostolate commissioned by the Church hierarchy. The second part presents specific elements of contemplative life of the Franciscans: the prayer life, conversion and penance, and community life.

PL

Artykuł podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, na czym polega apostolski i kontemplacyjny wymiar życia zakonnego na przykładzie naśladowców św. Franciszka na podstawie Konstytucji Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych? Można to potraktować jako swego rodzaju exemplum, które wskazuje, jak w życiu konsekrowanym, przede wszystkim w zakonach prowadzących czynne życie apostolskie, łączyć dwa wspomniane wymiary, utrzymując ich właściwą proporcję i równowagę. W pierwszej części artykułu omówiono apostolstwo świadectwa życia franciszkanów, apostolstwo własne i formy apostolstwa zleconego przez hierarchię. Druga część artykułu zawiera rozważania o charakterystycznych elementach wyrażających kontemplacyjny sposób życia franciszkanów: życie modlitwy, nawrócenie i pokutę oraz wspólnotę braterską.

7

The Contemplation of God the Father's Mercy in Jesus Christ

63%

Miczyński J. K.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 5: Teologia duchowości

53-69

EN

Papal invitation to contemplate the face of the merciful God is a call for not contenting oneself with a superficial prayer or a prayer which detaches one from everyday matters. A special way of accepting the mercy of God takes place in the sacraments, e.g., in Baptism, in the Eucharist, in the Sacrament of Reconciliation. God wants to raise man at every moment of his life. Contemplation is acceptance of the mercy of God and at the same time it means drawing strength which is necessary for a man to become merciful. Engaging the whole human person in the act of contemplation allows the Holy Spirit to pour into it a desire to be merciful to others.

PL

Papieskie zaproszenie do kontemplowania oblicza miłosiernego Boga jest wezwaniem do tego, by nie zadowalać się modlitwą powierzchowną bądź taką, która odrywa od spraw życia codziennego. Szczególny sposób przyjmowania miłosierdzia Boga dokonuje się w sakramentach, np. w Chrzcie Świętym, w Eucharystii, w Sakramencie Pojednania. Bóg pragnie podnosić człowieka w każdej chwili jego życia. Kontemplacja jest przyjmowaniem miłosierdzia Boga i jednocześnie czerpaniem siły, by stać się człowiekiem miłosiernym. Angażowanie w kontemplacji całej osoby ludzkiej pozwala Duchowi Świętemu wlać w nią pragnienia bycia miłosiernym dla innych.

8

Etyczne aspekty "actio" i "contemplatio" u Seneki Młodszego

63%

Babiński M.

Vox Patrum

|

1986

|

vol. 10

41-43

FR

L'objet de la conference etait de demontrer, tout en s'appuyant sur les propos de Seneque qui concernent les problemes de l’"actio" et de la "contemplatio".

9

Modlitwa w ujęciu św. Jana Kasjana

63%

Dybski H.

Vox Patrum

|

1999

|

vol. 36

335-348

FR

Cet article veut presenter de facon synthetique les conseils de Jean Cassien au sujet de la priere d'apres ses Conferences. L'expose se divise en trois points. La premiere partie aborde ies questions suivantes: i'ecoie de ia priere, ses conditions et ses differentes expressions.

10

Visus iste non a carne trahebatur. Rola zmysłów w kontemplacji w księdze VII i IX "Wyznań" Augustyna

63%

Stróżyński M.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 60

337-358

EN

The purpose of the paper is to examine the role of the senses in contemplation in Book Seven and Nine of Augustine’s Confessions. The bishop of Hippo’s conception of contemplation is deeply influenced by Plotinus, especially in the early period, and this influence is present e.g. in the distiniguishing of two forms of contemplation: the one in which all sensible objects are eliminated from awareness and the one in which they are present or used as a medium of contemplation. A method which leads to contemplation in which the senses are completely absent is the Plotinian method of „agnoetic meditation”. The method appears in Augustine as well, both in Book Seven and Book Nine. The forms of the contemplation of God, which are described there, do not involve the senses, and their sole object is God. It generates a paradoxical situation especially in the vision of Ostia, where the „beyond body” contemplation is impossible to reconcile with the resurrection of the body and seeing God in the body. Augustine does not solve the paradox which is of a great importance, since it shows the tension between Platonic philosophy and Christian revelation.

11

Św. Augustyn jako mistrz kontemplacji

63%

Słomka W.

Vox Patrum

|

1988

|

vol. 14

207-218

IT

L'Autore dell'articolo si riferisce prima alla Lettera Apostolica "Augustinum Hipponensem" di Giovanni Paolo II, esponendo il suo insegnamento sulla contemplazione di Sant’Agostino e secondo Sant'Agostino.

12

Migotliwy obraz świata w świecie obrazów

63%

Pankowska K.

Kultura i Edukacja

|

2019

|

issue 3(125)

11-21

EN

Technological possibilities of generating an unlimited number of images have caused the iconosphere of the modern world to rapidly expand, and all modern culture has found itself in a process of a kind of „pictorial return”. This has specific consequences for the psychophysical, cultural and educational functioning of man, immersed in the sea of stimuli, including visual ones, in a huge, countless number of images, moving and still, which lose their deeper meaning through their mass. In the situation of constant growth of images, in view of speeding up their exchange, the image of the world is constantly destabilized, it is based on constant flickering. This is favored by modern technology, and educational pragmatic goals focused on progress overlook the problem as unimportant. However, there are attempts to tame the phenomenon of excess of stimuli surrounding the human being, including, for example, mindfulness used in psychotherapy, while the educational proposition may be - as an option - a return to contemplation opening to new spaces, including spaces of neglected spiritual reality.

PL

Technologiczne możliwości generowania nieograniczonej liczby obrazów spowodowały gwałtowny rozwój ikonosfery współczesnego świata, a cała współczesna kultura znalazła się w sytuacji „obrazowego zwrotu”. Ma to szczególne konsekwencje dla psychofizycznego, kulturowego i edukacyjnego funkcjonowania człowieka, zanurzonego w morzu bodźców, w tym wizualnych, w ogromnej, niezliczonej liczbie obrazów, ruchomych i nieruchomych, które tracą głębsze znaczenie przez swoją masę. W sytuacji ciągłego przyrostu liczby obrazów i przyśpieszonego tempa ich wymiany obraz świata jest stale destabilizowany, opiera się na ciągłym migotaniu. Sprzyja temu nowoczesna technologia, a pragmatyczne cele edukacyjne ukierunkowane na postęp pomijają problem jako nieistotny. Istnieją jednak próby oswojenia zjawiska nadmiaru bodźców otaczających człowieka, w tym na przykład uważność stosowana w psychoterapii, natomiast propozycja edukacyjna może być - opcjonalnie - powrotem do kontemplacji otwierającej człowieka na nowe przestrzenie, w tym przestrzenie zaniedbanej rzeczywistości duchowej.

13

Różaniec modlitwą kontemplacji

63%

Kupis B.

Studia Pastoralne

|

2007

|

vol. 3

193-209

DE

Seit vielen Jahrzehnten betet die Kirche den Rosenkranz und drückt damit ihre tiefe Überzeugung aus, dass diese Form des Gebetes von der Mutter Gottes kommt. Die volle Bezeichnung des Gebetes heißt: „der Rosenkranz der Heiligsten Jungfrau Maria”. Obwohl das Rosenkranzgebet nicht dem offiziellen Gebet der Kirche hinzugerechnet worden ist, wird seine Wertung und seine Bedeutung immer wieder, angesichts der Herausforderungen des neuen Jahrtausendes, von Neuem entdeckt. Ein Beweis dafür gibt der vom Heiligen Vater Johannes Paul II herausgegebene Apostolische Brief Rosarium Virginis Mariae, in dem der Papst die Christen ermutigt, in die Schule Marias einzutreten und in der Kontemplation der Schönheit des Antlitzes Christi auch in die Erfahrung der Tiefe Seiner Liebe sich hineinführen zu lassen. Die Kontemplation bildet das wahre Antlitz des Rosenkranzes, sie ist seine Seele. Das Rosenkranzgebet ist vor allem auf die Kontemplation des Antlitzes Jesu in Begleitung und in der Schule von Maria ausgerichtet. Sie ist ein unerreichbares Vorbild und eine Meisterin dieser Kontemplation, weilkeiner das Antlitz Christi unverwandt so wie seine Mutter ansah. Sie hat mit einem vollkommen auf den Sohn gerichteten Blick gelebt, ihr Leben ist eine unaufhörliche Meditation der Heilgeheimnisse gewesen. Der Papst betont die Bedeutung von der Hingabe a die besondere Führung Marias, der Meisterin des Geisteslebens. In der Rosenkranzkontemplation des Antlitzes Jesu zeigt Johannes Paul II fünf Phasen auf: 1. Die Erinnerung an Jesus mit Maria. Ihre Erinnerungen an Jesus bilden das schönste Gebet, das vom Herzen zum Herzen geht. Diese Erinnerungen machen das Wesen des Rosenkranzes aus. Sie sind tief und dauerhaft in das Mutterherz Marias eingeprägt, sie sind „irgendwie ihr erster Rosenkranz”. 2. Das Lernen von Jesus mit Maria. Maria, die die beste Lehrerin und Erzieherin ist, lehrt ihre Kinder Jesus Christus erneut zu entdecken und seine Lehre über die Wahrheit und das Leben zu begreifen. 3. Das Ähnlichwerden zu Christus mit Maria. Nur in der Schule von Maria ist es möglich Jesus ähnlich zu werden. Nirgends sind die Wege Christi und seiner Mutter so tief verbunden, wie eben im Rosenkranz. Maria ist Jesus ähnlich wie keiner von allen Geschöpfen, und daraus folgt der Rosenkranz als Marias Gebet, das uns Jesus am ahnlichsten macht und uns mit Ihm vereinigt. 4. Die an Jesus gerichtete Bitte zusammen mit Maria. Maria unterstützt mit Ihrer Fürbitte unser Gebet, und Ihre Bitte, die Sie an Jesus in Kana in Galiläa gerichtet hat, zeigt Ihre Sorge um uns. 5. Das Verkünden Jesu mit Maria. Die Verkündigung des Evangeliums ist eine grundsätzliche Mission der Kirche, und das Rosenkranzgebet gehört zu den Wegen, das Geheimnis des Erlösers zu ergründen. Dies zeigt schon die Szene des Besuchs Marias bei Elisabeth, wo Maria als „die erste Missionarin Christi” erscheint. Das Rosenkranzgebet pulsiert gewissermaßen mit dem Menschenleben, wobei wir alle Angelegenheiten der Kirche und der ganzen Menschheit, ihre Betrübnisse und Freuden, in die Geheimnisse des Rosenkranzes einführen konnen, um das Ganze dem barmherzigen Herzen Jesu und seiner Mutter anzuvertrauen. Dieses einfache Gebet erzieht die Gläubigen zum authentischen und reifen christlichen Glauben, der sich durch Kunst des Gebetes auszeichnet. Ein wahres christliches Leben findet seine Quelle in der Schule des christlichen Glaubens. Dies lernen wir vom alltäglichen Zusammensein mit Maria durch den Rosenkranz. Unser Dasein wird, dank der kontemplativen Rosenkranzgeheimnisse, ein Gebet, und aus dem Gebet wird das Leben.

14

Człowiek i kontemplacja. Antropologiczne podstawy poznania Boga w rozumieniu Aleksandra Żychlińskiego

63%

Andrzejuk I.

Rocznik Tomistyczny

|

2013

|

vol. 2

169-181

EN

To explain the structure of man Żychlinski focuses on identifying specific human function, providing for his humanity, which he calls „the ability to reflect on themselves”. In this step, it is all about knowing the truth, and then being able to distinguish good from evil, and finally, the ability to make free decisions in the light of this distinction. As discussed by Żychliński, human cognitive activities are also a place for a philosophical contemplation understood as the pursuit of truth in creatures. Żychlinski placed the whole problem of human cognition in the context of the aim of human life, which is an union with God by direct vision of God’s creatures, hence - beyond philosophical contemplation - the author presents other types of contemplation, which allow recognition of God.

15

Kontemplacja i poznanie per raptum. Tomaszowe źródła rozumienia istoty doświadczenia mistycznego

63%

Andrzejuk I.

Rocznik Tomistyczny

|

2017

|

vol. 6

59-76

EN

The aim of the article is to present the problem of contemplation and knowledge per raptum in St. Thomas Aquinas’s account. Both of these methods of cognizing seem to be an inspiration for the twentieth-century and contemporary Thomists to build the concept of mystical experience. Mystical experience is defined differently in various thomistic interpretations. However, we are primarily interested in the recognition of M. Gogacz, who understood the mystical experience as a sudden, unexpected and unearned experience of God by the human potential intellect. Although Thomas himself was not concerned with the mystical experience as such, but the analysis of selected texts allows us to accept the thesis that mystical experience, which was shared by the great mystics (St. Teresa of Avila, St. John of the Cross) contains some elements of Thomistic contemplation, and above all, the cognition per raptum.

16

Jedność kontemplacji i działania w życiu Wandy Malczewskiej

63%

Janik-Czachor M., Andrzejuk I.

Rocznik Tomistyczny

|

2021

|

vol. 10

147-162

EN

The life of Wanda Malczewska provides a perfect example of how a life of contemplation, or vita contemplativa, can be harmoniously combined with one of social action, or vita activa. This distinguished Polish mystic, born in Radom in 1822, always managed to reconcile prayer and personal communion with God with her work on behalf of others. Malczewska was both an ardent Christian and a patriot. Her love of God and of her neighbours impelled her to perform acts of mercy on a large scale, bringing relief to those in need, and in this work she was tireless: she taught children and teens, with a view towards their future; she gave financial help to those who couldn’t afford schooling; she cared for and supported the broken in spirit; she instructed the unskilled; she acted as mediator, reconciling embittered married couples and feuding neighbours. In a word – she was an extraordinary character, completely devoted to serving God and her fellows. She lived in times that were difficult for Poland and the Polish people, when their country had been partitioned. This fact further hindered the many difficult tasks she had set herself, for the occupying powers introduced various restrictions aimed at weakening or eliminating Polish culture. At the time of her death in 1896, Wanda Malczewska was already popularly considered to be a saint. Efforts to have her so declared officially were commenced in 1924 by Father Grzegorz Augustynik, who had known Malczewska personally and was convinced of her saintliness. On 26 June 2006, Pope Benedict XVI authorised the promulgation of a decree on the heroic virtues of Servant of God Wanda Malczewska. This was an important decision in light of the efforts being made to bring the process of beatification of this exceptional person to a fruitful conclusion.

17

Tomasz z Akwinu o życiu czynnym i kontemplacyjnym

63%

Płotka M.

Rocznik Tomistyczny

|

2016

|

vol. 5

189-202

EN

Article focuses on the issue of active and contemplative life in medieval thought, especially in the concept of St. Thomas Aquinas. It consists of three parts. The first one presents briefly the basic philosophical problems (concerning issues like vita activa and vita contemplativa) which arose in the commentaries on X book of Nicomachean Ethics by Aristotle. Then it shows how Thomas Aquinas’s perception of Ethics as a integral whole sheds light on his solution of the dispute. The first part ends with Aquinas’s most important arguments in favor of vita contemplativa. In the second part it will be presented dispute regarding the purpose and nature of contemplation. Commentary tradition of X book takes dual understanding of contemplation into account: it is recognized either as a mystical union with God, or as the cognitive function of the intellect. Thomas developed concept of two kinds of happiness and it seems to be the answer to this problem. The third part of the article develops the issue of Thomas interpretation of Ethics by analyzing the meaning of vita activa (expressed in the formation of virtues) for contemplation.

18

Personalny wymiar wybranych duchowych obowiązków zakonników

63%

Wróbel P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2019

|

vol. 29

|

issue 1

151-163

PL

Ustawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. w czwartym rozdziale księgi drugiej zawarł obowiązki, które obligują zakonników do podejmowania konkretnych działań zarówno w zakresie zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Pośród tych z zakresu życia duchowego zakonnika można wyróżnić te, których analiza została podjęta w niniejszym artykule, a więc: kontemplacja i modlitwa, zwracanie myśli ku Bogu i codzienny rachunek sumienia, praktyka corocznego świętego skupienia oraz ukazanie roli Maryi jako wzoru życia osobistego członka instytutu zakonnego. Artykuł zwraca uwagę Czytelnika na fakt, że ustawodawcy kodeksowemu bardzo mocno zależy na tym aspekcie życia zakonnego, ponieważ omówione kwestie znajdują się w początkowych kanonach rozdziału o prawach i obowiązkach zakonników. Ponadto zwrócenie uwagi na te aspekty życia zakonnego także w innych dokumentach Kościoła świadczy o ich randze. Poznanie myśli prawodawcy w tym względzie z pewnością pozwoli na jeszcze lepszą realizację zadań realizowanych przez zakonników, które wynikają z ich życia duchowego.

EN

In the Code of Canon Law, book II, chapter IV, a legislator included duties, which oblige religious to maintain specific actions in both external and internal fields. Among the actions from a field of spiritual life, some of them are analyzed in this paper and may be highlighted, i.e. contemplation and prayer, conversion of the soul toward God and daily conscience examination, a practice of annual period of sacred retreat and picturing the Virgin Mother of God as a model of personal life of a member of religious institute. This paper points out, that this aspect of religious life is very important for the legislator, because the discussed questions are placed in the first canons of the chapter which refers to the rights and duties of religious. Moreover, other documents of the Church also point out on these aspects of religious life and that proofs their significance. The cognition of the legislator’s idea in this aspect, would surely allow the religious to fulfill better their tasks, which emerge from their spiritual life.

19

Wyznanie win i wiary malarza

63%

Taranczewski P.

Rocznik Wydziału Pedagogicznego Akademii Ignatianum

|

2013

|

vol. 16

125-136

PL

Tekst opowiada o powodach odejścia autora od malarstwa po studiach w krakowskiej ASP, a także o tym, dlaczego autor do malarstwa powrócił. Pokazuje – owszem – itinerarium duchowe autora, jednak przede wszystkim to, jak panujący duch czasu czy krążące w nim trucizny mogą paradoksalnie powodować wiarę w sens tego, co się w życiu robi, i mówi o konieczności nieulegania jednostronnym naciskom epoki. Tekst był pierwotnie opublikowany w roku 1996 w miesięczniku „Znak” nr 494, s. 123, pt. Wyznanie win i wiary malarza.

EN

The text talks about the reasons for author’s leaving the painting after the studies at the Cracow Academy of Fine Arts and also about why the author has returned to painting. Certainly it shows the spiritual journey of the author, but above all it demonstrates how the prevailing spirit of the times and the poisons circulating within this spirit can undermine faith in the sense of what one does in life and talks about the need to resist the unilateral pressures of the age. The text was originally published in 1996 in the monthly Znak no. 494, p. 123, as: Confession of sins and faith of the painter (orig. Wyznanie win i wiary malarza).

20

La dimensione contemplativa della liturgia

63%

Bitar V.

Roczniki Teologiczne

|

2021

|

vol. 68

|

issue 5

93-109

PL

Kontemplacyjny wymiar liturgii Relacja między liturgią a kontemplacją jest fundamentalna dla życia chrześcijańskiego. Kontemplacja ze swej natury jest „tajemnicą”, ponieważ ma za przedmiot głoszone przez Słowo tajemnice zbawcze, które wypełniają się w pełni w Osobie Chrystusa, sprawowane w liturgii. Każda autentyczna kontemplacja powinna być karmiona głoszonym Słowem i celebracją tajemnic zbawienia. Z drugiej strony, każda liturgia jest skierowana na kontemplację własnej doskonałości tak, aby nie przestała być liturgią, ale stała się liturgią kontemplacyjną. Artykuł stara się podkreślić nierozerwalny związek między tymi dwoma aspektami, które składają się na „sposób bycia chrześcijaninem”. Relacja ta gwarantuje jednocześnie autentyczność kontemplacji i owocność uczestnictwa w celebracji liturgicznej. Il rapporto tra liturgia e contemplazione è basilare per il vissuto cristiano. La contemplazione, per sua natura, è “misterica”, perché ha come oggetto i misteri salvifici, proclamati dalla Parola, compiuti pienamente nella persona di Cristo, celebrati dalla liturgia. Ogni contemplazione autentica deve nutrirsi della Parola proclamata e della celebrazione dei misteri della Salvezza. D'altronde, ogni liturgia è ordinata alla contemplazione come alla propria perfezione, non per cessare di essere liturgia, ma per diventare liturgia contemplativa. Il nostro articolo cerca di mettere in luce il rapporto inscindibile tra questi due aspetti che formano il “modo di essere cristiano”. Questo rapporto garantisce, allo stesso tempo, l'autenticità della contemplazione e la fruttuosità della partecipazione alla celebrazione liturgica.

EN

The relationship between liturgy and contemplation is fundamental to Christian living. Of its very nature, contemplation is concerns the mystery, because its object is the mysteries of salvation proclaimed in the Word of God, fulfilled in the person of Christ, and celebrated in the liturgy. Authentic contemplation has to be nourished by the Word proclaimed and by the celebration of the mysteries of salvation. Moreover, all liturgy is ordered towards contemplation as to its proper perfection − not so as to stop being liturgy, but to become contemplative liturgy. Our article seeks to highlight the inseparable bond between these two components of Christian existence, a bond guarantees both the authenticity of contemplation and the fruitfulness of participation in the liturgical celebration.

IT

Il rapporto tra liturgia e contemplazione è basilare per il vissuto cristiano. La contemplazione, per sua natura, è “misterica”, perché ha come oggetto i misteri salvifici, proclamati dalla Parola, compiuti pienamente nella persona di Cristo, celebrati dalla liturgia. Ogni contemplazione autentica deve nutrirsi della Parola proclamata e della celebrazione dei misteri della Salvezza. D'altronde, ogni liturgia è ordinata alla contemplazione come alla propria perfezione, non per cessare di essere liturgia, ma per diventare liturgia contemplativa. Il nostro articolo cerca di mettere in luce il rapporto inscindibile tra questi due aspetti che formano il “modo di essere cristiano”. Questo rapporto garantisce, allo stesso tempo, l'autenticità della contemplazione e la fruttuosità della partecipazione alla celebrazione liturgica.

Refine search results

Kontemplacja. Hermeneutyczny kontekst genologii

Duchowa walka między prawdziwym a fałszywym „ja” jako droga do kontemplacji Boga w świetle twórczości Thomasa Mertona

Kontemplacja Boga u św. Augustyna w perspektywie ewolucji jego filozofii

Porwanie do „trzeciego nieba”. Tomasz z Akwinu o doświadczeniu mistycznym

Filozoficzny spór o przedmiot poznania, a koncepcja poznania duchów czystych w wykładzie angelologii św. Tomasza z Akwinu

Apostolski i kontemplacyjny wymiar życia naśladowców św. Franciszka w świetle Konstytucji Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych

The Contemplation of God the Father's Mercy in Jesus Christ

Etyczne aspekty "actio" i "contemplatio" u Seneki Młodszego

Modlitwa w ujęciu św. Jana Kasjana

Visus iste non a carne trahebatur. Rola zmysłów w kontemplacji w księdze VII i IX "Wyznań" Augustyna

Św. Augustyn jako mistrz kontemplacji

Migotliwy obraz świata w świecie obrazów

Różaniec modlitwą kontemplacji

Człowiek i kontemplacja. Antropologiczne podstawy poznania Boga w rozumieniu Aleksandra Żychlińskiego

Kontemplacja i poznanie per raptum. Tomaszowe źródła rozumienia istoty doświadczenia mistycznego

Jedność kontemplacji i działania w życiu Wandy Malczewskiej

Tomasz z Akwinu o życiu czynnym i kontemplacyjnym

Personalny wymiar wybranych duchowych obowiązków zakonników

Wyznanie win i wiary malarza

La dimensione contemplativa della liturgia