Search results

1

W cieniu Olgi Hepnarovéj - totalitaryzm XX wieku w optyce czesko-polskich koprodukcji filmowych

100%

Guzek M.

Kultura i Edukacja

|

2019

|

issue 3(125)

36-49

EN

Collaborative endeavor of Polish and Czech cinematography has had a tradition dated back to the 1930s. However, their more and more frequent instances dated after the fall of communism and the change of political system in Central Europe created a specific variant of cinematic cooperation - reference to distressing legacy attributable to 20th century totalitarianism. The article discusses the case of three films produced for Czech and Polish money (with a little Slovak, French and Israeli help) in the last decade: In The Shadow by David Ondříček, Burnish Bush by Agnieszka Holland and I, Olga Hepnarová by Tomáš Weibreb and Petr Kazda. It refers to the common perception and the specifics of the national trauma and explains the status of particular artists associated with different generational experience. Gradually, it brings a handful of information about the reception and place of the discussed images in broadly defined culture.

PL

Wspólne przedsięwzięcia polskiej i czeskiej kinematografii mają tradycję sięgającą lat trzydziestych ubiegłego stulecia. Jednak ich coraz częstsze przypadki, odnotowane po upadku komunizmu i zmianie ustroju w Europie Środkowej wytworzyły szczególny wariant filmowej współpracy - odwołania do bolesnego dziedzictwa związanego z XX-wiecznym totalitaryzmem. Artykuł omawia przypadek trzech filmów wyprodukowanych za pieniądze czeskie i polskie (z niewielką pomocą słowacką, francuską i izraelską) w ostatnim dziesięcioleciu: W cieniu reż. David Ondříček, Gorejący krzew reż. Agnieszka Holland i Ja, Olga Hepnarová reż. Tomáš Weibreb i Petr Kazda. Tekst odnosi się do wspólnych wyobrażeń, specyfiki narodowej traumy, wyjaśnia status poszczególnych artystów związanych z różnym doświadczeniem pokoleniowym. Wreszcie przynosi garść informacji o recepcji i miejscu omawianych obrazów w szeroko rozumianej kulturze.

2

Duma i uprzedzenie – krytyczne dyslokacje filmu Zabić księdza Agnieszki Holland

100%

Ostrowska E.

Kwartalnik Filmowy

|

2021

|

issue 116 Kino i tożsamośc społeczna

146-170

PL

Przedmiotem badań zaprezentowanych w artykule są konteksty produkcyjne, dystrybucyjne i krytyczno-filmowe filmu Agnieszki Holland Zabić księdza (1988). Autorka dowodzi, że włączenie dzieła zrealizowanego jako transatlantycka koprodukcja do nurtu kina autorskiego i kina polskiego nie wynika z jego treści i cech stylistycznych, ale jest głównie efektem praktyk dystrybucyjno-krytycznych. Tekstualna analiza filmu demonstruje, jak dyskurs krytyczny rozwijany w systemie kina narodowego scala zaburzenia koherencji tekstu filmowego powstające w wyniku napięć narracyjno- afektywnych. Autorka analizuje również, jak rozmaite czynniki zewnątrztekstowe, zwłaszcza praktyki dystrybucyjne i krytyczne, nadają Holland status autorki filmowej, który włącza ją w obszar (narodowego) kina artystycznego.

EN

The author examines how Agnieszka Holland’s film To Kill a Priest (1988) functions in various systems of film production, distribution, and critical discourses. The main aim of the presented analysis is to demonstrate how certain distribution and critical strategies contribute to consideration of the film that was made as a transnational coproduction as belonging to auteur and national cinema. In her close analysis of the film, the author explains how the critical discourse developed within the system of national cinema consolidates the cinematic text whose coherence is frequently compromised by the narrative-affective tensions and oppositions. Finally, the article argues that Agnieszka Holland’s status of a film auteur is predominantly established by means of extratextual factors, especially the strategies of distribution and various critical practices.

3

The (Restored) Practice of DEFA Co-productions with the “Normalized” Czechoslovak Film Studio in the 1970s

88%

Skopal P.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2013

|

vol. 13

|

issue 22

189-199

PL

Po zakończeniu czterech koprodukcji, które NRD-owskie oraz czeskie studia zrealizowały w latach 1957-1965 miał okres pięcioletni okres przerwy w koprodukcyjnych przedsięwzięciach studiów DEFA i Barrandov. W czasach czechosłowackiego Nowej Fali czescy filmowcy niechętnie postrzegali współpracę z DEFA. Proces „normalizacji” po inwazji wojsk Układu Warszawskiego w roku 1968 sprawił, iż oba reżimy oraz struktury przemysłów filmowych ponownie zaczęły współdziałać. Koniec niezależnych zespołów produkcyjnych w studiach DEFA i Barrandov doprowadził do destrukcji kreatywnego otoczenia i jakości podejmowanych realizacji, miał jednak także nieplanowany efekt w postaci odnowienia współpracy koprodukcyjnej na linii DEFA-Barrandov. DEFA była zainteresowana współpracą z doświadczonymi praktykami, zwłaszcza scenarzystami. Z kolei filmowcy pracujący w studiu Barrandov – po 1968 roku pozbawieni wcześniejszych kontaktów z partnerami zachodnimi i poddani ścisłej kontroli ideologicznej – wkładali wiele wysiłku w kształtowanie projektów z NRD według własnych preferencji. Harmonizacja celów i środków szczególnie dobrze sprawdzała się w sferze filmów dla dzieci. Działo się tak dlatego, że ten typ produkcji rzadko prowadził do rozbieżnych interpretacji przeszłości pomiędzy dwoma partnerami. Dwoma dodatkowymi istotnymi powodami były: mniejsza kontrola ideologiczna, jaką zarząd Barrandova otaczał grupy dramaturgiczne pracujące nad filmami dla dzieci oraz ciągłość zatrudnienia w tej grupie od okresu poprzedzającego „normalizację”, która była w tej grupie znaczenie silniejsza niż w innych. W latach 70. oba opisywane studia miały własne motywy zachęcające do znalezienia efektywnego modelu koprodukcji.

EN

After four co-productions which the East German and Czech studios made from 1957 to 1965, a five-year hiatus in DEFA-Barrandov co-productions took place. During the Czechoslovak New Wave era, the Czech filmmakers gave DEFA the cold shoulder. But the process of “normalisation” that took place after the August 1968 Warsaw Pact invasion of Czechoslovakia put both the regimes and the film industry structures back in sync. While the end of independent production groups at DEFA and Barrandov damaged the creative environment and the quality of productions as a whole, it also had an unforeseeable effect: the revival of DEFA-Barrandov co-productions. On the German side, DEFA was interested in help from experienced practitioners, especially scriptwriters. On the Czech side, Barrandov´s filmmakers-now isolated from previous contact with western partners and under strict ideological control-strove to shape the DEFA projects they were offered according to their own criteria. There was thus a harmonization of goals and tools, which worked especially well in the sphere of children movies. This was not only because this type of production rarely crashed against divergent interpretations of the past by the two partners. There were two more important reasons as well: namely, that the dramaturge group for children’s movies was under looser ideological control by Barrandov management; and that the personal continuity with the pre-normalization era was stronger in this group than was the case for other groups. In the 1970s, both studios were motivated to find an effective mode of co-operation.

Refine search results

1 Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

1 Kultura i Edukacja

1 Kwartalnik Filmowy

1 2021

1 2019

1 2013

1 Guzek M.

1 Ostrowska E.

1 Skopal P.

W cieniu Olgi Hepnarovéj - totalitaryzm XX wieku w optyce czesko-polskich koprodukcji filmowych

Duma i uprzedzenie – krytyczne dyslokacje filmu Zabić księdza Agnieszki Holland

The (Restored) Practice of DEFA Co-productions with the “Normalized” Czechoslovak Film Studio in the 1970s