Celem badań była ocena opłacalności uprawy ziemniaka w gospodarstwie indywidualnymw latach 2012-2013, a przeznaczonego do przemysłu skrobiowego. Materiał badawczy stanowiły bulwyziemniaka odmiany Tajfun. Dane pochodziły z gospodarstwa specjalizującego się w produkcji ziemniakaskrobiowego, współpracującego z PPS PEPEES w Łomży. Największy plon handlowy bulw ziemniakauzyskano w 2013 roku, a wartość produkcji z 1 ha w poszczególnych latach była zróżnicowana i kształtowałasię na poziomie od 7974,7 do 9362,8 zł/ha. Duża zmienność przychodu w poszczególnych latachbyła podyktowana wysokością plonu i różną ceną uzyskaną za jednostkę produkcji. O opłacalnościuprawy ziemniaka skrobiowego decydowały głównie koszty bezpośrednie. Największy udział w strukturzekosztów bezpośrednich stanowiły koszty związane zakupem sadzeniaków oraz koszty transportubulw do przedsiębiorstwa PEPEES i koszty paliwa. Większą opłacalność ziemniaka skrobiowego uzyskanow 2013 roku niż w sezonie 2012 roku.
The article discusses whether economical rationality of an expense is required to disclose it as a tax deductible cost on grounds of Polish income taxes. In particular the author considers whether to deduct the expense for tax purposes there is a requirement that the taxpayer holds legitimate expectation that such expense results in income higher than the amount of expense itself. He argues that introduction of such requirement would remain contrary to the idea of income tax, being the tax on top of increase of taxpayer assets. Consequently, he claims that the legal definition of tax deductible cost does not provide the tax authorities with grounds to challenge tax deductibility of costs based on their rationality.
PL
W artykule rozważano, czy racjonalność ekonomiczna wydatku, rozumiana jako uzasadnione oczekiwanie podatnika, że jego poniesienie doprowadzi do osiągnięcia przychodu w kwocie przekraczającej wartość wydatku, stanowi na gruncie podatków dochodowych przesłankę rozpoznania kosztu podatkowego przez podatnika. Autor, posługując się przykładami, wykazuje, że przyjęcie takiego wymogu naruszałoby istotę podatku dochodowego jako obciążenia należnego od faktycznego przyrostu majątku podatnika. Opowiadając się za szerokim sposobem rozumienia związku wydatku z przychodami, wskazuje, że bez znaczenia dla możliwości rozpoznania kosztu pozostaje również ocena prawdopodobieństwa, z jakim jego poniesienie będzie się wiązało z osiągnięciem w przyszłości przychodu. W efekcie stawia tezę, że na podstawie ogólnej definicji kosztu podatkowego organy podatkowe nie mają prawa weryfikacji wydatku z punktu widzenia jego racjonalności oraz adekwatności.
Podejście stosowane obecnie na gruncie art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (uznk) powinno być zmienione, albowiem opłaty pobierane przez sklepy wielkopowierzchniowe stanowią zwykle integralna część łańcucha wartości danego towaru. Nie mogą więc być automatycznie traktowane jako dodatkowy i nieuczciwy dochód generowany sieci przez dostawcę. Opłaty te są niczym innym jak wynagrodzeniem za usługi świadczone dostawcy przez sieć. Nie mogą być uznawane za nielegalne, jeżeli pokrywają koszty bezpośrednie i pośrednie zarządzania i sprzedaży dostarczonych towarów. W konsekwencji, konieczne jest zastąpienie obecnego legalistycznego fundamentalizmu podejście bardziej ekonomicznym (bazującym na paradygmacie wolnego rynku.
EN
It is truly necessary to tilt the approach that has been applied nowadays towards Article 15(1)(4) of the Combating Unfair Competition Act because the charges collected by retail chains (large-format stores) constitute usually an integral part of the value chain of the given product as well as a reflection of the price policy of such store. This fact suggests that such charges cannot by automatically deemed as an additional and unfair income generated by the purchaser (retail chain) from the seller. Charges collected from sellers (which can look dubious at first glance) can be nothing more than a retail chain’s remuneration for services rendered to the supplier. If those services are connected to the value chain and the ‘slotting fees’ cover costs of managing and selling acquired stock (direct and indirect costs), than the retail-chain does not impose any illegal charges. It should also be noted that even if a retail-chain plays a significant role as a commercial partner, it cannot be seen as an unavoidable link between the producer (importer) and customers. If that was indeed so than every action taken by such retail chain would be subject to an antitrust analysis. Going down this path, it would be necessary to verify the actual legalistic fundamentalism in favour of a more economic approach (based on free market paradigm). One must note that economics is used more extensively nowadays in antitrust proceedings, contributing substantially thereto.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.