Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  król Dawid
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Figura biblijnego Dawida wzorem relacji mężczyzny do Boga

100%
Kowalska I.
Roczniki Teologii Duchowości
|
2010
|
vol. 2(57)
69-93
IT
Cercare la spiritualitàdegli uomini e definire il suo modello specifico à una caratteristica tipica per ciascuna delle tappe della storia umana. Allora non c'à da meravigliarsi che questo argomento rimane il punto forte anche nellà l'ambiente della teologia cristiana. La base fondamentale della antropogia cristiana rimane sempre la rivelazione di Dio, e soprattutto estremamente ricche tradizioni bibliche dellà l'Antico e del Nuovo Testamento. Prestando attenzione al messaggio biblico, che in lasso dei secoli veniva instancabilmente rivelato da Dio alle successive generazioni degli uomini, fornisce anche oggi il punto di riverimento per chi vuole scoprire e proporre il modello vero e proprio di un marito e di un padre. Purtroppo il mondo e il tempo odierno non aiuta per niente a creare e vivere una vita da uuomo vero e proprio secondo il progetto di Dio. L'istituzione di marito e di padre stanno vivendo oggi una crisisi notevole, perci pi che mai, abbiamo bisogno di riscoprire di nuovo il concetto, la missione ela vocazione degli uomini in base alle radici sicure della rivelazione divina. Il motivo ulteriore per scoprire una definizione nuova della maschilità e della spiritualità maschile sarebbe la mancanza notevole delle publlicazioni scientifiche che si dedichano a questargomento. Sorge quindi una necessità di un maggiore interesse per un essere umano, che un uomo per presentare la sua identità vera, i compiti fondamentali da fare e la sua missione da realizzare. Questo articolo dunque una prova di porre queste domande sulla spiritulaità maschile e di cercare le risposte adeguate al riguardu in base alla figura biblica del re Davide. La vita di questo re di Israele fu il punto di riferimento per presentare la ricchezza della vita interiore degli uomini, le varie forme di realizzazione la vocazione umana e le enormi possibilità che furono messe da Dio in ogni maschio.
2
Publication available in full text mode
Content available

Filozoficzno-teologiczne źródła muzykoterapii w starożytności i średniowieczu

100%
Bramorski J.
Teologia i Moralność
|
2021
|
vol. 1
|
issue 1(29)
123-142
EN
The therapeutic importance of music is a multi-faceted issue. To understand its basics, a philosophical and theological reflection is essential. Already in antiquity, there was a common belief that music had a healing effect. This is evidenced by the legacy of the Pythagorean school and great ancient thinkers, especially Plato and Aristotle. We owe their research to the first classification and systematic use in practice of certain types of music that can affect humans. One of the basic assumptions of the ancient understanding of music was the belief that it can soothe us, console us, distract us from everyday worries, as well as stimulate and lead us into a state of elation, and even madness. In this way, Greek thinkers gave a philosophical foundation to the ancient antiquity belief in the therapeutic power of music and its relationship with medicine. They formulated a cathartic (Greek katharsis) concept of music as a cleansing medicine for the human soul, giving it an ethical and educational function. Mentions about the healing nature of music can also be found in biblical accounts. The most significant figure here is King David – a ruler, warrior, but also an extremely talented poet, composer and musician, who by playing the zither soothed the attacks of Saul's frenzy. The ancient idea of musical katharsis, i.e. purification involving various aspects of human life, became the source of medieval theological and medical concepts, of which St. Hildegard of Bingen.
PL
Terapeutyczne znaczenie muzyki jest zagadnieniem wieloaspektowym. Aby zrozumieć jego podstawy istotna jest refleksja o charakterze filozoficznym i teologicznym. Już w starożytności istniało powszechne przekonanie o uzdrawiającym oddziaływaniu muzyki. Świadectwem tego jest spuścizna szkoły pitagorejskiej oraz wielkich myślicieli antycznych, zwłaszcza Platona i Arystotelesa. Ich badaniom zawdzięczamy pierwsze sklasyfikowanie oraz systematyczne wykorzystanie w praktyce określonych rodzajów muzyki, mogących oddziaływać na człowieka. Jednym z podstawowych założeń antycznego pojmowania muzyki było przekonanie, że może nas ona uspokajać, pocieszać, odrywać od codziennych trosk, a także pobudzać i wprowadzać w stan uniesienia, a nawet szału. W ten sposób greccy myśliciele nadali filozoficzne podstawy sięgającemu zamierzchłej starożytności przeświadczeniu o terapeutycznej mocy muzyki i jej związku z medycyną. Sformułowali oni katartyczną (gr. katharsis) koncepcję muzyki jako oczyszczającego lekarstwa dla ludzkiej duszy, nadając jej funkcję etyczną i wychowawczą. Wzmianki o uzdrawiającym charakterze muzyki można odnaleźć również w przekazach biblijnych. Najbardziej znacząca jest tu postać króla Dawida – władcy, wojownika, ale także niezwykle uzdolnionego poety, kompozytora i muzyka, który grą na cytrze uspokajał ataki szału Saula. Starożytna idea muzycznego katharsis, czyli oczyszczenia obejmującego różne aspekty ludzkiego życia, stała się źródłem średniowiecznych koncepcji teologicznych i medycznych, których najbardziej znaczącą reprezentantką jest św. Hildegarda z Bingen.
3
Publication available in full text mode
Content available

Dawid i jego synowie. Wychowawczy i polityczny dramat na dworze królewskim

100%
Dziadosz D.
Verbum Vitae
|
2012
|
vol. 21
39-63
EN
A comprehensive series of traditions about the succession of the throne (2 Sam 13-20; 1Kgs 1-2) belongs to the more representative parts of the biblical history of king David and is simultaneously one of the most beautiful parts of the Hebrew prose. This part of the Bible provides an extremely varied and complex tale with full intrigue and contrived fight for power at the royal court. Important is also the theme of the personal relationship of David with his sons. The history of the son of Jesse and his descendants, described in 2 Sam 13-20; 1 Kgs 1-2, may indeed used as a biblical illustration of extraordinarily important problem of the good upbringing and education of the younger generation. The evolution of the respectful relationship between parents and their offspring, the selection of appropriate methods and patterns of parental love, and the various types of difficulties accompanying the process of education are a common theme of many biblical texts. These traditions not only analyze the theological and existential ground of human relationships, but also formulate specific indications for the upbringing valid in any time and circumstances.
4
Publication available in full text mode
Content available

Program pokutny w dawnym kościele misjonarzy w Siemiatyczach

85%
Rolska I.
Roczniki Humanistyczne
|
2020
|
vol. 68
|
issue 4
175-190
EN
The Council of Trent confirmed the Church’s teaching on the law of penance, focusing on confession of sins and sacramental absolution. It was a response to the erroneous teaching of Protestantism, which rejected most of the sacraments by recognising only the sacraments of baptism and the Eucharist. The sacrament of penance was established by Christ on the day of the resurrection. The apostles, followed by priests, received the power to forgive sins. The doctrine of the Holy Sacraments, and especially of penance and the Eucharist, was preached by the members of the Congregation of the Mission founded by Vincent de Paul during missions in many European countries. The main task of the missionaries was to encourage the faithful to confess their sins and receive the sacrament of penance. This sacrament was perceived as a spiritual cure for the sinners and through repentance they could return to the merciful God. The missionaries came to Siemiatycze in 1717. They took over the parish and the church, which they expanded and re-equipped, inter alia by adding six oak regency confessionals (ca. 1744). The finials of the confessionals featured paintings of penitents absolved by God: Mary Magdalene, King David, the prodigal son and St. Peter. The purpose of the scenes in the paintings was to make it clear to the faithful that the sacrament of penance is a sign that God never leaves people, but always opens the way for their return. Through the paintings in the finials, the sinners were to be assured that repentance and confession of sins to the priest and the penance given by him lead to the forgiveness of sins by God by virtue of the “power of the keys” – the priestly absolution. The images in the confessionals also indicated that for the sinner, the confession is the way back to and the source of God’s mercy. This was emphasised by two consecutive images in the confessionals: the Good Shepherd finding the stray sheep and the scene showing St. Peter and Christ at the moment of handing over the keys. For the faithful, the figure of St. Peter indicated that he would strengthen and guard the faith against all human weakness.
PL
Sobór Trydencki potwierdził naukę Kościoła o prawie pokutnym, skupiając się na wyznaniu grzechów i sakramentalnym rozgrzeszeniu. Była to odpowiedź na błędną naukę protestantyzmu, który odrzucał większość sakramentów, uznając tylko sakramenty chrztu i Eucharystii. Sakrament pokuty ustanowił Chrystus w dniu zmartwychwstania. Apostołowie otrzymali władzę odpuszczenia grzechów, a po nich kapłani. Naukę o Sakramentach Świętych, a szczególnie o pokucie i Eucharystii głosili członkowie Zgromadzeni Misji Wincentego a Paulo na misjach w wielu krajach Europy. Głównym zadaniem misjonarzy podczas głoszenia prowadzonych przez nich misji było zachęcanie wiernych do odbycia spowiedzi i przyjęcia sakramentu pokuty. Sakrament ten miał być duchowym lekarstwem dla grzesznika, a jego nawrócenie – drogą powrotu do miłosiernego Boga. Do Siemiatycz misjonarze przybyli w roku 1717. Objęli parafię i kościół, który rozbudowali i na nowo wyposażyli, m.in. wstawiając sześć dębowych, regencyjnych konfesjonałów (ok. 1744). W zwieńczeniach konfesjonałów zostały umieszczone malarskie przedstawienia pokutników, którym Bóg przebaczył winy: Marii Magdalenie, królowi Dawidowi, synowi marnotrawnemu i św. Piotrowi. Zadaniem scen przedstawionych na obrazach było unaocznienie wiernym, iż sakrament pokuty jest znakiem, że Bóg nigdy nie opuszcza człowieka, lecz zawsze otwiera przed nim drogę powrotu. Umieszczone w zwieńczeniach konfesjonałów malarskie przedstawienia pokutników miały przekonać grzeszników, że żal i wyznanie grzechów kapłanowi, nałożona przez niego pokuta i udzielona, na mocy „władzy kluczy”, absolucja prowadzą do odpuszczenia grzechów przez Boga. Obrazy w konfesjonałach wskazywały również, że spowiedź jest dla grzesznika drogą powrotu i źródłem miłosierdzia Bożego. Podkreślały to dwa kolejne przedstawienia w konfesjonałach: Dobry Pasterz odnajdujący zbłąkane owce oraz scena ukazująca św. Piotra i Chrystusa w momencie przekazania kluczy. Postać św. Piotra dla wiernych miała być znakiem, że będzie on umacniał i strzegł wiary przed wszelką ludzką słabością.
5
Publication available in full text mode
Content available

A Political Upheaval as a Form of Succession of the Royal Power in the United Monarchy of Israel. From Saul to Solomon

61%
Konarski M.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2018
|
vol. 27
|
issue 4
EN
The aim of this article is to analyse the issues related to a political upheaval as a form of the succession of royal power in the monarchy of united Israel in the period that started during the reign of the first king of the Hebrews – Saul – till the last years David spent on the throne. During the period analysed in this article, there were several unsuccessful attempts to seize power through a political coup. Due to the fact that the inheritance based on the principle of primogeniture was never unambiguously introduced in the Kingdom of Israel, the most serious upheaval, described as a palace revolution, took place at the end of King David’s life. As a result, the younger son of David – Solomon – ascended to Israel’s throne, despite the fact that there were no legitimate grounds for him to take power.
PL
Celem niniejszego artykułu jest analiza zagadnień związanych z przewrotem politycznym jako formą sukcesji władzy królewskiej w monarchii zjednoczonej Izraela w okresie panowania pierwszego króla Hebrajczyków – Saula, po czasy ostatnich lat pobytu na tronie Dawida. W okresie, który został poddany analizie, miało miejsce kilka nieudanych prób przejęcia władzy królewskiej w drodze przewrotu politycznego. W związku z faktem, iż w królestwie izraelskim nie wprowadzono w sposób jednoznaczny dziedziczenia tronu na zasadzie primogenitury, doszło pod koniec życia króla Dawida do najpoważniejszego przewrotu, określanego jako przewrót pałacowy. W następstwie tego wydarzenia na tron Izraela wstąpił młodszy syn Dawida – Salomon, mimo że nie było uzasadnionych podstaw do przejęcia przez niego władzy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.