Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help
Years help
Authors help

Results found: 32

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  kraje rozwijające się
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
PL
Celem artykułu jest przeanalizowanie działań organizacji Clean Clothes Campaign podejmowanych w celu polepszenia złej sytuacji pracowników w krajach rozwijających się oraz promowania idei społecznej odpowiedzialności biznesu. Aby lepiej przybliżyć problem, na początku artykułu odniesiono się krótko do dwóch krajów rozwijających się, Bangladeszu i Kambodży (dane zostały zaczerpnięte z Eurostatu oraz stron Trading Economics i CIA The World Factbook). Następnie opisano strukturę CCC oraz metody, dzięki którym organizacja chcę osiągnąć swoje cele. Przedstawiono także szeroką sieć współpracy między CCC a innymi organizacjami z całego świata i organami decyzyjnymi Unii Europejskiej. Reasumując, można stwierdzić, że działalność CCC staje się coraz bardziej istotna, a w ostatnich latach organizacja zyskuje uznanie zarówno organów formalnych, jak i społeczeństwa.
EN
The aim of the article is to investigate the Clean Clothes Campaign (CCC) organization and its efforts to alleviate the poor situation of workers in developing states and to promote the idea of Corporate Social Responsibility. It starts with a brief example of two such developing countries, Bangladesh and Cambodia, data for which has been drawn from Eurostat, Trading Economics, and the CIA’s World Factbook. It then moves to its main focus, that is, the description of the structure of the CCC, the different ways in which it tries to achieve its goals, and the vast network of partnership between the campaign and NGO’s worldwide, as well as the cooperation with decisive bodies of the European Union. The article concludes that the work of the CCC is very important and is getting more and more recognition in recent years, both from formal bodies and the public.
PL
The author investigates the interpretation of cultures in the context of tourist choices and its understanding of the most precious tourist attractions. She suggests that ‘miracles of the world’ are the subjective choices of given centers of research and academic opinions. The perception and valuation of the remains from the early historical periods consists of stereotypes of nations and races. The south is interpreted as the less interesting reservoir of anthropogenic tourism values. The author presents some examples of transcultural interpretations analyzing Polish books on cultural tourism.
PL
Indie są jednym z najdynamiczniej rozwijających się krajów świata, który od lat 90. XX w. coraz wyraźniej zaznacza swoją obecność w międzynarodowych stosunkach gospodarczych i politycznych. Gospodarka indyjska od uzyskania niepodległości była oparta na systemie planów pięcioletnich, znacznym etatyzmie i wielkich przedsiębiorstwach państwowych. Zmiany systemu gospodarczego wymusił kryzys na początku lat 90. W efekcie nastąpiła liberalizacja i otwarcie gospodarki na świat. Od tego czasu notowany jest ogromny wzrost tej gospodarki i jej ekspansja na rynki światowe. Mimo niewątpliwego postępu kraj ten wciąż boryka się z wieloma problemami, do których zalicza się m.in. ogromne ubóstwo, duży udział szarej strefy, korupcję czy niestabilny system finansowy. Walcząc z szarą strefą, w 2016 r. przeprowadzono demonetyzację rupii, co wywołało kryzys w gospodarce. Celem artykułu jest zbadanie wpływu demonetyzacji na funkcjonowanie gospodarki indyjskiej. W pracy dokonano analizy statystycznej, która wykazała, że mimo zasadności przeprowadzenia reformy efekty (przynajmniej w krótkiej perspektywie) są negatywne dla całej gospodarki.
Horyzonty Polityki
|
2017
|
vol. 8
|
issue 24
141-165
PL
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ukazanie związku między napływem zagranicznych inwestycji bezpośrednich a poziomem konkurencyjności międzynarodowej wybranych krajów rozwijających się. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawowym problemem badawczym jest wykazanie, że w wyniku napływu zagranicznych inwestycji bezpośrednich do wybranej grupy krajów rozwijających się poprawiła się ich konkurencyjność międzynarodowa mierzona wybranymi wskaźnikami. Analizą objęto lata 1995-2015, a wyboru krajów dokonano na podstawie najnowszego rankingu Human Develoment Index 2014. W pracy wykorzystano metody analizy opisowej, w szczególności dynamiki i struktury, jak również metodę normalizacji danych w celu opracowania syntetycznego wskaźnika rozwoju technologii teleinformatycznych (ICT). PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech podstawowych części. W pierwszej przedstawiono udział wybranych krajów rozwijających się w globalnych przepływach zagranicznych inwestycji bezpośrednich. Część drugą poświęcono analizie wybranych wskaźników konkurencyjności międzynarodowej. Z kolei w części trzeciej przedstawiono porównanie uzyskanych wyników oraz przeanalizowano związek między napływem ZIB a zmianami konkurencyjności wybranych krajów. Wykorzystane dane statystyczne pochodzą z baz publikowanych przez międzynarodowe organizacje (Bank Światowy, WIPO, UNCTAD, UNESCO ITU). WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z badań wynika, że: 1) w ostatnim dwudziestoleciu wzrosło znaczenie krajów rozwijających się w międzynarodowych przepływach zagranicznych inwestycji bezpośrednich; 2) zanotowano wyraźną poprawę międzynarodowej konkurencyjności nowo uprzemysłowionych krajów azjatyckich, zwłaszcza krajów Azji Południowo-Wschodniej, Chin i Indii; 3) osiągnięcia pozostałych krajów objętych badaniem były znacznie skromniejsze niż wymienionej wyżej grupy; 4) konkurencyjność polskiej gospodarki uległa wyraźniej poprawie zwłaszcza po przystąpieniu do Unii Europejskiej, jednak jest ona nadal bardziej zbliżona do poziomu konkurencyjności gospodarek krajów rozwijających się. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Przeprowadzone badania wykazały istnienie związku między napływem zagranicznych inwestycji bezpośrednich a poziomem konkurencyjności wybranych krajów rozwijających się, jednak przeprowadzenie bardziej szczegółowej analizy tego zjawiska wymaga dostępu do odpowiednich danych statystycznych, objęcia badaniami większej grupy krajów, uwzględnienia specyfiki gospodarki kraju goszczącego oraz stopnia zaangażowania inwestorów zagranicznych i krajowych w podnoszenie jej konkurencyjności, a także przeanalizowania innych, trudno mierzalnych przyczyn poprawy lub pogorszenia konkurencyjności analizowanej grupy krajów, np. czynników politycznych, społecznych i prawno-instytucjonalnych.
PL
Bezpośrednie inwestycje zagraniczne są prawdopodobnie jednym z najbardziej widocznych znaków globalizacji w ostatnich latach. Kraje rozwijające się ściągają bezpośrednie inwestycje zagraniczne jako potencjalne źródło zwiększające poziom inwestycji krajowych oraz specyficzny instrument zwiększający efektywność poprzez transfery technologii, wiedzy, technik zarządzania, kultury biznesu, dostęp do nowych rynków, zwiększający zatrudnienie i polepszający warunki życia. Niewątpliwie rynki pozaeuropejskie, głównie reprezentowane przez kraje rozwijające się, stają się ważnym i atrakcyjnym obszarem działalności gospodarczej dla krajów wysoko i średnio rozwiniętych.Celem artykułu jest omówienie aktywności inwestycyjnej polskich przedsiębiorstw na rynkach pozaeuropejskich będącej wyzwaniem nie tylko dla samych przedsiębiorstw, ale także dla rządu mogącego udzielić wsparcia logistycznego i finansowego potencjalnym inwestorom.
EN
Foreign direct investment is probably one of the most visible signs of globalization in recent years. Developing countries seek FDIs as a potential tool to complement the level of domestic investment as well as a possible efficiency-gain in strument through the transfer of appropriate technology, management knowledge, business culture, access to foreign markets, increasing employment opportunities, and improving living standards. Undoubtedly, non-European markets, mostly represented by developing countries, are becoming an important and attractive area for economic activities for highly- and medium-developed economies.The aim of the paper is to discuss and present the investment activities of Polish companies on non-European markets as it poses challenge not only for the companies themselves but also for the government to support the logistical and financial needs of the potential investors.
7
83%
PL
Od początku XXI wieku obserwuje się wzrost poziomu pomocy rozwojowej. W udzielanie pomocy krajom rozwijającym się są zaangażowane nie tylko najbardziej rozwinięte gospodarki świata, ale także arabskie kraje naftowe i gospodarki wschodzące. Każda grupa donatorów kieruje się własnymi zasadami udzielania pomocy. Obecnie do najważniejszych azjatyckich donatorów należą Japonia i Chiny. Kraje te wraz z Koreą Południową stosują bardzo zbliżone strategie udzielania pomocy rozwojowej. Przede wszystkim, politykę pomocy rozwojowej podporządkowały osiąganiu korzyści narodowych. Japonia, Chiny i Korea Południowa pomoc rozwojową zastąpiły współpracą rozwojową. Unikają hierarchicznej relacji donator – odbiorca i nie interweniują w sprawy wewnętrze krajów beneficjentów. Często udzielają pomocy w celu zwiększenia siły nabywczej krajów odbiorców i zapewnienia sobie dostępu do nowych rynków zbytu. Pomoc azjatyckich donatorów nie zastępuje inwestycji zagranicznych w krajach – odbiorcach, ale ułatwia ich napływ. Często jest skutecznym narzędziem dyplomacji surowcowej. Według Japonii, Chin i Korei pomoc ma wzmacniać postawę samopomocy w krajach odbiorcach, a nie ją zastępować. W związku z tym, najczęściej ma formę pożyczek, które trzeba spłacać. Perspektywa spłaty wymusza bardziej przemyślane inwestycje rozwojowe oraz wzrost dyscypliny fiskalnej w krajach odbiorcach. Pomoc jest przeznaczana głównie na realizację określonych projektów mających na celu poprawę infrastruktury. Polityka pomocy azjatyckich donatorów skupia się na osiąganiu wzajemnych korzyści wynikających z połączenia pomocy rozwojowej, inwestycji i handlu.
XX
Since the beginning of the twenty-first century a huge increase in the level of development assistance has been observed. Development assistance is provided not only by developed countries but also by oil Arab countries and emerging economies. Each group of donors uses its own rules of providing foreign aid. Now, Japan and China are the most important Asian donors. The mentioned countries together with South Korea use very similar development assistance strategies. First of all, their policies of development assistance are subordinated to achieving national benefits. Japan, China and South Korea replaced development assistance with development cooperation. They try to avoid the hierarchical relation donor-recipient country and do not interfere in the inner affairs of their recipients. They often provide foreign aid to increase a purchasing power of recipients and to secure an access to new markets. Asian development assistance does not replace foreign investments but facilitates their inflow to recipient countries. It is also an effective tool of the resource diplomacy. Japan, China and South Korea claim that development assistance should support self-help efforts of recipients not replace them. As a result, Asian foreign aid is mainly provided in form of loans which must be repaid. The perspective of repayment forces more thoughtful development investments and increases fiscal discipline in recipient countries. Asian aid is primarily directed to infrastructure projects. Development assistance policy of Asian donors focuses on mutual benefits that result from the combination of aid, investments and trade.
8
Publication available in full text mode
Content available

Turcja jako wschodzący donator

71%
PL
Od początku XXI wieku wschodzące gospodarki zaczęły aktywnie udzielać pomocy rozwojowej krajom rozwijającym się. W 2004 roku do grona wschodzących donatorów dołączyła Turcja. Obecnie otrzymuje dużą pomoc (głównie od Unii Europejskiej) i jednocześnie jest jednym z ważniejszych nowych donatorów. W 2013 roku na pomoc rozwojową przeznaczyła ponad 3 mld USD. Turcja udziela pomocy przede wszystkim krajom muzułmańskim w regionie. Rośnie także turecka pomoc dla Afryki. Turcja jako donator dąży głównie do osiągnięcia stabilizacji w regionie, pozyskania nowych rynków dla swoich towarów i wsparcia na forum międzynarodowym. Wypracowuje standardy świadczenia pomocy pośrednie między stosowanymi przez tradycyjnych i nowych donatorów. Od donatorów DAC/OECD różni się tym, że nie stawia politycznych warunków swoim beneficjentom i nie przeznacza pomocy w pierwszej kolejności na promowanie demokracji czy dobrego rządzenia w krajach odbiorcach. W przeciwieństwie do innych wschodzących donatorów, nie zrywa z relacją donator-odbiorca i nie przywiązuje dużego znaczenia do współpracy Południe-Południe.
EN
Since the beginning of the twenty-first century emerging economies have been actively providing development assistance to developing countries. Turkey became an emerging donor in 2004. Now, it is a beneficiary of development aid (mainly from the European Union) and at the same time one of the most important new donors. In 2013, Turkey delivered over 3 billion US dollars in official development assistance. The main Turkish recipients are Muslim countries in the region. Besides, Turkey’s aid to Africa has been steadily growing. The main aim of the Turkish development assistance policy is stabilization in the region, access to new markets, and support from international organisations. The rules according to which Turkish assistance is provided to developing countries are half way between those established by traditional and new donors. In contrast to DAC donors, Turkey provides unconditional assistance and does not primarily use its aid to promote democracy and good governance in recipient countries. Unlike other emerging donors, Turkey does not depart from the donor-recipient relationship and does not attach great importance to the South-South cooperation.
EN
Important role in promoting development in developing countries, developed countries play. By abolishing trade barriers against imports from these countries to enable them to greater participation in international trade and the associated greater benefits. The EU has long been taking action to ensure developing countries greater access to its market. For this purpose, the General System of Preferences – GSP, which provides a number of facilities in this area. Although in principle it should help to improve the difficult economic situation in developing countries, in practice, these effects are not always possible to achieve. This is due to several reasons, among others, the problem lies in the fact that it is a system too complicated, and few countries have benefited from it. This does not mean that the EU should stop activities aimed at providing greater access to its market for developing countries. It seems, however, that certain regulations requires the procedure for granting preferences.
10
71%
EN
While European pension debates focus on long-term sustainability of existing pension systems, globally the major challenge is the lack coverage. Only 30% of the world’s working age population contributes to any pension scheme and only slightly more than half of the worlds elderly receive any type of pensions or other income support benefits. Main reasons of this situation are at the labour markets where only relatively small portions of the population are in formal employment which would allow achieving effective coverage by contributory pension schemes. Paper shows that countries which achieved significant expasion of coverage did it through non-contributory, so-called social pensions – universal, means-tested or pension-tested. The main chal­lenge of non-contributory pensions benefits is not their sustainability in terms of benefit costs as there is a number of policy parameters allowing to control benefit expenditure, but sustain­ability in terms of securing adequate budgetary funding. It requires implementing legal and budgeting mechanisms which would prevent discretion and political volatility in allocating resources necessary to fund such pension schemes.
PL
Podczas gdy europejskie debaty emerytalne skupiają się na długoterminowej stabilności istniejących systemów emerytalnych, w skali globalnej głównym wyzwaniem jest ich niepełny zasięg. Tylko 30% światowej populacji w wieku produkcyjnym wpłaca składki do dowolnego systemu emerytalnego i tylko nieco ponad połowa osób starszych otrzymuje jakiś rodzaj emerytury lub innych świadczeń wsparcia dochodowego. Główne przyczyny tej sytuacji tkwią w rynku pracy, gdzie tylko stosunkowo mała część populacji jest formalnie zatrudniona, w sposób, który pozwoliłby na skuteczną ochronę składkowego systemu emerytalnego. Artykuł pokazuje, że kraje, które zdołały znacznie rozszerzyć zasięg ochrony emerytalnej, osiągnęły to za pomocą tzw. emerytur powszechnych: nieskładkowych i uniwersalnych, zależnych od dochodów lub uprawnień do innych świadczeń. Głównym wyzwaniem nieskładkowych świadczeń emerytalnych jest nie tyle ich zrównoważenie pod względem kosztów świadczeń, jako że istnieje szereg parametrów polityki, pozwalających na kontrolowanie wydatków na świadczenia, a raczej zrównoważenie pod względem zabezpieczenia odpowiedniego finansowania budżetowego. Wymaga to wdrożenia mechanizmów prawnych i budżetowych, które zapobiegałyby samowoli i niestabilności politycznej w przydzielaniu zasobów niezbędnych do sfinansowania takich systemów emerytalnych.
RU
Целью статьи является анализ взаимозависимости между возникно-вением природной катастрофы, а также отдельными типами ката-строф и экономическим ростом развивающихся стран расположенных в Латинской Америке и в Юго-Восточной Азии, с использованием обобще-нного метода моментов. Результаты оцениваемых моделей показали, что природные катастро-фы могут положительно влиять на экономику развивающейся страны, но это зависит от вида катастрофы, которая произошла. Можно наблю-дать существенные различия в последствиях природных катастроф (стихийных бедствий) между странами Латинской Америки и ЮгоВосточной Азии. В первом районе прежде всего засуха ослабила динамику ВВП, в то время во втором районе между выступлением затоплений и экономическим ростом наблюдаем положительную корреляцию.
XX
Celem artykułu jest zbadanie współzależności pomiędzy wystąpieniem katastrofy naturalnej, jak i poszczególnymi typami katastrof a wzrostem gospodarczym krajów rozwijających się położonych w Ameryki Łacińskiej oraz Azji Południowo-Wschodniej, przy użyciu uogólnionej metody momentów. Wyniki oszacowanych modeli pokazały, że katastrofy naturalne mogą pozytywnie wpływać na gospodarkę kraju rozwijającego się, ale zależy to od rodzaju katastrofy jaka miała miejsce. Można zaobserwować znaczące różnice w skutkach katastrof naturalnych pomiędzy krajami Ameryki Łacińskiej i Azji Południowo-Wschodniej. W pierwszym z wymienionych regionów głównie susze osłabiły dynamikę PKB, podczas gdy w drugim regionie wystąpienie powodzi było pozytywnie skorelowane ze wzrostem gospodarczym.
EN
The aim of the article is to examine the interrelation between the occurrence of natural disaster, as well as its types, and the economic growth of developing country in two regions: South-East Asia and Latin America. The Author used the generalized method of moments. Results indicate that natural disasters may have positive impact on the economy of developing country, however the effect depends on the type of phenomena. In addition there can be observed differences between examined regions, i.e. in Latin America mainly droughts influences economic growth negatively, while in South-East Asia floods are positively correlated with economic growth.
EN
An increasing amount of research and available data shows a clear increase in the level of inequality in worldwide terms over the past 30–40 years. In this context, India is a unique case due to the enormous ethnic and linguistic diversity and specific social institutions that have arisen over the centuries. The study is divided into three parts. The first one presents the problem of the inequalities in the contemporary world and their relationship with the processes of economic growth. The second part is devoted to an analysis of the inequalities in India in the years 1951–1989, and the third part is an analysis of this problem since 1990. The article ends with a conclusion, which briefly presents the analyses that were carried out. The study mainly uses historical analyses based on domestic and foreign literature, as well as an analysis of the existing data. According to the analyses studied, the shares of individual percentiles in income and wealth remained relatively constant throughout the 1950s, 1960s and 1970s, with shares in the upper strata decreasing slightly over that time. In fact, there was an actual petrification of traditional structures and inequalities. These circumstances changed in the mid-1980s and accelerated significantly in the early 1990s along with liberal reforms based on the Washington consensus. As a result, the level of inequality has increased significantly over the past 30 years. This means that despite more than 70 years of economic reform, it was ultimately impossible to build a strong, egalitarian society. In the long run, this may lead not so much to the consolidation of the democratic system as to the emergence of a plutocracy in place of democracy, and New Delhi’s superpower ambitions will remain within the sphere of theories and plans.
PL
Coraz większa liczba badań i dostępnych danych wyraźnie wskazuje na wzrost poziomu nierówności na całym świecie w ciągu ostatnich 30–40 lat. W tym kontekście szczególny przypadek stanowią Indie ze względu na ogromne zróżnicowanie etniczne, językowe oraz specyficzne, powstałe w wyniku wiekowej ewolucji, instytucje społeczne. Praca dzieli się na trzy części. W pierwszej przybliżony zostaje problem nierówności we współczesnym świecie i relacji z procesami wzrostu gospodarczego. Druga część jest poświęcona 192 Michał Zaremba analizie nierówności w Indiach w latach 1951–1989, a trzecia analizuje ten problem od roku 1990. Artykuł kończy się zakończeniem, w którym syntetycznie przedstawiono wnioski z przeprowadzonych analiz. W pracy wykorzystywana jest przede wszystkim analiza historyczna bazującą na literaturze krajowej i zagranicznej oraz analiza danych zastanych. Zgodnie z przeprowadzaną analizą, w Indiach udziały poszczególnych percentyli w dochodzie i majątku otrzymywały się na względnie stałym poziomie w latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, przy czym udziały dla górnych warstw zmniejszały się w tym czasie nieznacznie. W istocie można zaobserwować faktyczną petryfikację tradycyjnych struktur i nierówności. Stan ten zmienił się w już połowie lat osiemdziesiątych, a znacząco przyspieszył na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku wraz z neoliberalnymi reformami opartymi o konsensus waszyngtoński. W efekcie w ciągu ostatnich 30 lat nastąpił znaczny wzrost poziomu nierówności. Oznaczałoby to, że pomimo ponad 70 lat reform gospodarczych, ostatecznie nie dało się zbudować silnego, egalitarnego społeczeństwa. W długiej perspektywie może to prowadzić nie tyle do utwierdzenia systemu demokratycznego, co powstania plutokracji w miejsce demokracji, a mocarstwowe ambicje New Delhi pozostaną na zawsze w sferze planów.
EN
Social entrepreneurship draws the attention of researchers due to the unique approach to social and economic problems. This is particularly important in developing countries which struggle with high unemployment, social inequalities and illiteracy, among others. One such example is India, where despite unprecedented progress in recent years, around 30% of the population still live below the poverty line, while illiteracy and poor health care are still huge challenges. The activities of social enterprises can contribute to the reduction of poverty and improve the quality of life. These enterprises focus their activities on the social needs of the poor, filling in “development gaps” that state or private enterprises are unable to fill. The aim of the article is to present and analyse the activities of social enterprises in modern India.
PL
Przedsiębiorczość społeczna zwraca uwagę badaczy unikalnym podejściem do rozwiązywania problemów społecznych i ekonomicznych. Ma to szczególne znaczenie w przypadku krajów rozwijających się, które od lat borykają się z taki problemami jak wysokie bezrobocie, nierówności społeczne czy analfabetyzm. Na przykład w Indiach, mimo niebywałego postępu w ostatnich latach, wciąż ok. 30% populacji żyje poniżej granicy ubóstwa, a analfabetyzm i słaba opieka zdrowotna w dalszym ciągu są ogromnymi wyzwaniami. Do tego dochodzą problemy ekonomiczne związane z niestabilnym systemem finansowym, ogromną korupcją i szarą sferą w gospodarce. Do zmniejszenia ubóstwa i poprawienia jakości życia w Indiach może przyczynić się działalność przedsiębiorstw społecznych, których obecnie w całych Indiach jest ok. 3 milionów, często w formie organizacji NGO (Anand 2018). Przedsiębiorstwa te koncentrują swoją działalność na zaspokajaniu potrzeb społecznych ubogiej ludności, wypełniając „luki rozwojowe”, z którymi nie mogły poradzić sobie państwo czy przedsiębiorstwa prywatne. Celem artykułu jest przybliżenie działalności przedsiębiorstw społecznych we współczesnych Indiach.
PL
Artykuł stanowi przegląd istniejącej literaturę dotyczącej zależności między inflacją a wzrostem gospodarczym w krajach rozwiniętych i rozwijających się, z uwzględnieniem zarówno aspektów teoretycznych jak i empirycznych. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że wpływ inflacji na wzrost gospodarczy jest zróżnicowany w różnych państwach i w czasie. Opracowanie wskazuje również, że wyniki tych badań są zależne od specyfiki danego kraju, wykorzystanego zestawu danych i zastosowanej metodologii. Generalnie badania wskazują na występowanie zdecydowanie negatywnego związku między inflacją a wzrostem gospodarczym, zwłaszcza w krajach rozwiniętych. Nadal jednak istnieje wiele kontrowersji na temat konkretnego progu poziomu inflacji, który jest korzystny z punktu widzenia wzrostu. Większość wcześniejszych badań nad tym tematem zakłada jedynie jednokierunkowy związek przyczynowy między inflacją a wzrostem gospodarczym. Niniejsze opracowanie jest być może pierwszą próbą dokonania szczegółowego przeglądu istniejących badań nad zależnościami między inflacją a wzrostem gospodarczym w krajach rozwiniętych i rozwijających się.
EN
This paper surveys the existing literature on the relationship between inflation and economic growth in developed and developing countries, highlighting the theoretical and empirical indications. The study finds that the impact of inflation on economic growth varies from country to country and over time. The study also finds that the results from these studies depend on country‑specific characteristics, the data set used, and the methodology employed. On balance, the study finds overwhelming support in favour of a negative relationship between inflation and growth, especially in developed economies. However, there is still much controversy about the specific threshold level of inflation that is appropriate for growth. Most previous studies on this subject just assume a unidirectional causal relationsship between inflation and economic growth. To our knowledge, this may be the first review of its kind to survey, in detail, the existing research on the relationship between inflation and economic growth in developed and developing countries.
EN
The objective of this paper is to review a synthesis of theories and empirical studies dealing with the mandatory adoption of International Financial Reporting Standards (IFRS) in emerging countries on the example of Iraq. The methodology of this paper is a literature review which mainly focuses on three main streams, including related factors that pressure or prevent such adoption over time, the role of comparability with the implementation of IFRS standards, and the economic consequences of IFRS adoption. Based on the theoretical data analysis and a prior review literature, an adoption paradox model was developed. The study found that mandatory IFRS adoption in Iraq is unlikely to improve financial information compara-bility. We also found that weak political system issues and complaints about the rules are more likely to reduce the faithful implementation process of IFRS. Further, financial information users, home country institutions and IFRS adoption experience affect the effectiveness of IFRS adoption. We contribute to the literature by showing important factors that can be either supportive or obstructive to IFRS adoption.
PL
Celem artykułu jest przeprowadzenie syntezy teorii i badań empirycznych dotyczących obligatoryjnego przyjęcia Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) w krajach rozwijają-cych się na przykładzie Iraku. Zastosowana w artykule metodyka obejmuje przegląd literatury, obejmują-cy trzy główne nurty, w tym czynniki determinujące presję na przyjęcie MSSF lub unikanie przyjęcia MSSF w określonym przedziale czasu, rolę porównywalności informacji dzięki wdrożeniu MSSF oraz konsekwencje ekonomiczne przyjęcia MSSF. Na podstawie analizy teorii i dotychczasowej literatury opracowano model paradoksu adopcyjnego. Przeprowadzona analiza wykazała, że obligatoryjne przyjęcie MSSF w Iraku raczej nie poprawi porównywalności informacji finansowych. Stwierdzono również, że słabo rozwinięty system polityczny i narzekanie na zasady najprawdopodobniej ograniczają wierny proces wdrożenia MSSF. Co więcej, użytkownicy informacji finansowej, instytucje w kraju pochodzenia użytkow-ników oraz doświadczenia związane z przyjęciem MSSF wpływają na skuteczność wdrożenia MSSF. Arty-kuł przyczynia się do rozwoju wiedzy przez wskazanie istotnych czynników, które mogą wspierać albo przeszkadzać zastosowaniu MSSF.
PL
W literaturze przedmiotu zwracana jest uwaga na rolę jaką odegrała idea państwa prorozwojowego dla dynamicznego rozwoju „azjatyckich tygrysów”. Istotne jest dokonanie analizy rozwiązania systemowego, które przyczyniło się do sukcesu przywołanych gospodarek oraz ocena możliwości jego efektywnego zastosowania w krajach rozwijających się. Celem artykułu jest zatem ocena znaczenia systemu państwa prorozwojowego dla rozwoju gospodarczego krajów rozwijających się. W pierwszej części opracowania przedstawiono istotę państwa prorozwojowego – definicję, cechy charakterystyczne oraz główne założenia sposobu funkcjonowania. Następnie analizie poddano znaczenie państwa prorozwojowego dla rozwoju gospodarczego „azjatyckich tygrysów”. Są to bowiem kraje uznawane za prekursorów systemu. W ostatniej części artykułu dokonano oceny roli państwa prorozwojowego w kształtowaniu ładu społeczno-gospodarczego krajów rozwijających się.
EN
In the literature, attention is paid to the role a developmental state played in the dynamic development of the Asian Tigers. It is important to analyze the system solution, which contributed to the success of mentioned economies and evaluate its possible effective use in developing countries. The aim of the paper is, therefore, to assess the relevance of developmental state system for the economic development of developing countries. In the first part of the study, an idea of developmental state is going to be presented – definition, characteristics and the main assumptions of its' functioning. Then, the relevance of developmental state system for the economic development of the Asian Tigers will be examined while these are the countries considered to be precursors of the system. In the last part of the paper, the role of developmental state in the formation of the socio-economic order of developing countries will be assessed.
EN
The goal of this study is to empirically identify how foreign capital group and financial liberalization affect the risk profiles of the banking sector in Europe. Through a dataset that covers 381 European banks spanning the 1995–2015 period and the methodology of panel regression, the empirical findings document the heterogeneity of banking risk determinants. We examine the implications of banks’ risk adjusted ROA that manifest themselves as spreading and growing instability. It also contributes to the literature by focusing on a group of countries from Central and Eastern and Advanced Europe that have not been studied before. The extended model provides a causal link between the risk in the banking sector and the growth of the financial sector and economy.
PL
Celem badania jest weryfikacja empiryczna odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób udział zagranicznego kapitału właścicielskiego i liberalizacji finansowej wpływa na profil ryzyka sektora bankowego w Europie. Wykorzystując dane indywidualne z 381 banków europejskich w okresie 1995–2015 i metodę regresji panelowej, autorka udowadnia heterogeniczność czynników ryzyka bankowego. Analizie został poddany wskaźnik ROA ważony ryzykiem, który jest wykorzystywany jako miara niestabilności finansowej banków. Badanie stanowi istotny wkład do literatury i dotyczy grupy krajów z Europy Środkowo-Wschodniej oraz krajów rozwiniętych. Wyniki estymacji modelu wskazują na związek przyczynowy między ryzykiem bankowym a wzrostem sektora finansowego i gospodarki.
PL
Charakterystyczną cechą współczesnego handlu międzynarodowego jest wysoki udział zagranicznej wartości dodanej w eksporcie poszczególnych krajów. W praktyce oznacza to, że do powstania finalnego produktu przyczynia się coraz więcej fabryk zlokalizowanych w różnych krajach. W efekcie coraz mniej jest takich towarów, które od początku do końca powstają w jednym kraju. Struktura tworzenia wartości dodanej (WD) w poszczególnych krajach może wskazać (w pewnym uproszczeniu), jakie miejsce w hierarchii międzynarodowych sieci dostaw zajmują poszczególne kraje. Według często przywoływanej w literaturze koncepcji funkcjonowania łańcuchów wartość dodanej - tzw. krzywej uśmiechu, najwięcej korzyści z handlu realizowanego w ramach sieci dostaw odnoszą kraje o największym wkładzie usług. Natomiast zadania związane z przetwórstwem przemysłowym, traktowane jako mniej zyskowne, przenoszone są często z krajów rozwiniętych do rozwijających się. Na podstawie analizy struktury wartości dodanej w handlu międzynarodowym można przyjąć z pewnym uproszczeniem, że na początku międzynarodowych procesów produkcji znajdują się te kraje, które eksportują krajową wartość dodaną wytworzoną w usługach do innych krajów, które następnie wykorzystują ją w swoim eksporcie towarów. Zdecydowanie największymi eksporterami usług, które tworzą WD w eksporcie towarów innych krajów, są duże gospodarki rozwinięte - Stany Zjednoczone, Niemcy, Japonia, Francja, Wielka Brytania i Włochy. Łącznie na sześć wymienionych gospodarek przypadało w 2009 r. 46% światowego eksportu WD wytworzonej w usługach i wykorzystywanej w eksporcie towarów innych krajów.
EN
A characteristic feature of the contemporary international trade is the high share of foreign value added in exports of each country. In practice, this means that the creation of the final product involves many entities located in different countries. As a result, there is less and less goods created from the beginning to the end within single-country boundaries. The structure of value creation in different countries may indicate (roughly speaking) their position in the hierarchy of international supply chains. According to the concept of "the smile curve" described extensively in the literature, countries with the largest contribution of services benefit most of trade carried out within the supply network. The tasks related to industrial processing, regarded as less profitable, are often transferred from developed to developing countries. Based on the analysis of the structure of the value added in international trade, one can assume, with some simplification, that at the beginning of international production processes are those countries that export domestic value added generated in services to other countries, which then use it in their goods exports. By far, the largest exporters of services that make up the VA in exports of goods in other countries are the major developed economies - the United States, Germany, Japan, France, the United Kingdom and Italy. In 2009, a total of six of these economies accounted for 46% of global value added exports created in services and used in exports of goods by other countries.
EN
Developing countries are more dependent on exports than developed economies. They also react more strongly to price fluctuations of primary goods. The negative effects of this dependence are particularly visible during periods of significant price decrease. In the first decade of the 21st century higher dynamics of raw materials and food prices was observed, which resulted in the improvement of their terms of trade. Since 2012, the situation has been clearly reversed. This contributed to the deterioration of the economic situation of the countries and regions dependent on exports of primary goods.
PL
Kraje rozwijające się są znacznie bardziej uzależnione od eksportu surowców i żywności niż kraje rozwinięte gospodarczo, a więc silniej reagują na wahania cen dóbr podstawowych. Negatywne skutki tej zależności stają się szczególnie widoczne w okresach znacznego spadku cen wspomnianych dóbr. W pierwszej dekadzie XXI w. nowe relacje cenowe znalazły swoje odzwierciedlenie w zdecydowanie wyższej dynamice cen surowców i żywności niż dóbr przetworzonych, co przyczyniło się do poprawy terms of trade krajów rozwijających się. Od 2012 r. sytuacja uległa wyraźnemu odwróceniu, co spowodowało pogorszenie sytuacji ekonomicznej wielu krajów i regionów zależnych od eksportu dóbr podstawowych.
PL
Zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego nadal stanowi poważne wyzwanie dla rządów wielu krajów. Celem artykułu jest analiza sytuacji w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego w krajach rozwijających się z uwzględnieniem prowadzonej przez tę grupę krajów polityki handlowej. W szczególności omawiane są skutki liberalizacji handlu dla dostępności i ekonomicznej osiągalności żywności. Analizowane są również środki i posunięcia w sferze polityki handlowej podejmowane przez wybrane kraje rozwijające się w odpowiedzi na kryzys żywnościowy spowodowany wzrostem światowych cen artykułów rolno-spożywczych. Z badań prowadzonych metodą studiów literatury i analizy statystycznej danych FAO wynika, że każda z głównych opcji – większa liberalizacja lub protekcjonizm – pociąga za sobą pewne koszty i jest powiązana z innymi dziedzinami polityki gospodarczej. Najwłaściwsza strategia poprawy bezpieczeństwa żywnościowego powinna polegać na kombinacji działań prowadzących do wzrostu produktywności w rolnictwie, poprawy przejrzystości i stabilności przepisów oraz większej ogólnej otwartości handlowej, przy zachowaniu pewnego zakresu specjalnego i zróżnicowanego traktowania krajów rozwijających się w handlu międzynarodowym.
EN
Ensuring food security continues to be a challenge for many governments. This article aims to analyse the situation of food security in developing countries in the context of their trade policy. In particular it discusses the effects of trade liberalisation on the supply and availability of food. It also analyses the trade policy actions and measures taken by selected developing countries in response to the food crisis caused by rising prices of agricultural products. Based on a review of the literature and analysis of FAO statistical data, the study indicates that both of the main options – greater liberalisation or protectionism – entail certain costs and are linked to other areas of economic policy. The most appropriate strategy to improve food security seems to rely on a combination of actions leading to increased agricultural productivity, greater transparency and regulatory stability and greater trade openness, while maintaining a range of special and differential treatments for developing countries in international trade.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.