Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  kryzys strefy euro
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Overcoming the crisis in the Economic and Monetary Union

100%
Grosse T. G.
Przegląd Europejski
|
2016
|
issue 1(39)
28-51
EN
The purpose of the article is to assess the extent to which it has been possible to overcome the crisis situation in the economic and political/systemic dimension in Europe. The events of the crisis in the Eurozone mobilised the national and European elites to respond above all with respect to the economic situation. But in part, the changes concerned also the political dimension or precipitated consequences of a systemic character (related to the mechanisms of European integration). Some ideas were only discussed and did not gain practical implementation due to differing opinions and interests among the leading political actors, above all the EU member states. As a result, the crisis was overcome to a partial or incomplete extent both in the economic and political respect.
PL
Działania mające przezwyciężyć kryzys w strefie euro wzmacniały przede wszystkim dotychczasowy reżim paktu stabilności i wzrostu, a więc były nakierowane na politykę oszczędności (austerity). Niektóre instytucje nieodzowne dla przełamania różnic makroekonomicznych lub poprawy konkurencyjności gospodarek peryferyjnych nie zostały w ogóle wprowadzone. Inne instytucje wprowadzono tylko częściowo (tak było w przypadku unii bankowej). Obrana taktyka antykryzysowa powodowała, że trudności gospodarcze zostały przeciągnięte w czasie i stawały się coraz bardziej bolesne dla niektórych społeczeństw. Do 2015 roku kryzys nie został więc w pełni pokonany, ani na płaszczyźnie ekonomicznej, ani w odniesieniu do instytucji politycznych mających gwarantować sprawne funkcjonowanie strefy euro w przyszłości.
2
Publication available in full text mode
Content available

Polityka spójności w dobie kryzysu strefy euro

84%
Grosse T. G.
Studia Regionalne i Lokalne
|
2016
|
issue 1(63)
5-25
PL
Rozważania przedstawione w artykule odnoszą się do sposobu, w jaki kryzys w strefie euro wpłynął na politykę spójności. W szczególności autor zamierza odpowiedzieć na pytania dotyczące zjawisk obserwowanych w sytuacji kryzysowej w strefie euro (w latach 2010–2015), ale w odniesieniu do obszaru polityki spójności. Czy w tej polityce widoczny był wzrost zarządzania międzyrządowego, a także nieformalnej roli największych i najbogatszych państw członkowskich? Czy rosły kompetencje Komisji Europejskiej, ale bez zwiększania jej autonomii wobec instytucji międzyrządowych UE? Czy w odniesieniu do tej polityki ujawniło się zjawisko zróżnicowania integracji na „Europę dwóch prędkości” (lub segmentacji na strefę euro i resztę UE), czy też istnieje inna linia podziału w ramach tej polityki?
EN
The main question of the paper concerns the way the eurozone crisis has affected cohesion policy. In particular, the author intends to answer the questions related to the phenomena observed in the crisis in the eurozone (2010–2015), but in relation to the field of cohesion policy. Did intergovernmental management and the informal role of the largest and richest Member States become more visible in this policy? Did the European Commission’s powers grow, but without increasing its autonomy in relation to the EU intergovernmental institutions? Did the crisis lead to the emergence of a “two-speed Europe” (one segmented into the eurozone and the rest of the EU) in cohesion policy? Or maybe is there another dividing line in this policy?
3
Publication available in full text mode
Content available

Proces konstytuowania Unii Bankowej. Geneza, podstawy prawne, cele i zasady działania

84%
Węc J. J.
Rocznik Integracji Europejskiej
|
2014
|
issue 8
33-47
EN
The paper presents the origins, legislative process, legal foundations, objectives and operating principles of the Banking Union as a new organisational structure of Economic and Monetary Union. The paper also discusses new powers vested by virtue of the political reform to supranational and intergovernmental institutions of the European Union (the European Central Bank, the European Parliament, the European Commission, the Court of Auditors and the Council of the European Union) as well as to the national parliaments of euro zone countries. The establishment of Banking Union, which will become fully operational on 1 January, 2016, raises numerous justifiable concerns. The main one is that the resources at its disposal will be too limited when a new financial crunch breaks out in the euro zone. This concern is somewhat weakened by the fact that the outlay on the restructurisation of banks will mainly be borne by their shareholders and creditors, followed by the holders of deposits in excess of EUR 100,000 and only eventually by the single resolution mechanism (SRM). Another concern is raised by the solutions adopted for Banking Union, which give significant influence on its operation primarily to Germany, and also to France. Germany succeeded in conditioning the process of restructuring euro area banks on numerous safeguards that strengthen Germany’s position in the decision-making process (e.g. in the Single Resolution Board) but also make the operation of Banking Union more complicated. Since Germany is going to have the greatest share in the SRM, it will also have a decisive say in all the most important bankruptcy processes, thereby influencing the direction of reforms in countries suffering from a financial crisis. One can venture to say that Germany has benefited economically and politically from the debt crisis of the euro zone and its reform. Germany has emerged from the crisis practically unscathed, and to a large extent imposed its own approach to the reform in the euro zone. Germany has emerged as the only European Union leader, at least for now.
PL
W artykule zaprezentowane zostały geneza, proces legislacyjny, podstawy prawne, cele i zasady działania Unii Bankowej jako nowej struktury organizacyjnej Unii Gospodarczej i Walutowej. Omówione zostały również wynikające z reformy ustrojowej nowe uprawnienia instytucji ponadnarodowych i międzyrządowych Unii Europejskiej (Europejskiego Banku Centralnego, Parlamentu Europejskiego, Komisji Europejskiej, Trybunału Obrachunkowego i Rady Unii Europejskiej), a także parlamentów narodowych w strefie euro. Ustanowienie Unii Bankowej, która uzyska pełną zdolność do działania od 1 stycznia 2016 r., rodzi już dzisiaj wiele uzasadnionych wątpliwości. Najważniejszą z nich jest obawa, że pula środków finansowych, jakimi będzie ona dysponować, będzie zbyt mała w razie wybuchu nowego kryzysu finansowego w strefie euro. Argumenty te w pewnym stopniu osłabia fakt, że wydatki na restrukturyzację banków będą pochodziły głównie od ich akcjonariuszy i wierzycieli, następnie od posiadaczy depozytów powyżej 100 tys. euro, a dopiero w ostatniej kolejności od Jednolitego Funduszu Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji. Kolejną wątpliwość budzą ustrojowe rozwiązania przyjęte dla Unii Bankowej, ponieważ zapewniają one zwłaszcza Niemcom, ale także Francji, znaczący wpływ na jej funkcjonowanie. Niemcom udało się obwarować proces restrukturyzacji banków państw strefy euro licznymi zabezpieczeniami, które wzmacniają ich pozycję w procesie podejmowania decyzji (np. w Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji), ale także komplikują funkcjonowanie Unii Bankowej. Ponieważ Niemcy będą miały największy udział w Funduszu Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, będą też mieć decydujący głos we wszystkich najważniejszych procesach upadłościowych, a w ślad za tym będą mogły wpływać na kierunek reform w państwach ogarniętych kryzysem finansowym. Można wręcz zaryzykować tezę, że Niemcy zyskały ekonomicznie i politycznie na przebiegu kryzysu zadłużeniowego strefy euro oraz na reformie ustrojowej strefy euro. Z kryzysu wyszły w zasadzie bez szwanku, a następnie w dużej mierze narzuciły sposób przeprowadzenia reformy ustrojowej strefy euro. Co najmniej doraźnie Niemcy wyrosły na jedynego obecnie lidera Unii Europejskiej.
4
Publication available in full text mode
Content available

Innowacyjne zarządzanie kryzysem w Eurolandzie – wybrane aspekty w kontekście polityki i ekonomii integracji

67%
Pluciński E. M.
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
|
2013
|
issue 2(36)
40-52
PL
Treścią artykułu jest analiza instrumentarium zarządzania kryzysem fiskalnym w Eurolandzie. Autor stawia tezę, że zarządzanie kryzysem fiskalno-bankowym w Eurolandzie wymaga innowacyjności transformacyjno-wydajnościowej, a nie innowacji podtrzymującej mechanizm funkcjonowania strefy euro i całej UE. Jakby to paradoksalnie nie brzmiało, o innowacyjności w zarządzaniu procesem integracji europejskiej może świadczyć powrót do przeszłości, czytaj: przywrócenie dominacji ekonomii nad polityką integracji.
EN
The content of the article is an analysis of instruments for managing the fiscal crisis in the Euroland. Th e author puts the thesis that managing the fiscal and banking crisis in the Eurozone requires transformation - and effi ciency - related innovativeness and not innovation supporting the mechanism of functioning of the Eurozone and the whole EU. Though it may have sounded paradoxically, innovativeness in managing the process of European integration may be witnessed by the return to the past, read restoration of the dominance of economics over the policy of integration.
5
Publication available in full text mode
Content available

Polityka gospodarcza Polski w okresie zaburzeń finansowych i przemian strukturalnych w gospodarce europejskiej i światowej

67%
Michalski R.
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
|
2016
|
issue 3(49)
14-32
PL
Druga dekada XXI wieku to okres ostrych zaburzeń finansowych oraz istotnych przemian strukturalnych w gospodarce europejskiej i światowej. W gospodarkach wielu krajów utrzymywały się tendencje stagnacyjne w połączeniu z tzw. lowflation a nawet deflacją. Po globalnym kryzysie finansowym i ekonomicznym lat 2008-2009 i kryzysie strefy euro lat 2010-2013 pojawiła się groźba trzeciej rundy kryzysu światowego, tym razem obejmującego głównie państwa „wschodzących rynków” i rozwijające się. Kryzys europejskiej unii walutowej wymusił nieortodoksyjne działania władz i organów Unii Europejskiej, zwłaszcza Europejskiego Banku Centralnego, spowodował zasadnicze przeorientowanie polityki gospodarczej państw strefy euro i przede wszystkim zapoczątkował szereg istotnych zmian organizacyjno-regulacyjnych, których wprowadzanie potrwa przez najbliższe kilka lat. Polska polityka gospodarcza w małym stopniu dostosowywała się do zachodzących w świecie zmian, koncentrując się na kwestiach wewnętrznych. Dzięki dużej redukcji deficytu sektora finansów publicznych, głównie za sprawą ograniczenia wydatków budżetowych, w połowie 2015 roku udało się zakończyć procedurę nadmiernego deficytu po sześciu latach jej obowiązywania. Wciąż otwarta pozostaje kwestia reformy systemu podatkowego, który jest mocno przestarzały, pełen niespójności i luk. W ostatnich latach zarysowuje się tendencja do wzrostu znaczenia polityki fiskalnej, mimo kłopotów rządu z utrzymaniem dyscypliny budżetowej kraju. Dla realizacji ambitnych obietnic wyborczych roku 2015, oznaczających de facto odejście od polityki zaciskania pasa, kwestia zasadniczej reformy i podwyższenia podatków – z wyjątkiem pośrednich – staje się coraz bardziej ewidentna. Z kolei polityka pieniężna mocno traci na efektywności tak ze względu na ewidentne błędy jej autorów, jak i na fakt, że od lat nie potrafi sobie poradzić z sytuacją ogólnej nadpłynności systemu bankowego. Wymaga to nie tylko zmian instytucjonalnych, ale i przewartościowania samej koncepcji polityki monetarnej i jej głównego celu. W najbliższych latach przed polskimi władzami staje ważne zadanie ograniczenia skali nierównowagi tak wewnętrznej, jak zewnętrznej i tym samym zmniejszenia stopnia uzależnienia naszego kraju od napływu oszczędności zagranicznych.
EN
The second decade of the XXI century is a period of sharp financial turbulences and substantial changes in the world’s and European Union’s economies. In many countries, stagnant tendencies persist in conjunction with the so-called lowfl ation, and even defl ation. Aft er the global financial and economic crisis of 2008-2009 and the turmoil of the euro area in the years 2010-2013, there is a danger of the third round of crisis, this time touching mainly upon emerging markets and developing countries. The Economic and Monetary Union’s crisis has brought about unorthodox actions of the European Union’s authorities and organs, especially of the European Central Bank, reoriented thoroughly the European economic policy and caused launching of organisational and regulatory changes which will be implemented within a few next years. The Polish fiscal and monetary policy has to a lesser extent adjusted to the global changes, being focused on domestic issues. Thanks to the fall in the deficit, mainly due to budgetary expenditures mitigation, it was possible in the mid-2015 to close down the Excessive Defi cit Procedure having been valid for previous six years. Nevertheless, there is still open the question of tax system overhaul because the present Polish taxation is quite outdated, full of inconsistences and loopholes. In the last years, the role of fiscal policy has been on rise despite the government’s problems with maintaining the budgetary discipline. To fulfil ambitious election promises of the year 2015, which have de facto meant an abandonment of fi scal consolidation, an evident need arises to reform entirely the tax system and to increase taxes, except for indirect ones. On the other hand, the monetary policy is losing its efficacy not only because of obvious mistakes of policy makers but also due to the persistence of over-liquidity in the home banking system. It requires not only institutional changes but also an essential reorientation of the monetary policy’s concept and main objective. In the years to come, the state authorities must diminish the scale of internal and external disequilibria and this way to alleviate the dependence of Poland on foreign savings.
6
Publication available in full text mode
Content available

Gospodarcze korzyści i koszty przystąpienia do III etapu Unii Gospodarczej i Walutowej

67%
Michalski R.
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
|
2018
|
issue 62(5) Ekonomia XVI
139-161
PL
Kryzys w strefie euro zapoczątkował proces jej reform, przewartościował tradycyjnie ujmowane korzyści i koszty przyjęcia wspólnej waluty oraz spowodował pojawienie się nowych szans i zagrożeń związanych z uczestnictwem w III etapie Unii Gospodarczej i Walutowej. W szczególności państwa członkowskie europejskiej unii walutowej zostały zmuszone do wyasygnowania ze swych źródeł publicznych pokaźnych środków finansowych z tytułu solidarnego udziału w wielomiliardowych funduszach i pakietach pomocowych dla krajów peryferyjnych, przeżywających trudności płatnicze (tzw. GIPSI). Z drugiej strony bycie współemitentem drugiego co do ważności pieniądza międzynarodowego niesie ze sobą duże pożytki z tytułu zewnętrznej renty emisyjnej (senioratu) i bezpieczeństwa walutowego.
EN
The euro area’s crisis has initiated reforming process and revalued traditionally perceived advantages and costs of common currency adoption. At the same time, it has caused new opportunities and threats connected with the participation in the third stage of the Economic and Monetary Union. The EMU crisis compelled member states to mobilise significant financial means from public sources to establish jointly multibillion funds and support packages for the periphery countries facing payments problems (the so-called GIPSI group). On the other hand, being co-issuer of second ranked international money brings about big gains coming from external issuance rent (seigniorage) and currency safety.
7
Publication available in full text mode
Content available

Eurozone ten years after the crisis. Structural weaknesses, implemented reforms and the future of the reform process

67%
Wroński M.
Przegląd Europejski
|
2020
|
vol. 2020(3)
79-95
EN
Artykuł zawiera omówienie słabości strukturalnych Unii Gospodarczej i Walutowej, kluczowych reform wprowadzonych po kryzysie finansowym oraz najważniejszych propozycji dalszych reform UGW obecnych w debacie publicznej. Wprowadzone w ciągu ostatniej dekady reformy należy ocenić pozytywnie, jednakże proces reformy UGW nie został jeszcze zakończony. Jego pomyślne zakończenie zależy od porozumienia między Niemcami a Francją, które utrudniane jest przez sprzeczność interesów ekonomicznych i różnice poglądów w dziedzinie polityki gospodarczej. Głównym celem niniejszego artykułu jest wskazanie, w jaki sposób twórcy polityk publicznych starają się odpowiedzieć na słabości strukturalne Unii Gospodarczej i Walutowej, oraz zidentyfikowanie kluczowych czynników utrudniających osiągnięcie porozumienia pomiędzy Francją a Niemcami.
8

Eurozone ten years after the crisis. Structural weaknesses, implemented reforms and the future of the reform process

67%
Wroński M.
Przegląd Europejski
|
2020
|
issue 3(57)
79-95
EN
The article discusses the structural weaknesses of the Economic and Monetary Union (EMU), key reforms introduced after the financial crisis and the most important proposals of further EMU reforms present in the public debate. Reforms introduced during the last decade should be deemed to have positive results, however the EMU reform process has not yet been finished. Its successful completion depends on an agreement between Germany and France, which is hindered by conflicting economic interests and by different views on economic policy. The main purpose of this article is to demonstrate how public policy makers attempt to respond to the structural weakness of the Economic and Monetary Union and to identify the key factors, which impede an agreement between France and Germany.
PL
Artykuł zawiera omówienie słabości strukturalnych Unii Gospodarczej i Walutowej, kluczowych reform wprowadzonych po kryzysie finansowym oraz najważniejszych propozycji dalszych reform UGW obecnych w debacie publicznej. Wprowadzone w ciągu ostatniej dekady reformy należy ocenić pozytywnie, jednakże proces reformy UGW nie został jeszcze zakończony. Jego pomyślne zakończenie zależy od porozumienia między Niemcami a Francją, które utrudniane jest przez sprzeczność interesów ekonomicznych i różnice poglądów w dziedzinie polityki gospodarczej. Głównym celem niniejszego artykułu jest wskazanie, w jaki sposób twórcy polityk publicznych starają się odpowiedzieć na słabości strukturalne Unii Gospodarczej i Walutowej, oraz zidentyfikowanie kluczowych czynników utrudniających osiągnięcie porozumienia pomiędzy Francją a Niemcami.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.