Search results

1

TRENING KUMITE W KARATE WKF - DIALEKTYKA PRZYGOTOWAŃ DO WSPÓŁZAWODNICTWA SPORTOWEGO

100%

Piepiora P., Piepiora Z., Witkowski K.

Roczniki Naukowe Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego i Turystyki w Białymstoku

|

2017

|

issue 4(22)

27-34 s.

PL

Cel: Celem niniejszego artykułu było przedstawienie treningu kumite w karate WKF na podstawie analizy przygotowań do współzawodnictwa sportowego. Materiał i metoda: Dokonano rocznej obserwacji treningów w czterech sekcjach karate WKF (Klub Sportowy Funakoshi Shotokan Karate) w powiecie jeleniogórskim województwa dolnośląskiego. Dialektykę wykonano na podstawie zgromadzonych danych w formie nagrań, notatek, wywiadów z trenerami i zawodnikami. Wyniki: Metody dydaktyczne, etapy treningów, struktura czasowa treningów, środki oddziaływań oraz kontrola postępów były zgodne z założeniami teorii sportu. Wnioski: Trening karate WKF jest tożsamy z innymi sztukami walki budo. Przez trening osiąga się skuteczność w wykonywaniu technik oraz umiejętność wykonania ich także w walce pozasportowej. O poziomie wyszkolenia zawodnika świadczy dyspozycja jego oraz przeciwnika. Każdy zawodnik potrzebuje indywidualnego podejścia.

EN

Purpose: The purpose of this article was to present Kumite training in WKF karate on the basis of analysis of sport competition preparations. Material and Method: An annual training visit was conducted in four sections of the WKF (Sports Club Funakoshi Shotokan Karate) in the Jelenia Góra district of Lower Silesia. The dialectics was based on collected data in the form of recordings, notes, interviews with trainers and competitors. Results: Didactic methods, training stages, training time structure, means of interaction and progress control were in line with the theory of sport. Conclusion: WKF karate training is identical to other budo martial arts. Through training, you gain the ability to perform techniques and the ability to perform them in a non-racing battle. The level of training of the player is provided by his and his opponent's instruction. Each competitor needs an individual approach.

2

The karate culture and aggressiveness in kumite competitors

100%

Piepiora P., Szmajke A., Migasiewicz J., Witkowski K.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2016

|

vol. 16

|

issue 2

41-47

EN

Aim and Objectives: The aim is to test three hypotheses. The first one reads: practising different styles of karate, with different rules of kumite, differentiates competing athletes in terms of aggressiveness. The second hypothesis postulates that: the culture of karate or other sport has an impact on the level of aggressiveness of kumite practitioners. The last hypothesis is that: the more brutal a combat system, the greater is the aggressiveness of the kumite system competitors. Material and Methods: The study used the Aggression Questionnaire (BD-100) and the Social Approval Questionnaire (SAQ). For analysis of the research were used variance analysis, one group T significance test and post-hoc tests. Four styles of karate representing different systems of kumite sports competition were specifically selected for the study including: shotokan (semi-contact), kyokushin (knockdown), Oyama (full contact), shidokan (mixed fighting). In addition, the results obtained were compared with the results of orienteers representing a non-contact sport) and with the average results of physical education students at Wroclaw Academy of Physical Education. Results: Karate practitioners fighting in the semi-contact (shotokan karate) system have a substantially lower overall level of aggressiveness, both physical and verbal, and suspiciousness than other competitors in kumite systems. Karatekas competing in mixed fighting (shidokan karate) are characterized by significantly higher levels of physical aggressiveness and irritability than karatekas fighting in less violent forms of kumite. Karate practitioners representing knockdown (kyokushin karate) tend to have a significantly higher overall level of aggressiveness, both physical and verbal, and suspiciousness than representatives of the semi-contact (shotokan karate) system. The results for mixed fighting (shidokan karate) practitioners show they are significantly less physically aggressive and irritable than full contact (Oyama karate) fighters and relatively more negative and resentful than those competing in knockdown (kyokushin karate). All the results of the karatekas, the orienteers and the students on the BD-100 scale measured in tetrons are average indicators of aggressiveness. Conclusions: 1. Practising different styles of karate, with different rules of kumite, does not differentiate competing athletes in terms of aggressiveness. 2. It is sport itself has an impact on karatekas (kumite competitors) aggressiveness levels. 3. Regardless of the brutality of sportsmanship systems kumite level of aggressiveness all karate is inadequate.

PL

Celem niniejszej pracy była próba weryfikacji trzech hipotez. Pierwsza z nich zakłada, że uprawianie różnych stylów karate, charakteryzujących się odmiennymi przepisami kumite, różnicuje zawodników w nich startujących pod względem agresywności; druga – że wpływ na poziom agresywności zawodników kumite ma kultura karate lub sport; trzecia zaś – że im bardziej brutalniejszy system walki, tym większa agresywność zawodników danego systemu kumite. Do badań wykorzystano Kwestionariusz Pomiaru Agresywności BD-100 i Kwestionariusz Aprobaty Społecznej (KAS). Do analizy badań wykorzystano analizę wariancji, jednogrupowy test istotności T oraz testy post-hoc. Do badań wybrano celowo cztery style karate reprezentujące odmienne systemy walki sportowej kumite: shotokan (semi- contact), kyokushin (knockdown), Oyama (full contact), shidokan (mixed fighting). Dodatkowo uzyskane rezultaty zestawiono z wynikami biegczy na orientację (jako przedstawicieli dyscypliny sportu bezkontaktowego), oraz ze średnimi wynikami studentów wychowania fizycznego Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że karateków walczących w semi contact (karate shotokan) cechuje istotnie niższy poziom wyniku ogólnego agresywności, napastliwości fizycznej, napastliwości słownej i podejrzliwości niż zawodników innych systemów kumite. Karatecy startujący w mixed fighting (karate shidokan) odznaczają się znacząco większym poziom napastliwości fizycznej i drażliwości niż karatecy walczący w mniej brutalnych formach kumite. Karatecy reprezentujący knockdown (karate kyokushin) znamionują się istotnie większym wynikiem ogólnym agresywności, napastliwości fizycznej, słownej i podejrzliwości względem przedstawicieli semi contact (karate shotokan). Zaś w relacji do reprezentantów mixed fighting (karate shidokan) są znacząco mniej napastliwi fizycznie i drażliwi (full contact – Oyama karate) a relewantnie bardziej negatywni i czujący urazę (knockdown – karate kyokushin). Wszystkie wyniki karateków, biegaczy na orientację i studentów w skalach BD-100 mierzone w tetronach to przeciętne wskaźniki agresywności. 1. Rezultaty badań nie potwierdzają hipotezy, że uprawianie różnych stylów karate, charakteryzujących się odmiennymi przepisami kumite, różnicuje zawodników w nich startujących pod względem agresywności. 2. Wyniki badań przemawiają za hipotezą, że wpływ na poziom agresywności zawodników kumite ma sport. Agresywność karateków, niezależnie od uprawianego systemu kumite, jest typowa dla sportowca – zawodnika, a nie taka, jaką należałoby oczekiwać przy przyjęciu w całej rozciągłości założenia o w pełni skutecznym oddziaływaniu wartości kultury karate. 3. Efekt końcowy badań nie potwierdza hipotezy, że im bardziej brutalniejszy system walki, tym większa agresywność zawodników danego systemu kumite. Uzyskane wyniki dość jednoznacznie sugerują, że poziom agresywności karateków walczących w różnych systemach kumite jest właściwie bardzo podobny do poziomu agresywności zawodników biegu na orientację i studentów AWF Wrocław. na orientację i studentów AWF Wrocław.

3

Impact of the color of equipment on competition outcomes in Premier League karate

100%

Berglez J., Arvidsson D.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2023

|

vol. 23

|

issue 2

22-27

EN

Background. Research is needed to better understand the color of uniform and its underlying effects in sports, in order to achieve fairness and equal opportunities for athletes. Problem and aim. In studies where the impact of the color of athletes’ equipment on the outcome of matches has been investigated,the results have varied. The aim of this study was to investigate if the color of the protective equipment worn by karate kumite athletes had an impact on the competition outcome after excluding seeded athletes. Methods. A total of 351 matches in the 2020 Premier league competition were analyzed Binomial analysis was used to determine differences in a match outcome by the color of equipment. T-test for independent groups was used to investigate the difference in points scored, recovery time and the number of warnings based on the color of the equipment. Results. The blue equipment worn by karate kumite competitors was associated with a higher proportion of wins (58.5% vs. 41.5%, p = 0.03) and more points scored (383 vs. 290 points, p = 0.01) than the red equipment, only among male athletes. The mean (sd) recovery time was longer for both male (12.0 ± 1.3 vs. 7.1 ± 1.0 min, p = 0.004) and female (11.0 ± 0.9 vs. 6.5 ± 0.7 min, p = 0.001) athletes wearing red rather than blue. However, recovery time was not associated with more wins, for either male (p = 0.63) or for female (p = 0.62)athletes. Conclusions. In conclusion, blue equipment in karate kumite may lead to more wins and more points scored than for male athletes wearing red.

PL

Tło. Istnieje potrzeba badań nad lepszym zrozumieniem znaczenia koloru i jego podstawowego wpływu na sport, w celu osiągnięcia sprawiedliwych i równych szans dla sportowców. Problem i cel. W badaniach, w których badano wpływ koloru sprzętu sportowców na wynik walki, wyniki były różne. Celem niniejszej pracy było zbadanie, czy kolor sprzętu ochronnego w karate kumite miał wpływ na wynik zawodów po wyłączeniu zawodników z listy rezerwowej. Metody. Przeanalizowano łącznie 351 meczów zawodów Premier League 2020. Zastosowano analizę dwumianową w celu określenia różnic w wynikach walk ze względu na kolor sprzętu. T-test dla grup niezależnych został użyty do zbadania różnicy w zdobytych punktach, czasie regeneracji i liczbie ostrzeżeń ze względu na kolor sprzętu. Wyniki. Niebieski kolor sprzętu w karate kumite był związany z większym odsetkiem zwycięstw (58,5% vs. 41,5%, p = 0,03) i większą liczbą zdobytych punktów (383 vs. 290 punktów, p = 0,01) niż kolor czerwony tylko u mężczyzn. Średni (sd) czas regeneracji był dłuższy zarówno u mężczyzn (12,0 ± 1,3 vs. 7,1 ± 1,0 min, p = 0,004), jak i u kobiet (11,0 ± 0,9 vs. 6,5 ± 0,7 min, p = 0,001) w przypadku koloru czerwonego niż niebieskiego. Czas regeneracji nie był jednak związany z większą liczbą zwycięstw, ani u mężczyzn (p = 0,63), ani u kobiet (p = 0,62). Wnioski. Podsumowując, niebieski kolor sprzętu w karate kumite może prowadzić do większej liczby zwycięstw i większej liczby zdobytych punktów niż kolor czerwony u mężczyzn.

Refine search results

2 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 Roczniki Naukowe Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego i Turystyki w Białymstoku

1 2023

1 2017

1 2016

2 Piepiora P.

2 Witkowski K.

1 Arvidsson D.

1 Berglez J.

1 Migasiewicz J.

1 Piepiora Z.

1 Szmajke A.

TRENING KUMITE W KARATE WKF - DIALEKTYKA PRZYGOTOWAŃ DO WSPÓŁZAWODNICTWA SPORTOWEGO

The karate culture and aggressiveness in kumite competitors

Impact of the color of equipment on competition outcomes in Premier League karate