Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: lęki egzystencjalne

Sort By:

Limit search:

Duchowy wymiar dorosłości antidotum na lęki egzystencjalne

100%

Semków J.

Edukacja Dorosłych

2015

issue 1(72)

69-80

Analizując pojęcie dorosłości, autor zwraca uwagę na jego wie- loznaczność i przez to nieokreśloność w świecie naznaczonym ogromnym tempem zmian i przeobrażeń. Wizerunek współczesnego dorosłego postrzega- nego przez najmłodsze pokolenie uległ daleko idącej dekompozycji, by nie po- wiedzieć dekonstrukcji, do czego w znacznej mierze przyczyniły się obie wojny światowe. Mimo to dorosłość w swej dojrzałej postaci jest stanem wymaganym i pożądanym społecznie; warunkiem uzyskania statusu osoby niezależnej (autono- micznej) jest nieustanne uczenie się. Systematyczny kontakt z różnymi formami edukacji jest również skutecznym środkiem na przeżywane przez ludzi lęki egzy- stencjalne. Dobrym sposobem neutralizacji owych lęków jest koncentracja na tym, co robimy w danej chwili („tu i teraz”), czemu służy filozofia „uszanowania Te- raźniejszości”. Najbardziej jednak efektywnym lekiem na lęk egzystencjalny jest budowanie w człowieku duchowego wymiaru jego osobowości, który niesie ze sobą wolność wewnętrzną, poczucie autonomii i niezależności od świata rzeczy i zjawisk będących źródłem niepewności i lęku.

While analyzing the concept of adulthood the author points out to its ambiguity and thus indeterminableness in the world marked with rapid changes and transformations. Image of modern adult perceived by the youngest generation has undergone a far-reaching decomposition, if not deconstruction, to which the world wars greatly contributed. Nevertheless, adulthood in its mature form is a socially required and desired state; the condition for obtaining the status of an independent (autonomic) person is continuous learning. Systematic contact with various forms of education is also an effective solution to existential fears experienced by adults. A good way to neutralize such fears is to Concentrating on what we do at a given moment (“here and now”) embraced by the philosophy of “respecting the present” is a good way to neutralize such fears. However, the most effective remedy for existential fear is the development of the spiritual dimension of one’s personality, which brings internal freedom, sense of autonomy and independence from the world of things and phenomena that are the source of insecurity and fear.

Glaube und Krise

80%

Werbick J.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

2019

vol. 39

issue 1

23-38

Terapeutyczny wymiar chrześcijaństwa jest podważany na różne sposoby. W związku z tym rodzi się pytanie o to, czy nie wykorzystuje ono ludzkich kryzysów – lęku egzystencjalnego, doświadczeń granicznych – zamiast w ich ramach prowadzić w kierunku dojrzałego i spełnionego człowieczeństwa? Duszpasterstwo w duchu Jezusa Chrystusa musi mieć w takich sytuacjach charakter terapeutyczny, zarówno w sensie indywidualnym, jak i społecznym. Powodem jest to, że gromadzi ono ludzi wokół zbawczej obecności Bożej tak, że nie odczuwają oni konieczności zabezpieczenia swojej tożsamości przez samopotwierdzenie i wykluczenie. Duszpasterstwo terapeutyczne otwiera przestrzenie spotkania, w których to, co wypierane może zostać pojednawczo przepracowane. Wówczas ludzie będą życzyli sobie wzajemnie uczestnictwa w tym wszystkim, co daje pełnię życia. Chodzi o przestrzenie, w których także lęki egzystencjalne tracą swoją nieujarzmioną moc.

The therapeutic dimension of Christianity is leveraged in different ways. Does Christianity use human crisis – existential fear, experience of limits – to rule over? Or, does Christianity instead help shape towards a more mature and fulfilled humanity being followed? The pastoral, as found in the spirit of Jesus Christ, should in such situations display a therapeutic dimension towards the individual as in relation to social meaning. The reason being that it gathers people around the saving presence of God so that they do not need to save their identity by self-confirmation or by exclusion. The therapeutic pastoral opens spaces for gathering and for concentration in what is displaced and what can be reconciled. Then the people will wish that each other’s participation in all that gives them a full life. It is about spaces in which existential fear loses its power.

Die therapeutische Dimension des Christlichen wird vielfach in Frage gestellt. Beutet es nicht die Krisen des Menschseins – Existenzangst, Grenzerfahrungen – aus, statt in ihnen auf ein reiferes und erfülltes Menschsein hinzuführen? Eine Pastoral im Sinne Jesu Christi müsste sich darin als individual- und sozial-therapeutisch erweisen, dass sie die Menschen in die erlösende Gottesgegenwart hinein sammelt, sodass sie sich nicht mehr genötigt sehen, Identität durch Selbstbehauptung und Exklusion zu sichern. Therapeutische Pastoral öffnet Räume der Sammlung und Konzentration, in die das Verleugnete versöhnend eingebracht werden kann und die Menschen einander gönnen, an all dem teilzuhaben, was das Leben in Fülle ausmacht; Räume, in denen so auch die Daseins-Ängste ihre bezwingende Macht verlieren.

Refine search results

1 Edukacja Dorosłych

1 Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

1 2019

1 2015

1 Semków J.

1 Werbick J.

Search results

Duchowy wymiar dorosłości antidotum na lęki egzystencjalne

Glaube und Krise