Search results

1

Od interdyscyplinarnego do transdyscyplinarnego spojrzenia na niepełnosprawność

100%

Urbanowicz Z.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2012

|

issue 2

EN

Disability is a complex subject, concerning various aspects of life. Generally, it may be permanent (significantly affecting the individual’s life) or temporary (fully or partially recoverable when appropriate therapy or specialist care is provided). To define it correctly, we must take into consideration the relationship between human health (including such factors as gender, age and education) and social circumstances. The problem of disability is approached from different perspectives offered by the following five disciplines: medicine, psychology, pedagogics, sociology and law. An in-depth analysis of these approaches helps to better understand the problem of disability and difficulties disabled people face.

2

Problematyka pasożytnictwa społecznego: aspekty prawne

87%

Szamota B.

Archiwum Kryminologii

|

1985

|

issue XII

101-112

3

Bezzałogowe statki powietrzne jako główny środek zwalczania międzynarodowego terroryzmu – aspekty prawne

84%

Lizis Ł.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

|

2015

|

issue 1

55-70

PL

Bezzałogowy statek powietrzny używany przez armię jest środkiem o charakterze militarnym stosowanym powszechnie do zwalczania siły żywej na współczesnym polu walki. Niniejszy artykuł w pierwszej części rozważa możliwość stosowania art. 51 Karty Narodów Zjednoczonych jako odpowiedzi na agresję ze strony podmiotu niepaństwowego, będącą organizacją terrorystyczną. Artykuł odnosi się przy tym do tzw. Doktryny Busha oraz Narodowej Strategii Bezpieczeństwa USA. W dalszej części publikacja traktuje o prawnych aspektach zastosowania dronów w kontekście walki z międzynarodowym terroryzmem, poszukując odpowiedzi na pytanie, czy możliwe jest użycie tego środka pola walki w zgodzie z wymaganiami wypływającymi z międzynarodowego prawa humanitarnego.

EN

Uav – unmanned aerial vehicle as the army’s item of equipment is the military weapon, which is universally used throughout the contemporary battlefield for combating enemy forces. The present article concerns the problem if the 51st article of the Charter of the United Nations is applicable as the response to aggression from the non-state subject, which is the terrorist organization. The article concerns the Bush Doctrine and National Security Strategy of the United States in this context too. In the further part, the article concerns the legal aspects of using drones for combating international terrorism, looking for the answers if the using of drones is legitimate according to the international humanitarian law.

4

Proces przygotowań dowództwa Komponentu Wojsk Specjalnych do pełnienia dyżuru w Siłach Odpowiedzi NATO – perspektywa Centrum Szkolenia Sił Połączonych (JFTC) NATO

84%

Goździewicz W.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

|

2016

|

issue 3

95-110

PL

Centrum Szkolenia Sił Połączonych (JFTC) NATO w Bydgoszczy jest jednym z dwóch ośrodków szkoleniowych NATO. Misją JFTC jest prowadzenie szkoleń i ćwiczeń dla dowództw szczebla taktycznego (włączając dowództwa komponentów i dowództwa rodzajów sił zbrojnych), w celu przygotowania ich do udziału w sojuszniczych operacjach połączonych (wielokomponentowych), również w roli dowództw Połączonych Sił Zadaniowych w operacjach połączonych mniejszej skali. Między rokiem 2012 a 2014 JFTC intensywnie współpracowało z polskim Dowództwem Komponentu Wojsk Specjalnych (DKWS), angażując się (w różnej skali) w czterech ćwiczeniach DKWS oraz szeregu szkoleń, konferencji i seminariów, mających na celu przygotowanie DKWS do roli rdzenia (państwa ramowego21) sojuszniczego Dowództwa Komponentu Operacji Specjalnych. Niniejszy artykuł jest próbą podsumowania współpracy między JFTC i DKWS, opisania przebiegu ćwiczeń, w których organizację oraz przeprowadzenie angażowało się JFTC, a także jego personel. Podejmuje również próbę analizy procesu przygotowania DKWS do jego zaszczytnej roli podczas dyżuru w Siłach Odpowiedzi NATO w 2015 r. oraz najważniejszych – w ocenie autora – wniosków wynikających z przedsięwzięć zakończonych ostatecznie certyfikacją sojuszniczą DKWS do roli Dowództwa Komponentu Operacji Specjalnych w Siłach Odpowiedzi NATO. Ze względu na zajmowane przez autora w JFTC stanowisko służbowe i związaną z tym rolę, jaką pełnił podczas ćwiczeń i przedsięwzięć z nimi związanych, znaczącą część artykułu poświęcono omówieniu ich aspektów prawnych.

EN

Joint Force Training Centre (JFTC) in Bydgoszcz, is one of the two NATO training centres. JFTC’s mission is to conduct training and exercises for tactical-level commands (including component commands and single service commands), in order to prepare them to participate in joint (multi-component) allied operations, also in the role of the Joint Task Force Headquarters in smaller joint operations. Between 2012 and 2014 JFTC was intensively cooperating with the Polish Special Forces Command (POL SOFCOM), engaging (to different extent) in four POL SOFCOM exercises and a number of courses, conferences and seminars, aimed at preparing POL SOFCOM to the role of the core (the Framework Nation) of the Allied Special Operations Component Command (SOCC). This article attempts to summarize the cooperation between the JFTC and POL SOFCOM, describe the course of the exercises, in organization and conduct of which JFTC and its staff were engaged. It also undertakes to analyse the process of preparing POL SOFCOM to its honourable role in the 2015 NATO Response Force stand-by, as well as the most important – in author’s view – conclusions from the endeavours which culminated in the certification of POL SOFCOM to the role of Special Operations Component Command of the NATO Response Force. Due to the post occupied by the author within the JFTC and related role which he played during the exercises and endeavours associated with them, a significant part of this article is devoted to discuss the legal aspects thereof.

5

Bezpieczeństwo edukacyjne w Polsce – aspekty prawne

84%

niewczas m., puacz-olszewska j.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2017

|

vol. 11

|

issue 2

138-146

EN

Individual and collective security are becoming more and more sought after in this day and age. The fundamental duty of the state is to ensure this security. Social and individual awareness in this area is increasing and the world expects systemic solutions. Safety can be said in many ways: as collective security, individual, national, national, financial, energy, etc. Even transnational institutions pay much attention to security. The scale of threats and the extent to which they are threatened by these threats require that education be started as early as possible; educate young people about hazards and teach them how to deal with dangerous situations from an early age. The proceedings are just and reasonable, both from an ethical as well as pedagogical point of view. It also brings tangible social effects and seems to be a generally accepted, lasting trend. In response to social needs and the inevitable changes in this issue, another educational reform introduced safety education into the compulsorycanon of education in the third stage of education1. Middle school students in a methodically consistent and orderly way will learn how to build elementary security: their, their loved ones, colleagues and others – potential victims of hazards and crises. Probably not the last word of the institutionalized Polish state of affairs for the high level of preparation of a young man – and a citizen – for a happy, mature and safe life. Certain premises are also found at the lower levels of education. They are implemented by people with different backgrounds in the field, yet scattered, but important that they appear. So every serious qualitative change begins. The aim of this study was to present legal principles of educational safety in Poland. There are also regulations related to education as a process of gaining knowledge about safety.

PL

Coraz bardziej pożądanym dobrem w obecnych czasach staje się bezpieczeństwo indywidualne oraz zbiorowe. Fundamentalną powinnością państwa jest zapewnienie tego bezpieczeństwa. Świadomość społeczna oraz indywidualna w tym obszarze jest coraz większa, a świat oczekuje systemowych rozwiązań. O bezpieczeństwie można mówić na wiele sposobów: jako bezpieczeństwo zbiorowe, indywidualne, państwowe, narodowe, finansowe, energetyczne itp. Nawet ponadnarodowe instytucje poświęcają wiele uwagi bezpieczeństwu. Skala zagrożeń oraz rozmiar zatroskania tymi zagrożeniami każą rozpoczynać edukację w tym zakresie jak najwcześniej; uświadamiać młodych ludzi o zagrożeniach oraz uczyć ich jak radzić sobie w sytuacjach niebezpiecznych już od najmłodszych lat. Omawiane postępowanie jest słuszne oraz racjonalne zarówno z etycznego, jak również pedagogicznego punktu widzenia. Przynosi również wymierne efekty społeczne i wydaje się powszechnie akceptowaną, trwałą tendencją. Wychodząc naprzeciw społecznym potrzebom oraz nieuchronnym zmianom w tej kwestii, kolejna reforma edukacyjna wprowadziła edukację dla bezpieczeństwa do obowiązkowego kanonu nauczania na III etapie edukacyjnym (Dz. U. z 15.01.2009 r., Nr 4, poz. 17). Gimnazjalista w metodycznie spójny oraz uporządkowany sposób będzie się uczył, jak budować elementarne bezpieczeństwo: swoje, swoich bliskich, kolegów oraz innych – potencjalnych ofiar zagrożeń i zdarzeń kryzysowych. Prawdopodobnie nie jest to ostatnie słowo zinstytucjonalizowanych zabiegów państwa polskiego o wysoki poziom przygotowania młodego człowieka – oraz obywatela – do szczęśliwego, dojrzałego, a także bezpiecznego życia. Pewne przesłanki znajdują się także na niższych szczeblach edukacji. Są one realizowane przez osoby o różnym przygotowaniu w tej dziedzinie, jeszcze rozproszone, istotne jednak, iż się pojawiają. Tak zaczyna się każda poważna zmiana jakościowa (Słoma, 2009, s. 3). Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie zasad prawnych bezpieczeństwa edukacyjnego w Polsce. Zawarto takżeregulacje związane z edukacją jako procesem zdobywania wiedzy na temat bezpieczeństwa.

6

CHANGES PROCESSES IN LOGISTICS PROJECTS ACCORDING TO THE NEW SILK ROAD INITIATIVE IN UKRAINE IN THE CONTEXT OF INTEGRATION TO THE LEGAL ASPECTS OF EUROPEAN UNION

67%

Fyshchuk I.

International Journal of Legal Studies (IJOLS)

|

2017

|

issue 2(2)

345-363

EN

Modern routes of Eurasian Trans-tailor corridors do not have a conventional basis and these routes do not have an international legal status. This article opens perspectives of Ukraine`s presence in the New Silk Road initiative according to legal aspects and logistics projects. The article investigates the change management processes in logistics projects of Chinese-Ukrainian economic corridor in the framework of reconstruction project of the New Silk Road in the XXI century. Particular attention paid to the national interests of the participating countries and areas of cooperation of Ukraine and China. Considering the trading measures that will help to analyzethe change management processes in logistics according to the New Silk Road project as cooperation with neighboring countries in the committees, organization bilateral meetings on harmonization of procedures. The author reveals that Ukraine could be a core logistics connecting point between Europe and Asia through creation of a one window logistic system. Importance of the factors in the success of the simplification of logistics procedures were proposed in the paper. Transportation of containers through Ukraine of Viking and ZUBR trains were illustrated as future logistics developing projects under the New Silk Road process in the change management context

PL

Współczesne euro-azjatyckie korytarze transportowe nie posiadają konwencjonalnych podstaw działania i nie mają uporządkowanego statusu prawnego na arenie międzynarodowej. Przedmiotem niniejszego artykułu jest ukazanie obecnego udziału Ukrainy w Nowym Jedwabnym Szlaku oraz dalszych perspektyw w tej inicjatywie w zakresie aspektów prawnych oraz projektów logistycznych. Artykuł bada zmiany w procesach zarządzania w chińsko-ukraińskich przedsięwzięciach logistycznych realizowanych w korytarzu gospodarczym w ramach projektu odbudowy Nowego Jedwabnego Szlaku w XXI wieku. Szczególną uwagę zwrócono na interesy narodowe krajów uczestniczących oraz obszary współpracy Ukrainy i Chin. Zbadano czynniki handlowe, które mają wpływ na analizę zmian w procesach zarządzania w logistyce, w kontekście Nowego Jedwabnego Szlaku, pod kątem współpracy z sąsiadującymi krajami w komitetach i na spotkaniach dwustronnych na temat harmonizacji procedur. Zdaniem autora Ukraina może być kluczowym punktem logistycznym łączącym Europą i Azję poprzez stworzenie systemu logistycznego z zasadą jednego okienka. W artykule określono czynniki wpływające na uproszczenie procedur logistycznych oraz ich znaczenie. Autor przedstawił transport kontenerów przez Ukrainę z użyciem pociągów Viking i ZUBR jako przykład przyszłych projektów logistycznych, które mogą rozwinąć się w ramach Nowego Jedwabnego Szlaku.

7

Legal and economic aspects of healthcare systems in France and United Kingdom

67%

Błoński M.

Ius Novum

|

2019

|

vol. 13

|

issue 3

134-153

PL

Artykuł przedst awia główne regulacje prawne, organizację i ekonomiczne uwarunkowania systemów ochrony zdrowia we Francji i w Wielkiej Brytanii. W celu przedstawienia widoku z lotu ptaka na oba te systemy, zostały wymienione najważniejsze akty prawne, przy pomocy których je wprowadzono. Zostały także wskazane inne znaczące uregulowania prawne, odnoszące się do obu systemów oraz główne instytucje tworzące, konsultujące i kontrolujące je. Pokazano również podstawowe warunki ekonomiczne i organizację obu systemów. W tekście znalazły się ich schematy organizacyjne oraz diagramy ukazujące przepływy finansowe pomiędzy najważniejszymi ich częściami składowymi. Artykuł ma na celu dostarczenie wstępnych informacji o tym, jak jeden z najbardziej scentralizowanych systemów ochrony zdrowia w Unii Europejskiej, oparty na dużej liczbie dostawców (francuski), porównany z jednym z najbardziej rozproszonych w UE, ale opartym głównie na jednym narodowym dostawcy pod nazwą NHS (brytyjskim), mają zbliżoną efektywność, a więc dostarczają niemal wyrównane produkty medyczne swoim mieszkańcom.

EN

The article presents the essential legal regulations, organization and economics of the healthcare systems in France and the United Kingdom. In order to provide the bird’s-eye view of these systems, the fundamental acts introducing them have been presented. Other most important regulations and principal bodies introducing, consulting and controlling them 150 MIECZYSŁAW BŁOŃSKI IUS NOVUM 3/2019 have been enumerated. The principal economic conditions and organization of the health systems in both countries have been discussed. The organizational overviews of both systems and their financial flows have been included. The whole analysis aimed to deliver primary information on how one of the most centralised healthcare systems in the European Union with many providers (the French one), compared with one of the most devolved in the EU but based mainly on one NHS provider (the UK one), have nearly similar effectiveness, i.e. provide nearly equalized medical services to their citizens.

8

Pacjent w gabinecie otolaryngologicznym w dobie pandemii COVID-19 w świetle aktualnych wytycznych, przepisów prawnych i własnych doświadczeń

67%

Obrębski J., Skorek P., Tretiakow D., Narożny W., Skorek A.

Medycyna Pracy

|

2021

|

vol. 72

|

issue 3

327-334

EN

Generally, COVID-19 is an acute contagious disease caused by the SARS‑CoV-2 virus. The main route of human-to-human transmission is through contact with infectious secretions from the respiratory tract. Clinical manifestations vary from mild non-specific symptoms to life-threatening conditions. Since WHO declared COVID-19 a pandemic in March 2020, it has affected many medical, legal, social and economic aspects of everyday life in countries around the world. In this article, the authors present a summary of recommendations for taking care of otorhinolaryngology patients in outpatient settings and the legal basis referring to a risk of infection in doctor’s office. In the selection of articles, the authors used English- and Polish-language online medical databases, typing the following keywords: SARS‑CoV-2, COVID-19, otolaryngology, endoscopy, personal protective equipment, and legal responsibility of the physician. The mucosa of the upper respiratory tract is a potential site of virus replication. The specificity of an ear, nose and throat (ENT) examination and a direct patient-doctor contact favor the transmission of the infection. The authors discussed the elements of self-protection of medical personnel and the legal aspects a risk of the patient contracting the infection in the otolaryngology office. In the case of a direct contact with the patient, the following medical personal protective equipment is required: a cap, a mask with an FFP-2 filter, goggles, an apron and gloves. If, during the visit, exposure to secretions or aerosol from the respiratory tract is expected, the personnel should additionally wear a visor and a waterproof apron. The patient’s visit in the clinic should be preceded by telemedicine consultation. Patients should be screened prior to having a direct contact with a physician, using a short patient questionnaire. The questionnaire may consist of simple questions about the characteristic symptoms of the SARS‑CoV-2 infection and exposure to a sick person in the past 14 days. The question of staying in the areas of a high infection risk appears of little importance in view of the whole of Poland being perceived as constituting such an area. Due to the spread of the SARS‑CoV-2 virus, new procedures for providing medical services have been introduced. In the case of claims on the part of the patient, the only protection the medical personnel or facility can provide is confirmation of scrupulous compliance with medical procedures . Med Pr. 2021;72(3):327–34

PL

COVID-19 to ostra choroba zakaźna wywoływana przez wirus SARS‑CoV-2. Do transmisji z człowieka na człowieka dochodzi najczęściej wskutek kontaktu z zakaźnymi wydzielinami z dróg oddechowych. Objawy kliniczne różnią się od łagodnych, nieswoistych dolegliwości do stanów zagrażających życiu. Ogłoszenie przez Światową Organizację Zdrowia w marcu 2020 r. pandemii COVID-19 wpłynęło na wiele medycznych, prawnych, społecznych i ekonomicznych aspektów życia w państwach całego świata. W niniejszej pracy podsumowano zalecenia dotyczące opieki ambulatoryjnej nad pacjentem laryngologicznym oraz podstawy prawne dotyczące ryzyka zakażenia pacjenta w gabinecie lekarskim. W doborze prac korzystano z anglo- i polskojęzycznych portali medycznych, wpisując do wyszukiwarki hasła: SARS‑CoV-2, COVID-19, otolaryngologia, endoskopia, środki ochrony indywidualnej i odpowiedzialność prawna lekarza. Potencjalnym miejscem replikacji wirusa jest błona śluzowa górnych dróg oddechowych. Specyfika badania laryngologicznego i bezpośredni kontakt pacjent–lekarz sprzyjają transmisji zakażenia. Omówiono dokładnie elementy samoochrony personelu medycznego i wskazano aspekty prawne wynikające z ryzyka zakażenia pacjenta w gabinecie. Przy bezpośrednim kontakcie z pacjentem konieczne są środki ochrony osobistej: czepek, maska z filtrem FFP-2, gogle, fartuch i rękawice. Jeśli podczas wizyty spodziewane jest narażenie na kontakt z wydzielinami i aerozolem z dróg oddechowych, należy zaopatrzyć się dodatkowo w przyłbicę i wodoodporny fartuch. Wizyta pacjenta w przychodni powinna być poprzedzona teleporadą. Należy wykonywać badanie przesiewowe pacjentów jeszcze przed bezpośrednim kontaktem z lekarzem za pomocą krótkiego kwestionariusza wypełnianego przez pacjenta. Ankieta może składać się z prostych pytań o charakterystyczne objawy infekcji SARS‑CoV-2 i narażenie na kontakt z chorym w ciągu ostatnich 14 dni. Pytanie o przebywanie w obszarach wysokiego ryzyka zakażenia wobec zaliczenia całej Polski do tego obszaru ma niewielkie znaczenie. W związku z szerzeniem się wirusa SARS‑CoV-2 wprowadzono nowe schematy postępowania przy udzielaniu świadczeń lekarskich. W przypadku roszczeń ze strony pacjenta jedynym zabezpieczeniem lekarza lub placówki jest potwierdzenie skrupulatnego przestrzegania procedur medycznych. Med. Pr. 2021;72(3):327–334

9

„Osoba polskiego pochodzenia”. Terminologiczno-prawny aspekt represji po powstaniu styczniowym na Ziemiach Zabranych

67%

Jurkowski R.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2019

|

vol. 54

|

issue 1

135-146

EN

The development of the system of reprisals against the Polish landed gentry in the Taken Lands after the fall of the January Uprising (1864) resulted in the need to legally define the subject of system restrictions by the Russian state. It was therefore necessary to determine who was a “person of Polish descent”, and devise a method of separating such a person from other inhabitants of a multinational and multi-religious society living in the former Commonwealth lands taken by Russia. The purpose was to determine who should pay the contribution imposed on the Polish population for participating in the January Uprising (1863–64) and who should be subject to restrictions in the land sales in the Western guberniyas. This was done not only by special committees (Western Committee), and special commissions (e.g. for the Settlement of the Russian Element in the Western Country of 1865), but also state ministries (mainly the Ministry of the Interior), successive state cabinets (especially under Tsar Alexander III), and governor-generals from Vilno and Kiev as well as more zealous Russifiers in the persons of governors from nine Lithuanian-Belarusian-Ukrainian guberniyas. This task turned out to be too difficult for members of the Russian bureaucratic machine; in practice, the ethnic differentiator (sometimes based on the everyday language) was combined with the religious one (Catholic). So the “person of Polish descent” was usually a Pole who used Polish at home and professed Catholic faith. Problems appeared when the landowner was of Polish nationality, he spoke Polish, but he was not Catholic, e.g. Orthodox, or he was Catholic, he spoke Polish, but he considered himself a German, or worse, a Russian! In the face of such cases, which were not uncommon, everything (i.e. paying contributions and the right to trade in land) depended on the decision of an individual governor.

RU

Создание системы репрессий в отношении польских помещиков на Отобранных землях после падения Январского восстания, вызвало необходимость в юридическом определении предмета, подверженного системным ограничениям со стороны российского государства. Следовательно, надо было определить, кто является «лицом польского происхождения» и как выделить такое лицо из числа других жителей, принадлежавших к многонациональному и многоконфессиональному обществу, населявшему земли, отобранные Россией у бывшей Речи Посполитой. Речь шла о том, кто должен платить контрибуцию, которой обложили польское население за участие в восстании и на кого должны распространяться ограничения в приобретении земель в Западных губерниях. Этим занимались не только особые комитеты (Западный комитет), особые комиссии (напр. о мерах водворения в Западном крае русского элемента в 1865 г.), но и министерства (главным образом Министерство Внутренних Дел), отдельные правительства (особенно при Александре III), как и Виленские и Киевские генерал-губернаторы, а также некоторые усердствующие русификаторы из числа губернаторов девяти литовско-белоруско-украниских губерний. Эта задача оказалась слишком сложной для представителей российской бюрократической машины – на практике соединялись признаки этнический (иногда опиравшийся на повседневный язык) с конфессиональным (католик). Следовательно, «лицом польского происхождения» был обычно поляк, пользующийся дома польским языком и исповедующий католицизм. Дилеммы появлялись, когда помещик польской национальности, говорил на польском, но не был католиком, а напр. православным, или был католиком, говорил на польском, но считал себя немцем или еще хуже – русским! В таких случаях, ничуть нередких, все (то есть оплата контрибуции и право приобретения земли) зависело от решения данного губернатора.

PL

Artykuł przedstawia problem, jaki miały władze państwa rosyjskiego różnych szczebli z określeniem, kogo należy karać za udział w powstaniu styczniowym na ziemiach litewsko-białorusko-ukraińskich. Wszystkie próby sprecyzowania przedmiotu represji, podejmowane w latach 1865–1914, zakończyły się niepowodzeniem. Autor analizuje najważniejsze działania władz centralnych i administracji terenowej mające na celu wskazanie cech charakteryzujących „osobę polskiego pochodzenia”.

10

Kształtowanie trendów w rozwoju „zielonych” zamówień publicznych w świetle uregulowań wspólnotowych

60%

Matusiak A.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2013

|

vol. 75

|

issue 3

49-58

EN

Green Public Procurement denotes a proceeding in which the procurement process involves at least one environmental factor already present at the needs assessment stage, when the subject of procurement is defined, its technical specifications formulated, and the procurement criteria or the manner in which it will be conducted are decided upon. The aim of the GPP is to determine the environmental issues in the tendering procedures to the fullest possible extent. The main idea behind the GPP is establishment of clear and challenging ecological criteria for products and services. Green Public Procurements are not obligatory, only recommended, and sadly not at all popular in Poland where ecological criteria in tenders are seldom respected, despite the fact that if properly promoted, in a long perspective GPP could bring considerable profits to all the environment.

PL

Termin „zielone” zamówienie odnosi się do takiego postępowania, w którym zamówienie uwzględnia przynajmniej jeden z czynników środowiskowych już na etapie określenia potrzeb, zdefiniowania przedmiotu zamówienia, sformułowania specyfikacji technicznych, wyboru kryteriów udzielenia zamówienia lub sposobu wykonania zamówienia. Celem zielonych zamówień publicznych jest w możliwie najszerszym zakresie uwzględnianie kwestii środowiskowych w procedurach przetargowych. Główną ideą ekologicznych zamówień publicznych jest ustalenie jasnych i ambitnych kryteriów środowiskowych dla produktów i usług. Nie bez znaczenia jest działalność Komisji Europejskiej w tym zakresie. Należy zachęcać przedsiębiorstwa do rozwijania technologii środowiskowych. Nie wolno zapominać, że bardziej zrównoważone wykorzystanie zasobów naturalnych i surowców będzie korzystne dla środowiska i całej gospodarki. Ze względu na interes społeczny, poprawę jakości życia i stanu środowiska naturalnego ważne jest, aby w zamówieniach publicznych aspekty środowiskowe były uwzględniane w możliwie jak najszerszym zakresie. Należy podkreślić, że co prawda „zielone” zamówienia publiczne stanowią instrument dobrowolny, niestety obecnie kryteria środowiskowe są przez polskich zamawiających stosowane nad wyraz rzadko.

Refine search results

Od interdyscyplinarnego do transdyscyplinarnego spojrzenia na niepełnosprawność

Problematyka pasożytnictwa społecznego: aspekty prawne

Bezzałogowe statki powietrzne jako główny środek zwalczania międzynarodowego terroryzmu – aspekty prawne

Proces przygotowań dowództwa Komponentu Wojsk Specjalnych do pełnienia dyżuru w Siłach Odpowiedzi NATO – perspektywa Centrum Szkolenia Sił Połączonych (JFTC) NATO

Bezpieczeństwo edukacyjne w Polsce – aspekty prawne

CHANGES PROCESSES IN LOGISTICS PROJECTS ACCORDING TO THE NEW SILK ROAD INITIATIVE IN UKRAINE IN THE CONTEXT OF INTEGRATION TO THE LEGAL ASPECTS OF EUROPEAN UNION

Legal and economic aspects of healthcare systems in France and United Kingdom

Pacjent w gabinecie otolaryngologicznym w dobie pandemii COVID-19 w świetle aktualnych wytycznych, przepisów prawnych i własnych doświadczeń

„Osoba polskiego pochodzenia”. Terminologiczno-prawny aspekt represji po powstaniu styczniowym na Ziemiach Zabranych

Kształtowanie trendów w rozwoju „zielonych” zamówień publicznych w świetle uregulowań wspólnotowych