Search results

1

Dwadzieścia pięć lat powszechnych wyborów prezydenckich w Polsce. Potrzeba rewizji?

100%

Glajcar R.

Studia Politologiczne

|

2016

|

vol. 42

13-34

EN

Since 1990, the president of the Republic of Poland has been elected by direct popular vote. In this period, the position of the office of president has undergone significant change. Each consecutive legal act of a constitutional nature (the Small Constitution of 1992 and the Constitution of the Republic of Poland of 1997) imposed limitations on the range of competences (powers) of the president. Is it thus necessary to revise the current rules of how the head of state is elected? To help answer this question, an attempt was made to view the issue raised in the title of the paper from three perspectives: 1) systemic rationality, 2) political parties as the main political actors and 3) a citizen-based approach as reflected in the preferences and behaviours of the sovereign.

2

Zobowiązanie a to, co polityczne

84%

Żyro T.

Studia Politologiczne

|

2015

|

vol. 37

93-107

EN

A basic question being addressed in the article concerns a peculiar moment when obligation enters into arena of the political. And thus, it becomes political obligations that adumbrates a new ideational dimension. An interesting cluster of ideas is located In the dimension. Ideas referring to political obligation we can find in Plato’s Crito. Origins of reflection upon the political obligation are laid down by Socrates in his last days before drinking hemlock. He poses several perennial questions that are of foundational nature. Laws organizing the political community, that since then we know as a ‘patria’, do not arrogate certain strictures. They rather corroborate citizens’ obedience. And whereby authority stems from them. Assuming the modern perspective the political obligation brings about otus that legitimizes civil disobedience. But ‘via antiqua’ presumes that it brings the order into human behavior and into community. And as such it is essential to the politics. Thus, legitimacy, authority, laws, justice, state delineate boundaries of the domain called the political where obligation constitutes the salient place.

3

INSTYTUCJA PREZYDENTA W TRZECIEJ RZECZYPOSPOLITEJ. MODEL KONSTYTUCYJNY I PRAKTYKA POLITYCZNA

84%

Słomka T., i inni i. i.

Studia Politologiczne

|

2016

|

vol. 42

1-424

PL

Instytucja Prezydenta Rzeczypospolitej od jej przywrócenia na mocy noweli kwietniowej z 1989 r. stanowi przedmiot istotnego zainteresowania zarówno komentatorów życia politycznego, jak i badaczy – przede wszystkim prawników konstytucjonalistów i politologów ustrojoznawców. W rzeczy samej wiele jest powodów takiego zainteresowania. Po pierwsze, prezydent jest głową państwa, najwyższym jego przedstawicielem, skupiającym majestat Rzeczypospolitej – zatem w oczach społeczeństwa pozostaje najlepiej rozpoznawalną instytucją (dowodzą tego rozmaite badania demoskopijne), której przypisuje się czasem nieco mistyczne cechy ojca narodu i orędownika (gwaranta) narodowej jedności. Naukowcy, rzecz jasna, postrzegają głowę państwa w nieco innej perspektywie. W licznych opracowaniach zwraca się uwagę na złożoność elementów wpisujących się w model polskiej prezydentury. Prezydent nie jest jedynie organem symbolicznym, pełniącym role notariuszowskie (jak to ma miejsce np. w Niemczech i Izraelu). Ma on rolę strażnika prawidłowego i harmonijnego działania władz państwowych, zaś dodatkowej legitymizacji do tych działań przydaje mu powszechna i bezpośrednia elekcja. Zakres uprawnień władczych głowy państwa nie jest zbyt wielki, lecz wystarczający dla efektywnego wykonywania funkcji arbitrażowej. Analizując model prezydentury, badacze (szczególnie politolodzy) starają się zazwyczaj dowartościować wpływ procesów politycznych (kontekst polityczny) i elementy behawioralne. Sama analiza instytucjonalna jest zbyt uboga, by zobrazować wszelkie aspekty funkcjonowania i roli głowy państwa. A zatem instytucję prezydenta postrzegać należy zarówno jako instytucję ustrojową, jak i piastuna urzędu – wraz z jego osobowością, charakterem, umiejętnościami, sposobem działania w określonej sytuacji politycznej.

4

Demokracja a ideologia europejskiego uniwersalizmu

84%

Nowicki F.

Studia Politologiczne

|

2016

|

vol. 41

62-88

EN

The main subject of the article is the ideology of the European universalism, which is interpreted by the author as the ideology of democracy and human rights. In the first part of the paper the inner function of this ideology is interpreted. This function consists on the legitimisation of western socio-political system. According to the author this ideology directly legitimizes western socio-political system, and only indirectly capitalism as an economical system which coexists with the democratic state. In the second part of the paper the external function of the European universalism – that is the legitimization of the western imperialism. The author of the article differentiates the inner form of the ideology (that is the ideas embedded in the consciousness/subconsciousness of people), the political doctrine of the ideology (that is what is spoken by the politicians) and its academic discourse.

Refine search results

4 Studia Politologiczne

3 2016

1 2015

1 Glajcar R.

1 Nowicki F.

1 Słomka T.

1 i inni i. i.

1 Żyro T.

Dwadzieścia pięć lat powszechnych wyborów prezydenckich w Polsce. Potrzeba rewizji?

Zobowiązanie a to, co polityczne

INSTYTUCJA PREZYDENTA W TRZECIEJ RZECZYPOSPOLITEJ. MODEL KONSTYTUCYJNY I PRAKTYKA POLITYCZNA

Demokracja a ideologia europejskiego uniwersalizmu