Search results

1

Zapomniane, przemilczane, przeoczone. Inne zagłady i ich literackie reprezentacje w ujęciu Arkadiusza Morawca

100%

Czerska T.

Narracje o Zagładzie

|

2020

|

issue 6

409-425

EN

The article presents findings contained in the work by Arkadiusz Morawiec entitled Literatura polska wobec ludobójstwa. Rekonesans [Polish literature faced with genocide. Reconnaissance]. The scholar from Łódź calls into question the hitherto established hierarchy of genocides. Extensive comparative research into literary representations of particular wartime massacres is what constitutes the thematic pivot of the said treatise, which joins in the discussion scope outlined by genocide studies. Subsequent chapters of the presented book are devoted to literary reverberations of the Armenian Genocide perpetrated by Turks, the Nazi-Germany extermination of persons with physical and mental retardation as well as Sinti and Roma, the Srebrenica massacres carried out by Serbs. The remaining chapters deal with the Holocaust literature and, according to the author’s intentions, an attempt to enrich the state of research, and sometimes – to amend some of their findings.

2

Różne oblicza ludobójstwa w dobie dwóch totalitaryzmów – narodowego socjalizmu i komunizmu

88%

Czuryszkiewicz A.

Obronność – Zeszyty Naukowe Wydziału Zarządzania i Dowodzenia Akademii Sztuki Wojennej

|

2016

|

issue 2(18)

15

EN

Multidimensionality of the problem, which undoubtedly genocide is, requires attempts to characterize and analyze the causes and consequences of this extreme form of violence. Despite growing awareness and knowledge of society, the risk of acts of genocide, is still very real. In the article there are presented different faces of genocide: Holokaust, genocidium atrox and cultural genocide. These various examples and different types of crime, despite the differences in the course, the method of extermination, the tools used and the reasons, in effect, lead to the same i.e. depriving people of their most important rights – the right to life.

3

Wkład Rafała Lemkina we wszechstronne zrozumienie ludobójstwa Ukraińców w Związku Sowieckim

88%

Serbyn R.

Władza sądzenia

|

2021

|

issue 20

29-51

PL

Celem artykułu jest skonstruowanie odpowiedzi na pytanie badawcze, w jaki sposób nowatorskie tezy wybitnego prawnika Rafała Lemkina (1900–1959), ojca koncepcji ludobójstwa (genocide) oraz intelektualnego patrona Konwencji ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa z 1948 r., przekładają się na nowe wszechstronne rozumienie Hołodomoru, zbrodni ludobójstwa na narodzie ukraińskim popełnionej przez władzę sowiecką. Autor pochyla się nad ewolucją rozumienia i oceny wydarzeń z lat 20. i 30. XX wieku w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Sowieckiej, zademonstrowanych po II wojnie światowej przez przedstawicieli ukraińskiej diaspory z Ameryki Północnej, władze USRS oraz środowiska naukowe i polityczne w niepodległej Ukrainie, przez pryzmat pojęcia zbrodni ludobójstwa. Artykuł stanowi ponadto próbę paradygmatycznego przepracowania historii stosunków rosyjsko-ukraińskich i wskazania głównych czynników, które doprowadziły Kreml do dokonania genocydu narodu ukraińskiego. W opracowaniu przeanalizowano źródła zachodnie oraz sowieckie.

4

Hołodomor - zorganizowane ludobójstwo

88%

Fertacz S.

Wieki Stare i Nowe

|

2018

|

vol. 13

|

issue 18

263-272

PL

Przedmiotem recenzji jest monografia pt. "Czerwony Głód" pióra Anne Applebaum. To pierwsza przetłumaczona na język polski tak obszerna publikacja o Wielkim Głodzie na Ukrainie, przedstawiająca problemw aspekcie różnorakich uwarunkowań o charakterze polityczno‑ideologicznym, społecznym, ekonomicznym oraz narodowościowym okresu 1929-1933 i lat nieco wcześniejszych.

5

Szczególne miejsce ludobójstwa wśród zbrodni przeciwko ludzkości

75%

Jurewicz J.

Studia Prawno-Ekonomiczne

|

2011

|

vol. LXXXIV (84)

131-145

EN

The article gives a view on the problematic of genocide as the most cruel crime of both international law and internal laws. It shows a the evolution of the term : “genocide”, including the draft conventions. There is also a comparison between the elements of genocide and the crimes against humanity in Rome Statue of International Criminal Court. In conclusion it is said, that the difference between the creative elements of genocide and the elements of chosen crimes against humanity (murder, extermination, enslavement, deportation or forcible transfer of population, imprisonment or other severe deprivation of physical liberty in violation of fundamental rules of international law, torture, rape, sexual slavery, enforced prostitution, forced pregnancy, enforced sterilization, or any other form of sexual violence of comparable gravity, persecution against any identifiable group or collectivity on political, racial, national, ethnic, cultural, religious, gender or other grounds that are universally recognized as impermissible under international law, enforced disappearance of persons, the crime of apartheid, other inhuman acts of a similar character intentionally causing great suffering, or serious injury to body or mental or physical health).

6

Zapomniany genocyd. Analiza praktyk ludobójczych Indonezyjczyków wobec mieszkańców Papui Zachodniej

75%

Żuchowski D.

Studia Socjologiczno-Polityczne. Seria Nowa

|

2015

|

vol. 04(2)

87-108

PL

The aim of the article is to characterize the genocidal practices used by the structures of the Indonesian state towards the inhabitants of West Papua. In the first part the author presents a historical overview of decolonization of Indonesia and the birth of the Papuan national liberation movement. The main axis for the construction of the paper is Article II of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide listing genocide acts, which are the subjects of subsequent subchapters analyzing the genocide issue in West Papua. The final part of the article refers to the concept of colonial genocide and briefly describes the Free West Papua Campaign.

7

Igrając z ogniem. Antymuzułmańska mobilizacja społeczna w Birmie

75%

Lubina M.

Studia Socjologiczno-Polityczne. Seria Nowa

|

2015

|

vol. 04(2)

69-85

PL

This article discusses anti-Muslim social mobilization against the people calling themselves the Rohingya in Burma. Resentment against this minority unites all political actors in Burma: the society, the army, and even the currently ruling former pro-democracy opposition. Although persecution of the Rohingya from the perspective of Burma concerns marginal groups in the deep province, due to the media attention it has become the most well-known domestic problem of that country, however wrongly compared to the threat of genocide. Persecution of the Rohingya is, in fact, an example of social mobilization driven top-down in order to stay in power and maintain privileges of the former military regime, not the evidence of the threat of genocide.

8

„Nieoficjalny" – autobiografia Rafała Lemkina po polsku

75%

Lutwak W.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2019

|

vol. 2

|

issue 2(4)

447-450

EN

A short presentation of Rafał Lemkin’s autobiography published in Polish in 2018 together with personal reflections on the content of the autobiography.

9

Totalitarno-kolonialny wymiar sowieckiego ludobójstwa narodu ukraińskiego w świetle myśli Rafała Lemkina. Analiza politologiczna

75%

Pobereƶny G.

Władza sądzenia

|

2021

|

issue 20

53-73

PL

W niniejszym opracowaniu autor dotyka problematyki Hołodomoru – zbrodni ludobójstwa na narodzie ukraińskim, choć niezawężonej jedynie do Wielkiego Głodu lat 1932–1933 – poddanej politologicznej analizie w kontekście szerszej genocydalnej polityki władzy sowieckiej prowadzonej względem Ukraińców w ZSRS. W tym celu w artykule wskazuje się na główne elementy składowe koncepcji zbrodni ludobójstwa skonstruowanej przez Rafała Lemkina (który podnosił, że jest ona w istocie zbrodnią kolonialną), a także jej porównanie z obowiązującą definicją genocydu w treści Konwencji ONZ z 1948 r. Wreszcie autor pochyla się nad dyskursem odnoszącym się do obecności ludobójstwa (na czele z Hołodomorem) i jego percepcji w ukraińskiej polityce pamięci ostatnich kilku dekad.

10

Zbrodnia Wołyńska – historia, pamięć, prawo

75%

Gabrel D.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2016

|

vol. 11

|

issue 13 (2)

17-28

EN

The Volhynia Massacre was one of the most inhumane crimes committed in the twentieth century, during the Second World War, and directed against civilians – against Poles. The time frame of Volhynia Massacre was 1943-1945. The perpetrators of the massacre were the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN) and its military wing, called the Ukrainian Insurgent Army (UPA). Article 118 § 1 of the Polish Penal Code of 1997 introduced the notion of genocide into Polish domestic law. The Volhynian massacres have all the traits of genocide listed in the 1948 UN Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide.

PL

Zbrodnia Wołyńska stanowiła jedną z najbardziej nieludzkich zbrodni popełnionych w XX w. w okresie II Wojny Światowej, skierowaną wobec ludności cywilnej – wobec Polaków. Czas trwania Zbrodni Wołyńskiej to lata 1943-1945. Sprawcami tej zbrodni byli: Organizacja Nacjonalistów Ukraińskich (OUN) oraz jej zbrojne ramię Ukraińska Armia Powstańcza (UPA). Pojęcie ludobójstwa zostało wprowadzone do polskiego prawa wewnętrznego w art. 118 § 1 kodeksu karnego z 1997 r. Zbrodnia Wołyńska posiada wszystkie cechy ludobójstwa wskazane w Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa z 1948 r.

11

Wielki Głód – 1933. Solidarni w pamięci. Ku czci ofiar ludobójstwa narodu ukraińskiego w 75. Rocznicę

75%

Żurek W. W.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2008

|

vol. 90

339-344

12

Antropologia, ludobójstwo i obrazowanie

75%

André S.

Kwartalnik Filmowy

|

2016

|

issue 93-94 Kino amerykańskie

214-234

PL

Wydaje się, że antropologia długo dojrzewała do podjęcia tematu ludobójstwa albo – patrząc na to z drugiej strony – długo ten temat omijała. Przemiany, jakie zaszły w tej dziedzinie w drugiej połowie XX w. i później, wraz z coraz bardziej znaczącym oddziaływaniem antropologii zaangażowanej, zmieniły tę sytuację. André Singer, antropolog i filmowiec, był w ostatnich latach w różnym charakterze zaangażowany w produkcję trzech filmów – „The Act of Killing” (reż. Joshua Oppenheimer, 2012), “The Look of Silence” (reż. Joshua Oppenheimer, 2014) i “Night Will Fall” (reż. André Singer, 2014) – które wykorzystały ruchome obrazy do sportretowania ludobójstw dokonanych w całkiem odmiennych okolicznościach w Europie i Indonezji. W niniejszym tekście, na podstawie materiału zgromadzonego do wspomnianych filmów, Singer zastanawia się, czy paradygmat antropologiczny przyczynia się bądź czy mógłby się przyczynić do lepszego zrozumienia tych fenomenów.

EN

It seems that anthropology needed time to take up the topic of genocide or from another point of view, avoided the subject altogether. Transformations that took part in the discipline during the second half of the 20th century and later on, together with the growing importance of engaged anthropology, changed this. In recent years André Singer, an anthropologist and filmmaker, was involved in various capacities in the production of three films: “The Act of Killing” (dir. Joshua Oppenheimer, 2012), “The Look of Silence” (dir. Joshua Oppenheimer, 2014) and “Night Will Fall” (dir. André Singer, 2014) – which used moving images to portray genocide carried out in completely different circumstances in Europe and in Indonesia. In this text Singer is looking at whether the anthropological paradigm can contribute to the better understanding of these phenomena.

13

THE TRANSPOSITION OF INTERNATIONAL CRIMINAL LAW CONCEPTS INTO NATIONAL JURISDICTIONS: THE CASE OF GENOCIDE

71%

GIRARD M.-H.

Comparative Legilinguistics

|

2019

|

vol. 41

71-96

PL

Artykuł przybliża wstępne badania nad przeniesieniem prawnej koncepcji ludobójstwa na 113 jurysdykcji. W pierwszej części uwzględnia się uwarunkowania tego przeniesienia w systemach karnych jak i powiązań z międzynarodową definicją prawną ludobójstwa. Przeanalizowano sytuacje komunikacyjne, w których uwypuklił się koncept ludobójstwa by ukazać ich zakres i rozległość jak i określić, w jakim stopniu przyczyniły się one do przeformułowania koncepcji ludobójstwa. Ustalenia wskazują na sytuację, w której pomimo ludobójstwa na szczeblu międzynarodowym koncepcja ludobójstwa została przekształcona przez wachlarz krajowych języków prawnych i systemów prawnych, do których została transponowana, a tym samym wzmocniła relację między konfiguracją języka i prawa a trudnością tłumaczenia.

EN

This article discusses preliminary findings of a study on the transposition of the legal concept of genocide into 131 national jurisdictions. The specificities of this transposition into national criminal systems, as well as those related to the international legal definition of genocide, are described in the first part. The communicative situations in which the concept of genocide has been transposed are then examined in order to show their scope and breadth, and to which extent they contribute to the transformation of the concept of genocide. Trends related to the object of transformation in the definition and their effect on meaning are subsequently outlined. The findings point to a situation where, despite having been the object of multiple consensus at the international level, the concept of genocide has been transformed by the vast array of domestic legal languages and legal systems into which it has been transposed and thereby reinforce the relation between the configuration of the language and law, and the difficulty of translation.

14

Idea wychowania do pokoju w programach pomocowych dzieciom w Afryce

71%

Babicki Z.

Forum Pedagogiczne

|

2017

|

vol. 7

|

issue 1

211-226

EN

Humanity has been afflicted by all kinds of disputes, conflicts, wars for centuries. The modern world is also not free from various pressures that often swell to the point where they turn into open armed conflict. Human life, its development and the fate of civilization depends on strengthening and safeguarding world peace. In this context, particular importance is peace education, or education for peace, mutual understanding and respect for the dignity of every human being. The biggest victims of the war are always children and it is they who need special assistance and support in development. Targeted to them aid programs should include the idea of education for peace, so that they shape the young generation in the attitude of: respect for others, the value of life, altruism, empathy.

PL

Ludzkością od wieków targają różnego rodzaju spory, konflikty, wojny. Współczesny świat również nie jest wolny od różnych napięć, które często nabrzmiewają do tego stopnia, aby następnie przerodzić się w otwarty konflikt zbrojny. Życie człowieka, jego rozwój i los cywilizacji zależą od umocnienia i zagwarantowania pokoju na świecie. W tym kontekście szczególne znaczenie ma edukacja na rzecz pokoju czy też wychowanie do pokoju, wzajemnego porozumienia i poszanowania godności każdego człowieka. Największymi ofiarami wojny są zawsze dzieci i to właśnie one potrzebują szczególnej pomocy w rozwoju. W kierowanych do nich programach pomocowych powinna zawierać się idea wychowania do pokoju, tak aby kształtować w młodym pokoleniu postawy: szacunku dla drugiego człowieka, wartości życia, altruizmu, empatii.

15

Sankcja w systemie międzynarodowych trybunałów karnych

63%

Kołodziejczyk M.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Finansów i Prawa w Bielsku-Białej

|

2014

|

issue 4

136-150

PL

Mijające 65 lat funkcjonowania międzynarodowych trybunałów karnych i kształtującej się w toku ich pracy doktryny prawa międzynarodowego karnego jest okazją do refleksji nad ich dotychczasowym dorobkiem. W artykule został przedstawiony przegląd międzynarodowych trybunałów karnych ze wskazaniem na charakter stosowanych przez te instytucje sankcji.

EN

The judgment delivered by the International Military Tribunal (IMT) in October 1946, marked the birth of an international criminal justice system, the system which is now just over 65 years old. On this occasion a global debate on the doctrine of international criminal law and on the functioning of international courts and tribunals has been initiated. The goal of this article is to contribute to those deliberations by comparing sanctions envisioned in the statutes of international tribunals and, as a result, applied by them.

16

OBRAZY WROGA. PROPAGANDA A LUDOBÓJSTWO W XX WIEKU NA WYBRANYCH PRZYKŁADACH, GARŚĆ REFLEKSJI

63%

Gogol B.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2019

|

issue 1

23-58

PL

XX w. to stulecie, w którym budziły się skrajne wersje nacjonalizmów, rozwijały i upadały totalitarne systemy polityczne, stulecie związanego z nimi zjawiska nazwanego w połowie XX w. mianem ludobójstwa – metodycznej zagłady całych ludzkich społeczności realizowanej z różnych urojonych powodów. Jedne po drugich kolejne społeczności, na różnych kontynentach, padały ofiarą prób ich eksterminacji: Herero i Nama, Ormianie, liczne narodowości ZSRR przed 1956 r., Żydzi, Cyganie, Polacy, Chińczycy i Kambodżańczycy, Tutsi i bośniaccy muzułmanie. Propaganda zawsze towarzyszyła ludobójstwu, z reguły wyprzedzała ludobójcze rozkazy, była narzędziem kreującym grunt pod rzezie, ukazującym wypaczony obraz przyszłych ofiar, wzmacniającym zbrodnicze motywacje sprawców, obojętne postawy świadków masakr. Pozwalała później „rozmyć” odpowiedzialność za zbrodnie. Propaganda stale doskonaliła swoje metody w miarę rozwoju środków przekazu. Warto opisać jej rolę na kilku przykładach, w każdym z przedstawionych przypadków ludobójstwa, inicjatorzy, sprawcy, świadkowie, byli wcześniej lub w jego trakcie, poprzez przekaz propagandowy, „mowę nienawiści”, ideologiczną utopię, odpowiednio formowani w swoich poglądach, potrzebie eliminacji drugiego człowieka. Ofiary pozbawiano cech ludzkich tworząc obraz wroga absolutnego, którego należało bez skrupułów unicestwić. Pomimo kontekstu historycznego artykułu, jest to ciągle aktualna przestroga dla współczesnych.

EN

The twentieth century was the century in which the extreme versions of nationalisms were awakened, the totalitarian political systems developed, and the century of their associated phenomenon in the mid-twentieth century was called genocide – the methodological destruction of entire human communities for various imaginary reasons. One after the other successive communities, on different continents, fell victim to their extermination attempts: Herero and Nama, Armenians, different nationalities of the USSR before 1956, Jews, Gypsies, Poles, Chinese and Cambodians, Tutsi and Bosnian Muslims. Propaganda was always accompanied by genocide, as a rule it was ahead of genocidal orders, it was a tool that created the ground for the slaughter, showing a distorted picture of future victims, reinforcing the criminal motivations of the perpetrators, indifferent attitudes of witnesses to the massacres. She later allowed her to "blur" the responsibility for crimes. Propaganda constantly improved its methods as the media was developed. It is worth describing its role in a few examples, in each of the reported cases of genocide, initiators, perpetrators, witnesses, were earlier or in the process, through propaganda, "hate speech", ideological utopia, properly formed in their views, the need to eliminate another human being. Victims were deprived of human characteristics, creating an image of the absolute enemy, who was to be annihilated unscrupulously. Despite the historical context of the article, it is still a valid warning for contemporaries.

17

The Historical Background and the Present State of Turkish-French Relations

63%

Aslan D. H.

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

|

2014

|

issue 3(41)

122-135

EN

The initial traces of mutual relations between Paris and Ankara date back to the 16th century. During the Ottoman Empire, bilateral relations between the Empires flourished in terms of economic relations where France enjoyed capitulations. The French-Turkish relations encompass both alliances and wars. Currently there exist serious dissidences in terms of democracy, human rights and freedom issues. Apart from that Paris’s opposition of Turkey’s future full European Union membership blocking five chapters and accepting genocide claims against the so-called Armenian genocide, Turkey’s Kurdish question constitute a huge obstacle for the future development of French-Turkish relations.

PL

Pierwsze ślady wzajemnych stosunków między Paryżem i Ankarą prowadzą do XVI wieku. W czasach Imperium Osmańskiego stosunki dwustronne między imperiami kwitły w sensie stosunków gospodarczych, gdy Francja korzystała z kapitulacji osmańskich. Stosunki francusko-tureckie obejmują zarówno alianse, jak i wojny. Obecnie istnieją poważne rozbieżności, jeżeli chodzi o kwestie demokracji, praw człowieka i swobód. Poza tym sprzeciw Paryża wobec przyszłego pełnego członkostwa Turcji w Unii Europejskiej, blokujący pięć rozdziałów [Traktatu] i akceptujący uznanie kwestii tzw. ludobójstwa Ormian, kwestia Kurdów tureckich, stanowią ogromną przeszkodę dla przyszłego rozwoju stosunków francusko-tureckich.

18

Państwo narodowe na krwawym szlaku. W stronę socjologii ludobójstw w późnej nowoczesności

63%

Nijakowski L. M.

Studia Socjologiczno-Polityczne. Seria Nowa

|

2015

|

vol. 04(2)

11-29

PL

The article aims to demonstrate that genocidal violence is largely a consequence of executing basic functions of the nation state and results from the same mechanisms that are used for everyday reproduction of imagined communities such as nations. This is based on the findings of comparative genocide characterized in detail elsewhere. The first part of the article discusses these features of the nation state, which are crucial in the process of mobilizing the collective violence. Among them of key importance are: establishing of borders, their symbolization and defense; territoriality; reproduction of nations as imagined communities; waging wars and preparing for them; social engineering concerning classification of people and identity politics; ideological discourses. In the second part, the author analyzes the situation of nation states in late modernity. He points out, among others, the development of “post-military communities”, renaissance of mercenaries; neocolonial conflicts; “war on terror” and the ideas of global popular culture. The author argues that despite the rapidly changing international situation, nation states have not lost their genocidal potency, and under certain conditions genocide can take place.

19

Kwalifikacja prawna antykurdyjskiej operacji al-Anfal

63%

Kamiński I.

Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego

|

2018

|

vol. 16

115-129

EN

Acts of mass killing committed against the Kurdish population during the so-called al-Anfal operation in 1988 constituted - even if one assumes the lowest number of estimated victims, i.e. that only 50-100 thousand people were murdered - a case of genocide understood in international law as actions undertaken with the intention to destroy a certain group in its entirety or in part. It was ordered that following interrogations all males at the age ranking between 15 and 70 were to be executed in the al-Anfal operation area. The al-Anfal crimes were deemed an act of genocide at the perpetrators' trials, first of all that of Ali Hassan al-Majid (nicknamed Chemical Ali), and in resolutions as well as declarations adopted in several countries. The use of chemical weaponry against the Kurdish population can be perceived either as an element of the crime of genocide or as an act of war crime. In 1988, Iraq was a stateparty both to the 1925 Protocol for the Prohibition of the Use in War of Asphyxiating, Poisonous or Other Gases, and of Bacteriological Methods of Warfare, and the 1958 Forth Geneva Convention relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War. The latter treaty provides for rules applicable to internal arm conflicts (Article 3). But irrespective of the relevant treaty law, the use of chemical weapon was considered, at the time of al-Anfal operation, as contrary to universally binding international customary law. This prohibition applied to armed conflicts of both international and internal character.

20

ZBRODNIE W SREBRENICY I SARAJEWIE PRZED MIĘDZYNARODOWYM TRYBUNAŁEM KARNYM DS. ZBRODNI W B. JUGOSŁAWII. CASUS RATKO MLADICIA

63%

Szpak A.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2012

|

vol. 74

|

issue 4

79-91

EN

The aim of this paper is to present the prognosis of the judgment of the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY) in the Ratko Mladic´ case. Mladic´, who served as a general of the Bosnian Serb army, is responsible for the crimes committed in Srebrenica and Sarajevo. Based on the list of charges against Mladic´, and taking into account the previous ICTY judgments, the authoress makes an attempts to prove that Mladic´ will be convicted for crimes of genocide as well as unlawful attacks and terrorising the civilian population (the latter ones being war crimes). Moreover, General Mladic´ as the chief of staff of the Bosnian Serb army was giving orders to his subordinates including generals Krstic´ and Galic´. An analysis of their cases has also been made for the purpose of the paper, to the extent useful and meaningful to the Mladic´ case. It is then concluded that having been the Krtic´’s and Galic´’s commander, Mladic´ should also be found guilty of the same crimes they have been found to have committed.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie prognozy wyroku Międzynarodowego Trybunału Karnego ds. Zbrodni w b. Jugosławii (MTKJ) w sprawie Ratko Mladicia, generała armii bośniackich Serbów odpowiedzialnego za zbrodnie popełnione w Srebrenicy oraz Sarajewie. Po wskazaniu stawianych mu zarzutów autorka próbuje wykazać, że – biorąc pod uwagę dotychczasowe orzecznictwo MTKJ – Mladić zostanie uznany winnym zbrodni ludobójstwa w Srebrenicy oraz bezprawnych ataków i terroryzowania ludności cywilnej (te ostatnie jako zbrodnie wojenne). Mladić jako szef sztabu głównego armii bośniackich Serbów wydawał rozkazy swoim podwładnym (m.in. generałom Krsticiowi i Galiciowi). W artykule zostały przeanalizowane ich sprawy w takim zakresie, w jakim mają znaczenie dla sprawy Mladicia. Ten ostatni jako ich przełożony wydający im rozkazy powinien zostać uznany winnym takich samych zbrodni jak oni, to jest tych wymienionych wyżej.

Refine search results

Zapomniane, przemilczane, przeoczone. Inne zagłady i ich literackie reprezentacje w ujęciu Arkadiusza Morawca

Różne oblicza ludobójstwa w dobie dwóch totalitaryzmów – narodowego socjalizmu i komunizmu

Wkład Rafała Lemkina we wszechstronne zrozumienie ludobójstwa Ukraińców w Związku Sowieckim

Hołodomor - zorganizowane ludobójstwo

Szczególne miejsce ludobójstwa wśród zbrodni przeciwko ludzkości

Zapomniany genocyd. Analiza praktyk ludobójczych Indonezyjczyków wobec mieszkańców Papui Zachodniej

Igrając z ogniem. Antymuzułmańska mobilizacja społeczna w Birmie

„Nieoficjalny" – autobiografia Rafała Lemkina po polsku

Totalitarno-kolonialny wymiar sowieckiego ludobójstwa narodu ukraińskiego w świetle myśli Rafała Lemkina. Analiza politologiczna

Zbrodnia Wołyńska – historia, pamięć, prawo

Wielki Głód – 1933. Solidarni w pamięci. Ku czci ofiar ludobójstwa narodu ukraińskiego w 75. Rocznicę

Antropologia, ludobójstwo i obrazowanie

THE TRANSPOSITION OF INTERNATIONAL CRIMINAL LAW CONCEPTS INTO NATIONAL JURISDICTIONS: THE CASE OF GENOCIDE

Idea wychowania do pokoju w programach pomocowych dzieciom w Afryce

Sankcja w systemie międzynarodowych trybunałów karnych

OBRAZY WROGA. PROPAGANDA A LUDOBÓJSTWO W XX WIEKU NA WYBRANYCH PRZYKŁADACH, GARŚĆ REFLEKSJI

The Historical Background and the Present State of Turkish-French Relations

Państwo narodowe na krwawym szlaku. W stronę socjologii ludobójstw w późnej nowoczesności

Kwalifikacja prawna antykurdyjskiej operacji al-Anfal

ZBRODNIE W SREBRENICY I SARAJEWIE PRZED MIĘDZYNARODOWYM TRYBUNAŁEM KARNYM DS. ZBRODNI W B. JUGOSŁAWII. CASUS RATKO MLADICIA