Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  melodramat
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Miłość jest na dnie wszystkiego. Melodramat egzystencjalny

100%
Stelmach M.
Kwartalnik Filmowy
|
2015
|
issue 89-90 Redefinicje klasyki
56-68
PL
Artykuł stanowi próbę zdefiniowania specyficznej odmiany melodramatu, która powstała w kinie modernistycznym przełomu lat 50. i 60. XX w. Analizie zostają poddane jego cechy dystynktywne oraz wywiedzione z nich propozycje nazewnicze (melodramat egzystencjalny, współczesny melodramat intelektualny, antymelodramat), wskazujące na różnice między tą odmianą gatunkową a klasycznym melodramatem. Negując jego emocjonalną ekspresyjność, fabularne domknięcie i wiarę w siłę oraz wartość uczuć, twórcy tacy jak Michelangelo Antonioni czy Jerzy Kawalerowicz stworzyli quasi-gatunkową formułę, która okazała się jednym z najbardziej pojemnych schematów narracyjnych służących modernistycznym twórcom w latach 60. oraz 70. Znaczna część przykładów filmowych, które ilustrują szczegółowe cechy tej pododmiany melodramatu, pochodzi z polskiej kinematografii, pokazując jej silne powiązanie z trendami rozwijającymi się równocześnie w kinie światowym.
EN
The article is an attempt to define a specific variety of melodrama which was founded in the modernist cinema at the turn of the 1950s and 1960s. The analysis of its distinctive features and naming conventions derived from them (existential melodrama, modern intellectual melodrama, anti-melodrama) points to the differences between this genre and a classic melodrama. Artists such as Michelangelo Antonioni or Jerzy Kawalerowicz, by negating its emotional expressiveness, storyline closure or faith in the strength and value of emotions, created a quasi-genre formulae that proved to be one of the most capacious narrative schemes serving modernist artists in the 1960s and 1970s. A large number of films that exemplify this subtype of melodrama are Polish, which shows strong links of Polish cinema with the trends of the world cinema at the time.
2
Publication available in full text mode
Content available

Osiemnastowieczny melodramat o nawróceniu św. Augustyna

100%
Degórski B.
Vox Patrum
|
1988
|
vol. 14
133-167
IT
Sotto tale titolo, dopo una breve introduzione, vengono qui pubblicate due opere pcetiche polacche del settecento sulla conversione di Sant’Agostino.
3
Publication available in full text mode
Content available

Róża Wojciecha Smarzowskiego – portret miłości kulturowo zakorzenionej

100%
Szpulak A.
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
|
2015
|
vol. 17
|
issue 26
107-118
EN
Róża by Wojciech Smarzowski: Portrait of a Culturally Rooted Love The article presents an interpretation of the love story in Wojciech Smarzowski’s film Róża (2011) in the context of references to culture deeply rooted in the European tradition of representing this theme. It indicates the melodramatic elements presented in this film, as well as the leading role of the myth of romantic love in creating this thread. Clearly visible is a male perspective view of reality in Smarzowski’s film.
PL
Róża by Wojciech Smarzowski: Portrait of a Culturally Rooted Love The article presents an interpretation of the love story in Wojciech Smarzowski’s film Róża (2011) in the context of references to culture deeply rooted in the European tradition of representing this theme. It indicates the melodramatic elements presented in this film, as well as the leading role of the myth of romantic love in creating this thread. Clearly visible is a male perspective view of reality in Smarzowski’s film.
4
Publication available in full text mode
Content available

Mothers and Lovers: The Melodramatic Dimension of Polish-Soviet Friendship

80%
Kalinowska-Blackwood I.
Historyka Studia Metodologiczne
|
2011
|
vol. 41
5

Odczuwanie obcości. Afektywność współczesnego science fiction

80%
Szczekała B.
Kwartalnik Filmowy
|
2020
|
issue 111 Zmysły i afekty
179-198
PL
Artykuł jest afektywną analizą współczesnych filmów science fiction z perspektywy specyfiki kobiecego doświadczenia. Cechą charakterystyczną najnowszych produkcji fantastycznonaukowych jest afektywno-emocjonalny kontakt z pozaziemską obcością. Doświadczenie to jest ucieleśniane także przez widzów. Mimo ikonografii oraz prób popularyzacji nauki właściwych gatunkowi, trybem narracyjnym omawianych filmów (m.in. Anihilacji /2018/, Interstellara /2014/ i Nowego początku /2016/) jest melodramat, w którym bohaterki poznają i działają nie tylko dzięki wiedzy i rozumowaniu, lecz także poprzez emocje i afekty. W artykule analizowane są następujące aspekty filmów science fiction ostatniej dekady: cielesne doświadczanie obcości, afektywne sprzężenia między obcym a swoim, alternatywne doświadczanie czasu mediowanego niestandardową narracją, fokalizacja i kinodynamika kosmicznych spektakli oraz afektywne doświadczenia odbiorcze: ucieleśnienie, empatia i identyfikacja.
EN
The article presents an affective analysis of contemporary science-fiction films, exploring the specificity of female experience within the phenomenon. I argue that affective and emotional contact with extra-terrestrial estrangement is a significant symptom of genre modification. This experience is also embodied by viewers. Despite the iconography and attempts to popularize science specific to the genre, the narration mode of Interstellar (dir. Christopher Nolan, 2014), Arrival (dir. Denis Villeneuve, 2016) and Annihilation (dir. Alex Garland, 2018) is melodrama, and the characters think and act not only through knowledge or reasoning, but also through emotions or affects. The article analyzes the following aspects of the latest science-fiction films: corporeal notion of estrangement, affective feedback between the known and unknown, alternative experience of time mediated by achronological narration, focalization and kinodynamics of cosmic spectacles, as well as affective audience experiences: embodiment, empathy and identification.
6
Publication available in full text mode
Content available

Odpis hymnu Nurakina „O ty! Co równie znędzniałym” z melodramatu „Iskahar, król Guaxary” Józefa Elsnera odnaleziony w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej

80%
Jagosz M.
Muzyka
|
2020
|
vol. 65
|
issue 1
119-125
EN
Having arrived in Lwów (now Lviv) in 1792, Józef Elsner began to collaborate with the librettist Wojciech Bogusławski. The first Polish-language stage work for which Elsner wrote music was the melodrama Iskahar, King of Guaxara, which was performed more than ten times, making it one of the most popular works then shown at the Lwów theatre. Bogusławski himself praised Elsner’s music and all the aspects of this work. Nurakin’s hymn (aria) from Act III, also known as the ‘song to the sun’, is said to have become particularly popular and was sung throughout Galicia. Iskahar also enjoyed popularity in Warsaw, and Nurakin’s aria was known far and wide. Despite the great popularity of this music around the turn of the nineteenth century, no surviving music sources are known except for the recently discovered copy of this single song. The preserved manuscript is bound together with other materials in a volume kept at the Jagiellonian Library in Kraków (most likely part of Jan Oberbek’s donation to this library). The collection also contains other numbers from stage works popular during that period. This copy was probably made from a print of the hymn published under Elsner’s own imprint in his own music press in 1802/1803. Comparing the various known records of the aria’s verbal text, we can conclude that the copy was made before 1823, when the libretto was printed in volume 7 of Bogusławski’s Dzieła Dramatyczne [Dramatic works], in a version diverging from the Lwów original. Researchers claim that Iskahar is important to the study of Polish music history, particularly with regard to stage works. Zbigniew Raszewski and Jerzy Got emphasise the political import of the libretto and the artistic value of the impressive stage design. The work is also distinguished by the role it played in Józef Elsner’s career. From that time on, he began to compose works of melodrama, a new genre on the Polish theatrical scene. He also consistently wrote music to Polish texts.
PL
Po swoim przybyciu do Lwowa w 1792 r., Józef Elsner nawiązał współpracę z librecistą Wojciechem Bogusławskim. Pierwszym dziełem scenicznym w języku polskim, do którego kompozytor stworzył muzykę, był melodramat Iskahar, król Guaxary. Doczekał się on łącznie kilkunastu realizacji, co czyniło go jednym z najpopularniejszych dzieł prezentowanych wówczas na scenie teatru lwowskiego. Sam Bogusławski z uznaniem wypowiadał się o stworzonej przez Elsnera muzyce, jak i o całym anturażu dzieła. Wyjątkową popularność miał zdobyć hymn (aria) Nurakina z III aktu melodramatu, znany też jako „pieśń do słońca”; jak pisał Bogusławski, śpiewany był w całej Galicji. Również w Warszawie Iskahar cieszył się dużą popularnością, a melodia arii Nurakina znana była szerokiemu gronu odbiorców. Pomimo wielkiej popularności muzyki na przełomie XVIII i XIX w., nie są znane żadne źródła muzyczne, z wyjątkiem niedawno odkrytego odpisu pieśni. Zachowany rękopis stanowi część współoprawnej kolekcji przechowywanej w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie (najprawdopodobniej jest ona częścią daru Jana Oberbeka dla biblioteki). Razem z kopią hymnu, w zbiorze znalazły się też inne numery z dzieł scenicznych popularnych w tamtym czasie. Prawdopodobnie odpis sporządzony został na podstawie druku hymnu wydanego nakładem Elsnera w jego autorskiej sztycharni nut na przełomie lat 1802/1803. Porównując różne znane dzisiaj przekazy samego tekstu słownego arii, można z kolei wnioskować, że odpis powstał przed rokiem 1823, kiedy to libretto w zmienionej w stosunku do oryginału lwowskiego wersji ukazało się drukiem w VII tomie Dzieł Dramatycznych Bogusławskiego. Według badaczy, Iskahar stanowi ważny materiał w badaniach nad historią muzyki polskiej, a w szczególności dzieł scenicznych; Zbigniew Raszewski czy Jerzy Got podkreślają polityczną wagę libretta oraz wartość imponującej scenografii. Dzieło to należy wyróżnić także ze względu na rolę, jaką odegrało w karierze Józefa Elsnera – od tego momentu zaczął komponować melodramaty, które na polskiej scenie były gatunkiem nowatorskim, oraz konsekwentnie tworzył także do polskich tekstów.
7
Publication available in full text mode
Content available

The War as it could have been like

61%
Bleton P.
Lublin Studies in Modern Languages and Literature
|
2015
|
vol. 39
|
issue 1
DE
Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
EN
This paper intends to identify a representation of France at war related neither to gung-ho fiction nor to testimonial fiction in the French war novel of the first half of the 20th century. The vein of the War-as- itcould-be will be characterized by its historical span (dating back to before WW1 and lasting long after WW2), its generic forms (future wars, espionage, melodrama...) and its ideological ambivalence (secret concerns over the French soldier’s frailty and the Army’s ability to adequately defend the country).
FR
Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.
PL
Tom zawiera abstrakty tylko w języku angielskim.
RU
Том не содержит аннотаций на английской языке.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.