Search results

1

Historyczne cmentarze i miejsca pamięci pogranicza nysko-jesenickiego jako walor krajoznawczy

100%

Kołodziejczyk K. P.

Turystyka Kulturowa

|

2015

|

issue 4

41-73

PL

W pracy przeanalizowano na wybranych przykładach dziedzictwo kulturowe pogranicza nysko-jesenickiego (obejmującego powiat nyski w Polsce i okres Jeseník w Republice Czeskiej) w zakresie historycznych cmentarzy i miejsc pamięci (pomniki mieszkańców poległych podczas obu wojen światowych, mogiły ofiar tzw. Marszów Śmierci na początku 1945 r., miejsca związane z procesami o czary w księstwie nyskim w XVII w., krzyże pokutne) pod kątem ich wykorzystania w rozwoju turystyki kulturowej. Obie kategorie obiektów – chociaż posiadają niezaprzeczalne walory artystyczne, historyczne lub wychowawcze – wydają się zapomniane przez władze samorządowe, organizatorów turystyki i lokalne społeczności. Na skutek niedoboru informacji i braku odpowiedniej infrastruktury w terenie (tablice edukacyjne, drogowskazy) nie funkcjonują one w przestrzeni turystycznej, choć mogłyby stanowić wartościowy przedmiot zainteresowania rozwijającej się w ostatnich latach tanatoturystyki. Do podobnej grupy odbiorców skierowany jest rowerowy szlak turystyczno-kulturowy o tematyce nawiązującej do procesów czarownic, którego program poddano krytycznej analizie. W artykule krótko omawia się też relację między zabytkowymi cmentarzami a tanatoturystyką oraz rozumienie pojęcia „miejsc pamięci”.

2

Miejsca pamięci narodowej w nauczaniu języków obcych. Cele i sposoby łączenia aktywności poznawczych uczniów z przeżyciami emocjonalnymi

100%

Chudak S.

Lingwistyka Stosowana / Applied Linguistics / Angewandte Linguistik

|

2015

|

issue 12

35-46

EN

It is a fact that language education ought to include the teaching of culture and developing of cultural sensitivity. Intercultural competence is in our contemporary world the expected outcome in language learning and teaching. The intercultural learning paradigm is directed toward educating learners to communicate successfully with speakers from other cultures. Learners are to learn to understand those cultures, to develop empathy for the Other, and to understand others and their point of view. Intercultural learning thus requires learners to not only acquire knowledge about everyday living in other countries but also to explore their culture. Exploring culture must involve not only what is being stored in a cultural memory system of a community. It must also involve the reflection on the reasons why people store certain items or events and the reflection on their relevance for cotemporary individuals and communities. Dealing with the cultural memory could take the places of memory (Pierre Nora) as a starting point. Unfortunately, the textbooks rarely contain any information about them. The didactisation of that content in many cases leaves much to be desired. The aim of this paper is to discuss how to involve learners personally and actively in the process of reflection on the places of memory.

3

Dlaczego Otwock rymuje się z sosną? Przestrzeń, czas i pamięć w Piotra Sommera wierszach dla dzieci

88%

Nolbert K.

Filoteknos

|

2021

|

issue 11

206-220

PL

Celem artykułu jest analiza wierszy dla dzieci Piotra Sommera. Wychodząc z założenia, że nie sposób wytyczyć mocnej granicy między twórczością Sommera skierowaną do dzieci a jego właściwą, bezprzymiotnikową poezją, staram się dowieść, że u podstaw dzieła autora Przed snem leży etyczna dyrektywa szacunku dla drugiego człowieka. To ona nakazuje o odrębności światów dorosłego i dziecka nie tylko pamiętać, ale przede wszystkim – respektować odmienność punktu widzenia. Poszanowanie indywidualności, dziecięcości młodego czytelnika stanowi fundament dla wspólnoty, w której nie ma miejsca na nachalny dydaktyzm czy poznawcze uproszczenia. Mając świadomość tego, co da się w wierszu powiedzieć i jaka jest jego relacja do świata, poeta przedstawia rzeczywistość (codziennych spotkań i czynności) jako immanentnie niegotową, niestałą czy wreszcie – językowo nieuchwytną. Jeżeli coś pozwala uczynić opowiadane historie zrozumiałymi, emocjonalnie nacechowanymi, wartościowymi w perspektywie bycia razem, są to wspólnie przeżywane i doświadczane – przestrzeń, czas i pamięć. Tytułowe kategorie pełnią w artykule funkcję swoistych punktów orientacyjnych na metaforycznej mapie dostępnego nam świata. W jego centrum znajduje się rodzinne miasto poety, Otwock, względem którego zorientowane są wszystkie pozostałe punkty czy rozmaite ślady czasowe i pamięciowe, pozwalające realizować dążenie do ustanowenia prywatnej, lokalnej wspólnoty.

4

From national to transnational and back: Memorial sites in transition

88%

Dziuban Z.

Studia nad Autorytaryzmem i Totalitaryzmem

|

2014

|

vol. 36

|

issue 4

89 - 99

EN

This paper discusses the consequences of the political transnationalization of Holocaust memory, as initiated by the Stockholm Holocaust Conference (2000) and the creation of the Task Force for International Cooperation on Holocaust Education, Remembrance and Research (1998), for the shaping of, and research on, the memorial sites commemorating the Holocaust. The article focuses on the consequences of the implementation of the project of common European Holocaust memory — its practical outcomes, but also on the resulting political tensions (especially in the context of EU eastern expansion), and poses questions about the various forms of political mobilization of Holocaust memory. At the same time, it demonstrates the necessity to problematize those research paradigms which focus exclusively on (and reproduce) the symbolic conflict between ‘East’ and ‘West’, and the antagonisms between national and ‘European’ agendas, when framing the post-Holocaust landscapes. Taking as a venture point the analysis of a specific memorial site — the former Nazi concentration camp Staro Sajmište in Belgrade — as well as artistic and research projects constructed around it, the article discusses the potential for alternative, local forms of site-specific engagement with Holocaust memory, critical towards and operating below or beyond national and transnational (EU) agendas.

5

Przestrzeń, wojna i pamięć w dokumentalno-artystycznej prozie Swietłany Aleksijewicz

75%

Pavlenko S.

Przegląd Rusycystyczny

|

2020

|

issue 3 (171)

RU

Анализ литературных свидетельств о Великой Отечественной войне теснейшим образом связан с рассмотрением категории пространства. Военный пейзаж репрезентирует не только модель географического пространства, но и обладает символическим статусом, выступая как место памяти. Целью данной статьи является исследование мемориальных пейзажей, представленных в двух первых книгах лаурета Нобелевской премии Светланы Алексиевич. В произведениях белорусской писательницы пространство, война и память выступают в различных конфигурациях, образуя сложную и многоуровневую систему, в которой можно выделить ряд повторяющихся мотивов и образов. Особенности функционирования женской и детской памяти определяют способы конструирования пространства и идентичности человека, пребывающего в нем. В статье анализируются разные типы пространств: свое и чужое, пространство инициации, пространства-табу, акустическое пространство, гетеротопии и др., которые составляют мир Великой Отечественной войны, увиденный глазами героев Алексиевич.

EN

The analysis of literature evidences of the Great Patriotic War is closely connected with the consideration of the category of space. The war scenery represents not only the model of geographical space but has the symbolic status acting as the place of memory. The aim of the present article is the research of memory sceneries presented in the first two books of the Nobel prize winner Svetlana Alexievich. In the works of Belarusian writer the space, war and memory act in different configurations, creating complicated and multi-level system where the number of repeating motives and images can be found. The peculiarities of women and children memory functioning determine the ways of constructing space and identity of a person in it. The article analyzes various types of the space: the own and the others one, the space of initiation, the taboo spaces, acoustic space, heterotopias, etc. composing the world of the Great Patriotic war seen by the eyes of Alexievich characters.

PL

W analizie świadectw literackich okresu wielkiej wojny ojczyźnianej istotną rolę odgrywa kategoria przestrzeni. Pejzaż militarny reprezentuje nie tylko model przestrzeni geograficznej, ale posiada również status symboliczny występując jako miejsce pamięci. Celem niniejszego artykułu jest zbadanie krajobrazów pamięci przedstawionych w dwóch pierwszych książkach Swietłany Aleksijewicz. W utworach białoruskiej pisarki przestrzeń, wojna i pamięć występują w różnych konfiguracjach tworząc złożony i wielopoziomowy system, w którym można wyodrębnić szereg powtarzających się obrazów i motywów. Specyfika funkcjonowania dziecięcej i kobiecej pamięci determinuje sposoby kreowania przestrzeni oraz związanej z nią tożsamości jednostki. W artykule zostały przeanalizowane różne typy przestrzeni: swoja i obca, przestrzeń inicjacji i przestrzenie zakazane, przestrzeń akustyczna, heterotopie i in., z których składa się świat wielkiej wojny ojczyźnianej oglądany oczami bohaterów Aleksijewicz.

6

W pogoni za nostalgicznym mitem rockowego boomu. Festiwal Muzyków Rockowych w Jarocinie jako miejsce pamięci

75%

Jeziński M.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2018

|

vol. 57

124-140

EN

In the paper the boom of Polish rock music of the 1980s is interpreted as a sphere of nostalgic mythology, and the phenomenon of the “Jarocin generation” and the Rock Musicians’ Festival in Jarocin is considered the realm of memory (lieux de mémoire, according to the definition of Pierre Nora) of political nature. The Jarocin Festival (from the first half of the 1980s) can now be seen as a kind of presence of the past in today’s activities, aimed at the presentation and reproduction of several values important for the Polish society. Such a realm of memory consists of Jarocin rituals, a community created by musicians and the audience of the Festival, events, people and places related to Jarocin. More importantly, the Festival has become a formative experience for the generation of young people, interacting in a grouping fashion for many (mostly subcultural) communities, and simultaneously, it has become one of the important factors leading to the erosion of the non-democratic political system in Poland.

PL

W artykule boom polskiego rocka lat 80. XX wieku interpretuję jako sferę nostalgicznej mitologii, a zjawisko „pokolenia Jarocina” i Festiwal Muzyków Rockowych w Jarocinie traktuję jako miejsca pamięci (lieux de memoire, zgodnie z definicją Pierre’a Nory) o naturze politycznej. Festiwal w Jarocinie (z okresu z pierwszej połowy lat 80.) rozpatrywać obecnie można jako swoistą formę obecności przeszłości w działaniach podejmowanych współcześnie, mających na celu uobecnienie i reprodukcję ważkich dla społeczeństwa polskiego wartości. Za istotne dla tak rozumianego miejsca pamięci uznać należy jarocińskie rytuały, wspólnotę tworzoną przez muzyków i publiczność Festiwalu, wydarzenia, ludzi i miejsca, które wiążą się z Jarocinem. Co istotne, Festiwal stał się doświadczeniem formacyjnym dla generacji młodych ludzi, artyoddziałującym w sposób grupotwórczy dla wielu środowisk (przede wszystkim subkulturowych) i jednocześnie okazał się jednym z istotnych czynników prowadzących do erozji niedemokratycz nego systemu politycznego w Polsce.

7

Międzypokoleniowy projekt „Przywracanie Pamięci Miastu”

75%

Majchrzak K.

Rocznik Andragogiczny

|

2014

|

vol. Tom 21

497-502

PL

W artykule zaprezentowano rozważania dotyczące międzypokoleniowego projektu edukacyjno-badawczego pt. „Przywracanie Pamięci Miastu”. Projekt ten realizowany był przez Toruński Uniwersytet Trzeciego Wieku w partnerstwie z Wydziałem Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w ramach programu „Patriotyzm Jutra”, który został ogłoszony przez Muzeum Historii Polski i sfinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Przedsięwzięcie to opierało się na koncepcji miejsc pamięci Pierre’a Nory i nowoczesnej wizji patriotyzmu, a w warstwie dydaktyczno-metodologicznej osadzone zostało w ramach badań w działaniu, co umożliwiło łączenie treści historycznych z pedagogiczną metodą ich nowoczesnego przekazu. W tekście ukazano cele i efekty projektu, a także opisano jego przebieg i podjęte w jego ramach działania.

EN

The article presents reflections on the intergenerational educational-research project entitled “Restoring the Memory of the City”. This project was carried out by the University of the Third Age in Toruń in partnership with the Faculty of Education of the Nicolaus Copernicus University in Toruń within the “Patriotism of Tomorrow” framework announced by the Polish History Museum and financed by the Ministry of Culture and National Heritage. This project was based on Pierre Nora’s concept of memorial sites and modern vision of patriotism. In didactic-methodological layer it was embedded within the framework of action research, thereby allowing to combine historical contents with pedagogical method of their modern transfer. The text shows the objectives and results of the project. Also, it describes its course and activities undertaken throughout its duration.

8

W cieniu deszczowego drzewa. Antropologiczne zapiski z Fortu Kochi

71%

Najmrocka K.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2019

|

vol. 17

|

issue 1

81-87

EN

The greenery heritage of Kerala’s Fort Kochi is represented by its enormous trees, which, according to legend, remember India’s colonial past. They are living monuments of the memory, with all of their cultural contexts. The locals of Fort Kochi identify with these giant trees, which are also seen as structures of long duration. Rain trees and big banyans are equated to a mother-tree which feeds the underground roots with life-giving energy. There is a cultural analogy between the old growth of trees roots and the cultural landscape of Fort Kochi, which recalls a web-like connection of historical and cultural identity with emotional biographies that endure in the shadow of the trees. Inhabitants of Fort Kochi worship and decorate the old tree giants in an annual festival. This is a symbol of symbiotic life between a multi-cultural society and nature.

PL

Dziedzictwo zieleni keralskiego miasta Fort Kochi obejmuje olbrzymie drzewa, które wedle legendy pamiętają kolonialną przeszłość. Są więc żywymi pomnikami pamięci, wokół których ogniskują się konteksty społeczno-kulturowe. Mieszkańcy Fortu identyfikują się z owymi olbrzymami, upatrując w nich strukturę długiego trwania. Wielkie figowce i deszczowa drzewa utożsamiane są z drzewem-matką – swoistym życiodajnym źródłem energii wszystkich mniejszych drzew – połączonych ze sobą podziemnymi systemami korzeniowymi. Odnajduję w tym analogię do miejskiego krajobrazu Fortu Kochi, który tworzy ów starodrzew. To osobliwa siatka powiązań: historycznej identyfikacji, kulturowej tożsamości oraz emocjonalnej mapy ludzkich życiorysów, które toczą się w ich cieniu. Mieszkańcy upamiętniają stare olbrzymy dekoracjami festiwalowymi, czyniąc z nich symbol wielokulturowej społeczności miejskiej, która żyje w symbiozie z naturą.

9

Między kanonem a archiwum - o systematyzacji i klasyfikacji miejsc pamięci

63%

Malicki K.

Kultura i Społeczeństwo

|

2020

|

vol. 64

|

issue 4

98-114

PL

The final element in a commemoration process is often considered to be a memorial plaque, monument, or museum. However, what precedes the creation of these material forms, or what happens to their message after they disappear or are transferred to the periphery of public interest, is often the most interesting for a researcher. The purpose of this article is to systematize and classify different forms of memorial sites by treating them as material and imaginary historical phenomena. By referring to the concept of functional and storage memory, as well as to Aleida Assman’s concepts of the canon and the archive, the article presents the stages in the production of memorial sites: from the first idea, through creation, to the moment when they cease to exist or are obliterated from the collective consciousness.

10

Od miejsc pamięci narodowej do miejsc żywej pamięci – implikacje dla andragogiki

63%

Majchrzak K.

Rocznik Andragogiczny

|

2013

|

vol. R. 2013

301-312

PL

Rozumienie miejsc pamięci w tym tekście wykracza poza wytwory kultury materialnej. Jego osnową są wartości transcendentalne, uniwersalne. Zaakcentowano w nim wielowymiarowość miejsc żywej pamięci, które dzięki swojej złożonej istocie mogą być zarówno obszarem edukacji formalnej, nieformalnej, jaki i pozaformalnej, edukacji skierowanej nie tylko do dzieci, ale także osób dorosłych. W artykule ukazano, że symboliczna natura miejsc żywej pamięci może stać się inspiracją do autorefleksji, impulsem do dalszych poszukiwań i samowychowania, które nabiera szczególnego znaczenia w postmodernistycznym świecie. Zaznaczono, że powodem rozwijania perspektywy edukacji opartej na miejscach pamięci jest skuteczne dostarczenie za jej pomocą wiedzy i doświadczenia potrzebnego do aktywnego uczestnictwa w procesie demokratycznym, możliwość wykorzystania jej na potrzeby edukacji obywatelskiej i ekologicznej. A zatem pedagogika miejsca cechuje się także społecznym ukierunkowaniem. Podkreślono, że cele i praktyka edukacji zorientowanej na miejsca żywej pamięci może być powiązana z uczeniem się eksperymentalnym, uczeniem problemowym, uczeniem się kontekstualnym, uczeniem się w działaniu, uczeniem się przez biografie miejsca, edukacją demokratyczną, edukacją multikulturalną, edukacją zorientowaną na wspólnotę lokalną oraz z inni nurtami dotyczącymi kontekstu i wartości uczenia się specyficznych miejsc, a także pielęgnowania ich, tak jak i wspólnot lokalnych czy regionów.

EN

Understanding places of remembrance in this text goes beyond the products of material culture. Its background are transcendental, universal values. Thanks to theirs complex nature places of remembrance can be both an area of formal, informal and nonformal education, education directed to all ages. Most of all, the symbolic nature of a places of remembrance can become an inspiration for auto-reflection, an impulse for further search and self-education, which assumes a special meaning in postmodern world. The reason for developing the perspective of education based on a places of remembrance is an effective way of supplying knowledge and experience necessary for active participation in the democratic process, the possibility to use it for the purpose of citizenship and ecological education. The objectives and practice of education oriented at a places of remembrance can be connected with experimental learning, problem learning, contextual learning, learning by doing, multicultural education, learning by the place biography, education oriented at the local community and other currents concerning context and the value of learning of specific places, as well as cultivating them as well as local communities or regions.

11

Pamiętam, że... O społecznej konstrukcji pamięci mieszkańców miast Ziem Zachodnich i Północnych na przykładzie Wrocławia

63%

Biskupska K.

Opuscula Sociologica

|

2017

|

issue 1(19)

71-83

PL

Celem artykułu jest przedstawienie wątków pamięci społecznej, które z jednej strony opierają się na indywidualnym, potocznym doświadczeniu jednostki, z drugiej umieszczane są w społecznie wynegocjowanych ramach pamięci zbiorowej. Artykuł ten wpisuje się również w dyskusję nad miejscami pamięci i ich możliwą treścią – wykraczającą poza podtrzymujące pamięć zbiorową muzea, pomniki, upamiętniające tablice czy cmentarze – realizowaną w codziennym życiu jednostki. Przedmiotem analiz jest pamięć społeczna mieszkańców Wrocławia, ich konstrukcje światów społecznych opierające się na przestrzeni miasta obciążonej obcą kulturowo „pamięcią nieobecnych”.

EN

The objective of this article is to present topics of social memory, which, on one hand, are based on the personal, everyday experience of an individual, and on the other hand, are incorporated into a socially negotiated framework of collective memory. The article is also a part of the discussion on sites of memory and their possible content – going beyond museums, monuments, commemorative plaques or cemeteries that maintain the collective memory – implemented in everyday life of an individual. The subject of the analyses is the social memory of the people living in Wrocław, their construction of social worlds based on a space which is culturally burdened with the “memory of the absent”.

12

Archiwum jako miejsce pamięci

63%

Wiśniewska M.

Archiwa – Kancelarie – Zbiory

|

2013

|

issue 4(6)

s. 137 - 148

PL

W artykule autorka udowadnia, że archiwum jest miejscem pamięci, w zgodzie z rozumieniem tego terminu zaproponowanym przez Pierra Norę. Zgodnie z takim podejściem do tematu jest według autorki każde archiwum takim właśnie miejscem pamięci, bowiem jako instytucja przechowująca materiały archiwalne, pozwala ona w te materiały wejrzeć, a tym samym poznać przeszłość w nich zapisaną. Każdego rodzaju archiwum jak każde miejsce pamięci jest depozytariuszem przeszłości. Ponadto autorka stawia tezę, że archiwum to również miejsce kreowania pamięci. Autorka dzieli archiwa na dwie grupy, do pierwszej włączając archiwa państwowe, kościelne i bieżące, do drugiej natomiast – archiwa społeczne i prywatne. Jednocześnie wskazuje ona na dwie cechy, odróżniające archiwa z grupy drugiej od tych z grupy pierwszej, a są to DOBROWOLNOŚĆ (własna inicjatywa gromadzenia zasobu archiwalnego) i DOWOLNOŚĆ (głównie w doborze gromadzonych materiałów). Autorka zwraca uwagę na to, że archiwum prywatne służyć może kreowaniu siebie jako osoby lub kreowaniu pamięci rodu czy rodziny; jest samoświadectwem jego właściciela – to on bowiem nadaje mu pewien konkretny kształt, decydując tym samym, jaki kształt ma przyjąć w przyszłości pamięć o nim. Archiwa społeczne natomiast kreują pamięć o przeszłości np. danej zbiorowości czy danego terytorium, mogąc przy tym wpływać na kształt pamięci, a także w ogóle – czy zostanie ona zachowana. W przypadku archiwów społecznych autorka zwraca również uwagę na powody ich powstawania, przywołując zjawiska nazwane „przyśpieszeniem historii” oraz „demokratyzacją historii”. In this article the Author proves archive to be a memorial, as the term is understood by the thesis presented by Pierre Nora.

EN

In line with this thesis, it is the author's belief, that as a place that stores archival materials, every archive serves as a memorial, since it allows to look into the information and enter the past which is kept in them. Every type of archives is a depositary of the past. Moreover, the author claims archive to be a place where memory is created and not only preserved. The author proposes to divide archives into two groups, with state, church and current records in one and social data and private archives in the other. At the same time, She emphasizes two properties that are distinctive of the second group of archives, as opposed to the first one. They are: VOLITION (the act of gathering archival funds on one's own initiative) and ARBITRA-RINESS (mostly as to the choice of materials gathered). The author draws our attention to the fact that a private archive may serve as a means to creating one's persona or creating a rememberance of one's lineage or family; it is also the testimony of its owner - as it is him or her who shapes the archive, and, at the same time, decides on the way future generations will remember him or her. On the other hand, social data archives create the history of a given community or territory, at the same time shaping it or even allowing it to be preserved in any way at all. In the case of social data archives, the author draws attention to the reasons for the formation of archives referring to "acceleration of history" and "democratisation of history".

13

Die Christianisierung als politisches Argument in der livländischen Publizistik der Frühen Neuzeit

63%

Hormuth D.

Zapiski Historyczne

|

2011

|

vol. 76

|

issue 4

43-61

XX

Inflanty jako pewna wewnętrznie powiązana całość polityczna powstała w efekcie procesu chrystianizacji na obszarze dzisiejszych państw Estonii i Łotwy. Wspólna chrystianizacja i polityczna dominacja Niemców określiły kształt i przestrzeń Inflant w średniowieczu i wczesnej nowożytności. Artykuł poświęcony jest zbadaniu wykorzystania argumentacyjnego chrystianizacji w kronikach i publicystyce oświeceniowej w XVI-XVIII w. Jako wspólną bazę badanych pism uchwycono fakt, że chrystianizacja oraz zdobycie panowania przez Niemców były widziane jako dwie strony tego samego medalu. Do tego należy dodać, że badani autorzy widzieli w chrystianizacji dopiero początek istnienia Inflant. Chrystianizacja była propozycją identyfikacyjną, która powinna była umożliwić czytelnikowi przejęcie stanowiska pisarza jako własnego. Obok konstytutywnej funkcji chrystianizacji dla politycznej struktury Inflant były jednak jej następstwa i jej znaczenie przedmiotem sporu wśród autorów epoki wczesnonowożytnej. Sekretarz rycerstwa estońskiego Gustav von Lode argumentował na przykład, że właśnie nie powstały Inflanty, lecz kilka politycznych jednostek, przy czym obszarowi, z którym był związany, czyli Estonii, przyznawał pierwszeństwo przed Inflantami, wskazując na rzekomą starszość chrześcijaństwa tamże. Inny autor schyłku XVIII w. usprawiedliwiał niemieckie zdobycie władzy w Inflantach wskazując na czasową słabość Rosji, która właściwie jest uprawniona do panowania nad tym krajem. Z biegiem czasu dopasowywano pamięć o chrystianizacji do konkretnych okoliczności danej epoki. Można więc znaleźć wypowiedzi krytykujące negatywnie odbierane zjawiska związane z chrystianizacją, jak na przykład krwawe krucjaty albo wynikające ze zdobycia kraju poddaństwo Łotyszy i Estończyków. W tym przypadku wykorzystywano między innymi argumentację konfesyjną i owe negatywne zjawiska przypisywano wyznaniu katolickiemu. Inflanccy historycy epoki wczesnonowożytnej szukali w chrystianizacji jako w ogólnie uznawanym akcie założycielskim Inflant albo legitymizacji, albo odrzucenia własnego im współczesnego porządku politycznego. Odwołanie się do chrystianizacji Inflant służyło im jako argument polityczny.

14

The significance of the Premonstratensians for the Polabian and Baltic Slavs

63%

Hardt M.

Materiały Zachodniopomorskie

|

2021

|

vol. 17

457-478

PL

Norbertańskie opactwo św. Marii w Magdeburgu wywarło znaczący – bezpośredni i pośredni – wpływ na fundację kolejnych klasztorów i kapituł katedralnych wśród Słowian Połabskich i Bałtyckich. Jego znaczenie wskazuje, jak dużą rolę w XII i XIII wieku odgrywały klasztory w Gottesgnaden, Leitzkau, Jerichow, Broda, Grobi czy Białobokach.

EN

The Premonstratensian abbey of St Mary in Magdeburg exercised substantial direct and indirect influence on the foundation of further monasteries and cathedral chapters amongst the Polabian and Baltic Slavs. This contribution shows the importance of monasteries such as Gottesgnaden, Leitzkau, Jerichow, Broda, Grobe or Belbuck in the 12th and 13th centuries.

15

Migration als Erinnerungsort? Ein interdisziplinäres Thema und seine Implikationen für das Fach Deutsch als Fremdsprache

63%

Janachowska-Budych M.

Neofilolog

|

2020

|

issue 55/2

327-342

EN

The following article discusses the potentials of sites of memory of migration as a topic for teaching German as a foreign language, as they do not seem to have been thoroughly and systematically investigated or reflected upon so far. In the first part of the paper, the theoretical frames for combining the topic of migration with the concept of sites of memory are presented. In the second part, examples of ways of working with specific topics and media on sites of memory of migration in German as a foreign language classes are given and their possible potentials for supporting reflective cultural learning are examined.

16

NOWE MODELE W DYDAKTYCE KULTURY. POLSKO-NIEMIECKIE MIEJSCA PAMIĘCI JAKO PRZYKŁAD INNOWACYJNEGO NAUCZANIA JĘZYKA NIEMIECKIEGO W KSZTAŁCENIU AKADEMICKIM

63%

Dziura T.

Neofilolog

|

2018

|

issue 50/2

283-301

EN

One of the main aims of uniting Europe is to create a common European culture of remembrance. To achieve this, different transnational projects are carried out, especially in historical sciences, but increasingly also in other disciplines such as pedagogy. This paper shows a new solution in teaching German as a foreign language at an academic level using the didactics of culture. The lesson unit discussed in this paper was developed within a bilateral project New models of didactics of culture. Polish-German realms of memory during a workshop which had been conducted by students of four universities (two Polish and two German), in order to design lessons curriculums. This article discusses how history and foreign language can be taught within an intercultural lesson unit which focuses on area studies.

17

O „topografii pustki” w krajobrazie kulturowym. Miejsca niepamięci i nie-miejsca pamięci w kontekście mordów dokonanych na Żydach w Polsce w pierwszych miesiącach po drugiej wojnie światowej

54%

Rykała A.

Studia z Geografii Politycznej i Historycznej

|

2018

|

vol. 7

93-132

EN

Writing about the annihilation of the unprecedented concentration of Jews in Poland, spurred by the unparalleled brutality of German perpetrators, we should also add that in the shadow of the Holocaust, and often hand-in-hand with its main architects, numerous members of Polish society also committed acts of aggression and terror. The most terrifying scale of acts of collective violence against the Jewish population broke out mainly in those areas captured by the Germans (Podlasie, especially its part between Grajew and Łomża, and eastern Galicia), which until mid-1941 were occupied by the Soviet Union. A wave of anti-Jewish terror has arrived in Radziłów on July 7. In the three-day pogrom – preceded by the campaign of destroying Torah scrolls and humiliating Jews (including shaving them) initiated by the Germans on July 25, 1941 – local Poles, using the approval from German gendarmes, gathered most of their Jewish neighbours to a barn and burned them there, while the others were caught and killed in different ways. The number of murdered Jews is estimated at 600. This former city did not, however, become a place of remembrance of the execution committed by Polish Christians on their Jewish neighbours. The monument commemorating their martyrdom still bears an inscription: “In August of 1941, the fascists murdered 800 people of Jewish nationality, they burnt 500 of these people in the barn. Honour their memory". The approaching end of the Second World War and the inevitable defeat of Hitler’s Germany did not mean the end of the drama of Jews in the Polish lands. In areas abandoned by German occupation forces, many survivors, often homeless, lonely and frightened, struggling with trauma and pain after the loss of their relatives, experienced further violence. Those guilty of crimes were usually not identified, and even if their identity was established, the acts they had committed did not prevent them in contemporary Poland from being granted the honour of being in the pantheon of the heroes of history written by the national majority (e.g. Józef Kuraś, pseudonym Ogień, responsible for the murders in Podhale). In the opinion of many researchers (among others, A. Całej, H. Datner, D. Engel, A. Skibińska, A. Żbikowski), the war did not contribute in the slightest to softening or discrediting the prejudice of Poles towards Jews. Anti-Jewish stereotypes turned out to be permanent. It did not cause any compassion for the victims of the Holocaust, nor solidarity with them within the society at large. As Irena Hurwic-Nowakowska argued, some part of it considered “the extermination of Jews” as “quite normal” conduct, a continuation of the “values and concepts” “implanted” during the occupation. In turn, the places of many traumatic events, marked by the suffering and death of the Holocaust survivors, have not become points that would spark remembrance in local or supralocal communities. They have arranged themselves, “spread out” into another postwar layer of “burial”, without a “definite place” to lay flowers, meditate or stop. There have been only few commemorations in space of so many cases of post-war violence against Jews. The establishment of a place of remembrance usually happened in relations to those crimes that: had the largest number of victims, occurred in larger cities, have been precisely located and, due to this baggage of characteristics, have been scientifically described (e.g. the Kielce pogrom of July 1946). It should be assumed that these at least 200 places of crimes against the survivors – this approximate number shows that a clear figure is impossible to arrive at this early stage of research – will never be remembered in any form. In striving to identify these tragic points in the historical time-space, it should be of primary importance to make them parts of the collective consciousness. It is therefore paramount that the locations of these events become places of focus for dramatic Jewish histories, assume characteristics that would transform them into carriers of memory of the victims. They should become the attachment points for the local, and non-local, identity (a source of realisation that it happened in this particular town, or its vicinity, here, no matter how hard it is now to say where exactly).

PL

Wieńcząca drugą wojnę światową klęska hitlerowskich Niemiec nie oznaczała kresu dramatu Żydów na ziemiach polskich. Jeszcze przed zakończeniem największego w dziejach świata konfliktu na terenach opuszczonych przez okupacyjne wojska niemieckie wielu ocalałych z Holokaustu, często bezdomnych, osamotnionych i wylęknionych, nadal doznawało przemocy. Upamiętnienia w przestrzeni doczekały się tylko niektóre spośród wielu ofiar (i aktów) powojennego terroru antyżydowskiego. Podobnie zresztą w nikłym stopniu formą publicznej komemoracji objęte zostały wcześniejsze, wojenne przypadki kolektywnych mordów dokonanych na Żydach przez polskich chrześcijan. Gdy jednak już doszło do topograficznego oznaczenia informacji o aktach rozgrywającego się w cieniu Holokaustu dramatu, nie przywracano na ogół pełnej prawdy o sprawcach (ich proweniencji etnicznej czy osadzeniu terytorialnym) oraz przebiegu tych wydarzeń.

18

KRAJOBRAZ POLA BITWY JAKO REPREZENTACJA PAMIĘCI MIEJSCA I PAMIĘCI KOLEKTYWNEJ NARODU. ZARYS PROBLEMATYKI

51%

Chylińska D.

Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja

|

2016

|

issue 1(17)

105-119

PL

Historyczne pola bitwy stanowią niewątpliwie ważny komponent narodowego dziedzictwa, a pamięć wydarzeń, które reprezentują, wpływa w pewnym stopniu na kształt pamięci zbiorowej w konsekwencji zaś − tożsamości narodowej. Jednakże po czasie pamięć wydarzenia militarnego rzadko materializuje się we współczesnym krajobrazie pobojowiska, wymaga więc specjalnych form unaocznienia. Autorka w prezentowanym artykule podkreśla potrzebę stworzenia inwentarza polskich pól bitewnych o znaczeniu narodowym, zarówno jako narzędzia ochrony historycznego dziedzictwa, jak i turystycznej popularyzacji.

EN

Historical battlefields are undoubtedly significant components of national heritage and memory of past events, which they represent, influences in a sense on a shape of collective memory and as a result – national identity. However after years and ages a memory of historical military episode rarely materializes in current landscape of a battlefield so it requires special forms of visualization. In the presented paper the author underlines a need of creation of an inventory of historical battlefields with a great national significance, simultaneously as a tool of historical heritage protection and tourist popularization.

19

Restoring the memory of the city as a intergenerational learning (of) place

51%

Majchrzak K.

Studia Pedagogiczne

|

2016

|

vol. LXIX

20

Powojenne grupy nacisku i organizacje społeczne związane z japońskim rządem a kwestia pamięci o II wojnie światowej

51%

Barbasiewicz O.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2017

|

issue 3

179-193

PL

W artykule podjęty został problem grup nacisku i organizacji społecznych związanych z japońskim rządem, które wywierają realny wpływ na współczesną politykę pamięci. Analizie poddano takie grupy, jak Stowarzyszenia Świątyń Sintoistycznych (Jinja Honchō) oraz Japońskie Stowarzyszenie Rodzin, które Straciły Bliskich w Czasie Wojny Nihon Izokukai. W celu weryfi kacji hipotezy o wpływie tych organizacji na kształt polityki pamięci analizie poddane zostały ofi cjalne struktury wspomnianych grup nacisku. Ukazano przez to formalne zasady, jakimi kierują się one przy przyjmowaniu rozstrzygnięć w kontekście pomników i miejsc pamięci.

EN

In this article I focus on so called ‘pressure groups’ and social organizations related to the Japanese government, which have a real impact on modern memory politics. I analyzed two organizations, such as The Association of Shinto Shrines (Jinja Honchō), and The Japan War-Bereaved Families Association Nihon Izokukai. To verify the hypothesis about the impact of these organizations onto the shape of contemporary politics of remembrance, the offi cial structures of these pressure groups were analyzed to show the formal principles they pursue when taking decisions on diff erent memorials and places of remembrance.

Refine search results

Historyczne cmentarze i miejsca pamięci pogranicza nysko-jesenickiego jako walor krajoznawczy

Miejsca pamięci narodowej w nauczaniu języków obcych. Cele i sposoby łączenia aktywności poznawczych uczniów z przeżyciami emocjonalnymi

Dlaczego Otwock rymuje się z sosną? Przestrzeń, czas i pamięć w Piotra Sommera wierszach dla dzieci

From national to transnational and back: Memorial sites in transition

Przestrzeń, wojna i pamięć w dokumentalno-artystycznej prozie Swietłany Aleksijewicz

W pogoni za nostalgicznym mitem rockowego boomu. Festiwal Muzyków Rockowych w Jarocinie jako miejsce pamięci

Międzypokoleniowy projekt „Przywracanie Pamięci Miastu”

W cieniu deszczowego drzewa. Antropologiczne zapiski z Fortu Kochi

Między kanonem a archiwum - o systematyzacji i klasyfikacji miejsc pamięci

Od miejsc pamięci narodowej do miejsc żywej pamięci – implikacje dla andragogiki

Pamiętam, że... O społecznej konstrukcji pamięci mieszkańców miast Ziem Zachodnich i Północnych na przykładzie Wrocławia

Archiwum jako miejsce pamięci

Die Christianisierung als politisches Argument in der livländischen Publizistik der Frühen Neuzeit

The significance of the Premonstratensians for the Polabian and Baltic Slavs

Migration als Erinnerungsort? Ein interdisziplinäres Thema und seine Implikationen für das Fach Deutsch als Fremdsprache

NOWE MODELE W DYDAKTYCE KULTURY. POLSKO-NIEMIECKIE MIEJSCA PAMIĘCI JAKO PRZYKŁAD INNOWACYJNEGO NAUCZANIA JĘZYKA NIEMIECKIEGO W KSZTAŁCENIU AKADEMICKIM

O „topografii pustki” w krajobrazie kulturowym. Miejsca niepamięci i nie-miejsca pamięci w kontekście mordów dokonanych na Żydach w Polsce w pierwszych miesiącach po drugiej wojnie światowej

KRAJOBRAZ POLA BITWY JAKO REPREZENTACJA PAMIĘCI MIEJSCA I PAMIĘCI KOLEKTYWNEJ NARODU. ZARYS PROBLEMATYKI

Restoring the memory of the city as a intergenerational learning (of) place

Powojenne grupy nacisku i organizacje społeczne związane z japońskim rządem a kwestia pamięci o II wojnie światowej