Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: mirativity

Sort By:

Limit search:

A Cognitive Mechanism Of “Mirative”

100%

Izutsu K., Izutsu N. M.

Lingua Posnaniensis

2008

vol. 50

127-142

The present article argues that mirative markers are describable as the speaker’s confirmation of the relevant event conception that lies in or comes into his or her assumption (the immediate scope of predication). Mirativity can consist of at most three elements: (i) ‘the relevant event conception’s coming into the speaker’s assumption from either inside or outside his/her mind’ (UNEXPECTEDNESS), (ii) ‘the recency and quickness of the event conception’s coming into the assumption’ (ABRUPTNESS), and (iii) ‘the remarkable (un)desirability of the conception’ ((UN)HAPPINESS). The speaker’s confirmation is analyzable as the conception’s coming into the confirmed part of the assumption. It is further shown that different degrees of mirativity help to characterize the notional difference between Japanese, Korean, Ainu and Russian connective pairs traditionally treated as near synonyms. The mirative members of each connective pair manifest more elements of mirativity and focus more on the speaker’s assumption (an immediate scope) than their non-mirative or less mirative counterparts.

Typy łacińskich przysłówków oceniających

67%

Górska M.

Roczniki Humanistyczne

2014

vol. 62

issue 3: Filologia Klasyczna

051-071

Artykuł ten jest propozycją uporządkowania nie dość konsekwentnego podziału podgrupy przysłówków zdaniowych określanych jako przysłówki oceniające. Propozycja ta polega przede wszystkim na oddzieleniu przysłówków oceniających w ścisłym sensie, czyli takich, które odwołują się do kategorii aksjologicznych od innych typów przysłówków oceniających. Wśród tych ostatnich można wyróżnić 1. przysłówki epistemiczne, za pomocą których mówiący dokonuje oceny prawdziwości propozycji (certe, certo, plane, profecto, sane, vero, vere, fortasse, forsitan), 2. przysłówki ewidencjalne, które wskazują, na jakiej podstawie mówiący wypowiada jakieś informacje (scilicet, videlicet) oraz 3. przysłówki miratywne, poprzez które mówiący daje wyraz zaskoczeniu, że dany stan rzeczy ma miejsce (inopinanter, inopinate, inopinato, necopinato). Wśród 4. przysłówków oceniających w ścisłym sensie można natomiast wyróżnić cztery podgrupy: a. ogólnie wartościujące (bene, male), b. odwołujące się do wartości poznawczych (sapienter, stulte, imprudenter, inepte, recte, falso), c. odwołujące się do wartości utylitarnych (opportune, feliciter, (per)commode incommode, perincommode) i d. odwołujące się do wartości moralnych (recte, falso, merito, iure, iniuria). W propozycji tej najbardziej dyskusyjne jest uznanie przysłówków wyrażających zaskoczenie za wykładniki miratywności, jako że jest to kategoria językowa dostrzeżona stosunkowo niedawno i nie dość dobrze rozpoznana.

The article suggests ordering the division of the sub-group of sentential adverbs, defined as evaluative adverbs, that is not consistent enough. The suggestion consists first of all in separating evaluative adverbs in the strict sense, that is ones referring to axiological categories, from other types of evaluative adverbs. Among the latter the following ones may be distinguished: 1. Epistemic adverbs, with the help of which the speaker evaluates the truth of the proposition (certe, certo, plane, profecto, sane, vero, vere, fortasse, forsitan), 2. evidential adverbs that point the basis on which the speaker gives some information (scilicet, videlicet), and 3. mirative adverbs, with which the speaker expresses his surprise that the given state of affairs does occur (inopinanter, inopinate, inopinato, necopinato). Among 4.the evaluative adverbs in the strict sense, in turn, four sub-groups may be distinguished: a. generally evaluating (bene, male), b. referring to cognitive values (sapientier, stulte, imprudenter, inepte, recte, falso), c. referring to utilitarian values (opportune, feliciter, (per)commode incommode, perincommode), and d. referring to moral values (recte, falso, merito, iure, iniuria). In the suggestion, recognizing the adverbs expressing surprise as the marker of mirativity is the most arguable point, as it is a language category that has been noticed relatively recently and has not been yet well recognized.

Refine search results

1 Lingua Posnaniensis

1 Roczniki Humanistyczne

1 2014

1 2008

1 Górska M.

1 Izutsu K.

1 Izutsu N. M.

Search results

A Cognitive Mechanism Of “Mirative”

Typy łacińskich przysłówków oceniających