Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help
Years help
Authors help

Results found: 80

first rewind previous Page / 4 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  misja
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 4 next fast forward last
EN
The aim of the article is to analyze the 2010 polish presidential campaign from a perspective of cultural area of democracy. The author is trying to find an answer to following question: which form of the democracy is preferred by two major candidates in presidential election. If Liberal democracy – simultaneously the most appreciated and the most criticized form of a democracy – with its all reflected values was present in this election campaign? The author assumes that one of basic election campaign components is the mission, contains catalog of values, which are essential for creating ideological vision of the state and for holding the presidency. To illustrate the subject the author analyses the pronouncements of two main candidates Jarosław Kaczyński and Bolesław Komorowski as well as the political and social comments from daily „Gazeta Wyborcza” newspaper.
PL
Artur Hącia, Psychiatra i jego misja w nauczaniu Kościoła, Poligrafi a Salezjańska, Lublin 2017, s. 449.
EN
Fellowship of Orthodox Youth in Poland began with the movement of Orthodox students in Warsaw and quickly grown into a nationwide organization. It has been running for nearly 40 years and during this time, it has had an invaluable influence on the shaping of the life of the Orthodox Church in Poland. Recently, however, one can notice the decay of many of its activities and the decrease in the number of participants in particular events. There is also some concern about the gradual decline in the average age of members of the organization.
PL
In 1999, soon after the European Union member states had decided to establish the European Security and Defence Policy, the processes of appointing adequate tools for its accomplishment also started. Decisions were made to create organs and institutions and to elaborate appropriate procedures which would enable fast and precise decision-making of planning and conduct in the field of security and defence. Since that time the European Union and its Security and Defence Policy have evolved in many aspects and are still evolving. Security researchers currently attempt to provide the answer to an important problem: what are the trends characterising changes in the Common Security and Defence Policy of the European Union. The author, basing on research and own experiences of work in the politico-strategic planning structures of the European External Action Service, analyses current trends in the Common Security and Defence Policy, especially regarding the evolution of the Union’s organs and institutions, crisis management procedures, implementation of comprehensive approach and tendencies in the newly-deployed missions. This material is a result of extensive discussions and consultations conducted within a broad international and interinstitutional crisis management environment. It is based on interviews with high-level subject-related personnel and the listed bibliography. Kiedy państwa członkowskie Unii Europejskiej w 1999 r. jednomyślnie podjęły decyzję o ustanowieniu europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony, przystąpiły jednocześnie do tworzenia odpowiednich narzędzi, służących do jej realizacji. Zdecydowano o powołaniu organów i instytucji oraz wypracowaniu procedur, które umożliwiłyby szybkie i precyzyjne podejmowanie decyzji dotyczących planowania i prowadzenia działań w obszarze bezpieczeństwa i obrony. Od tamtego czasu Unia Europejska, a także jej polityka bezpieczeństwa i obrony przeszły szereg przeobrażeń i nadal ewoluuje. Specjaliści z zakresu nauk o bezpieczeństwie usiłują dziś udzielić odpowiedzi na istotny problem: jakie trendy charakteryzują kierunki zmian we wspólnej polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej? Autor, na podstawie badań i doświadczeń własnych z pracy w strukturach planowania poziomu polityczno-strategicznego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, analizuje bieżące trendy we wspólnej polityce bezpieczeństwa i obrony, dotyczące między innymi ewolucji unijnych organów i instytucji, procedur zarządzania kryzysowego, wdrażania podejścia zintegrowanego oraz tendencji w nowo powoływanych misjach reagowania kryzysowego. Niniejsze opracowanie jest wynikiem obszernych dyskusji i konsultacji przeprowadzonych z szerokim międzynarodowym i międzyinstytucjonalnym forum zarządzania kryzysowego. Bazuje na wywiadach i rozmowach z personelem wyższego szczebla, literaturze przedmiotu i wskazanej bibliografii.
PL
Artykuł podejmuje próbę wykazania, iż procesy komunikacji wpływają na rozwój samorządów terytorialnych. Są bowiem one podstawą budowy sprawnej i efektywnej administracji samorządowej, która wspiera i inicjuje działania na rzecz rozwoju oraz zadowolenia społecznego. Autor omawia najistotniejsze z tego punktu widzenia czynniki mające wpływ na skuteczne zarządzanie podmiotami samorządowymi. Na podstawie ich analizy stwierdza, że wskazane jest podejście interdyscyplinarne obejmujące zarówno metody, jak i sposoby komunikowania się. Empiryczna weryfikacja wybranych aspektów komunikacji została przeprowadzona na przykładzie czterech samorządów terytorialnych województwa podkarpackiego. Rezultaty badań pokazały, że komunikacja i realizacja misji samorządowej zależy od organizacji urzędu, co ma wpływ na współpracę między samorządem terytorialnym a organizacjami pozarządowymi (NGO), lokalnym biznesem oraz społecznością lokalną. Ponadto komunikacja jest podstawowym narzędziem umożliwiającym wpływ mieszkańców na realizację celów wyznaczonych przez samorządy.
PL
Państwo ukraińskie reformuje administrację publiczną zgodnie z normami europejskimi i światowymi. Okoliczność ta determinuje potrzebę zbadania problemów teorii i praktyki publicznego zarządzania bezpieczeństwem narodowym. Staraniem krajowych naukowców, a mianowicie: W. Abramowa, O. Bortnikowa, O. Zozuli, G. Sawrańskiej, M. Szewczenki, opracowano kwestię realizacji funkcji partycypacyjnej Systemu Bezpieczeństwa Narodowego Ukrainy. Dziś wciąż niewiele jeszcze jest prac dotyczących kwestii poprawy systemu zapewnienia bezpieczeństwa narodowego Ukrainy w oparciu o realizację idei zarządzania partycypacyjnego. Celem artykułu jest ujawnienie specyfiki koncepcji zarządzania partycypacyjnego jako teoretycznego założenia poprawy systemu bezpieczeństwa narodowego Ukrainy. W artykule przeanalizowano zjawisko administracji publicznej, zbadano strukturę i funkcje Systemu Bezpieczeństwa Narodowego, sformułowano problemy organizacji zarządzania partycypacyjnego w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa narodowego Ukrainy. Do rozwiązania problemów badawczych wykorzystano metody analizy i syntezy, metodę analizy porównawczej, podejście instytucjonalne. Wyjaśniono istotę idei zarządzania partycypacyjnego, która polega na integralności procesu zarządzania od identyfikacji interesów jednostki, społeczności, społeczeństwa do oceny wyników ich decyzji. Udowodniono, że skuteczne wdrożenie partycypacyjnej funkcji systemu bezpieczeństwa narodowego rozwiązuje problem udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji politycznych i kontrolowaniu działań władzy, a także przyczynia się do poprawy efektywności systemu bezpieczeństwa narodowego. zarządzanie partycypacyjne, bezpieczeństwo narodowe, publiczne zarządzanie bezpieczeństwem narodowym, misja, funkcje i główne zadania systemu bezpieczeństwa narodowego
PL
The turn of the 20 th and 21 st centuries is connected with the significant development of the technology of social media. This is the period when the so-called new media that have a significant impact on building religious awareness of modern societies. This article is a record of research on the meanings of the concept of mission in new media, as well as the extent to which these meanings have changed over time, from ancient periods to the present day. The author presents changes in the scope of the meaning of the term missions and shows his contemporary meanings that are present in new media: entertainment, political, business, cosmic, vocational, diplomatic, automotive, health or sports. The concept of missions in the Christian field occurs in around 13%. The author makes a statement of this fact, to what extent it is the result of the secularization of society, and how much of a positive process of implementing the concept of missions into a broader linguistic range of meaning, or both.
EN
The main aim of the article is an analysis of historical cooperative principles and their significance in cooperative banking sector. In Poland, there are 565 cooperative banks and about 101,300 members are associates of cooperative banks. The cooperative principles are partly doing in this banks and a number of member of cooperative banks is decreasing. 
PL
Głównym celem artykułu jest analiza historycznych zasad spółdzielczych i ich znaczenia w sektorze bankowości spółdzielczej. W Polsce działa 565 banków spółdzielczych, w których zrzeszonych jest prawie 1013 tys. członków. Wartości spółdzielcze są realizowane tylko częściowo, a liczba członków banków spółdzielczych spada.
EN
The concept of Mission takes three dimensions: ad Gentes, re-evangelization and finally the missionary activity of the Church, which the Church undertakes among her faithful members. The mission is a constitutive element in the nature and the life of the Church; the Church, devoid of her missionary character, is non-existent. Theologically, therefore, Church and mission are complimentary, two sides of the same coin. As a consequence, then, the question to ask in today’s discussion is not whether Africa is still a missionary continent because, essentially, where the Church is there is the mission of God. The Church in Africa is missionary in two fold ways: (1) as passive recipient of the deposit of faith entrusted by Jesus to the Apostles and (2) as active agent in bringing the Gospel to the ends of the earth. There are also areas where mission in Africa is urgent: 1) The mission of Reconciling Peoples, 2) Proclamation of the Gospel to the adherents of non-Christians through dialogue, 3) Evangelization of the society (secularism, modernism as challenges today), 4) Pastoral care of the “already baptized,” 5) Inculturation: “Continuous dialogue between the Christian faith and human cultures.”
PL
Współczesna koncepcja misji opiera się na trzech elementach: misji ad Gentes, reewangelizacji i wreszcie stałej działalności misyjnej Kościoła wśród jej wiernych członków. Misja jest centrum życia Kościoła, a Kościół pozbawiony charakteru misyjnego w zasadzie nie istnieje. Pytanie, jakie należy zadać, to nie czy Afryka jest jeszcze kontynentem misyjnym, ale jaka jest istota misji Bożej. Kościół w Afryce jest misyjny w dwójnasób: (1) jako bierny odbiorca depozytu wiary powierzonego przez Jezusa Apostołom i (2) jako substancja czynna w niesienia Ewangelii aż po krańce ziemi. Sfery, w których misja Kościoła w Afryce jest priorytetem, są następujące: 1) zadanie pojednania i pokoju, 2) głoszenia Ewangelii dla niechrześcijan poprzez dialog, 3) ewangelizacja społeczeństwa (sekularyzm, modernizm), 4) duszpasterstwo „ochrzczonych”, 5) inkulturacja: „Ciągły dialog między wiarą chrześcijańską i kulturą”.
EN
First traces of the Franciscan presence in Peru date back to 450 years ago. Father Marcos de Niza arrived in Peru with Francisco Pizarro's expedition. According to chronicles of 1532, he commenced his mission among local people together with twelve friars.  In 1985 the General Curia of the Order of Friars Minor Conventual (OFMConv) in Rome prepared the project of founding a new Latin American mission post in Peru.
PL
Pierwsze ślady obecności franciszkanów w Peru pochodzą sprzed 450-ciu lat. O. Marcos de Niza przybył na te ziemie wraz z ekspedycją Francisca Pizarra. Według kronik w roku 1532 wraz z dwunastoma współbraćmi rozpoczął pracę misyjną wśród tutejszej ludności.  W 1985 roku Kuria Generalna Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych OFMConv w Rzymie opracowała projekt założenia nowej placówki misyjnej w Ameryce Łacińskiej w Peru, w Pariacoto.
11
75%
EN
This article explores the use of management sciences in the Church and examines the appropriateness of importing modern organizational principles into the ecclesial world. It highlights management principles used by four growing Evangelical Churches. It then it explores the birth and development of modern management. Finally, a principle is proposed from which it is possible for the Church to maintain a healthy dialogue with management sciences that combines openness and prudence.
PL
W tym artykule przeanalizowano wykorzystanie nauk o zarządzaniu w Kościele i zbadano stosowność stosowania nowoczesnych zasad organizacyjnych w środowisku kościelnym. Autor podkreśla zasady zarządzania stosowane przez cztery rosnące kościoły ewangelickie. Następnie bada narodziny i rozwój nowoczesnego zarządzania. Wreszcie proponuje zasadę, dzięki której Kościół może prowadzić zdrowy dialog z naukami o zarządzaniu, który łączy otwartość i roztropność.
12
75%
EN
In this article the author conducted an analysis of the effectiveness in the terms of poor performance of the ISAF mission. Simultaneously he provides recommendations for conditionswhich in his opinion should be established a peaceful and safe solution for country’s security environment . First of all, he emphasized the necessity and importance of the effort whichshould made by the international community in the area of common solidarity. In his opinion the termination of the mission by the end of 2014 is highly risky, and he recommends further deployment and an extension and expansion of troops size. He pointed out that the use of military lines of operation in the field of applications of lethal assets should be considered in the close relation to features of the asymmetric conflict of Afghan’s COIN strategy. In his opinion they should mainly focus on fighting Al-Qaeda’s militants and provide support to keep local population safe and secure. In addition, a powerful military component should play a role of a security provider to assist during the broad spectrum of the soft power non-kinetic activities i.e. humanitarian, economic, political and social ones. In accordance to the author’s research findings, the Taliban can only be defeated at the local level, therefore it seems necessary to establish security forces of local units doing their job in close cooperation with local authorities recognized by the local inhabitants. Such cooperation might be a way to solve problems and to meet the expectations of ordinary people without any harming of their will.The establishment of the safe and secure environment at the local level with truly formed ties with local community would be the first step to cut insurgents from the sources of logistic support and supply as well as the recruits draft from villages. It is also considered that the international community should concentrate their efforts to effectively prevent rebel forces from the external support mainly from neighboring Pakistan.
PL
Autor artykułu podejmuje się analizy przyczyn nieskuteczności misji ISAF w Afganistanie. Jednocześnie wskazuje warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby można było zaprowadzićw kraju trwały pokój i bezpieczeństwo. Przede wszystkim akcentuje konieczność większej solidarności działań społeczności międzynarodowej. Poddaje w wątpliwość zasadność zakończenia misji ISAF do końca 2014 r. i postuluje jej przedłużenie, wraz ze zwiększeniem liczebności kontyngentów wojskowych. Wskazuje, że w aspekcie militarnym kluczowe jest odpowiednie dostosowanie działań kinetycznych do specyfiki asymetrycznego konfliktu afgańskiego. Mają się one koncentrować głównie na walce z Al-Kaidą i ochronie miejscowej ludności. Silny kontyngent wojskowy ma być elementem zabezpieczającym szeroko zakrojone przedsięwzięcia o charakterze niekinetycznym, tj. humanitarnym, gospodarczym, politycznym i społecznym. Jak twierdzi autor, talibów można pokonać jedynie na poziomie lokalnym, dlatego niezwykle ważne jest stworzenie lokalnych jednostek sił bezpieczeństwa, które byłyby ściśle powiązane z tamtejszymi instytucjami cieszącymi się legitymacja społeczną. Taka współpraca pozwoliłaby na trafne odczytywanie i realizację potrzeb społecznych, bez ryzyka godzenia w przekonania Afgańczyków. Zapewnienie bezpieczeństwa i pozytywna współpraca odcięłaby rebeliantów od głównego zaplecza logistycznego i rekrutacyjnego. Działania społeczności międzynarodowej muszą również zmierzać do efektywnego odcięcia rebeliantów od pomocy z zewnątrz, głównie z sąsiedniego Pakistanu.
13
Publication available in full text mode
Content available

A Fifth Mark of the Church?

71%
Roczniki Teologiczne
|
2021
|
vol. 68
|
issue 2
5-21
PL
Czy piąte znamię Kościoła? Oprócz czterech znamion Kościoła, od pontyfikatu św. Jana Pawła II wskazuje się na miło­sierdzie jako istotne znamię dla autentycznego wypełnienia się tożsamości i misji Kościoła. Chry­stologiczne i pneumatologiczne rozumienie tych znamion prowadzi do właściwego zrozu­mienia Kościoła w odniesieniu do miłosierdzia. Kościół jest miłosierny nie de facto z powodu swoich dzieł miłosierdzia wobec ubogich lub grzeszników. Kościół jest raczej odbiorcą bezpre­cedensowego Bożego Miłosierdzia, wylanego w darze Ducha Świętego, i tym samym dzieli się Duchem Miło­sierdzia z innymi poprzez swoje sakramenty, przepowiadanie i posługę. Misja miłosierdzia Kościoła wykracza zatem poza niezliczone sposoby łagodzenia ludzkiej nędzy. Kościół zjednoczony z Chry­stusem, swoim Oblubieńcem, ma udzielać wszystkim jedynego daru Bożego Miłosierdzia – Ducha Świętego.
EN
In addition to the four marks of the Church, mercy has been emphasized since the pontificate of St. John Paul II as essential to the authentic fulfillment of the Church’s identity and mission. A Christological and pneumatological understanding of these marks of the Church leads to a proper grasp of the Church in relation to mercy. The Church is merciful not de facto because of her works of mercy on behalf of the poor or sinners. Rather, she is first the recipient of unprecedented Divine Mercy, poured forth in the gift of the Holy Spirit, and so shares that same Spirit of Mercy with others through her sacraments, preaching, and service. The Church’s mission of mercy thus extends beyond the myriad of manners to alleviate human misery. In union with Christ, her Bridegroom, the Church is to communicate the one gift of Divine Mercy, the Holy Spirit, to all.
PL
Artykuł omawia reportaże radiowe przygotowane przez Fundację „Głos Ewangelii”. Cykle reportaży Życie jest piękne zostały zanalizowane i zinterpretowane pod kątem tematyki, zastosowanych środków dźwiękowych oraz obecności wątków religijnych i Boga. Wybrany materiał audialny pozwolił również na wskazanie ogólnych cech stylu reportaży Fundacji „Głos Ewangelii”.
EN
The article discusses the radio reports prepared by the Głos Ewangelii Foundation. The Życie jest piękne series was analysed and interpreted in terms of the themes, the sound effects used, and the presence of religious themes and the notion of God. The selected audio material also enabled the researchers to indicate the general qualities of the reporting style of the Głos Ewangelii Foundation.
Sympozjum
|
2020
|
vol. 1(38)
127-154
PL
Przypadający w 2020 roku jubileusz dwóch wydarzeń: 100-lecie kanonizacji św. Małgorzaty Marii Alacoque oraz poświęcenia narodu polskiego Najświętszemu Sercu Jezusa przez Episkopat Polski, stanowią okazję do przypomnienia sylwetki i charyzmatu świętej wizytki oraz przybliżenia tożsamości i misji księży sercanów. W artykule podjęto historyczno-duchową refleksję nad rolą św. Małgorzaty Marii Alacoque w rozwoju i szerzeniu pobożności do Serca Jezusa w Kościele, a także ukazano zaangażowanie apostolskie na ziemiach polskich Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego, które przybyło do Polski w 1928 roku, by prowadzić działalność w oparciu o charyzmat o. Leona Jana Dehona, a także w duchu objawień Pana Jezusa świętej wizytce.
EN
The year 2020 includes jubilee of two events, namely centenary of the canonisation of Margaret Mary Alacoque and dedication of the Polish nation to the Sacred Heart of Jesus done by the Polish Bishops conference. Both occasions provide the opportunity to present the figure and charism of the holy nun of the visitation and additionally zoom in the identity and mission of the Priests of the Sacred Heart of Jesus. In the article the author undertook the historic and spiritual reflection on the role of Margaret Mary in the growth and propagation within the Church of the devotion to the Sacred Heart and portrayed the apostolic zeal of the Priests of the Sacred Heart of Jesus on the Polish soil. The Congregation arrived to Poland in 1928 and started the pastoral work based on the charism of Fr. Leon John Dehon and in the spirit of personal revelations that Margaret Mary Alacoque received from Jesus Christ.
Sympozjum
|
2017
|
issue 2(33)
101-111
PL
Kościół ma do zaoferowania Europie najcenniejszy z darów, którego nikt inny nie może dać: wiarę w Jezusa Chrystusa, który jest jedynym źródłem niezawodnej nadziei. To dar leżący u początku duchowej i kulturowej jedności narodów europejskich, który obecnie i w przyszłości może wnieść to, co najistotniejsze w jej rozwoju i integracji. Wspólnoty kościelne w Europie stawiają czoła własnym słabościom, obawom i podziałom. Muszą ciągle wsłuchiwać się w głos Jezusa Chrystusa, który wzywa do nawrócenia, dodaje odwagi w podejmowaniu nowych wyzwań i powołuje do zaangażowania się w ogromne zadanie, jakim jest nowa ewangelizacja. Każdy chrześcijanin ma za zadanie podjąć się tej ewangelizacji, służąc Dobrej Nowinie poprzez okazywaną miłość. To ona – caritas – jest królewską drogą wyznaczoną wszystkim, niezależnie od otrzymanego charyzmatu i pełnionej posługi czy zadania w Kościele. Cała wspólnota eklezjalna jest wezwana, by kroczyć śladami swojego Mistrza, bo Kościół ze swej natury jest misyjny.
EN
The Church has to offer Europe the most precious of all gifts, a gift which no one else can give: faith in Jesus Christ, the source of the hope that does not disappoint; a gift which is at the origin of the spiritual and cultural unity of the European peoples and which both today and tomorrow can make an essential contribution to their development and integration. Ecclesial communities in Europe are struggling with weaknesses, weariness and divisions. They need to hear anew the voice of Jesus Christ, who invites them to conversion, spurs them on to bold new undertakings and calls forth their commitment to the great task of the new evangelization. Serving the Gospel of hope by means of a charity which evangelizes is the commitment and the responsibility of everyone. Whatever the charism and ministry of each individual, charity is the royal road prescribed for all and which all can travel: it is the road upon which the whole ecclesial community is called to journey in the footsteps of its Master. The whole Church is sent on mission. Keywords: Church in Europe, evangelization, conversion, mission
PL
Celem artykułu jest udokumentowanie znanego w gronie ekumenistów historycznego faktu, iż początki ruchu ekumenicznego pod koniec XIX wieku zbiegają się z poszukiwaniem jedności chrześcijan na polu ich misyjnego zaangażowania. Współczesny ruch ekumeniczny został zapoczątkowany w obrębie chrześcijaństwa ewangelickiego. Próby podejmowane na rzecz zjednoczenia chrześcijan przed Konferencją w Edynburgu (Szkocja, 1910) zwykło się określać mianem „preekumenizm”. Ograniczały się one najczęściej do solidarności we wspólnym podejmowaniu akcji społeczno-charytatywnych na terenach misyjnych. Wiek XIX był okresem rozkwitu misji protestanckich. Z terenów misyjnych docierało pod adresem macierzystych Kościołów wołanie o jedność, której brak utrudniał i hamował działalność misyjną. Różnice w wierze i rywalizacja w praktycznej działalności misyjnej budziły nieufność u ludów ewangelizowanych. Wołanie o jedność Kościołów chrześcijańskich, co prawda przede wszystkim w dziedzinie praktycznej pomocy, stanowiło naturalny odruch młodych Kościołów i prowadzących w nich akcję ewangelizacyjną misjonarzy. Głosy te nie mogły pozostać bez echa w Kościołach Europy i Ameryki Północnej, które patronowały misyjnej działalności na terenach Indii, Azji i Afryki. Artykuł składa się z następujących części: 1. Instytucjonalne oblicze ekumenizmu; 2. Ekumenizm i Prawosławie; 3. Vaticanum II i ekumenizm rzymskokatolicki; 4. Zaangażowanie w dialog; 5. Ekumeniczna nadzieja; 6. Zakończenie.
EN
The objective of this article is to present a historical fact, which is known among ecumenists, that the beginnings of the ecumenical movement at the end of the 19th century overlap with the search for Christian unity within missionary involvement. Contemporary ecumenical movement started within evangelical Christians. The attempts to unify Christians before the Edinburgh Conference (Scotland, 1910) are described as “preecumenism”. They were usually limited to solidarity within social and charity activities undertaken on missionary territories. The 19th century was the period of the flourishing of Protestant missions. Missionary territories appealed to their mother churches for unity, the lack of which was the obstacle to missionary activity. Differences in faith and rivalry in practical activities caused mistrust among evangelized peoples. The call for the unity of the Church, first in the area of practical help, was a natural impulse of young churches and missionaries who were evangelizing them. Those voices could not be left unanswered in the churches in Europe and North America which sponsored missionary activity in India, Asia and Africa. The article consists of the following parts: 1. Institutional aspect of ecumenism; 2. Ecumenism and the Orthodox Church; 3. Vatican II and Roman Catholic ecumenism; 4. Involvement in dialogue; 5. Ecumenical hope; 6. End.
RU
В статье обсуждаются взгляды на русскую эмиграцию писательницы и публицистки Евгении Вебер-Хирьяковой на основании ее текстов в варшавской газете «За Свободу!». Контекстом для анализа являются высказывания других представителей русской диаспоры в Варшаве и в Париже. Обзор публицистики и литературной критики писательницы приводит к выводу, что Вебер-Хирьякова воспринимала эмиграцию как миссию, причем особую роль отводила литературе. Ей были близки традиции русской литературной классики, сочетавшей эстетические и этические идеалы, а также концепция писателя-пророка. Тексты Вебер-Хирьяковой, принадлежавшей к радикальным кругам диаспоры, отвергавшим любые компромиссы с советской Россией, отражали программу газеты «За Свободу!».
EN
The paper described Yevgeniya Veber-Khiryakova's views on Russian emigration based on her cooperation with the Warsaw newspaper “Za Svobodu!”. The context for the analysis became statements of other representatives of the Russian Diaspora in Warsaw and Paris. The analysis of journalistic writing and literary criticism have been performed, which led to the conclusion that she perceived emigration as a mission, with a special role attributed to literature. Veber-Khiryakova referred to the great traditions of Russian literature, which tried to combine aesthetic and ethical ideals, and to the idea of a writer – prophet. The texts of Veber-Khiryakova, which are part of the program of the newspaper “Za Svobodu!”, testify to her affiliation with radical diaspora circles, unfavorable to any compromises with Soviet Russia.
PL
W artykule poddano krytycznej analizie poglądy na emigrację rosyjską pisarki i publicystki Jewgienii Weber-Chiriakowej w oparciu o jej artykuły zamieszczone w warszawskiej gazecie „Za Svobodu!”. Kontekstem dla analizy są wypowiedzi innych przedstawicieli rosyjskiej diaspory w Warszawie i w Paryżu. Przegląd publicystyki i krytyki literackiej pisarki dowodzi, że Weber-Chiriakowa postrzegała emigrację jako misję, szczególne znaczenie przypisując literaturze. Odwoływała się do tradycji klasycznej literatury rosyjskiej, która starała się łączyć ideały estetyczne z etycznymi, a także do koncepcji pisarza-proroka. Teksty Weber-Chiriakowej, która należała do radykalnych kręgów diaspory, nieprzychylnych wobec jakichkolwiek kompromisów z Rosją sowiecką, odzwierciedlały założenia programowe gazety „Za Svobodu!”.
PL
W artykule przedstawiono tezę, zgodnie z którą zarządzanie strategiczne przedsiębiorstwa turystycznego wynika z kompleksowego popytu na oferowane przez nie usługi. Ponieważ popyt turystyczny występuje w postaci konglomeratu potrzeb i pragnień pojawiających się w związku z czasową zmianą miejsca pobytu, jego zaspokojenie wymaga współistnienia i współdziałania wielu różnych podmiotów obsługi ruchu turystycznego, a w tym również konkurencyjności regionu. W opracowaniu tym podano metodykę formułowania strategii firmy turystycznej uwzględniającą analizę konkurencyjności destynacji, tj. regionu stanowiącego obszar recepcji turystycznej.
EN
The article presents the thesis, according to which strategic management of a tourist enterprise results from a complex demand for its services. Due to the fact that tourist demand appears in the form of a conglomerate of needs and desires which occur in connection with a temporary change of place of residence, its fulfilment requires co-existence and co-operation of a number of various entities which operate the tourist traffic, including regional competitiveness. The study provides methodology of formulating the strategy of a tourist company, taking into account the analysis of destination competitiveness, i.e. the region comprising the area of tourist reception.
EN
The issue of the Church’s mission has accompanied the ecumenical movement from the beginning, both in its practical as well as doctrinal dimension. On the theological level it is inseparably connected to the question of the nature of the Church—the fulfilment of the mission means being fully in accordance with one’s own nature. In the discussed document of the Faith and Order Commission, the term used for both nature and mission of the Church is koinonia: the Church is and is yet to be materialized by koinonia— not only in the community of the believers, but also in the whole of creation, in order “to bring all things together under one head” (Eph 1,10). The mission is therefore expressible in various aspects of koinonia: it is a gift from God (the source of the Trinitarian mission, the proclamation of the Gospel, the eschatological realisation) and the concrete reality with its formal determinants (the Apostolic faith, baptism, Eucharist and ministry). The document The nature and the Mission of the Church is a synthesis of what the churches can say together in this subject and as well as of areas requiring further dialogue, or a change of attitudes.
PL
Zagadnienie misji Kościoła od samego początku towarzyszy ruchowi ekumenicznemu: zarówno w jego wymiarze praktycznym jak i doktrynalnym. Na płaszczyźnie teologicznej wiąże się nierozdzielnie z kwestią natury Kościoła: wypełnienie misji oznacza bycie w pełni wedle własnej natury. W omawianym dokumencie Komisji „Wiara i Ustrój” pojęciem określającym zarówno naturę jak i misję Kościoła jest koinonia: Kościół jest, a zarazem ma urzeczywistniać koinonię – nie tylko we wspólnocie wierzących, ale i w całym stworzeniu, tak aby „wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie” (Ef 1, 10). Misja jest zatem wyrażalna różnymi aspektami koinonii: jest darem pochodzącym od Boga (źródło w misji trynitarnej, głoszenie Ewangelii, realizacja w eschatonie) oraz konkretną rzeczywistością o swoich formalnych wyznacznikach (wiara apostolska, chrzest, Eucharystia i posługiwanie). Dokument Natura i misja Kościoła jest syntezą tego, co Kościoły mogą wspólnie powiedzieć in meritum oraz obszarów wymagających dalszych dialogów, tudzież konkretnej zmiany postaw.
first rewind previous Page / 4 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.