Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  missiology
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Dwanaście lat Misyjnej Olimpiady Znajomości Afryki

100%
Puchała K.
Annales Missiologici Posnanienses
|
2014
|
issue 19
227-232
EN
The article summarizes the short story of a particular scholarly contest addressed to the high school students in Poland. Its theme is the general knowledge of the African continent, from the cultural, sociological, economical, historical and religious point of view. Each edition of the contest had its leading subject. The event met over the past 12 years with great interest among young students across the country and at its central stage in Warsaw was accompanied by various cultural activities aimed at better acquaintance with the richness of the African cultures.
2

Missiology at the Institute of Fundamental Theology of the John Paul II Catholic University of Lublin

89%
Pietrzak A.
Roczniki Teologiczne
|
2018
|
vol. 65
|
issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia
107-116
EN
The article discusses the question of the presence of missiological issues in the history of the John Paul II Catholic University of Lublin, especially at the Institute of Fundamental Theology. In the first part, the author presents its social and ecclesial context, as well as its stages and methods of presence at the university. In the second part, it gives the main missiological achievements. In con- clusion, it is suggested the need of the further development of the missiology in the near future by elaborating and publishing of papal documents on the mission and of the Polish handbook of missiology.
PL
Artykuł porusza problematykę obecności zagadnień misjologicznych w stuletniej historii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, zwłaszcza w Instytucie Teologii Fundamentalnej. W pierwszej części autor przedstawia jej kontekst społeczny i eklezjalny oraz etapy i sposoby obecności na uczelni. W części drugiej omawia najważniejsze osiągnięcia. W podsumowaniu postuluje się dalszy jej rozwój poprzez opracowanie oraz wydanie dokumentów papieskich na temat misji i polskiego podręcznika misjologii.
3
Publication available in full text mode
Content available

Naukowe pasje misyjne. Odchodzący nestorzy misjologii z kręgu księży werbistów

89%
Pawlik J. J.
Nurt SVD
|
2022
|
issue 1
20-35
PL
Artykuł przedstawia sylwetki trzech (zmarłych w 2021 roku) werbistów, którzy wsławili się w dziedzinie szeroko pojmowanej misjologii. Są to: ks. Lawrence Nemer SVD – historyk Kościoła i ekumenista, wykładowca w Catholic Theological Union w Chicago oraz Yarra Theological Union w Melbourne, rektor Londyńskiego Instytutu Misyjnego; ks. Andreas Bsteh SVD – promotor dialogu międzyreligijnego w Austrii, wykładowca w Philosophisch-Theologische Hochschule St. Gabriel w Mödling pod Wiedniem, organizator konferencji z wyznawcami religii niechrześcijańskich i redaktor kilkunastu monografii związanych z dialogiem; ks. Franz-Josef Eilers SVD – specjalista w zakresie komunikacji, założyciel i redaktor czasopisma Communicatio Socialis, wykładowca w Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Tagaytay koło Manili i innych instytucjach akademickich Filipin, sekretarz ds. komunikacji w FABC, autor kilku podręczników. Zaprezentowani werbiści rozpoczęli działalność naukową po Soborze Watykańskim II, włączając się w odnowę misyjnej działalności Kościoła.
EN
This article presents the profiles of SVD missionaries who died in 2021 and became famous in the field of missiology in its broadest sense. They are: Fr Lawrence Nemer SVD – Church historian and ecumenist, lecturer at the Catholic Theological Union in Chicago and at the Yarra Theological Union in Melbourne, rector of the London Missionary Institute, Fr. Andreas Bsteh SVD – a tireless propagator of interreligious dialogue in Austria, long-time lecturer at the Philosophisch-Theologische Hochschule St. Gabriel in Mödling near Vienna, organizer of numerous conferences with non-Christian believers and editor of several monographies on dialogue, and Fr. Franz-Josef Eilers SVD – a specialist in communication, founder and editor of the journal “Communicatio Socialis”, lecturer at the SVD Theological Seminary in Tagaytay near Manila and at several other academic institutions in the Philippines, secretary for communication at the FABC, and author of numerous textbooks. These figures began their scholarly activities immediately after the Second Vatican Council and were actively involved in the work of renewing the missionary activities of the Church.
4

Misyjny program Benedykta XV i jego realizacja

89%
Walkusz J.
Roczniki Teologiczne
|
2018
|
vol. 65
|
issue 4: Historia Kościoła
73-82
EN
Pope Benedict XV (1914-1922) is often called a `missionary Pope' on the grounds of his effort to redefine and to offer a new vision of the missionary activity of the Church. The crucial principle of the renewed missionary vision was to deprive it of the political factor. Another novelty introduced by the Pontiff was to introduce the native hierarchy along with the ecclesiastical administration in the missionary countries and to foster the education and the autonomy of the local clergy. The modern, groundbreaking teaching was defined in the encyclical letter Maximum illud promulgated on 30/11/1919.
PL
Papież Benedykt XV (1914-1922), z racji konsekwentnego przeorientowania dotychczasowej praktyki i spojrzenia na dzieło misyjne Kościoła, zwany jest papieżem misyjnym. Jego bowiem program w tym względzie zasadzał się na dążeniu do odpolitycznienia dzieła misyjnego, tworzeniu podstaw trwałej i rodzimej administracji na terenach misyjnych, trosce o kształcenie rodzimego duchowieństwa i jego pełną autonomię oraz na wskroś nowoczesnym nauczaniu misyjnym (encyklika Maximum illud z 30 listopada 1919 r.).
5
Publication available in full text mode
Content available

Misjologia jako nauka teologiczna i interdyscyplinarna

89%
Szyszka T.
Studia Nauk Teologicznych PAN
|
2022
|
issue 17
57-75
ES
Después del establecimiento de las primeras cátedras de misionología (protestante y católica) en Alemania, hubo un desarrollo dinámico de la misionología en Europa. En la segunda mitad del siglo XX se establecieron varios centros misionológicos académicos en América, Asia, África y Oceanía. Los misionólogos de la primera mitad del siglo XX lograron mostrar que la misionología es una ciencia teológica e interdisciplinaria, enfatizando que la esencia de la misionología no es su parte relacionada ante todo con la historia y la práctica misionera directa, sino con la teología de la misión, es decir, la fundamentación teológica de la actividad misionera. El reconocimiento  universal de este estado de cosas y la aceptación de la misionología como una ciencia teológica, desafortunadamente, aún no se realiza completamente.
EN
After the establishment of the first University Faculties of Missiology (Protestant and Catholic) in Germany, there was a dynamic development of missiology in Europe. In the second half of the twentieth century, several academic missiological centers were established in America, Asia, Africa, and Oceania. The missiologists of the first half of the twentieth century through their scientific work have proved that missiology is a theological and interdisciplinary science. This was achieved by emphasizing in their publications that the essence of missiology finds its foundations not in reference to history and direct missionary practice, but in the theology of mission, i.e., the theological justification of the Church's missionary activity. This trend of missiological reflection was highlighted in the teaching of the Second Vatican Council and in numerous papal documents of the post-conciliar period. Teaching on the missionary nature of the Church has become the subject of scientific and interdisciplinary missiological reflection. Unfortunately, up to the present day, the acceptance of missiology as a theological science is not yet fully understood nor is it always accepted.
PL
Po założeniu w Niemczech pierwszych katedr misjologii (protestanckiej i katolickiej) nastąpił dynamiczny rozwój misjologii w Europie, zaś w drugiej połowie XX wieku powołano kilka akademickich ośrodków misjologicznych w Ameryce, Azji, Afryce i Oceanii. Misjologowie z pierwszej połowy XX wieku zdołali wykazać, że misjologia jest nauką teologiczną oraz interdyscyplinarną, podkreślając, że istotą misjologii nie jest jej część odnosząca się do historii oraz bezpośredniej praktyki misyjnej, ale teologia misji, tj. teologiczne uzasadnienie działalności misyjnej Kościoła. Ten właśnie nurt refleksji misjologicznej został wyeksponowany w nauczaniu Soboru Watykańskiego II oraz w licznych dokumentach papieskich okresu posoborowego. Nauczanie o misyjnej naturze Kościoła stało się przedmiotem naukowej i interdyscyplinarnej refleksji misjologicznej. Powszechne uznanie tego stanu rzeczy oraz zaakceptowanie misjologii jako nauki teologicznej, niestety, nie znajduje jeszcze pełnego zrozumienia.
6
Publication available in full text mode
Content available

Pomoc w likwidowaniu skutków cyklonu Haruna w diecezji Morombe na Madagaskarze w świetle nauczania misyjnego

89%
Froelich P.
Nurt SVD
|
2022
|
issue 2
178-196
PL
Spotkać się można ze stwierdzeniem, że nauczanie Kościoła o misjach mija się z praktyką. W niniejszym tekście chcemy przeanalizować, jak w świetle nauczania encykliki Redemptoris missio wyglądała pomoc osobom poszkodowanym po cyklonie Haruna (2013) na przykładzie diecezji Morombe w południowozachodnim Madagaskarze. Perspektywa dekady pozwala na spokojniejszą analizę tego, co działo się wtedy trochę spontanicznie. Przykład ten jest też dobrym przyczynkiem do refleksji nad polską myślą misjologiczną, gdyż w działania te zaangażowanych było wielu polskich misjonarzy na Madagaskarze, przede wszystkim biskup tejże diecezji – Zygmunt Robaszkiewicz MSF oraz osoby odpowiedzialne za dzieła misyjne w Polsce.
EN
Sometimes one encounters the claim that the official teaching of the Church on missionary issues passes by in practice. In this text, we want to analyze how, in light of the teachings of the encyclical Redemptoris missio, assistance to those affected by the Cyclone Haruna (2013) looked like, using the example of the Diocese of Morombe in southwestern Madagascar. The perspective of a decade since the event allows for a good analysis of what was happening somewhat spontaneously at the time. This example is also a good contribution to reflection on Polish missiological thought, since many Polish missionaries in Madagascar were involved, above all the bishop of that diocese, Zygmunt Robaszkiewicz MSF, and those responsible for missionary works in Poland.
7

Roszczenia uniwersalne i kontekst kulturowy – misja i misjologia z perspektywy etnologicznej

71%
Meiser A.
Roczniki Kulturoznawcze
|
2017
|
vol. 8
|
issue 4
45-67
PL
Chociaż etnologia i misjologia w swoich początkach naukowych były z sobą w różnoraki sposób powiązane, obecne relacje między tymi dwoma dyscyplinami są ambiwaletne, głównie z perspektywy etnologii. Wychodząc z takiego założenia, niniejszy przyczynek próbuje zarysować przyczyny tego sceptycznego postrzegania chrześcijańskiej misji i misjologii. Zarówno jednak pracę etnologa i misjologa czy misjonarza — tę naukową, jak i praktyczną w terenie — cechuje podobna sytuacja wyjściowa i metodologia, mianowicie „spotkanie z innym” i „tłumaczenie” tego, co jest kulturowo obce, a co własne. Na przykładzie powstałego w latach sześćdziesiątych XX wieku Kościoła katolicko- autochtonicznego w ekwadorskiej i peruwiańskiej Amazonii artykuł przedstawia specyficzny rozwój tamtejszej ewangelizacji. Wskazuje przy tym na paralelne zadania oraz wyzwania etnologa i misjonarza lub etnologii i misjologii.
EN
Although anthropology and missiology have been interlinked with each other since their beginnings as academic disciplines, the present relation between both is ambiguous – especially from an anthropological perspective. The paper aims to elucidate the reasons for this rather sceptic perception of Christian mission and missiology. At the same time, the work of anthropologists and missionaries or missiologists – both at the university and in the field – have various similarities and challenges in common. They start from a comparable situation and methodology, i.e. the encounter with “the other” and the mutual translation between the cultural “own” and the cultural “foreign.” On the example of the “Catholic Autochthonous Church” in the Ecuadorian and Peruvian Amazon, the article discusses the evolution of the Catholic mission in this region since the 1960s. It illustrates the analogies and differences in the anthropologists’ and missionaries’ approach to the indigenous “other” and reflects on the challenge of cultural translation.
8
Publication available in full text mode
Content available

Od Ad gentes do Redemptoris missio - cele i horyzonty misji

71%
Górski J.
Nurt SVD
|
2016
|
issue 2
117-124
PL
50-lecie soborowego dekretu Ad gentes (1965-2015) przywołuje czas dynamicznych zmian w kontekście misji chrześcijańskich. Autor wykazuje, że na każdym etapie ewolucji paradygmatu misji pojawia się pytanie o celowość misyjnej działalności Kościoła. Posoborowe dokumenty: Redemptoris missio (1990), Teologia dzisiaj (2011), Evangelii gaudium (2013), Laudato si' (2015) - potwierdzają tezę autora. W wyniku „wielkiej dyskusji" szkół misjologicznych celowość misji zasadniczo realizuje się poprzez przepowiadanie i zakładanie Kościoła, ale również poprzez inkulturację, dialog z religiami, a także każdą działalność na rzecz integralnego rozwoju człowieka. Encyklika Redemptoris missio otwiera Kościół na „niezmierzone horyzonty misji": migracje, sekularyzację społeczeństw, obojętność religijną, spadek gorliwości i nadziei u wierzących chrześcijan. Począwszy od Soboru Watykańskiego II teologia misji osadzona jest w teologii trynitarnej. Sam nakaz misyjny (por. Mt 28,19) stanowi zaproszenie do uczestnictwa w komunii, jaka istnieje pomiędzy Osobami Trójcy Świętej (zob. AG 2; RM 23). Autor wykazuje, że soborowy proces misyjnej odnowy Kościoła trwa. Synteza dorobku i doświadczeń interpretowana w dynamice aktualizacji kreuje szansę odkrycia na nowo soborowego optymizmu.
EN
The 50th anniversary of the publication of the decree Ad gentes (1965-2015) reminds us of the dynamic changes that have taken place during all those years in the understanding of the Christian missionary work. The author of this essay demonstrates how the paradigm shifts in the theology of mission were accompanied by the recurring question about the purposefulness of the missionary work of the Church. The post-conciliar documents - Redemptoris missio (1990), Theology today (2011), Evangelii gaudium (2013), Laudato si' (2015) - corroborate his thesis. According to the "great debate" between the missiological schools the central purposes of mission is proclamation and formation of the churches. Other purposes include inculturation, interreligious dialogue and those activities that foster the holistic development of man. The encyclical Redemptoris missio opens the Church to the "vast horizons of the mission": migrations, secularisation of societies, religious indifference, and fading away of piety and hope among believing Christians. Since Vatican II the theology of mission has been firmly set in the trinitarian theology. The missionary mandate (cf. Mt 28:19) is an invitation to participate in the communion between the Persons of the Holy Trinity (see AG 2; RM 23). The author of the essay proves that the post-conciliar renewal of the Church's mission continues. A synthesis of its outcomes and their active implementation may help us to rekindle the optimism of the council.
9
Publication available in full text mode
Content available

Nieprecyzyjne koncepcje misjologiczne jako jedna z możliwych przyczyn współczesnego kryzysu misji na podstawie wybranych dokumentów pastoralnych

71%
Sokołowski P. A.
Studia Gdańskie
|
2010
|
issue 27
75-90
PL
W artykule zaprezentowano negatywny wpływ niektórych koncepcji misjologicznych na kryzys misji na przykładzie wybranych dokumentów z Ameryki łacińskiej. Pierwsze niebezpieczeństwo związane jest z manipulacją samym pojęciem misja oraz używaniem niesprecyzowanych, obciążonych ideologicznie, pojęć pluri‑ i multikulturowość. Kolejnym niebezpieczeństwem jest autonomizacja dialogu i pluralizmu religijnego, co wiąże się z przewartościowaniem biblijnego pojęcia Królestwa Bożego. Ostatnie niebezpieczeństwo wynika z nadreprezentacji takich terminów, jak ubodzy, peryferia i ekologia. Na zakończenie ukazuje się wagę dialogu wewnątrzkościelnego i stosowania norm inkulturacji.
XX
The paper is a reflection over the influence of some modern missiological concepts on the crisis of the missionary activity. The negation of the definition of the mission from the Ad gentes, 6 and its substitution coined by different authors. These ideas are introduced into the theological reflection usually by pastoral documents. As an example is used 2 of them, prepared by the theologians from Latin America. The author of the paper does not condemn them at all, but shows some dangers which can guide in opposite direction than the indicated by the teaching of the Church. The first of those dangers is the manipulation on the notion of the mission until the possibility to separate the mission from God. The second danger consist in the use of the notions of pluri‑ and multiculturalism, conditioned by some ideological concepts. Another danger is the over‑use of the notion of the religious pluralism and the dialogue, that is strongly tied to the revaluation of the notion of the Kingdom of God into the values of the Kingdom. This issue is bound for the over‑representation in the reflection of the terms like: poor, periphery, and ecology, the meaning of which, in many cases, is alien to the tradition of the Church. At the end of his reflection the author shows the importance of the intra‑ecclesial dialogue and the necessity of the correct application of the principles of the inculturation.
10
Publication available in full text mode
Content available

La contribution des Instituts Pastoraux pour un ministère inculturé et contextualisé

54%
Steffen P. B.
Nurt SVD
|
2023
|
issue 1
169-188
FR
L’ouverture conciliaire aux traditions culturelles et religieuses du monde a ouvert un nouveau chapitre de la missiologie. Une vision euro-centrique du christianisme a été remise en question. Les Églises locales des « pays de mission » ont exprimé leur volonté d’exprimer leur foi aux couleurs locales. Le débat théologique s’est centré sur les concepts : d’indigénisation, de contextualisation et d’inculturation; la théologie devait être enracinée non seulement dans la tradition biblique mais aussi dans une culture locale. L’auteur étudie des activités des instituts pastoraux qui, selon le principe « Voir-Juger-Agir », ont contribué à l’inculturation du christianisme dans les Églises locales: ITEPAL (Colombie), IM (Mélanésie), EAPI (Philippines), CCNB (Inde), API (Kenya), Lumko (Afrique du Sud), PAC (Inde). En fait chaque institut pastoral a été inséré dans une culture donnée d’une manière transformatrice.
PL
Soborowe otwarcie się na kulturowe i religijne tradycje świata otwarło nowy rozdział w misjologii. Eurocentryczna wizja chrześcijaństwa została poddana krytyce. Kościoły lokalne „krajów misyjnych” wyraziły wolę wyrażenia wiary chrześcijańskiej w lokalnym kolorycie. Debata teologiczne skupiła się wokół pojęć: tradycja, kontekstualizacja, inkulturacja. Pojawiło się przekonanie, że teologia musi być zakorzeniona nie tylko w tradycji biblijnej, ale również w kulturze lokalnej. Autor analizuje działalność instytutów duszpasterskich, które w myśl zasady „Patrz-Oceniaj-Działaj” przyczyniły się do kontekstualizacji i inkulturacji chrześcijaństwa w poszczególnych wspólnotach lokalnych: ITEPAL (Kolumbia), EAPI (Filipiny), Lumko (Afryka południowa), API (Kenia) oraz IMG (Papua Nowa Gwinea). Ambicją każdego instytutu pastoralnego było aktywne włączenie się w życie katolickiej wspólnoty lokalnej, poszukującej nowej ekspresji wiary.
EN
The conciliar opening on cultural and religious traditions of the world opened a new chapter in missiology. The Eurocentric vision of Christianity has been criticized. The local churches of the “mission countries” expressed their will to present the Christian faith in the local colouring. The theological debate focused on the concepts of: tradition, contextualization, inculturation. There was a conviction that theology must be rooted not only in biblical tradition, but also in local culture. The author analyses the activities of pastoral institutes which, in accordance with the “See-Evaluate-Act” principle, contributed to the contextualization and inculturation of Christianity in individual local communities: ITEPAL (Colombia), EAPI (Philippines), Lumko (South Africa), API (Kenya) and IMG (Papua New Guinea). The ambition of each pastoral institute was to participate actively in the life of the local Catholic community, which was looking for a new expression of faith.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.