Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 32

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  mistagogia
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Karl Rahner and the practical theology

100%
Laumer A.
Warszawskie Studia Teologiczne
|
2021
|
vol. 34
|
issue 2
70-83
EN
It is surprising that Karl Rahner (1904-1984), as a systematic theologian, provided essential impulses for practical theology. But he played an important role in planning and editing the "Handbuch der Pastoraltheologie" (1964-1972). The basis for this work was Rahners view of practical theology as a science of the self-fulfillment of the church in the respective current situation. However, this ecclesial conception of pastoral theology soon encountered opposition. On the other hand, his demand for a “new mystagogy” was often taken up for concepts of mystagogical pastoral care and mystagogical learning.
2
Publication available in full text mode
Content available

Katechumenat dorosłych drogą ku wszczepieniu w Chrystusa. Wyzwania pastoralne w diecezji siedleckiej

85%
Borysiuk L.
Teologiczne Studia Siedleckie
|
2017
|
issue XIV/14
76-91
EN
This article shows the teaching and evolution of the practice of the sacraments of Christian Initiation in the Church of Siedlce. Through this article was shown the development of this practice, which in the diocese evolved over many years, so it could reach the current shape of the entire process of Christian Initiation. Under the pastoral care of Bishop Zbigniew Kiernikowski, the attempt was made to create a program of preparation for the catechumenate of adults and unbaptized children of catechetical age. Candidate for initiation walked the path towards initiation by different degrees and stages. The climax point of the preparation process was the celebration of the sacraments of initiation at the Easter Vigil at the Cathedral of Siedlce. The reflection on the sacraments of Christian Initiation exposes a gradual but deeper entering into the paschal mystery of Christ. It was emphasized that it is not enough to receive the sacraments of Christian Initiation, but to enter into the Christian way of life. It is therefore necessary to carry out the formation of adults in the form of pre-baptismal and post-baptismal catechumenate. The development of the practice to administer the sacraments of Christian Initiation indicates that the theology of the sacraments and subsequent recommendations were read correctly in order to bring people to a mature faith in the modern world.
3

Posługa słowa związana z sakramentem pokuty i pojednania

85%
Twardy J.
Studia Pastoralne
|
2007
|
vol. 3
63-77
EN
Penitential preaching arises from the Scriptures and Tradition of the Church. The significant development of this form of word ministry took place in the Middle Ages, when preachers often spoke about sins and appealed for conversion, founding grounds of it in eschatology. Nowadays, it is advisable to speak often and morę about the sacrament of penance and reconciliation - referring to revelation and anthropology. It is always necessary to remind believers about the essence and fatal effects of sin - either in a homily concerning the sacrament of penance, as well as in a penitential preaching in the whole; in the same way, it is always actual to stress the endless God's mercy, redemptive effects of divine grace - and to appeal to true conversion and compensation for the evil that has been done. There are many occasions for preaching about penance and reconciliation during the liturgical year, especially during Lent and at Easter time. such religious issues come from the Liturgy of the Word for Sundays and feast days and is an essence of liturgy of the Mass. Ali forms of cyclical ministry (such as various retreats, parish missions, days of meditation, the Paschal Triduum, along with examination of conscience) are also closely connected with the sacrament of penance and reconciliation. It is also obvious that the priest himself should be a man of penance, this would enable him to speak with convinction and testify to God's endless mercy. It is also advisable to do research on contemporary word ministry - paying special attention to its relation with the sacrament of penance and reconciliation. As a warning to Polish priests should be the currently wide-spread conviction in many western countries that confession is not necessary, resulting in people often going to Communion without the sacrament of penance.
4
Publication available in full text mode
Content available

Mystagogic Dimension of Christian Formation in the Family Community

80%
Buchta R.
Roczniki Teologiczne
|
2020
|
vol. 67
|
issue 11
45-64
EN
The 2020 global coronavirus pandemic led to severe restrictions imposed on all areas of social life. These restrictions also limited the ability of the faithful to participate in daily liturgy and everyday Church life. Consequently, many faithful participated in the liturgical celebrations of Easter and consecutive paschal Sundays within their family communities. Pursuant to bishops’ guidelines, direct preparation for the First Communion and the sacrament of penance and reconciliation took place within the family community. Families faced the challenge of taking on tasks that are normally reserved for the catechumenate. We can then pose the question of whether contemporary Christian families view themselves as a community of the “domestic Church.” Are they aware of their mission and prepared to fulfil it? The purpose of this article is to highlight the mystagogic dimension of Christian formation in the family community. The author offers a reflection on the family as the focus of realisation of the mystery of the Church. He analyses the goals and tasks of the family catechumenate, as exercised due to participation of the family in the life and mission of the Church.
PL
Mistagogiczny wymiar formacji chrześcijańskiej we wspólnocie rodzinnej Przeżywana w 2020 roku ogólnoświatowa pandemia koronawirusa spowodowała wprowadzenie surowych ograniczeń regulujących wszystkie przestrzenie życia społecznego. Dotyczyły one także możliwości uczestnictwa wiernych w liturgii oraz w codziennym życiu wspólnoty Kościoła. Skutkiem tego, wielu wiernych przeżywało liturgiczne obchody Wielkiejnocy oraz kolejnych niedziel paschalnych we wspólnocie najbliższej rodziny. Zgodnie ze wskazaniami biskupów, także we wspólnocie rodzinnej miało miejsce bezpośrednie przygotowanie dzieci do przyjęcia sakramentu pokuty i pojednania oraz I Komunii św. Rodziny stanęły zatem wobec konieczności wypełnienia zadań właściwych dla katechumenatu. Wobec powyższego, można postawić pytanie, czy w taki właśnie sposób – jako wspólnotę „domowego Kościoła” – postrzegają siebie współczesne chrześcijańskie rodziny? Czy są świadome swojej misji i odpowiednio do jej podjęcia przegotowane? Celem artykułu jest wydobycie mistagogicznego wymiaru formacji chrześcijańskiej we wspólnocie rodzinnej. Autor podejmuje refleksję nad rodziną jako miejscem urzeczywistnia się misterium Kościoła. Omawia także cele i zadania katechumenatu rodzinnego, podejmowane z racji udziału rodziny w życiu i misji Kościoła.
5

Paradygmat liturgiczny w ujęciu ks. prof. Jerzego Józefa Kopcia CP

71%
Araszczuk S.
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne (Liturgical and Homiletic Annals)
|
2013
|
vol. 4(60)
7-20
EN
Relying on the treasury of ecclesiastical tradition, the Second Vatican Council ventured a liturgical reform and a revision of cult texts, so as to change them into an appeal that inspires the disciples of Christ to enliven their faith, to raise their Christian spirit and to guarantee their more fruitful participation in the ministerial service of the Church. Liturgical texts and sacred rites are inspiration for prayer and Christian life. They also are assent of faith through objective participation in the Paschal mystery of Christ. In this way, conscious and complete participation in the liturgy leads to the synthesis of faith and life. However, this objective can only be attained through the discovery and opening of the whole treasure of the liturgical legacy to the faithful, and through introducing it to liturgical texts. This is why Rev. Prof. Kopeć claimed that for the success of the ongoing post-Council reform and re-edition of liturgical texts it was necessary to enrich the liturgy by appropriate and devout service in native language, in order to highlight the ideas that could reinvigorate the faith of Christ’s disciples to consciously accept and experience the mystery of the present and acting God.
XX
Odwołując się do skarbca kościelnej tradycji, Sobór Watykański II podjął proces reformy liturgii i korektę tekstów kultowych, by nadać im charakter orędzia, wzywającego uczniów Chrystusa do ożywienia wiary oraz pobudzającego ich moc chrześcijańskiego ducha, która gwarantuje większą owocność uczestnictwa w sprawowaniu kapłańskiej posługi Kościoła. Teksty liturgiczne i święte obrzędy inspirują modlitwę i życie chrześcijańskie, stanowiąc jednocześnie przez przyświadczenie wiary formę obiektywnego uczestnictwa w Paschalnej Tajemnicy Chrystusa. Dzięki temu sam świadomy i pełny udział w liturgii prowadzi do syntezy wiary i życia. Powyższy cel jednak może być osiągnięty przez wydobycie i udostępnienie wiernym i samym liturgiom całego bogactwa treściowego liturgii. Dlatego, zdaniem ks. prof. Kopcia, w realizowanej obecnie odnowie posoborowej, po edycji zreformowanych ksiąg liturgicznych, konieczne staje się otwarcie skarbca ubogaconej liturgii zarówno przez poprawne i pobożne sprawowanie samych obrzędów przy użyciu języka ojczystego, jak i wszechstronne ukazanie wątków treściowych, mogących pobudzać wiarę uczniów Chrystusa do świadomego przyjęcia i przeżycia misterium obecnego i działającego Pana .
6

Terminologiczne podstawy katechezy mistagogicznej

71%
Mąkosa P.
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne (Pastoral and Catechetical Annals)
|
2012
|
vol. 4(59)
181-190
EN
One of the greatest problems modern religious education struggles with is the decreasing participation in the sacramental life of ever greater number of Catholics. It seems that the only antidote to this situation may be an in-depth mystagogic catechesis that will help overcome the magic and superficial perception of liturgy. In the present article an attempt is undertaken to synthetically define the very reality of mystagogy, and the two basic notions, on which it is based, that is „symbol” and „mystery”, are subjected to analysis. A proper understanding of these terms are necessary to work out a modern conception of mystagogic catechesis.
7
Publication available in full text mode
Content available

„Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych” – księga wciąż nie odkryta

71%
Brzeziński D.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2017
|
vol. 26
|
issue 2
123-134
EN
In the Constitution on the Sacred Liturgy “Sacrosanctum Concilium”, Council Fathers of Vatican II marking the direction of liturgical renewal, stated that in the Western Church “the catechumenate for adults, comprising several distinct steps, is to be restored. … By this means the time of the catechumenate, which is intended as a period of suitable instruction, may be sanctified by sacred rites to be celebrated at successive intervals of time” (SC 64). Furthermore, the authors of the Constitution decided that “both the rites for the baptism of adults are to be revised: not only the simpler rite, but also the more solemn one, which must take into account the restored catechumenate” (SC 66). The fulfillment of the postulates of the Vatican II was the proclamation of a new ritual “Ordo initiationis christianae adultorum” in 1972. Thus, in 2017 it has been 45 years since the Latin editio typica was promulgated and 30 years since the Polish edition of the rite was published. The document entered into force by the decision of the Episcopate of Poland on May 14th , 1989. Despite the passing years, this post-conciliar document remains practically unknown and is rarely used in liturgical, catechetical and pastoral praxis in Poland. It refers mostly to catechumenate but also, to a lesser extent, to the practice of granting sacraments of Christian initiation for adults. It might be suspected that the “fortunate reason” for such a state of affairs is the fact that the sacrament of baptism is commonly received in Poland by infants and a very small minority of adults prepare for the sacrament of Christian initiation. It does not imply, however, that the baptized possess a mature Christian formation and basic religious knowledge despite attending classes of religious education in schools and parishes. There is an urgent need for post-baptismal catechumenate, also known as deuterocatechumenate or repeated catechumenate. The “Rite of Christian Initiation of Adults” is still an undiscovered document. However, catechumenate of adults or post-baptismal catechumenate suggested by the “Rite of Christian Initiation of Adults” should be a regular form of pastoral practice. Its aim is to lead adults to mature faith and conscious participation in the Paschal Mystery of Christ. The article offers a presentation and rereading of the post-conciliar document which still awaits to be rediscovered in both parish and special pastoral practice as well as in liturgy, especially in the annual liturgical celebrations.
8

Mistagogia egzystencjalna Karla Rahnera a przepowiadanie słowa Bożego

71%
Hajduk R.
Roczniki Teologiczne
|
2019
|
vol. 66
|
issue 12: Homiletyka
39-52
PL
Kościół katolicki po Soborze Watykańskim II coraz więcej uwagi przywiązuje do mistagogii, do czego w znacznej mierze przyczynił się Karl Rahner. Wzywa on do jej praktykowania w duszpasterstwie ze względu na konieczność zmiany sposobu przekazu wiary, która będzie zanikać, jeśli ludzie nie zostaną wprowadzeni w bezpośrednie, osobiste doświadczenie Boga. Dlatego Kościół w swej działalności pastoralnej nie może się ograniczyć do wykładu doktryny chrześcijańskiej, lecz winien wskazywać ludziom drogi prowadzące do życia w zjednoczeniu z Bogiem i towarzyszyć im w osiąganiu pełni człowieczeństwa. Również głoszenie słowa Bożego ma mieć charakter mistagogiczny, czyli odsłaniać ślady obecności Boga w ludzkiej rzeczywistości, odpowiadać na najgłębsze potrzeby duchowe słuchaczy i wspierać ludzi w podejmowaniu decyzji o życiu w zjednoczeniu z Bogiem. Rahnerowska koncepcja mistagogii egzystencjalnej nie neguje potrzeby mistagogii liturgicznej, ale apeluje o jej ścisłe powiązanie z codzienną ludzką egzystencją.
EN
After the Second Vatican Council, the Catholic Church pays more and more attention to mystagogy. Karl Rahner is a person who has contributed considerably to this. His appeal is to practice it in pastoral care, and a change in the method of transmitting the faith. It will disappear if people are not introduced into God's direct personal experience. Therefore, the Church, in her pastoral activity, can't limit herself to the exposition of Christian doctrine. She should show people the paths leading to life in union with God and accompany them in achieving the fullness of humanity. Also, the proclamation of the word of God is to be of a mystagogical character, that is, to reveal traces of God's presence in human reality, respond to the deepest spiritual needs of listeners and support people in making decisions about living in relationship with God. Rahner's concept of existential mystagogy doesn't negate the need for liturgical mystagogy but appeals for its close connection with everyday human existence.
9

Performatywna funkcja języka homilii

71%
Klementowicz M.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 12: Homiletyka
161-174
EN
The speech act theory has been developing since the beginning of the XX century. In its scope English philosopher of a language John L. Austin presented the theory where he emphasized the presence of performative function of language. What is meant here is an utterance in which particular sentences are not only a description of action. Using the expressions sets out a creation of a particular reality. In the religious language which we use during preaching homily performative function of language may also occur. The pragmatic analysis of language of the homily demonstrates that performative function of language may occur in homilies in two cases. First one it comes from the pragmatic analysis of expressions of religious language. The second it may be associate with a function that we can call the mystagogical function of homily.
PL
Począwszy od pierwszej połowy XX wieku rozwija się tzw. teoria aktów mowy. W jej ramach angielski filozof John L. Austin zwrócił uwagę na funkcję performatywną języka. Chodzi tutaj o wypowiedzi, które nie tylko coś stwierdzają, ale wprowadzają także realną zmianę w rzeczywistości. W języku religijnym, którego używa się w czasie homilii, także może wystąpić funkcja performatywna. Jest to związane z dwoma sytuacjami. Po pierwsze: wynika z użycia określonych wyrażeń języka religijnego. Po drugie: może łączyć się z tzw. funkcją mistagogiczną w homilii.
10

Symboliczno-mistatogiczny wymiar przepowiadania ewangelizacyjnego na przykładzie kursu ewangelizacyjnego „Nowe Życie”

71%
Płusa S.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 12: Homiletyka
87-101
EN
The need for new evangelization calls us to seek new forms of preaching the gospel which have the chance of reaching non-believers in the modern world. The concept of Schools of New Evangelization, created by Jose H. Prado Flores, has spread throughout the world. Evangelizing course “The New Life” is the basic kerygmatic course in this school. Its method of proclaiming the gospel is characterized by a very dynamic narration, the use of props linked to the daily experience of listeners as well as including them in paraliturgy. This way of proclaiming the gospel enables the audience to be included into symbolic experience. It consists of beginning a personal relationship to Jesus which is expressed by the kerygmatic content. On the other hand paraliturgy strengthens the mystagogic dimension of the gospel. The analysis of the dynamic of proclaiming the gospel during the course “New Life” shows that the principles influencing the dynamization of preaching can also be used in other forms of preaching like in sermons or homilies.
PL
Wezwanie do nowej ewangelizacji prowokuje do poszukiwania takich form przepowiadania słowa Bożego, które mają szansę dotrzeć do współczesnych niewierzących. Głoszenie im Dobrej Nowiny nie może zostać sprowadzone do przekazu teologicznych treści, gdyż czym innym jest kerygmat prowadzący do zrodzenia wiary, a czym innym pogłębiająca go katecheza. Ewangelizacyjny przekaz kaznodziejski potrzebuje mocnego ukierunkowania symboliczno--mistagogicznego. Oznacza ono tworzenie poprzez głoszenie słowa Bożego wydarzenia spotkania ludzkiej egzystencji z egzystencją Boga. Rozpowszechniona na całym świecie koncepcja Szkół Nowej Ewangelizacji (SNE), której twórcą jest Jose H. Prado Flores, podejmuje taką próbę. Kurs „Nowe Życie” jest podstawowym kursem kerygmatycznym w programie SNE. Zastosowana w nim metoda głoszenia słowa Bożego charakteryzuje się bardzo dynamicznym przebiegiem narracji, wykorzystaniem rekwizytów nawiązujących do codziennego doświadczenia słuchaczy oraz włączenie przepowiadania w paraliturgię. Taki sposób głoszenia umożliwia słuchaczowi uczestnictwo w doświadczeniu symbolicznym. Polega ono na wejściu w osobistą relację z Jezusem, którego uobecniają znaki materialne dołączone do przekazu treści kerygmatycznych. Swoistym szczytem takiego głoszenia staje się paraliturgia, która wzmacnia i konkretyzuje wymiar mistagogiczny przepowiadania. Przeanalizowanie dynamiki głoszenia słowa Bożego na kursie „Nowe Życie” pokazuje, że zasady budowania doświadczenia symbolicznego można wykorzystać w innych formach przepowiadania, takich jak np. kazanie czy homilia.
11

The Symbolism of Water in the Liturgy of the Catechumenate

71%
Kulbacki P.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 8: Liturgika
43-53
EN
The liturgy preparing for receiving the sacraments of Christian initiation is dominated by the issue of a covenant, a new life, enlightenment, inclusion in the Church. Liturgical ceremonies preparing for establishing a covenant in baptismal waters mention the symbolism of water. However, this is not the main theme. The study on the liturgical texts used in the period of purification and enlightenment revealed references to the symbolism of water taken from both the Old Testament and the New Testament. It concerns the living water in the desert and the prophetic message of purification. Also, some of the psalms used in the liturgical rites of this period refer to using water for purification or confirmation of innocence. The liturgy draws attention to the conversation between Jesus and the Samaritan woman and the promise of the water giving eternal life, and the blind from birth who regained his sight through washing. The symbolism of water is further developed during the rite of blessing of baptismal water and baptism in the Paschal Night. Preparation for baptism fulfils the principle of mystagogy, which assumes the priority of the celebration of the sign over its explanation.
PL
W liturgii przygotowującej do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej dominuje zagadnienie przymierza, nowego życia, oświecenia, włączenia do Kościoła. Obrzędy liturgiczne przygotowujące do zawarcia przymierza w wodach chrztu wprawdzie wspominają o symbolice wody, nie jest to jednak temat główny. Przeprowadzone badania tekstów liturgicznych okresu oczyszczenia i oświecenia ujawniły odniesienia do symboliki wody zaczerpniętej zarówno ze Starego, jak i Nowego Testamentu. Dotyczy ona wody dającej życie na pustyni oraz prorockich zapowiedzi oczyszczenia. Także niektóre psalmy wykorzystywane w obrzędach liturgicznych tego okresu nawiązują do obmywania wodą dla oczyszczenia lub dla potwierdzenia niewinności. Liturgia kieruje uwagę na rozmowę Jezusa z Samarytanką i zapowiedź wody dającej życie wieczne oraz na obmycie przywracające wzrok niewidomemu od urodzenia. Symbolika wody zostaje szerzej rozwinięta podczas obrzędu błogosławienia wody chrzcielnej i chrztu w Noc Paschalną. Przygotowanie do chrztu realizuje zasadę mistagogii, zakładającą pierwszeństwo celebracji znaku przed jego objaśnieniem.
12

Blaski i cienie współczesnej ewangelizacji na przykładzie Szkoły Ewangelizacji św. Andrzeja

71%
Spyra P.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 12: Homiletyka
145-160
EN
In recent decades there have appeared many communities in the Church that fit in the widely understood notion of the New Evangelization. One of them is St. Andrew's School of Evangelization, whose charism is the formation of new evangelizers for the New Evangelization. In the following thesis, the author analyzes the formation program of this community in terms of its conformity with the Church's modern teaching on evangelization. It outlines the key assets and shows how the SNE is practically implementing the Magisterial Guidelines for the new evangelization. It also shows the shortcomings and contradictions of the formation program, pointing to specific errors and abuses, especially in the field of liturgy.
PL
W ostatnich dziesięcioleciach pojawiło się w Kościele wiele wspólnot, które wpisują się w szeroko rozumiany nurt nowej ewangelizacji. Jedną z nich jest Szkoła Ewangelizacji św. Andrzeja, której charyzmatem jest formacja nowych ewangelizatorów dla nowej ewangelizacji. W poniższym opracowaniu autor analizuje program formacyjny tej wspólnoty pod kątem zgodności ze współczesnym nauczaniem Kościoła o ewangelizacji. Wylicza najważniejsze atuty działalności SNE i pokazuje jak ta wspólnota w praktyczny sposób realizuje wytyczne Magisterium odnośnie do nowej ewangelizacji. Pokazuje również, że program formacyjny zawiera szereg braków i sprzeczności, co przekłada się na liczne błędy i nadużycia, zwłaszcza w dziedzinie liturgii.
13

Homilia doprowadzaniem do spotkania z Chrystusem w Eucharystii

71%
Dąbrówka M.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 12: Homiletyka
29-45
EN
This article presents homily as a space of leading to the encounter with Christ in the Eucharist. One of three primary tasks, which are appointed to the homily by the authors of the newest Homiletic Directory, is preparing community to celebrating the Eucharist and recognizing that they really take part in the mystery of Lord’s death and resurrection through it. Homilist should remember, that Christ is present in the Eucharist not only to be adored, but most of all to save human and worship the heavenly Father. The main task of the homily is to lead into this saving action of Christ, through showing the meaning of celebrated mystery. It is done by referring to the mystery of liturgical year which is recalled to in the Eucharist, as well as to the proclaimed word of God. Preaching which indicates the Christ’s saving presence in the liturgy will certainly preserve homily from moralizing fault.
PL
Prezentowany artykuł ukazuje homilię jako przestrzeń doprowadzania do spotkania z Chrystusem w Eucharystii. Jednym z trzech podstawowych zdań, jakie autorzy najnowszego Dyrektorium homiletycznego wyznaczają homilii, jest bowiem przygotowanie wspólnoty do celebrowania Eucharystii i do rozpoznania, że dzięki niej zgromadzeni naprawdę biorą udział w tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Pana. Homilista powinien pamiętać, że Chrystus jest obecny w Eucharystii nie tylko po to, by Go adorować, ale przede wszystkim by zbawiać człowieka i uwielbiać Ojca. Głównym zadaniem homilii jest wprowadzenie w to zbawcze działanie Chrystusa poprzez ukazanie znaczenia celebrowanego misterium. Dokonuje się to poprzez odwołanie się do wspominanej w Eucharystii tajemnicy roku liturgicznego oraz proklamowanego w niej słowa Bożego. Przepowiadanie, które wskazuje na zbawczą obecność Chrystusa w liturgii, z pewnością zabezpieczy homilistę przed błędem moralizatorstwa.
14
Publication available in full text mode
Content available

Kościół bernardynów w Rzeszowie. Mistagogia przestrzeni prowadzącej do wnętrza świątyni

71%
Ryba G.
Folia Historica Cracoviensia
|
2016
|
vol. 22
399-418
PL
W latach 1610–1629 z fundacji Mikołaja Spytka Ligęzy wzniesiono w Rzeszowie na miejscu objawień Matki Boskiej kościół, nad którym opiekę powierzono bernardynom. W związku z jubileuszem 500-lecia owych objawień, przypadającym w 2013 roku, w kościele dokonano szeregu prac renowacyjnych. W kruchcie, która zajmuje dolną kondygnację wieży, na osi na wprost prezbiterium odkryto wejście, zamurowane prawdopodobnie wkrótce po wybudowaniu kościoła, i przebito je ponownie, zgodnie z pierwotnym założeniem. Pomieszczenie kruchty w przyziemiu wieży zajmuje przestrzeń na planie zbliżonym do kwadratu, przykrytą sklepieniem krzyżowym. W każdej ścianie znajduje się otwór wejściowy wypełniający wnękę w grubości muru zamkniętą łukiem odcinkowym. Dwie pary dwuskrzydłowych drzwi z brązu, obustronnie rzeźbionych, prowadzą do wnętrza kruchty z zewnątrz, natomiast kolejne drzwi, również pokryte dekoracją rzeźbiarską, oddzielają to pomieszczenie od nawy. Ich częściowe przeszklenie sprawia, że w kształt pola obrazowego zostaje wpisane całe wnętrze bogatej, manierystyczno-barokowej budowli, tworząc przestrzenny układ scenograficzny, rozwijający się w głąb, aż do tabernakulum i ołtarza głównego w prezbiterium. Z natury rzeczy ruchomy układ skrzydeł pozwala tworzyć zmienne konfiguracje o zróżnicowanym przesłaniu, rozwijającym się w czasie i przestrzeni. Obrazy z historii lokalnego objawienia i postaci miejscowych świętych poprzez przedstawienia i cytaty biblijne stopniowo prowadzą widza do tajemnicy wcielenia. Przestrzeń kruchty, łącząca umiejętnie przekaz ikonograficzny z symboliką i ekspresją formy (m.in. symbolika światła i symbolika materiału) stanowi znaczący element, a zarazem metaforę wtajemniczenia mistagogicznego, dokonującego się podczas przekraczania granicy pomiędzy profanum a sacrum.
EN
In the years 1610–1629, a church founded by Mikołaj Spytko Ligęza was erected in Rzeszow on the site of apparitions of the Virgin Mary, and entrusted to the care of Bernardine monks. In connection with the jubilee of the 500th anniversary of the apparitions in 2013, a series of renovations were conducted in the church; and the porch, which occupies the bottom floor of the tower, built on the axis of the west facade of the building, was rebuilt. Currently, there are two pairs of double bronze doors, carved on both sides, which lead to the interior of the porch. Another door, also covered with sculptural decoration, separates the porch from the nave. Its partial glazing inscribes the entire interior of the rich Mannerist-Baroque building into its image field, creating a spatial stage design arrangement developing into the interior, towards the very tabernacle and the main altar in the chancel. Obviously, the moving wing system allows for creating variable configurations with varying messages, developing in time and space. Images of the history of the local apparition and the figures of the local saints gradually lead the viewer through biblical presentations and quotations to the mystery of the Incarnation. The space of the vestibule, skillfully combining the iconographic message with the symbolism and expression of the form (such as the symbolism of the light and the symbolism of the material), constitutes a significant element and, at the same time, a metaphor of mystagogical initiation, achieved when crossing the border between the profane and the sacred.
15
Publication available in full text mode
Content available

Czy istnieje dostosowana liturgia misyjna? Spór o komunikatywność liturgii

71%
Draguła A.
Colloquia Theologica Ottoniana
|
2020
|
vol. 36
67-86
EN
One of the main directions of the renewal initiated by the Second Vatican Council was the adaptation (aptactio, accomodatio) of the liturgy to changing cultural conditions and cognitive abilities of the faithful (fidelium captus). The Council recognised that the established historical form of the liturgy ceased to correspond to the mentality of its times; hence, the demand for a more comprehensible liturgy and thus a more attractive one – so that it would draw more participants. This postulate is combined with the conviction that the liturgy should fulfil an evangelising function, which makes the didactic dimension dominant over the mystery proper to the liturgy. The paper criticises that postulate. A liturgy that has missionary or evangelising potential does not need to succumb to a didactic strategy. The most missionary liturgy may be a seemingly incomprehensible liturgy, but one that gives the opportunity to experience and live the ritual, i.e. initiation and mystagogical liturgy. This view stems from the assumption that a liturgy’s communicativeness goes beyond a narrowly understood intellectual intelligibility. Is this reserved solely – as some claim – to the liturgy celebrated in the extraordinary form of the rite, which is supported by the mystery of Latin and increasingly hermetic sign system? The author argues that also the so-called post-conciliar liturgy has mystagogical potential, and the focus on the didactic dimension leads to a deformation of the nature of the liturgy, as its fundamental dimension is performativity and not intelligibility.
PL
Jednym z głównych kierunków odnowy zainicjowanej przez Sobór Watykański II było dostosowanie (łac. aptatio, accomodatio) liturgii do zmieniających się warunków kulturowych oraz zdolności poznawczych wiernych (fidelium captus). Sobór uznał, że utrwalona forma historyczna liturgii nie odpowiada współczesnej mentalności. Stąd zrodził się postulat liturgii bardziej zrozumiałej, a przez to bardziej atrakcyjnej, czyli pociągającej wiernych. Postulat taki łączy się z przekonaniem, że liturgia winna spełniać funkcję ewangelizacyjną, co sprawia, że wymiar dydaktyczny dominuje jednak nad misterium właściwym dla liturgii. W artykule postulat ten zostaje poddany krytyce. Liturgia, która ma w sobie potencjał misyjny czy ewangelizacyjny, nie musi podążać według strategii dydaktycznej. Najbardziej misyjną liturgią może być liturgia pozornie niezrozumiała, ale taka, która daje możliwość doświadczenia i przeżycia rytuału, a więc liturgia inicjacyjna i mistagogiczna. Pogląd ten wynika z przyjęcia założenia, że komunikatywność liturgii wykracza poza wąsko pojętą intelektualną zrozumiałość. Czy taki wymiar może mieć – jak chcą niektórzy – jedynie liturgia sprawowana w nadzwyczajnej formie rytu, któremu sprzyja swoista tajemniczość związana z użyciem języka łacińskiego oraz bardziej hermetycznego systemu znaków? Autor stawia tezę, że także tzw. liturgia posoborowa ma w sobie potencjał mistagogiczny, a skupienie się na wymiarze dydaktycznym prowadzi do deformacji natury liturgii, której fundamentalnym wymiarem jest performatywność, a nie zrozumiałość.
16
Publication available in full text mode
Content available

Mystagogie: ein Liturgisches Bildungskonzept der Alten Kirche

71%
Kaczynski R.
Vox Patrum
|
2006
|
vol. 49
253-264
EN
BRAK
17
Publication available in full text mode
Content available

Rola postrzegania duchowego w nauczaniu katechetycznym Jana Chryzostoma

71%
Szczur P.
Vox Patrum
|
2014
|
vol. 62
493-504
EN
Among the works of John Chrysostom is twelve baptismal catecheses which he delivered most probably in Antioch. In these catecheses he tried to explain ceremonies connected with initiation. To realize his goal he appealed repeatedly to the sense of sight and he reminded catechumens/neophytes that everything they see has spiritual significance. This spiritual reality can be recognized by the organ, which he called “the eyes of the soul”, “spiritual eyes” or “the eyes of faith”. All of these terms denote a method of seeing what is in­visible to the eyes of the body. In this way John Chrysostom equipped a neophyte with the eyes of faith able to induce the mind to create spiritual images of space. These images were meant to lead the physical feelings of catechumen/neophyte in the proper understanding of the rites of Christian initiation.
18
Publication available in full text mode
Content available

Istota posługi głoszenia Słowa Bożego w świetle "Mów" św. Leona Wielkiego

71%
Dąbrówka M.
Vox Patrum
|
2014
|
vol. 62
93-112
EN
St. Leo the Great’s theological view is characterized by a deep sense of the liturgy as an actualization of the saving mystery of Christ. This belief has its resemblance in tasks which are performed by pope’s Sermons. They are – first of all – uncovering this mystery’s presence in “here and now” of the liturgical cele­bration, leading into its essence, and indicating in which way this celebration can be prolonged in everyday live by the believers. In this way sermons help them in deeper participation in the Holy Mass and extracting life-giving strength from the mystery which is celebrated. Therefore the preaching ministry is regarded by St. Leo as a grave responsibility, from which a priest who presides over the liturgy should not dispense with. Considering a sermon as a part of the liturgy Pope re­gards it as an instrument of God’s grace, and a space to praise the God for what He has made in the history of salvation.
19

Mistagogia końca IV wieku jako teologia w ujęciu Enrico Mazzy

57%
Ostrowski D.
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne (Liturgical and Homiletic Annals)
|
2012
|
vol. 3(59)
115-126
EN
The study presents a general sketch of prof. Enrico Mazza’s (born 1940) teaching and writings on the Christian mystagogy of the end of the fourth century. This widely known and respected scholar and expert in the matter, graduate and professor of the Pontifical Liturgical Institute in Rome, a lecturer at Catholic universities in Italy and abroad, affirmed that mystagogy is not just a form of catechism or spirituality, but rather a way of doing theology in the fullest sense. Actually, the fact that mystagogy is built on a specific use of the Bible and employs the typological method, makes of it a distinct kind of theology, called by Mazza a “liturgical theology”.
20

Dlaczego sakramenty potrzebują wiary?

57%
Głowacki Z. M.
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne (Liturgical and Homiletic Annals)
|
2011
|
issue 2(58)
43-54
EN
Salvation given man by God is at the same time liberating him from sin and giving him a possibility to live a divine life. Man gains participation in it in faith and in sacraments. These two realities are connected with each other, which was noticed by the teaching of the Vatican Council II that treated them as two elements of the same salvation process. Defining the relations between them is a significant theological problem, as limiting participation in salvation to the sacrament only results in sacramentalism; and remaining with faith only — in fideism. The connection between faith and sacraments may be seen in their personalistic and historical-salutary character. Both faith and the sacrament involve the entire man, and have Mysterium Christi as their foundation. Their mutual relation is a complementary one. The sacrament needs faith to be fruitful for Christian life, and on the other hand, faith is expressed and consolidated in the sacramental way. The time in the history of the Church, when this relation was emphasized, was in the first centuries of Christianity. In a natural way faith demanded to be expressed in the sacrament, and the sacrament needed prior faith. Return to this proper relation between the sacrament and faith should happen in two ways. The first one is referring faith and the sacrament to God’s Word, which will give it a historical-salutary perspective. The second one is mystagogy that will allow treating the participation of the faithful one in the sacrament as his participation in the Mystery of Christ. Closer ties between the liturgy of sacraments and God’s Word, in connection with sacramental mystagogy may be a way to return to the primeval unity of faith and the sacrament.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.