Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  mixed martial arts
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Purpose – to develop models for Mixed Martial Arts athletes power training, depending on the predominance of the strike or the wrestling style in fighting, and also to determine the impact of the proposed training loads on increasing the functional ability of their bodies. Methods. We examined 30 athletes aged 20-22 who were involved in Mixed Martial Arts fights over the last 2 years. Half the fighters use the strike style in the course of combat, and the rest specialise in the wrestling style. To assess the effectiveness of the occupation models we developed, we used the control testing method of the level of power capabilities development. With the help of the biochemical control of cortisol concentrations in the blood serum of the fighters, we determined the manifestation of adaptive- compensatory reactions of the body to various power loads. Results. It was established that the optimal power loads for fighters using the strike style of fighting was to use a high-intensity regime when working with an alactate or lactate energy supply system. In turn, the most effective power loads, for the maximum realisation of functional potential in athletes prioritising the wrestling style during the fight, was the use of low-intensity regimes with a large amount of work in the glycolytic power supply system. Conclusions. The analysis of the results obtained during the experiment demonstrates the need for using models of training sessions developed in the process of power training of MMA fighters, taking into account the particular fighting style.
PL
Problem. Celem pracy było opracowanie modeli treningu siłowego dla sportowców mieszanych sztuk walki, w zależności od wykorzystywania w walce elementów uderzania lub chwytania, a także określenie wpływu proponowanych obciążeń treningowych na zwiększenie zdolności funkcjonalnej zawodników. Metody. Autorzy przyjrzeli się dokładnie 30 sportowcom w wieku 20-22 lat, którzy uczestniczyli w walkach MMA w ciągu ostatnich 2 lat. Stwierdzono, iż połowa zawodników używała stylu uderzeniowego w trakcie walki, a reszta specjalizowała się w sposobie zapaśniczym. Aby ocenić skuteczność opracowanych modeli, wykorzystano metodę testowania kontrolnego poziomu rozwoju siły. Przy pomocy biochemicznej kontroli stężenia kortyzolu w surowicy krwi zawodników, określono przejawy adaptacyjno-kompensacyjnych reakcji organizmu na różne obciążenia energetyczne. Wyniki. Ustalono, że najbardziej optymalnym obciążeniem dla zawodników preferujących styl walki z przewagą uderzeń było stosowanie systemu o dużej intensywności podczas pracy z mleczanowym lub bezmleczanowym układem dostarczania energii. Z kolei najbardziej efektywnymi obciążeniami siłowymi, dla maksymalnej realizacji potencjału funkcjonalnego sportowców preferujących styl zapaśniczy w czasie walki, było zastosowanie systemów o niskiej intensywności z dużym nakładem pracy w systemie zasilania glikolitycznego. Wnioski. Analiza wyników uzyskanych w trakcie eksperymentu wykazała potrzebę stosowania schematów treningów opracowanych w procesie treningu siłowego zawodników MMA, biorąc pod uwagę ich styl walki.
EN
Introduction. MMA fighters have progressively coalesced into two groups: strikers and grapplers. The subject of the study is to quantify the importance of takedowns and ground work in amateur competitions. Methods. The present study analyzed 279 amateur male MMA matches fought in 2018, using the Tukey Honest Significance Differences test (Tukey HSD), and quantifying the relationships between different fighting skills and how matches are won. Results and Discussion. The winners of the MMA bouts, on average clearly made more takedowns than the losers, since the most frequent situation was winning the fight and making more takedowns than the opponent (69.9%). After performing the chi-square Pearson test, with a p-value of <0.001, the dependence between the variables - way of winning the fight and performing fewer, the same or more takedowns than the opponent –can be observed. Moreover, when the bouts end by decision, submission or ground KO/TKO, the fighters spend more time fighting on the ground than standing. However, when the match is won by stand up KO/ TKO most of the match takes place standing up. Conclusion. Our results reveal that fighters are most likely to win a match when they employ throws in their standing work, overcoming their opponent. On the other hand, when the victories are via standing KO/TKO, both athletes frequently tie in the number of takedowns; however, when the victory is through submission and KO/TKO via ground and pound, the winner tends to make more takedowns than the loser.
PL
Tło. Zawodnicy MMA dzielą się na dwie grupy: uderzaczy (striker) i parterowców (grappler). Przedmiotem badań było ilościowe określenie znaczenia obalenia przeciwnika (takedown) i walki w parterze w zawodach amatorskich. Metody. W niniejszym badaniu przeanalizowano 279 amatorskich walk MMA mężczyzn stoczonych w 2018 roku, stosując test Tukey Honest Significance Differences (Tukey HSD) i kwantyfikując zależności między różnymi umiejętnościami walki i sposobem wygrywania walk. Wyniki i dyskusja. Zwycięzcy walk MMA, średnio znacząco częsciej sprowadzali przeciwnika do parteru (takedown) niż przegrani, gdyż najczęstszą sytuacją było wygranie walki i wykonanie więcej obaleń niż przeciwnik (69,9%). Zaobserwowano, że po wykonaniu testu chi kwadrat Pearsona, przy wartości p <0001, zależność pomiędzy zmiennymi – sposobem wygrania walki i wykonaniem mniejszej, takiej samej lub większej liczby obaleń niż przeciwnik. Ponadto, gdy walki kończą się przez decyzję sędziów, poddanie lub nokaut (ground KO/TKO), zawodnicy spędzają więcej czasu walcząc w parterze niż w stójce. Jednakże, gdy walka jest wygrana przez nokaut KO/TKO w pozycji stojącej, to większość pojedynku odbywa się w stójce. Wnioski. Wyniki autorów ujawniają, że zawodnicy mają największe szanse na wygranie pojedynku, gdy stosują rzuty w stójce, pokonując przeciwnika. Z drugiej strony, gdy zwycięstwa są przez nokaut KO/TKO, obaj zawodnicy często remisują w liczbie takedownów; jednak, gdy zwycięstwo następuje przez poddanie się i KO/TKO przez rozłożenie przeciwnika na łopatki, zwycięzca ma tendencję do wykonywania większej liczby obaleń przeciwnika niż przegrany.
EN
Introduction. The aim of the study is to verify competitive sports in the MMA heavyweight fights. Material and methods. The material test was a digital recording of 6 fights in MMA Ultimate Fighting Championship (UFC) formula, in the heavy weight category in the period 2013-2014. As the research method authors used technology of augmented reality (AR). Results. There have been a total of 206 technical combinations, in which at least one technique has come to a target. There were no finishing techniques used in the analyzed fights. The authors also analyzed the duration of the confrontation and the zone (stand-up, clinch, ground fighting) in which the fight was conducted. They were also studied the ways how the fights were ended. Conclusion. It was found that fighters most often used a combination of straight punches in stand-up; the most frequently used combinations of punches in the ground fighting were hooks; from leg techniques, fighters usually performed knee kicks; fights usually ended by using a combination of knockout punches; knockout usually was performed after the combination of straight punches; 67% of fights finished before the end of normal time.
PL
Wprowadzenie. Celem tego badania była weryfikacja walk zawodowych MMA w kategorii ciężkiej. Materiał i metody. Materiał testowy to był zapis cyfrowy 6 walk w MMA w formule Ultimate Fighting Championship (UFC) w ciężkiej kategorii wagowej w latach 2013-2014. Jako metodę badania autorzy wykorzystali technologię rozszerzonej rzeczywistości (AR). Wyniki. W sumie odnotowano 206 kombinacji technicznych, w których co najmniej jedna technika doszła do celu. Nie odnotowano żadnej techniki wykończeniowej w analizowanych walkach. Autorzy przeanalizowali cały okres konfrontacji oraz strefy (stójka, klincz, walka w parterze) w których toczyły się walki. Badano również sposoby w jaki sposób walki zostały zakończone. Wnioski. Stwierdzono, że zawodnicy najczęściej używają kombinacji prostych ciosów w stójce; najczęściej stosowane kombinacje ciosów w walce w parterze to haki; z technik nożnych, zawodnicy zazwyczaj wykonywali kopnięcia kolanem; pojedynki kończyły się zwykle przy użyciu kombinacji ciosów nokautujących; nokaut zazwyczaj był wynikiem kombinacji ciosów prostych; 67% walk zakończono przed końcem regulaminowego czasu.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.