Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  mizoginia
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Między feminizmem a mizoginią. Dystopijne ideologie społeczeństwa przyszłości w kinowej oraz literackiej science fiction po roku 1968

100%
Konefał S. J.
Panoptikum
|
2008
|
issue 7(14)
261-273
EN
After the experience of American counter-culture revolution Anglo-Saxon science fiction had to face the process of gradual revaluation and deconstruction of its conventional motives. One of such stereotypical clichés was the intemperate misogynic characteristic of s-f plots which, under the cover of futuristic space technologies and distant cosmic worlds, often described adventurous “male” narratives. Female writers such as Ursula Le Guin, Joanna Russ and Alice Bradley Sheldon started deconstructing the “male gaze” of hard science fiction using the plots connected with futuristic, utopian worlds, based on matriarchy or fully devoid of male heroes. Female s-f, at the beginning often considered as controversial and aggressive, not only changed popular literary conventions but also made an impact on the mainstream cinema productions. Unfortunately, film industry reacted to this new trend mainly by boosting misogynic aspects of s-f cinematic plots. Such films as Bryan Forbes’ “Stepford Wives” (1975) or L. Q. Jones’ “A Boy and his Dog” (1975) present the female protagonist as the objects of desire for the male audience. This tendency reached the highest popularity in the s-f Hollywood cinema of 1980’s and early 1990’s. One the other hand, some movie productions also indicted a positive feedback to feminism. One of the first movies that efficiently reinterpreted misogynic clichés connected to the images of female s-f characters was Ridley Scotts’ “Blade Runner” (1982/1992). Gradually Scott’s masterpiece inspired other directors: Frank Oz’s re-make of “Stepford Wives” (2004) wittily argues with the gender stereotypes of modern s-f, other movies, such as Andrew Niccol’s ”Gattaca” (1997), Michael Winterbottom’s “Code 46” (2003) and Alfonso Cuaron’s “Children of Man” (2006), indicate negative aspects of future patriarchal society where female protagonists have no equal rights to man. Another example of female critique of the modern capitalist societies is the motif of cloning. Unfortunately, cloning (altogether with other pro-feminist motives), in the beginning used by counterculture authors as the metaphorical indication of the inhuman aspects of the “technological capitalism”, very soon became another cliché used without any deconstructing power by the main cinema. This way the omniscient power of mass culture absorbed the revolting ideas of female s-f.
2
Publication available in full text mode
Content available

Kobiece oblicza: czarostwo i melancholia. Kilka refleksji na temat postrzegania psychoz społecznych dawniej i dziś

94%
Kąkolewski I.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
2020
|
issue 107
79-95
EN
The author of the article presents an interpretation of the early modern discourses on witchcraft and mental disorders from the perspective of exclusion and inclusion processes regulating social dynamic in specific historical conditions. An intellectual basis for the early modern discourses on witchcraft and mental disorders was a traditional assumption about an alleged weakness and tendency of the female nature to conditions associated with melancholy, which was seen as both a natural (temperamental) condition and a supernatural one caused by the devil (melancholia diabolica). Popular misogynic opinions in the discourse on witchcraft were also present in the discourse on melancholy perceived as mainly a female illness, and encouraging the concept of the “majority” of Christian society being threatened by the “minority” of women accused of witchcraft and additionally marginalized by the association with a religious and ethnic “otherness”.
PL
Celem autora artykułu była interpretacja prowadzonych w epoce wczesnej nowożytności dyskursów na temat czarostwa i chorób psychicznych z punktu widzenia procesów ekskluzji i inkluzji jako mechanizmów regulujących dynamikę społeczną w określonych warunkach historycznych. Intelektualnym fundamentem wywodów w dyskursach na temat czarostwa i chorób psychicznych było tradycyjne przekonanie o rzekomej słabości i skłonności natury kobiecej do stanów kojarzonych z melancholią, rozumianą zarówno jako zjawisko naturalne (temperamentalne), jak i o podłożu demonicznym. Rozpowszechniane w dyskursie intelektualnym mizoginiczne poglądy o czarownicach, obecne również w dyskursie o melancholii jako przypadłości głównie kobiecej, pozwalały konstruować wyobrażenie o zagrażającej „większości” wiernych niebezpiecznej „mniejszości” czarownic (i czarowników), którą dodatkowo marginalizowano poprzez ich asocjację z religijną i etniczną „obcością”.
3
Content available remote

Otto Weininger: mizogin i profeminista?

84%
Wojnicka K.
Autobiografia. Literatura. Kultura. Media
|
2016
|
issue 1(6)
39-58
PL
Otto Weininger, austriacki filozof z przełomu XIX i XX wieku, jest autorem pracy, która w swoim czasie odbiła się szerokim echem zarówno w kręgach naukowych, jak i literackich, stając się jedną z najpoczytniejszych prac eksplorujących tematykę kobiecości i męskości. Lektura Płci i charakteru wpłynęła nie tylko na twórczość Jamesa Joyce’a i Augusta Strindberga oraz myśl Ludwiga Wittgensteina, ale stała się także ważną pozycją dla krytyczek feministycznych, odkrywających w pracy Weiningera pokłady mizoginii i antyfeminizmu, charakterystyczne dla współczesnej mu epoki. Uważna lektura Płci i charakteru wskazuje jednak, że obok niewątpliwej mizoginii autora charakteryzowało też specyficzne spojrzenie na sytuację kobiet, które to spojrzenie w wielu momentach uznać można za bardzo progresywne i spójne z postulatami myśli (pro)feministycznej. W związku z tym celem niniejszego eseju jest próba odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu idee Weiningera potwierdzają zarzuty o jego silnej postawie mizoginistycznej, ale także, czy i na ile jego poglądy czynią z niego profeministę.
EN
Otto Weininger, Viennese philosopher from the turn of XIX and XX century, is the author of the book Sex and character which revolutionised scientific and artistic milieus of his epoch. It became one of the most popular scientific work exploring the nature of femininity and masculinity. However, Sex and character not only influenced James Joyce and August Strindberg works or Ludwig Wittgenstain’s philosophy. It also inspired a number of feminist critiques to explore and analyse antifeminism and misogyny characteristic for Weininger and the whole fin de siècle epoch. Nonetheless, aside undoubted misogyny, Weininger’s analyses and ideas regarding the position of women in the society, might be interpreted as rather progressive and can be comparable with (pro)feminist movements’ claims. Therefore, the main aim of this paper is to investigate to what extend Weininger’s work expresses his misogynous approach but also, to what extend his ideas can be defined as profeminist.
4
Publication available in full text mode
Content available

La riflessione di Torquato Tasso sulla donna nel “Discorso della virtù feminile e donnesca”

84%
Boni F.
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
|
2017
|
issue 9(1) "Gli orizzonti dell’italianistica: tradizione, attualita e sfide di ricerca"
215-223
IT
L’articolo delinea la riflessione sulla donna da parte di Torquato Tasso sulla base del Discorso della virtù feminile e donnesca (Venezia, 1582), nell’ambito del dibattito sulla donna di fine Cinquecento e inizio Seicento. Ci si interroga sulla reale originalità della posizione tassiana all’interno di questo dibattito, presentando i concetti di “virtù femminile” e “virtù donnesca”, di “femina” e “donna eroica”.
PL
W artykule przedstawiono utwór Torquata Tassa pt. Discorso della virtù femminile e donnesca (Wenecja, 1582) i jego rozważania dotyczące płci pięknej na tle debaty na temat kobiet, która toczyła się we włoskiej kulturze pod koniec XVI i na początku XVII wieku. Poddane analizie zostały pojęcia „virtù femminile” oraz “virtù donnesca”, które Tasso wprowadza w swoje rozważania i do których przywiązuje szczególną wagę, aby ocenić oryginalność autora w stosunku do światopoglądu swej epoki.
5
Publication available in full text mode
Content available

The Front Runner Patricii Nell Warren. Coming out, czyli zwycięstwo i koniec tragedii

67%
Świetlicki M.
InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer
|
2020
|
issue 15
51-63
EN
Before coming out of the closet and publishing a series of successful gay novels, Patricia Nell Warren was known as Patricia Kilina, wife of a Ukrainian émigré writer George Tarnawsky. Her early poetry, written in Ukrainian, includes numerous references to non-traditional gender roles which she further explored in her anglophone novels. The Front Runner (1974) was published when Warren had already divorced her husband and came out of the closet. It was met with commercial success and became the first contemporary American bestseller about gay love. In this paper, I focus on the mixed reader-response of The Front Runner in the LGBTQ+ community, as well as the role of homophobia and misogyny in Patricia Nell Warren’s novel. I argue that The Front Runner provides readers with a thought-provoking literary representation of the changing social attitudes towards non-binary gender roles and non-heterosexuality right after Stonewall and before the AIDS epidemic.
PL
W niniejszym artykule chciałbym przybliżyć czytelnikom nieznaną w naszym regionie anglojęzyczną twórczość Patricii Nell Warren na przykładzie jej najbardziej znanego utworu The Front Runner (1974), powieści, w której autorka porusza kwestie homofobii i mizoginii w sporcie, jak również różne doświadczenia ujawniania homo-seksualnej orientacji dwóch pokoleń mężczyzn. Biorąc pod uwagę koncepcję potrójnej mimesis Paula Ricoeura, skupię się na relacji między własnym doświadczeniem autorki a narracyjną problematyką powieści, jak również wieloznaczną recepcją utworu wśród przedstawicieli społeczności LGBTQ+. Pragnę pokazać, że w kontekście amerykańskim The Front Runner może pełnić rolę tekstu kultury i medium pamięci, a dla nowych europejskich czytelników stanowić potencjalne źródło pamięci protetycznej, dostarczające literacką reprezentację doświadczenia ujawnienia orientacji homoseksualnej i zmieniających się postaw społecznych wobec niebinarnych ról płciowych i nieheteroseksualności zaraz po zamieszkach w Stonewall i przed epidemią AIDS. Pragnę też zauważyć, że zapoznanie polskich czytelników z prozą Warren może stać się impulsem do queerowej reinterpretacji wcześniejszej poezji autorki Tragedii pszczół.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.