Search results

1

Motywy folklorystyczne w przestrzeni artystycznej opowiadania Herberta Georga Wellsa Piękny strój

100%

Jankowska T.

Acta Neophilologica

|

2012

|

issue XIV/2

129-140

EN

The elements of symbiosis between a literary work and fable are clearly reflected in the structure of Herbert George Wells short story The Beautiful Suit that was published originally as A Moonlight Fable. The distinct allusion of the author about the title as well as the fact of two titles indicates similarity to folkloristic genre and gives posibility to perceive the story in two ways: literary work and fable. The typical semantics of folkloristic works is introduced by a number of constant formulas and motifs. They are conditioned by the function of moonlight topos that creates the opposition man – moon. The determining character of this antithesis implies the main division of the text and provides the paradigmatic sequence man – earth – mortal life versus moon – heaven – eternity that constitutes the fundamental element to model the basic relationships of the space and time structure. As well as in the sources of mythology and folklore the motif of the moon in the Wells’s short story introduces the aspect of duality of the depicted world, has an allegorical effect on the protagonist’s fate that touches the secret of existence and happiness.

2

The New Moon Festival in the Priestly Calendar of the Pentateuch. Exegesis of Fragments from The Book of Leviticus (Lev. 23:23–25) and The Book of Numbers (Num. 28:11–15; 29:1–6)

81%

Jędrzejczak A. Ł.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2020

|

issue 36

49-65

PL

W prezentowanym artykule autor zajmuje się perykopami z warstwy kapłańskiej Pięcioksięgu, w których pojawiają się wzmianki o święcie nowiu księżyca. W pierwszym punkcie podkreśla związki słownictwa hebrajskiego z innymi językami semickimi w kwestii nazewnictwa tegoż święta. Dyskusyjną sprawą jest bowiem tłumaczenie Kpł 23,23–25, w której to perykopie część egzegetów dopatruje się nie święta nowiu księżyca, lecz święta Nowego Roku. Autor przedstawia własną propozycję tłumaczenia tego spornego fragmentu. Dodatkowo zajmuje się problemem hebrajskiego wyrażenia תְּרוּעָה , które pozostawia pewną dowolność interpretacyjną co do sposobu celebracji tego świątecznego dnia. Punktem wyjścia w prezentowanej analizie jest próba nakreślenia trudności związanych z umieszczeniem badanych fragmentów w którejś z warstw. Autor ma zamiar przedstawić propozycje składane przez egzegetów i nie rości sobie prawa do rozsądzania w kwestiach spornych. Punktem zasadniczym jest analiza wymienionych w tytule fragmentów, które autor bada również w odniesieniu do tekstów biblijnych pochodzących z innej warstwy (Deuteronomista) bądź świadectw pozabiblijnych.

EN

In the present article the author deals with pericopes from the priestly layer in the Pentateuch, which include references concerning the New Moon Festival. In the first point of this article, the author underlines connections of Hebrew words with other Semitics languages in terms of naming this feast. The controversial issue is the translation of Lev. 23:23–25, in which many scholars see not the New Moon Festival, but the New Year Festival. The author sets himself the task, using synchronous methods of work on the biblical text, to present his translation proposal of this disputed fragment. Also, he deals with the problem of the Hebrew expression תְּרוּעָה , which leaves some interpretative freedom as to how to celebrate this festive day. An important point in the presented analysis is an attempt to outline the difficulties associated with placing the examined fragments in one of the layers. However, the author does not intend to solve this issue. In his last point, the author analyzes the fragments mentioned in the title, often juxtaposing them with each other or referring to biblical texts that come from a different layer (Deuteronomist) or extra-biblical testimonies.

3

Symbolika księżyca w Enarrationes in psalmos św. Augustyna

72%

Zgraja B.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 69

735-753

EN

The present article proves that Augustine, explaining in Enarrationes in Psalmos the texts of Psalms, does not treat references occurig in them, to the moon merely as a part of the descriptions of beauty of the created world, but tries to perceive in it a hidden meaning, the disclosure of which serves the interpreation of different theological questions. For the bishop of Hippo, the moon is a metaphor of God the Creator, of Christ, of the Church and of the human being. With reference to God the Creator, the moon is to remind Christians, that God creating everything as being good and beautiful, He himself is the Good and the Beauty. Furthermore, the motive of the moon is to point to God’s self-sufficiency, his freedom and independence. The moon as metaphor of Christ, in turn, allows to perceive in Him the true God who, through the event of Incarnation, revealed to the human being the eternal plan of salvation. The ecclesiological dimension of the symbolism of the moon, however, introduces the concept of the beginnings of the Church, points out to its persecutions and to the presence of sinful people in it. What’s more, the moon-Church is the mystical Body of Christ and Christi s its Head. It is, furthermore, a Glorious Church that will be reigning with Christ for ever. Through the antropological dimension of the figure of the moon, Augustine exposes to the listeners of his sermons the truth about human fragility, corporality and mortality, moral inconstancy and a necessity for gaining more and more perfection with the suport of the Holy Spirit. The moon is salso to direct the human thinking at the truth of resurrection.

4

Alawici – czciciele Słońca czy Boga Najwyższego?

61%

Rzym M.

Annales Missiologici Posnanienses

|

2017

|

issue 22

63-74

EN

This article presents that numerous unorthodox syncretic groups, which are composed of the elements of various religions, and emerged from Islam over the centuries. Their distinguishing feature was the exaggerated cult of some personalities, generally Ali Ibn Abi Talib. One of these movements is the Alawis that plays an important political role in Syria nowadays. The originality of the Alawis’ worship and doctrine is expressed by the importance of the sun and the moon, among others things. The light is the essence of God and the sun or the moon is considered God’s dwelling.

PL

This article presents that numerous unorthodox syncretic groups, which are composed of the elements of various religions, and emerged from Islam over the centuries. Their distinguishing feature was the exaggerated cult of some personalities, generally Ali Ibn Abi Talib. One of these movements is the Alawis that plays an important political role in Syria nowadays. The originality of the Alawis’ worship and doctrine is expressed by the importance of the sun and the moon, among others things. The light is the essence of God and the sun or the moon is considered God’s dwelling.

5

Тэма вечара і ночы ў паэзіі Наталлі Арсенневай

58%

Нікіцюк-Пэркоўска В.

Białorutenistyka Białostocka

|

2014

|

vol. 6

RU

Вiялета Нiкiцюк-Пэркоўска - Беласток

PL

Białoruska poetka emigracyjna Natalia Arsienniewa znana jest w literaturze przede wszystkim jako „miłośniczka rodzimej przyrody”, „poetka jesieni”. W artykule zwrócono uwagę na jeszcze jeden istotny fakt, mianowicie na to, że Arsienniewa to także „poetka pory wieczorowej”, nadzwyczajna „malarka nocy”. Zafascynowanie nocnym pejzażem jest widoczne już w jej pierwszych wierszach i nie gaśnie wraz z upływem lat. Noc Arsienniewej, w odróżnieniu od tradycyjnego jej ukazania, nie jest ciemna i mroczna, wręcz przeciwnie, zachwyca swym pięknem i wielobarwnością. Nieodłącznymi elementami nocnego krajobrazu poetki są księżyc i gwiazdy. Ponadto noc dla Arsienniewej to czas refleksji, przemyśleń, marzeń.

EN

In literature Belarusian emigrant poetess Natalya Arseneva is famous for her love to native nature and autumn. The article discusses another crucial fact – Arseneva is a poetess of evening and night. Her fascination with night landscape observed in her first poems can be found in her entire creation process. Arseneva’s night is neither dark nor gloomy. On the contrary, the night excites by its beauty and multicolor. The moon and stars are an inseparable element of the night landscape. For Arseneva night is the time of reflection and dreams.

6

Fenomen „duszy” w heksaemeronie

51%

Lasek P. A.

Verbum Vitae

|

2022

|

vol. 40

|

issue 3

613-630

EN

The work provides an analysis of the first description of the creation (Gen 1) from the perspective of various categories of created entities, as reflected in the triple use of the verb ברא. Each occurrence of this verb in this biblical text means creating something new and adding this new entity to an already existing world, which gives rise to a new category of created things. The first such category are inanimate things which receive existence and are made only of dead matter. The second category are living creatures which have a body made of the same matter, but who also receive the element of life. The third category is man, who has a body made of the same matter, with the same element of life, but also the third element which makes him similar to God, in fact, God’s image. That third element is not named in the text, but we may see here what we call a soul. So, having a soul distinguishes man from all other beings created by God: Only man has a soul. Animals do not have it, nor do plants, nor the sun and the moon, which were idolized by the ancients -- none of these has a soul but instead belong to the realm of dead matter.

PL

Celem pracy jest analiza pierwszego opisu stworzenia (Rdz 1) pod kątem kategorii stworzeń, jakie tworzy trzykrotne pojawienie się w nim słowa ברא . Każde wystąpienie tego czasownika w tym tekście oznacza stworzenie czegoś nowego i dodanie tego do istniejącego już świata, co powoduje początek istnienia nowej kategorii stworzeń. Pierwszą taką kategorią są rzeczy martwe, które otrzymują istnienie i są zbudowane tylko z martwej materii. Drugą kategorią są istoty żywe, które mają ciało zbudowane z tej samej materii, ale ponadto otrzymują pierwiastek życia. Trzecią kategorią jest człowiek, który ma ciało zbudowane z tej samej materii, ten sam pierwiastek życia oraz trzeci element, który sprawia że jest on „podobny” Bogu i jest Jego „obrazem”. Element ten nie jest nazywany, ale możemy postawić pytanie, czy można dopatrywać się tu tego, co nazywamy „duszą”. W takim razie posiadanie duszy wyróżnia człowieka ze wszystkich innych stworzeń. Duszę posiada tylko człowiek, nie mają jej zwierzęta, ani tym bardziej materia martwa. Duszy nie mają równ

7

Harmonia makrokosmosu w Syrachowym opisie ciał niebieskich (Syr 43,1-10)

51%

Piwowar A.

Verbum Vitae

|

2017

|

vol. 31

97-122

EN

Sir 42:15–43:33 constitutes a hymn celebrating the Creator and his creations. There the sage expresses his fascination with the created world, which stands as a testimony to God’s greatness, might and beauty. In the passage 43:1-10 Sirach depicts the sky and its celestial bodies: the sun, moon and stars, focusing primarily on their extraordinary greatness and beauty. When the Greek version of the text is read more carefully, however, it is clear that the section mentions also the harmony and order of the universe, which are manifestations of God’s wisdom. The depictions of the moon (43:6-8) and the stars (43:9-10) express these truths explicitly. In the poetic descriptions of the firmament (43:1) and the sun (43:2-5), however, they are conveyed implicitly, through the meaning of words such as e.g. stereōma, and in the functions assigned to the heavenly bodies by God.

PL

Syr 42,15 – 43,33 jest hymnem na cześć Stwórcy i Jego dzieła. Mędrzec wyraża w nim zachwyt nad stworzonym światem, który jest świadectwem wielkości, wszechmocy i piękna Boga. W 43,1-10 Syrach opisuje nieboskłon i ciała niebieskie (słońce, księżyc i gwiazdy). Tekst ten wyraża przede wszystkim ich niezwykłą wielkość i piękno. Jednak gdy wczytamy się dokładnie i wnikniemy głębiej w jego grecką wersję, to odkryjemy, że mówi on również o harmonii i ładzie w makrokosmosie, które z kolei świadczą o mądrości Stwórcy. Prezentacja księżyca (43,6-8) i gwiazd (43,9-10) wyraża wprost (explicite) powyższe prawdy. Natomiast w poetyckiej prezentacji firmamentu (43,1) i słońca (43,2-5) zawarte są one implicite, tzn. w znaczeniu słów takich, jak np. stereōma, oraz w zadaniach (funkcjach w świecie) przypisanych im przez Boga.

Refine search results

2 Verbum Vitae

1 Acta Neophilologica

1 Annales Missiologici Posnanienses

1 Białorutenistyka Białostocka

1 Poznańskie Studia Teologiczne

1 Vox Patrum

1 2022

1 2020

1 2018

2 2017

1 2014

1 2012

1 Jankowska T.

1 Jędrzejczak A. Ł.

1 Lasek P. A.

1 Piwowar A.

1 Rzym M.

1 Zgraja B.