Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: multiagent

Sort By:

Limit search:

Zagadnienia odpowiedzialności cywilnej multiagenta

100%

Pokrzywniak J.

Prawo Asekuracyjne

2014

vol. 3(80)

85-94

De lege lata multiagent jest odmianą agenta ubezpieczeniowego, zatem winien być traktowany jako reprezentant interesów zakładów ubezpieczeń, z którymi wiążą go umowy agencyjne. Należy konsekwentnie odróżniać instytucję multiagenta od instytucji brokera ubezpieczeniowego, który działa na zlecenie ubezpieczającego i w jego interesie. Mimo że multiagent jest po prostu szczególną postacią agenta, a nie quasi-brokerem, to model jego odpowiedzialności został ukształtowany w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym na wzór modelu odpowiedzialności brokera ubezpieczeniowego. Ustawodawca przewidział bowiem wyłączenie odpowiedzialności zakładów ubezpieczeń, na rzecz lub w imieniu których multiagent działa za wyrządzone przezeń szkody, nałożył nań jednocześnie obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Model odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez multiagenta w ujęciu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym daleki jest od doskonałości. Nie zapewnia on bowiem dostatecznej ochrony klientów zawierających umowy ubezpieczenia za pośrednictwem multiagentów.

As the law stands now, an independent insurance agent (in Polish called "multiagent") is a type of an insurance agent and should be treated as representing the interests of the insurance companies with which he or she has entered into agency contracts. An independent agent ought to be consistently distinguished from an insurance broker, the latter acting on behalf and in the interests of the insurance taker. Even though an independent agent is simply a special type of agent, not a quasi broker, the Insurance Intermediation Act models his liability regime on that of an insurance broker where it excludes the liability of insurance companies for losses occasioned by an independent agent acting on their behalf. The exclusion is claimed to be reasonable because it is often impossible to identify the insurance company an agent acted for while causing a particular loss. Although this is surely true in many cases, it is sometimes possible to find the insurance company for which an agent was acting when he or she harmed a client. While the law excludes insurance company's liability for losses caused by independent agents, it requires the latter to take out liability insurance. However, it does not cover the independent agent's intentional fault (whereas the insurance company is liable for losses caused intentionally by an exclusive agent). Thus, the liability for losses caused by an independent agent intentionally is only on the agent himself, which can lead to practical enforcement problems, especially with large claims. As such, the Insurance Intermediation Act's model of liability for losses caused by independent agents is far from ideal because it does not offer sufficient consumer protection. It remains to be seen if there are reasons for excluding insurers' liability for acts and omissions of their independent agents even when the loss caused by the agents may be linked to their acting for a specific insurer.

Insurance Distribution Directive (IDD) and its implementation in the Polish legal system – selected aspects

80%

Mrozowska-Bartkiewicz B.

Prawo Asekuracyjne

2017

vol. 4(93)

50-61

On January 20, 2016, the European Parliament and the Council of the European Union approved the Insurance Distribution Directive (EU) 20166/97. The document constitutes one of the most significant legislative acts, whose influence on insurance distribution in EU member countries is hard to overestimate. The implementation of IDD in the Polish legal system is one of the greatest challenges for the insurance sector. The final form of the Directive will have a key impact on the further development of the industry, as well as its revenues, in coming years. Without a doubt, the Directive will alter the functioning of the insurance market by raising the significance of the compliance function in insurance companies and by imposing its reinforcement on brokers and multi-agents, as it was the case in other EU member countries. This article discusses the basic assumptions of the Polish Act on insurance distribution, which implements the EU Directive.

W dniu 20 stycznia 2016 r. została przyjęta przez Parlament Europejski i Radę (UE) dyrektywa 2016/97 w sprawie dystrybucji ubezpieczeń. Stanowi ona jeden z istotniejszych aktów prawodawstwa, którego wpływ na rozwój dystrybucji ubezpieczeń w państwach członkowskich Unii Europejskiej trudno jest przecenić. Wdrożenie IDD do polskiego systemu prawnego jest jednym z poważniejszych wyzwań dla sektora ubezpieczeniowego, a ostateczny jej kształt będzie miał kluczowy wpływ na dalszy rozwój i dochody branży w nadchodzących latach. Niewątpliwie ustawa, podobnie jak w innych krajach UE, wprowadzi zmiany w sposobie funkcjonowania rynku ubezpieczeniowego, zwiększając znaczenie funkcji compliance w zakładach ubezpieczeń i wymuszając jej wzmocnienie u brokerów i multiagentów. W artykule omówiono podstawowe założenia polskiej ustawy o dystrybucji ubezpieczeń wdrażającej przepisy dyrektywy.

Refine search results

2 Prawo Asekuracyjne

1 2017

1 2014

1 Mrozowska-Bartkiewicz B.

1 Pokrzywniak J.

Search results

Zagadnienia odpowiedzialności cywilnej multiagenta

Insurance Distribution Directive (IDD) and its implementation in the Polish legal system – selected aspects