Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: musical rhetoric

Sort By:

Limit search:

Topoi umuzycznione. Przegląd koncepcji toposu w muzyce

100%

SOŁTYSIK M.

Edukacja Muzyczna

2019

issue 14

199–228

This article studies topos as a concept and its influence in Western Music. For this end, the history of how the understanding of topos developed, as well as how it manifested itself, shall be presented. This term, one which originates from the Ancient Greek’s study of Rhetoric, quickly gained acceptance in many cultural contexts. It is thanks to this growth that it was promptly incorporated into ars musica. During the Middleages, this concept from the Antique era was revived, notably influencing the illustrative nature of this era’s music. The concept continued throughout the Common era proceeding, especially in reinforcing the role of affects in music. The 20th century witnessed the progression of many unique understandings of topos coindependently. The contemporary thought of this era has presented numerous propositions of one is to understand the term that oscillates between the fields of musicology, literature studies, and philosophy. It can be said, that defining topos in the field of music will be closely tied with the emerging „transcultural” phenomenon; an appropriate paradigm with which to observe the variables shaping European culture, such as globalization and orientalism.

Treść artykułu ma ukazać różne ujęcia topoi w sztuce muzycznej. W tym celu zostaje przedstawiona historia pojęcia toposu. Ten termin z antycznej retoryki dość szybko stał się pojęciem używanym w szerszym kontekście kulturowym, dzięki czemu połączono go również z ars musica. W okresie średniowiecza dokonała się adaptacja starożytnych koncepcji oraz rozwinięcie ich w stronę ilustracyjności, w epokach nowożytnych nastąpiło zaś wzmocnienie roli afektów. W XX stuleciu wiele ujęć umuzycznionego topoi zaczęło funkcjonować równolegle. Współczesna myśl w omawianym zakresie dostarcza licznych propozycji oscylujących między muzykologią, literaturoznawstwem a filozofią. Można przypuszczać, że pojmowanie toposu w muzyce będzie się w przyszłości wiązało z perspektywą transkulturową, która wydaje się odpowiednim paradygma- tem badawczym wobec zachodzących w kulturze europejskiej procesów, takich jak globalizacja i orientalizacja.

Rhetorical figures and rhetorical strategies in The Minotaur by Harrison Birtwistle

100%

Micał D.

Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ

2016

issue 3(30)

89-114

The Minotaur is the opera composed by Harrison Birtwistle to libretto by David Harsent. It was premiered in 2008 in Royal Opera House, Covent Garden. Birtwistle’s musical language is basically modernist: atonal, centralised, based on interval or number patterns, pre-compositional operations, scales invented by the composer himself. His music is recognised as generally intellectual and connected with great avantgarde of 20th century. On the other hand, Birtwistle has never denied expression in his pieces. Titles and extra-musical inspirations are common (i.e. Melencolia 1). Birtwistle is inspired by music of the Middle Ages, Renaissance, and, less often, Baroque. The score of The Minotaur is full of rhetorical figures: both hypothyposis and emphasis. They are evident and immediately recognised in spite of contemporary, atonal language of the opera. Mostly, they are inspired by Baroque musical-rhetorical figures but there are examples of individual, contemporary means. Figures are local and connected with only one or few words. General atmosphere of fear and isolation can be created with ‘rhetorical strategies’, which are active much longer than figures. Birtwistle uses musical symbols as well. There are two main symbols in The Minotaur: the iambic ‘glissando gesture’ which opens the opera and appears in its key moments, and the ‘motif of fate’ – repetition connected with powers of fate and with tragic irony. The question is, why Birtwistle used so traditional and instantly recognisable means, as he is known for his highly intellectual music. Answer given in this text is that they stay in service of narration. They are audible and visible signs of telling the story.

Minotaur to opera skomponowana przez Harrisona Birtwistle’a do libretta Davida Harsenta. Jej premiera odbyła się w 2008 roku w Royal Opera House w Covent Garden. Język muzyczny Birtwistle’a jest zasadniczo modernistyczny. Charakteryzują go atonalność, zcentralizowanie, bazowanie na formułach interwałowych lub numerycznych, zabiegach pre-kompozycyjnych, czy też skalach wymyślonych przez samego kompozytora. Jego muzykę uznaje się generalnie za intelektualną, powiązaną z wielką awangardą XX wieku. Z drugiej strony Birtwistle nigdy nie pozbawiał swoich utworów ekspresji. Powszechnie pojawiają się u niego tytuły i inspiracje pozamuzyczne (na przykład Melencolia 1). Kompozytor czerpie inspirację z muzyki średniowiecznej, renesansowej i w mniejszym stopniu barokowej. Partyturę Minotaura przepełniają figury retoryczne – zarówno hipothyposis, jak i emphasis. Są oczywiste i natychmiast dają się rozpoznać pomimo współczesnego, atonalnego języka opery. Zasadniczo, są one oparte na barokowej teorii retoryki muzycznej. Figury pojawiają się w wybranych miejscach i łączą się tylko z jednym lub kilkoma słowami. Atmosfera strachu i izolacji w całej operze została wykreowana dzięki całym strategiom retorycznym, które wykazują znacznie dłuższą aktywność niż same figury. Birtwistle posługuje się także symbolami. Dwa główne w Minotaurze to jambiczne glissando, rozpoczynające operę i pojawiające się w jej kluczowych momentach, oraz motyw fatum – kręgu powtarzającego się motywu powiązanego z siłami przeznaczenia oraz ironią tragiczną. Pytanie, dlaczego kompozytor sięgnął po tak oczywiste, wręcz trywialne środki, skoro jest znany ze swej wysoce intelektualnej muzyki? Pozostają one w służbie narracji – oto odpowiedź, której dostarcza niniejszy artykuł; są słyszalnymi i widzialnymi znakami opowiadania historii.

Refine search results

1 Edukacja Muzyczna

1 Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ

1 2019

1 2016

1 Micał D.

1 SOŁTYSIK M.

Search results

Topoi umuzycznione. Przegląd koncepcji toposu w muzyce

Rhetorical figures and rhetorical strategies in The Minotaur by Harrison Birtwistle