Search results

1

Social support as a regulator of self-care attitude in persons with myocardial infarction

100%

Wilski M., Sienkiewicz Wilowska J. A.

Polish Psychological Bulletin

|

2014

|

vol. 45

|

issue 4

521-532

EN

The article presents the results of research on the relationship between social support and self-care of people with myocardial infarction. 127 patients treated in a rehabilitation centre participated in the study. The Inventory of Socially Supportive Behaviours (ISSB) and the Self-care Questionnaire (KTS) developed by the author, were used. The findings suggest that persons receiving little support are characterised by lower level of self-care than people with medium and high level of support. No such difference was noted between people with medium and high support level. This suggests that social support is of considerable importance for the changes in the level of self-care only in the case of people previously receiving little support. The research also indicates that informational support is related to higher level of self-care whereas instrumental support is related to lower level of self-care. Emotional support was significant only for the care for social functioning.

2

Wzrost po traumie a zadowolenie z życia u osób po zawale serca

100%

Ogińska-Bulik N.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2014

|

vol. 19

|

issue 1

140-154

EN

The aim of the study was to investigate the relationship between posttraumatic growth, which was a consequence of experienced traumatic event and the level of satisfaction with life. The study group consists of 86 person (62 men and 24 women), aged 36-87 (M = 60,5; SD = 10,05), who experienced myocardial infarction. Half of them participated in rehabilitation program. Two methods were used in the study: Life Satisfaction Questionnaire and Posttraumatic Growth Inventory. The results revealed poor relationship between positive changes aftermath trauma and life satisfaction. The overall score of Life Satisfaction Questionnaire correlates only with positive changes in relations to others. These changes appeared the main predictor of satisfaction with life among persons with myocardial infarction.

3

Pathogenesis of depression after myocardial infarction: rationale, state of the art and perspectives

88%

Roriz Dias M., Koike M.

Progress in Health Sciences

|

2013

|

vol. 3

|

issue 1

123-127

EN

Relation between depression and myocardial infarction is known, but the mechanism that explains depression occurrence after myocardial infarction (AMI) is still unclear. The objective of this study was to review the literature to better understand the pathogenesis of post-myocardial infarction depression. Using a strategy similar to systematic review, we found experimental and clinical evidences. The post-myocardial infarction depression (PMID) has multiple causes such as psychological, biological dysfunctions or a combination of both. The inflammation of central nervous system and neurons destruction in specific regions of the brain resulted of AMI could be responsible to PMID, and it seems to be the main mechanism.

4

Wpływ rehabilitacji kardiologicznej na parametry hemodynamiczne i pracę serca chorego z niską frakcją wyrzutową lewej komory po zawale mięśnia sercowego - opis przypadku.

75%

Bielecka-Kowal K., Jóźwik S., Woźniewski M.

Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia

|

2018

|

issue 4

97-100

PL

Wstęp. Właściwie dobrany trening rehabilitacyjny powoduje zmniejszenie zapotrzebowania na tlen, zwolnienie spoczynkowej i wysiłkowej czynności serca oraz zwiększenie objętości wyrzutowej serca, wpływa na polepszenie funkcji śródbłonka, poprawę ukrwienia mięśni szkieletowych oraz wzrost siły mięśniowej. Celem niniejszej pracy było określenie wpływu rehabilitacji kardiologicznej na parametry hemodynamiczne i badanie echokardiograficzne serca chorego po zawale mięśnia sercowego z niską frakcją wyrzutową lewej komory.

EN

Background. Properly selected rehabilitation training reduces the need for oxygen, slows down the resting and exertional activity of the heart and increases the ejection volume of the heart, improves the endothelial function, improves the blood circulation of skeletal muscles and increases muscle strength. The aim of this study was to determine the impact of cardiac rehabilitation on haemodynamic parameters and echocardiographic examination of the patient's heart after myocardial infarction with low left ventricle ejection fraction.

5

Dietary supplements, nutraceuticals and functional foods use after myocardial infarction depend on the age, sex, BMI and professional activity – a pilot study

75%

Haponiuk-Skwarlińska J., Antoniak A., Ciurla M., Paluch K., Makulec G., Klimczak-Tomaniak D., Kuch M., Janiszewski M.

International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health

|

2023

|

vol. 36

|

issue 6

732-743

EN

Objectives To assess dietary supplements, functional foods and nutraceuticals use among the patients after myocardial infarction (MI). Material and Methods The authors prospectively enrolled 100 consecutive patients hospitalized due to MI and remaining under coordinated outpatient care after MI in the authors’ cardiology department. Results The authors showed that patients within median (interquartile range) 12.30 (10.18–14.57) months after MI use dietary supplements, nutraceuticals and functional foods in their everyday diet. Vitamins (53% patients), especially vitamin D (35%), were the most frequently used dietary supplements. In contrary to common usage of dietary supplements (59%), smaller proportion of patients use functional foods (21%) and nutraceuticals (5%), especially phytosterols. The authors found that the use of over-the-counter (OTC) drugs and dietary supplements is associated with age (participants <60 years old vs. participants ≥60 years old: OTC drugs: N = 8 [20.0%] vs. N = 32 [53.3%], p < 0.001; herbals: N = 3 [7.5%] vs. N = 16 [26.7%], p = 0.019), sex of the patients following MI (females vs. males: vitamins: N = 17 [70.8%] vs. N = 36 [47,4%], p = 0.045; vitamin D: N = 13 [54.2%] vs. N = 22 [28.9%], p = 0.024; omega-3 fatty acids: N = 3 [12.5%] vs. N = 1 [1.3%], p = 0.042; herbals: N = 8 [33.3%] vs. N = 11[14.5%], p = 0.040), as well as the BMI of the participants (BMI < 24.9 vs. BMI ≥ 25.0: multivitamin/ multimineral dietary supplements: N = 3 [15.0%] vs. N = 31 [42.5%], p = 0.035; vitamin B6: N = 1 [5.0%] vs. N = 21 [28.8%], p = 0.035). In the study group all participants with the age above retirement age have already withdrawn from professional activity and they more often used OTC drugs (N = 14 [25.9%] before retirement age vs. N = 26 [56.5%] above retirement age, p = 0.002). Conclusions The patients following MI use supplements, functional foods and nutraceuticals. Their use depends on sex, age, BMI and professional activity. The authors believe that their potential beneficial effects require further evaluation in clinical longitudinal studies.

6

Postawa troski o siebie pacjentów po zawale serca

75%

Wilski M.

Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo

|

2011

|

issue 2(14)

53-68

PL

Skuteczność rehabilitacji po zawale serca uzależniona jest w dużej mierze od aktywności własnej pacjenta. W związku z tym zasadne wydaje się poszukiwanie czynników warunkujących aktywność własną. Za jeden z takich czynników uznać można postawę troski o siebie. Celem badań była odpowiedź na pytanie czy troska o siebie osób po zawałach serca różni się ze względu na natężenie i rodzaje od troski o siebie osób zdrowych. Badania wykazały, że nie ma istotnych różnic w ogólnym poziomie troski o siebie między osobami zdrowymi a osobami po przejściu zawału serca. Zaledwie jeden z wymiarów postawy troski o siebie – poczucie odpowiedzialności, okazał się istotnie różnicować obie grupy. Poczucie odpowiedzialności za siebie i własny stan zdrowia było zdecydowanie wyższe w grupie osób po zawałach serca. Badania potwierdziły także związek między rodzajami troski o siebie a faktem przebycia zawału serca. Okazało się, że osoby po zawałach serca cechują się zdecydowanie wyższym poziomem troski o funkcjonowanie fizyczne w stosunku do osób zdrowych.

EN

The effectiveness of rehabilitation after myocardial infarction depends largely on the patient’s own activity. Therefore, it appears advisable to search for factors determining a person’s own activity. An attitude of self-care can be considered as one of such factors. The aim of this study was to answer the question whether the self-care attitude of patients after myocardial infarction differed in terms of intensity and types from the self-care attitude of healthy people. The study showed that there were no significant differences in the overall self-care attitude level between healthy people and those after myocardial infarction. Only one dimension of self-care attitude – responsibility, proved to markedly differentiate the two groups. A sense of responsibility for themselves and their own health was significantly higher in patients after myocardial infarction. The study also confirmed the relationship between the types of self-care attitude and myocardial infarction. It turned out that people after heart attacks were characterized by a much higher level of physical self-care attitude compared to healthy people.

7

Wybrane czynniki psychospołeczne występujące w pracy zawodowej osób po przebytym zawale mięśnia sercowego

63%

Grochulska A., Lesińska-Sawicka M.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2019

|

issue 1(30)

PL

Wprowadzenie. Wzrasta liczba dowodów naukowych świadczących o niezależnym udziale czynników psychospołecznych w kształtowaniu ryzyka zachorowania na choroby układu krążenia, w tym związanych z charakterem, organizacją i warunkami pracy. Cel pracy. Celem badań było poznanie wpływu wybranych czynników psychospołecznych u osób pracujących na wystąpienie zawału mięśnia sercowego. Materiał i metoda. Badania wykonano w okresie od kwietnia 2014 do maja 2015 roku wśród 150 osób po przebytym zawale mięśnia sercowego, do pół roku od wystąpienia ostrego incydentu wieńcowego uczestniczących w programie kompleksowej rehabilitacji kardiologicznej Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Słupsku w dniu przyjęcia. Przy zbieraniu materiału empirycznego posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, wykorzystując jako technikę ankietę i narzędzie badawcze w postaci autorskiego kwestionariusza ankiety. W analizie statystycznej posłużono się testem rozkładu Chi-kwadrat oraz testem korelacji r-Pearson, przy rozkładzie normalnym, na założonym poziomie ufności p = 0,05, oraz współczynnikiem kontyngencji (C). Wyniki i wnioski. Przeprowadzone badanie wykazało, że stres związany z wykonywaniem codziennych zadań zawodowych jest istotnym czynnikiem ryzyka wystąpienia ostrego incydentu wieńcowego. Dla 30% badanych mężczyzn po przebytym zawale mięśnia sercowego najsilniej odczuwaną emocją podczas realizacji zadań zawodowych był stres związany z nadmiarem nakładanych na nich obowiązków i zadań zawodowych, natomiast dla 24,7% badanych kobiet stresorem w miejscu pracy była atmosfera oraz stosunki ze współpracownikami i przełożonymi. Stres ten potęgował się wraz z upływem lat pracy zawodowej. Kardiologię inwazyjną, kardiochirurgię powinny wspomagać zintegrowane działania profilaktyki uwzględniające modyfikację czynników stresogennych wstępujących w środowisku pracy.

EN

Introduction: A significant growth has been observed in the number of scientific proves indicating an independent contribution of psychosocial factors, such as the nature, organization and conditions of work performed by patients, to the risk of developing cardiovascular disease. The purpose: The purpose of this paper is to analyse the influence of selected psychosocial factors appearing in professional work of patients on the experience of myocardial infarction. Evidence and methods: The examined material was provided by 150 respondents – randomly chosen patients of a provincial cardiology clinic, affected by infarct. The research was conducted between April 2014 and May 2015, up to six months after the occurrence of acute coronary heart disease, treated in Słupsk and Cardiological Rehabilitation Center of the Voivodship Specialist Hospital in Słupsk on the day of admission. Empirical evidence was collected by the use of a diagnostic survey based on a survey questionnaire and the authors’ own questionnaire mentioned above. The authors used a diagnostic questionnaire method to collect the empirical material, a square Chi test by Pearson and contingency indicator in statistical analysis. Results: The conducted research has shown that professional stress and the performance of tasks related to stressful daily situations are important factors when talking about the risk of developing myocardial infarction. For about 30% of the men examined following myocardial infarction the most intensely felt emotion while implementing work related task was the stress connected with the excess number of work obligations and tasks that they have been committed to do. On the other hand, for about 24.7% of women the biggest job-related stress factor was the atmosphere and relationships with both colleagues and supervisors. Their levels of stress increased as their professional careers progressed. Conclusions: Invasive cardiology and cardiac surgery should support integrated cardiac prophylactic activities including factors appearing in the work environment

8

Comparative analysis of coronary angioplasty delays

63%

Bujnowska M.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2019

|

issue 2(31)

EN

According to the guidelines of the European Society of Cardiology (2012), the time elapsing between the patient’s arrival at hospital or their contact with a health care facility and the filling of the balloon should not exceed 90 minutes for primary PCI (60 minutes when the patient goes to hospital within 120 minutes of the onset of symptoms or hits directly to the hospital where PCI is performed). The aim. the aim of the study is to analyze the emptying of coronary angioplasty in patients with ST segment elevation myocardial infarction. Material and methods. 423 patients with ST elevation myocardial infarction were included in the study. Patient delays (time elapsing between the occurrence of pain and provision of help) and system delays (time elapsing to call for hospitalization and time elapsing to hospitalization for PCI) were analyzed. Results. in 2007, angioplasty was performed 3 – 6 hours after the onset of pain, in 2016, within 3-6 hours (29%). in 2007 the highest number of STEMI patients (104 patients (36.9%)) called for help within one hour of stenocardial pain; in 2016, 35 people (24.8%) called during the first hour after the onset of pain. in the STEMI group, the highest number of patients were brought to hospital within 1– 2 hours after the call for help – 110 patients (39.0%). in 2016 the largest number of patients were hospitalized for <1 hour (41.1%). in 2007 the largest number of patients with STEMI were operated on within 1– 2 hours of arrival at hospital. in 2016 coronary angioplasty was performed most often within 1– 2 hours following the patients’ hospitalization (43.2%). Conclusions. 1. the delays in the time elapsing from the occurrence of pain to performance of PCI were similar in both groups. 2. Minor delays in the time elapsing from the onset of pain to the call for help occurred in patients in 2007. 3. Minor delays in the time elapsing from calling for help to hospitalization occurred in patients in 2016. 4. the delays in the time elapsing from hospitalization to PCI were similar in both groups. Despite the shortening of transport time in 2016, there was no shortening of the overall time elapsing between the occurrence of pain and the performance of PCI, due to the increase in the delay occurring between the time elapsing from the onset of pain to calling for help.

PL

Najlepsze wyniki zabiegu angioplastyki wieńcowej uzyskuje się, jeżeli czas od wystąpienia bólu do zabiegu nie przekracza 3 godzin. Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2012 roku czas od przybycia do szpitala lub nawiązania kontaktu z placówką opieki zdrowotnej do napełnienia balonu nie powinien przekraczać 90 minut dla pierwotnej PCI (60 minut, gdy pacjent trafia do szpitala w ciągu 120 minut od wystąpienia objawów lub trafia bezpośrednio do szpitala, w którym wykonuje się PCI). Comparative analysis of coronary angioplasty delays 100 Cel pracy. Celem pracy jest analiza opóźnienia wykonania zabiegu angioplastyki wieńcowej u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST. Materiał i metody. Do badań włączono 423 pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST. Analizie poddano: opóźnienia ze strony pacjenta (czas od wystąpienia bólu do wezwania pomocy) oraz opóźnienia ze strony systemu (czas od wezwania pomocy do hospitalizacji i czas od hospitalizacji do wykonania zabiegu PCI). Wyniki. Największą grupę pacjentów z 2007 roku stanowili chorzy, którym wykonano zabieg angioplastyki w czasie 3 – 6 godzin od wystąpienia bólu. Wśród pacjentów z 2016 roku największą grupę stanowili chorzy, którzy trafili do szpitala w czasie 3 – 6 godzin (29%). Największa liczba z grupy pacjentów STEMI 2007 (104 chorych – 36,9%) wezwała pomoc w ciągu pierwszej godziny od wystąpienia bólu stenokardialnego. Wśród pacjentów STEMI 2016 pomoc w pierwszej godzinie od wystąpienia bólu wezwało 35 osób (24,8%). W grupie pacjentów STEMI 2007 największa liczba chorych została przywieziona do szpitala w czasie 1– 2 godzin od wezwania pomocy. Grupę stanowiło 110 chorych (39,0%). W grupie pacjentów STEMI 2016 największa liczba pacjentów została hospitalizowana w czasie < 1 godziny (41,1%). W grupie pacjentów STEMI 2007 największą grupę stanowili chorzy, u których zabieg wykonano w czasie 1– 2 godzin od przybycia do szpitala. W grupie pacjentów STEMI 2016 zabieg angioplastyki wieńcowej był wykonywany najczęściej w czasie 1– 2 godzin od hospitalizacji (43,2%). Wnioski. Opóźnienia w czasie od wystąpienia bólu do wykonania zabiegu PCI było podobne w obu badanych grupach. Mniejsze opóźnienia w czasie od wystąpienia bólu do wezwania pomocy występowały u pacjentów z 2007 roku. Mniejsze opóźnienia w czasie od wezwania pomocy do hospitalizacji występowały u pacjentów z 2016 roku. Opóźnienia w czasie od hospitalizacji do PCI były podobne w obu badanych grupach. Pomimo skrócenia czasu transportu w 2016 roku nie wykazano skrócenia ogólnego czasu od bólu do PCI ze względu na zwiększenie opóźnień w czasie od bólu do wezwania pomocy.

9

Ocena wydolności fizycznej u osób przechodzących ambulatoryjną rehabilitację kardiologiczną z zastosowaniem metody obiektywnej i subiektywnej

63%

Domka-Jopek E., Kwolek A., Jopek A.

Medical Review

|

2013

|

issue 4

448–460

PL

W leczeniu zawałów serca kluczową rolę odgrywają zabiegi przezskórnej plastyki tętnic wieńcowych (PCI). Niezbędnym uzupełnieniem tych interwencji pozostaje leczenie farmakologiczne oraz rehabilitacja kardiologiczna. Aby zaplanować i bezpiecznie przeprowadzić rehabilitację kardiologiczną niezbędna jest ocena wydolności fizycznej chorych z zawałem mięśnia sercowego. Cel: Porównanie obiektywnej i subiektywnej metody oceny wydolności fizycznej u osób przechodzących ambulatoryjną rehabilitację kardiologiczną z powodu zawału mięśnia sercowego. Metodyka: W badaniu wzięło udział 40 pacjentów, którzy przeszli zabieg angioplastyki naczyń wieńcowych z powodu zawału mięśnia sercowego i uczestniczyli w ambulatoryjnej rehabilitacji kardiologicznej. Program rehabilitacji zawierał 24 sześćdziesięciominutowe sesje z wykorzystaniem treningu ergometrycznego. Do oceny poprawy wydolności fizycznej wykorzystano pomiar obciążenia dobrze tolerowanego (11- 12 pkt w skali Borga) w trakcie treningu oraz wyniki próby wysiłkowej wykonanej przed rehabilitacją i po jej zakończeniu . Wyniki: U pacjentów przechodzących ambulatoryjną rehabilitację kardiologiczną z powodu zawału mięśnia sercowego wzrasta wydolność fizyczna w trakcie rehabilitacji. Wskazują na to wyniki próby wysiłkowej (wzrost obciążenia submaksymalnego), jak i oceny tolerancji wysiłku (wzrost obciążenia wywołującego małe zmęczenie, 11–12 pkt w skali Borga). Występują jednak pewne różnice w ocenie wydolności fizycznej. Stopień poprawy wydolności fizycznej obserwowany przy pomocy próby wysiłkowej nie koreluje z wielkością poprawy wydolności fizycznej wykazanej za pomocą metody subiektywnej (skala Borga). Wnioski: Obiektywna i subiektywna metoda pomiaru wydolności fizycznej, niezależnie od siebie, wskazują na skuteczność ambulatoryjnej rehabilitacji kardiologicznej u pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego. Wykorzystanie skali subiektywnej w ocenie wydolności fizycznej chorych z zawałem mięśnia sercowego wymaga jednak pewnego okresu adaptacji pacjentów do zwiększonych obciążeń wysiłkiem fizycznym

EN

In the treatment of heart infarctions, a key role is played by the PCI – percutaneous coronary intervention. These interventions need to be assisted with pharmacological treatment and cardiological rehabilitation. In order to plan and carry out such a rehabilitation in a safe manner, the physical efficiency of the patients with myocardial infarction need to be performed. Purpose: The comparison of the objective and subjective methods of evaluation of physical efficiency with patients undergoing cardiological rehabilitation within the treatment of the myocardial infarction. Methods: The study comprised 40 subjects who had undergone the procedure of percutaneous coronary angioplasty within the treatment of myocardial infarction and who took part in cardiological rehabilitation. The rehabilitation programme consisted of 24 sixty-minute sessions with the use of ergometric training. The physical efficiency was evaluated with the use of the measurement of well-tolerated load (the score of 11–12 on the Borg scale) during the training and the results of the effort stress test performed before the rehabilitation and after its completion. Results: Physical efficiency increases during the rehabilitation of the patients undergoing outpatient cardiological rehabilitation after myocardial infarction. This is illustrated by the results of an effort stress test (an increase of the sub-maximal load) and the evaluation of the tolerance of the effort (an increase of the effort inducing light exertion, 11–12 points on the Borg scale). There are, however, some differences in the evaluation of physical efficiency. The degree of the improvement of physical efficiency as observed with an effort stress test does not correlate with the size of the improvement of the physical efficiency shown with the use of the subjective method (Borg scale). Conclusions: The objective and subjective scale of the measurement of physical efficiency, independently from each other, point to the efficacy of an outpatient cardiological rehabilitation of the patient with a history of myocardial infarction. The use of the subjective scale in the evaluation of physical efficiency of the patients with a history of myocardial infarction requires some period of patient adaptation to an increased load with physical effort.

Refine search results

Social support as a regulator of self-care attitude in persons with myocardial infarction

Wzrost po traumie a zadowolenie z życia u osób po zawale serca

Pathogenesis of depression after myocardial infarction: rationale, state of the art and perspectives

Wpływ rehabilitacji kardiologicznej na parametry hemodynamiczne i pracę serca chorego z niską frakcją wyrzutową lewej komory po zawale mięśnia sercowego - opis przypadku.

Dietary supplements, nutraceuticals and functional foods use after myocardial infarction depend on the age, sex, BMI and professional activity – a pilot study

Postawa troski o siebie pacjentów po zawale serca

Wybrane czynniki psychospołeczne występujące w pracy zawodowej osób po przebytym zawale mięśnia sercowego

Comparative analysis of coronary angioplasty delays

Ocena wydolności fizycznej u osób przechodzących ambulatoryjną rehabilitację kardiologiczną z zastosowaniem metody obiektywnej i subiektywnej