Search results

1

"Oto lud, który mieszka osobno i nie zalicza się do narodów" (Lb 23,9b)

100%

Tronina A.

Verbum Vitae

|

2006

|

vol. 10

25-42

PL

"Ecco un popolo, che dimora solo e tra le nazioni non si annovera" (Nm 23,9b). Partendo dal primo oracolo di Balaam, l'autore si concentra sulla differenza tra "il popolo" di lsraele e "le nazioni" pagane. La rifflessione corre in tre tappe: A. Il contesto letterario e storico degli antichissimi oracoli "pagani" (Nm 22-24); B. Le riletture bibliche delia frasi "il popolo solitario" (Dt 33,28; Ger49,31; Mi 7,14). Infine (C.) si aggiungono alcune questioni teologiche riguardanti la relazione "lsraele - genti".

2

Bóg jako pedagog w pismach prorockich odnoszących się do wspólnej historii Izraela i Edomu

100%

Raszewski M.

Verbum Vitae

|

2006

|

vol. 10

43-69

PL

In the article, concerning the prophetic interpretation of God's pedagogy revealed in the history of Israel and Edom, we have presented a reconstruction of prophetic proclamations concerning both lsrael and the neighboring nations which were personified by Edom. Although the prophets focused their attention mainly on Israel and Judah, they knew that Yahweh was the Lord of all the nations and no nation remained outside His judgment. What He condemned and punished in His nation, he also condemned and punished in other nations. We have come to a conclusion, that in the analyzed prophetic texts there are also, apart from the foretelling of Edom's punishment, prophetic appeals for Edom's participation in the Messianie salvation. The Holy Bible analysis, especially the analysis of the prophetic book on Edom that we have presented, points to a gradual rise of the chosen nation's awareness of the fact that God loves all men. This plays a significant role in God' s pedagogy revealing different aspects of God' s love, on one band foretelling Edom' s punishment and on the other: its salvation.

3

Egipt za czasów Izajasza

72%

Adamski OFM M. E.

Scriptura Sacra

|

2015

|

issue 19

53-63

EN

Isaiah shows how deceptive the trust of Israel to Egypt can be, which once was treated as the most important ally. However, God did not let to forget about himself. The nation, who went away so far from the Alliance and started to believe only in their own strength instead of Yahweh, will have to pay the price of their next leaving from the only God.In the meantime, as the prophet says, Egypt has to face Assyrian invasion and cruel deportations from the Assyria side. Isaiah realises, that Egypt, although in VIII century led lively diplomacy, now is not military involved. It is just a game leading to the weakening of the Assyria Monarchy, not to common, fair action. The next context presents Egypt as the one of the countries, where Jews live. God is going to gather the scattered nation with its raised right hand. Yahweh also makes, that there will be a peace and an internal Israel unity. Isaiah explains that God will never stop taking care of the chosen , when they will be coming back scattered.. The God will lower the rivers level for them to be able to cross them safely as it was in Mazes times. Yahweh is a special defender and carer of his nation, he is their only right superior. Israel will also be His servant, if it only turns to God. This moment is also mentioned by the prophet. By the scattering of Israel, pagan nations had the possibility to know the God truth, so they also have the chance for a salvation and getting the Yahweh blessing.In the history of Chosen Nation, Egypt always has its unchallengeable place. It was a salvation for Israel and a great joy, but it also was the reason of the fall and leaving from the only God. It was a fertile country, where hungry patriarch look for a shelter, as well as exiles and fugitives. Egypt was also the centre of culture and wisdom. It always was the model for Hebraist longing for a powerful country. On the other side it was a country of magic and idolatrous beliefs, which receded a lot of Israelis from the true faith.

PL

Izajasz ukazał, jak zwodnicze może być zbytnie zaufanie Izraela do Egiptu, który był wówczas traktowany jak najważniejszy, strategiczny sojusznik. Bóg jednak nie pozwolił o Sobie zapomnieć. Naród, który tak daleko odszedł od Przymierza i zaczął ufać jedynie we własne siły zamiast Jahwe, musiał ponieść konsekwencję swojego kolejnego odejścia od jedynego Boga.Tymczasem, jak przepowiadał prorok, Egipt czeka najazd asyryjski i okrutne deportacje ze strony Asyrii. Izajasz jasno zdawał sobie sprawę z tego, że Egipt, choć prowadził w VIII w. ożywioną dyplomację, to nie angażował się militarnie, więc chodziło mu tylko o rodzaj gry pozorów mającej na celu osłabienie mocarstwowości Asyrii, nie natomiast rzetelną wspólną akcję.Kolejny kontekst ukazuje Egipt jako jeden z krajów, gdzie żyła diaspora żydowska. Bóg miał zamiar zgromadzić rozproszony naród swoją podniesioną prawicą. Jahwe również w kolejnych wiekach sprawi, że zapanuje pokój i wewnętrzna jedność Izraela. Izajasz dawał do zrozumienia, że Bóg nigdy nie przestaje opiekować się swoimi wybranymi – gdy będą wracać z rozproszenia, Bóg obniży przed nimi nawet wody rzek, aby mogli bezpiecznie przechodzić przez ich nurty jak za czasów Mojżesza. Jahwe jest szczególnym obrońcą i opiekunem swojego narodu, jest jego jedynym właściwym zwierzchnikiem, natomiast Egipt również będzie Jego sługą, jeśli tylko się nawróci do Boga. Również taki moment zapowiada prorok; poprzez rozproszenie Izraela pogańskie narody miały możliwość poznania prawdy Bożej, wiec również i oni mają szansę na zbawienie i otrzymanie błogosławieństwa Jahwe.W historii narodu wybranego Egipt miał zawsze swoje niepodważalne miejsce. Był dla Izraela wybawieniem i wielką radością, ale też bywał powodem upadku i odejścia od jedynego Boga. Z jednej strony był to kraj urodzajny, w którym chronili się cierpiący głód patriarchowie, wygnańcy bądź uciekinierzy. Egipt był też ośrodkiem kultury i mądrości, zawsze pozostawał swoistym wzorem dla Hebrajczyków pragnących potężnego państwa. Jednak Egipt był też krajem czarów i wierzeń bałwochwalczych, które oddalały wielu Izraelitów od prawdziwej wiary.

4

Boże umiłowanie Izraela (Pwt 7,7-10)

72%

Szamocki G.

Verbum Vitae

|

2013

|

vol. 23

17-37

EN

According to Deut 7:7-10, love is at the root of the relationship of God Jahweh with Israel. Mutual love is inscribed in the covenant between Jahweh and his people. Jahwe’s love for Israel and its characteristics can only be explained by the nature of God. Faithful to the promises given to the fathers of Israel, God shows love to Israel. In the name of that love He chooses Israel from other nations and accompanies him in his history. Out of love He performs great works for Israel and demonstrates His power in the destruction of the enemies who hate Him. The inhabitants of the Persian province of Yehud should be considered as the first recipients of the parenesis of Deut 7:7-10. For them, the reminder of the essence of Jahweh’s love, its constancy and consequences, constituted guidance and instruction in the effort of religious-national postexilic revival and restoration. In addition, the lesson of Deut 7:7-10, according to its place in the structure of the Book of Deuteronomy, provided the basis and motivation for remaining faithful to Jahweh. It encouraged to love Him “with all your heart, with all your soul and with all your strength” (Deut 6:5).

5

Bóg – Ojciec miłosierny w orędziu Jezusa o królestwie Bożym

51%

Sienkiewicz E.

Studia Paradyskie

|

2016

|

vol. 26

171-192

PL

Jezus głosząc królowanie Boga koryguje jego niewłaściwe rozumienie. Odwołuje się w tym celu do historii Izraela. Pokazuje również, że Bóg zawsze w niej obecny, teraz wkracza w nią w nowy sposób. W swoim Synu przychodzi jako miłość, która nie cofa się przed niczym, nawet przed grzechem, czego potwierdzeniem jest zgoda Jezusa na krzyż. Swoje roszczenie, skoncentrowane na wprowadzeniu wszystkich w wymiar Bożego miłosierdzia, Jezus uwiarygadnia ogłoszonym przez siebie, bliskim – właściwie już obecnym – królowaniem Boga. Zrozumienie tegoż i właściwa postawa wobec tej rzeczywistości, pozwala zrozumieć kim jest Jezus. W Jezusie Chrystusie, zapowiadana i oczekiwana bliskość Boga, przedstawiana w różnych obrazach, uzyskuje swój osobowy wymiar. Jezus tych starotestamentowych obrazów i interpretacji nie usuwa, ale przez swoje dzieło wyjaśnia i tłumaczy, ukazując ich znaczenie i sens. Zapowiadane przez nie zbawienie, o czym świadczą słowa i czyny Jezusa, staje się obecne. Bóg przychodzi w swoim Synu, aby swoje panowanie potwierdzić w wybranym przez siebie narodzie i objąć nim wszystkie inne ludy, ukazując je jako wyzwalające człowieka z wszelkiej niewoli miłosierdzie.

EN

Jesus, proclaiming the kingdom of God corrects his wrong understanding. He refers for that purpose to the history of Israel. He also shows that God, who is always present in the history, now enters into it in a new way. In his Son he is coming as a love that does not shrink from nothing, even before sin, which is confirmed by the consent of Jesus to the cross. His claim, focused on the introduction of all into the dimension of God’s mercy, Jesus gives credibility through announced near – actually already present – kingdom of God. Understanding and proper attitude towards this reality, let us understand who Jesus is. In Jesus Christ, announced and expected closeness of God, presented in different images, acquires its personal dimension. The Old Testament images and interpretations Jesus does not remove, but through his work explains and translates, showing their importance and meaning. Announced by them salvation is already present, as evidenced by the words and deeds of Jesus. God comes in his Son, in order to confirm his domination in the chosen nation and over all other peoples, showing this domination as mercy liberating people from all bondage.

Refine search results

3 Verbum Vitae

1 Scriptura Sacra

1 Studia Paradyskie

1 2016

1 2015

1 2013

2 2006

1 Adamski OFM M. E.

1 Raszewski M.

1 Sienkiewicz E.

1 Szamocki G.

1 Tronina A.

"Oto lud, który mieszka osobno i nie zalicza się do narodów" (Lb 23,9b)

Bóg jako pedagog w pismach prorockich odnoszących się do wspólnej historii Izraela i Edomu

Egipt za czasów Izajasza

Boże umiłowanie Izraela (Pwt 7,7-10)

Bóg – Ojciec miłosierny w orędziu Jezusa o królestwie Bożym