Search results

1

Ku nowej koncepcji natchnienia LXX

100%

Mielcarek K.

The Biblical Annals

|

2001

|

vol. 48

|

issue 1

5-25

PL

The article gives a short panorama of questions concerning the inspiration of Septuagint. A little sketch of catholic teaching on the inspiratlffin of the Scripture is a starting point of this paper. It is followed by two historical paragraphs devoted to both Jewish-Hellenistic and early Christian witnesses, who seem to support the idea of divine inspiration of the Greek text. Finally, some general issues debated by contemporary scholars are presented. In conclusion, not rejecting the TM as the basis for modern OT translątions, the author favours the idea of LXX’s inspiration. However, since the research on the LXX is still in its early stadium, one has to be careful not to give too precipitate answer in such a complicated matter.

2

Istota natchnienia biblijnego według J. E. Kuhna – przedstawiciela szkoły tybińskiej

75%

Martzall E.

The Biblical Annals

|

1974

|

vol. 21

|

issue 1

95-101

PL

Das Problem des Schriftinspiration, welches zum Wesen der Offenbarungstheologie gehört, war in der Geschichte der katholischen Theologie oft der Gegenstand zahlreicher Forschungen. Eine Lösung die der berühmte Tübinger Theologe J. E. Kuhn 1859 darlegte, verdient sicher eine breitere Veröffentlichung. Der Ausgangspunkt für J. E. Kuhn war die Offenbarungstat Gottes, in welcher Kuhn zwei Strukturelemente unterscheidet: die äussere Manifestation Gottes und das Verständnis dieser Manifestation durch den Menschen. Beide sind für die Existenz der Offenbarung unbedingt notwendig. In der bischerigen Problemstellung wurde die Inspiration stets als Schriftinspiration betrachtet. Kuhn dagegen verbindet die Inspiration mit dem Moment des Verstehens der äusseren Manifestation Gottes in der Geschichte. Ausserdem betont der Tübinger Theologe, dass die Inspiration ein kollektiven und nicht personalen Charakter hat. Als entscheidenen Moment der Inspiratosübertragung auf die Apostel betrachtet Kuhn den Pfingstsonntag, den man auch als Anfang des andauernden Inspirationsprozesses erklären kann.

3

Эмацыянальнае i рацыянальнае ў творчым самавыяўленнi Яўгенii Янiшчыц i Максiма Танка

63%

Калядка С.

Białorutenistyka Białostocka

|

2016

|

vol. 8

PL

W artykule przedstawiono tezę o prymacie doświadczeń emocjonalnych w procesie pisania utworu. Autorka wprowadza pojęcie wyzwalacza emocji, za pomocą którego można zdefiniować sposoby przekształcania emocji zmysłowych w emocje poetyckie. Analizuje także teorię „autor to tekst” w stosunku do poetów – „autobiografów”, których teksty są odzwierciedleniem ich życia. Ponadto autorka opisuje emocje mentalne w utworach Maksima Tanka i emocje zmysłowe w twórczości Eugenii Janiszczyc.

EN

The author of the article suggests the priority of emotional experience in the process of creating work. The concept of an emotional trigger which helps to analyze the way of transformation of sensual emotion into poetic emotion is proposed. The theory “an author is a text” with regard to poets-“autobiographers” whose texts are the reflection of their lifestyle is also considered. Additionally, the author describes mental emotions in Maksim Tank’s works and sensual emotions in Yevgenii Yanishchits’ poetry.

4

Jak pisać poezję?

63%

Góralski A.

Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN

|

2017

|

vol. 2

PL

Celem tekstu jest zobrazowanie procesu tworzenia tekstu poetyckiego. Autor naucza, że do napisania wiersza będącego sposobem docierania do rzeczy ukrytych, konstruowania świata potrzebne są natchnienie, inspiracja (przeżycie), nośna w treści wizja oraz jej artykulacja. Potrzebna jest poiesis, i jej towarzysz – utwór poetycki. Prócz tego potrzebne jest również rozumienie różnych sposobów „zorganizowania” myśli. Autor przekonuje, czego dowodem są zamieszczone w tekście wiersze, że poezja przynosi mnogość treści ukrytych gdzieś głęboko, w naszej jaźni. A racjonalność wymaga uprawy, uprawy różnorodnej i skutecznej.

EN

The aim of the text is to show how to write poetry. The author teaches that to write a poem, which is a way of reaching what is hidden and constructing the world, you need to have an inspiration, an experience, an expressive vision, and the articulation of that vision. You need both poiesis and its companion: a poem. Apart from that, you also need to understand various ways of “organizing” thoughts. The author argues (illustrating this with the poems included in the text) that poetry refers to a variety of contents concealed deep in our self. Rationality, in turn, needs to be diversely and effectively cultivated.

5

Septuaginta – pragnienie poznania Biblii

63%

Łabuda P.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2016

|

vol. 35

|

issue 1

EN

The Septuagint which contains texts not presented in the Hebrew Bible is at the same time its formal and ancient translation. It is not just an interpretation either. It is not meant only for the ancient societies, but should be treated as a valuable Text by contemporary people as well. The Book was created as a result of the need to learn the Bible. The Septuagint made the texts of the Hebrew Bible accessible for both the Jews and the Greeks. The Greek Bible became useful for literary, legal and synagogical purposes. Undeniably it helped people get closer to the mystery of Jesus Christ.

6

Organiczna wizja natchnienia Abrahama Kuypera jako propozycja doktrynalna dla współczesnego ewangelikalizmu

63%

Wichary M.

Rocznik Teologiczny

|

2014

|

vol. 56

|

issue 2

55-74

PL

Współczesna ewangelikalna doktryna o natchnieniu została ukształtowana pod wpływem B.B. Warfielda, który oparł jej wiarygodność na świadectwach naukowych. Koncepcja Abrahama Kuypera, nie przecząc racjonalności objawienia Bożego, podkreśla jednocześnie rolę Ducha Świętego w procesie poznawczym w ogóle. Dlatego – nie przecząc jego historyczności – wiąże natchnienie z aktem wiary, nawet wbrew doświadczeniu., przez co wydaje się cenną i bardziej współgrającą z specyfiką ewangelikalizmu propozycją ujęcia tej doktryny.

EN

Modern evangelical doctrine of inspiration has been formed under the influence of B.B. Warfield, who based it on scientificaly pursued credibility. Abraham Kuyper's concept, not denying the rationality of the revelation of God, stresses the role of the Holy Spirit in the process of cognition in general and inspiration in particular. Therefore - without contradicting its historicity – he views inspiration as inevitably associated with an act of faith, even in spite of external proofs. It is argued that becouse of that it appears to be valuable and more coherent with the body of other evangelical doctrines and its piety.

7

Czym jest natchnienie Pisma Świętego, Prawda i Zbawienie? W odpowiedzi Sławomirowi Zatwardnickiemu

63%

Witczyk H.

Verbum Vitae

|

2022

|

vol. 40

|

issue 1

279-299

EN

This article is in response to a review of the monograph Inspiration, Truth, Salvation (2020). In it, the reviewer, Sławomir Zatwardnicki, poses questions that demand an answer. The most important one pertains to the issue of the novelty of understanding the inspiration of the Holy Scriptures. The author of the article emphasizes that although the document of the Pontifical Biblical Commission, The Inspiration and Truth of Sacred Scripture (2014), analyses various models of God’s communication with the chosen people (authors of the books), they show distinct aspects of the same process. It has its culminating stage in the person and activity (words and deeds) of the Son of God, who became man, in whom the Holy Spirit permanently remained. Hence, the most important feature of biblical inspiration is the Christological- pneumatological dimension. In it the earlier forms of God’s revelatory communication with men find their fulfillment. In turn, in response to the question about the sacramental character of the Word of God, the author of the article explains that it is even a pre-sacrament. And it has a salvific power of its own: it is not only inspired by the Holy Spirit, but it breathes the Holy Spirit and brings Him into human interiors. Finally, it shows the organic connection between inspiration, Truth, and Salvation. Inspired Scripture makes Christ, who is the Truth (the Son of God in an indissoluble bond with the Father) and the Savior, present to man.

PL

Artykuł jest odpowiedzią na recenzję monografii Natchnienie. Prawda. Zbawienie (2020). Recenzent, Sławomir Zatwardnicki, stawia w niej pytania, które domagają się odpowiedzi. Najważniejsze dotyczy tego, na czym polega novum w rozumieniu natchnienia Pisma Świętego. Autor artykułu podkreśla, że jakkolwiek w dokumencie Papieskiej Komisji Biblijnej Natchnienie i prawda Pisma Świętego (2014) analizowane są różne modele komunikacji Boga z wybranymi ludźmi (autorami ksiąg), to ukazują one różne aspekty jednego procesu. Ma on swój etap kulminacyjny w osobie i działalności (słowach i czynach) Syna Bożego, który stał się człowiekiem, w którym trwale pozostawał Duch Święty. Stąd też najważniejszym rysem natchnienia biblijnego jest wymiar chrystologiczno-pneumatologiczny. W nim znajdują swe wypełnienie wcześniejsze formy objawicielskiej komunikacji Boga z ludźmi. Z kolei w odpowiedzi na pytanie o sakramentalny charakter Słowa Bożego autor artykułu wyjaśnia, że jest ono wręcz pra-sakramentem. Słowo to ma moc zbawczą własną: jest nie tylko natchnione przez Ducha Świętego, ale tchnie Duchem Świętym, wnosi Go do ludzkich wnętrz. Wreszcie pokazuje, na czym polega organiczny związek między natchnieniem, Prawdą i Zbawieniem. Natchnione Pismo Święte uobecnia dla człowieka Chrystusa, który jest Prawdą (Synem Bożym w nierozerwalnej więzi z Ojcem) i Zbawicielem.

8

O natchnieniu, Bożym objawieniu i prawdzie Biblii w duszpasterstwie

62%

Bogacz R.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2015

|

vol. 68

|

issue 3

EN

The article is focused on the document published in 2014 by the Pontifical Biblical Commission and called: The Inspiration and Truth of Sacred Scripture. The Word that comes from God and speaks of God for the salvation of the world. The purpose of publishing was to reach the priests, the people studying the Bible as well as the laity. By the discovering the biblical truth everybody can understand better oneself, the creation and God. Everybody can concisely grow in one’s faith. According to the document, the Divine inspiration is revealed to us when we read the Holy Scriptures. On the pages of Bible we can meet God himself. The message shared with us in the Bible explains the truth about God, about a man, our salvation and about a world. Even though it has some elements of the science or history, it is not a source of the science knowledge or chronicle of the historic facts. Besides we always have to include the genre and style of the ancient authors. This document can have amazing impact on the pastoral work, helping people to get interested in the Bible and to find the answers for many questions they have about it.

PL

Artykuł koncentruje się na dokumencie opublikowanym w 2014 roku przez Papieską Komisję Biblijną zatytułowanym Natchnienie i prawda Pisma świętego. Słowo, które od Boga pochodzi i mówi o Bogu, aby zbawić świat. Celem tej publikacji było dotarcie do kapłanów, ludzi studiujących Biblię, a także do wiernych świeckich. Odkrywając prawdę biblijną, każdy może lepiej zrozumieć siebie, stworzenie i Boga. Każdy może solidnie wzrastać w swojej wierze. Według dokumentu Boże natchnienie objawia się nam, gdy czytamy Pismo Święte. Na kartach Biblii możemy spotkać samego Boga. Przesłanie płynące w Biblii wyjaśnia prawdę o Bogu, człowieku, naszym zbawieniu i o świecie. Chociaż zawiera ona pewne elementy nauki czy historii, nie jest źródłem poznania naukowego ani kroniką historycznych faktów. Poza tym musimy zawsze uwzględniać gatunek i styl starożytnych autorów. Dokument może mieć znaczący wpływ na pracę duszpasterską, pomagając ludziom zainteresować się Biblią i znaleźć odpowiedzi na wiele pytań.

9

Przywódca-budowniczy sanktuarium Izraela według narracji starotestamentalnej

54%

Obidowicz A. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2011

|

vol. 64

|

issue 1

EN

Many books of the Old Testament deal with the theme of human building activity. Among Old Testament narratives it is possible to distinguish the special ones which present a special kind of activity undertaken as a result of divine inspiration addressed to the leader of the Israel community. This way the leader becomes the leader-builder of Israel’s sanctuary (Herod the Great is omitted here because he is not mentioned in the text of the Old Testament). One can specify a few special attributes of the leader-builder of the sanctuary: the obedience and the trust in God, the piety, the prudence, the solicitude, the authority and the courage. The essential goal of the analysis in this paper is to expose those attributes.

PL

Wiele ksiąg Starego Testamentu podejmuje tematykę ludzkiej działalności budowlanej. Wśród narracji starotestamentalnych daje się wyróżnić takie, które przedstawiają szczególny rodzaj tej działalności, podjętej w wyniku Bożej inspiracji adresowanej do przywódcy wspólnoty Izraela. W ten sposób ten przywódca staje się przywódcą-budowniczym sanktuarium Izraela (pominięto Heroda Wielkiego, jako że nie wymienia go tekst Starego Testamentu). Można wyróżnić kilka szczególnych przymiotów przywódcy-budowniczego sanktuarium Izraela: posłuszeństwo oraz zawierzenie Bogu, pobożność, roztropność, solidność, autorytet oraz męstwo. Wyeksponowanie owych przymiotów stanowi zasadniczy cel artykułu.

10

Deotyma – „Dziesiąta muza” Norwida

54%

Krysowski O.

Studia Norwidiana

|

2020

|

vol. 38

5-20

EN

This article is an attempt to recreate the image of Jadwiga Łuszczewska from literary and epistolary works of Cyprian Norwid. The young improviser aroused controversy not only among the critics, but also among the members of the art society in Warsaw in the era of romanticism. Norwid, however, considered her personality as original, modern and capable of refreshing the Polish poetry. In his poems he described her as „the tenth Muse” and compared to Sappho, who was called exactly the same name by Plato, in recognition for her poetic talent. Moreover, he depicted her in an idealized manner, like acontemporary Sibylla, who gives advise to the nation on how to proceed in a tragic historical period. Norwid’s enthusiasm waned at the begining of 1860s, when it became clear that the poetic skills of Deotyma were moving in circles, constantly exploitingthe same motives, ideas and aesthetic means, not being able to go beyond the initially drawn horizon. He realized that behind the female figure he himself ennobled-a comforter, Samaritan, visionary, a statuesque Muse-there is a personality of an artist, which is humanly imperfect and in some aspects trivial, affected or philistine.

PL

Artykuł stanowi próbę rekonstrukcji wizerunku Jadwigi Łuszczewskiej w utworach literackich i korespondencji Cypriana Norwida. Postać młodej improwizatorki budziła kontrowersje nie tylko wśród krytyków, ale też uczestników życia artystycznego romantycznej Warszawy. Norwid tymczasem dostrzegł w niej osobowość oryginalną, nowoczesną, mogącą wnieść świeże wartości do polskiej poezji. W liryce określił ją mianem „dziesiątej Muzy”, zestawił z Safoną, którą Platon tak właśnie nazwał w uwielbieniu dla jej kunsztu poetyckiego. Co więcej, ukazał ją w sposób wyidealizowany, jako współczesną Sybillę, wieszczkę wskazującą narodowi drogę postępowania w tragicznym dla niego okresie dziejowym. Na początku lat sześćdziesiątych, gdy okazało się, że kunszt poetycki Deotymy się nie rozwija, że porusza się ona stale w kręgu tych samych, wyeksploatowanych wątków ideowych i środków estetycznych, nie mogąc wykroczyć poza horyzont, który na początku sobie nakreśliła, entuzjazm Norwida dla jej osiągnięć osłabł. Za uwzniośloną przez siebie figurą kobiety-pocieszycielki, samarytanki, wizjonerki, posągowej Muzy poeta dostrzegł realną osobowość artystki – po ludzku niedoskonałą, pod pewnymi względami trywialną, afektowaną, filisterską.

11

Początki chrześcijańskiego tekstu Pisma Świętego

51%

Królikowski J.

Vox Patrum

|

2017

|

vol. 67

259-276

EN

In this article we point out the initial stage of the consolidation of the Christian text of Scripture, the major problems occurring during this process and the final expression of its specific character. The first and the major witness of this process is Justin Martyr thanks to whom we learn about first relations and tensions between Greek and Jewish tradition concerning Scripture. He advocated the universalist approach based on truth, which allowed him to find the way to conciliate those tensions. Furthermore, such an approach allowed him to look favourably on extra-Biblical tradition and recognise it as a preparation for the incarnation of the Eternal Word. Saint Irenaeus in his approach to the text of the Bible appreciated the divine origin and inspiration which decides about its superiority and universalism. By the end of the 3rd century the question of the Christian text of Scripture had been determined, and the emphasis was put rather on the issue of the books, that is the canon.

12

Barok w mistyce - hipertrofia myśli i emocji? (2)

45%

Matuszewski K., Łódzki U.

Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris

|

2017

|

vol. 39 (4)

EN

In the stage of illumination, the soul is dying from the longing for the Spouse. It finds the most efficient way of moderating the pain of inevitable temporal separation in contemplative solitude. Since this solitude does not eliminate the distance, the soul craves for death, which promises it a beatifying meeting. It becomes the supreme goal for the soul and is presented by mystics as a fulfilled communication, or unification. The soul tends to it in a desperate trust in God, filled with a desire for self-loss. The soul tries to overcome with love the uncertainty, which shrouds its relation with the hidden God. This love incites in the soul the desire to see here and now, the impossibility of which is overcome by the ecstasy granted by grace. An ineffable inspiration, which allows the soul to communicate with God, is articulated in the mystical communication thanks to the gift of writing (charisma affabilitatis) and successful use of the metaphor.

13

SZKIC DO OBRAZU WYOBRAŹNI TWÓRCZEJ

45%

Jałowczyk K.

Ars inter Culturas

|

2014

|

issue 3

199-213

EN

Imagination is one of the most important characteristics of human mind. The language of imagination is created by ideas and mental images. The activity of imagination is ex- pressed by various notions such as fantasy, intuition, invention, narration, inspiration, stimulus, and dream. Imagination functions and develops autonomously in relation to the outside world. It is not subordinate to strict discipline and altered states of consciousness. It creates its own rules, goes beyond time and forges a creative identity of the human being.

14

Liturgia słowa Bożego przestrzenią zbawczego dialogu Boga z człowiekiem w świetle adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Verbum Domini

38%

Kwiatkowski D.

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

|

2016

|

vol. 22

|

issue 48

403-420

PL

Niniejszy artykuł ukazuje liturgię słowa Bożego jako miejsce zbawczego dialogu pomię- dzy Bogiem a człowiekiem. Podstawowym źródłem niniejszej refleksji jest adhortacja apostolska Benedykta XVI V erbum Domini. Ów zbawczy dialog między Bogiem a człowiekiem stał się możliwy dzięki Bożemu Objawieniu. Poprzez całą historię zbawienia Bóg objawiał się ludzkości poprzez słowa i dzieła, co opisane zostało na kartach Pisma Świętego, które stało się głównym źródłem chrześcijańskiej liturgii. Słowo Boże jest żywe i skuteczne, a dzięki obecnemu w nim Chrystusowi posiada stwórczą i zbawczą moc. Bowiem to właśnie w Chrystusie — boskim Logosie — Bóg w pełni przemówił do człowieka i ukazał mu swoje oblicze. Przez swe słowo Bóg nie tyle chce pouczać lub ganić człowieka, ale wprowadzić go w ów zbawczy dialog, oczekując jedynie naszej odpowiedzi, która wyrażać się będzie w żywej i świadomej wierze. Podstawową przestrzenią tegoż dialogu jest liturgia Kościoła, co wynika z faktu, że właśnie w niej obecny jest Chrystus — Słowo Boże staje się w niej rzeczywiście obecne.

EN

The paper shows the Liturgy of the Word of God as a place of salvific dialog between God and man. The fundamental source of this reflection is the exhortation Verbum Domini signed by pope Benedict XVI. The salvific dialog between God and man become possible because of the fact that God revealed Himself to the man. Throughout the entire history of Salvation God revealed Himself to mankind by His words and works, what was described by the inspired Authors. In such a way the Bible become a book of the Word, which continues to be proclaimed in Liturgy of the Church. The word of God is living and effective and it has power, which is both creative and salvific, because Jesus Christ is present in it, as the eternal Word of the Father. In Jesus — the divine Logos, God has fully spoken to mankind and has shown us His countenance in a most perfect way. Through His word God doesn’t want to instruct and scold us, but He wants to make a salvific dialog with us waiting for our response, which should be make of our living and conscious faith. The salvific dialog becomes a reality and gets perfection in the liturgy of the Church. This is possible by the presence of Christ in the liturgy, where — in fact — the word of God becomes actual and present.

15

Czy wszystko, co twierdzą autorzy natchnieni, należy uważać za stwierdzone przez Ducha Świętego? Konieczność pogłębionej interpretacji nr 11 Dei verbum

38%

Zatwardnicki S.

Wrocławski Przegląd Teologiczny

|

2022

|

vol. 30

|

issue 1

83-118

EN

Paragraph eleven of Dei verbum, the Dogmatic Constitution on Divine Revelation, contains a formulation: “everything asserted by the inspired authors or sacred writers must be held to be asserted by the Holy Spirit.” The article presents the reasons for the necessity of undertaking a deeper interpretation of this passage. From among the numerous reasons justifying the reinterpretation, those that result from reading the quoted passage in the context of the whole of paragraph eleven and the whole of the conciliar document have been selected. The first part of the article points out the need to consider the different ways of understanding the phrase that the Holy Spirit “consigned to writing everything and only those things which He wanted” through human authors. The difference between the speech of God in a single passage and in the whole canon is then presented. Significant conclusions are also drawn from the relationship between inspiration and biblical truth. In the second part of the text, the Council fathers follow the incarnational analogy to justify on this basis the need to move from the humble form of the word of God to its exaltation, and the difference between the incarnate Word and the words he speaks, and the rest of the biblical words is taken into account. The principles of biblical interpretation given in DV 12 shed additional light on the search for what it pleased the Holy Spirit to utter through the hagiographers. The last part of the material highlights the fact that God’s revelation reaches God's people in history, which is one more reason for the reinterpretation of DV 11.

PL

W numerze jedenastym Konstytucji o Objawieniu Bożym Dei verbum znalazło się sformułowanie: „wszystko to, co autorzy natchnieni, czyli hagiografowie, twierdzą, należy uważać za stwierdzone przez Ducha Świętego”. W artykule ukazane zostały racje konieczności podjęcia pogłębionej interpretacji tego fragmentu. Spośród licznych przesłanek uzasadniających reinterpretację zostały wybrane te, które wynikają z odczytania cytowanego ustępu w kontekście całego numeru jedenastego i całego dokumentu soborowego. W pierwszej części artykułu wskazano najpierw na potrzebę uwzględnienia różnych możliwości rozumienia frazy, że Duch Święty „wszystko i tylko to, co sam chciał” przekazał przez ludzkich autorów. Następnie zaprezentowano różnicę między mową Boga w pojedynczym fragmencie oraz w całym kanonie. Znaczące wnioski wynikają również ze związku natchnienia z prawdą biblijną. W drugiej części tekstu za ojcami soboru odwołano się do analogii inkarnacyjnej, by na tej podstawie uzasadnić potrzebę przejścia od uniżonej formy słowa Bożego do jego wywyższenia, a także wzięto pod uwagę różnicę między Słowem Wcielonym i wypowiadanymi przez Niego słowami a pozostałymi słowami biblijnymi. Podane w DV 12 zasady interpretacji Biblii rzucają dodatkowe światło na poszukiwanie tego, co spodobało się Duchowi Świętemu wypowiedzieć przez hagiografów. W ostatniej partii materiału wyeksponowano fakt, że objawienie Boże dociera do Ludu Bożego w historii, co stanowi jeszcze jeden powód dla reinterpretacji DV 11.

16

Revelation as the Thou of Jesus Christ Joseph Ratzinger’s/Pope Benedict XVI’s Contribution to a deeper Understanding of Revelation

26%

de Gaál E.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2016

|

issue 30

7-55

EN

The article discusses Pope Benedict XVI’s / Joseph Ratzinger’s understanding of revelation. It shows the bases for his understanding to be found in the theology of St. Bonaventure, more specifically in the Doctor Seraphicus’ Hexaëmeron. It is on the theology of history in Bonaventure that Ratzinger had written his terminal paper. This will allow him to impact Vatican II in an original way. The essay describes how the young peritus Joseph Ratzinger contributed in a most decisive way to the dogmatic constitution on divine revelation Dei Verbum’s recalibration of the nature of revelation. It also discusses hope Pope Benedict‘s teaching office thematized revelation. Revelation is ultimately neither Scripture nor tradition, but the self-disclosure of the Triune God in the Thou of Jesus Christ.

Refine search results

Ku nowej koncepcji natchnienia LXX

Istota natchnienia biblijnego według J. E. Kuhna – przedstawiciela szkoły tybińskiej

Эмацыянальнае i рацыянальнае ў творчым самавыяўленнi Яўгенii Янiшчыц i Максiма Танка

Jak pisać poezję?

Septuaginta – pragnienie poznania Biblii

Organiczna wizja natchnienia Abrahama Kuypera jako propozycja doktrynalna dla współczesnego ewangelikalizmu

Czym jest natchnienie Pisma Świętego, Prawda i Zbawienie? W odpowiedzi Sławomirowi Zatwardnickiemu

O natchnieniu, Bożym objawieniu i prawdzie Biblii w duszpasterstwie

Przywódca-budowniczy sanktuarium Izraela według narracji starotestamentalnej

Deotyma – „Dziesiąta muza” Norwida

Początki chrześcijańskiego tekstu Pisma Świętego

Barok w mistyce - hipertrofia myśli i emocji? (2)

SZKIC DO OBRAZU WYOBRAŹNI TWÓRCZEJ

Liturgia słowa Bożego przestrzenią zbawczego dialogu Boga z człowiekiem w świetle adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Verbum Domini

Czy wszystko, co twierdzą autorzy natchnieni, należy uważać za stwierdzone przez Ducha Świętego? Konieczność pogłębionej interpretacji nr 11 Dei verbum

Revelation as the Thou of Jesus Christ Joseph Ratzinger’s/Pope Benedict XVI’s Contribution to a deeper Understanding of Revelation