Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 20

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  national heritage
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Preventing, counteracting, and combatting COVID-19, and the exclusion of the application of regulations on the protection of heritage assets

100%
Zalasińska K.
Cybersecurity and Law
|
2020
|
vol. 3
|
issue 1
141-147
EN
The COVID-19 Act stipulates that for the design, construction, redevelopment, renovation, maintenance, and demolition of buildings, including changes to their mode of use, made in connection with counteracting COVID-19, the provisions of the Act of 23 July 2003 on the protection of, and care for, heritage assets are excluded. However, the possibility of carrying out these works on buildings entered in the register of heritage assets without the permission of the province conservator of heritage assets raises serious doubts in practice. At the same time, the adopted wording of the provision does not prejudge which works may benefit from this exemption.
2
Publication available in full text mode
Content available

Ochrona kultury narodowej w koncepcjach współczesnej prawicy narodowej w Polsce

80%
Radomski G.
Sprawy Narodowościowe
|
2015
|
issue 47
EN
Protection of natural culture in concepts of the contemporary National Right Wing in PolandIn the centre of the system of values of the National Right Wing which revived after 1989 there are still nation, family and religion. The nation as community of culture is in opinion of the said parties exposed to dangers. The main risks are in their opinion as follows: cosmopolitism, Communist ideology, individualism, liberalism; secularization.In Poland, such ideas are, in the opinion of the National Right Wing, propagated by the liberal and post-communist circles. In the beginning they demanded that the communist activists are brought to justice. Some columnists refer to antisemitism. They perceive also the fall of the literary output. They assess critically the novels of Czesław Miłosz, Stanisław Barańczak or Olga Tokarczuk. Similar assessments regard the works of Polish historians. As preventive measures the following is mentioned: appropriate educational activity, statutory protection of national heritage, broadening of Catholicism, promotion of national culture. They attach great importance to the national branding. Its components are history, language, political regime, architecture, literature, art, religion, icons landscape, music. They would probably accept the opinion of Michael Porter: “Many contemporary discussions of international competition stress global homogenization and a diminished role for nations. But, in truth, national differences are at the heart of competitive success.” Ochrona kultury narodowej w koncepcjach współczesnej prawicy narodowej w PolsceW centrum systemu wartości odrodzonego po 1989 roku ruchu narodowego pozostają naród, rodzina i religia. Naród, traktowany jako wspólnota kultury, narażony jest w ocenie wspominanych wyżej środowisk na liczne zagrożenia. Za najgroźniejsze uznają one: kosmopolityzm, ideologię komunistyczną, indywidualizm, liberalizm, sekularyzację. W Polsce wspomniane idee mają być propagowane przez środowiska liberalne i postkomunistyczne. W wypowiedziach publicystów narodowych pojawiają się także akcenty antysemickie. Krytyczna ocena dotyczy też współczesnej polskiej literatury, a zwłaszcza twórczości Czesława Miłosza, Stanisława Barańczaka czy Olgi Tokarczuk. Podobne oceny odnoszone są do prac polskich historyków. Za istotną uznano więc puryfikację kultury narodowej. Wśród środków zaradczych środowiska narodowe proponują: rozwój edukacji historycznej, ochronę dziedzictwa narodowego, rozwój katolicyzmu i promocję kultury narodowej. W tym ostatnim wypadku za niezwykle ważny uznają one branding narodowy. Jego podstawowe składniki to historia, język, architektura, krajobraz, reżim polityczny itp. Polscy narodowcy zapewne zaakceptowaliby opinię sformułowaną przez Michaela Portera. Twierdzi on, iż co prawda nastąpiła globalna homogenizacja, ale podkreślanie odrębności narodowej jest źródłem sukcesu.
3

Zabytki dziedzictwa narodowego a problem stosunku do przeszłości

80%
Klekot E.
Rocznik Antropologii Historii
|
2016
|
issue 9, Dziedzictwo kulturowe
295–300
XX
Reprint: "Konteksty. Polska Sztuka Ludowa", 2004, R. LVIII, nr 3-4, s. 206-208.
4

Zagrożenie dziedzictwa kulturowego przestępczością – analiza wydarzeń z 2014 roku

70%
Jakubowski O.
Santander Art and Culture Law Review
|
2015
|
issue Numer 1
263-274
EN
There is a variety of methods that may be used in the analysis of crimes against the cultural heritage which allow us to determine the level of risk. A case study covering all instances of crime against cultural goods during a year allows us to note tendencies present in the behaviour of criminals and helps to develop methods of counteracting similar crimes in the future. Based on the results of a number of such case studies it is then possible to assess the risk of crime against the national heritage in a much more complementary manner and minimise its occurrence.
5
Publication available in full text mode
Content available

Polityka kulturalna w Polsce (i na świecie)

70%
Przastek D.
Studia BAS
|
2016
|
issue 2(46)
9-35
EN
Cultural policy constitutes one of important elements of the functioning of a state. It has a major impact on citizens’ participation in culture, it guarantees preservation of cultural heritage for the future generations; it also refers to a specific social group – artists creating cultural works. The article analyses cultural policy in Poland after 1989. It presents the assumptions behind its definition and problems related to its interpretation. It examines the legal framework for cultural policy in our country and demonstrates the main stages of its development at the state level after 1989. The final part of the article contains a description of cultural policies in selected countries worldwide, highlighting how they differ in relation to the Polish example.
6
Publication available in full text mode
Content available

Carl Friedrich Schulz’s painting re-discovered at The Museum of Post and Telecommunication in Wroclaw

61%
Suma T., Matyschok-Nyckowska A.
Muzealnictwo
|
2023
|
vol. 64
80-85
EN
The story of a painting by Carl Friedrich Schulz (1796–1866) from the collection of the Museum of Post and Telecommunication in Wroclaw is discussed. The work has not as yet been presented to the public; neither has it been the object of researchers’ interest. Until the moment when this paper was written it had remained unstudied as for its provenance and had not featured in any catalogue of artworks of Polish artistic collections. The paper is thus the first presentation of Schulz’s painting being the result of the investigation of Museum’s curators aiming at identifying the provenance and attribution of the previously unknown work.
7

Nie tylko knedliki. Czeska kuchnia jako przedmiot literackiej reprezentacji

51%
Gawarecka A.
Slavica Wratislaviensia
|
2018
|
vol. 166
19-29
EN
Not only bread dumplings. Czech cuisine in the literary representations Czech literature is often connected with the appreciation of the quotidian life. This opinion may be regarded as incorrect or inequitable because of its clichéd nature and for its avoiding intensified interpretation, but it must be considered (also in critical manner) in a case of attempt to define the axiological and cultural basis of our southern neighbours. Culinary motifs — integrally creating the picture of the individual and collective identity — are strongly represented in this literature in which they either illustrate the typical Czech modus vivendi or conceptualize the constancy and role of the national tradition. Sometimes these motifs are also used for attempts of contesting the main components of the cultural heritage. The varied representations of cuisine (recipes, foods, preparing of dishes, ways of consumption) quite often returns in Czech literature and their semantic ability transcend the simply mimetic reflection of the everyday customs.
CS
Nejen knedlíky. Česká kuchyně jako objekt literární reprezentace Česká literatura je nezřídka spojována se snahou přisuzovat hodnotu různým aspektům každodenního života. Nezávisle na výstižnosti a směrodatnosti tohoto — ve své podstatě schématického, částečně nespravedlivého a vyhýbajícího se hlubším exegezím — názoru, by bylo třeba jej zohlednit (alespoň v kritické perspektivě) při pokusu definovat axiologickou tvář tvorby našich jižních sousedů. Kulinární témata — integrálně spoluvytvářející obraz individuální i kolektivní každodennosti — se v ní objevují jaksi přirozeným způsobem a představují z jedné strany odraz standartního českého modus vivendi a z druhé strany zase určují trvalost a přitažlivou sílu národní tradice, ale nejednou také svědčí o pokusech o její překonání. Různorodé reprezentace kulinárií (předpisů, pokrmů, jejich přípravy a konzumace) se opětovně vyskytují v české literatuře a jejich významový a sémantický náboj dalece překračuje „prostý” mimetický odraz každodenního zvyku.
8
Publication available in full text mode
Content available

Straty wojenne zbiorów bibliotecznych w Polsce widziane z państwowej perspektywy. Pomiędzy organizacją, polityką a etyką

51%
Gębołyś Z.
Heteroglossia - studia kulturoznawczo-filologiczne
|
2020
|
issue 10
207-229
EN
Estimated calculations of the war losses suffered by Poland in the area of cultural goods are about 13,000 paintings, about 1,400 sculptures, about 125,000 manuscripts, 22,000 old prints, 25,000 maps and about 15 million books. Loss of library collections is estimated at around 66%. Many of them were irretrievably destroyed as a result of unplanned and planned actions of destruction and plunder of Polish cultural goods by the German and Soviet invaders. To this day, it is unknown, not only how many goods were lost, but what exactly. The article covers the topic of activities aimed at determining what has been done in this matter so far, starting from 1939 to 2019, broken down into three time periods: 1939-1945; 1945-1989; 1989-2019. Knowledge on this subject has been organized, the most important papers have been pointed out, and published publications. The measurable achievements and neglect of the Polish state in this respect were emphasized. The text focuses on the activities of two institutions: the Ministry of Culture and National Heritage and the Ministry of Foreign Affairs, subjecting them to a critical assessment, based on the literature and the report of the Supreme Audit Office. Particular attention was paid to ethical dilemmas related to the registration of cultural goods.
9
Publication available in full text mode
Content available

Losy polskiego dziedzictwa kultury na radzieckiej Ukrainie (1922–1991) Część II: 1945–1991

51%
Matelski D.
Nowa Polityka Wschodnia
|
2015
|
vol. 2(9)
105-130
EN
The end of war in Europe on 8 May 1945 allowed to seek restitution of cultural property lost by Poland between 1939-1945. This task was undertaken by the Provisional Government of National Unity, which was created on 28 June 1945. The demarcation of new eastern borders of Poland along the so-called eastern Curzon line resulted in leaving outside the country two cultural centers important to national interest of Poles – Vilnius and Lviv. In March 1945 The Committee of Experts for Restitution and Compensation in Culture and Arts was created within The Ministry of Culture and the Arts, and the Ministry of Education established the Commission for Reparations and Restitution for Science and Schools. Their main task was to prevent looting by the so called “cultural battalions of the NKVD,” who treated the encountered cultural goods as “spoils of war”. On the basis of the resolution of the Council of People’s Commissars of the Ukrainian SSR of 18 October 1945, 577 exhibits and 50 thousand books and manuscripts were transferred to Poland (as a gift!). The Catholic clergy could carry their fortune from the eastern borderlands of Second Polish Republic to Poland on the basis of an additional protocol to the repatriation agreement of 20 September 1945. With the resolution of 5 July 1946, The Council of Ministers of The Provisional Government of National Unity appointed a committee for the recovery of Polish cultural property from the former eastern provinces of the Republic of Poland, which were included in the Ukrainian SSR after the change of borders. Despite the recovery of many Polonicas, the loss of the greater part of Lviv museum collections remained a fact. Changes in the USSR began on 11 March 1985. In May 1987, 2450 Polish books from the Ossolineum collections in Lviv were given to the Polish side. At the end of November 1989, although the Soviets agreed to return Poland the Ossolineum collections in Lviv, the promise was not fulfilled. The disintegration of the Soviet Union in 1991 and regaining the independence by the former republics made it necessary to conduct negotiations on the Polish cultural heritage with each of the successors of the USSR separately - including Ukraine.
RU
Конец войны в Европе 8 мая 1945 года дал возможность искать реституции утраченных Польшей культурных ценностей в 1939-1945 гг. Этим занялось созданное 28 июня 1945 года Временное правительство национального единства. В результате создания новых границ Польши вдоль так называемой восточной Линии Керзона за пределами страны нашлись два важные для национального интереса поляков культурные центра – Вильнюс и Львов. В марте 1945 года Министерство культуры и искусств создало Комитет экспертов по реституции и компенсации в области культуры и искусств, а в Министерстве образования была создана Комиссия по репарациям и реституции для науки и школ. Их главной задачей было предотвратить мародерство так называемых «Культурных батальонов НКВД», которые встреченные культурные ценности считали как «военные трофеи». На основании решения Совета Народных Комиссаров УССР от 18 октября 1945 года было передано в Польшу (как подарок!) 577 экспонатов и 50 тыс. книг и рукописей. Католическое духовенство могло перевозить свое имущество из восточных окраин Второй республики в Польшу на основе дополнительного протокола к репатриации от 20 сентября 1945 года. Разрешение от 5 июля 1946 года Совета Министров Временного правительства национального единства назначило комитет для восстановления польского культурного имущества из бывших восточных провинций Республики Польша, которые после изменения границы попали в Украинскую ССР. Несмотря на восстановление в это время многих полоников, потерял большой части львовских музейных коллекций остается фактом. Изменения в СССР началась 11 марта 1985 года. В мае 1987 года польской стороне было передано 2450 польских книг из коллекций Оссолинеум во Львове. В конце ноября 1989 года советская сторона согласилась вернуть Польше коллекции Оссолинеум во Львове, но это никогда не произошло. Распад Советского Союза в 1991 году и восстановление независимости быв- шими республиками привело к необходимости вести переговоры по польскому культурному наследию с каждым наследником СССР отдельно в том числе с Украиной.
10
Publication available in full text mode
Content available

Losy polskiego dziedzictwa kultury na radzieckiej Ukrainie (1922–1991)

51%
Matelski D.
Nowa Polityka Wschodnia
|
2015
|
vol. 1(8)
99-138
EN
The article deals with the fate of Polish cultural heritages in Eastern Borderlands from the establishment of Ukrainian Soviet Socialist Republic in December 1922, to its collapse in December 1991. The first part of the article ends at 1945 (end ofSecond World War). Under international law in relation to Soviet Russia and Ukraine the issues of repatriation and revindication – after the war in 1920 – was normalized by 11 Article of the Treaty of Riga (18 March 1921) with executive instructions. Lithuanian Metrica, however, did not return to Warsaw, but remained in Moscow, while the Polish side received a summary of the Metrics Lithuania (made in the years 1747–1750 in the royal Office) held by the former Chief of Staff Library in Leningrad. On September 17, 1939 Soviet invasion completely surprised Polish authorities, evacuation plans did not provide for such an eventuality. Ukrainian SSR authorities took control not only of museums, archives and libraries in the areas occupied by the Red Army, but also have taken over the Polish heritage evacuated to the area before and during the war with the Third Reich. Quite often Polonica were destroyed or put to scrap paper. The German occupation in the Eastern Borderlands of the Second Republic lasted from 22 June 1941 until the summer of 1944. At that time – in fear of the approaching Red Army – the German occupation authorities started the evacuation of Polish cultural goods to Krakow and Silesia. Along with the Red Army returned the Soviet authorities. In Lvov organizational state of archives, libraries and museums of 1941 was restored. Many Poles were released from positions in these institutions, and the newly appointed directors were reluctant to refer to anything associated with Poland. In the years 1944–1945 all cultural goods in areas beyond the Bug River – after numerous robberies carried out by the Red Army – went to the central or regional USSR archives or museums. Polish preparations for the restitution of cultural property continued throughout the war. Office of Cultural Losses Revindication was formed in the Ministry of Congress Works of Polish government in exile. It was directed by Charles Estreicher Jr. (1906–1984), who managed to get to France and, at the beginning of 1940, formed the nucleus of the Office of Cultural Losses Revindication under the Ministry of Information and Documentation. It gathered information from archivists, museum curators and librarians from the occupied country and transferred them to the Central Institute of Art and Design at the National Gallery in London – formed by Polish initiative in 1941. In the spring of 1944 Poland was the only country that had prepared the materials and developed methods in the field of revindication. In 1945 in Warsaw Office of War Revindication and Compensation was established in the Ministries of Education and of Culture and the Arts, with Karol Estreicher Jr. as their expert.
RU
С включением Украины в 1569 в Корону Королевства Польского, можно го ворить о общим наследии поляков и украинцев в Восточных кресах Польши. Межэтнические отношения формировались по-разному: с братства в Хотинской битве (1621), по братоубийственные борьбы и анти-польские восстания (1592–1648). Общее наследие было захвачено или уничтожено. Молчание источников не позволяют их широко представить. Описываемые периоды включают события польских культурных наследи от создания в декабре 1922 года Украинской Советской Социалистической Республики, и к ее падения в декабре 1991 года, при чем первая часть заканчивается на 1945 (конец Второй мировой войны 8 мая). Согласно международному праву по отношению к Советской России и Украине вопросы репатриации и ревиндикации – после победы в войне в 1920 г. – нормализовала ст. XI Рижского договора от 18 марта 1921 года вме- сте с исполнительной инструкцией. Украинская сторона решительно отказалась в праве обладания Польшей Литовской метрикой (хранится в Архиве Министерства юстиции в Москве), а также так называемой Волынской метрикой и городскими книгами, касающимися польской Волыни (хранится в Архиве иностранных дел в Москве), официально заявив, что содержание относится к областям, которые после Рижского договор, не были включены в состав Польского государства. Литовская метрика в итоге не вернула ни в Варшаву, ни в Вильнюс, но остался в Москве. Польская сторона получила резюме Литовкой метрики (сделанные в годы 1747 по 1750 в кабинете короля) храненные бывший библиотекаршей Генхтаба в Ленинграде Следующий польско-украинский спор появился в 1937–1938 годы, когда польские власти начали уничтожать православные церкви на польско-украинской этнической границе. Согласно данным Воеводского учреждения в Люблине, в то время были разрушены 127 храма, в том числе 91 православных церквей, 10 часовен и 26 молитвенных домов, а одна из церквей осталась в руинах; четыре церкви и четыре часовни были переданы Католической Церкви. 17 сентября 1939 года СССР воткнул Польше нож в спину, когда польская армия героически сражалась с немецким нашествием. Вторжение в СССР полностью удивило польские власти, планы которой не предусматривали такой возможности. Власти Украинской ССР взяли под свой кон- троль не только музея, архива и библиотеки в районах, занятых Красной Армией, но и заняли Польское культурное наследие эвакуированное перед и во время войны с Третьим Рейхом. Тем не менее, довольно часто случилось разрушение полоников или передача их на макулатуру. С 22 июня 1941 года Восточные кресы Второй польской республики были в течение трех лет оккупированных немцами, которые создали архив в Каменец-Подольском, во главе с доктором Генрихом Герингом. В 1944 году в страхе перед приближающимся Красной Армией из Восточной Германии власть начали эвакуацию польских культурных ценностей в Краков и Силезию. Наряду с Красной Армией Львов был включен в Украинскую ССР. Восстановлена была организация государственных архивов, библиотек и музеев из 1941. Многие поляки были удалены из роботы, а вновь назначенные директора неохотно относились к всему связанному с Польшей. Усиливалась деполонизация бывших Юго-Восточных кресов Второй польской республики. В годы 1944–1945 все культурные ценности в районах за пределами реки Буг отправился в центральные или региональные архивов или музеев СССР. Польские подготовки к реституции культурных ценностей продолжалась в течение войны. Польское правительство в изгнании создало Бюро ревиндикации культурных ущербов, которым управлял Карол Эстрайхер, мл. Он собрал информацию от архивистов, кураторов и библиотекарей из оккупированной страны, и перенесли их в Центральный институт искусства и дизайна в Национальной галерее в Лондоне. В 1945 году было создано в Варшаве Бюро военных реституции и компенсации в Министерстве образования, а также в Министерстве культуры и искусства, экспертом которого стал прибывший из Лондона Кароль Эстрейхер, мл.
11
Publication available in full text mode
Content available

Cmentarz jako źródło historyczne. Na przykładzie Cmentarza Janowskiego we Lwowie

51%
Tomczyk R.
Historia Slavorum Occidentis
|
2019
|
issue 3 (22)
63-99
EN
Cemeteries are important sources of knowledge in historical research, especially social history of a specific area. Objects of sepulchral art, typically found in cemeteries (gravestones, tombs, chapels) with the original inscriptions and epitaphs, are unique sources which oftentimes enrich the obscure descriptive sources.
12

Normatywna aktywność władz RP na uchodźstwie na rzecz ochrony dziedzictwa narodowego

51%
Zapart R.
Studia Polonijne
|
2016
|
vol. 37
57-70
PL
W artykule podjęto problematykę normatywnej ochrony narodowego dziedzictwa przez władze RP na uchodźstwie w drugiej połowie XX wieku. Bazując na nieuznawanych przez rządy komunistyczne w Warszawie oraz zdecydowaną większość podmiotów międzynarodowych, a publikowanych początkowo we Francji, a później w Londynie do 1990 r. sygnowanych przez nie aktach prawnych, podjęto wysiłek przybliżenia tych działań, szczególnie w kontekście wybranych projektów oraz poziomu ich finansowania. Nie pominięto w narracji wdrożonego dekretem prezydenta Zaleskiego systemu dobrowolnych wpłat obywateli uznających jego zwierzchnictwo między innymi na rzecz polskiej kultury, jak również zmian w godle państwa będących następstwem potwierdzenia jego wielowiekowych związków z chrześcijaństwem. Pomimo stosunkowo niewielkich możliwości realnego wpływu na bieg światowych wydarzeń, włożony przez nie wysiłek organizacyjny i finansowy należy oceniać pozytywnie, mając na względzie fakt, że praktycznie wszystkie narzędzia w tym obszarze podmiotowej aktywności spoczywały po wojnie w rękach przywódców rządów komunistycznych w kraju.
EN
The article discusses the issue of normative protection of national heritage by the Polish government-in-exile in the second half of the 20th century. Based on the legal acts signed by this government, unrecognised by the communist governments in Warsaw and the vast majority of international organisations, initially published in France and later, until 1990, in London, it was attempted to bring focus to these activities, particularly in the context of selected projects and the level of their financing. The narrative does not omit the system, introduced by the decree of President Zaleski, for voluntary contributions from citizens who recognised his authority in this matter, for example, for the Polish culture, as well as changes in the national emblem aimed at the confirmation of its centuries-old relationship with Christianity. Despite a relatively small possibility of having real impact on the course of global events, the organisational and financial effort made by the government-in-exile should be assessed positively, bearing in mind that, after the war, virtually all tools in the area of such activity rested in the hands of communist government leaders in the country.
13
Publication available in full text mode
Content available

Tyldy Tildena

43%
Rajewska E.
Forum Poetyki
|
2019
|
issue 18
102-109
EN
The article focuses on the concept of interpreting national heritage developed by by Freeman Tilden in his classic work Interpreting Our Heritage (1957), which is discussed in the wider critical context of literary interpretations developed by Richard Rorty in The Pragmatist’s Progress and Rita Felski in Uses of Literature.
PL
Artykuł koncentruje się na koncepcji interpretacji dziedzictwa narodowego autorstwa Freemana Tildena z jego klasycznej pracy Interpreting Our Heritage (1957) (pol. przekład: Interpretacja dziedzictwa, 2019, przeł. Agnieszka Wilga), zaprezentowanej w świetle literaturoznawczych ujęć interpretacji pióra Richarda Rorty’ego (esej Ścieżka P/pragmatysty: Umberto Eco o interpretacji) oraz Rity Felski (Literatura w użyciu).
14
Publication available in full text mode
Content available

Ochrona prawna hymnu narodowego jako elementu dziedzictwa narodowego – jej charakterystyka i funkcje

41%
Kosińska A. M.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2014
|
issue 5 (21)
109-125
PL
Artykuł jest analizą konstytucyjnych regulacji prawnych dotyczących hymnu narodowego, próbą ich charakterystyki. Autorka stoi na stanowisku, że hymn narodowy jest częścią niematerialnego dziedzictwa kulturowego i tym samym jednostka poprzez uczestnictwo w dziedzictwie hymnu może realizować swoje prawa kulturalne. Artykuł prezentuje regulację konstytucyjną hymnu narodowego na tle rozwiązań innych państw europejskich oraz charakteryzuje inne akty prawne odnoszące się do hymnu. Art. 28 Konstytucji, poprzez umieszczenie go w Rozdziale I, zyskuje szczególne znaczenie dla realizacji prawa do uczestnictwa w dziedzictwie narodowym, które przeanalizowane zostało w ostatniej części artykułu.
EN
The present paper is an analysis of the legal regulations on national anthem in Polish Constitutional Legal system. The author claims that national anthem is a part of intangible national heritage and as a consequence individual can realize his cultural right thanks to the participation in anthem’s heritage. Paper presents constitutional regulation in relation to legal resolutions in different Member States. Art. 28 of Polish Constitution positioned in 1 st Chapter has very special meaning for the right to participate in national heritage’s fulfillment that was characterized in last part of the article.
15
Publication available in full text mode
Content available

Gwarancje praw kulturalnych w krajowym porządku prawnym oraz uniwersalnym i europejskim systemie ochrony praw człowieka – wybrane problemy

41%
Hałub O.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2016
|
issue 1 (29)
63-79
PL
Celem niniejszego opracowania jest refleksja nad zakresem ochrony praw kulturalnych zarówno w porządku krajowym, jak i w międzynarodowych systemach ochrony praw człowieka. Na podstawie analizy źródeł prawa krajowego – zarówno konstytucyjnych, jak i ustawowych, a także w odniesieniu do gwarancji występujących w systemie ONZ, Rady Europy i Unii Europejskiej – dokonano zestawienia regulacji dotyczących ochrony tytułowych praw II generacji. Należy wskazać na brak legalnej definicji pojęcia kultury, a w konsekwencji, niemożność zdefiniowania zamkniętego katalogu jej komponentów. Tezą niniejszego opracowania jest założenie, iż mogą podlegać one ochronie prawnej również na podstawie innych gwarancji, które nawiązują do kultury w sposób pośredni. Z tego względu dokonano także analizy wybranego orzecznictwa krajowego, jak i międzynarodowego, zwłaszcza Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Z przeprowadzonych badań wynika, iż prawa kulturalne objęte są odpowiednim poziomem ochrony. Ponadto istnieje szereg form kontroli ich przestrzegania zarówno na płasz- czyźnie krajowej, jak i międzynarodowej.
EN
This paper aims to provide a study on the scope of regulations of the cultural rights in Polish legal system, on the basis of Polish Constitution and statutory law, as well as in the international systems of human rights protection (UNO, the Council of Europe, the European Union). Detailed analysis of the regulations concerning II generation of human rights is presented. Due to the lack of the legal definition of culture, the catalogue of its components (or conducts) cannot be formed. Nevertheless, the legal and judicial protection of this elements can be partially guaranteed by other non-cultural regulations, which are indirectly associated with culture, like freedom of speech, freedom of religion or the protection of national and ethnic.
16
Publication available in full text mode
Content available

Pojęcie dziedzictwa narodowego w świetle regulacji konstytucyjnych

41%
Sobczak J.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2018
|
issue 5 (45)
187-208
PL
Dziedzictwa narodowego będącego wartością konstytucyjną, strzeże podobnie jak niepodległości Rzeczpospolita Polska, zgodnie z art. 5 Konstytucji. Może być ono pojmowane, jako kultura zakorzeniona w chrześcijańskim dziedzictwie narodu, tak jak to ujmuje preambuła lub dziedzictwo kulturalne, o którym mowa w art. 6 ust. 2 Konstytucji. To ostatnie wydaje się być integralną częścią dziedzictwa narodowego. Dziedzictwo narodowe nie może być, jak wywiedziono ujmowane, jako dziedzictwo polskiego narodu etnicznego, aczkolwiek używane w Konstytucji pojęcie „naród” bywa różnie interpretowane. W praktyce problemem jest także status dziedzictwa kulturowego mniejszości narodowych i to czy wchodzi ono w skład polskiego dziedzictwa narodowego.
EN
National heritage is a constitutional value. It protects it, just like the independence of the Republic of Poland, in accordance with art. 5 of the Constitution. National heritage can be understood as a culture rooted in the Christian heritage of the nation. In this way, it captures the preamble or cultural heritage referred to in art. 6 par. 2 of the Constitution. This last concept seems to be an integral part of the national heritage. The national heritage can’t, as it was proved, be perceived as a heritage of the Polish ethnic nation, although the term “nation” used in the Constitution can be interpreted differently. In practice, the problem is also the status of the cultural heritage of national minorities and whether it is part of the Polish national heritage.
17
Publication available in full text mode
Content available

Postrzeganie dziedzictwa narodowego i kultywowanie tradycji w regionach uwarunkowanych historycznie

41%
Łysoń P., Radkowski S., Kraśniewska W.
Wiadomości Statystyczne. The Polish Statistician
|
2018
|
issue 11
56-83
PL
Celem artykułu jest przedstawienie autorskiej propozycji wyodrębnienia regionów na podstawie granic historycznych (z ostatnich 400 lat, przede wszystkim granic przecinających Polskę w XIX i XX w.) oraz weryfikacja hipotezy, że granice te różnicują nasz kraj w sferze postrzegania dziedzictwa narodowego i kultywowania tradycji oraz w odniesieniu do analizowanych wskaźników społecznych. W opracowaniu wykorzystano dane statystyczne o postrzeganiu dziedzictwa narodowego i kultywowaniu tradycji, uogólnione dla wyodrębnionych regionów uwarunkowanych historycznie, pochodzące z cyklicznego, wieloaspektowego, ankietowego Badania spójności społecznej (BSS), przeprowadzonego przez GUS w 2015 r. Uwzględniono również dane Narodowego Instytutu Dziedzictwa (NID) o zabytkach oraz statystykę ludności według rejestru TERYT. Największe różnice — w stosunku do przeciętnych dla kraju — wartości analizowanych wskaźników wystąpiły w przypadku: Ziem Zachodnich i Północnych, obszaru woj. śląskiego w II RP, Galicji i wschodniej części zaboru rosyjskiego w obecnych granicach Polski (kongresowego Królestwa Polskiego) — na wschód od Wisły, Narwi i Pisy.
EN
The aim of the article is to present an author’s proposal to distinguish regions based on the analysis of historical borders (from the last 400 years, mainly the borders crossing Poland in the 19th and the 20th century) and to verify the hypothesis that those historical borders diversify our country in the sphere of perception and preservation of national heritage and in relation to the analysed social indicators. The study contains statistical data on the perception and preservation of national heritage generalised for the elaborated historically conditioned regions from the cyclic, multidimensional Social Cohesion Survey conducted by Statistics Poland in 2015. In addition, data on monuments of the National Heritage Board of Poland and population data based on National Official Register of the Territorial Division of the Country (TERYT) were also taken into account. The largest differences in relation to the country’s average values of the analysed indicators occurred in the western and northern territories of Poland, the Śląskie voivodship area in Poland before the World War II, as well as Galicia and the eastern part of Russian partition within the present borders of Poland — east of the Vistula, Narew and Pisa rivers.
18
Publication available in full text mode
Content available

National heritage in the Polish constitutional order

36%
Sobczak J.
Ius Novum
|
2019
|
vol. 13
|
issue 2
146-165
PL
Dziedzictwa narodowego, będącego wartością konstytucyjną, strzeże podobnie jak niepodległości Rzeczpospolita Polska, zgodnie z art. 5 Konstytucji. Może być ono pojmowane jako kultura zakorzeniona w chrześcijańskim dziedzictwie narodu, tak jak to ujmuje preambuła, lub jako dziedzictwo kulturalne, o którym mowa w art. 6 ust. 2 Konstytucji. To ostatnie wydaje się być integralną częścią dziedzictwa narodowego. Dziedzictwo narodowe nie może być, jak dowiedziono, ujmowane jako dziedzictwo polskiego narodu etnicznego, aczkolwiek używane w Konstytucji pojęcie „naród” bywa różnie interpretowane. W praktyce problemem jest także status dziedzictwa kulturowego mniejszości narodowych i to, czy wchodzi ono w skład polskiego dziedzictwa narodowego.
EN
In accordance with Article 5 of the Constitution, the Republic of Poland safeguards the national heritage, which is a constitutional value, in the same way as it safeguards independence. The national heritage can be understood as culture rooted in the Christian heritage of the Nation, as it is laid down in the Preamble, or cultural heritage referred to in Article 6 para. 2 of the Constitution. This latter concept seems to be an integral part of the national heritage. The national heritage cannot, as it has been proved, be perceived as the heritage of the Polish ethnic nation, although the term “nation” used in the Constitution can be interpreted in various ways. In practice, the status of national minorities’ cultural heritage and whether it is part of the Polish national heritage also constitute a problem.
19
Publication available in full text mode
Content available

PRZEMIANY W POLSKIEJ KULTURZE STRATEGICZNEJ W KONTEKŚCIE WYZWAŃ I ZAGROŻEŃ XXI WIEKU

36%
Zarobny S.
Studia nad Bezpieczeństwem
|
2019
|
issue 4
63-76
EN
Culture must be reckoned with. At the beginning of the 21st century, Lawrence E. Harrison and Samuel P. Huntington reminded us about it. The events of September 11, 2001 further strengthened the importance of cultural factors in the analysis of international relations and contributed to the development of research using the civilisation paradigm. The purpose of this article is to analyse Poland’s strategic culture, its sources and features. It was conducted on the basis of professional literature with the aim of answering the following questions: What determines Polish strategic culture? What are its features and what actions and omissions do they manifest?The main conclusion of the above analysis is confirmation that Poland has its own strategic culture shaped by historical experience.
PL
Z kulturą trzeba się liczyć. Na początku XXI wieku przypomnieli o tym m.in. Lawrence E. Harrison i Samuel P. Huntington. Lata 90. oraz wydarzenia z 11 września 2001 r. dodatkowo wzmocniły znaczenie czynnika kulturowego w analizie stosunków międzynarodowych i przyczyniły się do rozwoju badań z wykorzystaniem paradygmatu cywilizacyjnego. Celem przedmiotowego artykułu jest analiza kultury strategicznej Polski, jej źródeł oraz cech. Została ona przeprowadzona w oparciu o literaturę fachową, mając na celu udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: Co warunkuje polską kulturę strategiczną? Jakie są jej cechy oraz w jakich działaniach i zaniechaniach dochodzi do ich uzewnętrznienia?Podstawowym wnioskiem powyższej analizy jest potwierdzenie, że Polska posiada własną kulturę strategiczną ukształtowaną przez historyczne doświadczenie.
20
Publication available in full text mode
Content available

Polonika francuskie w zbiorowej świadomości organizatorów i członków pierwszych towarzystw i instytucji Wielkiej Emigracji

31%
Pugacewicz I. H.
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
|
2017
|
vol. Polonika w zbiorach obcych, tom specjalny
413-428
EN
One of the most significant elements, strongly binding the politically divided Great Emigration, were the joint efforts on documentation of the Polish heritage. This article discusses a rare phenomenon in Europe – a collective and spontaneous action taken abroad by expatriates to find, collect, and develop French Polonica. This type of action was a collective effort of the whole national minority living in Paris. It shows a unique social effort: the association of citizens deprived of their own state in various groups and unions working jointly in order to prove the Polish rational status, legitimacy of Polish nationality. By showing the different stages of working on French Polonica, the dedication of individuals and societies, one must pay attention to the favorable French circumstances: some earlier interest in Russian literature and the uniqueness of Polish romantic writing. In addition, we observe the development of national ideology. Writing about the role of Polonica, the transcendent thinking and action taken jointly by the people of the Great Emigration, we present the organizational phenomenon of registration of Polish literature and the entire Polish culture. Part of the article is devoted to the most important methodological problems, related to the formal classification of closely-identified French Polonica which have been identified, thus indicating further research fields.
PL
W artykule ukazano podjęty przez wychodźstwo zbiorowy wysiłek społeczny – zrzeszanie się pozbawionych państwowości obywateli w różne ugrupowania i związki w imię nadrzędnego interesu: uprawomocnienia polskiej kultury, udowodnienia jej żywotności jak i zaprezentowania Europie bogatej polskiej tradycji piśmienniczej. Przed ukazaniem emigracyjnych inicjatyw na rzecz tworzenia, promocji i ochrony poloników zaprezentowano wcześniejsze francuskie zainteresowania Wschodem, ze szczególnym uwzględnieniem kultury rosyjskiej. Omówiono – determinowaną bardziej przez polską kulturę niż politykę – aktywność stowarzyszeniową wychodźstwa w jego pierwszych latach pobytu poza macierzą. Przybliżono sylwetki dziewiętnastowiecznych prekursorów działalności na rzecz promocji polskiego piśmiennictwa na Zachodzie, a następnie plany, działalność oraz dorobek twórczy najaktywniejszych organizacji, które powstały po upadku powstania listopadowego. Ukazano zbiorowe jak i indywidualne zaangażowanie na rzecz stopniowej organizacji i gromadzenia polskiego dziedzictwa piśmienniczego. W trakcie omawiania kolejnych działań na rzecz zbierania i tworzenia poloników na emigracji ukazano wspólne polskie myślenie ponad politycznymi podziałami, a także inicjatywy i przedsięwzięcia scalające i de facto formujące Wielka Emigrację. Wskazano na inaczej kształtujący się system emigracyjnych wartości, który w całym procesie promocji polskiej kultury piśmienniczej we Francji wydawał się być kluczowy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.