Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: nauczanie filozofi

Sort By:

Limit search:

Polityka edukacyjna wobec kształcenia filozoficznego w polskiej szkole

100%

Woźniczka M.

Podstawy Edukacji

2018

vol. 11

13-34

Philosophy educationalists more and more often reflect on the problem of possible introduction of common philosophical education. So far, they have considered the basic difficulties to be related to content. After a highly unfavorable period in history (of the Second World War and ideological constraints of 1945–1989, which adds up to exactly half of a century: 1939–1989), it seemed that the fundamental task was to reconstruct theoretical foundations and create conventions for common philosophical education. A half-century break in the teaching of a subject is long enough to assume that basically everything has changed in this area (social reception of philosophy as a teaching subject, the concept of philosophical education and its content, basic methodology of teaching this subject in schools). That is why many attempts have been made to regenerate and adapt philosophical education in Polish schools to contemporary cultural and educational conditions. However, it appears that the basic difficulties are not the content-related ones. Apart from content-related factors, also social, cultural (worldview-related) and political ones are crucial. The question is whether philosophy educationalists, while trying to introduce the program of “philosophication” of the Polish education system, have to confront its political conditioning. Is philosophy (as it was in the inglorious Marxism) still a tool of ideological authorities? Why is it excluded from the education system? What is the role of belief in certain conspiracy theories (that philosophy teaches us to think and no authority needs a thinking society) in creating the image of philosophy in education? To what extent contemporary philosophy education is political?

W refleksji dydaktyków filozofii coraz częściej podejmowany jest problem możliwości wprowadzenia powszechnego kształcenia filozoficznego. Jak dotychczas, dydaktykom filozofii wydawało się, że podstawowe trudności mają charakter merytoryczny. Po historycznie wysoce nieprzyjaznym okresie (II wojny światowej oraz zniewolenia ideologicznego lat 1945–1989; łącznie dokładnie pół wieku – 1939–1989) odbudowanie podstaw teoretycznych i stworzenie konwencji powszechnego kształcenia filozoficznego wydawało się zadaniem elementarnym. Pół wieku przerwy w dydaktyce przedmiotu to dostatecznie dużo, by można było stwierdzić, że w zasadzie wszystko uległo zmianie (recepcja społeczna filozofii jako przedmiotu nauczania, koncepcja i treści kształcenia filozoficznego, podstawowa dla szkoły metodyka nauczania przedmiotu). To dlatego pojawiły się dość liczne próby zarazem regeneracji, jak i adaptacji kształcenia filozoficznego w polskiej szkole do współczesnych uwarunkowań kulturowych i edukacyjnych. Jednak to nie trudności merytoryczne mają charakter podstawowy. Okazuje się, że obok czynników merytorycznych istotną rolę odgrywają czynniki społeczne, kulturowe (światopoglądowe) i wreszcie polityczne. Czy dydaktycy filozofii, starając się wprowadzać program „ufilozoficznienia” polskiej edukacji, muszą zmierzyć się z jej uwarunkowaniami politycznymi? Czy filozofia (wzorem choćby niechlubnego marksizmu) nadal jest „orężem władzy ideologicznej”? Dlaczego jest wykluczana z edukacji? Jaka jest rola wiary w teorie spiskowe („filozofia uczy myśleć, a żadna władza takiego społeczeństwa nie potrzebuje”) w kreowaniu wizerunku edukacyjnego filozofii? Do jakiego stopnia współczesne nauczanie filozofii ma charakter polityczny?

Refine search results

1 Podstawy Edukacji

1 2018

1 Woźniczka M.

Search results

Polityka edukacyjna wobec kształcenia filozoficznego w polskiej szkole