Filozofia polityczna A. Dugina przesiąknięta jest mistycyzmem i prawosławną religijnością, co odciska się mocnym piętnem na wyprowadzanych z niej ideach politycznych eurazjatyzmu, antyokcydentalizmu, Ruskiego Mira czy oryginalnej duginowskiej Czwartej Teorii Politycznej. Rola rosyjskiego filozofa w kształtowaniu rodzimej myśli politycznej oraz samej polityki nasuwa analogię do takiej samej roli Carla Schmitta w faszystowskich Niemczech, w tym także analogii do dyskusji na temat tej roli. Autorzy stawiają hipotezę, że bez względu na kontrowersje w tej kwestii A. Dugin jest zarówno wyrazicielem ducha głęboko drzemiących w rosyjskim społeczeństwie i części elit przekonań, jak również myślicielem wzmacniającym tego ducha oraz dostarczycielem głębokich, moralno-filozoficznych uzasadnień dla rosyjskiej warstwy opiniotwórczej. Celem niniejszego artykułu jest oparta na źródłach pierwotnych politologiczna interpretacja teorii A. Dugina, ze szczególnym uwzględnieniem roli prawosławia. Temu podejściu metodologicznemu podporządkowana została struktura opracowania.
EN
A. Dugin’s political philosophy is permeated with mysticism and Orthodox Christian religiosity, which leaves a strong mark on such political ideas as Eurasianism, anti-Occidentalism, the Russian World and Dugin’s original Fourth Political Theory. The role of the Russian philosopher in forming of the domestic political thought and politics itself suggests an analogy to the same role of Carl Schmitt in fascist Germany, including an analogy to the discussion on this role. The authors hypothesise that regardless the controversy of this issue, A. Dugin is considered both as an articulator of the spirit of deeply dormant views in Russian society and in part of the elite, as well as a thinker who reinforces this spirit and provides deep moral and philosophical justifications for the Russian opinion-makers. The purpose of this article is the interpretation of Dugin’s theory in the political science senses paying attention particularly to the role of Russian Orthodox Christianity in it. Thus chosen methodological perspective prejudges the structure of the study.
In my article I am analyzing and interpreting ideological foundations of contempo-rary Russian neo-Euroasianism. This movement is lead by Alexander Dugin – an important representative of Russian conservatism, whose political influences among circles of highest state authority have been growing lately. I focus mainly on Dugin's ideological discourse towards Central-Eastern Europe and on his interpretation of Russian-Ukrainian conflict. What he postulates, is to build an ideocratic orthodox-soviet state, which should include Ukraine and Central Europe. Dugin uses confrontational and excluding language, thus axiologically absolutizing perceived reality. I have extracted my methodological tools from writings of Victor Yerofeyev, especially his book “Akimudy”, and used them for interpreting and evaluating Dugin’s world organized by absurdity.
PL
W artykule poddano analizie i interpretacji założenia ideowe współczesnego, rosyjskiego neoeurazjatyzmu, liderem którego jest Aleksander Dugin – znaczący reprezentant rosyjskiego konserwatyzmu, o rosnących wpływach politycznych w kręgach najwyższych władz państwowych. W tekście eksponowane miejsce zajmuje prowadzony przezeń dyskurs ideowy wobec Europy Środowo-Wschodniej oraz Duginowska interpretacja konfliktu rosyjsko- -ukraińskiego. Postuluje on zbudowanie ideokratycznego państwa prawosławno-radzieckiego, w skład którego wejść powinna Ukraina i Europa Środkowa. Lider neoeurazjatyzmu operuje językiem konfrontacji i wykluczenia, absolutyzując aksjologicznie obserwowaną rzeczywistość. Odpowiednich narzędzi do zinterpretowania i oceny zorganizowanego przez absurd, świata Dugina dostarcza twórczość literacka Wiktora Jerofiejewa i jego najnowsza powieść Akimudy.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.