Przedmiotem artykułu są instytucje mediacji rozumiane jako zalegalizowane przez państwo platformy i procedury, rutynowe praktyki, moralne oraz niepisane normy, składające się na wzorce wzajemnych oddziaływań organizacji i grup. Zakres opracowania obejmuje kolektywnych aktorów zaangażowanych w procesy koordynacji w sferze polityki gospodarczej w Japonii i w Szwecji. Celem artykułu jest rekonstrukcja zinstytucjonalizowanych mediacji społecznych w tych dwóch krajach w celu ich porównania oraz ocena stopnia zbieżności zmian, którym podlegają instytucje mediacji. Oba przypadki analizowane są w dwóch okresach, nazwanych na potrzeby artykułu fazą neokorporatyzmu i fazą neoliberalizmu. Analityczny opis pokazuje, że wspomniane zmiany wiążą się z osłabieniem pozycji państwa i związków zawodowych. W fazie neoliberalizmu widoczna jest tendencja do marginalizacji zorganizowanych reprezentacji interesów przez neoliberalną merytokrację.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.