Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  norma personalistyczna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Filozofowie personalistycznego przebudzenia: Karol Wojtyła i Tadeusz Styczeń

100%
Wierzbicki A. M.
Studia Pigoniana
|
2020
|
vol. 3
|
issue 3
PL
Artykuł stanowi rekonstrukcję formowania się lubelskiej personalistycznej szkoły etyki w myśli Karola Wojtyły i Tadeusza Stycznia jako jego ucznia i kontynuatora. Personalizm w kulturze, a zwłaszcza w filozofii XX wieku, jest odpowiedzią na kryzys człowieczeństwa. Formułującnormę personalistyczną jako podstawową normę moralności, Wojtyła dokonał przebudowy etyki chrześcijańskiej. Rozwijał filozofię osoby, aby jeszcze głębiej odsłonić aksjologicznepodstawy etyki. Styczeń dokonał z kolei szeregu krystalizacji metaetycznych: uściślił pojęcie doświadczenia moralnego jako macierzystej sytuacji etyki, przedstawiał personalizm jakokonsekwentny intuicjonizm etyczny i wreszcie uściślał pojęcie etyki niezależnej w krytycznym i twórczym dialogu z myślą etyczną Tadeusza Kotarbińskiego i Tadeusza Czeżowskiego.
2
Content available remote

Miłość odkrywaniem tajemnicy życia człowieka

84%
Bałandynowicz A., Michalski J., Wolińska M.
Paedagogia Christiana
|
2023
|
vol. 2/51
35-53
PL
Artykuł zgłębia ideę integracji osobowej jako ciągłego, dynamicznego procesu pozytywnej dezintegracji i integracji wtórnej, który obejmuje harmonijny i holistyczny rozwój fizycznych, psychicznych, duchowych i wspólnotowych aspektów ludzkiej natury . Podkreśla się rolę miłości jako najwyższej wartości w aktywizowaniu doświadczeń świata wewnętrznego . Autorzy przekonują, że pokochanie siebie na poziomie zinte-growanej osobowości pozwala na zrewidowanie świata potrzeb, który osiąga swoją najwyższą aktualność w uznaniu prawa do wolności i prawdy . Akceptacja drugiego i afirmacja drugiego są zachowaniami wyrastającymi z miłości, która jest postrzegana jako materialny i duchowy dynamizm człowieka . Osiągnięcie poziomu doświadczeń duchowych warunkujących pojawienie się miłości jako tworzywa kształtującego on-tyczny stan miłości oblubieńczej wymaga wyboru priorytetu drugiej osoby jako normy personalistycznej oraz doświadczenia pełnej odpowiedzialności za jej życie
EN
The article explores the idea of personal integration as a continuous, dy-namic process of positive disintegration and secondary integration, which involves the harmonious and holistic development of the physical, psychological, spiritual, and communal aspects of human nature . The role of love as the highest value activating experiences in the inner world is emphasised . The authors argue that loving oneself at the level of an integrated personality allows for the revision of the world of needs, which reaches its highest validity in the recognition of the right to freedom and truth .Acceptance and affirmation of others are behaviours that stem from love, which is seen as the material and spiritual dynamism of human beings . Achieving the adequate level of spiritual experiencesnecessary for the emergence of love as the substance shaping the ontic state of betrothal requires prioritising the other person as a personalistic norm and experiencing full responsibility for their life.
3
Publication available in full text mode
Content available

Personalizm jako imperatyw wartościowania człowieka

67%
Zabielski J.
Rocznik Teologii Katolickiej
|
2014
|
vol. 13
|
issue 1
PL
Ks. prof. dr hab. JÓZEF ZABIELSKI – kierownik Katedry Teologii Moralnej Życia Społecznego UKSW w Warszawie, wykładowca Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku, w latach 2001- 2004 rektor tego Seminarium; wykładowca teologii moralnej w Centrum Katechetycznym – Studium Teologii w Wilnie (Litwa) oraz w Riga Higher Institute of Religious Sciences w Rydze (Łotwa); w latach 1999-2012 pracownik Katedry Teologii Katolickiej Uniwersytetu w Białymstoku. Autor około 300 publikacji naukowych i popularnonaukowych z zakresu teologii moralnej i etyki filozoficznej, moralności życia społeczno-religijnego, antropologii i bioetyki, w tym kilkunastu pozycji książkowych.
EN
The proper discovery of the truth about a human being requires referring to personalism as a concept of knowing and evaluating. Normative foundation of personalism comes down to recognizing an individual as a person – who is an ontical foundation of values – and the dignity of every man as ‘the image of God’ (Gen 1: 27). The concept of a human being as a person leads to concrete obligations, such as respecting the independence of a person and the value of his life, the obligation to act ‘in the field of liability’, respecting the good of individuals and the whole mankind. A personalistic norm is an axiological foundation of proper value judgements and all the actions that protect human health and life. In the article, the author analyses two problems: 1. Personalistic norm as an onthological principle of axiology of man; 2. Personalistic evaluation of man as a challenge for today.
4
Publication available in full text mode
Content available

Personalistyczna etyka Karola Wojtyły wobec zarzutów współczesnego antypersonalizmu

67%
Czachorowski M.
Logos i Ethos
|
2020
|
vol. 53
|
issue 1
97-117
EN
The article presents contemporary accusations against ethical personalism, whose special representative is the ethics of Karol Wojtyła. It reveals erroneous assumptions behind these accusations and the way to answer them, which we find in the works of Karol Wojtyła. Contemporary criticism of ethical personalism comes from the position of positivism, which reduces valuable knowledge to specific sciences, and which excludes the essence of morality. This positivist reductionism also underlies the accusation of a naturalistic fallacy against Wojtyła’s personalism. His “personalistic norm” which excludes only the instrumental treatment of a person is justified on the basis of axiological experience, among other things, present in the experience of shame, which reveals directly the essential nature of the human person and the value of the human person.
PL
W artykule prezentuje się współczesne zarzuty wobec personalizmu etycznego, którego szczególnym przykładem jest etyka Karola Wojtyły. Odsłania się błędne założenia kryjące się za tymi zarzutami i sposób udzielenia na nie odpowiedzi, które znajdujemy w pracach Wojtyły. Współczesna krytyka personalizmu etycznego wychodzi z pozycji pozytywizmu sprowadzającego wartościową wiedzę do nauk szczegółowych, a wykluczającego ujęcie istoty moralności. Ten pozytywistyczny redukcjonizm stoi też u podstaw formułowania zarzutu błędu naturalistycznego wobec personalizmu Wojtyły. Jego „norma personalistyczna”, która wyklucza tylko instrumentalne traktowanie osoby z racji jej szczególnej wartości, jest uzasadniona w oparciu o doświadczenie aksjologiczne, między innymi obecne w doświadczeniu wstydu, który ujawnia bezpośrednio istotę i wartość osoby ludzkiej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.