Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  nowe życie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Nowe życie i duchowość chrzcielna

100%
Suwiński S.
Studia Gdańskie
|
2016
|
issue 39
69-79
PL
Teologia duchowości kształtowała się przez wieki i często jest nazywana teologiczną refleksją nad dążeniem chrześcijanina do rozwoju ku pełni życia ludzkiego oraz osobowego spotkania z Bogiem. Chrzest św. jest fundamentem w budowaniu tej osobowej relacji z Bogiem. Sama duchowość zaś nie należy do rzeczywistości prostych, lecz składa się z różnych czynników podmiotowo-przedmiotowych, na których łaska chrztu się rozwija. Dzięki tej łasce ochrzczony jest włączony w tajemnicę Chrystusa, która jest tajemnicą zbawienia. A zatem duchowość chrzcielna, która wprowadza chrześcijanina w nowe życie w Chrystusie, wynika też ze źródła, jakim jest sam Chrystus. Niniejszy artykuł podejmuje zagadnienie w następujących punktach: 1.Katechizmowe ujęcie chrztu; 2.Ku nowemu życiu; 3.Otwartość na przebóstwienie człowieka; 4.Duchowość chrzcielna; 5.Chrzest darem dla Kościoła.
EN
Spiritual theology has been shaped for centuries and is frequently called the theological reflection upon the pursuit of a Christian towards the development of the plenitude of life and personal meeting with God. Baptism lays the foundations for building this personal relation with God. Spirituality itself is not a simple reality; instead, it consists of various subject- and- object factors which form the basis for the development of baptismal graces. Thanks to these graces, the baptized person is integrated into the mystery of Jesus, which is the mystery of salvation. Thus, baptismal spirituality which introduces a Christian into the new life in Christ, also results from the source, which is Christ Himself. The article discusses the issue according to the following points: 1. Baptism from the perspective of the catechism; 2. Towards the new life; 3. Openness to the deification of the human; 4. Baptismal spirituality; 5. Baptism as a gift for the Church.
2
Publication available in full text mode
Content available

Nowe życie uczniów Jezusa w Ewangelii Jana

100%
Ledwoń D.
Collectanea Theologica
|
2018
|
vol. 88
|
issue 2
5-16
EN
This short study of the narration and theology of the Fourth Gospelfocuses on the apparently absent, yet undeniably visible theme of the newlife of the disciples of Jesus, which He himself defines as the knowledgeof the Father and the Son (17,3). The various stages of the analysis of John’stext are aimed at establishing the reasons, the time frame, the environmentof the addressees, and the nature of the change, which allows the life ofthe disciples to be described as new. The study ends with a presentationof the laws and the rules defining the meaning of the new life with a shortreference to the present times.
3
Publication available in full text mode
Content available

Dobry Pasterz, pojmany w Ogrójcu, daje życie swoim uczniom (J 10,1 – 18; 18,1 – 14)

100%
Grochowski Z.
Studia Elbląskie
|
2017
|
vol. 18
323-350
EN
The pericope Jn 18:1 – 14, speaking of „The arrest of Jesus in the garden” – even though its location in the Fourth Gospel is rather far from Jn 10:1 – 18 and there are no terms like „shepherd”, „sheep”, „pasture”, „gate” ecc. in it – constitutes a rereading of „The parable of the Good Shepherd”. The article presents seven elements (motives, ideas, words) common to both texts which are strong links connecting them and showing that what is foretold byJesus in Jn 10:1 – 18, in the beginning of His Passion (Jn 18:1 – 14) is perfectly fulfilled. This is why it is legitimate to say that „The Good Shepherd, arrested in the garden, gives a new life to His disciples”.
PL
Perykopa J 18,1–14, mówiąca o „Pojmaniu Jezusa w Ogrójcu” – nawet jeśli położona jest w Czwartej Ewangelii w dość dużej odległości w stosunku do J 10,1–18 i nie występują w niej takie terminy, jak „pasterz”, „owce”, „brama”, owczarnia”, itp. – stanowi relekturę „Przypowieści o Dobrym Pasterzu”. Niniejszy artykuł prezentuje siedem elementów (motywów, idei, słów) wspólnych obu tekstom, co stanowi mocny link łączący je ze sobą. Paralelna lektura obu perykop przekonuje, że to, co Jezus zapowiedział w J 10,1–18, doskonale zrealizowało się na początku Jego Męki (J 18,1–14). Dlatego uzasadnionym jest stwierdzenie, że „Dobry Pasterz, pojmany w Ogrójcu, daje życie swoim uczniom”.
4
Publication available in full text mode
Content available

Współukrzyżowani z Chrystusem i wolni od mocy grzechu (Rz 6, 1–14)

85%
Witkowski S.
Ruch Biblijny i Liturgiczny
|
2009
|
vol. 62
|
issue 2
EN
Pericope Rom 6, 1–14 gives a clear answer to a thesis expressed in the form of accusation: should we remain in sin so that grace may be given the more fully? In his argumentation Paul clearly illustrates the absurdity of this question. How can we remain in sin if we have died for it, were buried and crucified with Christ? Furthermore, a new, until now unknown, way of life opened before us. We received a new beginning and new future. Sin lost its enslaving power over us. The reality of eschatological life obliges us to remain in intimacy with Christ, to be steered towards God and determined in the fight not to be overcome by sin.
5
Publication available in full text mode
Content available

Chrzest zjednoczeniem ze śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa (Rz 6, 1–14)

85%
Klich A. E.
Ruch Biblijny i Liturgiczny
|
2017
|
vol. 70
|
issue 2
EN
Paul shows the power of the grace of God, which transcends all sins. Through baptism, the believer is immersed in the paschal mystery of Christ and blessed with the grace of salvation. In this paraklesis, Paul presents Christians who have passed from death to life and have become “new people.” The “old man” possessed by sin has been forever buried with Christ. In baptism, the believer is brought into union with Christ in His death, resurrection, and glorious life in God. The believer is thus enabled to open to the obedience to God and to reject evil tendencies associated with sin. The Christian becomes a soldier of God, serving in the army fighting for the freedom of the children of God and for the justice . This is possible because it is open to the grace of God.
PL
Paweł ukazuje moc łaski Boga, która przekracza wszelki grzech. Przez chrzest wierzący jest zanurzony w tajemnicę paschalną Chrystusa i obdarzony łaską zbawienia. Parakleza ukazuje chrześcijan, którzy ze śmierci przeszli do życia i stali się „nowymi ludźmi”. „Stary człowiek” opanowany przez grzech został raz na zawsze pogrzebany z Chrystusem. W chrzcie wierzący zostaje wprowadzony w jedność z Chrystusem, w Jego śmierć, zmartwychwstanie i chwalebne życie w Bogu. Wierzący jest więc uzdolniony do otwarcia na posłuszeństwo Bogu i do odrzucania złych skłonności związanych z grzechem. Staje się żołnierzem Boga służącym w armii walczącej o wolność dzieci Bożych i o sprawiedliwość. Jest to możliwe, gdyż jest otwarty na łaskę Boga.
6

Duchowość chrześcijańska jako duchowość chrzcielna

80%
Zarzycki S. T.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 5: Teologia duchowości
23-39
EN
Based mainly on St. Paul’s theology and partly on St. John’s theology, the author reveals the essence of baptism and its Christological and ecclesial base. Next, he enhances the four important acts of grace arising from the sacrament of baptism. If the acts are recognized by Christians in a deeper awareness of the reality of the sacrament, accepted and incorporated in their interaction with God, they become important dimensions of the dynamics of the Christians spirituality development. These are: 1) the grace of conversion associated with the call to abandon sin and to adopt a new life in Christ; 2) the grace of enlightenment combined with a call to explore the mysteries of God; 3) the grace of belonging to the Mystical Body of Christ, connected with a call to live with ecclesial consciousness in a union with Christ and others, and to engage in the evangelizing mission of the Church.
PL
Opierając się głównie na teologii św. Pawła i, częściowo, św. Jana, autor ukazuje istotę chrztu św. i jego chrystologiczno-eklezjalne podstawy. Następnie uwydatnia wynikające z sakramentu chrztu św. cztery istotne łaski, które, jeśli zostaną rozpoznane przez chrześcijanina w głębszym uświadomieniu sobie rzeczywistości tego sakramentu, przyjęte przez niego i włączone w jego współdziałanie z Bogiem, stają się istotnymi wymiarami dynamiki rozwoju jego duchowości. Są to: 1. łaska nawrócenia powiązana z wezwaniem do porzucenia grzechu i do przyjęcia nowego życia w Chrystusie; 2. łaska oświecenia połączona z wezwaniem do zgłębiania tajemnic Bożych; 3. łaska uczestnictwa w przymierzu oblubieńczym pomiędzy Chrystusem i Kościołem połączona z wezwaniem duszy do stania się mistyczną oblubienicą Chrystusa; 4. łaska przynależności do mistycznego Ciała Chrystusa połączona z wezwaniem do życia świadomością eklezjalną w jedności z Chrystusem i innymi, i do zaangażowania się w ewangelizacyjnej misji Kościoła.
7
Publication available in full text mode
Content available

Odwieczne Słowo Boga i czas w myśli teologicznej Jana Pawła II

80%
Neumann J.
Studia Elbląskie
|
2019
|
vol. 20
269-283
EN
„In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God, and (…) the Word became flesh and dwelt among us” (Joh 1,1 – 14). Jesus as the eternal divine Word comes from God and is really God. Jesus` origin, His provenance, is the true „beginning” – the primordial source from which all things come, the „light” and the „time” that makes the world into the cosmos. Consequently, He is making known the terms and the demands, which are necessary to perform in order to receive the „new life” of God and the participation in His heavenly kingdom. Certainly the proclamation of Jesus as the eternal Word of God had in itself the announcement of truth and the understanding of the plan divine with regard to mankind, which had the character of salvation on the aspect of eschatology. In the theological idea of saint John Paul II, what is distinctive in Jezus proclamation about your Father-God, is the „signs of time”, which gave people the possibility to see and understand the situation of daily life in the reality of salvation. If the announcement of Jesus is true, it has to grant for historical reconstruction and has to express his truth on the new dimension of existential. In this situation, the answer of the man of faith has to be the motivation to take up the „deed” of the renovation of self-life and the imitation of God. This constitutes as the Christian thought that the central point of the theological interpretation of the value of salvation is realized – hic et nun – as the historical and existential value of the human life in the right of the kingdom divine. The proclamation of Jesus as the Word of God about the „new life”, presents to man the values of the divine existence. On one hand, it is the gift of freedom and the liberation from sin, where the love of God is absolutely necessary. On the other hand, the „new life” opens for man the space of liberty of life, where God forgives the human offences and the sins, both past and present. Well now the resume of the call to imitate God is the acceptance of the divine gift, which changes the man himself, and all the people, who seek the help and good councils to live the norm divine. These witnesses in the human mentality the consciousness of the existence based on the divine laws, which have in themselves the dimension eschatological.
PL
Jezus Chrystus jako Słowo życia jest tym, który „wychodzi” od Ojca i „przychodzi” na świat, aby objawić ludzkości ukryte od wieków oblicze Boga i obdarzyć Duchem Świętym, co w konsekwencji staje się jednocześnie udziałem człowieka w życiu Boga. W tym kontekście należy dostrzec element nadziei człowieka i jego wizji przyszłości w świetle objawienia Jezusa Chrystusa. Chrystus przychodząc w ludzkim ciele ukazuje sens istnienia ludzkiej egzystencji, w perspektywie Bożego stworzenia i wezwania do zbawienia. Dla Jana Pawła II, Chrystus istniejąc w „czasie i przestrzeni” daje strukturze ludzkiego istnienia możliwość rozeznania wieczności. Jako Światło świata Syn Człowieczy ukazuje specyfikę przestrzeni życia i bogactwo darów Ojca obdarzającego rodzaj ludzki nowym wymiarem egzystencji. Jezus jako Słowo Ojca objawia istniejącą harmonię trynitarną, która emanuje Bożymi darami na świat. Chrystus jako Syn Boży jest Słowem Ojca. Jako Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego, jest Tym, którego Ojciec posłał na świat celem zbawienia każdego człowieka. Bóg Ojciec objawia się – jak naucza Jan Paweł II – przez swojego Syna, Jezusa Chrystusa, który jest Jego Słowem wychodzącym z silenzio, z milczenia. Jezus przychodząc na świat „mówi” ludzkości o swym Ojcu i o dokonujących z „milczenia Boga” wielkich dziełach stwórczych i zbawczych. W Jezusie Chrystusie urzeczywistnia się dar obecności Boga – w Eucharystii. Ten dar nowej „jakości” objawienia się Boga jest wymownym faktem interwencji Boga w historię świata, którego jest on Stwórcą. Jeśli Syn Boży istnieje poprzez swoją egzystencję w wymiarze ziemskim, to nadal pozostaje „objawieniem niebieskim”. Chrystus w pełni solidaryzuje się z człowiekiem i jego ludzką słabością. Dlatego sprawia, że cierpienie i doświadczenie ludzkiej śmierci staje się fundamentem Jego kapłaństwa i sensem Jego własnej Paschy
8
Publication available in full text mode
Content available

Nowe życie jak ziarno gorczycy. Spójność argumentacji retorycznej Pawła w Rz 5 - 8

80%
Kowalski M.
|
2017
|
vol. 7
|
issue 4
459-485
EN
In the present article, the author employs rhetorical method to analyze the coherence of Paul’s argumentation on the new life in Christ in Rom 5–8. First, the topic of new life is examined in the global context of the dispositio rhetorica of Rom 5–8. The three dangers to which the gift of new life is exposed are: 1) the slavery of sin (Rom 6), 2) the defective human self-righteousness (Rom 7,7-25), and 3) the suffering and corruption of the present world (Rom 8,19-23). At the end, the role of the Spirit in Rom 5–8 is discussed. He is the one that liberates mankind from the triple slavery and leads to the fullness of new life, which is to be revealed in the Kingdom of God. The rhetorical reading shows the coherent strategy of Paul who describes the gift of new life in a germinal state, which calls for man’s reliance on the Spirit and the Spirit empowered deeds.
PL
In the present article the author with the use of rhetorical method analyzes the coherence of Paul’s argumentation on new life in Rom 5 – 8. First, the topic of new life is examined in the global context of the dispositio rhetorica in Rom 5 - 8. The three dangers to the gift of new life distinguished by the author are: 1) the slavery of sin (Rom 6), 2) the defective human self-righteousness (Rom 7,7-25), and 3) the suffering and corruption of the present world (Rom 8,19-23). At the end, the role of the Spirit in Rom 5 – 8 is explained. He is the one that liberates mankind from the triple slavery and leads to the fullness of new life, which is to be revealed in the Kingdom of God.  The rhetorical reading shows the coherent strategy of Paul who describes the gift of new life in a germinal state, which calls for man’s reliance on the Spirit and the Spirit empowered deeds.
9
Publication available in full text mode
Content available

Stoicka pneuma a Pawłowa koncepcja Ducha w Rz 8. Cz.2: Paweł i stoicy na temat Ducha – podobieństwa i różnice

80%
Kowalski M.
The Biblical Annals
|
2018
|
vol. 8
|
issue 4
491-543
EN
In the second part of the article the author draws comparison between the Stoic and Pauline notion of pneuma. First, the stoic and cognate medical views on the Spirit/spirit are presented. According to them, pneuma functions as the principle of life, cognitive entity, element binding the cosmos, responsible for unifying various bodies, and passing the image of the father on his progeny. The stoic categories and phenomenology of pneuma are then applied to Rom 8. A notorious difficulty in distinguishing between the divine and human spirit, the cognitive, life-giving and unifying faculties of pneuma bespeak the similarity between the stoic and Pauline thought. Yet, the relationship seems to be rather formal and limited to the use of the same language. Paul goes well beyond both the stoic and Jewish concepts of pneuma, presenting the Spirit as introducing the believers into the community with God, enabling them to imitate Jesus, granting the life of resurrection, interceding for Christians and making them brothers and sisters. Two more functions of the Spirit, his abiding in the believers and his ability to imprint in them God’s image, open more promising venues for comparison between Paul and the stoics. The stoic idea of krasis and popular philosophical and medical views on procreation may help to understand how Paul and his audience imagined the Sprit dwelling in Christians and making them conform to the image of Christ. The article ends with a reflection on the applicability of the stoic notions of pneuma  to Rom 8.  
10
Publication available in full text mode
Content available

Problem sprawiedliwości Bożej w świetle Listu do Rzymian

61%
Kowalski M.
Verbum Vitae
|
2014
|
vol. 26
95-126
EN
In the present article, the author indicates the theme of God’s justice as a unifying thread of the Letter to the Romans. The analysis of the issue starts from a general overview of the idea of justice in the Greco-Roman culture, in the Old and New Testament. Next, the author presents the overall structure of the Letter to the Romans supplied with the distribution of the vocabulary of justice. The core of the article is the analysis of the differentiated argumentative parts of the letter (Rom 1–4; 5–8; 9–11) with the special attention paid to the issue of God’s justice. Paul presents it as the power of God that saves the humanity from the incoming judgment (Rom 1–4), as the giver of new life in the Spirit and freedom for the believers (Rom 5–8), and as the creative will of God that will not cease until it brings everybody, including Israel, to salvation (Rom 9–11). At every stage of his argument, the apostle stresses that throughout the whole history of mankind God’s justice remained faithful to its original plan of salvation revealed and disclosed in the Old Testament.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.