Search results

1

Obecność - doczesne oblicze wieczności

100%

Glinkowski W.

Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein

|

2016

|

issue 15

117-127

PL

Eternity is not only an impersonal factor of the world nor the conception that organizes our notion of time. More importantly eternity is presence – interpersonal connection and constancy of being towards one another. Understood in such way, it becomes not so much the eternity that refers to something, but the unfailing, unwaveringpresence of one man towards the other – such presence, that one can rely on. It is “asstrong as death”, but unlike death it raises hope. It is more than present time. Present refer to objects, which in a certain moment last “here and now”. Whereas eternity, as presence, is the expression of people's mutuality. It's icon can be “face” within the meaningof Levinas. It also brings to mind his category of infinity – prior to finitude anddetermining its understanding. Likewise the presence, it is a source concept, as it determinesexperiencing the phenomenon of being a person.

2

W poszukiwaniu śladów cielesności Boga. Próba filozofii pozaortodoksyjnej

100%

Pawliszyn M.

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

|

2016

|

issue 22

191-206

PL

Czy Bóg posiada ciało w sensie materialnym? Odpowiedź jest oczywista. Bóg nie posiada ciała podobnego do tego, które mają istoty znane nam z codziennego doświadczenia; nie posiada ciała, które można dotknąć, zobaczyć, wymierzyć, poddać badaniu i ocenie. Można jednak mówić o tym, że w sensie analogicznym dane nam są jakieś ślady jego cielesności, szczególnie wówczas gdy dochodzi do czegoś, co określić można aktem religijnym. Bez nich staje się on niemożliwy do jakiegokolwiek ujęcia, uchwycenia, wreszcie, co chyba najważniejsze, wejścia w relację. „Ciało” to jest też dla samego Boga czymś w rodzaju pomostu, bądź inaczej: sposobu komunikowania się ze światem. Autor artykułu próbuje zanalizować postawiony problem.

3

Własność czy obecność? Teologia Imienia w Dziele Deuteronomistycznym

72%

Gądek M.

Wrocławski Przegląd Teologiczny

|

2023

|

vol. 31

|

issue 1

5-21

EN

The article explores the issue of the Name Theology as one of the elements that characterize and represent the Deuteronomistic redaction. In light of the arguments that have been appearing for several decades challenging the interpretation of the Name Theology or denying its existence, the author attempts to re-examine the biblical material from which the concept originated, in an attempt to answer the question of whether the Name Theology in the Deuteronomistic Work is present and whether it actually refers to the issue of God’s presence on earth. The „Name formulas” in both Deuteronomy and the Deuteronomistic History are subjected to textual, lexical and grammatical analysis. An important point of the article is the reference to a comparative study of extra-biblical materials, with particular emphasis on Akkadian literature, since it is on these that the hypotheses undermining the so-called Name Theology are commonly based.

PL

Artykuł porusza zagadnienie teologii Imienia jako jednego z elementów charakteryzujących i reprezentujących redakcję deuteronomistyczną. Wobec pojawiających się od kilku dekad głosów podważających interpretację teologii Imienia czy też negujących jej istnienie autorka podejmuje próbę ponownej analizy materiału biblijnego, z którego koncepcja ta się wywodzi, próbując odpowiedzieć na pytanie, czy teologia Imienia w Dziele Deuteronomistycznym występuje i czy w istocie odwołuje się do problematyki Bożej obecności na ziemi. Język i formuły Imienia – zarówno w Księdze Powtórzonego Prawa, jak i w Historii Deuteronomistycznej – poddane są analizie lingwistycznej i kontekstualnej. Istotnym punktem prowadzonych analiz kontekstualnych będzie odwołanie się do tekstów pozabiblijnych, ze szczególnym uwzględnieniem literatury akadyjskiej, jako że to na nich opierają się hipotezy podważające teologię Imienia.

4

„Przyszedł mi z pomocą duch mądrości” (Mdr 7,7). Relacja między starotestamentalną mądrością a działaniem Ducha Świętego

72%

Zieliński M.

Verbum Vitae

|

2020

|

vol. 37

|

issue 1

35-47

EN

The presented article deals with the biblical expression “spirit of Wisdom” (cf. Wis 7:7) and examines its relation to the figure of The Holy Spirit as revealed definitively in the New Testament. After a short presentation of the relation between spirit and wisdom in the Old Testament, we analyze some aspects of wisdom’s activity, based on the text of Wis 7-9, and then compare those characteristics with selected passages from the New Testament, showing the activity of the Holy Spirit. The article presents some analogies and similarities between these two realities, wisdom and the Holy Spirit. Both are depicted as a spiritual gift which guides people’s choices. The aspect of continuous presence is underlined, as well as the connection with joy and fulfillment of human life. These similarities seem to derive from the spiritual nature of both realities, their coming from the same source – from God, and from the historical contexts in which the book of Wisdom and the New Testament books were written.

PL

Artykuł zajmuje się biblijnym wyrażeniem „duch mądrości” (por. Mdr 7,7) i bada jego relację do osoby Ducha Świętego, ostatecznie objawionego w Nowym Testamencie. Po krótkiej prezentacji relacji między duchem a mądrością w Starym Testamencie zostaną przeanalizowane niektóre aspekty działania mądrości na podstawie tekstów z Mdr 7-9, które będą następnie zestawione z wybranymi fragmentami z Nowego Testamentu, ukazującymi działanie Ducha Świętego. Artykuł prezentuje analogie i podobieństwa w działaniu tych dwóch rzeczywistości. Zarówno mądrość, jak i Duch Święty są ukazywani jako duchowy dar, który kieruje wyborami człowieka. Podkreśla się aspekt ich ciągłej obecności w życiu wierzącego, a także ścisły związek z radością i osiągnięciem życiowego spełnienia. Te analogie wydają się wynikać z duchowej natury obu rzeczywistości, pochodzenia z tego samego źródła – od Boga – oraz z kontekstu historycznego, w którym powstają – Księga Mądrości oraz teksty nowotestamentowe.

5

Duszpasterstwo lotnictwa cywilnego. Wskazania pastoralno-kanoniczne

61%

NECEL W.

Prawo Kanoniczne

|

2017

|

vol. 60

|

issue 2

21-34

EN

The document in question (Catholic Civil Aviation Pastoral Directives) is an expression of care the Church has for the faithful in their specific life and professional situations. The canonical and pastoral indications contained in the Directives are intended to identify the persons to whom the Civil Aviation Ministry is directed as well as those responsible for this kind of pastoral care, and indicate the necessary structures for this form of apostolic activity. According to the guidelines an important element of this pastoral care, so at domestic as well as international airports, is to open itself to those to whom this form of apostolate is directed and to all those in need of help while staying at the airport.

PL

Omawiany dokument (Catholic Civil Aviation Pastoral Directives) jest wyrazem troski Kościoła o wiernych w ich konkretnych sytuacjach życiowych i zawodowych. Wskazania kanoniczno-duszpasterskie zawarte w Directives mają na celu określenie osób do których Duszpasterstwo Lotnictwa cywilnego jest skierowane, a Take odpowiedzialnych za tego rodzaju posługę duszpasterska oraz wskazać konieczne struktury służące tej formie działalności apostolskiej. Według wytycznych istotnym elementem działalności duszpasterskiej tak na lotniskach krajowych jak i międzynarodowych jest otwarcie się na tych, do których ta forma apostolatu jest kierowana, jak i na wszystkich potrzebujących pomocy a przebywających na terenie portu lotniczego.

6

The beauty of an icon as absolute cognition

58%

Grzegorczyk A.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2017

|

vol. 16

|

issue 3

PL

Niekwestionowana więź ikony i prawdy aktualizuje problem poznania absolutnego. Poznanie to przebiega procesualnie w oparciu o doświadczenie estetyczne i religijne uruchamiając kategorię obecności jako konieczną do poszerzania możliwości poznania przestrzeni transcendentnych i sakralnych zarazem. Więzi ikony i słowa, ikony i obrazu, ikony i dźwięku, ikony i prawdy wyznaczają metafizyczne i meta racjonalne tory poznania, które stanowić mogą argument kalokagatyczny na istnienie Boga i kształtować poznanie najwyższe – absolutne. Poznanie ikoniczne jako poznanie absolutne wpisuje się tym samym w filozofię mądrościową i może spełniać funkcję fundamentalną dla kształtowania humanistyki obecności.

7

Wsparcie sił pokojowych czy zamorska ekspansja? Chińska baza morska w Rogu Afryki

58%

Kubiak K.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

|

2018

|

issue 3

177-192

EN

During the last two decades the People’s Republic of China has been extensively developing its naval forces. The fleet characteristic for the Mao Zedong era – which consists of very numerous, but de facto deprived of serious combat capabilities, small ships and craft, has definitely become a thing of the past, as well as the strategic concept that the navy will lead a „people war” on coastal waters. Currently, the Middle Kingdom is evidently building an „anti-access fleet” whose main task is to deprive the potential opponent (US Navy is being deployed) of the possibility of effective operation in the northwestern part of the Pacific (primarily within the so-called „first chain of islands” from the northern Borneo, through Taiwan and Okinawa, to the southern island of Japanese „mainland”, or Kyushu). In addition to expanding its naval forces, Beijing is not limited to the waters adjacent to the Chinese coasts. In January 2009, Beijing, making great use of the pretext of threats posed to Chinese ships and sailors by Somali pirates, began maintaining a team of ships in the western Indian Ocean. The Middle Kingdom decided to take a substantially different course: in January 2016 it was announced that China would build an „installation of logistic support” in Djibouti. The paper discusses a wide spectrum of consequences of this decision.

PL

Chińska Republika Ludowa od co najmniej dwóch dziesięcioleci intensywnie rozwija swoje siły morskie. Charakterystyczny dla epoki Mao Zedonga obraz floty składającej się z bardzo licznych, ale de facto pozbawionych większych możliwości bojowych zespołów lekkich okrętów odszedł zdecydowanie w przeszłość, podobnie jak strategiczna koncepcja zakładająca prowadzenie przez marynarkę „wojny ludowej” na wodach przybrzeżnych. Obecnie Państwo Środka buduje ewidentnie „flotę antydostępową”, której zasadniczym zadaniem jest odebranie potencjalnemu przeciwnikowi (w tej roli obsadzana jest US Navy) możliwości skutecznego działania w północno-zachodniej części Pacyfiku, przede wszystkim w obrębie „pierwszego łańcucha wysp” (od północnego Borneo, przez Tajwan i Okinawę, do południowej wyspy japońskiego „mainlandu”, czyli Kiusiu). Rozbudowując swoje siły morskie, Pekin nie ogranicza się bynajmniej do wód przylegających do chińskich wybrzeży. W styczniu 2009 r., nader udatnie wykorzystując pretekst zagrożenia stwarzanego dla chińskich statków przez piratów somalijskich, Pekin rozpoczął utrzymywanie zespołu okrętów w zachodniej części Oceanu Indyjskiego. Państwo Środka zdecydowało się więc na przyjęcie zasadniczo innego kursu – w styczniu 2016 r. ogłoszono, że Chiny zbudują „instalację wsparcia logistycznego” w Dżibuti. Tekst omawia szerokie spectrum następstw tej decyzji.

8

Cierpienie – obecność – wartość

58%

Ćwiertnia Ł.

Społeczeństwo i Rodzina

|

2013

|

issue 3(36)

98-106

PL

Ten krótki artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, co znaczy, że podmiot cierpienia jest współobecny sensowi tegoż cierpienia. Kiedy chcemy wyeksponować problematykę cierpienia, powinniśmy zwrócić uwagę na dwie jego płaszczyzny. Pierwszą jest sytuacja, w której cierpienie się ukazuje. Wówczas jego sens wiąże się z pytaniami: „kto”, „co” i „kiedy”. Taką płaszczyznę nazwaliśmy horyzontalną. Jednak rzeczywisty sens cierpienia odsłania się w płaszczyźnie wertykalnej. Tu podmiot cierpienia związany jest z pytaniami: „jak głęboko”, „jak bardzo”, „na ile”. W planie tym zatem nie okoliczności determinują podmiotowość, lecz wartości. Stają się one tłem działania. Tło to z kolei odsłania współobecność podmiotu względem wartości wówczas, kiedy sytuacja związana z cierpieniem poddaje w wątpliwość (bycie) istnienie tegoż podmiotu.

EN

This short article is an attempt to answer the question: what does it mean that the self as subject of suffering participates in the sense of this suffering? Two plains should be indicated when problem of suffering is expressed. The first one is the situation when suffering came out. At that time anguish’s meaning can allude to questions about ‘who’, ‘what’ and ‘why’. This level is called horizontal. But the real sense of suffering is complemented in the vertical level. It means that the subject of suffering is more conditioned by the problems of ‘how deep’, ‘how much’, ‘what degree’. Here, the subject is determined not by circumstances but by values. Values are the background of subject’s actions. These are a fundamental horizon for the analyzed problem of suffering. When suffering’s situation undermine being of the subject, the background of values reveals subject’s co-presence.

9

Psychoterapia Gestalt w Zarządzaniu zasobami ludzkimi

58%

Paruzel-Czachura M., Konieczniak B.

Zarządzanie Zasobami Ludzkimi

|

2019

|

issue 3-4(128) „Nowe trendy i różnorodność w bezpieczeństwie pracy"

175-189

PL

Artykuł stanowi próbę przełożenia zasad stosowanych z powodzeniem w psychoterapii Gestalt do praktyki ZZL. Opisano w nim wiele możliwości wykorzystania popartych naukowo podejść, które mogą przyczynić się do wzrostu potencjału zarówno pracownika, jak i menedżera. W pierwszej części została opisana idea psychoterapii, kolejno – psychoterapia w podejściu Gestalt, a następnie – możliwości wykorzystania podejścia Gestalt w praktyce ZZL, m.in. poprzez wzrost samoświadomości, formy pracy z ciałem i emocjami, zwiększenie poziomu odpowiedzialności, roli wyznaczania figury i tła oraz zaspokajania potrzeb, a także unikanie etykietowania i nastawienie na rozwój. Autorzy odwołują się w nim nie tylko do klasycznych źródeł z psychoterapii Gestalt, lecz również do najnowszych wyników badań psychologicznych, które potwierdzają skuteczność stosowanych od lat sposobów pracy z klientem w tym ujęciu.

EN

The article is an attempt to transferring principles successfully applied in Gestalt psychotherapy to human resource management practice. It presents many possibilities for using scientifically–based approaches that could contribute to the potential growth of both an employee and a manager. The first part consists of a characterization of psychotherapy as concept, followed by psychotherapy using the Gestalt approach, and it ultimately moves on to present potential possibilities for applying the Gestalt approach in human resource management—e.g., self–awareness growth, working with the body and emotions, increasing the level of responsibility, the role of setting figures and ground, and meeting needs as well as avoiding labeling and promoting a growth–oriented mindset. Not only do the authors draw on classic sources of Gestalt psychotherapy, but they also refer to the newest psychological studies that confirm the effectiveness of techniques for working with a client that have been applied in the Gestalt approach for many years.

10

Ikona jako komunikator treści zbawczych

58%

Matwiejuk K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2013

|

issue X/10

81-103

EN

A graphic form of communication exists among people. There is also an iconic form of communicating salvific content. This form is mainly applicable in Christianity. Symbol is a crucial element of communication among people. In liturgy it is a graphic presentation of the content of God revelation and His salvific interference in history. An icon is a symbol. It transfers in a visible way content which is invisible for people. It enables contemplation of face of God. Its presence in liturgy results from embodiment of Son of God. Icons are carriers of the most important content of God revelation. They transfer Trinitarian, Chrystological, Salvation History and Marian content.

11

Między historią i (zniekształconą) pamięcią. Ukryte monogramy przeszłości w Królu Obojga Sycylii Andrzeja Kuśniewicza

58%

Zając A.

Forum Poetyki

|

2021

|

issue 23

140-161

EN

The paper is devoted to The King of Two Sicilies – a novel from 1970 by Andrzej Kuśniewicz. The novel is analyzed as an intertextual, historiographic metanovel, depicting the relations between a single subject, its memory, marked by distortions of transgenerational transmissions, and the historical events it is entangled in. Special attention has been given to those aspects of the novel which, as Paul Coates suggests, make its narrative structure similar to a movie’s structure. The concepts of Siegfried Kracauer, alongside those of Nicolas Abraham and Mária Török, have been also used in the interpretation. These are also the authors of two crucial terms: monogram and cryptonym.

PL

Artykuł poświęcony jest powieści Andrzeja Kuśniewicza z 1970 roku zatytułowanej Król Obojga Sycylii. Jest ona analizowana jako intertekstualna metapowieść historiograficzna mówiąca o relacji między pojedynczym podmiotem, jego zniekształconą i naznaczoną przez transgeneracyjne przekazy pamięcią oraz zdarzeniami historycznymi, w które jest uwikłany. Szczególną uwagę poświęcono tym aspektom utworu, które zbliżają jego narracyjną strukturę do narracji filmowej, zgodnie z sugestią Paula Coatesa. W interpretacji wykorzystano również koncepcje Siegfrieda Kracauera oraz Nicolasa Abrahama i Marii Török. Od tych autorów pochodzą ponadto kluczowe dla wywodu pojęcia monogramu i kryptonimu.

12

The Concept of “International Role” in International Relations Theory and Practice: The “PIPP” Analytical Model and Roles Actors Play in World Politics

58%

Tyushka A.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2016

|

vol. 52

27-53

PL

Choć jest atrakcyjnym i nader aktualnym terminem w dyskursie politycznym i literaturze przedmiotu, pojęciu „międzynarodowej roli” wciąż brakuje jasnej i zwięzłej, a przynajmniej uzgodnionej co do właściwości definicji. W artykule przyjęto założenie, że obierając za punkt wyjścia perspektywę „aktorstwa” na scenie polityki, zagadnienie „międzynarodowej roli” można z powodzeniem wartościować z wykorzystaniem czteroelementowego modelu analitycznego PIPP, rozwijanego w niniejszym tekście. Tym samym analiza międzynarodowej roli aktora musi przebyć długą konceptualną drogę od potęgi (Power), wpływu (Influence) przez obecność (Presence) po działalność (Performance). Osadzenie rozważań w obrębie tych czterech pojęć (model PIPP) jest pomocne w wyjaśnieniu explanandum, tj. „międzynarodowej roli aktora”, w sposób systematyczny i całościowy, podbudowany teorią, co pozwoli uniknąć pułapek wynikających ze sporadycznego – także błędnego – używania tego terminu w mowie potocznej.

EN

Although a current and marketable term in the literature and political discourses, the notion of ‘international role’ still lacks a clear and succinct, let alone consensually applicable, definition. This article posits that, from the actorness perspective as a point of departure, the concept of “international role” may well be assessed through the lenses of the quad-element “PIPP” analytical model, which is herewith developed. Thereby, the analysis of actor’s international role has to make a long conceptual sojourn from power, influence presence to performance (PIPP). These four embedded concepts (PIPP model) help assess the explanandum, i.e. “actor’s international role”, in a theoretically-informed, systematic and holistic way, thus avoiding the pitfalls of sporadic (mis) usage found in common parlance.

13

“Like a tender needle through the heart” – distribution and function of detail in Andrzej Stasiuk’s descriptive strategies

58%

Paetz Z.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 30

EN

The paper discusses the significance and role of detail in works by Andrzej Stasiuk, considered in the context of reevaluating literary description as part of the descriptive turn. It analyzes how the distribution of presence in his texts allows to present the experience of history through sensually experiencing spatial relations expressed through descriptive strategies based on describing history preserved in things – strategies stemming from the awareness of accumulation of time.

PL

Artykuł stanowi próbę określenia wagi i roli detalu w prozie Andrzeja Stasiuka, rozpatrywanego w kontekście zogniskowanych wokół zwrotu deskryptywnego działań na rzecz rewaloryzacji kategorii opisu literackiego. Bada, w jaki sposób dystrybucja widzialności szczegółu w jego tekstach pozwala na przedstawienie doświadczenia dziejów poprzez cieleśnie odczuwane relacje przestrzenne wyrażane za pomocą wypływających ze świadomości akumulacji czasu w tym, co materialne, deskryptywnych strategii opartych na opisie historii zapisanej w rzeczach.

14

Performing death: Marina Abramović’s 7 Deaths of Maria Callas

58%

Marzano F.

|

2020

|

vol. 59

|

issue 4

PL

Esej analizuje projekt operowy Mariny Abramović pt. 7 Deaths of Maria Callas (7 śmierci Marii Callas). Premiera projektu odbyła się w Monachium we wrześniu 2020 roku. W pierwszej część artykułu rekonstruuję rolę, jaką grecki sopran odegrał w życiu serbskiego wykonawcy, wprowadzając go w stopniowe poczucie samoidentyfikacji. Następnie biorę pod uwagę kolejne etapy trzydziestoletniego rozwoju pierwotnej koncepcji utworu wideo How to Die i opisuję szczegółowo etapową realizację dzieła. W trzeciej części koncentruję się na przedstawieniu śmierci w przedstawieniach Mariny Abramović, a w czwartej porównuję dzieła i życie Callas i Abramović oraz ich status jako status kobiet ikonicznych. W ostatniej sekcji przedstawiam artystyczną drogę Abramović, która prowadziła ją od jej ekstremalnych i kluczowych przedstawień z lat 70. XX w. do ostatnich eksperymentów z innymi mediami i medytacji nad sztuką niematerialną.

EN

This essay analyses the opera project 7 Deaths of Maria Callas by Marina Abramović, premiered in Munich in September, 2020. The first section reconstructs the role that the Greek soprano played in the life of the Serbian performer, bringing the latter to a gradual sense of self-identification. Then, the thirty-years-long development of the original concept of the video piece How to Die into the actual project through its various stages is taken into account, and the stage realisation of the work is described in detail. The third section focuses on the representation of death in Marina Abramović’s performances, while section four compares Callas and Abramović’s works and lives, and their status as iconic women. The last section retraces Abramović’s artistic path which has led her from her extreme and essential performances of the 1970s to her recent experimentations with other media and to her meditation on immaterial art.

15

Ślad, obecność, piętno imienne. O inkontrologii i ergantropii Andrzeja Nowickiego

51%

Wieczorek K.

Kultura i Wartości

|

2013

|

issue 5

DE

Anlässlich des ersten Todestages des Professors Andrzej Nowicki erinnert der Autor an die seiner Meinung nach wertvollsten intellektuellen Inspirationen seines ehemaligen Lehrers. Sie konzentrieren sich im Bereich einer inkontrologischen und erganthropischen Auffassung des Menschen, die Nowicki in zahlreichen Veröffentlichungen erörterte und entwickelte. Die erste Spur der neuen Auffassung des Menschen erschien 1966 im Artikel Ateistyczna perspektywa nieśmiertelności ( Atheistische Perspektive der Unsterblichkeit) in der Zeitschrift „Euhemer“. Die wichtigsten Ideen seiner als Inkontrologie bezeichneten philosophischen Theorie der Begegnungen legte Andrzej Nowicki in zwei Werken aus: Człowiek w świecie dzieł (Der Mensch in der Welt der Werke), Warszawa 1974, und Spotkania w rzeczach (Begegnungen in den Dingen), Warszawa 1991. Die umfassendste Darlegung des Ergantropieentwurfs enthält das auf dem Kongress der Polnischen Philosophie vorgetragene Referat, das mit dem Titel Ergantropia jako centralna kategoria filozofii kultury (Ergantropie als zentrale Kategorie der Philosophie der Kultur) in „Studia Filozoficzne“ (Nr. 11) 1987 veröffentlicht wurde. Der Autor des Artikels akzentuiert die innovativsten philosophischen Lösungen von Nowicki, der viele gängige Meinungen über die Natur und das Wesen des Menschen in Frage stellt und sie einer kritischen Reflexion in Bezugnahme auf Überlegungen anderer Autoren unterzieht. Sie erhellen den Sinn und die bevorzugten Interpretationsrichtungen der im Text rekonstruierten Entwürfe.

EN

On the occasion of the first anniversary of Professor Andrzej Nowicki’s death the author recalls the most valuable – in his opinion – intellectual inspirations of his former teacher. They focus on the incontrological and erganthrophic vision of the human being, consistently developed and discussed in the numerous publications by Nowicki. The first trace of the new human recognition appeared in 1966 in the article “The Atheistic Perpective of Immortality” in the journal Euhemer. Andrzej Nowicki developed the main ideas of his philosophical theory of encounters – called by him incontrology – in two books: The Human Being in the World of Works, Warsaw 1974 and The Encounter in Things, Warsaw 1991. On the other hand, the most comprehensive presentation of the concept of the so-called ergantrophy can be found in a paper delivered at the Congress of Polish Philosophy in Cracow, entitled “Ergantrophy as a Central Category of Philosophy of Culture” and published in Philosophical Studies, 1987, No.11. The author of this article exposes the most innovative philosophical solutions of Nowicki who challenges many preconceived notions of the nature and essence of the human being. At the same time, these solutions are confronted with critical reflection in the light of other authors' thoughts, which sheds light on the meaning and interpretation of the concepts reconstructed in this text.

PL

Z okazji pierwszej rocznicy śmierci Profesora Andrzeja Nowickiego autor przypomina najwartościowsze – jego zdaniem – inspiracje intelektualne swego niegdysiejszego nauczyciela. Skupiają się one w obrębie inkontrologicznej i ergantropijnej wizji człowieka, konsekwentnie rozwijanej i omawianej w licznych publikacjach Nowickiego. Pierwszy ślad nowego ujęcia człowieka pojawił się w 1966 r. w artykule Ateistyczna perspektywa nieśmiertelności w czasopiśmie „Euhemer”. Najważniejsze myśli swej filozoficznej teorii spotkań, nazwanej inkontrologią, zawarł Andrzej Nowicki w dwóch swoich książkach: Człowiek w świecie dzieł, Warszawa 1974, i Spotkania w rzeczach, Warszawa 1991. Z kolei najbardziej całościowy wykład koncepcji ergantropii znaleźć można w zapisie referatu, wygłoszonego na Zjeździe Filozofii Polskiej, opublikowanym pod tytułem Ergantropia jako centralna kategoria filozofii kultury w „Studiach Filozoficznych”1987 nr 11. Autor artykułu eksponuje najbardziej nowatorskie rozwiązania filozoficzne Nowickiego, który kwestionuje wiele utartych poglądów na naturę i istotę człowieka, oraz poddaje je krytycznej refleksji w świetle przemyśleń innych autorów, które rzucają światło na sens i preferowane kierunki interpretacji rekonstruowanych w tekście koncepcji.

16

Opisać ogień: o pożytkach niehermeneutycznego projektu H.U. Gumbrechta dla badań nad wierszem

51%

Gorczyńska M.

Forum Poetyki

|

2021

|

issue 25

104-123

EN

The article is a proposal for opening verse studies to the problem of presence, on the basis of Hans Urlich Gumrecht’s project of a nonhermeneutic humanities. The author presents the limitations of a semantically oriented versology, simultaneously pointing to the possibility of a continuation of formal-structural tradition of studies on verse, following non-semantic threads in the works of Polish theorists: Janusz Sławiński, Lucylla Pszczołowska i Teresa Dobrzyńska. Tomasz Różycki’s poem Panny nieroztropne [Foolish virgins] become an exemplum for the ensuing considerations, while two intuitions of contemporary poets inspire theoretical considerations. One is Eugenio Montale’s perverse thesis on the hopeless semanticity of poetry and Adam Zagajewski’s Nietzschean claim that versologists take care of fire rather than ashes, i.e., investigate living, aesthetically influential verse forms.

PL

Artykuł jest propozycją otwarcia badań wersologicznych na problematykę obecności w oparciu o projekt niehermeneutycznej humanistyki Hansa Urlicha Gumbrechta. Autorka przedstawia ograniczenia wersologii zorientowanej semantycznie, zarazem jednak wskazuje możliwość kontynuacji formalno-strukturalnej tradycji badań nad wierszem, śledząc niesemantyczne wątki w pracach polskich teoretyków: Janusza Sławińskiego, Lucylli Pszczołowskiej i Teresy Dobrzyńskiej. Funkcję exemplum pełni wiersz Tomasza Różyckiego Panny nieroztropne, rozważaniom teoretycznym patronują zaś dwie przenikliwe intuicje współczesnych poetów: przewrotna teza Eugenio Montalego o beznadziejnej semantyczności poezji oraz nietzscheański z ducha postulat Adama Zagajewskiego, by wersolodzy nie zajmowali się popiołem, lecz ogniem, tj. badali żywe, estetycznie oddziałujące formy wierszowe.

17

Od „obrazu” do „głosu”: Mira Rosenthal przekłada Tomasza Różyckiego Historię

51%

Gorczyńska M.

|

2020

|

vol. 26

|

issue 1

61-75

EN

“From image to voice” is a metaphor of the artistic biography of Mira Rosenthal, the translator of two poetic books by Tomasz Różycki: The Forgotten Keys (2007) and Colonies (2013). Through an analysis of translations and self-commentaries by Rosenthal, the author of the article also indicates the possibility of completing the traditional conception of “implied author’s/ translator’s image” with the concept of “voice”, taking into account non-semantic aspects of a translated text, especially those connected with its sonic structure (the inspiration for such an approach may be found in H. U. Gumbrecht’s works). “Voice” is understood as something more than just a textual representation, an image or a semantic figure of the extratextual creator – it is a material, somatic presence of the translator in the poem.

PL

„Od obrazu do głosu” to metafora twórczej biografii Miry Rosenthal, tłumaczki dwóch tomów poezji Tomasza Różyckiego: The Forgotten Keys (2007) oraz Colonies (2013). Analizując przekłady i autokomentarze Rosenthal, autorka artykułu wskazuje również na możliwość dopełnienia tradycyjnej koncepcji wewnątrztekstowego „obrazu autora/tłumacza” pojęciem „głosu”, uwzględniającym pozasemantyczne aspekty dzieła tłumaczonego, związane zwłaszcza z organizacją brzmieniową (inspiracji dla takiego ujęcia dostarczają pisma Hansa Urlicha Gumbrechta). „Głos” jest rozumiany jako coś więcej niż tekstowa reprezentacja, wyobrażenie, figura semantyczna pozatekstowego twórcy – jest materialną, cielesną obecnością tłumacza w przekładanym dziele poetyckim.

18

“You Can’t Opt Out”: The Inescapability of Virtuality in Joshua Ferris’s To Rise Again at a Decent Hour

51%

Czerwiński P.

|

2017

|

vol. 65

|

issue 11: Anglica

109-121

EN

The paper looks at how Joshua Ferris’s To Rise Again at a Decent Hour reflects the increasing importance of virtuality in shaping human identity. It argues that in the age of ubiquitous computing, facilitated by wearable technology, the virtual has become an intrinsic part of human phenotype. Consequently, the self can be construed as a construct relying both on the real and the virtual for creating identity, which is a dynamic entity undergoing unceasing modifications. Additionally, due to the transparency and omnipresence of wearable technology the process appears to be unconscious to an individual and, therefore, inevitable and irreversible.

PL

W artykule poddano analizie sposób, w jaki powieść Joshuy Ferrisa Wstać znowu o ludzkiej porze odzwierciedla coraz większą rolę odgrywaną przez wirtualność w kształtowaniu ludzkiej świadomości. Artykuł podejmuje próbę dowiedzenia, że w dobie zjawiska przetwarzania rozpowszechnionego, możliwego dzięki technologii komputerów ubieranych, wirtualność staje się nieodłącznym elementem fenotypu człowieka. W efekcie self może być rozumiane jako twór polegający zarówno na rzeczywistości fizycznej, jak i wirtualnej w celu tworzenia świadomości, która jest tworem dynamicznym, podlegającym nieustannym modyfikacjom. Ponadto, wskutek transparentności oraz wszechobecności technologii komputerów ubieranych proces ten wydaje się być nieświadomym dla jednostki, a więc również nieuniknionym i nieodwracalnym.

19

Chrystologiczny wymiar tekstów liturgicznych uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej

44%

Kwiatkowski D.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

143-157

PL

Artykuł ukazuje chrystologię uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa. Po dokonaniu analizy teologicznoliturgicznej tekstów euchologijnych i czytań biblijnych formularza mszalnego z tejże uroczystości wynika, że w jej centrum jest Osoba i zbawczy czyn Jezusa Chrystusa. On, ustanawiając Eucharystię, pozostał z nami pod postaciami chleba wina. W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus w sakramentalny sposób zawarł i utrwalił na zawsze wydarzenia swojej śmierci i zmartwychwstania. Eucharystia jest przede wszystkim obecnością i czynem zbawczym Chrystusa. Te aspekty pojawiają się w imionach i określeniach Jezusa. W tekstach liturgicznych i biblijnych omawianego formularza są one następujące: Jezus, Chrystus, Syn Człowieczy, Nauczyciel, Baranek bez skazy, Chleb Żywy, Kapłan. Uroczystość Bożego Ciała jest świętowaniem tajemnicy obecności Chrystusa pod postaciami chleba i wina. Jest to rzeczywistość realna i naznaczona Jego nieskończoną miłością do wszystkich ludzi.

EN

This article shows the christological dimension of the solemnity of the Most Holy Body and Blood of Christ. The sources of research were biblical and liturgical texts intended for the celebration of this solemnity. The analysis and exegesis of the source texts very strongly emphasizes that in the centre of the Corpus Christi celebrations there is the Person and the saving act of Jesus Christ. During the Last Supper, in a sacramental manner Jesus established and memorialised the events of his death and resurrection forever. The Eucharist is above all the presence and saving act of Christ. This presence, hidden under the figures of bread and wine, is real. The names and titles of Jesus which appear in the liturgical texts emphasize the presence and the saving action in the liturgy of „here” and „now”. The following names and titles are used in the texts: Jesus, Christ, Son of Man, Teacher, Lamb without blemish, Bread of Life, Priest. The texts of the Mass form for this celebration give a clear message that Christ comes to man as the most basic and at the same time indispensable food – life-giving Bread.

20

Interpoetyki korespondencji: figury uobecnienia, fikcjonalizacja i zakłócenia technologii obecności

44%

Marzec L.

Forum Poetyki

|

2019

|

issue 18

6-25

EN

The paper discusses the benefits of conceptualizing correspondence as an interpoetic medium. It presents an analysis of textual and visual ways of constructing the presence of the addressee and the sender in letters, and the disruption of constructing this presence caused by interrupting the writing process by a phone call. The paper indicates the fictionalizing role of the addressee and the sender as the condition for creating the “virtual reality” of a letter. It presents basic figures and topoi for acknowledging the presence in correspondence based on the collections of correspondence between: Wisława Szymborska and Kornel Filipowicz, Maria Pawlikowka-Jasnorzewska and Stefan Jasnorzewski, Stanisław Barańczak and Lech Dymarski, and Zofia and Kazimierz Moczarscy.

PL

Artykuł omawia korzyści płynące z konceptualizacji korespondencji jako medium interpoetyckiego. Analizuje tekstowe i wizualne sposoby uobecniania adresata i nadawcy w listach oraz ich zakłócenia powodowane przerwaniem pisania listu przez rozmowę telefoniczną. Wskazuje na rolę fikcjonalizacji odbiorcy i nadawcy jako warunku wytworzenia „wirtualnej rzeczywistości” listu. Przedstawia podstawowe figury i toposy uobecniania w korespondencji na podstawie zbiorów korespondencji: Wisławy Szymborskiej i Kornela Filipowicza, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Stefana Jasnorzewskiego, Stanisława Barańczaka i Lecha Dymarskiego oraz Zofii i Kazimierza Moczarskich.

Refine search results

Obecność - doczesne oblicze wieczności

W poszukiwaniu śladów cielesności Boga. Próba filozofii pozaortodoksyjnej

Własność czy obecność? Teologia Imienia w Dziele Deuteronomistycznym

„Przyszedł mi z pomocą duch mądrości” (Mdr 7,7). Relacja między starotestamentalną mądrością a działaniem Ducha Świętego

Duszpasterstwo lotnictwa cywilnego. Wskazania pastoralno-kanoniczne

The beauty of an icon as absolute cognition

Wsparcie sił pokojowych czy zamorska ekspansja? Chińska baza morska w Rogu Afryki

Cierpienie – obecność – wartość

Psychoterapia Gestalt w Zarządzaniu zasobami ludzkimi

Ikona jako komunikator treści zbawczych

Między historią i (zniekształconą) pamięcią. Ukryte monogramy przeszłości w Królu Obojga Sycylii Andrzeja Kuśniewicza

The Concept of “International Role” in International Relations Theory and Practice: The “PIPP” Analytical Model and Roles Actors Play in World Politics

“Like a tender needle through the heart” – distribution and function of detail in Andrzej Stasiuk’s descriptive strategies

Performing death: Marina Abramović’s 7 Deaths of Maria Callas

Ślad, obecność, piętno imienne. O inkontrologii i ergantropii Andrzeja Nowickiego

Opisać ogień: o pożytkach niehermeneutycznego projektu H.U. Gumbrechta dla badań nad wierszem

Od „obrazu” do „głosu”: Mira Rosenthal przekłada Tomasza Różyckiego Historię

“You Can’t Opt Out”: The Inescapability of Virtuality in Joshua Ferris’s To Rise Again at a Decent Hour

Chrystologiczny wymiar tekstów liturgicznych uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej

Interpoetyki korespondencji: figury uobecnienia, fikcjonalizacja i zakłócenia technologii obecności