W artykule podjęta jest kwestia sposobów, w jakie patrzono na świątynię na przestrzeni czasów biblijnych. Najpierw analizowana jest starożytna, bliskowschodnia koncepcja świątyni jako góry Boga; miejsca łączącego niebo i ziemię oraz spinającego cały porządek stworzenia i jego powiązania z osobą króla. Następnie wykazane są podobieństwa i różnice pomiędzy tą koncepcją i starotestamentalnym sposobem postrzegania tzw. Pierwszej Świątyni zbudowanej przez Salomona. W dalszej części omówiona jest nowa koncepcja tzw. Drugiej Świątyni odbudowanej po wygnaniu babilońskim, której ideową reminiscencją jest opis namiotu–świątyni (Księga Wyjścia) oraz przepisów dotyczących sprawowanego w niej kultu i osób biorących w niej udział (Księga Kapłańska). Nowa koncepcja postrzega przede wszystkim sanktuarium jako rzeczywistość „w drodze”, niezwiązaną z konkretnym miejscem geograficznym ani tym bardziej jakimkolwiek królem. Istotą tak rozumianej świątyni jest zabezpieczenie obecnego w niej sacrum i umożliwienie jego emanacji na uczestników kultu. Ta swoista „inkarnacja” sacrum znajduje swoje odzwierciedlenie także w tekstach Nowego Testamentu, gdzie ukazuje się Jezusa Chrystusa jako nową świątynię, której zwieńczeniem jest świątynia niebiańska i pełny w niej udział wszystkich wiernych.
EN
The article deals with the ways in which the temple was viewed over Biblical times. First, the ancient, Middle Eastern concept of the temple as the mountain of God is analyzed; a place connecting heaven and earth, and also connecting the entire order of creation, and its connection with the person of the king. Next, similarities and differences between this concept and Old Testament’s perception of the so-called First Temple built by Salomon. Next, a new concept of the so-called The second Temple rebuilt after the Babylonian exile, whose ideological reminicescence is the description of the tent–temple (Book of Exodus) and the regulations regarding the worship and people participating in it (Leviticus). The new concept sees above all the sanctuary as a reality “on the road”, not related to a particular geographical location, much less any king. The essence of the temple understood in this way is to secure the sacred present in it and to enable its emanation on worshipers. This specific “incarnation” of the sacred is also reflected in the texts of the New Testament, where Jesus Christ appears as a new temple, culminating in the heavenly temple and the full participation of all the faithful.
The global city became a significant symbol of radical secularization as well as a sign of God's eclipse in contemporary society. The experience of the absence of God seems to be one of the pivotal problems for the ecclesiology of communion, which interprets the mission of the Church in the light of the “signs of time.” In this paper the author presents the city as a life space where people of all nations and cultures can find the presence of God in both secular and religious realms. Using the correlation method typical of contextual theology, he describes the phenomenon of the secular city with some of its features and potentials. Then he identifies the signs of God's presence in the global city in the light of the teaching of Pope Francis. Further on in the article, the author describes the Church as a sacrament of liberation in the context of so called “experience of contrast” characteristic for a metropolis. Finally, he formulates some pastoral implications.
PL
Globalne miasto stało się znaczącym symbolem radykalnej sekularyzacji, a także znakiem zaćmienia Boga we współczesnym społeczeństwie. Doświadczenie nieobecności Boga wydaje się być jednym z palących problemów dla eklezjologii communio, która interpretuje posłannictwo Kościoła w świetle „znaków czasu”. W niniejszym artykule autor ukazuje miasto jako życiową przestrzeń, w której ludzie wszystkich narodów i kultur mogą odnaleźć obecność Boga zarówno w wymiarze świeckim, jak i religijnym. Stosując typową dla teologii kontekstualnej metodę korelacji, autor najpierw opisuje fenomen świeckiego miasta ze wskazaniem niektórych jego cech i możliwości. Następnie w świetle nauczania papieża Franciszka identyfikuje znaki Bożej obecności w globalnym mieście. W dalszej części artykułu ukazuje Kościół jako sakrament wyzwolenia w kontekście tzw. doświadczenia kontrastu charakterystycznego dla metropolii. W zakończeniu formułuje kilka wniosków pastoralnych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.