Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  oblubienica
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

IL SIMBOLO SPONSALE COME PONTE TRA LE TRADIZIONI GRECA E SIRIACA. Un approccio patristico-liturgico. Parte seconda

100%
Ebeid B.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2016
|
vol. 22
|
issue 48
431-454
PL
Relacja między Bogiem a człowiekiem już w Starym Testamencie opisywana była językiem miłości. Jednym z najchętniej stosowanych w tej materii obrazów była symbolika małżeńska. Posługiwano się nią w sposób metaforyczny z dwóch powodów: z jednej strony chciano podkreślić pragnienie powrotu do raju i złączenie się człowieka (oblubienicy) z Bogiem (Oblubieńcem), z drugiej — chciano ukazać wolę przebywającego w raju Boga (Oblubieńca) do zaproszenia oblubienicy na weselne gody. Niniejszy artykuł stanowi drugą część wywodu zapoczątkowanego w poprzednim numerze „Liturgia Sacra”. W swoim studium autor ukazuje ów symboliczny obraz wychodząc od fundamentu dogmatycznego. Wskazuje również na biblijne tło omawianej symboliki oraz na patrystyczne interpretacje łączące ją z życiem liturgicznym Kościoła pierwotnego, opierając je głównie o świadectwa patrystyki syryjskiej oraz o liturgiczny fundament Kościołów bizantyjskiego oraz syryjskich. Oprócz wymiaru liturgicznego autor wskazuje, że obraz małżeństwa może być dobrym mostem prowadzącym do ekumenicznego zbliżenia Kościołów.
EN
The relationship between God and human being was seen, already in the Old Testament, as amorous. The image that was most preferred, with which this relationship could be de- scribed, was the spousal image. It was used metaphorically to underline, on the one hand, the desire of the man-bride to go back to paradise, after his fall, and to be with his God- bridegroom and to join Him, and on the other, the will of God-bridegroom himself, being in his garden-paradise, to invite His bride to come and to enter to make the nuptial feast with Him. The Canticle of Canticles (the Song of Songs), in fact, is to be considered the most excellent hymn that describes and reflects on this relationship. Adam with his sin could not realize the purpose for which he was created, i.e. his deification. It was, however, God’s plan for the human nature, and for that the Logos himself chose to become man and to make real the purpose of his creation of Adam, and for this reason He was also called the new Adam. This dogma of faith became the basis of the Church’s adoption the spousal image, according to which Christ is the bridegroom while the Christians, as members of His Church, His body, are the bride. The new relationship in Christ begins with the Baptism, while through the Eucharist the first step in joining Him is made. This symbolic image, nevertheless, has an eschatological aspect that gives a strong dynamism for the Christian in his liturgical and spiritual life. At the eschaton the garden-paradise, the heavenly Jerusalem, will descend on the earth, in its center will be the bridegroom and he will call his bride inviting her to enter; and during their nuptial feast he will sing the Canticle, the nuptial hymn. With our article, therefore, we attempted to illustrate this symbolic image, starting from its dogmatic base, then presenting its biblical background, analyzing the patristic interpretations and making a few references to the liturgical life and its hymns that confirm the new relationship in Christ. Comparing, finally, throughout this analysis, on one hand, the Greek patristic tradition and the Byzantine liturgical hymns, on the other, the Syriac patristic and liturgical tradition, we tried to show how this image might be a real ecumenical bridge, as a common element among these two traditions.
2
Publication available in full text mode
Content available

Kamienie w fundamentach Nowego Jeruzalem – analiza obrazu Ap 21,19-20

100%
Nowińska J.
Verbum Vitae
|
2017
|
vol. 31
189-213
EN
The Book of Revelation uses many words connected with nature and the process of creation. One of the most interesting categories is that of jewels and precious stones, partly because of the great variety which are presented. They are incorporated into the foundations of the walls of the New Jerusalem – called the wife of the Lamb (21:9) – and present an image of the richness and variety of God’s relationship with his people. The localization of the stones seems to describe an intimacy, a spiritual depth and a latency. The spectrum of colors, available only in the light, is used here as a kind of God’s presentation – He is described by a gold, a brightness, a jasper and a clear glass. The level of intimacy with God is conditioned by the greatness of the sphere of beauty, available to a human being. The names of the Apostles on the stones focus attention on the aspect of community, and the sequence of ordinal numerals reveals the harmony and order of that relationship. It is interesting that the author does not relegate such intimacy with God to a future, eschatological time, but rather invites the reader to discover it now, in the personal reality of the spiritual life.  
PL
Księga Apokalipsy św. Jana posługuje się licznymi terminami, przynależącymi do puli semantycznej świata stworzonego. Uwagę wśród nich przyciągają kamienie, z racji największego bogactwa rodzajowego. Włączone w obraz fundamentów Nowego Jeruzalem – Oblubienicy Baranka oddają bogactwo i różnorodność przejawów relacji Boga z człowiekiem. Ich lokacja wydaje się oddawać refleks intymności, ukrycia, głębi duchowej. Paleta barw, dostępna ludzkiej percepcji jedynie przy świetle, w konwencji Apokalipsy odsyła do Stwórcy, opisanego w porównaniu do złota, blasku, jaspisu, przejrzystości kryształu. Stopień bliskości z Nim warunkuje obszar odkrytego piękna. Aspekt wspólnotowy, oddany został wzmianką o imionach Apostołów na poszczególnych warstwach kamieni. Sekwencja wyakcentowana liczebnikami porządkowymi uwypukla harmonię i ład obecne w tej przestrzeni relacji. Co znamienne autor natchniony nie odsuwa tej ostatniej w przyszłość eschatologiczną, lecz zaprasza do odkrywania dziś, w rzeczywistości osobistego życia duchowego.
3
Publication available in full text mode
Content available

Permanentny charakter obecności Ducha Świętego w dziewictwie konsekrowanym w świetle księgi liturgicznej Obrzędy konsekracji dziewic

100%
Korda K.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2021
|
vol. 57
|
issue 1
89-103
EN
The aim of the article is to show the permanent character of the presence of the Holy Spirit in consecrated virginity. The texts contained in the liturgical book “Rites of Consecration of Virgins”, which is part of the post-conciliar Roman Pontifical, outline the image of the Third Person of the Holy Trinity as: the voice of God addressed to man, the giver of charisms, the helper on the way of consecrated life and the one who leads to holiness. The pneumatological trait marked in the rites shows how the presence of the Holy Spirit in the life of Christian virgins is connected with the anointing with the oil of crucifixion in the sacraments of Christian initiation. It is in them that the gift of the Divine Spirit initiated in the act of consecration is deepened and prepares the woman for her new role: bride and co-operator of Christ in the world. This trait also points to the Blessed Virgin Mary as the perfect model of virginity and cooperation with the Holy Spirit. Taking up reflection on the action of the Paraclete in the life of virgins contributes to noticing the truth that the Holy Spirit is present not only in the sacraments, but that His closeness is also realized in the everyday human life. Faith in the causative power of the Divine Spirit, prayer for His action and the gifts asked for in the prayer of consecration are the first steps for the silent breeze of the Third Person of God to enter into the lex vivendi of the Christian virgin. As a result, she shines in her environment as one who has heard the call and fulfils the will of God with ardent love, by the power of the Spirit.
PL
Celem artykułu jest ukazanie permanentnego charakteru obecności Ducha Świętego w dziewictwie konsekrowanym. Teksty zawarte w księdze liturgicznej Obrzędy konsekracji dziewic, stanowiącej część posoborowego Pontyfikału Rzymskiego, nakreślają obraz Trzeciej Osoby Trójcy Świętej jako: głos Boży skierowany do człowieka, dawcę charyzmatów, wspomożyciela na drodze życia konsekrowanego i tego, który prowadzi ku świętości. Rys pneumatologiczny zaznaczony w obrzędach ukazuje jak obecność Ducha Świętego w życiu dziewic chrześcijańskich związana jest z namaszczeniami olejem krzyżma w sakramentach inicjacji chrześcijańskiej. To w nich zapoczątkowany dar Duch Bożego w akcie konsekracji zostaje pogłębiony i przysposabia kobietę do nowej roli: oblubienicy i współpracownicy Chrystusa w świecie. Rys ten kieruje wzrok również na osobę Najświętszej Maryi Panny, stanowiącej doskonały wzór dziewictwa i współpracy z Duchem Świętym. Podjęcie namysłu nad działaniem Parakleta w życiu dziewic przyczynia się do zauważenia prawdy o tym, iż Duch Święty jest obecny nie tylko w sakramentach, ale również Jego bliskość urzeczywistnia się w codzienności człowieka. Wiara w moc sprawczą Ducha Bożego, modlitwa o Jego działanie i dary, o które się prosi w modlitwie konsekracji są pierwszymi stopniami do wejścia cichego powiewu Trzeciej Osoby Boskiej w lex vivendi dziewicy chrześcijańskiej. Dzięki temu w swoim środowisku jaśnieje jako ta, która usłyszała wezwanie i z gorącą miłością wypełnia wolę Boga, mocą Ducha.
4
Publication available in full text mode
Content available

Il simbolo sponsale come ponte tra le tradizioni greca e siriaca: Un approccio patristico-liturgico. Parte prima

88%
Ebeid B.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2016
|
vol. 22
|
issue 47
25-42
EN
The relationship between God and human being was seen, already in the OT, as amorous. The image that was most preferred, with which this relationship could be described, was the spousal image. It was used metaphorically to underline, on the one hand, the desire of the man-bride to go back to paradise, after his fall, and to be with his God-bridegroom and to join Him, and on the other, the will of God-bridegroom himself, being in his garden-paradise, to invite His bride to come and to enter to make the nuptial feast with Him. In this first part of our article we will illustrate this symbolic image, starting from its dogmatic base, then presenting its biblical background and at the end analyzing the Greek patristic interpretations of it and how the fathers related this image to the liturgical life of the primitive church.
PL
Relacja między Bogiem a człowiekiem już w Starym Testamencie opisywana była językiem miłości. Jednym z najchętniej stosowanych w tej materii obrazów była symbolika małżeńska. Posługiwano się nią w sposób metaforyczny z dwóch powodów: z jednej strony chciano podkreślić pragnienie powrotu do raju i złączenie się człowieka (oblubienicy) z Bogiem (Oblubieńcem), z drugiej, chciano ukazać wolę przebywającego w raju Boga (Oblubieńca) do zaproszenia oblubienicy na weselne gody. W prezentowanej tu pierwszej części artykułu autor ukazuje ów symboliczny obraz wychodząc od fundamentu dogmatycznego. Wskazuje również na biblijne tło omawianej symboliki oraz na patrystyczne interpretacje łączące ją z życiem liturgicznym Kościoła pierwotnego, co szerzej zostanie przedstawione w części drugiej.
5
Content available remote

Symbolika i teologia liturgicznych obrzędów konsekracji dziewic

75%
Kwiatkowski D.
Teologia Praktyczna
|
2015
|
issue 16
201-221
EN
The article discusses both the theology and liturgy of the Consecration of Virgins on the basis of the renewed “Rite of Consecration of Virgins” after Vatican II. The new rites which refer to the most ancient consecrated life traditions in the Church have a structure marked by simplicity and contain a deep theology of consecrated life. The Rite presents the consecration of virgins as a par-ticular type of a constitutive blessing which can be bestowed only once in a lifetime. Through her consecration, the virgin enters into a unique and particular relationship with Christ and the Church, as she becomes His bride. Virginity constitutes a continuation and a completion of the baptismal consecration. The liturgical texts show that it is the initiative and the gift of God who makes present the bridal love of Christ for the Church. Consecrated virginity is shown as the fruit of the action of the Holy Spirit. Consecrated persons foreshadow the eschatological times and the new reality which will become the lot of the faithful in the Heavenly Jerusalem. The Rite clearly emphasizes the eschatological aspect of virginity with many references to the Eucharist and the offertory gifts which are consecrated during the Eucharistic Prayer.
PL
Doceniając wartość dziewictwa poświęconego Bogu, Kościół bardzo wcześnie stworzył liturgiczne obrzędy przyjęcia w stan, określany jako dziewictwo konsekrowane. Na przestrzeni wieków modlitwa konsekracyjna została ubogacona innymi obrzędami liturgicznymi i tak powstały Obrzędy konsekracji dziewic, które stały się częścią Pontyfikału rzymskiego. Nowa księga liturgiczna ma dwa obrzędy konsekracji dziewic. Pierwszy do-tyczy konsekracji dziewic żyjących w świecie, a drugi konsekracji mniszek. Ten drugi obrzęd łączy profesję zakonną z konsekracją dziewic. Celem artykułu jest ukazanie teologicznego i symbolicznego znaczenia poszczególnych obrzędów, składających się na konsekrację dziewic. Przedstawione zostaną także dodatkowe elementy, które są charakterystyczne dla profesji mniszek.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.