Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 16

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  obraz siebie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Self-image constitutes an axial element of the human personality structure that regulates their behaviour. It plays an important role in the self-regulation process. Internet addiction is a disorder, the main symptom of which is the loss of self-regulating abilities and control of one’s behaviour in relation to the machine, which is the result of, inter alia, functioning of mechanisms that distort self-perception. The following article presents the results of a comparative analysis carried out on a group of 70 men addicted to the Internet and 66 non-addicted men, within the self-image structure measured by the Adjective Check List (ACL) by B. B. Gough and A. B. Heilbrun. Research results indicate that there are statistically significant differences in the structure of self-image within both groups. Purposive sampling and small sample size (N = 136) limit the scope of inference, however, they have a significant application value, which is worth considering while designing preventive and therapeutic interventions strengthening deficit areas in addicts.
PL
Obraz siebie stanowi osiowy element struktury osobowości człowieka, regulujący jego postępowanie. Odgrywa istotną rolę w procesie samoregulacji. Uzależnienie od Internetu jest zaburzeniem, w którym podstawowym objawem jest utrata zdolności samoregulacyjnych, kontroli swoich zachowań w relacji z maszyną, która jest efektem między innymi działania mechanizmów zniekształcających percepcję samego siebie. W artykule zaprezentowane zostały wyniki analizy porównawczej przeprowadzonej na grupie 70 mężczyzn uzależnionych od Internetu oraz 66 mężczyzn nieuzależnionych, w obrębie struktury obrazu siebie mierzonej za pomocą Testu Przymiotnikowego H.B. Gougha i A.B. Heilibruna (ACL). Wyniki badań wskazują, że występują istotne statystycznie różnice w strukturze obrazu siebie w obrębie obu grup. Dobór celowy oraz mała liczebność próby  (N=136) ograniczają zakres wnioskowania, niemniej mają one istotny walor aplikacyjny, wart uwzględnienia w projektowaniu oddziaływań profilaktycznych i terapeutycznych wzmacniających obszary deficytowe u osób uzależnionych.
PL
W badaniach empirycznych prowadzonych w nurcie tzw. ,,psychologii szczęścia’’ jedną z coraz częściej wykorzystywanych kategorii, jest kategoria zadowolenia z życia (subjective well-being) (Czapiński, 1994; Diener, 1996; Agryle, 2004). W sytuacji analizowania zadowolenia z życia osób niepełnosprawnych, szczególnego znaczenia nabiera założenie, zgodnie z którym uszkodzenie organizmu nie musi prowadzić wyłącznie do określonych, negatywnych skutków psychologicznych czy społecznych. Uszkodzenie czy dysfunkcja organizmu mogą tylko zwiększać prawdopodobieństwo pojawienia się trudności, które mogą być przeżywane jako sytuacje stresowe (Kowalik, 1996, 2000). Celem powyższego artykułu jest analiza poziomu zadowolenia z życia oraz sposobu postrzegania siebie (realnego obrazu siebie) młodzieży niedowidzącej. Prezentowane wyniki stanowią część szerszych badań poszukujących psychologicznych wyznaczników zadowolenia z życia wśród zmiennych psychologicznych określanych w literaturze jako zasoby osobiste w radzeniu sobie ze stresem. Do pomiaru zmiennych wykorzystano: Skale Satysfakcji z Życia – SWLS (E. Diener i in., 1985), Skale˛ Emocje (B. Wojciszke i in., 1998), Test Przymiotnikowy ACL 37 (H. Gough i A. Heilbrun, 1980).
PL
Cel: Celami przeprowadzonych badań były (1) usystematyzowanie postrzeganych przez konsumentów pozytywnych i negatywnych zmian w obrazie siebie z tytułu korzystania z marek usług oraz (2) opracowanie wielowymiarowego narzędzia do pomiaru tych zmian. Metodologia: Aby osiągnąć powyższe cele, zrealizowano badania jakościowe oraz ilościowe. Badania jakościowe, prowadzone metodą indywidualnego wywiadu, objęły próbę 318 osób w wieku od 13. do 82. roku życia (M = 37,64, SD = 16,69; 47,2% kobiet). W efekcie skompletowano zbiór pozytywnych i negatywnych zmian w obrazie siebie wskutek korzystania z usług różnych marek, które zostały poddane szczegółowej kategoryzacji. Opierając się na wynikach kategoryzacji, opracowano kwestionariusz, którego skale miały postać dyferencjału semantycznego. Badania ilościowe przeprowadzone zostały na próbie 378 osób w wieku od 15 do 78 lat (M = 34,62; SD = 13,42; 53,6% kobiet). Wnioski: Analiza wyników badań umożliwiła identyfikację dziewięciu wymiarów postrzeganych zmian w obrazie siebie pod wpływem korzystania z marek usług. Na podstawie uzyskanych wyników opracowano kwestionariusz do wielowymiarowego pomiaru zmian w obrazie siebie o bardzo dobrych wskaźnikach psychometrycznych z uwagi na rzetelność pomiaru i trafność przewidywania preferencji marek usług. Praktyczne implikacje: Opracowano nowatorskie wielowymiarowe narzędzie do praktycznego zastosowania w zarządzaniu marką usług. Zidentyfikowane wymiary postrzeganych zmian obrazu siebie konsumentów marek stanowią praktyczną wskazówkę, czym należy się kierować w komunikacji marketingowej. Originalnośc: Wyniki badań i opracowane skale przełamują wieloletni impas w teorii i metodologii badań relacji Ja-marka.
Porównania
|
2017
|
vol. 20
|
issue 1
135-143
PL
Artykuł dotyczy problemu konstruowania pojęcia „nowej kobiety” w dziedzinie modernizmu literackiego i pokazuje kompleksową zmianę roli oraz miejsca kobiety poprzez porównanie dwóch modernistycznych obrazów „nowej kobiety”, przedstawiających dwie różne narodowości. Kluczowymi punktami tej analizy są: pozycja autorki wyrażana poprzez jej styl pisania, proces rewizji tradycji literackiej i zmiana tradycyjnych ról społecznych kobiety (matka, córka, przyjaciółka). Artykuł pokazuje główne cechy pojęcia „nowej kobiety”, a także podobieństwa i różnice wdrażania jej w dwóch modelach narodowych modernizmu literackiego.
PL
Rodzina to podstawowe środowisko wychowawcze, w którym człowiek wzrasta, zdobywa wiedzę o sobie i otaczającym świecie. Rodzice powinni być zatem osobami, które dostrzegają i zaspokajają potrzeby swoich pociech oraz zapewniają im odpowiednie warunki do rozwoju. Czasami zdarzają się sytuacje, że rodzice z różnych powodów nie są w stanie prawidłowo wywiązywać się z pełnionej roli, więc dzieci nie mogą wychowywać się w środowisku domowym. Wtedy małoletni umieszczani są w rodzinnej lub instytucjonalnej pieczy zastępczej. Opuszczenie domu rodzinnego, różne wydarzenia z dzieciństwa, jak również separacja od rodziców mogą mieć ogromny wpływ na dzieci i młodzież. Adolescenci, wychowując się w rodzinie zastępczej, mają świadomość posiadania rodziców biologicznych, z którymi mogą mieć kontakt lub nie. Świadomość wychowywania się w dwóch rodzinach może nieść za sobą różne konsekwencje dla rozwoju. Celem niniejszego artykułu jest przyjrzenie się, z jakimi dylematami bądź trudnościami może borykać się młodzież przebywająca w rodzinie zastępczej, niezależnie czy kontakt z rodzicami biologicznymi jest zachowany, czy też nie.
RU
В статье представлены эмпирические результаты, полученные на выборке финно-угорской молодежи Республики Коми, проживающей в г. Санкт-Петербурге. Рассмотрены результаты самовосприятия и отношения к будущему в зависимости от отношения к Родному краю: негативного, амбивалентого или позитивного.
PL
W artykule przedstawiono wyniki badań empirycznych przeprowadzonych w grupie młodzieży ugrofińskiej Republiki Komi zamieszkałej w Sankt-Petersburgu. Analizie poddano procesy postrzegania siebie i swojego stosunku do przyszłości w zależności od rodzaju postaw wobec swojej Ojczyzny: negatywnej, ambiwalentnej lub pozytywnej.
EN
The article contains empirical results of a study of the sample of Finno-Ugric youth of the Komi Republic, living in St. Petersburg. The results of self-perception, self-image and attitude to the future are considered depending on the attitude towards the Native land: negative, ambivalent or positive.
EN
It is a common belief that unlawful help brings, at least in the short run, only profits to people who use it. Such observations can be supported by research results which suggest that educational cheating is not related with lower evaluation of self-morality. However, there are theories indicating that the help coming from someone similar, i.e. from a peer, independent of whether it is allowed or not, may have a negative impact on its recipient, particularly in the area of self-evaluation connected with a task. According to such an interpretation the unlawful help from a peer should negatively influence the people who use it, because it will lead to changes in self-perception. In order to verify these assumptions a test was carried out, where two groups imagined themselves help and then it was checked how this image influenced their self-picture. In the experimental group the image concerned unlawful help received from a peer, however, in the control group – the help was allowed and came from a teacher. In accordance with expectations, the unlawful help turned out to negatively influence the self-evaluation and, opposite to expectations – it also decreased the evaluation of self-morality of its recipients.
PL
Potocznie wydaje się, że niedozwolona pomoc przynosi, przynajmniej krótkoterminowo, same zyski osobom z niej korzystającym. Takie spostrzeżenia mogą być wspierane przez wyniki badań sugerujące, że dopuszczanie się nieuczciwości edukacyjnej nie jest związane z niższymi ocenami własnej moralności. Istnieją jednak teorie wskazujące, że pomoc pochodząca od kogoś podobnego, czyli na przykład rówieśnika, niezależnie od tego, czy jest dozwolona czy nie, może mieć negatywny wpływ na jej biorcą, szczególnie w obszarze ocen siebie w wymiarze związanym z zadaniem. Zgodnie z takim ujęciem niedozwolona pomoc od rówieśnika powinna negatywnie wpływać na osoby z niej korzystające, gdyż będzie prowadzić do zmian w obrazie własnej osoby. Aby zweryfikować te przewidywania, zostało przeprowadzone badanie, w którym dwie grupy wyobrażały sobie pomoc, a następnie sprawdzano, jak takie wyobrażenie wpłynie na ich obraz siebie. W grupie eksperymentalnej wyobrażenie dotyczyło niedozwolonej pomocy od rówieśnika, natomiast w grupie kontrolnej – dozwolonej pomocy od nauczyciela. Zgodnie z przewidywaniami niedozwolona pomoc okazała się negatywnie wpływać na oceny własnej sprawczości, natomiast niezgodnie z oczekiwaniami obniżała także oceny własnej moralności jej biorców.
PL
Artykuł dotyczy uwarunkowań podejmowania roli sprawcy w kontaktach interpersonalnych w okresie wczesnej adolescencji. Badania osadzono w koncepcji społecznego uczenia się, dlatego też sposób funkcjonowania w relacjach społecznych traktowano jako efekt interakcji czynników biopsychospołecznych. Uwarunkowań wzbudzania roli sprawcy poszukiwano we wzajemnych relacjach czynników, takich jak: przywiązanie, agresywność, odporność psychiczna i przeżywane emocje. Grupę badaną stanowiło 399 nastolatków w wieku między 12. a 15. rokiem życia. Badania miały charakter podłużny. Przeprowadzono dwa pomiary. Pierwszy na początku roku szkolnego (wrzesień 2015), a drugi na jego końcu (czerwiec 2016). W postępowaniu badawczym wykorzystano następujące kwestionariusze: BPAQ (Buss, Perry, 1992), CD – RISC (Connor, Davidson, 2003), IPPA (Armsden, Greenberg, 1987), SUPSO (Mikšik, 2004) oraz Mini-DIA (Österman, Björkqvist, 2008). Uzyskane rezultaty wskazują na znaczenie wcześniejszych doświadczeń, agresywności oraz przeżywanych stanów emocjonalnych dla aktywacji zachowań agresywnych. Wśród dziewcząt istotnym czynnikiem ochronnym okazała się odporność psychiczna. Natomiast w grupie chłopców wykazano znaczenie przywiązania. Wyniki badań skłaniają do refleksji nad budowaną ofertą programów profilaktycznych i korekcyjnych dla nastolatków przejawiających zachowania agresywne.
EN
The aim of this article is to present the relationship between self-esteem and the securityof people with disabilities. It points out that underestimated self-esteem and inflated self-esteemare not conducive to the security of these individuals. Underestimated self-esteem makes peoplewith disabilities unaware of the opportunities ari-sing from new challenges and difficult situations,and unable to take steps to develop, which is a condition and component of security. Inadequatelyinflated self-esteem contributes to the emergence of an illusion of security that causes exclusion ofattention, ignoring potential and real dangers, and encourages risky behavior. Forming appropriateself-esteem in this group of people, first off all is important because it could help to surmount outsi-de difficulties and self restrictions for individual development and improve the environment inorder to feel stable and secure in it.
PL
Celem artykułu jest przedstawienie związku pomiędzy samooceną i bezpieczeństwem osób z niepełnosprawnością. Wskazano, że zarówno zaniżona, jak i zawyżona samoocena nie sprzyjają bezpieczeństwu tych osób. Zaniżona samoocena sprawia, że osoby z niepełnosprawnością nie dostrzegają szans wynikających z nowych wyzwań i sytuacji trudnych, nie podejmują działań zmierzających do rozwoju, który jest warunkiem i składową bezpieczeństwa. Nieadekwatnie zawyżona samoocena przyczynia się natomiast do powstania iluzji bezpieczeństwa, która powoduje wyłącznie uwagi, niedostrzeganie potencjalnych i realnych niebezpieczeństw, sprzyja podejmowaniu zachowań ryzykownych. Ukształtowania adekwatnej samooceny wśród tej grupy osób jest zatem ważne przede wszystkim dlatego, że może ona pomóc pokonywać zewnętrzne trudności i własne ograniczenia na rzecz indywidualnego rozwoju oraz doskonalenia otoczenia po to, by czuć się w nim stabilnie i pewnie.
10
60%
EN
This study investigated the relationships between student alienation and the self concept. Adolescents completed The Kmiecik-Baran Scale measured Sense of Alienation and the Tennessee Self Concept Scale (TSCS). Analysis was based on total of 331 undergraduate students age 16–20 years. Results indicated a moderate negative correlation between most subscales of TSCS and student alienation. Alienation correlates with low self concept, lower feelings of self – worth, higher self-criticism, problems with self-identity, negative self – satisfaction. Student Alienation also correlates with Defensive Positive, General Maladjustment, Psychosis, Personality Disorder, Neurosis. A stepwise multiple regression analysis indicated that two variables of self – concept best predicted the state of being alienated. The Total Positive and Neurosis accounted for a significant portion (R² = 0,465) of the variance in Total Student Alienation.
PL
Celem artykułu jest określenie specyficznych cech obrazu siebie młodzieży wyalienowanej. Analizy teoretyczne i empiryczne wskazują, że doświadczanie wyalienowania przez młodzież wiąże się z poważnymi zniekształceniami w percepcji siebie w kierunku nadmiernej krytyki siebie, braku akceptacji siebie, mniejszej zwartości struktury obrazu siebie oraz obecności tendencji sprzecznych w percepcji siebie, jak również skłonności do zafałszowywania opisu własnej osoby. Ponadto badania ujawniły obecność u młodzieży wyalienowanej zaburzeń w zakresie koncepcji siebie, szczególnie wzmożonej obronności, wysokiego ogólnego nieprzystosowania, obecności defektów i nieprawidłowości osobowości oraz silnej tendencji do zachowań neurotycznych. Wyniki przeprowadzonej krokowej regresji wielokrotnej wskazują, że na całkowity poziom ogólnego wyobcowania w badanej grupie nastolatków wpływ ma wynik ogólny obrazu siebie (WO) i neurotyzm (N). Współczynnik wielokrotnej determinacji (R²=0,465) wskazuje na to, że 46% wariancji wyników ogólnego poziomu wyalienowania może być wyjaśniane za pomocą wyodrębnionych zmiennych psychologicznych. 
PL
Przedmiotem artykułu jest analiza wyników badań własnych, dotyczących znaczenia stygmatyzacji przeniesionej dla obrazu siebie oraz satysfakcji małżeńskiej partnerów osób z niepełnosprawnością ruchową. Uwzględniając globalny poziom stygmatyzacji przeniesionej, postrzeganej oraz odczuwanej, przeanalizowano jego znaczenie dla wybranych własności obrazu siebie pełnosprawnych współmałżonków oraz doświadczanej przez nich satysfakcji ze związku w zakresie poszczególnych jej aspektów oraz wskaźnika globalnego. W badaniach wzięło udział 85 osób pełnosprawnych. Materiał zebrano za pomocą Kwestionariusza Stygmatyzacji Przeniesionej własnego autorstwa, Skali Samooceny Fittsa oraz Kwestionariusza Dobranego Małżeństwa Plopy. Ustalono, że poziom stygmatyzacji przeniesionej w obu jej wymiarach różnicuje istotnie własności obrazu siebie badanych oraz ich satysfakcję małżeńską. Osoby o wysokim poziomie stygmatyzacji ujawniły relatywnie najwyższy poziom samokrytycyzmu i identyfikacji z własnym Ja, ale również najwyższe wartościowanie poszczególnych sfer Ja. Najkorzystniejszy obraz związku małżeńskiego, ze stosunkowo najwyższym poczuciem intymności oraz podobieństwa, a przy tym najniższym rozczarowaniem, odnotowano u osób mających niski poziom stygmatyzacji w obu jej wymiarach.
EN
The paper analyzes the results of the author's own research on the significant role played by courtesy stigma in the concept of self and marital satisfaction among spouses of individuals with a mobility disability. Considering the global level of courtesy stigma (perceived and enacted), its significance for selected characteristics of the self-concept among the non-disabled spouses, as well as for their marital satisfaction in specific aspects and generally, was analyzed. The sample consisted of 85 non-disabled individuals. The material for analysis was obtained using the Courtesy Stigma Questionnaire developed by the author, as well as Tennessee Self-Concept Scale by W. H. Fitts and the Well-Matched Marriage Questionnaire by M. Plopa. The level of courtesy stigma, in both aspects, was found to significantly differentiate characteristics of respondents' concept of self and marital satisfaction. Individuals with high levels of stigma revealed relatively the highest level of self-criticism and identification with the self, but also ascribed the highest value to specific aspects of the self. The most positive image of a marital relationship with the relatively highest feeling of intimacy and similarity, and at the same time, the lowest disappointment levels, was found among individuals with low levels of stigma (perceived and enacted).
EN
The article analyzes the relationship between (perceived and affiliate) courtesy stigma and self-concept among spouses of individuals with physical disabilities. The sample consisted of 85 spouses of individuals with physical disabilities. The data was collected using the Courtesy Stigma Questionnaire by Stanisława Byra and Monika Parchomiuk and the Tennessee Self-Concept Scale by William H. Fitts. The respondents reported significantly higher results for perceived stigma compared to affiliate stigma. Courtesy stigma manifestations are similar in the cognitive, affective and behavioral aspects. The study found significant relationships between the dimensions of courtesy stigma and self-concept aspects. The highest contribution in accounting for the specific aspects of self-concept (e.g. moral self, personal self, social self) is presented by the affective component of courtesy stigma. Statistically significant, although minor, contribution is also presented by the behavioral component, especially for the physical self, self-criticism and identity scales. The cognitive component of courtesy stigma was found not to account for the self-concept of the spouses in any way.
PL
Artykuł zawiera analizę związku między stygmatyzacją przeniesioną (postrzeganą i odczuwaną) a obrazem siebie u małżonków osób z nabytą niepełnosprawnością ruchową. Przebadano 85 współmałżonków osób z nabytą niepełnosprawnością ruchową. Dane zebrano za pomocą Kwestionariusza Stygmatyzacji Przeniesionej (KSP) Stanisławy Byry i Moniki Parchomiuk oraz Skali Samooceny (TSCS) Williama H. Fittsa. Dokonana analiza ujawniła istotnie wyższe wyniki w stygmatyzacji postrzeganej niż odczuwanej. Przejawy stygmatyzacji przeniesionej są zbliżone na płaszczyźnie poznawczej, afektywnej i behawioralnej. Istnieją istotne związki między wymiarami stygmatyzacji przeniesionej a składnikami obrazu siebie. Największy udział w wyjaśnianiu nasilenia poszczególnych elementów obrazu siebie (m.in. ja etyczno-moralnego, ja osobistego, ja społecznego) badanych ma afektywny wymiar stygmatyzacji przeniesionej. Istotne, choć mniejsze, znaczenie ma również wymiar behawioralny, szczególnie dla poziomu ja fizycznego, samokrytycyzmu, tożsamości. Nie stwierdzono udziału wymiaru poznawczego stygmatyzacji przeniesionej w wyjaśnianiu obrazu siebie badanych małżonków.
PL
Okres dojrzewania wiąże się ze zmianami biopsychospołecznymi, które stanowią dla osoby wiele wyzwań, a także źródło problemów. Jest on nazywany okresem buntu i kryzysu tożsamości. Ze względu na doświadczane czynniki stressogenne z tym okresem związane, środkami zaradczymi mogą stać się zachowania agresywne lub autodestruktywne u młodzieży. Zachowania te służą adaptacji do zmieniających się warunków, wpływają na postrzeganie siebie młodej osoby. Celem badań własnych jest określenie różnic w zakresie samooceny oraz postrzegania własnego Ja przez osoby agresywne i autodestruktywne. W badaniu wzięło udział 154 adolescentów o średniej wieku 17 lat. Metodę badawczą stanowiły kwestionariusze do badania samooceny oraz zachowań agresywnych. Wyniki nie potwierdziły istnienia istotnych różnic pomiędzy osobami agresywnymi i autodestruktywnymi
EN
This article presents destructive behavioral, by which is meant the agressive and autoaggressive behaviour in indirect and direct forms. A particular object of the research was study the potential differences in self-image presented by the aggressive and self-injurious adolescent induviduals. The study also addressed the issue of examining the thesis that aggression and selfaggression are mutually exclusive. The empirical part of the article presents the research conducted on a group of young people aged 16-20 years. The results showed that there is a significant relation between low self-esteem and selfdestructiveness behaviour. Researches have shown that people who show aggression are also characterized by low self-esteem, but it is only in the case of the indirect aggression. Significant correlation is not observed in the case of manifesting physical and verbal aggression. Studies have also shown that individuals with low self-esteem have tendency to irritation and injury. The presented results provide information on certain characteristics which are common to the aggressive and self-destructive individuals. A similar self-image is characterized by individuals with a tendency to resentment and self-destructiveness syndrome. Low emotional control and emotional lability is a characteristic of self-image self-injurious individuals and prone to injuries individuals. The last stage of my work was to verify the claim – whether aggression and self-aggression are mutually exclusive. Correlation of these was high, especially characteristic of both types of behaviour is to keep the disadapted beliefs about their worthlessness and also the act of self-mutilation. It turns out that these individuals have many common problems. As in the group were less self-aggressive individuals than aggressive people, so the results presented here it can be assumed that self-injurious individuals present increased irritability and are much prone to resentment. They have quite big sense of guilt and tendency to use indirect aggression and to project enmity of the environment, they are also suspicious. From my research it appears that the aggressive behaviour does not represent a specific self-image, that means we cannot talk about the typical self-image of individuals manifesting aggressive behaviour
EN
The article analyzes the research of the real and ideal self-images of pupils having different levels of personal effectiveness at the time of their transition from primary school age to adolescence. There are five category groups with which pupils describe the “successful pupil” image: generalized characteristics; acting and behavioural characteristics; personality traits (this category can be divided into two subgroups: 1) a person as a learning agent, the treats important for learning activity implementation; 2) a person's traits characterizing him/her as a human being); relationships with other people, other characteristics. The ideal self-image peculiarities are determined and compared, in dynamics, with real self-images of 3rd-6th grade pupils depending on their personal effectiveness. The research results give grounds to assert that the self-knowledge of primary schoolchildren has the form of self-perception and self-observation that are basis for creation of ideas about themselves; such ideas consist mostly of single images in specific situations. In contrast, at the beginning of adolescence, self-study and self-reflection become very important, which is a prerequisite for holistic, generalized self-image formation.
PL
Niniejszy artykuł analizuje wyniki badań nad „ja-realnym” i „ja-idealnym” wśród uczniów o różnym poziomie własnej skuteczności w grupie w okresie przejścia z poziomu szkoły podstawowej do gimnazjum. Stwierdzono istnienie pięciu kategorii, poprzez które uczniowie postrzegają obraz „idealnego ucznia”: 1) ogólne cechy; 2) charakterystyka aktywności i zachowania; 3) cechy osobowości (kategoria ta została podzielona na dwie podgrupy: a) cechy indywidualne ucznia ważne dla realizacji aktywności uczniowskiej; b) cechy osobowości charakteryzujące podmiot jako osobę; 4) relacje z innymi ludźmi oraz 5) inne cechy. Ustalono specyfikę obrazu „ja-idealnego” oraz jego korelację z obrazem „ja-realnym” wśród uczniów klas od 3 do 6, w zależności od poziomu ich poczucia własnej skuteczności. Wyniki badania dają podstawy, by twierdzić, iż samopoznanie wśród uczniów szkoły podstawowej występuje głównie w postaci samoobserwacji i w mniejszym stopniu introspekcji, opierając się na pojedynczych obrazach siebie w określonych sytuacjach. Natomiast uczniowie starsi, będący w okresie dorastania, swój ogólny obraz siebie oraz własną samoocenę kształtują głównie na podstawie procesów introspekcji i autorefleksji, które stanowią główne mechanizmy pozwalające na stworzenie całościowego, uogólnionego obrazu siebie.
EN
The article focuses on conditions of undertaking an active role in interpersonal contacts in early adolescence. The experiment was situated in a context of social learning, which is why a way of functioning in social relationships was treated as an effect of an interaction of biopsychosocial factors. The conditions in which a role of a perpetrator was evoked were looked for in a mutual relation of factors such as: attachment, aggressiveness, psychological defense, and experienced emotions. An experimental group consisted of 399 adolescents aged between 12 and 15 years old. The experiment was longitudinal and two measurements were taken. The first one was taken at the beginning of a school year (September, 2015) and the second one was taken at the end of it (June, 2016). In the experiment, the following scales were used: BPAQ (Buss, Perry, 1992), CD – RISC (Connor, Davidson, 2003), IPPA (Armsden, Greenberg, 1987), SUPSO (Mikšik, 2004) and Mini-DIA (Österman, Björkqvist, 2008). Results obtained suggest an importance of earlier experiences of aggressiveness and experienced emotional states for an activation of aggressive behaviors. Among girls, an important protective factor was psychological defense. Among boys, attachment was crucial. The experiment’s results should make us reflect on an offer of prevention and correction programs for adolescents revealing aggressive behaviors.
PL
Artykuł dotyczy uwarunkowań podejmowania roli sprawcy w kontaktach interpersonalnych w okresie wczesnej adolescencji. Badania osadzono w koncepcji społecznego uczenia się, dlatego też sposób funkcjonowania w relacjach społecznych traktowano jako efekt interakcji czynników biopsychospołecznych. Uwarunkowań wzbudzania roli sprawcy poszukiwano we wzajemnych relacjach czynników, takich jak: przywiązanie, agresywność, odporność psychiczna i przeżywane emocje. Grupę badaną stanowiło 399 nastolatków w wieku między 12. a 15. rokiem życia. Badania miały charakter podłużny. Przeprowadzono dwa pomiary. Pierwszy na początku roku szkolnego (wrzesień 2015), a drugi na jego końcu (czerwiec 2016). W postępowaniu badawczym wykorzystano następujące kwestionariusze: BPAQ (Buss, Perry, 1992), CD – RISC (Connor, Davidson, 2003), IPPA (Armsden, Greenberg, 1987), SUPSO (Mikšik, 2004) oraz Mini-DIA (Österman, Björkqvist, 2008). Uzyskane rezultaty wskazują na znaczenie wcześniejszych doświadczeń, agresywności oraz przeżywanych stanów emocjonalnych dla aktywacji zachowań agresywnych. Wśród dziewcząt istotnym czynnikiem ochronnym okazała się odporność psychiczna. Natomiast w grupie chłopców wykazano znaczenie przywiązania. Wyniki badań skłaniają do refleksji nad budowaną ofertą programów profilaktycznych i korekcyjnych dla nastolatków przejawiających zachowania agresywne.
16
Content available remote

Typy charakteru a obraz siebie

48%
PL
W artykule opisano wielowymiarowe związki miądzy typem charakteru a strukturą obrazu siebie. Badania przeprowadzono w grupie 174 studentów teologii, wykorzystujc Kwestionariusz Stylów Działania (KSD) Z. Uchnasta oraz Tennessee Skal Obrazu Siebie (TSCS) W. H. Fittsa, w tłumaczeniu i opracowaniu Uchnasta. Za pomoc pierwszej metody określono typy charakteru w badanej grupie, natomiast druga metoda posłużyła do opisu struktury obrazu siebie. Przeprowadzone analizy ujawniły istnienie pozytywnego obrazu siebie w grupie osób ukierunkowanych na współdziałanie (synergiczny lub ostrożny typ charakteru). Natomiast negatywny obraz siebie mają osoby ukierunkowane na zabezpieczanie siebie (dostosowujący się lub rywalizujący typ charakteru). Odmienna konfiguracja wyników w skalach TSCS między osobami o typach charakteru zorientowanego na współdziałanie a osobami o typach charakteru zorientowanego na zabezpieczanie siebie wskazuje, że zasadnicza, jakościowa różnica w charakterze osób polega na ich podstawowej orientacji na współdziałanie albo zabezpieczanie siebie.
EN
The present study aims to answer the following question: What multidimensional relationships exist between character type and the structure of a person’s self-concept? We examined 174 students of theology using Z. Uchnast’s Action Styles Questionnaire (KSD) and W. H. Fitts’ Tennessee Self-Concept Scale (TSCS), translated and elaborated by Uchnast. The former method was used to define character types in the examined group. The letter method was used to describe the structure of the individual’s self-concept. Our analysis points to a positive self-concept among those who are oriented toward synergy with others (synergetic or cautious character type). By contrast, people with a negative self-concept are those oriented toward self-preservation (conformist or competitive character type). There is a characteristic dissimilarity in the configuration of TSCS scores between people whose character types are oriented toward synergy and people whose character types are oriented toward self-preservation. The existence of this dissimilarity indicates that the fundamental, qualitative difference between character types lies in their orientation either toward synergy with others or toward self-preservation.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.