Search results

1

Czy art. 196 kodeksu karnego1 w sposób nadmierny ogranicza wolność wyrażania poglądów i twórczości artystycznej?

100%

Burdziak K.

Studia Prawnicze: rozprawy i materiały

|

2018

|

issue 1(22)

115-138

EN

This work will try to provide an adequate answer to a question if the art. 196 of Criminal Code excessively limit the freedom of speech and artistic freedom. And so, first part of the work focuses on the analysis of types of criminal offenses defined in art. 196 of Criminal Code, second – analysis of the influence of art. 196 of Criminal Code on freedom of speech, artistic freedom and de lege ferenda stipulations, and the third – analysis of the possibility of introducing so called “justification of art” into Polish penal law, that would protect artists from possible criminal responsibility (i.a.) regarding offending another person’s religious feelings.

PL

W pracy podjęto próbę udzielenia adekwatnej odpowiedzi na pytanie, czy art. 196 k.k. w sposób nadmierny ogranicza wolność wyrażania poglądów i twórczości artystycznej. Pierwsza część tekstu poświęcona została analizie znamion typów czynów zabronionych pod groźbą kary określonych w art. 196 k.k., druga – analizie wpływu art. 196 k.k. na wolność wyrażania poglądów i twórczości artystycznej oraz postulatom de lege ferenda, trzecia zaś – analizie dopuszczalności wprowadzenia do polskiego prawa karnego tzw. kontratypu sztuki, który mógłby uchronić artystów przed ewentualną odpowiedzialnością karną (m.in.) z tytułu obrazy uczuć religijnych innych osób.

2

KRYMINALIZACJA OBRAZY UCZUĆ RELIGIJNYCH W POLSKIM PRAWIE KARNYM

100%

Żukowska M.

Zeszyty Prawnicze

|

2016

|

vol. 16

|

issue 1

201-217

PL

The Criminalisation of Insult to Religious Feelingsin Polish Criminal LawSummaryThe article discusses the criminalisation of conduct that is offensiveto another person’s religious feelings under the Polish Penal Code. Thefirst part presents arguments against the recognition of such behaviouras an offence. The next part gives arguments showing that it must betreated as an offence. The author discusses offences against freedomof conscience and religion from the perspective of the principle of thesecular state and its neutrality on worldview. The article also refers togrounds for the criminalisation of conduct which is offensive to anotherperson’s religious feelings, the offence defined in Article 196 of the Polish Criminal Code, in the light of freedom of speech. The constructionof Article 196 is analysed from the point of view of comparative lawand compared to other European legal systems.

3

Czy miesięcznice smoleńskie były uroczystościami religijnymi? Prawo a polska kultura religijna

84%

Pasek Z.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2021

|

vol. 24

67-85

EN

Drawing on the example of the conflicts around the monthly Smolensk commemorations in 2017, the article discusses the issue of taking into account the tradition of Polish religious culture in cases pursued under article 196 of the Penal Code. Using the rule of cultural defense as an analogy, the Author recalls the historical roots of traditional Polish religiosity whose main features crystallized in the baroque (Sarmatism) era. One of the most important features of this religiosity is the close connection between religion and politics. The lack of statehood in the period of partitions and during the communist times enhanced, in a similar way to the diasporic culture of Judaism, the interconnections between religion and secular spheres of life. The Author suggests taking into account the cultural factor when analyzing cases pertaining to offending religious feelings that arise nowadays as the dominant character of traditional religious culture is being undermined. The clash between traditional culture and the liberal and leftist heritage of the Enlightenment (which determines contemporary Polish legal culture) has led to growing divergences in the symbolic sensitivity and perception of the axiological foundations of the State. The preamble to the 1997 Constitution illustrates these divergences well.

PL

Na przykładzie konfliktów wokół Miesięcznic Smoleńskich z 2017 r. Autor omawia problem uwzględniania w sprawach toczonych z art. 196 Kodeksu karnego (dot. obrazy uczuć religijnych) tradycji polskiej kultury religijnej. Stosując jako analogię zasadę „obrony z kultury” (cultural defense) Autor przywołuje historyczne korzenie polskiej tradycyjnej religijności, której główne cechy ukształtowały się w dobie baroku (sarmatyzmu). Jedną z najważniejszych cech tej religijności jest ścisłe połączenie sfery religii i polityki. Brak państwowości w okresie zaborów i PRL wzmocnił, podobnie jak w kulturze diasporalnego judaizmu, związek między religią i pozareligijnymi dziedzinami życia. Autor sugeruje rozważenie czynnika kulturowego podczas analizowania spraw o obrazę uczuć religijnych, które współcześnie rodzą się z powodu kurczenia się dominującego charakteru tego typu kultury. Zderzenie się jej z liberalnym i lewicowym dziedzictwem oświecenia (które determinuje współczesną kulturę prawną Polski) doprowadza do licznych konfliktów, które polegają na narastaniu różnic w zakresie wrażliwości symbolicznej i postrzegania fundamentów aksjologicznych Państwa. Różnice te ilustruje Preambuła do obecnej Konstytucji.

4

Interference with an object of religious worship as a sign of the crime of offending religious feelings in Polish law

84%

Wiak K., Gądzik Z.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2022

|

vol. 25

43-66

PL

Artykuł odnosi się do aktualnego zagadnienia, jakim jest ingerowanie w przedmiot czci religijnej, ujętego w kontekście odpowiedzialności karnej za przestępstwo z art. 196 k.k. W rozważaniach oparto się na znanych opinii publicznej wydarzeniach, które oceniane były w kontekście odpowiedzialności karnej za powyższy czyn (np. zniszczenie Biblii podczas koncertu, rozpowszechnianie obrazu Matki Bożej z tęczową aureolą lub ścięcie przydrożnego krzyża). Omówiono problematykę ochrony uczuć religijnych, znajdującą swój wyraz w kryminalizowaniu zachowań polegających na znieważeniu przedmiotu czci religijnej. W szczególności zwrócono uwagę na potrzebę szerokiego rozumienia przedmiotu czci religijnej. Znaczenie tego określenia nie może być redukowane wyłącznie do przedmiotów fizycznych. Należy przyjąć, że obejmuje ono również przedmioty w znaczeniu duchowym – metafizycznym. Podjęto też próbę odpowiedzi na pytanie, czy ingerowanie w określoną symbolikę i naruszenie kanonu, w jakim przedstawia się przedmiot czci religijnej, może stanowić przestępstwo obrazy uczuć religijnych. Biorąc pod uwagę stronę podmiotową przestępstwa z art. 196 k.k., wyrażono opinię, że odpowiedzialność karna w tym względzie jest możliwa. Rozważaniami objęto również tzw. kontratyp sztuki, którego przyjęcie ma prowadzić do wyłączenia bezprawności zachowań stanowiących wyraz ekspresji artystycznej i opierających się na wolności wypowiedzi. W tekście wykorzystano przede wszystkim metodę dogmatyczną, a w ograniczonym zakresie również metodę historyczną.

EN

The paper addresses the recent issue of interference with an object of religious worship in the context of criminal liability for the crime under Art. 196 of the Penal Code (PC). It is based on events known to the public that have been assessed in the context of criminal liability for such an act (e.g., destruction of the Bible at a concert, dissemination of an image of the Mother of God with a rainbow halo, or the chopping down of a roadside cross). The paper discusses the issue of the protection of religious feelings, which is reflected in the criminalization of conduct consisting in insulting an object of religious worship. In particular, attention is paid to the multifaceted view of what an object of religious worship is, including not only its physical (material) form but also its spiritual (metaphysical) aspect. In this regard, an analysis was carried out to answer the question of whether interfering with a certain symbolism and violating the specific canon in which an object of religious worship is presented can constitute the crime of offending religious feelings. It was assumed that, taking into account the subjective aspect of the crime under Art. 196 PC, criminal liability in this respect is possible. The paper also considers the so-called justification of art, which is supposed to lead to the exclusion of the unlawfulness of behaviours that involve artistic expression and are based on the freedom of expression. The paper employs primarily the dogmatic method, and to a limited extent also the historical method.

5

Wiara i swoboda artystyczna a prawo karne – kontratyp sztuki w kontekście obrazy uczuć religijnych

84%

Kownacka A.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2018

|

issue 8

75-87

PL

W artykule przedstawiono koncepcję kontratypu sztuki oraz ocenę jej zasadności poprzez skonfrontowanie z przestępstwem obrazy uczuć religijnych. W tym celu zostały przywołane i porównane stanowiska różnych przedstawicieli doktryny – zarówno przeciwników, jak i zwolenników wprowadzenia tej konstrukcji w prawie polskim. Rozważania dotyczą konstrukcji kontratypu sztuki oraz ewentualnych skutków jego wprowadzenia. Konkluzją jest myśl, że wprowadzenie okoliczności wyłączającej bezprawność nie jest zasadne, ponieważ może się to odbyć w ramach już istniejących konstrukcji w prawie karnym, a ponadto prowadziłoby to do nieuzasadnionego uprzywilejowania artystów, w szczególności w zakresie konfliktów sztuki z wiarą, będącą jednym z najbardziej fundamentalnych praw człowieka.

EN

Presented article depicts the concept of justification of art as well as an assessment of its validity through comparison with the offence against religious feelings. Therefore standpoints of both the supporters and opponents of introducing this particular justification concept into the Polish legal doctrine are cited and collated. The construction of the justification of art as is and potential effects of its implementation into the Polish law are being discussed as well. Ultimately, the article concludes that introduction of this particular exception excluding the unlawfulness is not justified since it could be done within the limits of already existing constructions in the penal law. Moreover, its interpolation could lead to artists’ unjustified privilege, especially in case of a conflict with religion being one of the most fundamental human rights.

6

The Taming of Irreligion. Essay on the Abuse of the Non-Sacred Idea

67%

Piotrowski K.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2014

|

vol. XVI (XXV)

215-242

EN

I am going to outline the problem of the disintegration of the Latin hierarchical opposition religio/irreligio, showing the taming process of irreligion in the (post)modern culture. This marginal phenomenon – situated by ancient Romans in the domain of negativity – is a reactive cultural trend perceptible only in context. According to modern sociology, irreligion is an attitude towards religion which is not a complete rejection of belief (disbelief), but rather a selective lack of belief – unbelief. How did it come about, is it possible today to consider the hypothesis that the above-mentioned opposition functions as an operational unit, generating contemporary sociomorphism – often unconsciously, within the framework of an-tagonistic cooperation? In this view irreligion is not only a contamination of the source of the Latin tradition (religio), but it is subject to demarginalization and adopted as a tool of controlling religion – as its negative or its undeserved, unwanted assistant in the realization of its soteriological mission. I would argue that the increasingly numerous and less and less surprising micro-provocations of the irregulares – some of which were presented during the Brussels exhibition of Irreligia/ Irreligion (2001/2002) – although often intended to be icono-clastic (lately in a soft version), have targeted only the idolatrous and imperial dimension of religion. Therefore, they cannot desecrate the revealed faith.

PL

Zamierzam zarysować problem dezintegracji łacińskiej, hierarchicznej opozycji religio/irreligio, ukazując proces oswajania irreligii w (post)modernistycznej kulturze. To marginalne zjawisko – lokalizowane dotychczas w domenie negatywności bytu – jest reaktywnym i pojmowalnym tyko kontekstualnie dążeniem kultury. Zgodnie z modernistyczną socjologią, irreligia jest taką postawą wobec religii, która nie jest zupełnym odrzuceniem wiary (disbelief), lecz okazuje się raczej selektywną niewiarą (unbelief). Jak to się stało, że jest dziś możliwe rozpatrywanie hi-potezy, iż wspomniana wyżej opozycja funkcjonuje obecnie jako operacyjna całość, generując razem – często nieświadomie, w ramach antagonistycznej kooperacji – współczesny socjomor-fizm? W tej propozycji irreligia jest poskramiana nie tylko jako nieusuwalne, imperialne ska-żenie łacińskiej tradycji (religio), lecz jest poddana demarginalizacji i postrzegana jako sposób kontroli religii – jakby negatywny warunek czy niezasłużona, nieoczekiwana pomoc w realiza-cji jej soteriologicznej misji. Uważam, że coraz liczniejsze i mniej zaskakujące mikroprowo-kacje irregulares – częściowo zaprezentowane na brukselskiej wystawie Irreligia (2001/2002) – chociaż często chcą być ikonoklastyczne (ostatnio w wersji soft), uderzają tylko w idola-tryczny wymiar religii. Dlatego nie mogą one zbezcześcić ikonicznego sensu objawionej wiary.

7

O implikacjach sformułowania art. 196 Kodeksu karnego w kategorii uczuć religijnych

67%

Wesołowska J.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2020

|

vol. 12

|

issue 4

200-219

EN

Article 196 of the Polish penal code penalizes the offence of ‘religious feelings’. This may be seen as an attempt to protect religion without making it an official state matter, positing it as injuries to individual citizen’s psyche. This article investigates the negative consequences of framing art. 196 in terms of religious feelings, both in the doctrine, and for the theory of law and wider social functioning of legal provisions. I attempt to show how this regulation is faulty and does not satisfy the hopes which motivated passing it. The phrase ‘religious feelings’ results in many interpretative difficulties as well as conflicts which defy the conciliatory intent behind it. The article notes the broader impact of the regulation and attempts to situate this impact in the context of the theory of law. It looks into how the psychological dimension of the regulation brings confusion and defies knowledge about emotions. Finally, it analyzes the broad social consequences of the usage of this phrase in law, using the perspective of the law’s expressive function to diagnose its influence on society. The article’s central focus is on the categories that law uses and its implications both in strictly legal sphere and in public life. This allows for a new approach to the dangers of careless legal phrasing, as well as to the problems of using references to emotions in law. The texts offers tentative suggestions of reform of the law in question.

PL

Zastosowanie pojęcia „uczuć religijnych” w art. 196 Kodeksu karnego, penalizującego ich obrazę, może wydawać się krokiem w kierunku społecznego kompromisu, łączącego światopoglądową neutralność państwa z ochroną imaginarium religijnego przez prawo. Tym samym sformułowanie to mogłoby być zręcznym rozwiązaniem legislacyjnym służącym koncyliacji i spójności społecznej. Niniejszy artykuł ma za cel omówienie negatywnych konsekwencji sformułowania art. 196 Kodeksu karnego w kategorii „uczuć religijnych”. Skupienie się na negatywnych implikacjach obecności tej frazy w prawie służyć ma pokazaniu, iż nie spełnia ona pokładanych w niej oczekiwań: nastręcza trudności interpretacyjnych, brakuje jej cech dobrego prawa, jest daleka od realizmu psychologicznego oraz dzieli i polaryzuje społeczeństwo zamiast je spajać. Pokazuję, w jaki sposób problemy te wynikają właśnie z przyjęcia kategorii uczuć religijnych. W pierwszej części artykułu identyfikuję i omawiam konsekwencje wynikające z takiego sformułowania dla dogmatyki prawa. Druga część pracy poświęcona jest implikacjom tej frazy na gruncie teorii prawa, w kontekście postulatów jurysprudencji. Trzecia część analizuje skutki sformułowania w dyskursie publicznym i szerszej sferze społecznej, przyjmując perspektywę ekspresyjnej funkcji prawa. Tekst przynosi nowe spojrzenie na zagrożenia wnoszone do prawa przez przyjmowaną frazeologię oraz na specyfikę odwołań do emocjonalności w dyskursie prawnym, jednocześnie oferując sugestie potencjalnych rozwiązań.

8

Wypowiedź jako czynność sprawcza – na przykładzie znieważenia przedmiotu czci religijnej

67%

Demenko A.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2016

|

vol. 78

|

issue 4

137-149

EN

The purpose of this paper is to analyse the act of ‘insulting’ an object of religious worship, within the meaning of Article 196 of the Penal Code, in the wider context of ‘speech crime’ (crime whose essence is an act of expression, understood as an intentional transmission, manifestation of certain information or content by the perpetrator to specific or unspecified recipients). In the event of this type of crime, it is necessary to determine the meaning and the content of this conduct, perceived not only as a psychophysical act, and to assess the conduct in terms of the statutory features of a prohibited act. The crime of blasphemy set out in Article 196 of the Penal Code provides grounds for further considerations on the principles to be applied while determining the meaning of an act of expression. Presuming that every such act is a symbolic act, it is necessary to rely on conventions adopted by the recipients of this expression and on culturally determined meanings. The scope of criminalisation of the offence of blasphemy, as a speech crime, is determined not only by the provisions of criminal law in force but primarily by exceptionally variable, unstable and diverse cultural conventions and assumptions. Under the current social conditions, the formulation of the principles of selecting these conventions is necessary to be re-examined and the generally accepted model of ‘average social sensitivity’ ought to be abandoned.

PL

Przedmiotem opracowania jest analiza czynności sprawczej znieważenia przedmiotu czci religijnej w rozumieniu art. 196 k.k., w szerszym kontekście tzw. przestępstw z wypowiedzi, tj. takich, których istotą czynności sprawczej jest wypowiedź rozumiana jako pewien intencjonalny przekaz, uzewnętrznienie przez sprawcę wobec określonych bądź nieokreślonych odbiorców pewnych informacji/treści. W przypadku tego typu przestępstw ‒ przy dokonywaniu oceny danego zachowania pod kątem wypełnienia przedmiotowych znamion czynu zabronionego ‒ konieczne jest ustalenie sensu i treści czynności postrzeganej nie tylko jako akt psychofizyczny. Uregulowane w art. 196 k.k. przestępstwo obrazy uczuć religijnych stanowi podstawę do rozważań na temat zasad, według jakich należałoby ustalać owo „znaczenie” danej czynności. Przyjmując, że każda wypowiedź stanowi czynności symboliczną, konieczne jest odwołanie się do konwencji przyjętych w kręgu obiorców danej wypowiedzi i do kulturowo determinowanych znaczeń. Zakres kryminalizacji przestępstwa obrazy uczuć religijnych jako przestępstwa z wypowiedzi wyznaczają więc nie tylko obowiązujące przepisy prawa karnego, lecz przede wszystkim wyjątkowo zmienne, płynne i różnorodne konwencje kulturowe i założenia. Sformułowanie w obecnych warunkach społecznych zasad dokonywania wyboru tych konwencji wymaga ponownej analizy i odejścia od modelu powszechnie przyjętej, przeciętnej wrażliwości społecznej.

9

Ochrona uczuć religijnych odbiorcy - granice wolności wypowiedzi artystycznej. Wybrane aspekty prawne

67%

Jaskuła L. K.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2010

|

vol. 13

161-177

PL

Zarówno wypowiedź artystyczna jak i uczucia religijne są kategoriami związanymi z wolnością człowieka. Wypowiedzi artystyczne umieszczane w przestrzeni publicznej przez ich twórców są konfrontowane z innymi wartościami także obecnymi w tej przestrzeni. Jedną z nich jest wolność sumienia i wyznania, z którą w sposób immanentny związana jest kategoria uczuć religijnych. W dyskusjach społecznych dotyczących wolności wypowiedzi artystycznej często podnoszone jest twierdzenie, że artyście w ramach wolności twórczości artystycznej przysługuje prawo do niczym nie skrępowanego tworzenia i rozpowszechniania efektów swej pracy, a wszelkie próby ograniczania tego procesu są naganne. W taki sposób odbierane są również działania, których celem jest ochrona uczuć religijnych. Warto więc postawić pytanie, czy w świetle aktualnie obowiązujących w Polsce przepisów uczucia religijne rzeczywiście stanowią granicę wolności wypowiedzi artystycznej oraz czy powoływanie się na uczucia religijne rzeczywiście skutkuje ograniczeniem wolności wypowiedzi artystycznej. By na nie odpowiedzieć w pierwszej części artykułu zostały wskazane podstawy prawne ochrony wolności wypowiedzi artystycznej oraz podstawy prawne ochrony uczuć religijnych, a w jego drugiej części podjęta została próba oceny obowiązujących rozwiązań prawnych.

EN

Both an artistic expression and religious feelings are the categories related to human freedom. Works of art placed in the public domain by their authors are confronted with other values present in this space. One of them is the freedom of conscience and worship inherently linked to the notion of religious feelings. Social disputes on free artistic expression often support the conviction that an artist in their free artistic creation is entitled to unreserved creation and dissemination of the results of their work and any attempts to hider this process are reprehensible. The same is often said about activities aimed to safeguard religious feelings. It thus begs the question whether in the light of binding Polish rules and regulations religious feelings set the boundary of free artistic expression, and, whether to invoke religious feelings is essentially effective in terms of restraining free artistic expression. In order to address these questions, the opening part of the article covers the legal bases of the protection of free artistic expression and those of the protection of religious feelings; in the second part of the article, the author attempts to evaluate the existing, relevant legal solutions.

10

Ochrona wolności sumienia i wyznania w polskim Kodeksie karnym

67%

Cebula S.

Forum Teologiczne

|

2014

|

vol. 15

97-107

PL

Gwarantowana prawem międzynarodowym i Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej wolność sumienia i wyznania jest chroniona również zapisami rozdziału XXIV polskiego kodeksu karnego (1997) zatytułowanego „Przestępstwa przeciwko wolności sumienia i wyznania”. Kodeks karny przewiduje trzy rodzaje przestępstw godzących w wolność sumienia i wyznania. Są nimi: dyskryminacja wyznaniowa (art. 194), przeszkadzanie w wykonywaniu obrzędów religijnych lub pogrzebowych (art. 195) oraz obraza uczuć religijnych (art. 196). Wybór tych przypadków jako czynów zabronionych wskazuje, że ustawodawca uznał je za szczególnie drastyczne formy zamachu na wolność sumienia i wyznania. Chociaż treść artykułów ujętych w kodeksie karnym nawiązuje do wcześniej obowiązujących w Polsce regulacji prawnych, ich praktyczne stosowanie napotyka szereg trudności. Pomocą w rozstrzyganiu wątpliwości interpretacyjnych są orzecznictwo i komentarze. Poza podstawową analizą odnoszą się one także do kwestii najbardziej spornych, którymi są: obecność symboli religijnych w miejscach sprawowania władzy publicznej czy wytyczenie granicy pomiędzy przestępstwem obrazy uczuć religijnych a działalnością artystyczną i wolnością słowa. Źródeł wciąż powracających publicznych dyskusji na temat rozumienia granic wolności religijnej czy znamion przestępstw przeciwko wolności sumienia i wyznania na pewno nie należy upatrywać w nieprecyzyjności zapisów prawnych, lecz raczej w sferze światopoglądowej

EN

Guaranteed by international law and the Constitution of the Republic of Poland, freedom of conscience and religion is also protected by the regulations of Chapter XXIV of the Polish Penal Code (1997) entitled "Crimes against Freedom of Conscience and Religion". The Penal Code specifies three types of crime against the freedom of conscience and religion. These include: religious discrimination (Article 194), interfering with the performance of religious rites or burial (Article 195) and insulting religious feelings (Article 196). The selection of these cases as criminal offenses indicates that the legislature considered it to be a particularly drastic form of crime against the freedom of conscience and religion. Although the content of the articles of the Penal Code refers to the legal regulations, which were previously in force in Poland, their practical application faces a number of difficulties. The jurisdiction and comments help in solving any doubts of interpretation. In addition to fundamental analysis, it also relates to the most controversial issues, which are: the presence of religious symbols in public offices or the distinction between the crime of insulting religious feelings and artistic activities and freedom of speech. Recurrent public discussions on understanding the limits of religious freedom or the constituent elements of crimes against freedom of conscience and religion is definitely not caused by the imprecision of legal provisions, but rather as an ideological discourse.

DE

Die durch das internationale Recht sowie das Grundgesetz der Republik Polen garantierte Gewissens- und Bekenntnisfreiheit wird ebenfalls durch einige Bestimmungen im Kapitel XXIV des polnischen Strafgesetzbuches (1997) unter dem Titel "Straftaten gegen die Gewissens- und Bekenntnisfreiheit" geschützt,. Das Strafgesetz formuliert drei Arten der Straftaten, die gegen die Gewissens- und Bekenntnisfreiheit gerichtet sind: die mit dem Bekenntnis verbundene Diskriminierung (Art. 194), die Störung bei der Durchführung der Religions- und Bestattungszeremonien (Art. 195) sowie die Verletzung der religiösen Gefühle. Die Auswahl dieser Fälle als verbotene Taten verweist darauf, dass sie vom Gesetzgeber als besonders drastische Formen des Angriffs auf die Gewissens- und Bekenntnisfreiheit verstanden werden. Obwohl der Inhalt des im Strafgesetzbuch genannten Artikels mit den früher in Polen geltenden Rechtsbestimmungen zusammenhängt, stößt ihre praktische Umsetzung auf zahlreiche Schwierigkeiten. Bei der Lösung der Interpretationsprobleme sind die Rechtsprechung sowie die Kommentare behilflich. Neben der grundsätzlichen Analyse verweisen sie auch auf die am meisten strittigen Fragen: das Vorhandensein der religiösen Symbole an Orten der Handhabung der öffentlichen Gewalt oder die Grenzziehung zwischen der Verletzung der religiösen Gefühle, der künstlerischen Betätigung und der Meinungsfreiheit. Die Quellen der ständig wiederkehrenden Diskussionen über das Verständnis der Grenzen der religiösen Freiheit oder der Merkmale der Strafftaten gegen die Gewissens- und Bekenntnisfreiheit liegen sicher nicht in der mangelnden Präzision der Rechtsbestimmungen, sondern in der weltanschaulichen Sphäre.

11

Obraza uczuć religijnych a wolność sztuki i ekspresji artystycznej

59%

Sobczak J.

Themis Polska Nova

|

2015

|

issue 1(8)

87-111

EN

The offense against religious feelings expressed in the text of Art. 196 of PC is strongly embedded in the constitutional liberties and freedoms and human rights of both the Council of Europe and the European Union. Freedom of conscience and religion, which originated in the wording of Art. 196 of PC remains in antinomy to other constitutional values protected by both international acts such as freedom of expression, freedom of artistic expression, the freedom to teach and freedom to enjoy cultural heritage. This requires balancing the content of these freedoms. At present stage there is yet no way to resolve the alleged doctrine of countertype of art.

12

Obraza w sztuce: Analiza spektaklu Golgota Pienie

59%

Tryka B.

|

2018

|

vol. 9

|

issue 3

25-50

PL

Artykuł przedstawia analizę Golgota Picnic Rodrigo Garcíi jako przedstawienia obrazoburczego. Autorka odwołuje się do słowiańskiej etymologii słowa „obraza” (urażenie) i pokazuje, że zranienie jako kształtowanie jest bezpośrednio związane z pracą artystyczną i tworzeniem obrazów. W sensie pozytywnym obraza jawi się jako formacja, w sensie negatywnym — deformacja. U Garcíi akt obrazy polega na dekonstrukcji obrazu Chrystusa. Kiedy artysta wykonuje swoją pracę, może obrazić bezpośrednio tylko obraz Chrystusa, a nie ludzi religijnych. Ale ten rodzaj deformacji wywołuje głęboką opozycję chrześcijan, tak zwaną obrazę uczuć religijnych. Powinniśmy wprowadzić rozróżnienie między przestępstwem wizerunkowym jako obiektywnym a przestępczym jako subiektywną (emocjonalną) reakcją jednostek na ten fakt. Ludzie mogą czuć się prowokowani, by oskarżyć artystę o obrazę uczuć religijnych, chociaż nie było to jego intencją urażania ich. Jednak nawet jeśli nie było to jego intencją urażania kogokolwiek, jego praca mogłaby deprecjonować religię i zmienić jej znaczenie w społeczeństwie. García używał w swojej strategii wywrotowej, która może mieć rewolucyjny potencjał.

EN

The article presents analysis of Rodrigo García’s Golgotha Picnic as an iconoclastic performance. The author refers to Slavic etymology of word obraza (injury) and shows that injuring as shaping is directly connected with artistic work and creating images. In the positive sense obraza implies a formation, in the negative sense — a deformation. In Garcíia’s performance act of injuring consists in deconstruction of Christ’s image. When an artist is doing his work he might offend directly only image of Christ not religious people. But this kind of deformation arouses profound opposition of Christians what is called offence of religious feelings. We should introduce a distinction between an offence of image as something objective and offence as subjective (emotional) reaction of individuals to this fact. People can feel provoke to accuse artist of offence of religious feeling even though it wasn’t his intention to offend them. However even if it wasn’t his intention to offend anyone his work might depreciate religion and change its importance in society. García used in his performance subversive strategies which can have a revolutionary potential.

Refine search results

Czy art. 196 kodeksu karnego1 w sposób nadmierny ogranicza wolność wyrażania poglądów i twórczości artystycznej?

KRYMINALIZACJA OBRAZY UCZUĆ RELIGIJNYCH W POLSKIM PRAWIE KARNYM

Czy miesięcznice smoleńskie były uroczystościami religijnymi? Prawo a polska kultura religijna

Interference with an object of religious worship as a sign of the crime of offending religious feelings in Polish law

Wiara i swoboda artystyczna a prawo karne – kontratyp sztuki w kontekście obrazy uczuć religijnych

The Taming of Irreligion. Essay on the Abuse of the Non-Sacred Idea

O implikacjach sformułowania art. 196 Kodeksu karnego w kategorii uczuć religijnych

Wypowiedź jako czynność sprawcza – na przykładzie znieważenia przedmiotu czci religijnej

Ochrona uczuć religijnych odbiorcy - granice wolności wypowiedzi artystycznej. Wybrane aspekty prawne

Ochrona wolności sumienia i wyznania w polskim Kodeksie karnym

Obraza uczuć religijnych a wolność sztuki i ekspresji artystycznej

Obraza w sztuce: Analiza spektaklu Golgota Pienie