Search results

1

Metafory konceptualne wyrażające wiarę w życie wieczne w tekstach reprezentatywnych

100%

Kasprzak D.

Polonia Sacra

|

2021

|

vol. 25

|

issue 2

EN

When working thought these texts, it was found that the conceptual metaphors used, to describe faith in eternal life, were overwhelmingly positive ones. These biblical metaphors were then developed by successive Church Fathers, which helped to create a universal Christian language. In conclusion, these eschatological conceptual metaphors, related to heaven, show the unity and progressive nature of the Christian theological Tradition.

PL

Analizowane w artykule metafory konceptualne, które wyrażają wiarę w życie wieczne, są oddawane jako archetypy pozytywne. Zarówno metafory przestrzenne, jak i metafory ontologiczne są wiodącymi schematami wyobrażeniowymi dotyczącymi miejsc nadprzyrodzonych czy cech tych miejsc. Rozważane metafory tworzyły uniwersalny język chrześcijański, a przez swą obrazowość angażowały wyobraźnię wiernych, wzbogacając uczuciowe reakcje czytelnika na przekaz teologiczny dotyczący tematyki nieba i wieczności.

2

"Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki" (Hbr 13, 8)

100%

Paciorek A.

The Biblical Annals

|

1998

|

vol. 45

|

issue 1

149-166

PL

The author is dealing with the profession of faith in Hbr 13, 8. In the first part he shows the way contemporary exegesis approaches the understanding of this text. This way can be reduced to an answer to the following question: what did the formulation from Hbr 13, 8 mean for the auther at that time? The second part presents the standpoint held by the exegetes of the ancient Church. It tums out that the ancient church commentators lay down the problem differently. For they ask: what do the words (Hbr 13, 8) mean for a Christian in general? What do they mean especially for the Christian today, when he confronts the ideas of Arianism, Nestorianism, and others not so well defined erroneous views? Origen, for instance, perceives in the formulation a confirmation of the very popular in those days views held by the philosophy of history about particular epochs in the history o f salvation. It is in Hbr 13, 8 that Athanasy saw the knowledge about the invariability of the Word in the mystery of the Incarnation. The Greek Fathers (St. Gregory Nazianzen) read out the formulation as a concise reminder of the unity of the divine and human attributes in Jesus Christ. Now the argument with Nestor brought to mind Hbr 13, 8 as the text about the unity of two natures: divine and human in one person of the Word (Cyril o f Alexandria). In the third part the author attempts to notice what hints there are for contemporary exegesis from the manner in which it was pursued by the great teachers of the ancient Church.

3

Wspólnotowy charakter sakramentu Eucharystii

100%

Potyczka M.

Studia Pelplińskie

|

2014

|

vol. 47

271-284

PL

Sobór Watykański II zwrócił uwagę w 5. numerze Dekretu o posłudze i życiu prezbiterów Presbyterorum Ordinis, że „pozostałe (...) sakramenty, tak jak i wszystkie kościelne posługi i dzieła apostolstwa, wiążą się ze świętą Eucharystią i ku niej zmierzają”. W referacie przedstawiony został związek łączący Eucharystię z sakramentami w służbie komunii: kapłaństwem i małżeństwem. Sakramenty: Eucharystii i kapłaństwa zostały ustanowione w tym samym czasie, kiedy Chrystus zasiadł z apostołami do wieczerzy, zanim dobrowolnie wydał się na mękę. Spełnianie ofiary eucharystycznej jest niemożliwe bez szafarza z mocą kapłaństwa urzędowego. Podczas sprawowania liturgii występuje on „in persona Christi” – mało powiedzieć, że zastępuje Chrystusa, ale jest drugim Chrystusem, tym samym, który daje się wiernym w Sakramencie Ołtarza. Eucharystia stoi ponadto w centrum wszelkiej działalności kapłana, jest jego radością i sensem życia. Ta codzienna łączność z Chrystusem w Eucharystii zaczyna się już w seminarium i trwa przez lata kapłańskiej służby. Słowa konsekracji wypowiadane przez szafarza powinny stanowić również jego formułę życia, aby każdego dnia stawał się coraz bardziej podobny do Tego, który Go powołał. Można powtórzyć za św. Eremem: „Wino, pszenica i kapłaństwo łączą się z sobą ściśle”. Głęboki związek sakramentów Eucharystii i małżeństwa trwa od początku sprawowania Mszy św., która musiała być odprawiana w prywatnych domach. Mimo że zwyczaj ten został zastąpiony sprawowaniem Eucharystii w świątyniach, nie zanikł „rodzinny” charakter Mszy św., dzięki której wierni stają się „domownikami Boga”. Zaślubiny małżonków są wymownym symbolem nierozerwalnych zaślubin Chrystusa z Kościołem. Ponadto w obu tych sakramentach miłości następuje dawanie „kogoś” a nie „czegoś” – jak Chrystus daje się w sakramencie Eucharystii, tak małżonkowie są wezwani do poświęcania swojego życia dla drugiej osoby. Małżeństwo wyraża także jedność Trójcy Świętej; rodzina chrześcijańska jest wezwana, aby nie tylko naśladować Jej miłość, ale także karmić się nią w sakramencie Eucharystii, ponieważ dzięki temu sakramentowi będzie znała swoją tożsamość i dobrze rozpozna zadania, jakie są jej powierzone w świecie.

4

Listy pasterskie w posłudze słowa biskupa Jerzego Ablewicza

84%

Tragarz M.

Polonia Sacra

|

2016

|

vol. 20

|

issue 3(44)

141-159

PL

List jako forma komunikacji interpersonalnej znany był już w najstarszych kulturach i cywilizacjach. Ma on także swoją chrześcijańską genezę i etymologię. To także forma przekazu doświadczenia Boga i wiary. List pasterski odegrał bardzo ważną rolę w posłudze słowa biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza. Jest on autorem 70 listów pasterskich skierowanych do diecezjan podczas jego 28-letniej posługi biskupiej. Odnoszą się do szeroko rozumianego życia religijnego, przeżywanych koronacji czy obchodów rocznicowych. Stanowią swoiste repetytorium wiedzy historycznej. W większości dotyczą tarnowskich świętych i błogosławionych. Są przejawem troski biskupa o poziom wiedzy teologicznej i postawę moralną diecezjan. Stanowią także świadectwo udziału biskupa w obradach Soboru Vatykańskiego II. Omawiane dzieła epistolograficzne przygotowywane były przez arcybiskupa Jerzego Ablewicza i opierały się na źródłach biblijnych, dorobku ojców Kościoła i Magisterium. Przygotowane w oparciu o klasyczny model przepowiadania, mają walory komunikacyjne i pedagogiczne. Arcybiskup Jerzy Ablewicz na łamach swoich dzieł jawi się jako człowiek wielkiego taktu i kultury, który w swojej posłudze doskonale korzystał z listu pasterskiego jako formy posługi słowa i przekazu doświadczenia Boga oraz własnej wiary.

EN

Writing letters as a form of interpersonal communication has been known in ancient cultures and civilizations. It also possesses its own Christian origins and etymology. It is also a source of experiencing God and faith. The pastoral letter played a very important and crucial role in the ministry of the bishop, Jerzy Ablewicz. He is the author of 70 pastoral letters aimed at people of the diocese during his twenty‑eight‑year‑old bishop ministry. These pastoral letters concern not only the widely understood religious life but also religious coronations and anniversary celebrations. The letters also constitute peculiar and individual seminar of historical knowledge. Most of them refer to the saint and the blessed of Tarnów. Not only are they the manifestation of the bishop’s concern regarding the level of theological knowledge but also the moral conduct of the diocese people. They are also the testimony of the bishop’s participation in the Second Vatican Council. The discussed works of the epistolography were prepared by the archbishop, Jerzy Ablewicz and were based on biblical sources of Church Fathers and Magisterium. Based on a classical model of prophecy, they encompass both comprehensible and also pedagogic values. In the pages of his works, the archbishop, Jerzy Ablewicz, comes into sight as the tactful, well‑mannered shepherd. In his ministry the archbishop took great advantage of pastoral letters as a form of word ministry and the source of experiencing God as well as his own faith.

5

Zachodni ojcowie Kościoła w katechezie biblijnej : św. Ambroży

84%

Stypułkowska B.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2020

|

issue 27

209-237

EN

The present paper continues a series of publications on Eastern and Western Fathers of the Church in biblical catechesis. The Fathers who are recognized with the titles of the Great Doctors of the Church were selected for presentation. The series is neither focused on patristic research, nor concerned in presentation of the broad spectrum of topics related to a particular Father of the Church in catechesis, but it is intended to draw the practical application for biblical catechesis out of the life and works of Fathers. The present paper is dedicated to St. Ambrose, the bishop of Milan. There were presented propositions for biblical catechesis resulting from the realization of purposes of gaining knowledge, acquiring skills and abilities, and building attitudes. Also the six basic tasks of catechesis are referred to.

6

„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój” (Mt 5,9) w interpretacji ojców Kościoła

84%

Czyżewski B.

Verbum Vitae

|

2016

|

vol. 30

231-257

PL

W pierwszych wiekach Kościoła bardzo chętnie komentowano Pismo Święte, zarówno Stary, jak i Nowy Testament. Ciekawą egzegezę odnoszącą się do siódmego błogosławieństwa: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5,9) przekazali ojcowie Kościoła. Treścią artykułu jest patrystyczna interpretacja tego fragmentu z kazania Chrystusa na Górze. W swojej egzegezie pisarze wczesnochrześcijańscy porównują pokój do miłości i dlatego przestrzegają, by unikać grzechów, które burzą pokój i miłość (gniew i zazdrość). Wprowadzanie pokoju zależy przede wszystkim od samego człowieka, który powinien żyć w zgodzie z Bogiem, samym sobą i z bliźnimi. Czynić pokój oznacza panować nad cielesnymi popędami (wyższość rozumu nad ciałem), przekazywać nieskażoną wiarę, unikać podziałów w Kościele i troszczyć się o zachowanie jedności.

EN

: In the first centuries of the Church's history, the Scriptures – both the Old and the New Testaments – were eagerly commented upon. Thus an interesting exegesis of the Seventh Beatitude – Blessed are the peacemakers, for they shall be called sons of God (Mt 5:9) – was offered by the Church Fathers, and the article presents the patristic interpretation of this passage from the Sermon on the Mount. In their exegesis, early Christian writers compare peace to love, warning against committing the sins that disturb peace and love, namely anger and envy. Bringing peace depends primarily on a man himself, who ought to live in harmony with God, with others and with himself. To make peace is to have control over carnal desires (the superiority of the mind over the body), to transmit to posterity a steadfast faith, to avoid divisions in the Church, and to actively preserve unity.

7

L’ermeneutica del sensus fidei in Joseph Ratzinger

67%

Proniewski A.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2014

|

issue 21

147-155

PL

We współczesnym świecie sposób interpretacji sensu wiary został zredukowany do opinii osobistej, do poszukiwania intelektualnych argumentów i do wpływu na indywidualne stanowisko autorytetów nauki. Ratzinger sugeruje metodę hermeneutyczną poszukiwania właściwego sensu wiary, która opiera się nie na osiągnięciach naukowych czy personalnych przemyśleniach, ale na Piśmie Świętym, Tradycji, Ojcach Kościoła i jego Magisterium. Treści artykułu koncentrują się wokół czterech zagadnień: Biblii jako normie sensu wiary (1), Tradycji jako fundamencie pogłębienia wiary (2), Ojców Kościoła jako spadkobierców wiary (3) i Magisterium jako urzędu normatywnego sensu wiary (4).

EN

In the present world the interpretation of the sense of faith have been reduced to a personal opinion, an intellectual reason’s search and to the influence on the individual authority stand. Ratzinger suggests a hermeneutic method of the searching for the correct sense of faith that is not based on academic or personal achievements, but on the Bible, Tradition, the Doctors of the Church and its Magisterium. The contents of the article is focused on four problems: the Bible as the sense of faith standard (1), Tradition as the basis of faith intensification (2), the Doctors of the Church as faith inheritors (3) and the Magisterium as the office of the prescriptive sense of faith.

8

The Book of Judith in the Works of Clement of Alexandria and Origen

67%

Candido D.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2021

|

issue 28

33-48

EN

The biblical book of Judith, a product of Jewish culture, belongs to the Greek canon of the Septuagint. The present study focuses on early interpretations of this book in the Eastern Christian tradition, particularly in the works of Clement of Alexandria and Origen. Through occasional quotations, both show how creatively and wisely Eastern Christianity of the second and third centuries CE understood the figure of this biblical, unique heroine.

DE

Das biblische Buch Judith, ein Produkt der jüdischen Kultur, gehört zum griechischen Kanon der Septuaginta. Diese Studie konzentriert sich auf die frühen Interpretationen dieses Buches in der ostchristlichen Tradition, insbesondere in den Werken von Clemens von Alexandria und Origenes. Beide Werke zeigen, wie kreativ und weise das östliche Christentum im zweiten und dritten Jahrhundert u. die Figur dieser einzigartigen biblischen Heldin verstehen.

PL

Biblijna księga Judyty, będąca wytworem kultury żydowskiej, należy do greckiego kanonu Septuaginty. Niniejsze studium koncentruje się na wczesnych interpretacjach tej książki w tradycji wschodniego chrześcijaństwa, zwłaszcza w dziełach Klemensa z Aleksandrii i Orygenesa. Obydwa dzieła pokazują, jak twórczo i mądrze chrześcijaństwo wschodnie w drugim i trzecim wieku n.e. rozumiało postać tej tak wyjątkowej biblijnej bohaterki.

9

Małżeństwo i rodzina w starożytnym Kościele. Refleksja ojców Kościoła

67%

Wygralak P.

Teologia i Moralność

|

2016

|

vol. 11

|

issue 2(20)

27-39

EN

The article outlines the teaching of the Church fathers on marriage and family. Although ancient priests valued life in virginity more, they also saw the fulfillment of God's will in the relationship of a man and a woman. The primary purpose of marriage was the procreation and education of offspring. The Church fathers pointed out that an important part of education was to protect children from the bad influence of the environment and to give them a good examples of parents and educators. It should be emphasized that both the priests and the law of the early Church strongly condemned killing of unborn children.

PL

W artykule przedstawiono zarys nauczania ojców Kościoła na temat małżeństwa i rodziny. Starożytni duszpasterze, chociaż bardziej cenili życie w dziewictwie, to jednak w związku mężczyzny i kobiety widzieli również wypełnienie woli Bożej. Podstawowym celem zawarcia związku małżeńskiego było zrodzenie i wychowanie potomstwa. Ojcowie zwracali uwagę, że ważnym elementem wychowania była ochrona dzieci przed złym wpływem środowiska oraz dobry przykład rodziców i wychowawców. Należy podkreślić, że zarówno duszpasterze, jak i prawo Kościoła starożytnego, zdecydowanie potępiały zabijanie dzieci nienarodzonych.

10

Argumentacja z Pisma Świętego i tradycji Kościoła pierwszego tysiąclecia w „Wyznaniu augsburskim” (1530)

67%

Sojka J.

Rocznik Teologiczny

|

2013

|

vol. 55

|

issue 1-2

47-66

EN

The article presents and analyses the argumentation used by Philip Melanchthon in Confessio Augustana. Description of the arguments from its first part were ordered according to the argumentation categories referring to 1.The Holy Scripture; 2. Ecumenical councils; 3. Symbolicum Apostolicum and Athanasianum; 4. Church Fathers and early Christian writers; 5. rejection of erroneous teachings. Among the arguments from the second part, one can distinguish those referring to: 1.The Holy Scripture; 2. Church Fathers and early Christian writers; 3. norms of canonical Law. The analysis has shown the first and foremost, and in some cases exclusive significance of argumentation from the Scripture, while in the second part of the Confession one can observe an aspiration to use various types of argumentation as widely as possible.

PL

Artykuł przedstawia i analizuje argumentację zastosowaną przez Filipa Melanchtona w tekście Confessio Augustana. Omówienie argumentów z jego części pierwszej uporządkowano według kategorii argumentacji odwołujących się do: 1. Pisma Świętego; 2. soborów powszechnych; 3. Symbolum Apostolicum i Athanasianum; 4. ojców Kościoła i pisarzy wczesnochrześcijańskich; 5. odrzucenia błędnych nauk. Wśród argumentów części drugiej wyznania wyróżniono odwołania do: 1. Pisma Świętego; 2. ojców Kościoła i pisarzy wczesnochrześcijańskich; 3. norm kanonicznych. Przeprowadzona analiza wykazała pierwszorzędne, a w kluczowych miejscach wyłączne, znaczenie argumentacji z Pisma Świętego, przy czym w części drugiej wyznania widać dążenie do jak najszerszego wykorzystania różnych typów argumentacji.

11

Biblioteka Uniwersytecka KUL jako warsztat pracy izydorianisty na podstawie własnych doświadczeń

67%

Krynica T.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2016

|

vol. 105

103-124

EN

KUL Library constitutes an excellent workplace for scholars from many fields, including theologians, historians, philologists who study the achievements of Isidore of Seville - a great erudite, author of the famous Etymologiae, an outstanding teacher and tutor of medieval Europe. The library collection includes all his scriptures, edited by J.P. Migne (volumes 81-83 of Patrologiae Latinae), also in the form of critical editions in recent collections and series. In addition, it has numerous publications, although published before 1990, dedicated to the life and legacy of Isidore, primarily by J. Fontaine, as well as the works referring to the times and cultural environment of the encyclopaedist. Isidore was a compiler, so it is crucial for a researcher dealing with Isidore to be acquainted with his sources - works of classical authors and Christians, Greek and Latin writers and poets, which are also in the collections of KUL Library. The Bishop of Seville’s knowledge was of a literary character, but related to God and the whole world created by him. The library contains the literature necessary for the researcher, who, wishing to understand Isidore-a specialist, should educate himself in these fields of knowledge on which Isidore worked. Difficulties arising from the lack of necessary publications in the library are effectively resolved by taking advantage of the effectively functioning Interlibrary Loan. In recent years, KUL Library has been enriched with modern tools such as the Electronic Card Catalog and Digital Library. Providing access to scientific databases enables readers to find works on Isidore, which are written in the most remote corners of our planet. The staff of the Library deserve special gratitude. They are consistently competent, helpful and dedicated to their work. Their knowledge and kindness are the second – apart from the extensive collection - magnet which attracts numerous readers (also the ones working on Isidore) to KUL Library from all over the country.

12

Wpływ świętych oraz mistrzów wiary na osobę i nauczanie Josepha Ratzingera - Benedykta XVI

59%

Wójtowicz M.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2021

|

vol. 40

|

issue 2

125-138

EN

The objective of this article is to show the influence of selected saints and masters of faith on the person and teaching of Cardinal Joseph Ratzinger - Benedict XVI. It attempts to analyse the teachings of Cardinal Joseph Ratzinger and his theological speeches as Pope Benedict XVI in terms of the relationship between ecclesiology and holiness. The article consists of four sections. In the first section, Benedict XVI’s close relationship with the truly Holy God and the only Source of all holiness was shown. Then, the reality of communio sanctorum and Joseph Ratzinger’s bond with the saints were discussed. In the third section, the teaching of Benedict XVI on the lives of saints was referred to. In turn, the last section discusses the liturgy of the Church, which according to Benedict XVI has a key task on the way to achieving holiness.

PL

Celem artykułu jest ukazanie wpływu wybranych świętych i mistrzów wiary na osobę i nauczanie kard. Josepha Ratzingera - Benedykta XVI. Podjęto próbę analizy nauczania kard. Josepha Ratzingera oraz jego teologicznych przemówień już jako papieża Benedykta XVI pod kątem związku eklezjologii ze świętością. Artykuł składa się z czterech punktów. W punkcie pierwszym została ukazana bliska relacja Benedykta XVI z Bogiem prawdziwie świętym i jedynym źródłem wszelkiej świętości. Następnie omówiono rzeczywistość communio sanctorum oraz więź Josepha Ratzingera ze świętymi. W punkcie trzecim zostało przytoczone nauczanie Benedykta XVI dotyczące życia świętych. Z kolei w ostatnim punkcie omówiono liturgię Kościoła, która w ujęciu Benedykta XVI, odgrywa kluczową rolę w drodze do osiągnięcia świętości.

13

Unterwegs zu heiligen Orten – alte und neue Wallfahrtskritik im Christentum als Inspiration für die Pilgerpastoral

51%

Hastetter M. C.

Polonia Sacra

|

2015

|

vol. 19

|

issue 4(41)

39-68

DE

Angesichts der Pilgerschaft als religiösem Phänomen in den drei große monotheistischen Religionen geht die Autorin der Pilgerkritik in den Schriften der frühen Kirchenväter nach. Die dort nachweisliche Verschiebung von der äußeren zur inneren Wallfahrt lässt sich heute wieder im Katechismus der Katholischen Kirche feststellen. Von dort aus werden Konsequenzen für die pastorale Begleitung von Pilgern diskutiert hinsichtlich der Wallfahrtsmotivation, dem heiligen Ort, den Überschritt von der äußeren zur inneren Wallfahrt wie auch ökumenischen Aspekten.

EN

According to the religious phenomenon of pilgrimage in the monotheistic religions the author references to the criticism of pilgrimage in the early church fathers. Their shifting of the focal point from the extern to an interior pilgrimage can also be considered today in the Catechism of the Catholic Church. From there consequences concerning the motivation to Christian pilgrimage, the locus sacer, the transitus from extern to interior pilgrimage as well as ecumenical aspects are discussed for the pastoral accompaniment of pilgrims.

PL

Autorka prezentuje krytykę zjawiska pielgrzymowania w monoteistycznych religiach podejmowaną przez wczesnych ojców Kościoła. Jej wielostronne podejście do centralnego zagadnienia, obejmujące zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne aspekty problemu, poddano refleksji w świetle Katechizmu Kościoła katolickiego. Wychodząc od kwestii motywacji pielgrzymowania, zagadnień odnoszących się do miejsc świętych jako celu pielgrzymowania, zjawiska ewoluowania świadomości pielgrzymów (od pielgrzymowania fizycznego ku duchowemu), jak też aspektów ekumenicznych, artykuł omawia problemy duszpasterstwa pielgrzymkowego.

14

Wyznanie wiary w muzyce liturgicznej Kościoła w ujęciu Benedykta XVI (Josepha Ratzingera)

43%

Szulc M. J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2013

|

issue 20

255-264

PL

Joseph Ratzinger przekonuje, iż muzyka zajmuje znaczące miejsce w liturgii Kościoła, a tym samym w Jego wyznaniu wiary. Samą liturgię opisuje priorytetowo kategorią przejścia, podkreślając bezustanne uobecnianie w niej kosmicznego wydarzenia Paschy Pana oraz osobistego samoprzekraczania siebie, które ona implikuje. Śpiew i muzyka stanowią centralną oś tego procesu. Jako nieodzowny element credo towarzyszą Wspólnocie uczniów Chrystusa od cza-sów synagogi. Do dziś Psalmy są punktem odniesienia dla treści i formy muzyki liturgicznej, chociaż na przestrzeni wieków ową dziedzinę działalności eklezjalnej dotykały rozmaite wypaczenia. Papież senior, omawiając współczesne tego typu zjawiska, przedstawia dwa skrajne podejścia, które nazywa purytańskim funkcjonalizmem (charakteryzuje je zredukowanie muzyki do jej najprostszych form w celu jak największego zaktywizowania wiernych) oraz funkcjonalizmem dostosowania (występuje tu dbałość o wysoką jakość utworów, lecz z zerwaniem więzi z wymogami liturgii). Historyczne sięgają one czasów Ojców Kościoła. Złoty środek w tej kwestii stanowi zaaplikowanie do muzyki należycie zinterpretowanego dogmatu chalcedońskiego. Ostatecznie jej celem jest oddanie chwały Bogu w wierze przez żywe spotkanie Ducha Pana i dialog w Nim, czyli uduchowienie w Miłości.

EN

Joseph Ratzinger argues that music has a significant place in the liturgy of the Church, and thus in the profession of faith. He describes the liturgy using, above all, the term of transition: highlighting a continual re-presentation of the cosmic event of the Passover of the Lord and the personal self-transition, which influences lives of the participants. Singing and music are central axis of the process mentioned and as essential elements of the creed have accompanied the Community of Christ`s disciples since the synagogue period. To date, the Psalms are a reference point for the content and form of liturgical music, although over the centuries that area of church activity has been affected by various negative factors. Pope Emeritus, discussing contemporary problems in this case, presents two extreme approaches: he calls them the puritanical functionalism and the functionalism of adjustment. From the historical point of view they have their roots in the times of the Church Fathers. The only way to solve that kind of polarization is to apply a well interpreted dogma of Chalcedon to liturgical music. Finally, its aim is to worship God through the dialogue of love with the Holy Spirit.

15

Apostola Apostolorum : Maria Magdalena w nauczaniu Ojców Kościoła

43%

Krawczyk M.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2020

|

issue 27

151-160

PL

Papież Franciszek, ogłaszając swoją decyzję o podniesieniu do rangi święta obchodów liturgicznych dedykowanych Marii Magdalenie, chciał przypomnieć o tej wyjątkowej postaci w historii Kościoła, której przykład życia emanuje także na obecną wspólnotę. Jest to również okazja do wyjaśnienia nieporozumień związanych z jej życiem. Jest to możliwe po zapoznaniu się z nauczaniem ojców Kościoła Zachodniego odnoszącym się do św. Marii Magdaleny i jej wyjątkowej misji jako „apostołki Apostołów”.

EN

Pope Francis, announcing his decision to raise the rank of liturgical celebrations dedicated to Mary Magdalene, wanted to recall this exceptional figure in the history of the Church, whose example of life emanates also on the present community. It is also an opportunity to clear up the misunderstandings surrounding her life. It is possible after getting acquainted with the teaching of the Fathers of the Western Church on St. Mary Magdalene and her unique mission as “apostle of the Apostles”.

Refine search results

Metafory konceptualne wyrażające wiarę w życie wieczne w tekstach reprezentatywnych

"Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki" (Hbr 13, 8)

Wspólnotowy charakter sakramentu Eucharystii

Listy pasterskie w posłudze słowa biskupa Jerzego Ablewicza

Zachodni ojcowie Kościoła w katechezie biblijnej : św. Ambroży

„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój” (Mt 5,9) w interpretacji ojców Kościoła

L’ermeneutica del sensus fidei in Joseph Ratzinger

The Book of Judith in the Works of Clement of Alexandria and Origen

Małżeństwo i rodzina w starożytnym Kościele. Refleksja ojców Kościoła

Argumentacja z Pisma Świętego i tradycji Kościoła pierwszego tysiąclecia w „Wyznaniu augsburskim” (1530)

Biblioteka Uniwersytecka KUL jako warsztat pracy izydorianisty na podstawie własnych doświadczeń

Wpływ świętych oraz mistrzów wiary na osobę i nauczanie Josepha Ratzingera - Benedykta XVI

Unterwegs zu heiligen Orten – alte und neue Wallfahrtskritik im Christentum als Inspiration für die Pilgerpastoral

Wyznanie wiary w muzyce liturgicznej Kościoła w ujęciu Benedykta XVI (Josepha Ratzingera)

Apostola Apostolorum : Maria Magdalena w nauczaniu Ojców Kościoła