Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Results found: 1

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  oldest relics of the Uralic languages
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The purpose of the article is a synthetic description of the genesis and peculiarity of the oldest Permian writing — the anbur (abur) from 1372, created by St. Stephen of Perm (Hrap). Old Permian linguistic scripts belong to the oldest, after Hungarian, in the history of Ugro-Finnish (Uralian) literature. The anbur was developed on the basis of Cyrillic graphics, the Greek alphabet and Old-Permian runic tradition, the so-called pas. However, the origin of the writing has not been explained yet. Scholars point at similarities of the signs of the anbur to the alphabets of Caucasian languages (especially the phonemic Old Georgian writing) and Old Armenian, and even Aramaic; they also argue for its connections with Iranian linguistic systems (there is a possibility of existence in old Perm of a literature of Persian provenience) and similarities to an Old Indian consonantal system of writing of a liturgical nature — the brahmi from XIII century BC. Recently it was discovered that the graphonimics (names of the letters) of the anbur constitutes a semantic coherence. St. Stephen had given his alphabet a numerical form. The Author presents the few surviving Old Permian scripts of writing (recordings of uninterrupted texts), which include lists of alphabets, inscriptions above icons, insertions in Russian manuscripts from the XV–XVI centuries.
RU
и xaрактера анбура (абура) — первой древнепермской (древнекоми) письменности, созданной в 1372 году св. Сфефаном Пермским (Храпом). Анбур относится к старейшим, уступая лишь венгерским, памятникам финно-угорской (уральской) письменности. Он создан на основе графики кириллицы, греческого алфавита и древнепермской рунической символики, т.е. пасов. Происхождение этой азбуки пока в полной мере не выяснено. Ученые прослеживают сходство знаков анбура с алфавитами кавказских (точнее с древнегрузинским звуковым алвафитом), древнеармянского, и даже арамейского языков; некоторые доказывают также связи с иранскими языковыми системами (вероятно в древней Перми существовала письменность персидского происхождения) и сходство с древнеиндийской письменностью литургического характера — брахми с XIII в. д.н.э. В последние годы в палеографии было обнаружено, что графонимика анбура представляет собой семантически значимую целостность. Св. Стефан придал своей азбуке вид числовой системы, подобно тому, как это имело место в византийской и кириллической (славянской) системах письма. Автор статьи представляет древнепермские памятники письменности, к которым восходят алфавитные списки, иконографические надписи, приписки в рукописях с XV–XVI вв.
PL
Celem artykułu jest syntetyczny opis genezy i specyfiki najstarszego pisma permiackiego - anburu z 1372 roku, którego twórcą jest misjonarz św. Stefan z Permu (Hrap). Zabytki językowe staropermskie należą do najstarszych po węgierskich w historii literatury ugrofińskiej (uralskiej). Anbur powstał na bazie grafiki cyrylicy, alfabetu greckiego i staropermskiej symboliki runicznej, czyli tzw. pasów (pas). Geneza pisma nie została jednak wyjaśniona. Uczeni wykazują zbieżności znaków anburu z alfabetami języków kaukaskich (w szczególności głoskowego pisma starogruzińskiego) i staroormiańskiego, a nawet aramejskiego; udowadniają oni również związki z irańskimi systemami językowymi (prawdopodobieństwo istnienia w dawnym Permie piśmiennictwa pochodzenia perskiego) oraz zbieżności ze staroindyjskim spółgłoskowym pismem o charakterze liturgicznym — brahmi z XIII w. p.n.e.. Niedawno odkryto, iż grafonimika (nazwy liter) anburu stanowi semantyczną spójność. Św. Stefan nadał abecadłu postać liczbową. Autorka wymienia nielicznie zachowane staropermskie zabytki piśmienicze (zapisy tekstów ciągłych), do których zalicza się spisy alfabetów, napisy nad ikonami, dopiski w ruskich rękopiśmiennych księgach z XV–XVI wieku.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.