Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 15

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  open-air museum
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Národopisná vesnice z roku 1895. Ztracené dědictví prvního středoevropského muzea v přírodě

100%
Smrčka V., Smrčka A.
Národopisný věstník
|
2020
|
vol. 37_(79)
|
issue 2
87-112
EN
In the text, the authors demonstrate that a Czech open-air museum was founded in Prague in 1895, well ahead other European countries. It was the first open-air museum in the then Europe south of Scandinavia. It was far ahead of its time also through the connection with a large collection museum. The original exhibition village changed into a permanent open-air museum. The Czech "skansen", likewise the Swedish one, meant an inspiration for further exhibition and museum projects. From the very beginning of the existence of an ethnographic village at the Czechoslavic Ethnographic Exhibition, it was planned to maintain it. For subsequent six years, the village was used for ethnographic and cultural purposes, just as current open-air museums are. Its spaces were not closed and non-functional. For this reason, we could consider the ethnographic village to be “wooden heritage”, which does no longer exist now. Despite its uniqueness, and scholar, social and cultural benefits, the ethnographic village from the year 1895 has not survived. Its extinction in the year 1901 was caused by a wood-decay fungus. The authors believe there is still a possibility of renewing this ethnographic village
2
Publication available in full text mode
Content available

Reconstruction and Making Archaeological Sites Available to the Public – the Case of the Early Medieval Sites in Nitra and Bojná

100%
Ruttkay M., Pieta K., Robak Z.
Analecta Archaeologica Ressoviensia
|
2018
|
vol. 13
171–186
EN
Great Moravian monuments have attracted special attention of both professionals and laypeoplefor a long time. In this paper we focus on only two of the Great Moravian sites studied at the Institute of Archaeology, Slovak Academy of Sciences (IA SAS ). One of the locations is Nitra, the former seat of Great Moravian dukes and Hungarian kings founded in 828. In the 9th century, the town was a large political and cultural centre. Relics from this period (such as remains of fortifications and sacral buildings) can be found on the castle hill and in the area of old military barracks situated in the foothills of Zobor. Unfortunately, some of the relics have been irreversibly lost due to the intense growth of the city and related construction activities. The second site is Bojná, with an agglomeration of five earth fortifications. The most significant of these is a twelve-hectare hillfort of Valy, where we have reconstructed or marked the most interesting historical constructions in situ. Here, visitors can see reconstructions of one of the gates, fragments of the impressive fortifications, and dwellings located inside the hillfort. In the village centre, they can also visit an archaeological museum. Each year, thanks to successful cooperation with local communities and representatives of municipalities, the sites and their history are revived during Nitra Days or the St. Cyril and Methodius Day
3
Content available remote

Čtyřicet let Národopisného muzea Slánska v Třebízi

86%
Jiřikovská V.
Národopisný věstník
|
2016
|
vol. 33_(75)
|
issue 2
94-102
EN
The Ethnographic Museum of the Slaný Area in Třebíz was opened to the public in 1975. The museum includes farmsteads and buildings around a village green, which have been preserved and repaired in their original place. In 1995, the village centre was announced a village conservation area. In the course of museum´s development, a lot of important experts cooperated with the museum, whose focus was on the research into and documentation of regional settlements and buildings. The resulting studies, books and short articles give information about typical mostly two-storeyed village buildings built of stones, building elements proving the age of the buildings, surviving documents of half-timbered structure, and about courtyard balconies, gates and other parts of rural buildings. The documentation of village settlements, which was organized by the National Heritage Institute, brought about many valuable documents as well. The results of this documentation were presented at several exhibitions. The Ethnographic Museum of the Slaný Area in Třebíz enjoys the visitors´ interest, however, it does not collect new knowledge about folk culture; that means about village buildings. Monitoring of the development and currentconditions of settlements could undoubtedly bring about interesting and valuable results.
4
Content available remote

Využití a smysl “experimentální“ a “aplikované“ etnografie

86%
Michalička V.
Národopisný věstník
|
2009
|
vol. 26_(68)
|
issue 1
39-44
EN
The terms “experimental” and “applied” anthropology express substance of methods of acquiring information, their verification and subsequent use within the frame of historical facts leading to potential presentation forms. “Experimental” and “applied” ethnography can be used for the purposes of building cultural memory which is mediated and accessible to the public. This experiment is a great contribution to the ethnographical study because it shows weak points in existing documentation and it is able to create necessary analogies. “Applied” ethnography uses assembled data for reconstruction of some elements of the past. Application of ethnographical knowledge can result in a realistic reconstruction of historic environment. Acquisition of ethnographic data, their verification, filling in blank spaces and subsequent application of knowledge in reconstruction of specific historical phenomena enables active presentation to the public. Experimental reconstruction can significantly influence e.g. the issue of museum expositions and cinematization of historical subjects, etc.
5
Publication available in full text mode
Content available

Historia powstania i kształtowania się księgozbioru muzealnego i zasobu archiwalnego Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie” na przestrzeni lat 1969–2019 w kontekście specyfiki muzeów na wolnym powietrzu w Polsce

86%
Zacharyasz E.
Rocznik Muzeum "Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie"
|
2020
|
vol. 8
|
issue 8
80-107
PL
Artykuł jest pierwszą próbą przedstawienia historii powstania i kształtowania się zasobu archiwalnego Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie” oraz księgozbioru muzealnego na przestrzeni lat 1969–2019 z uwzględnieniem specyfiki muzeów na wolnym powietrzu w Polsce. Niniejsze opracowanie powstało głównie na podstawie dokumentów przechowywanych w archiwum zakładowym MGPE. Ważne informacje zawarte były również w artykułach różnych autorów związanych z realizacją badań terenowych budownictwa drewnianego, stroju i folkloru prowadzonych na Górnym Śląsku w latach 1952–1963, opracowaniach naukowych zamieszczonych w czasopismach i wydawnictwach ciągłych. Cenny był również materiał wspomnieniowy uzyskany w czasie rozmów z osobami, które uczestniczyły w tych badaniach oraz pracach związanych zarówno z powstaniem założeń projektowych i realizacyjnych zagospodarowania przestrzennego, jak i budową muzeum.
EN
The article is the first attempt to present the history of the creation and development of the archival resource the Museum “Upper Silesian Ethnographic Park in Chorzów” and the museum’s book collection in the years 1969–2019, taking into account the specificity of open-air museums in Poland. This study was based mainly on documents stored in the museum’s archives. Important information was also contained in articles by various authors related to the field research on wooden construction, clothing and folklore conducted in Upper Silesia in years 1952–1963, as well as in scientific studies published in journals and periodicals. Furthermore, the memoirs obtained during interviews with people who participated in these studies and works related to both the design and implementation assumptions of the spatial planning, and the construction of the museum were also highly valuable.
6
Publication available in full text mode
Content available

Dziedzictwo kulinarne i jego miejsce w turystyce etnograficznej na przykładzie muzeów skansenowskich

86%
Orłowski D., Woźniczko M.
Zagadnienia Doradztwa Rolniczego
|
2019
|
issue 4 (98)
116-130
PL
W opracowaniu zaprezentowano zjawisko turystyki etnograficznej w świetle literatury naukowej, następnie omówiono wybrane lekcje muzealne prezentujące zagadnienia pożywienia ludowego, a na zakończenie przedstawiono wydarzenia folklorystyczne promujące wiejskie dziedzictwo kulinarne, które stanowią element oferty turystyki etnograficznej w muzeach skansenowskich.
EN
The study presented the phenomenon of ethnographic tourism in the light of scientific literature, then it discussed selected museum lessons presenting the issues of folk food, and finally it presented folklore events promoting rural culinary heritage, which are part of the ethnographic tourism offer in open-air museums.
7
Content available remote

THE SKANSEN MUSEUM OF COMMUNIST MONUMENT SCULPTURE IN BUDAPEST

86%
Markowski M.
Muzealnictwo
|
2013
|
vol. 54
224-231
EN
Memento Park, an extraordinary museum of the past epoch, is situated on the peripheries of Budapest. The Museum, created soon after the fall of communism in Hungary, features monumental sculptures executed in different periods of communist rule. For years, they were displayed in the Hungarian capital. The Park is not large, and wide gravel avenues lead the visitor to successive exhibits. Statues inside the Museum are arranged on the outer sides of circular avenues. Four sites feature specially built clinker brick walls displayingz commemorative tablets. The majority of the sculptures collected in the Park have been placed on pedestals specially adapted for the needs of the exposition. The largest exhibits include a fragment of a monument executed in 1969 to mark the fiftieth anniversary of the establishment of the Hungarian Soviet Republic. Exhibits on show at Memento Park also portray Hungarian communists. Inside the complex we come across monuments commemorating Georgi Dymitrov, Hungarian-Soviet friendship and Soviet war heroes. The Budapest Park is a Skansen museum since the exhibits are presented in open-air conditions. The second argument is the fact that the gathered monuments date back to a period that ended at the turn of 1989, while the task of a typical Skansen museum involves depicting a world that is becoming part of the past. Despite the fact that the Museum is not a reconstruction of a town planning configuration or architecture, by amassing communist monuments it salvaged them from destruction. In this manner exhibits in Memento Park constitute a local legacy depicting public art and themes accepted by the Hungarian authorities of the period.
8
Content available remote

MUZEUM BUDOWNICTWA LUDOWEGO W SANOKU PO 55 LATACH

86%
Ginalski J., Ossadnik H., Krowiak M.
Muzealnictwo
|
2013
|
vol. 54
102-110
PL
Muzeum Budownictwa Ludowego (MBL) w Sanoku jest samorządową instytucją kultury o charakterze naukowo-badawczym, gromadzi dobra kultury w zakresie tradycyjnej kultury ludowej wiejskiej i miejskiej, przemysłu ludowego oraz sztuki i rzemiosła artystycznego. Organizuje ekspozycję muzealną na wolnym powietrzu obiektów tradycyjnego budownictwa, przemysłu oraz innych obiektów związanych z kulturą ludową Podkarpacia.Park Etnograficzny w Sanoku, malowniczo położony na prawym brzegu Sanu u podnóża Gór Słonnych, należy do najpiękniejszych muzeów na wolnym powietrzu w Europie. Został założony w 1958 r. i pod względem liczby obiektów jest największym skansenem w Polsce. W MBL w Sanoku prezentowana jest kultura polsko-ruskiego (ukraińskiego) pogranicza wschodniej części polskich Karpat (Bieszczady, Beskid Niski) wraz z pogórzami. Poszczególne grupy etnograficzne: Bojkowie, Łemkowie, Pogórzanie i Dolinianie reprezentowane są w oddzielnych sektorach ekspozycyjnych, znakomicie dostosowanych do fizjografii terenu.Odtwarzając typowe układy zabudowy wsi i zagospodarowania zagród, na terenie muzeum zgromadzono ponad 150 obiektów budownictwa drewnianego z okresu od XVII do XX wieku. Obok budynków mieszkalnych, mieszkalno-gospodarczych i gospodarczych, w Parku znajdują się również obiekty sakralne: kościoły i kilka malowniczych kapliczek, obiekty użyteczności publicznej (szkoła wiejska, zajazd) oraz przemysłowe (młyn wodny, wiatraki, kuźnie). W Parku Etnograficznym urządzono wspaniałą stałą ekspozycję malarstwa ikonowego – „Ikona karpacka”. Na powierzchni 250 m2 zaprezentowano ponad 200 ikon (od XV do XX w.), ukazujących pełny obraz rozwoju tego typu malarstwa w strefie polskich Karpat. Dopełnieniem działalności wystawienniczej są wystawy czasowe organizowane głównie w oparciu o zbiory własne. Muzeum prowadzi znaczącą działalność wydawniczą – systematycznie ukazują się „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego” oraz „Acta Scansenologica” .Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku posiada Oddział Terenowy – drewnianą cerkiew, położoną w oddalonym o ok. 20 km od Sanoka – Uluczu. Usytuowana na szczycie stromej góry, w miejscu naturalnie obronnym, otoczona wałami, należy do najstarszych (1659) i najpiękniejszych zabytków architektury cerkiewnej w Polsce, w której wnętrzu widnieją pozostałości XVII-wiecznej polichromii.Roczna frekwencja w Parku Etnograficznym należy do największych w muzeach skansenowskich w Polsce i w 2012 r. wyniosła 143 224 osoby.
9
Content available remote

SKANSEN KOMUNISTYCZNEJ RZEŹBY POMNIKOWEJ W BUDAPESZCIE

86%
Markowski M.
Muzealnictwo
|
2013
|
vol. 54
224-231
PL
Na obrzeżach Budapesztu znajduje się osobliwe muzeum minionej epoki – Memento Park. Obiekt ten został wybudowany niedługo po upadku komunizmu na Węgrzech. Znajdują się tam monumentalne rzeźby, które powstały w różnych okresach rządów komunistycznych. Obiekty te przez lata stały na terenach publicznych węgierskiej stolicy. Park nie jest dużym obiektem. Pomiędzy kolejnymi pomnikami i tablicami prowadzą zwiedzającego szerokie, wysypane żwirem aleje. Zgromadzone wewnątrz obiektu pomniki zostały rozstawione po całym terenie obiektu po zewnętrznych stronach kolistych alejek. W czterech punktach zostały specjalnie zbudowane ściany z klinkierowej cegły, w które wmurowano pamiątkowe tablice. Większość rzeźb, które trafiły do tego parku zostało ustawionych na dopasowanych do potrzeb ekspozycji postumentach.Do największych gabarytowo pomników należy fragment pomnika powstałego w 1969 roku dla uczczenia pięćdziesiątej rocznicy utworzenia Węgierskiej Republiki Rad. Wśród pomników, które zostały wyeksponowane w Memento Park znajdują się również pomniki poświęcone węgierskim komunistom. Wewnątrz kompleksu znajdziemy również pomniki poświecone Georgijowi Dymitrowowi, przyjaźni węgiersko–radzieckiej oraz pomniki ku czci bohaterstwa radzieckiego. Znajdujący się w Budapeszcie park jest swego rodzaju skansenem. Za przypisaniem go do grupy muzeów typu skansenowskiego przemawia fakt, że na jego terenie obiekty prezentowane są pod gołym niebem. Drugim argumentem jest fakt, iż zgromadzone wewnątrz pomniki powstały w czasie, którego kres nastąpił na przełomie 1989 i 1990 roku, a zadaniem skansenów jest pokazywanie świata, który odchodzi do przeszłości. Pomimo, że obiekt ten nie jest miejscem rekonstrukcji układu urbanistycznego, czy architektury to instytucja ta gromadząc komunistyczne pomniki ocaliła je od zniszczenia. W ten sposób zgromadzone w Memento Park pomniki są lokalnym dziedzictwem pokazującym rodzaj sztuki publicznej oraz tematy jakie były akceptowane przez ówczesne władze węgierskie.
10
Content available remote

THE RURAL ARCHITECTURE MUSEUM OF SANOK 55 YEARS LATER

86%
Ginalski J., Ossadnik H., Krowiak M.
Muzealnictwo
|
2013
|
vol. 54
102-110
EN
The Rural Architecture Museum (MBL) in Sanok is a self-government cultural institution fulfilling scientific-research functions and collecting cultural property within the range of traditional folk and town culture, the crafts and rural industry. It organizes an open-air exposition of examples of traditional architecture, industry and other exhibits associated with the folk culture of the Sub-Carpathian region. The Ethnographic Park in Sanok, picturesquely situated on the right bank of the San at the foot of the Słonne Mts. is one of the most beautiful open-air museums in Europe. It was established in 1958 and due to the number of exhibits is the largest Skansen museum in Poland. The MBL in Sanok displays the culture of the Polish-Ru-thenian (Ukrainian) borderland in the eastern part of the Polish Carpathian Mts. (Bieszczady, Beskid Niski) together with the highlands. Particular ethnographic groups: the Bojko, Łemko, Pogórzanie and Dolinianie peoples are rep-resented by separate exposition sectors, well adapted to the lay of the land. Recreating typical configurations of a village and farmsteads the Museum collected about 150 examples of wooden architecture from the seventeenth to the twentieth century. Next to residential, residential-utility and utility buildings the Park also includes sacral edifices: churches and several picturesque shrines, public utility buildings (a village school, an inn) and industrial buildings (a water mill, windmills and smithies). The Ethnographic Park features a magnificent permanent exhibition of icons – “The Carpathian icon”. A showroom 250 m2 large contains more than 200 icons (from the fifteenth to the twentieth century), illustrating the development of this genre in the Polish Carpathian Mts. The exhibits are supplemented with temporary shows organized upon the basis of the Museum’s own collections. The Museum is engaged in significant publication undertakings – it systematically issues “Materiały Muzeum Bu-downictwa Ludowego” and “Acta Scansenologica”. The Rural Architecture Museumpossesses a local branch – a wooden church in Ulucz some 20 km s from Sanok. Located on a steep mountain slope, on a site with natural defensive functions and surrounded with mounds, this is one of the oldest (1659) and most impressive monuments of Uniate architecture in Poland; the interior displays traces of seventeenth-century polychrome. The annual number of visitors touring the Ethnographic Park is the largest of all Skansen museums in Poland, and in 2012 totalled 143 224 persons.
11
Publication available in full text mode
Content available

SKANSEN JAKO PRODUKT TURYSTYCZNY. ANALIZA WYBRANYCH PRZYKŁADÓW

72%
Werczyński D.
Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja
|
2014
|
issue 1(13)
157-177
PL
Opracowanie jest próbą oceny funkcjonowania wybranych polskich skansenów jako produktów turystycznych. W tym celu wybrano trzy znaczące placówki: w Tokarni, Sanoku i Olsztynku. Ocena została określona, opierając się na analizie oferty i ruchu turystycznego. Jak się okazuje, skanseny to nie tylko miejsca promujące kulturę, lecz także dynamicznie rozwijające się atrakcje. Bogata oferta w postaci wystaw czy lekcji muzealnych jest coraz częściej uzupełniana o inne propozycje dla turystów (np. lokalną kuchnię, nocleg). Duża aktywność placówek powoduje, że skanseny stają się dojrzałym produktem turystycznym, który rywalizuje z innymi atrakcjami turystycznymi istniejącymi na rynku.
EN
The study is an attempt to provide some Polish open-air museums as tourism products. There were selected three important institutions: in Tokarnia, Sanok and Olsztynek. Analysis of the tourist offers and tourist functions performed by the detailed examinations of the volume of tourist traffic. Open-air museums are not only places that promote the culture, but also are developing tourist attractions. Offers are rich in the exhibitions and museum lessons, but more and more important is the wide range of other proposals (eg. local cuisine, accommodation). These described activities are responsible for creation open-air museums as mature tourist products, which competition with the other attractions in todayʼs market.
12
Publication available in full text mode
Content available

The exhibition “Village and Small Town” and the “Borderland Town” in Biłgoraj. Rescuing memory or falsifying the history of an image of a Polish traditional landscape

72%
Tejszerska A.
Architectus
|
2021
|
issue 1(65)
39-48
EN
The aim of the article is the presentation and critical assessment of a development called “The town on the trail of cultures” or “Borderland Town” currently created in Biłgoraj. The main subject of the research is a contemporary composition, which is a free interpretation of historical architecture, in many respects far from factual credibility, but aspiring to be a tourist and cultural destination. The idea of building these houses and commercial properties was to replicate the traditional wooden small-town architecture of the region. Alongside them, of great interest to tourists, are replicas or copies of historic public buildings and places of worship, characteristic of the ethnic diversity of the eastern areas of the First and Second Polish Republic. The emerging district was evaluated in the context of the role of architecture in building local and national identity and the danger, from an educational point of view, of falsifying history. The architectural form and urban layout of the project, as well as its ideational premises was analysed. Special attention was paid to the noble objectives that accompanied the creation of the complex, and their convergence with the intentions of the architects who a century ago shaped the forms of the Polish national style. At the same time, the negative consequences of creating a peculiar hybrid of a historicizing but still contemporary composition and a kind of open-air museum, which should be characterized by reliable compliance with the facts, were shown. This type of procedure has led to creating an illusion of an authentic historic settlement, its falsification and popularisation of a distorted image of an historic town. The work was based on in-situ studies as well as analyses of archival illustrations and textual material and research into the authentic, historical architecture of the region, which was to serve as a model for the designed complex.
PL
Celem artykułu jest prezentacja i wieloaspektowa, krytyczna ocena realizowanej obecnie w Biłgoraju inwestycji określanej mianem „miasteczka na szlaku kultur” bądź „miasteczka kresowego”. Przedmiotowe założenie to współczesna kompozycja stanowiąca wolną interpretację zabudowy historycznej, pod wieloma względami daleka od faktograficznej wiarygodności, a pretendująca do roli destynacji turystyczno-kulturowej. Mieszkaniowo-usługowe założenie, nawiązujące zewnętrzną formą do tradycyjnej drewnianej małomiasteczkowej architektury regionu, uzupełniane jest – stanowiącymi atrakcje turystyczne – replikami bądź kopiami historycznych obiektów użyteczności publicznej i kultu, charakterystycznych dla etnicznego bogactwa wschodnich obszarów I i II Rzeczypospolitej. Powstający kompleks oceniono zarówno w kontekście roli architektury w budowaniu tożsamości lokalnej i narodowej, jak i niebezpieczeństwa zafałszowania historii na płaszczyźnie edukacyjnej. Analizie poddano formę architektoniczną, układ urbanistyczny i ideowe przesłanki założenia. Zwrócono uwagę na szczytne cele towarzyszące powstaniu kompleksu i ich zbieżność z zamierzeniami architektów kształtujących przed stu laty formy polskiego stylu narodowego. Jednocześnie wykazano negatywne konsekwencje kształtowania swoistej hybrydy historyzującej, ale współczesnej kompozycji z rodzajem skansenu, który powinna cechować rzetelna zgodność z faktografią. Tego typu zabieg doprowadził do stworzenia iluzji autentycznej zabytkowej osady, falsyfikacji oraz popularyzacji zniekształconego obrazu historycznego miasta. Poza analizą in situ, w pracy wykorzystano archiwalny materiał ilustracyjny i tekstowy oraz wyniki badań autentycznej historycznej zabudowy regionu, która stanowić miała wzorzec projektowanego założenia.
13
Publication available in full text mode
Content available

Wykorzystanie walorów krajobrazu w kształtowaniu przestrzeni Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy

72%
Raszeja E., Skóra A.
Studia Lednickie
|
2017
|
vol. 16
107-131
EN
The Museum of the First Piasts at Lednica (two of the four branches: the Early Piast Residence Ostrów Lednicki and the Wielkopolska Ethnographic Park in Dziekanowice) are located in central Wielkopolska [Greater Poland] on the eastern shore of Lake Lednica. It is an open-air museum that encompasses archaeological and ethnographic exhibitions. This paper presents the results of several years of research, which included the analyses of the functional and spatial structure of the museum, its composition and landscape relations. The conclusions from the research allowed for the formulation of guidelines and, consequently, the development of the concept of visiting a museum facility and shaping its space to meet the diverse needs of tourists and making the most of the potential of this space. The research demonstrated that spatial disintegration is one of the most significant problems of the Museum of the First Piasts at Lednica. The paper suggests therefore that functional and compositional relations should be created between individual areas, currently separated from each other. The presented concept is based on a zonal-nodal-linear system, constructed by distinctly organised and composed zones of varying purposes, four nodal points and four sightseeing routes. The proposed composition arrangement is supposed to bind the entire currently inhomogeneous museum space. The concept takes into account the diversity of tastes and needs of different groups of users, and at the same time indicates the use of the potential of the landscape. Individual means of expression used (elements of equipment, surfaces, greenery) are to inform and guide guests, encourage them to explore the museum space and read the content recorded in the landscape. The museum narration is carried out as part of a series of consecutive interiors of varied scale and composition, equipped with various architectural and plant elements. The concept also includes proposals for other activities in the field of landscape design, which plays the role of the content of the exhibition and its background in the case of openair museums. The article points out that the landscape background area should be protected in the spatial planning process and properly shaped using various methods and means of spatial planning and landscape architecture. The protection should cover all areas within the landscape background, in accordance with the designated visibility range. Ad-hoc actions aimed at the proper development of areas in the landscape background zone, without the need to introduce new legal regulations, are also possible. It was proposed that a curtain layout of greenery should be planted perpendicular to the axis of the view in order to obscure negative spatial accents in the areas adjacent to the Wielkopolska Ethnographic Park. Not only disharmonious structures should be covered, but also new view relations should be shaped and openings exposing the most attractive fragments of space, currently invisible, should be framed. For this purpose, it was proposed that part of the vegetation growing on the shore of Lake Lednica should be removed in order to create extensive views of the reservoir. It would also be beneficial to shape view openings to the surrounding farmlands, a characteristic spatial feature of the villages of Wielkopolska. The problem of shaping the space of the Museum of the First Piasts at Lednica discussed in this paper is in line with the current search for new solutions, increasing the readability and attractiveness of museums’ exhibitions. The currently observed globalisation processes, communication revolution and unlimited access to information create a new type of recipients. The recognition of their needs and expectations as well as the motives of their decisions and choices is necessary for the proper shaping of the museum space.
14
Publication available in full text mode
Content available

MARIA ZNAMIEROWSKA-PRÜFFER – AN ETHNOLOGIST AND MUSEOLOGIST

72%
Czachowski H.
Muzealnictwo
|
2019
|
vol. 60
154-162
EN
Born in Kybartai, Lithuania, on 13 May 1898, in the 1930s Maria Znamierowska studied ethnology at the Stephen Batory University (USB) in Vilnius under Prof. Cezaria Baudouin de Courtenay-Ehrenkreutz and Prof. Kazimierz Moszyński. She began working at the University Ethnographic Museum established by Prof. Ehrenkreutz; apart from the collection of material culture, the Museum researched into and collected records of oral and musical folklore. M. Znamierowska organized exhibitions on folk construction, and investigated folk fishery, the topic she dealt with in her MA thesis and doctoral dissertation. In 1925, she married the zoologist and entomologist Prof. Jan Prüffer. Following WW II, Znamierowska-Prüffer and a group of USB professors came to Toruń, where she was employed as lecturer at the Chair of Ethnology and Ethnography of the Nicolaus Copernicus University (UMK). She made attempts to establish an ethnographic museum resembling the Vilnius one at her Chair, however, she was only able to set up an ethnographic section at the Toruń City Museum (1946-1958). Having received Professor’s title in 1955, in 1959 she launched a separate Ethnographic Museum in Toruń, additionally establishing an ethnographic park by the museum. Her most important exhibition: ‘Traditional Folk Fishery in Poland’, was mounted in 1963. Committed to creating open-air museums in Poland, M. Znamierowska-Prüffer also released publications on ethnographic museology. Having headed the Toruń institution for 13 years, she left the Museum boasting the collection of 15,000 exhibits and an ample Folklore Archive. In 1958-1963, she headed UMK’s Chair of Ethnography, however giving museology lectures until 1988. She participated in numerous ethnology and museology conferences around Europe. An active member of the Polish Folklore Association, she held various positions in its structures until 1978, when she became its honorary member. Retired, she continued her in-field research, and worked on her last publication meant to recapitulate all her research into fishery (1988). She died in Toruń in 1990, and was buried there. The Toruń Ethnographic Museum has been named after her since 1990.
15
Publication available in full text mode
Content available

Olender ethnographic park in Wielka Nieszawka: assumptions and implementation

51%
Tyczyńska E.
Muzealnictwo
|
2021
|
issue 62
30-40
PL
Najskuteczniejszą i najbardziej trwałą formą ochrony zabytkowego budownictwa wiejskiego w Polsce okazały się translokacje do muzeów typu skansenowskiego. Olenderski Park Etnograficzny w Wielkiej Nieszawce, będący oddziałem Muzeum Etnograficznego im. M. Znamierowskiej-Prüfferowej w Toruniu, otwarty został dla zwiedzających w 2018 r. i jest pierwszym muzeum na wolnym powietrzu w Polsce poświęconym w całości osadnictwu olenderskiemu i menonitom z Doliny Dolnej Wisły. Decyzję o jego lokalizacji podjęto w 2011 r., a prace nad budową realizowane były w kolejnych kilku latach. Poprzedziły je penetracje terenowe, dzięki którym wytypowanych zostało do translokacji sześć budynków mieszkalnych, gospodarczych i inwentarskich. Pochodzą one z XVIII i XIX w. i stanowią najcenniejsze, zachowane przykłady architektury związanej z osadnictwem olenderskim. Ich stan techniczny zastany w terenie był w większości katastrofalny, najczęściej na skutek braku stałej opieki lub niewłaściwego zabezpieczenia budynków. Dlatego translokacja ich na teren Parku była jedyną skuteczną formą zabezpieczenia i szansą na ich przetrwanie. Przenoszone na teren Parku obiekty – z uwagi na różnorodne konstrukcje, znaczne przebudowy na przestrzeni lat, różny stan zachowania – niosły wraz ze swoją historią nowe wyzwania natury konserwatorskiej i etnograficznej. Każda zresztą translokacja budynku to trudne zadanie konserwatorskie, to proces złożony i wieloetapowy, wymagający uczestnictwa w nim fachowców różnych profesji, a jego realizacja wykraczająca poza powszechnie znany „standard”, niesie ze sobą nowe zagadki i nowe problemy, które wymagają rozwiązywania na bieżąco. Niezwykle ważne jest odpowiednie podejście do zabytkowego budynku, podparte naukowymi podstawami, oparte na wiedzy, doświadczeniu i rzetelnie sporządzonej dokumentacji. Opisane w niniejszym artykule metody i sposoby rekonstrukcji przy translokacji budynków na teren Olenderskiego Parku Etnograficznego w Wielkiej Nieszawce prezentują najwyższe standardy muzealnictwa na wolnym powietrzu, dzięki którym podstawowa zasada konserwatorska, czyli zachowanie autentyzmu zabytku, a w ślad za tym jego wartości historycznej, zostały spełnione.
EN
What has proven the most effective and durable form of the preservation of rural historic buildings in Poland is their translocation to open-air museums. A branch of the Maria Znamierowska-Prüffer Ethnographic Museum in Torun, the Olender Ethnographic Park in Wielka Nieszawka was opened to visitors in 2018, and it is the first open-air museum in Poland entirely dedicated to the colonization of the Olenders and Mennonites in the Lower Vistula Valley. Following the decision on the Park’s location in 2011, the construction works were conducted for several following years. They had been preceded by fieldwork allowing to identify six buildings for translocation: residential as well as farm and livestock structures. Constituting the most precious preserved examples of architecture related to the Olender settlement, they date back to the 18th and 19th centuries. Their deplorable technical condition found in the field was most commonly due to the lack of continuous care and to improper preservation of the buildings. Therefore the facilities’ translocation to the Park was the only chance of securing their effective preservation and survival. Owing to the varied structures, substantial alterations over the years and varied preservation state, the historic facilities transferred to the Park posed new conservation and ethnographic challenges. It goes without saying that any relocation of a building sets difficult conservation tasks, that it is a complex multi-stage process which requires contribution from representatives of various professions and trades, while its fulfillment goes well beyond any generally known ‘standards’, revealing new mysteries and problems which have to be solved in real time. What matters a lot in such projects is an appropriate attitude to a historic building, scientifically grounded, and supported with expertise, experience and reliable documentation. The methods and reconstruction means used in the translocation of the edifices to the Olender Ethnographic Park in Wielka Nieszawka described in the paper display the highest standards of open-air museology, owing to which the basic conservation rule, namely securing the historic monument’s authenticity, and thus its historical value, has been obeyed.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.