Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  operaismo
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Call Centre: Ecrasez l’infame! Review of Jamie Woodcock’s Working the Phones: Control and Resistance in Call Centres

100%
Zielińska J., Zych J.
Praktyka Teoretyczna
|
2018
|
vol. 27
|
issue 1
304-313
EN
This is a review of Jamie Woodcock’s study of the call centre as a workplace, Working the Phones. The text discusses the methodology of co-research and the results of Woodcock’s engagement with forms of control and resistance in call centres.
2
Content available remote

Praca biopolityczna i nowy skład klasowy (Pragnienie-produkcja i żywa praca 2 – Hardt i Negri

86%
Bednarek J.
Praktyka Teoretyczna
|
2012
|
vol. 5
233-251
EN
The article is committed to the aim of reconstruction of the notion ofimmaterial/biopolitical labor in the context of its affinities with Deleuze and Guattari’snotion of desiring-production. Hardt and Negri’s controversial thesis of theautonomization of biopolitical labor from capitalist command as the basis for thepolitical emancipation of the working class/multitude is also discussed and comparedwith Deleuze and Guattari’s vision of becoming-minoritarian as the only viableanti-capitalist politics.
PL
Negri i Hardt stawiają w trylogii Imperium kontrowersyjną tezę o autonomizacji pracy biopolitycznej spod władzy kapitału. Twierdzą również, że tak „wyzwolona” praca stanowi podstawę politycznej emancypacji klasy robotniczej/wielości. Zestawienie kategorii pracy biopolitycznej z wprowadzonym przez Deleuze’a i Guattariego pojęciem pragnienia-produkcji, jaki i porównanie tezy o jej autonomizacji z (również pochodzącym od autorów Kapitalizmu i schizofrenii) pojęciem stawania-się-mniejszościowym, uwidacznia zarówno ograniczenia, jak i potencjał teoretycznych propozycji autorów Rzecz-pospolitej.
3

Rozłam w operaizmie w świetle dynamiki włoskiego ruchu robotniczego w „czerwonym dziesięcioleciu” (1969–1980)

71%
Kowalewski Z. M.
Praktyka Teoretyczna
|
2015
|
vol. 15
|
issue 1
163-214
EN
In consequence of initiative of Raniero Panzieri operaismo emerged in 1960-1961 as a stream of radical theoretical revival of Marxism in the context of widespread domination of objectivism and historicism and equally radical revival of strategy of workers movement in its struggle against its internal dominant reformist tendency. Its foundation was supposed to be a reading of Capital “from the workers point of view”. It soon become apparent that it is a fundamentally divided project, both politically and theoretically. 1963 marks a split within  operaismo. Majority that sided with Mario Tronti detached, developing an anti-materialist revision of Marxism that resulted in creation of metaphysics of workers’ autonomy. In 1969-1980 an enormous wave of working class struggles brought to the fore clear conclusions in fundamental disputable issues that divided operaistas.
PL
Operaizm powstał w 1960–1961 roku z inicjatywy Raniero Panzieriego jako nurt radykalnej odnowy teoretycznej marksizmu w walce z obiektywizmem i historyzmem oraz równie radykalnej odnowy strategicznej ruchu robotniczego w walce z dominującym w nim reformizmem. Miał mieć za podstawę materialistyczną lekturę Kapitału „z robotniczego punktu widzenia”. Wkrótce okazało się, że jest głęboko podzielony teoretycznie i politycznie. W 1963 roku w środowisku operaistycznym nastąpił rozłam. Większość skupiona wokół Maria Trontiego oddzieliła się, dokonując antymaterialistycznej rewizji marksizmu i stworzyła metafizykę autonomii robotniczej. Ogromna fala walk robotniczych w latach 1969–1980 przyniosła wyraźne rozstrzygnięcia w fundamentalnych kwestiach spornych, które podzieliły operaistów.
4
Publication available in full text mode
Content available

Pięć tez o dobru wspólnym

58%
Roggero G.
Praktyka Teoretyczna
|
2011
|
vol. 4
69-83
EN
I present five theses on the common within the context of the transformations of capitalist social relations as well as their contemporary global crisis. My framework involves ‘‘cognitive capitalism,’’ new processes of class composition, and the production of living knowledge and subjectivity. The commons is often discussed today in reference to the privatizationand commodification of ‘‘common goods.’’ This suggests a naturalistic and conservative image of the common, unhooked from the relations of production. I distinguish between commons and the common: the first model is related to Karl Polanyi, the second to Karl Marx. As elaborated in the postoperaista debate, the common assumes an antagonistic double status: it is boththe plane of the autonomy of living labor and it is subjected to capitalist ‘‘capture.’’ Consequently, what is at stake is not the conservation of ‘‘commons,’’ but rather the production of the common and its organization into new institutions that would take us beyond the exhausted dialectic between public and private.
PL
Przedstawiam pięć tez o dobru wspólnym w kontekście transformacji kapitalistycznych stosunków społecznych, jak również ich współczesnego globalnego kryzysu. Rama teoretyczna, w której osadzam swój tekst, odnosi się do „kapitalizmu kognitywnego”, nowych procesów składu klasowego oraz produkcji żywej wiedzy i podmiotowości. Mnogie dobra wspólne [the commons] omawiane są zwykle w odniesieniu do prywatyzacji i utowarowienia „wspólnych bogactw” [common goods]. Sugeruje to naturalistyczny i konserwatywny obraz tego, co wspólne, oderwany od stosunków produkcji. Odróżniam zatem dobra wspólne od dobra wspólnego: pierwszy model odnosząc do Karla Polanyiego, drugi do Karola Marksa. Zgodnie z rozstrzygnięciami debaty toczonej w kręgu postoperaismo, dobro wspólne wiąże się z antagonistycznym podwójnym statusem: jest zarazem planem autonomii żywej pracy i elementem podległym kapitalistycznemu „przechwytywaniu”. W konsekwencji, tym, o co toczy się gra, nie jest zachowywanie „dóbr wspólnych” [commons], ile raczej produkcja dobra wspólnego i jego organizacja w ramach nowych instytucji, która wyprowadziłaby nas poza wyczerpaną dialektykę tego, co publiczne, i tego, co prywatne.
5
Publication available in full text mode
Content available

Ateologia wielości. Katechon, pompa próżniowa i biopolityka

50%
Pospiszyl M.
Praktyka Teoretyczna
|
2013
|
vol. 8
|
issue 2
281-308
EN
This text is an attempt to conduct a historical-materialist analysis oftheological, political, and scientific concepts (e.g.,katechon, multitude and vacuum).Such studies carried out in detail on the discussions between Spinoza, Hobbesand Boyle held on the verge of the modern era are to show the crucial theoreticalconclusions fraught with consequences. It presents the shaping of the bourgeoisvision of science, theology, and the birth of the modern concept of private propertyon the one hand, and on the other - the forming of the first universalist classstruggles conducted both at the level of theology, politics, and the methodologyof science. A better understanding of these struggles and disputes, as well asa clarification of the specific stance taken by Spinoza in this conflict, shed newlight on the crisis described and diagnosed within the autonomist theories ofNegri, Hardt and Virno.
PL
Tekst stanowi próbę historyczno-materialistycznej analizy pojęć teologicznych, politycznych i naukowych (na przykład katechon, wielość czy próżnia). Takie badania, szczegółowo przeprowadzone na toczonych u progu nowoczesności dyskusjach między Spinozą, Hobbesem a także Boylem, mają pokazać kluczowe i brzemienne w konsekwencje teoretyczne rozstrzygnięcia. Pokazuje z jednej strony ukształtowanie się mieszczańskiej wizji nauki, teologii czy narodziny nowoczesnego pojęcia własności prywatnej, z drugiej formowanie pierwszych uniwersalistycznych walk klasowych prowadzonych tak na poziomie teologii jak i polityki oraz metodologii nauk. Lepsze zrozumienie tych walk i sporów a także wyjaśnienie specyficznego miejsca jakie zajmuje w nich Spinoza rzuca nowe światło na kryzys opisywany i diagnozowany w ramach autonomistycznych teorii Negriego, Hardta czy Virno.
6
Publication available in full text mode
Content available

Strajk generalny jako rewolucja. Luksemburg, Sorel i współczesne projekty polityki radykalnej

44%
Laskowski P.
Praktyka Teoretyczna
|
2012
|
vol. 6
183-216
EN
As a result of the analysis of general strike, undertaken after 1905 byRosa Luxemburg and Georges Sorel, the boundaries between classical anarchismand orthodox Marxism were blurred. Their vision of spontaneous revolutionarymass movement became a driving force of „new left” activism in the ‚60s and, atthe same time, a starting point for debates concerning concepts of class and consciousnessand the problem of revolutionary political organisation. In the mid-80s,Chantal Mouffe and Ernesto Laclau turned to the heritage of Luxemburg and Sorelto deal with what they perceived as a serious crisis of the left. The aim of this paperis to reexamine the ideas of Luxembourg and Sorel, as well as some of its interpretations,in the context of three revolutionary strategies formulated today – thepractice of the alter-globalization and the Zapatista movement, the universalism ofAlain Badiou, and the philosophy of Giorgio Agamben.
PL
Analizy strajku powszechnego, podejmowane po roku 1905 przez Różę Luksemburg i Georgesa Sorela, przyniosły zatarcie dotąd wyraźnych granic oddzielających klasyczny anarchizm od ortodoksyjnego marksizmu. Przedstawiona przez nich wizja spontanicznego rewolucyjnego ruchu mas napędzała działania „nowej lewicy” lat sześćdziesiątych, stając się zarazem punktem wyjścia dla refleksji nad pojęciem „klasy”, „świadomości”, jak również nad zagadnieniem rewolucyjnej organizacji politycznej.W latach osiemdziesiątych ku dziedzictwu Luksemburg i Sorela zwrócili się Chantal Mouffe i Ernesto Laclau, próbujący zmierzyć się z głębokim kryzysem lewicy. Celem tego tekstu jest ponowna lektura propozycji Luksemburg i Sorela oraz niektórych ich interpretacji, w kontekście trzech strategii rewolucyjnych formułowanych współcześnie – praktyki ruchu alterglobalistycznego i zapatystowskiego, uniwersalizmu Alaina Badiou, wreszcie propozycji Giorgio Agambena.
7
Content available remote

Śmierć intelektualisty. Nareszcie!

44%
Zych J.
Stan Rzeczy
|
2019
|
issue 1(16) Intelektualiści totalni
205-234
PL
Intelektualista to figura związana z wieloma jeszcze do niedawna żywymi mitami. Karol Marks porzucający karierę mieszczańskiego akademika i dziennikarza, by na całe życie zostać politycznym wygnańcem (uchodźcą?), György Lukács po upadku Rewolucji Węgierskiej oddający pióro, gdy oficer KGP prosi go o złożenie broni, Kuroń i Modzelewski piszący List do partii, za który spędzą lata w więzieniu, Sartre rezygnujący z nagrody Nobla… Dziś ta figura jest martwa, nie ma nic bardziej odległego od przywołanego toposu niż współczesny polski akademik, konformista i karierowicz produkujący teksty w sposób zbliżony do tego, w jaki robotnik fabryczny przy taśmie produkuje towary, w przeciwieństwie do tego ostatniego niezdolny jednak tak do refleksji, jak i do walki o cokolwiek, nawet o samego siebie. Wbrew jednak przekonaniu burżuazji, która sądzi, że „historia ongi istniała, ale dzisiaj historii już nie ma” i chętnie by poprzestała na obróceniu intelektualisty w swojego płatnego, najemnego robotnika, historia dopiero się rozpoczyna. Totalna alienacja, jaką jest podporządkowanie władz umysłowych akumulacji kapitału, wymaga totalnej rebelii.
EN
Until recently, the “intellectual” was a figure associated with many myths. Karl Marx abandoned a career as a bourgeois academic and journalist to become a permanent political exile; György Lukács gave a pen to a KGB officer, after he had been asked to lay down arms; Kuroń and Modzelewski wrote a “Letter to the Party,” and as a result they spent years in prison; Sartre declined the Nobel Prize… Now the figure of the intellectual is dead. The contemporary Polish academic could not be more distant from this topos. The contemporary Polish academic is a conformist and careerist producing articles in the same way a factory worker produces commodities. However, in contrast to the latter, the former is unable either to reflect on or to fight for anything, even himself. But although bourgeois economists believe that “There has been history, but there is no longer any” and will be content to convert intellectuals into wage labourers, history is only just beginning. Total alienation, the subsuming of the faculty of thought to the accumulation of capital, demands total rebellion.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.