Search results

1

The Grodzka Gate – NN Theatre Center: Oral History and History Telling

100%

Zinczuk A.

Historyka Studia Metodologiczne

|

2011

|

vol. 41

2

Figures on a Windswept Shore: The Interplay of Aloneness and Communitas in Oral Storytelling

100%

Heinemeyer C.

Paedagogia Christiana

|

2020

|

vol. 1/45

123-135

EN

Storytelling is an artistic practice which is often understood as generating a sense of togetherness, or, to use Victor Turner’s (1969) more specific term, ‘communitas’. Yet in my experience as a storyteller with young people in many contexts, including mental health settings, aloneness is an equally important feature of storytelling gatherings. Many stories feature lonely characters, and telling such stories calls on the teller’s own experiences of being alone. Many listeners appreciate being left alone for the duration of the story, and respond to it privately. Observing this has often brought to my mind the image of the story as a rocky shore, on which the listeners are wandering separately while aware of each other’s presence. In this essay I interweave the story of ‘The Stolen Child’, a fairy tale featuring an isolated young woman, with observations from two youth mental health settings in which I led storytelling workshops. In so doing, I seek to illustrate the interdependence of aloneness and togetherness in oral story-sharing, as encapsulated in Jean-Luc Nancy’s observation (1991, p. 35) that ‘singular beings lean together’. There is thus no simple opposition between aloneness and communitas; I offer tentative experiential evidence that moments of surprising connection can be enabled by giving listeners permission to first be separate.

PL

Opowiadanie historii jest artystyczną praktyką, rozumianą często jako tworzenie poczucia bycia razem, lub, używając bardziej dokładnego terminu autorstwa Victora Turnera (1969), ‘communitas’ – wspólnoty. Jednak moje doświadczenie jako gawędziarza (storyteller) w pracy z młodymi ludźmi w wielu kontekstach, w tym klinik zdrowia psychicznego, ukazuje samotność jako równie istotną cechę spotkań mających na celu opowiadanie historii. Wiele opowieści przedstawia osamotnione postacie i opowiadanie o nich przywołuje własne doświadczenie osamotnienia snującego narrację. Wielu słuchaczy ceni możliwość pozostawienia ich samych na czas trwania historii i zareagowania na nią prywatnie. Obserwowanie tego nasuwało mi często alegorię opowieści jako skalistego brzegu, na którym każdy ze słuchaczy wędruje osobno, pozostając świadomym obecności innych. W niniejszym eseju „przeplatam” historię pt. „Skradzione Dziecko”, baśń o wyizolowanej młodej kobiecie, ze spostrzeżeniami z dwóch klinik zdrowia psychicznego dla młodzieży, w których prowadziłam warsztaty z opowiadania historii (storytelling). W ten sposób staram się zilustrować współzależność samotności i wspólnotowości w ustnym przekazywaniu historii, na którą zwrócił uwagę Jean-Luc Nancy (1991, s. 35), pisząc, iż „pojedyncze byty wspierają się razem”. Tak więc nie sposób mówić o prostym przeciwstawieniu sobie samotności i wspólnotowości; oferuję nieśmiało eksperymentalny dowód, iż momenty zaskakującego połączenia umożliwia uprzednie pozwolenie, by być oddzielonym.

3

"You Shall Tell Your Sons!”

100%

Lukács O.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2021

|

vol. 41

|

issue 1

35-50

PL

Nauczyciele i szkoły stale konfrontują się z wyzwaniem nauczania młodzieży narracji biblijnej. Źródło tych wyzwań może być przypisane wielu różnym czynnikom. Najpierw są nimi luki historyczne i kulturowe między tekstem antycznym i nowoczesnym audytorium. Po drugie, jest nim luka kulturowa między szkołami, nauczycielami i nową generacją uczniów, która należy do pierwszego pokolenia urodzonego w XXI w. Po trzecie, trudne wydaje się dotarcie do uczniów dorastających w świecie kształtowanym przez rzeczywistość wirtualną i przez tzw. influencerów. Zarówno opisana sytuacja, jak i wspomniana luka kulturowa ulegają pogorszeniu przez kryzys pandemii koronawirusa: cały świat znajduje się w lockdownie, wiele ludzi na długi czas zostało zmuszonych do używania mediów społecznościowych i wirtualnej rzeczywistości. Na tym tle niniejszy artykuł proponuje metodę nauczania albo ujęcie, które może umożliwić nauczycielom większą skuteczność w nauczaniu i mieć większe znaczenie, aby przybliżyć uczniom świat narracji biblijnej, dostarczając alternatywnych znaczeń w modelowaniu ich sposobów myślenia i kształtowania ich tożsamości.

EN

Teachers and schools are facing constantly challenges in teaching biblical narratives for the young. The source of these challenges can be ascribed to many different things. First, there are historical and cultural gaps between the ancient texts and the modern audience. Second, there is a cultural gap between the schools, teachers and the new generation of students who belong to the first generation to be born in the 21st century. Third, it seems difficult to reach students growing up in a world shaped by the virtual reality and by the so-called “influencers”. Both the described situation and the mentioned cultural gap are getting even worse since the beginning of corona-crisis: the whole world is found in lockdown, many are obliged to use social media and virtual reality for a long period. Against this background, the present paper suggests a teaching attitude or approach which could enable the teachers to be more effective in teaching and more importantly, to bring the world of biblical narratives closer to students, providing alternative means of shaping their way of thinking and forming their identity.

4

Peter Bichsels Poetik des Erzählens im Lichte der Erkenntnisse der Geschichtenphilosophie, der Theorie der narrativen Identität und der narrativen Psychologie

75%

Szuba-Wenek A.

Roczniki Humanistyczne

|

2015

|

vol. 63

|

issue 5: Neofilologia

205-220

DE

Der Begriff der Geschichte und das Erzählen von Geschichten über eigenes Leben sind die Hauptfragen der Poetik von Peter Bichsel. Der Autor versteht die Geschichte als Reflexion des Menschen über sich selbst und als Versuch subjektiver Deutung der Ereignisse in Erzählungen über eigenes Leben, was seiner Ansicht nach zum besseren Selbstverständnis führt. So begriffene Geschichte avanciert zu einer anthropologischen Konstante, was ihre Deutung aus der psychologischen und philosophischen Perspektive zulässt. Die Erzählpoetik von Bichsel wurde im vorliegenden Beitrag in Anlehnung an Erkenntnisse der sich in den letzten Jahren dynamisch entwickelnden narrativen Psychologie erklärt, die Erzählung als Mittel zum Verständnis der Wirklichkeit betrachtet und den Erzählungen über eigenes Leben eine therapeutische Funktion zuschreibt. Aus den philosophischen Perspektive dagegen in Anlehnung an Behauptungen der Geschichtenphilosophie von Wilhelm Schapp, die den Menschen als (Mit)Verstrickten in eigene Geschichten und in Geschichten anderer Menschen auffasst. Und in Anlehnung an die Theorie der narrativen Identität von Paul Ricœur, nach der der Mensch durch Erzählungen über eigenes Leben eigene Identität konstruiert.

EN

The concept of story and storytelling about own life are the main issues of Peter Bichsel’s poetics. Story in his depiction is defined as a reflection of the man himself and the subjective test to clarify events from his own life trough individually formulated stories, which approximate better understanding oneself. So understood stories rise to the rank of anthropological standard which enables its interpretation from the perspective of both psychological and philosophical prospect. Bichsel’s literary schedule was explained in this article on the basic of dynamically prospering in the last several years narrative psychology. It treats narration as a way of understanding reality and assigns therapeutic function to the stories. However from the philosophical perspective based on Wilhelm Schapp’s philosophy of stories expressing the human entangled in his own stories and based on Paul Ricœur’s narrative identity theory assuming that human is constructing his own identity by creating stories about his own life.

PL

Pojęcie historii i opowiadanie historii o własnym życiu stanowią centralne zagadnienia poetyki Petera Bichsla. Historia w jego ujęciu rozumiana jest jako refleksja człowieka o nim samym oraz próba subiektywnego wyjaśnienia zdarzeń z własnego życia poprzez samodzielnie konstruowane opowiadania, które zbliżają człowieka do lepszego zrozumienia siebie. Tak rozumiana historia urasta do rangi antropologicznej konstanty, co umożliwia jej interpretację z perspektywy zarówno psychologicznej, jak i filozoficznej. Literacki program Bichsla został w niniejszym artykule wyjaśniony w oparciu o założenia dynamicznie rozwijającej się w ostatnich kilkunastu latach psychologii narracyjnej, która narrację traktuje jako sposób rozumienia rzeczywistości, a opowiadaniom o własnym życiu przypisuje funkcję terapeutyczną, z perspektywy filozoficznej natomiast w oparciu o twierdzenia filozofii historii Wilhelma Schappa, ujmującej człowieka jako uwikłanego w historie własne oraz innych ludzi, i w oparciu o teorię tożsamości narracyjnej Paula Ricœura, zakładającej, że człowiek konstruuje własną tożsamość poprzez tworzenie opowiadań o własnym życiu.

Refine search results

1 Historyka Studia Metodologiczne

1 Paedagogia Christiana

1 Roczniki Humanistyczne

1 Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

1 Heinemeyer C.

1 Lukács O.

1 Szuba-Wenek A.

1 Zinczuk A.

1 2021

1 2020

1 2015

1 2011

The Grodzka Gate – NN Theatre Center: Oral History and History Telling

Figures on a Windswept Shore: The Interplay of Aloneness and Communitas in Oral Storytelling

"You Shall Tell Your Sons!”

Peter Bichsels Poetik des Erzählens im Lichte der Erkenntnisse der Geschichtenphilosophie, der Theorie der narrativen Identität und der narrativen Psychologie