Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  państwa arabskie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Przesłanki Stanowiska Federacji Rosyjskiej i Turcji wobec Wiosny Arabskiej na przykładzie Syrii

100%
Tillo K.
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego ACTA POLITICA
|
2013
|
issue 26
103-118
EN
The Arab Spring has been a subject of many scientific researches. In this one we are trying to analyze this political phenomenon, how it could influence other regions as Turkey and Russian. It is known that Russian Federation is the only European country where the ethnic composition contains more than 20 millions of Muslims. Compared with the other European countries, the position of Russian Federation towards the Arab Spring is unique and it raises many questions. By analyzing the Russian position in contrast to the Turkish, towards the Syrian revolution, we are trying to answer the following questions: How can the Arab Spring affect the international position of Turkey and wayTurkish neo-ottoman foreign policy is threatening Russian national security? What are the threats brought on by increased influence of political Islam to the role of future Russian internal governance? What is the motivation behind a tilted attitude of Turkey and Russian puritanical position towards the Syrian revolution and what are the goals that each trying to achieve? What Russia is in exchange for the resignation of its strategic interests in Syrian? What are the prospects for the development of the situation in Syria?
PL
Arabska Wiosna a jest tematem różnych monografii naukowych. W artykule tym autor analizuje ją jako zjawisko polityczny, które oddziaływuje na takie kraje, jak Rosja i Turcja. W porównaniu z innymi krajami europejskimi stanowisko Rosji wobec Wiosny Arabskiej jest inne, ze względu na swą strukturę etniczno- religijną, ponieważ Rosję zamieszkuje ponad 20 mln muzułmanów. Porównując Rosję i Turcję do wydarzeń w Syrii, autor próbuje udzielić odpowiedzi na następujące pytania: W jaki sposób Arabska Wiosna oddziaływuje na pozycję Turcji na arenie międzynarodowej? Dlaczego polityka zagraniczna Turcji (neo-otomańska) stanowi zagrożenie dla rosyjskiego bezpieczeństwa narodowego? W jaki sposób wpływy islamu politycznego mogą oddziaływać na ład wewnętrzny Rosji? Jakie cele próbuje osiągnąć Turcja i Rosja poprzez swoje stanowisko wobec Syrii? Czego Rosja oczekuje w zamian za rezygnację ze swego stanowiska wobec Syrii? Jakie są dalsze perspektywy rozwoju sytuacji w Syrii?
2
Publication available in full text mode
Content available

Stagnacja czy ewolucja?- systemy polityczne państw arabskich po Arabskiej Wiośnie Ludów-uwagi ogólne

100%
Sawicka Z.
Polityka i Społeczeństwo
|
2021
|
vol. 19
|
issue 3
129-143
EN
The Arab Spring was one of the most important events that took place in the Middle East in the 21st century. Massive protests overthrew the longtime leaders of Arab states or forced some reforms on the authorities. The West expected this event to contribute to the democratization of this region of the world, but a decade after the Arab Spring, its balance seems to be tragic. The democratization processes did not live up to the hopes placed on them, and bloody conflicts occurred in several countries, which continue to this day. However, the perspective of a Western observer is often limited to assessing these events only in the context of democratic changes understood in the Western way. This assessment is elusive of the changes taking place in Arab societies themselves and which lead to a change in thinking about the possibilities of participation and influence on the political life of the inhabitants of these countries. Western observers do not seem to notice these changes, because the lack of democratic changes means stagnation for them. Meanwhile, Arabs are slowly becoming conscious citizens of their countries, who more and often and more willingly take part in the political life of their country, which in the future may result in building a political system that will meet the expectations of the inhabitants of this part of the world.
PL
Arabska Wiosna była jednym z najważniejszych wydarzeń, które miały miejsce na Bliskim Wschodzie w XXI wieku. Masowe protesty obaliły długoletnich przywódców państw arabskich lub wymogły na władzach pewne reformy. Zachód oczekiwał, że wydarzenie te przyczynią się do demokratyzacji tego regionu świata, jednak dekadę po Arabskiej Wiośnie jej bilans wydaje się być tragiczny. Procesy demokratyzacyjne nie spełniły pokładanych w nich nadziei, a w kilku państwach doszło do krwawych konfliktów, które trwają do dziś. Perspektywa zachodniego obserwatora jest jednak  często zawężona do oceny tych wydarzeń jedynie w kontekście demokratycznych przemian rozumianych na sposób zachodni. Ocenie tej wymykają się przeobrażenia, które zachodzą w samych społeczeństwach arabskich i które prowadzą do zmiany myślenia o możliwościach uczestnictwa i wpływu na życie polityczne mieszkańców tych państw. Obserwatorzy zachodni zdają się nie dostrzegać tych zmian, bowiem brak przemian demokratycznych oznacza dla nich stagnację. Tymczasem Arabowie powoli stają się świadomymi obywatelami swych państw, którzy coraz częściej i chętniej biorą udział w życiu politycznym swego kraju, co w przyszłości może zaowocować budową systemu politycznego, który będzie zgodny z oczekiwaniami mieszkańców tego rejonu świata.
3
Publication available in full text mode
Content available

Bliskowschodnia strategia Izraela po Arabskiej Wiośnie

80%
Skorek A.
Krakowskie Studia Międzynarodowe
|
2018
|
issue 3
107-125
EN
Social, political and economic changes have taken place both in Israel and the Middle East in the last decade. Also the scope and character of great powers’ engagement in this region have evolved. The aim of this paper is to determine if Israel’s environment transformation from 2011 is significant enough to induce a major change in the Middle Eastern strategy of this state. In the first part, the main new determinants (on national and international level) of the Israeli foreign policy are depicted. In the second part, the key features of this policy in the recent years are analysed. The analysis focuses on: 1. combating threats to the national security, 2. cooperation with the regional actors, 3. reacting and inlfuencing great powers’ actions in the region.
PL
Ostatnia dekada przyniosła zmiany społeczne, polityczne i gospodarcze zarówno w samym Izraelu, jak i na Bliskim Wschodzie. Ewoluowały także charakter i skala zaangażowania mocarstw światowych w regionie. Celem artykułu jest stwierdzenie, czy zmiany zachodzące w środowisku Izraela od 2011 r. są na tyle silne, aby w znaczący sposób przekształcić bliskowschodnią strategię tego państwa. W pierwszej części, zarysowane zostaną najważniejsze nowe uwarunkowania zewnętrzne i wewnętrzne izraelskiej polityki zagranicznej. W drugiej, dokonana zostanie analiza głównych kierunków tej polityki w ostatnich latach: 1. zwalczania zagrożeń dla bezpieczeństwa narodowego, 2. współpracy z bliskowschodnimi aktorami międzynarodowymi, 3. reagowania i wpływania na aktywność mocarstw światowych w regionie
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.