Artykuł podejmuje z jednej strony problem odniesienia tekstu literackiego – w tym tekstu lirycznego – do określonych wydarzeń historycznych, związanych w indywidualnym i kolektywnym wymiarze z przymusem i konieczności opuszczenia tzw. małej ojczyzny i procesem kształtowania pamięci indywidualnej i zbiorowej. Kontekst ten pozwala na zadanie pytania dotyczącego roli kategorii czasoprzestrzennej również w tekstach lirycznych – problem prawie całkowicie pomijany w badaniach literaturoznawczych – o silnym zakotwiczeniu regionalnym i osadzeniu w ramach konkretnego momentu historycznego i w sytuacjach związanych z powrotem do miejsc dzieciństwa i młodości. Z drugiej strony artykuł zwraca uwagę na płaszczyznę dyskursu – uwzględniając proponowany przez G. Genetta stosunek Histoire do disours i kategorię tzw. fokalizacji – i proponuje operowanie kategoriami analitycznymi empirycznego i transcendentalnego JA, co pozwoliło na przykładzie tekstów Ernsta Günthera Bleischa na wyszczególnienie charakterystycznych cech specyficznego i subiektywnego odbioru miejsc swego pochodzenia, które stały się miejscami odwiedzin po latach i ważnymi miejscami pamięci indywidualnej i zbiorowej, również w ujęciu kulturowym. W artykule rozważane są też relacje między rzeczywistymi obrazami historycznymi a możliwymi obrazami literackimi. Literatura przedstawia się w takim ujęciu jako medium refleksji, które jest ważne dla bliższego określenia przynależności przestrzenno-duchowo-kulturowej.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.