Search results

1

Prawa mniejszości etnicznych w nauczaniu papieży. Zarys problemu prawnego

100%

Butrymowicz M.

Analecta Cracoviensia

|

2018

|

vol. 50

EN

In the history of the struggle of the North American Indigenous people for the respect of their rights, the Catholic Church has always been portrayed as the one who most contributed to the violation of the fundamental rights of them, including the right to dignity and self-determination. The attitude of the governments of colonial states or the newly founded Canadian state or the United States or other Christian denominations, which supported the policy of assimilation, displacement and marginalization of the ethnic population, is almost completely ignored. In the widely held discussions in Canada and the United States, the voice of the Catholic Church which defended the indigenous people of the American continent is completely forgotten. The words of subsequent popes who demanded respect for the rights of the indigenous people, and they cut off from the policy of dehumanization are ignored, or even negated. Therefore, it is worth recalling that from the very beginning the Catholic Church, through its superior as the Pope, protested against the violation of the rights of indigenous people of North America and firmly cut off from any actions of state power aimed at assimilation of this population. In fact, it is thanks to the work of missionaries who, with the support of the Holy See, have preserved the culture, language or tradition of the Indigenous people in North America. This article reminds the forgotten voice of the popes in defense of the rights of the North American Ethnic People.

PL

W historii walki ludności etnicznej Ameryki Północnej o poszanowanie praw Kościół katolicki był zawsze przestawiany jako ten podmiot, który najbardziej przyczynił się do naruszenia podstawowych praw tej ludności, w tym prawa do godności i samostanowienia. Niemal całkowicie pomija się postawę rządów państw kolonialnych czy nowo powstałego państwa kanadyjskiego, Stanów Zjednoczonych, a także innych wyznań chrześcijańskich, które wspierały politykę asymilacji, wysiedlenia i marginalizacji ludności etnicznej. W szeroko prowadzonej dyskusji w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych głos Kościoła katolickiego, który stanął w obronie rdzennych mieszkańców kontynentu amerykańskiego, jest całkowicie zapomniany. Słowa kolejnych papieży upominających się o poszanowanie praw ludności etnicznej, odcinających się od polityki dehumanizacji są ignorowane, a wręcz negowane. Dlatego warto przypomnieć, że od samego początku Kościół katolicki poprzez swojego zwierzchnika, jakim jest papież, protestował przeciwko naruszeniu praw rdzennej ludności Ameryki Północnej i stanowczo odcinał się od wszelkich działań władzy państwowej zmierzającej do asymilacji tej ludności. W rzeczywistości to dzięki pracy misjonarzy, mających poparcie Stolicy Apostolskiej, zachowała się kultura, język czy tradycja ludności indiańskiej na tym kontynencie. Niniejszy artykuł przypomina zapomniany głos papieży w obronie praw ludności etnicznej Ameryki Północnej.

2

Objawienia Matki Bożej w Fatimie w perspektywie historii pontyfikatów papieży XX stulecia

84%

Bożejewicz W.

Studia Paradyskie

|

2014

|

issue 24

7-66

PL

Pamiętnego majowego dnia 13 V 1917 r. w odległej Portugalii, Bóg posłał Matkę Bożą do Fatimy, aby wezwać ludzkość do „modlitwy i pokuty” oraz przestrzec ją przed konsekwencjami odrzucenia Bożych przykazań. Maryja zjawiła się trójce dzieci: Łucji de Santos oraz Franciszkowi i Hiacyncie Marto, przychodząc do nich każdego 13 dnia miesiąca, od maja do października 1917 r. i zachęcając je do odmawiania różańca. Dzieci posłuszne jej poleceniom, praktykowały je wiernie oraz przekazały ich treść dla Kościoła i świata, wzbudzając szerokie zainteresowanie społeczne. Objawieniom uwierzył miejscowy biskup, wierni świeccy, duchowni i papieże. Szczególnie papieże, począwszy od pontyfikatu papieża Piusa XI (1922 -1938) skupili swoje szczególne zainteresowanie objawieniami fatimskimi. Również następny papież Piusa XII (1938-1959), przeszedł do historii współczesnego Kościoła, jako papież „fatimski”. Jako pierwszy, dwukrotnie ofiarował świat Niepokalanemu Sercu Maryi (31.X. i 8.XII. 1942 r.). Inny stosunek do objawień fatimskich mieli papieże doby soborowej: św. Jan XXIII (1959-1963) i bł. Paweł VI (1963 -1978). Krótki pontyfikat papieża Jana Pawła I (1978) trwający zaledwie 33 dni, z przyczyn oczywistych nie mógł się odnieś do objawień fatimskich. Niemniej jednak, ważnym akcentem fatimskim w historii tych pontyfikatów była wizyta bł. Pawła VI w sanktuarium fatimskim 13 maja 1967 r. i ogłoszenie w tym miejscu adhortacji Signum Magnum, poświęconej Matce Bożej. Pontyfikat św. Jana Pawła II (1978-2005), w świetle doświadczenia zamachu na życie z dnia 13 maja 1981 r., został w pełni wpisany w sens przesłania Matki Bożej Fatimskiej. Ocalenie i cudowne przywrócenie do życia papieża przez Matkę Bożą, sprawiło że św. Jan Paweł II dnia 25 marca 1984 r., dokonał poświęcenia całego świata i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi, w sposób publiczny i uroczysty w jedności ze wszystkimi biskupami świata. W ten sposób wypełnił prośbę Matki Bożej Fatimskiej i od tego momentu rozpoczęła się nowa era, która zakończyła się upadkiem Związku Radzieckiego i bloku państw komunistycznych. Następny pontyfikat papieża Benedykta XVI (2005-2013) z całą mocą potwierdził doniosłość objawień Matki Bożej Fatimskiej dla całej ludzkości, co do jej przyszłości, nazywając je „Orędziem Nadziei”.

EN

May fateful day 13 May 1917 in the distant Portugal, God sent the Mother of God to Fatima to call mankind to "prayer and penance" and warn her of the consequences of the rejection of God's commandments. Mary appeared to three children: Lucia de Santos and Francisco and Jacinta Marto, coming to them every 13th of the month, from May to October 1917 encouraging them to pray the Rosary. Children obeyed her commands, practiced them faithfully, and communicated their content for the Church and the world, arousing widespread public interest. The local bishop, laity, clergy and popes believed the revelations. Especially the popes, from the pontificate of Pope Pius XI (1922-1939) focused their particular interest in Fatima revelations. Also, the next Pope Pius XII (1939-1958), went down in history of the modern Church, as Pope "Fatima". Be the first one, twice offered the world to the Immaculate Heart of Mary (31.X. and 8.XII. 1942.). Different attitude to Fatima had conciliar popes day: St. John XXIII (1958-1963) and Bl. Paul VI (1963-1978). Brief pontificate of Pope John Paul I (1978), lasting only 33 days, for obvious reasons could not refer to Fatima. However, an important Fatima accent in the pontificates history was the visit of Bl. Paul VI at the shrine of Fatima May 13, 1967 year, and announcement the Exhortation Signum Magnum, dedicated to Our Lady. Pontificate of John Paul II (1978-2005) in the light of assassination experience of 13 May 1981 has been fully entered in the meaning of the message of Our Lady of Fatima. Salvation and miraculous restoration to life of the Pope by the Mother of God, made the Saint Pope John Paul II on 25 March 1984 consecrated the whole world and Russia to the Immaculate Heart of Mary in a public and solemn manner in union with all the bishops of the world. In this way, fulfilled the request of Our Lady of Fatima and from that moment began a new era, which ended with the fall of the Soviet Union and the communist block. Next pontificate of Pope Benedict XVI (2005-2013) emphatically confirmed the importance of the apparitions of Our Lady of Fatima for the whole of humanity, as to its future, calling them "Message of Hope"

3

Służba życiu podstawowym zadaniem rodziny

84%

Longosz S.

Vox Patrum

|

1985

|

vol. 8

7-27

EN

document of Church

PL

dokument Kościoła

4

Obraz Stolicy Apostolskiej i papieży na łamach Głosu Pomorza i Głosu Koszalińskiego w latach 1972–1989

84%

Rybak A.

Rocznik Skrzatuski

|

2021

|

vol. 9

211-241

PL

Prasa, jako środek masowego przekazu wiadomości i określonych treści ideowo-wychowawczych, miała podnosić poziom świadomości społecznej ludności, jej kultury i wiedzy, w tym o religii i Kościele katolickim, w duchu panującej ideologii. Obraz Stolicy Apostolskiej i papieży z lat 1972–1989 wyłaniający się z omawianych tekstów ukazuje te podmioty jako instytucje polityczne. W tym czasie z wystąpień publicznych papieży i przedstawicieli Kurii Rzymskiej dobierano, cytowano, a nawet parafrazowano w artykułach prasowych słowa tak, by były zbieżne z poglądami PZPR lub służyły jej propagandzie. Na poziomie zwłaszcza najwyższej hierarchii upatrywano sojuszników, próbując też przedstawiać ich w ten sposób. Analiza tekstów poświęconych Kościołowi pozwalała wskazać, że Kościół traktowany był jako zbyt poważna i niezależna siła, by krytykować go otwarcie. Dlatego, zwłaszcza w latach 80., przyjęto perspektywę dialogu z Kościołem. W krytyce zaś Kościół bywał przedstawiany w opozycji do państwa komunistycznego, a dotyczyło to m.in. hierarchii wartości, praw społecznych, odniesienia do państw o innych ustrojach politycznych.

EN

The press, as a medium of mass communication of news and specific ideological and educational content, was to raise the level of social awareness of the population, its culture and knowledge, including religion and the Catholic Church, in the spirit of the prevailing ideology. The image of the Holy See and the popes from 1972–1989 emerging from the texts under discussion shows these entities as political institutions. At that time, words were selected, quoted and even paraphrased in press articles from the public appearances of popes and representatives of the Roman Curia so that they were consistent with the views of the Polish United Workers’ Party or served its propaganda. At the level of the highest hierarchy in particular, allies were perceived, and attempts were also made to present them in this way. An analysis of the texts devoted to the Church showed that the Church was treated as too serious and independent a force to openly criticize it. Therefore, especially in the 1980s, the perspective of dialogue with the Church was adopted. In criticism, the Church was sometimes presented in opposition to the communist state, and this concerned, inter alia, hierarchy of values, social rights, references to countries with other political systems.

Refine search results

1 Analecta Cracoviensia

1 Rocznik Skrzatuski

1 Studia Paradyskie

1 Vox Patrum

1 2021

1 2018

1 2014

1 1985

1 Bożejewicz W.

1 Butrymowicz M.

1 Longosz S.

1 Rybak A.

Prawa mniejszości etnicznych w nauczaniu papieży. Zarys problemu prawnego

Objawienia Matki Bożej w Fatimie w perspektywie historii pontyfikatów papieży XX stulecia

Służba życiu podstawowym zadaniem rodziny

Obraz Stolicy Apostolskiej i papieży na łamach Głosu Pomorza i Głosu Koszalińskiego w latach 1972–1989