W ramach analiz dzieciństwa oraz roli dziecka w sieci społecznych relacji zagadnienie dziecięcej partycypacji podnoszone jest coraz częściej jako warunek ugruntowania zainicjowanego przez tzw. new sociology of childhood (zob. np. James, Prout 1997) obrazu dziecka jako aktywnego i kompetentnego aktora społecznego. Rozwojowi dyskursu dziecięcego sprawstwa towarzyszy intensywny, dzięki wytworzonemu m.in. przez Konwencję o Prawach Dziecka, „klimatowi partycypacyjnemu”, rozwój inicjatyw, projektów, analiz i modeli dziecięcej partycypacji. Jednak wraz z rozbudowywaniem korpusu jej możliwych rozumień partycypacja dzieci wyłania się nie jako rozwiązanie, ale raczej jako problem do rozwiązania. Problematyzacja partycypacji wiąże się z koniecznością gruntownego przemyślenia jej celu oraz kontekstu społeczno-kulturowych wyobrażeń na temat wzajemnych relacji między dziećmi i dorosłymi, w jakim jest osadzona. Włączenie w dyskurs partycypacyjny pojęcia dziecięcego obywatelstwa ‒ rozumianego głównie jako prawo do uznania, szacunku i aktywnego udziału w życiu społecznym ‒ pozwala na wyprowadzenie pojęcie partycypacji z obszaru analiz dzieciństwa, ulokowanie go w ramach innych praw obywatelskich i analizowanie w szerszym planie relacji społecznych. Artykuł przybliża, jako preteksty do dalszej refleksji i eksploracji, trzy obszary myślenia o dziecięcym obywatelstwie, zaproponowane przez Johna Walla (2010, 2012), na podstawie analizy istniejących w literaturze ujęć, wykorzystujące pojęcia sprawstwa, współzależności i różnicy.
Artykuł przedstawia wyniki badań, obejmujących obserwację uczestniczącą ponad 12.000 rozpraw sądowych, pod kątem respektowania zasad uczciwego procesu. Analizowano m.in. takie kwestie, jak sposób potraktowania stron i publiczności przez sędziego oraz jawność postępowania. Badania, powtórzone w dwóch rocznych cyklach, pokazują szereg korzystnych zmian, sprowadzających się do bardziej podmiotowego traktowania obywateli — jak można przypuszczać, zapewne częściowo pod wpływem nieformalnej presji, jaka wiąże się z obecnością obserwatorów na sali rozpraw. Celem artykułu jest prezentacja tych danych oraz analiza potencjału nieformalnej kontroli społecznej (której przejawem jest obecność publiczności na rozprawie sądowej) dla poprawy jakości funkcjonowania polskiego wymiaru sprawiedliwości.
EN
The paper presents the findings of the participant observation of more than 12,000 court hearings, focused on the respect of the fair trial rule. The analysis covered, among all, such aspects as the judge’s approach to the parties and the public, and the principle of open proceedings. The studies, repeated in two annual cycles, reveal a number of positive changes which may be more generally described as a more individual and respectful approach to citizens. It may be assumed that this change has evolved from an informal pressure exerted by observers present in the court room. The aim of the paper is to present these findings and to analyze the potential of informal social control for the improvement of the operation of the Polish judiciary.
Artykuł omawia fenomen budżetów obywatelskich, wdrożonych w kilkudziesięciu polskich miastach, w tym praktycznie wszystkich stolicach regionów. Analizie poddana zostaje popularność budżetów obywatelskich, powody, dla których zarówno władze samorządowe, jak i sami obywatele chcą się zaangażować w ich wdrożenie i późniejszą realizację. Opisane i przeanalizowane zostają także dotychczasowe doświadczenia we wprowadzaniu budżetów obywatelskich. Artykuł podejmuje próbę oceny i odpowiedzi na pytanie, na ile kampania wyborcza do wyborów samorządowych w 2014 r. pomogła bądź zaszkodziła idei budżetów obywatelskich.
EN
This article describes the phenomenon of participatory budgeting, implemented in a several dozens of Polish cities, including almost all regional capitals. This article analyses the reasons for popularity of participatory budgeting, as well as the reasons for which the local self-governments and citizens themselves strive to engage in participating budgeting implementation. The author also describes and analyses past experiences in this field. The article attempts to predict whether the electoral campaign (local self-government elections 2014) helps the propagation of participatory budgeting or quite the contrary, makes it more difficult.
Dzisiaj motywowanie pracowników to ważny element zarządzania. Pracownik musi czuć się odpowiedzialny za sprawy firmy. Motywuje go to do działania. Dobrym rozwiązaniem jest partycypacja. Ten artykuł jest próbą analizy teoretycznych zagadnień z powyższego zakresu.
EN
Nowadays employee motivation is an integral element of management. An employee has to feel responsible for company matters. It motivates him for work. An example of a good solutions is employee participation. This article is an attempt to analyse theoretic aspects in this scope.
The purpose of this paper is to indicate the role and importance of lobbying as a form of ac- tive participation in the decision-making process of entities interested in a given outcome of this process. Lobbying involves business circles, political deputies and potential addressees of the solutions to be enacted, therefore this form of civic activity has attracted increasing interest. Parties involved frequently establish certain organizational structures in order to initiate the activity of authorized entities and involve them in the decision-making process by expressing their approval or disapproval for legislative initiatives. The methods and instruments applied to exert influence are supposed to persuade the decision makers of the necessity to maintain the current solutions, or to inspire changes, but they primarily increase civic consciousness as regards the opportunity for active protection of one’s particular interests.
Celem opracowania jest przedstawienie uwarunkowań i podstaw funkcjonowania miasta „odpowiadającego”, które w turbulentnym otoczeniu staje się oczekiwanym zachowaniem i dążeniem władz jednostek osadniczych. Na tym tle istotnym celem staje się określenie priorytetów opracowania strategii rozwoju miasta, której ustalenia sprostają wielowymiarowym oczekiwaniom. W publikacji zastosowano następujące metody badawcze: opisową, studia literaturowe, porównania i proste metody statystyczne. Analiza dotyczy horyzontu pierwszego 20-lecia XXI w.
W XXI w. partycypacja jest jednym z najważniejszych słów kluczowych odnoszących się do działalności muzeów i dyskusji wokół nich. Publiczność zachęcana jest do współtworzenia muzealnych projektów – wystaw, programów towarzyszących wystawom, badań; występuje w charakterze konsultantów i doradców (rady młodzieżowe, kluby, zespoły doradcze). Muzea coraz szerzej „otwierają się” na publiczność. Nigdy wcześniej w historii muzeów pozycja odbiorcy nie była tak znacząca. Artykuł jest przekrojowym spojrzeniem na programy partycypacyjne w polskich muzeach. Autorka dokonuje w nim kategoryzacji i charakterystyki projektów partycypacyjnych, umiejscawia je w filozofii działania muzeów, w szczególności z odniesieniem do zmieniającej się roli muzeów, która jest aktualnie dyskutowana na gruncie Międzynarodowej Rady Muzeów w kontekście nowej definicji muzeum, a także prezentuje wstępne wnioski wypływające z realizacji takich projektów dla muzeów. W artykule wykorzystany został materiał z wywiadów przeprowadzonych podczas projektu Atlas muzealnej partycypacji realizowanego w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Artykuł stanowi recenzję książki Janusza Byszewskiego i Beaty Nessel-Łukasik Muzeum relacyjne. Przed progiem / za progiem, inaugurującej serię „Muzeologia – nowe miejsca”. Przybliża tytułowy projekt i postulat muzeum relacyjnego, które w zamyśle twórców wyróżnia koncentracja na relacjach muzeum jako instytucji ze społecznością lokalną, opartych na bogatym programie społecznym, współtworzonym na równościowych zasadach z aktorami zewnętrznymi wobec samego muzeum. Omówiona zostaje zarówno zawartość treściowa, jak i eksperymentalna forma podawcza tomu, ze szczególnym uwzględnieniem jego projektu graficznego.
Rozwój społeczno-ekonomiczny oraz odmienne uwarunkowania historyczne, geogra-ficzne, polityczne czy ekonomiczne powodują, iż w jednostkach samorządu terytorialnego w Polsce, oprócz globalnych problemów polityki społecznej, do których zaliczyć można przede wszystkim: bezrobocie, migracje, starzenie się społeczeństw, pojawiają się nowe potrzeby wymagające diagnozy oraz efektywnego, wcześniej zaplanowanego, rozwiązania. Administracja publiczna, funkcjonująca na poziomie centralnym, nie jest w stanie skutecznie diagnozować ich natężenia w rozkładzie przestrzen-nym. Celowe jest zatem odpowiednie wykorzystanie siły tkwiącej w samorządzie terytorialnym oraz we wspólnotach lokalnych. Celem niniejszego artykułu jest sprawdzenie na poziomie deklaratywnym społecznego wymiaru procesu tworzenia wszystkich powiatowych strategii rozwiązywania problemów społecznych w województwie małopolskim oraz wskazanie możliwości ulepszenia tego procesu.
This article focuses on issues related to inclusion of the business sector in the process of revitalization and socio-economic development of a city, in this case the city of Katowice. A broader engagement of the business sector, in the form of investment projects as well as building an ecosystem, determines the success of economic revitalization and the economic viability of crisis areas. The aim of this paper is to present the scale of business engagement in Katowice revitalization projects, as well to indentify the expectations of the business sector in relation to the processes of urban revitalization. In terms of methodology, the study is based on case studies and on focus group interviews (FGI) which were held with selected business sectors in Katowice in 2016.
PL
Artykuł dotyczy zagadnień związanych z włączeniem sektora biznesu w proces rewitalizacji i społeczno-ekonomicznego rozwoju miasta. Założeniem badawczym jest postulowane szersze zaangażowanie sektora biznesu w formie projektów inwestycyjnych, jak również tworzenie ekosystemu determinującego rewitalizację ekonomiczną i żywotność ekonomiczną obszarów kryzysowych. Celem artykułu jest zaprezentowanie skali zaangażowania sektora biznesu w projekty rewitalizacyjne w Katowicach, a także identyfikacja oczekiwań sektora biznesu dotyczących procesów miejskiej rewitalizacji. W ujęciu metodycznym badania bazują na metodach: studiów przypadków, zogniskowanych wywiadów grupowych (FGI), które były prowadzone z wybranymi sektorami biznesu w Katowicach w 2016 roku.
Celem badań była identyfikacja oczekiwań uczniów i przyszłych nauczycieli, dotyczących elementów wzajemnej komunikacji werbalnej na lekcji wychowania fizycznego oraz zakresu uczestnictwa uczniów w decydowaniu o formie zajęć. Badaniem objęto 490 uczniów gimnazjum, 482 uczniów szkół średnich oraz 300 studentów studiujących na kierunku wychowanie fizyczne. Do gromadzenia danych wykorzystano kwestionariusz ankiety. Odpowiedzi na pytania dotyczące najważniejszych elementów komunikacji oraz zakresu, w jakim uczniowie chcieliby mieć wpływ na formę zajęć, poddano analizie statystycznej. W tym celu posłużono się testem chi-kwadrat. Najczęściej uczniowie uważali, że najważniejszym elementem komunikacji werbalnej nauczyciela z nimi podczas zajęć jest umiejętność wyjaśniania. Największy odsetek przyszłych nauczycieli utrzymywał, że najistotniejsze jest, aby wypowiedzi nauczyciela były zrozumiałe. Uczniowie gimnazjum najliczniej wyrażali opinię, że nauczyciel powinien czasami konsultować z nimi formę zajęć. Natomiast wśród uczniów szkół średnich i przyszłych nauczycieli dominowało zdanie, że powinien czasami uwzględniać ich propozycje. Płeć i poziom edukacji okazały się być zmiennymi różniącymi oczekiwania badanych dotyczące zarówno elementów komunikacji, jak i udziału w decydowaniu o formie zajęć. Ujawnione oczekiwania uczniów i opinie studentów pozwalają na zoptymalizowanie przygotowania, pod względem sposobu komunikacji, przyszłych kadr do pracy na poszczególnych etapach kształcenia. Pozwalają także na bardziej świadome podejście do kształtowania pozytywnych wzajemnych relacji, poprawę efektywności zajęć oraz zwiększenie satysfakcji uczniów z uczestnictwa w lekcjach wychowania fizycznego.
EN
The aim of the study was to recognise expectations of students and future teachers regarding mutual verbal communication during physical education (PE) lessons as well as students’ participation in making decisions about forms of the classes. The study included 490 lower-secondary school students, 482 upper-secondary school students and 300 university students of physical education. To collect data, a questionnaire was used. Responses concerning the most important aspects of communication as well as the extent to which students would like to influence forms of the classes were analysed statistically. Therefore, the chi-square test was used. An ability to explain was most commonly selected as the most important element of verbal communication between a teacher and students. Future teachers claimed that comprehensible commands were the most significant. The largest group of lower-secondary school students believed that they should sometimes be consulted about what PE lessons should look like. In turn, upper-secondary school and university students were convinced that their suggestions ought to be taken into account every now and then. Sex and level of education proved to be variables which differentiated the subjects’ expectations regarding elements of communication and participation in the process of making decisions on the form of classes. The expectations of school and university students make it possible to optimise preparations in terms of communication of future teachers at particular levels of education and to have a more conscious approach to developing mutual positive relations. They also facilitate improving class effectiveness and enhancing students’ satisfaction with participating in PE lessons.
Celem rewitalizacji jest „ożywienie” zdegradowanej przestrzeni. Obejmuje ona aspekt: ekonomiczny, społeczny i przestrzenny. Uspołecznienie procesu rewitalizacji jest wymogiem odgórnym, a jego ważnym zadaniem jest propagowanie aktywnych postaw wśród mieszkańców tak, aby uruchomić potencjał ludzi i miejsca. Zaangażowanie społeczne jest niezbędne w tworzeniu przywiązania do miejsca i jego poszanowania, budowaniu tożsamości. Wrocławski Obszar Wsparcia obejmuje osiedle Nadodrze oraz częściowo Ołbin, zajmuje powierzchnię około 110 ha, jest zamieszkały przez około 35 tys. osób. Jest to obszar kumulacji wielu problemów przestrzennych, gospodarczych i społecznych. Tę część Wrocławia charakteryzują zniszczone i niedostosowane do współczesnych wymagań użytkowników budynki mieszkalne z XIX w., zaniedbania infrastrukturalne, patologie społeczne oraz wysoki odsetek przestępczości. Przygotowując program działań rewitalizacyjnych zwrócono szczególną uwagę na aspekt społeczny, dając propozycje możliwości partycypacji. Aby wnioskować o prawidłowości poszczególnych działań rewitalizacyjnych należy monitorować dokonujące się zmiany i ich skutki w przyszłości.
EN
The aim of revitalization is ‘revival’ of a degraded area. It includes economic, social and spatial aspects. Socialization of the revitalization process is a top requirement and its important task is to propagate active attitude among inhabitants in order to set in motion the potential of people and the place. Social involvement is necessary in creating attachment to the place, respect towards it as well as raising a sense of identity with it. Wrocław Support Area includes the district of Nadodrze and partially Ołbin, it covers the area of about 110 hectares with population of about 35 000 inhabitants. It is the area accumulating numerous spatial, economic and social problems. In this part of Wrocław there are many shabby buildings constructed in the 19th century wh ch do not meet contemporary requirements of their present users. Infrastructure negligence, social pathology and a high rate of crime are also a common phenomenon there. While preparing the program of revitalizing activities a special attention was paid to the social aspect giving a wide range of participation opportunities for inhabitants. In order to make conclusions about the correctness of particular revitalizing activities one needs to monitor introduced changes and their effects in the future.
Prognozuje się, iż do roku 2020 liczba ludzi z dostępem do sieci Internet wzrośnie z obecnych 2,4 miliarda do około 5 miliardów. Tendencja ta implikuje coraz swobodniejszą możliwość stosowania różnorodnych instrumentów (opartych na technologiach ICT) aktywizujących lokalne społeczności, co przejawia się w szerokiej gamie zastosowań koncepcji zwanej crowdsourcingiem. Jednym z wymiarów tego procesu jest obecność projektów crowdsourcingowych w tematyce europejskiej (Collective Awareness Platforms for Sustainability and Social Innovation – CAPS) potwierdzająca zainteresowanie różnych służb i instytucji tą formą interakcji ze społecznością jako całością. W artykule dokonano przeglądu i charakterystyki platform crowdsourcingowych, w których społeczne zaangażowanie przekłada się na szeroko rozumianą poprawę jakości życia uzyskaną poprzez wsparcie dialogu społecznego i procesów decyzyjnych. Celem rozważań jest analiza wyselekcjonowanych platform crowdsourcingowych, ze szczególnym wskazaniem ich roli, funkcjonalności i możliwości kształtowania procesów partycypacyjnych. Artykuł ma charakter koncepcyjny.
EN
It is forecasted that till the year 2020 the number of people with the access to the Internet will grow from the present 2.4 billion to some 5 billion. This trend implies the more and more free possibility to apply various instruments (based on ICT technologies) activating local communities, what manifests itself in a wide range of applications of the concept called crowdsourcing. One of the dimensions of this process is the presence of crowdsourcing projects in the European topics (Collective Awareness Platforms for Sustainability and Social Innovation, CAPS) confirming the interest of various services and institutions in this form of interaction with the society as a whole. In her article, the author reviewed and characterised the crowdsourcing platforms where the social commitment translates into the improvement in a broad sense of the quality of life achieved by way of support of the social dialogue and decision-making processes. An aim of considerations is to analyse the selected crowdsourcing platforms, with a particular indication of their role, functionality and opportunities to shape the participative processes. The article is of the conceptual nature.
Zamysłem tekstu jest próba zrekonstruowania i zaktualizowania koncepcji wychowania państwowego Kazimierza Sośnickiego. Przedsięwzięcie wydaje się znaczące w kontekście wzrastającej roli państwa we współczesnej europejskiej rzeczywistości lęku migracyjnego. Punktem wyjścia podjętych analiz jest umocowanie koncepcji Sośnickiego w idei dwukierunkowej zależności między społecznymi relacjami a społecznie konstruowanymi etosami, z której wywiedziona została swoista partycypacyjna metodyka wychowania państwowego. Postrzegamy ją jako projekt stanowiący wychylenie w kierunku dziecięcego obywatelstwa, który daje możliwość czynienia porównań z Janusza Korczaka myśleniem o dziecięcym obywatelstwie.
Dzisiejsza szkoła znalazła się w impasie, uwikłana między racjonalnością adaptacyjną i emancypacyjną. Kryzys szkolnej edukacji polega na tym, że tradycyjna formuła kształcenia już się nie sprawdza, a nowym koncepcjom brak implementacji w praktyce. Przedmiotem rozważań uczyniono model edukacji oparty na partycypacyjnym udziale uczniów klas młodszych w tworzeniu wspólnoty uczącej się. Uczenie się uczestnictwa to proces złożony, wymagający odpowiedniego klimatu społecznego oraz rozwiązań metodycznych przygotowujących do współdecydowania, współzarządzania i brania współodpowiedzialności za podejmowane działania, jak również efekty tych działań. Praca metodą projektów, sprawna komunikacja z użyciem metody dialogowej, tworzenie środowiska uczącego opartego na zasadach konstruktywizmu, samoregulacji, kontekstowości i współpracy to tylko niektóre praktyki dydaktyczne pozwalające urzeczywistnić idee partycypacji, a jednocześnie stanowiące fundament efektywnego uczenia się.
The purpose of the essay is to use associations related to silence in order to ascertain whether “participation/participation in silence” is in fact an oxymoron. First, the reflection focuseson the possible meanings of silence. The author proposes treating silence as a performative (non)act of speech. She then uses the criteria developed by J.L. Austin to demonstrate the performative and abstract (and therefore not narrative or descriptive) nature of silence. Secondly, the expression “participation in silence” is considered in the light of Aristotle's views on the individual-community axis. Finally, earlier reflections are used to identify the links between silence and art. John Cage's 4'33 is a selected example, though not the only one. It turns out that participation in silence is not an oxymoron.
PL
Artykuł w formie eseistycznej ma na celu użycie skojarzeń związanych z ciszą, aby sprawdzić czy „partycypacja/uczestnictwo w ciszy” w istocie jest oksymoronem. Najpierw tematem refleksji stają się możliwe znaczenia ciszy. Autorka proponuje traktowanie ciszy jako performatywnego (nie)aktu mowy. Używa następnie kryteriów wyłonionych przez J. L. Austina, aby ukazać performatywny i abstrakcyjny (a zatem nie narracyjny lub opisowy) charakter ciszy. W drugim rzędzie, wyrażenie „partycypacji w ciszy” zostaje przemyślane w świetle poglądów Arystotelesa dotyczących osi jednostka – wspólnota. Na końcu wcześniejsze refleksje zostają użyte do wydobycia powiązań ciszy ze sztuką. Wybranym – choć nie jednym – przykładem jest 4’33 Johna Cage’a. Okazuje się, że uczestniczenie w ciszy nie jest oksymoronem.
The article presents the problem of the social process of creating and implementing strategies for solving social problems at local (municipal) level. The authors complement the existing critical studies on strategies, presenting most frequently occurring errors resulting from underestimating the social determinants of a local social policy. In the next part of the article the importance of research and analytical support for the social process of strategy development was presented. The authors point to the need to involve in the process of the Regional Centres for Social Welfare (ROPS), whose task should be a redistribution of knowledge achieved through the activities of the Observatory of Social Integration (OIS).
PL
W artykule przedstawiono problem społecznego procesu tworzenia i wdrażania strategii rozwiązywania problemów społecznych na poziomie gminnym. Autorzy, odwołując się do badań własnych i literatury przedmiotu, uzupełniają istniejące badania krytyczne nad strategiami, przedstawiając najczęściej pojawiające się błędy w strategii, wynikające z niedoceniania społecznych uwarunkowań tworzenia lokalnej polityki społecznej. Przedstawiono również znaczenie wsparcia badawczo-analitycznego dla społecznego procesu tworzenia strategii. Autorzy wskazują na konieczność zaangażowania w ten proces Regionalnych Ośrodków Pomocy Społecznej, których zadaniem powinna być redystrybucja wiedzy realizowana poprzez działalność Obserwatorium Integracji Społecznej.
The article deals with the issues of Communal Seniors Council as an institution of social participation in local government. The considerations start with the discussion of the concept and the essence of social participation and participation of the elderly in public life. Then, the Communal Seniors Councils were analysed in the light of the Act on the Municipal Self-Government, the functions of the Seniors’ Councils, as well as the social participation of the elderly in the United Kingdom and Germany also were presented.
PL
W artykule podjęto problematykę gminnej rady seniorów jako instytucji partycypacji społecznej w samorządzie terytorialnym. Rozważania rozpoczynają się od omówienia pojęcia i istoty partycypacji społecznej oraz partycypacji osób starszych w życiu publicznym. Następnie zanalizowano gminne rady seniorów w świetle ustawy o samorządzie gminnym i funkcje rad seniorów oraz opisano partycypację społeczną osób starszych w Wielkiej Brytanii i Niemczech.
The author of the paper looks for a key to Pauline theology. Scholarsdiffers considerably in this subject that results in sometimes extremelyopposed views on the degree the old and new covenants are related to eachother as well, as on to the degree Paul himself was linked to Judaism afterhis conversion. So far answers given by scholars focus on main themes ofPaul’s Epistles (eschatology, soteriology and so on) or emerge from previouspresumptions on Judaism, but not mainly from the Epistles themselves.The present article points at the concept of the new creation in Christwhich is the background of all themes treated by Paul and links them inone coherent entity.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.